Rechtvaardiging van eeuwigheid

[Jongere]

Ok, de kern van het punt (in ieder geval bij vragensteller) is volgens mij dit:

Ik probeer de eeuwige liefde, door en door Bijbelse term overigens te laten staan. En niet te zeggen: ja God heeft wel lief, maar Hij is toch vertoornd op ons en pas als we geloven krijgen we recht op het eeuwige leven. Dat is onBijbels. Hij heeft het in Christus al aan de uitverkorenen gegeven. Dat is voluit Bijbels, maar zonder staatsverwisseling aan onze kant (gewerkt door God wat Hij dus zeker doen zal bij de gerechtvaardigden van eeuwigheid)zijn wij verdoemelijk voor God.

Hij definiteert rechtvaardiging als vrijspraak van God tot mens. Met die definitie begrijp ik zijn standpunt, en onderschrijf ik die. Punt is dat GH Kersten hem anders definieert, nml hoe God de mens ziet nml in Christus vrij van schuld en straf en met recht op het eeuwige leven. Dat weet God toch van eeuwigheid, Hij kan de tijd overzien. En daarom kan ik me goed in ds. Kerstens standpunt vinden. Maar als je het hebt over de uitspraak van God tot de mens (dus de toepassing in de tijd, waarvan ds. Kersten ook zegt dat die noodzakelijk is), dan geef ik Brakel gelijk. Maar je hebt het over 2 verschillende dingen.

Ik ben het daar echt mee oneens. Omdat ik denk dat het een gedachte is die te ver wil doorredeneren.
Eeuwige liefde is inderdaad een Bijbelse term. Maar wat is er zo bijzonder aan die term? Dat die eeuwige liefde was tot zondaren! Niet tot eeuwig gerechtvaardigden.
Vragensteller redeneert nu alsof de rechtvaardiging alleen iets is wat te maken heeft met het gezichtsveld van de mens, niet van God. Ik denk dat dat niet Bijbels is. Neem bijvoorbeeld deze teksten:
Maar God bevestigt Zijn liefde jegens ons, dat Christus voor ons gestorven is, als wij nog zondaars waren.
Veel meer dan, zijnde nu gerechtvaardigd door Zijn bloed, zullen wij door Hem behouden worden van den toorn.

Daar gaat het over hoe God degenen die Hij verlost, ziet. Als zondaars, niet als rechtvaardigen! Dat is nu juist het punt van verwondering in de tekst.
Mijn probleem zit erin dat volgens mij de termen liefde en rechtvaardiging door elkaar worden gebruikt. Of in ieder geval te ver worden doorgeredeneerd. Eeuwige liefde lees ik inderdaad in de Bijbel. Dat is een troost voor mensen die twijfelen aan zichzelf, om te zien op onvoorwaardelijke liefde, die liefhad voor er iets lief te hebben viel. Maar het is een liefde ondanks! Dat is nu juist het wonder van de Bijbelse boodschap. Alleen zo kun je je verwonderen over Joh. 3:16: 'Alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat...' Dat is iets anders dan: 'Omdat God Zijn enniggeboren Zoon gegeven heeft, heeft hij de wereld lief gehad'.

Ik wil geloven dat aan Gods besluiten ook al het offer van de Heere Jezus ten grondslag lag. God heeft dat voorzien. Zo heeft Hij ook de rechtvaardiging besloten. Maar Hij handelt niet met mensen op grond van een al besloten rechtvaardiging! Die gedachte zie ik nergens in de Bijbel en dan zou ik echt een raster over de Bijbel moeten gaan leggen. Hij handelt met mensen op grond van liefde.
En rechtvaardiging wordt door de Bijbel gereserveerd voor een andere visie van God op de mens (niet van de mens op zichzelf!!) omdat de mens in Christus is.
Nogmaals: we moeten en mogen niet doorredeneren op grond van de uitverkiezing of wat we lezen over eeuwige liefde. Simpelweg omdat dat niet gaat over eeuwige rechtvaardiging. We moeten de termen gebruiken zoals de Bijbel ze gebruikt en niet verder willen gaan dan dat.

Daarom ben ik het hier ook echt mee oneens:

De toorn Gods blijft op iedereen die niet wedergeboren is, maar niet op de van eeuwigheid gerechtvaardigden, want die zullen wederom geboren worden!!

De bijbel leert ons alleen deze dingen:
- De toorn van God blijft op een ieder die niet wedergeboren is.
- Zo wordt iedereen (of velen) geboren. De mens heeft dus bekering nodig.
- God heeft mensen van eeuwigheid lief en daarom een middel gegeven tot zaligheid.
- Uit liefde roept God tot bekering, uit liefde waarschuwt Hij voor het naderende oordeel van Zijn toorn, dat blijft op de mensen zonder God.
- Wie wedergeboren wordt, kan het koninkrijk van God ingaan. Die wordt gerechtvaardigd door het geloof in Jezus Christus. Dat betekent dat God hen wil gaan aanzien in Zijn Zoon. Dat is een overgang, niet alleen in de visie van de mens. Wij dan, gerechtvaardigd zijnde uit het geloof, hebben vrede bij God, door onzen Heere Jezus Christus.

