Heb ooit wel personen uit zo'n groot gezin gesproken dus, die van rijkere gezinnen (en die dus gewoon op clubs konden en in een huis met thuis hadden en nog een eigen kamer, iig op oudere leeftijd, ervaarden het duidelijk minder negatief dan die van armere gezinnen)
iets waar ik overigens ook mee ben opgevoed (en ook gedeeltelijk erkend word door ontwikkelingspsychologen) dat :
*kleding hoeft niet duur te zijn, maar je wilt niet dat je kinderen er met vermaakte kleding,of kleding die zo duidelijk niet past/uit de mode is bijloopt dat ze uitgelachen worden, de bijnaam wibra-kindje is ECHT niet leuk voor een kind.
*een kind voor een gezonde opvoeding van 1 a 2 clubs tegelijkertijd lid moed zijn, dit kan bijvoorbeeld een sportvereniging zijn, of een muziekvereniging, koor, scouting, etc.
*een kind tevens met alle schoolreisjes mee moet kunnen en alle uitjes van een dergelijke vereniging OOK die uitjes die een kleine bijdrage van de ouders vragen, niks is
vervelender dan de enige van de klas te zijn die steeds niet meekan.
*Het delen van een kamer bij kleine kinderen nog prima kan maar dat voor kinderen in de puberleeftijd het goed is als ze ten mindste een ruimte hebben die van hen is, hoe klein ook, zonder dat ze die hoeven te delen met broers en/of zussen.
Uitgaande van een eeninkomengezin (want tweeverdieners daar doen wij niet aan natuurlijk) moet je dan toch al snel een hbo of wo opleiding en dito inkomen hebben.
een MBO-4 met enkele jaren ervaring als ZZP-er zou ook wellicht nog net gaan..
maar alles daaronder zou bij grote aantallen toch al snel de kinderen niet meer alles kunnen bieden.
En de verhalen heb ik ook gehoord, kinderen die niet alleen nooit meekinden op schoolreisjes maar bvb ook 4x in de week patat aten (lekker goedkoop) en veel zoet op brood (want hartig is te duur) en maar erg weinig groente en vlees (want ook duur)
sja.. en dat kan nooit goed zijn...
Naast deze practische kantekening, is er wel nog een tweede probleem, wat veel opgegroeide jongeren als dat aangaven : te weinig persoonlijke tijd met hun ouders.
Hoe meer broers en zussen, hoe minder tijd dat je ouders hebben voor jou persoonlijk om op te merken DAT je ergens mee zit, en hoe minder tijd om eens goed met je te kunnen praten over wat je meemaakt en beleefd.
Dit maakte sommigen van hen dan ook later in relaties zeer gevattelijk voor verkeerde partners.. en vonden ze we een goede, wisten ze vaak niet goed hoe ermee om te gaan.
De vele extra taken (al maakt normaal iemand er geen managers van... zoals deze familie) ervaarde bijna niemand als negatief. Dat deel bleek later vaak zelfs nuttig te werken, omdat ze daardoor in studie en ook in andere taken die organisatietalent vereisden ver voor lagen op anderen.
Maar daar hebben ze dus wel een stuk persoonlijke ontwikkeling voor moeten inleveren.. en of dat zo gezond is..
Overigens 4-7 kinderen kun je zonder problemen hebben, zeker met een beetje goede leeftijdsspreiding (2 of meer jaar tussen elk opvolgend kind).
En zoals genoemd de kans dat je er 8 of meer krijgt zelfs als je het in Gods handen laat, is zeer klein, normaal biologisch krijg je er zo'n 4-5 als je het zijn verloop laat hebben.