Samenvattend:
Dat is geen rechtvaardiging van eeuwigheid. Een eeuwige liefde die tot verwondering strekt, dat wel. Maar God ziet niemand van eeuwigheid als rechtvaardig aan. Dat staat nergens in de Bijbel. Ik denk wel dat God mensen eeuwig liefheeft, als zondaren. Dat is nu juist het wonder van de hele Bijbel. En dat Hij dáárom Zijn Zoon gegeven heeft, opdat een ieder die gelooft niet verloren gaat, maar het eeuwige leven heeft.

[ZWP]

Ik denk dat we er verder niet al te veel woorden aan vuil moeten maken. In preken en in meditaties komt de term schier nooit aan bod. De term neemt geen prominente positie in en als iemand er anders over denkt kan ik dat geen dwaalleer noemen. Voor mij staat vast: er mag gesproken worden van een rechtvaardiging van eeuwigheid en het biedt de gelovigen een grote troost. Je kunt er ook een verkeerde kant mee op en daar moeten we streng voor waarschuwen.

Mee eens! Volgens mij zijn dit soort discussies niet echt stichtelijk...

Het vreemde is ook (volgens mij) dat in dit soort discussies (tussen reformatorische christenen) een beroep op de Bijbel geen zin heeft, omdat beide partijen de Bijbel volledig zien als Gods Woord. Dus dan verplaatst zich het bewijzen van de standpunten tot de (interpretatie van) belijdenisgeschriften en andere werken. Die andere werken hebben dan weer minder gezag, en moeten weer worden gewogen etc etc. Snapt iemand wat ik bedoel?

[Luther]

Ok, de kern van het punt (in ieder geval bij vragensteller) is volgens mij dit:

Ik probeer de eeuwige liefde, door en door Bijbelse term overigens te laten staan. En niet te zeggen: ja God heeft wel lief, maar Hij is toch vertoornd op ons en pas als we geloven krijgen we recht op het eeuwige leven. Dat is onBijbels. Hij heeft het in Christus al aan de uitverkorenen gegeven. Dat is voluit Bijbels, maar zonder staatsverwisseling aan onze kant (gewerkt door God wat Hij dus zeker doen zal bij de gerechtvaardigden van eeuwigheid)zijn wij verdoemelijk voor God.

Hij definiteert rechtvaardiging als vrijspraak van God tot mens. Met die definitie begrijp ik zijn standpunt, en onderschrijf ik die. Punt is dat GH Kersten hem anders definieert, nml hoe God de mens ziet nml in Christus vrij van schuld en straf en met recht op het eeuwige leven. Dat weet God toch van eeuwigheid, Hij kan de tijd overzien. En daarom kan ik me goed in ds. Kerstens standpunt vinden. Maar als je het hebt over de uitspraak van God tot de mens (dus de toepassing in de tijd, waarvan ds. Kersten ook zegt dat die noodzakelijk is), dan geef ik Brakel gelijk. Maar je hebt het over 2 verschillende dingen.

Ik ben het daar echt mee oneens. Omdat ik denk dat het een gedachte is die te ver wil doorredeneren.
Eeuwige liefde is inderdaad een Bijbelse term. Maar wat is er zo bijzonder aan die term? Dat die eeuwige liefde was tot zondaren! Niet tot eeuwig gerechtvaardigden.
Vragensteller redeneert nu alsof de rechtvaardiging alleen iets is wat te maken heeft met het gezichtsveld van de mens, niet van God. Ik denk dat dat niet Bijbels is. Neem bijvoorbeeld deze teksten:
Maar God bevestigt Zijn liefde jegens ons, dat Christus voor ons gestorven is, als wij nog zondaars waren.
Veel meer dan, zijnde nu gerechtvaardigd door Zijn bloed, zullen wij door Hem behouden worden van den toorn.

Daar gaat het over hoe God degenen die Hij verlost, ziet. Als zondaars, niet als rechtvaardigen! Dat is nu juist het punt van verwondering in de tekst.
Mijn probleem zit erin dat volgens mij de termen liefde en rechtvaardiging door elkaar worden gebruikt. Of in ieder geval te ver worden doorgeredeneerd. Eeuwige liefde lees ik inderdaad in de Bijbel. Dat is een troost voor mensen die twijfelen aan zichzelf, om te zien op onvoorwaardelijke liefde, die liefhad voor er iets lief te hebben viel. Maar het is een liefde ondanks! Dat is nu juist het wonder van de Bijbelse boodschap. Alleen zo kun je je verwonderen over Joh. 3:16: 'Alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat...' Dat is iets anders dan: 'Omdat God Zijn enniggeboren Zoon gegeven heeft, heeft hij de wereld lief gehad'.

Ik wil geloven dat aan Gods besluiten ook al het offer van de Heere Jezus ten grondslag lag. God heeft dat voorzien. Zo heeft Hij ook de rechtvaardiging besloten. Maar Hij handelt niet met mensen op grond van een al besloten rechtvaardiging! Die gedachte zie ik nergens in de Bijbel en dan zou ik echt een raster over de Bijbel moeten gaan leggen. Hij handelt met mensen op grond van liefde.
En rechtvaardiging wordt door de Bijbel gereserveerd voor een andere visie van God op de mens (niet van de mens op zichzelf!!) omdat de mens in Christus is.
Nogmaals: we moeten en mogen niet doorredeneren op grond van de uitverkiezing of wat we lezen over eeuwige liefde. Simpelweg omdat dat niet gaat over eeuwige rechtvaardiging. We moeten de termen gebruiken zoals de Bijbel ze gebruikt en niet verder willen gaan dan dat.

Daarom ben ik het hier ook echt mee oneens:

De toorn Gods blijft op iedereen die niet wedergeboren is, maar niet op de van eeuwigheid gerechtvaardigden, want die zullen wederom geboren worden!!

De bijbel leert ons alleen deze dingen:
- De toorn van God blijft op een ieder die niet wedergeboren is.
- Zo wordt iedereen (of velen) geboren. De mens heeft dus bekering nodig.
- God heeft mensen van eeuwigheid lief en daarom een middel gegeven tot zaligheid.
- Uit liefde roept God tot bekering, uit liefde waarschuwt Hij voor het naderende oordeel van Zijn toorn, dat blijft op de mensen zonder God.
- Wie wedergeboren wordt, kan het koninkrijk van God ingaan. Die wordt gerechtvaardigd door het geloof in Jezus Christus. Dat betekent dat God hen wil gaan aanzien in Zijn Zoon. Dat is een overgang, niet alleen in de visie van de mens. Wij dan, gerechtvaardigd zijnde uit het geloof, hebben vrede bij God, door onzen Heere Jezus Christus.

Samenvattend:
Dat is geen rechtvaardiging van eeuwigheid. Een eeuwige liefde die tot verwondering strekt, dat wel. Maar God ziet niemand van eeuwigheid als rechtvaardig aan. Dat staat nergens in de Bijbel. Ik denk wel dat God mensen eeuwig liefheeft, als zondaren. Dat is nu juist het wonder van de hele Bijbel. En dat Hij dáárom Zijn Zoon gegeven heeft, opdat een ieder die gelooft niet verloren gaat, maar het eeuwige leven heeft.

Buitengewoon heldere en juiste post!
Bedankt, Jongere!

[vragensteller]

Maar God bevestigt Zijn liefde jegens ons, dat Christus voor ons gestorven is, als wij nog zondaars waren.
Veel meer dan, zijnde nu gerechtvaardigd door Zijn bloed, zullen wij door Hem behouden worden van den toorn.

Samenvattend:
Dat is geen rechtvaardiging van eeuwigheid. Een eeuwige liefde die tot verwondering strekt, dat wel. Maar God ziet niemand van eeuwigheid als rechtvaardig aan. Dat staat nergens in de Bijbel. Ik denk wel dat God mensen eeuwig liefheeft, als zondaren. Dat is nu juist het wonder van de hele Bijbel. En dat Hij dáárom Zijn Zoon gegeven heeft, opdat een ieder die gelooft niet verloren gaat, maar het eeuwige leven heeft.

De teksten die je noemt gaan over tijd, niet over eeuwigheid. Je bestrijdt daarmee iets anders dan ik zeg. Natuurlijk ontken ik niet dat mensen als zondaren ter wereld komen en als zondanig een staatsverwisseling moeten ondergaan, door het geschonken geloof, waar ze bij daadwerkelijk geloven troost van hebben.
Als echter in 2 Tim 1:9 staat dat ons genade gegeven is in Christus Jezus voor de tijden der eeuwen, dan is dat vast en zeker. Ktt 35: van eeuwigheid. Wat je er verder ook van vindt, maar ktt 33 geeft de juiste verhouding tussen eeuwigheid (duidt op de vastheid) en tijd (duidt op de schenking metterdaad). Daar doel ik steeds op. Wat jij ziet als te ver doorredeneren is pogen uit te leggen, waarom dit m.i. juist is.
Verder wil ik er geen woorden meer aan spenderen, alles is denk ik wel gezegd. Laten we ernaar (blijven) streven de hele Bijbel na te spreken spreken, en dan kunnen er dus verschillen interpretatie blijven bestaan.

[Tiberius]

Ok, de kern van het punt (in ieder geval bij vragensteller) is volgens mij dit:

Ik probeer de eeuwige liefde, door en door Bijbelse term overigens te laten staan. En niet te zeggen: ja God heeft wel lief, maar Hij is toch vertoornd op ons en pas als we geloven krijgen we recht op het eeuwige leven. Dat is onBijbels. Hij heeft het in Christus al aan de uitverkorenen gegeven. Dat is voluit Bijbels, maar zonder staatsverwisseling aan onze kant (gewerkt door God wat Hij dus zeker doen zal bij de gerechtvaardigden van eeuwigheid)zijn wij verdoemelijk voor God.

Hij definiteert rechtvaardiging als vrijspraak van God tot mens. Met die definitie begrijp ik zijn standpunt, en onderschrijf ik die. Punt is dat GH Kersten hem anders definieert, nml hoe God de mens ziet nml in Christus vrij van schuld en straf en met recht op het eeuwige leven. Dat weet God toch van eeuwigheid, Hij kan de tijd overzien. En daarom kan ik me goed in ds. Kerstens standpunt vinden. Maar als je het hebt over de uitspraak van God tot de mens (dus de toepassing in de tijd, waarvan ds. Kersten ook zegt dat die noodzakelijk is), dan geef ik Brakel gelijk. Maar je hebt het over 2 verschillende dingen.

Ik ben het daar echt mee oneens. Omdat ik denk dat het een gedachte is die te ver wil doorredeneren.
Eeuwige liefde is inderdaad een Bijbelse term. Maar wat is er zo bijzonder aan die term? Dat die eeuwige liefde was tot zondaren! Niet tot eeuwig gerechtvaardigden.
Vragensteller redeneert nu alsof de rechtvaardiging alleen iets is wat te maken heeft met het gezichtsveld van de mens, niet van God. Ik denk dat dat niet Bijbels is. Neem bijvoorbeeld deze teksten:
Maar God bevestigt Zijn liefde jegens ons, dat Christus voor ons gestorven is, als wij nog zondaars waren.
Veel meer dan, zijnde nu gerechtvaardigd door Zijn bloed, zullen wij door Hem behouden worden van den toorn.

Daar gaat het over hoe God degenen die Hij verlost, ziet. Als zondaars, niet als rechtvaardigen! Dat is nu juist het punt van verwondering in de tekst.
Mijn probleem zit erin dat volgens mij de termen liefde en rechtvaardiging door elkaar worden gebruikt. Of in ieder geval te ver worden doorgeredeneerd. Eeuwige liefde lees ik inderdaad in de Bijbel. Dat is een troost voor mensen die twijfelen aan zichzelf, om te zien op onvoorwaardelijke liefde, die liefhad voor er iets lief te hebben viel. Maar het is een liefde ondanks! Dat is nu juist het wonder van de Bijbelse boodschap. Alleen zo kun je je verwonderen over Joh. 3:16: 'Alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat...' Dat is iets anders dan: 'Omdat God Zijn enniggeboren Zoon gegeven heeft, heeft hij de wereld lief gehad'.

Ik wil geloven dat aan Gods besluiten ook al het offer van de Heere Jezus ten grondslag lag. God heeft dat voorzien. Zo heeft Hij ook de rechtvaardiging besloten. Maar Hij handelt niet met mensen op grond van een al besloten rechtvaardiging! Die gedachte zie ik nergens in de Bijbel en dan zou ik echt een raster over de Bijbel moeten gaan leggen. Hij handelt met mensen op grond van liefde.
En rechtvaardiging wordt door de Bijbel gereserveerd voor een andere visie van God op de mens (niet van de mens op zichzelf!!) omdat de mens in Christus is.
Nogmaals: we moeten en mogen niet doorredeneren op grond van de uitverkiezing of wat we lezen over eeuwige liefde. Simpelweg omdat dat niet gaat over eeuwige rechtvaardiging. We moeten de termen gebruiken zoals de Bijbel ze gebruikt en niet verder willen gaan dan dat.

Daarom ben ik het hier ook echt mee oneens:

De toorn Gods blijft op iedereen die niet wedergeboren is, maar niet op de van eeuwigheid gerechtvaardigden, want die zullen wederom geboren worden!!

De bijbel leert ons alleen deze dingen:
- De toorn van God blijft op een ieder die niet wedergeboren is.
- Zo wordt iedereen (of velen) geboren. De mens heeft dus bekering nodig.
- God heeft mensen van eeuwigheid lief en daarom een middel gegeven tot zaligheid.
- Uit liefde roept God tot bekering, uit liefde waarschuwt Hij voor het naderende oordeel van Zijn toorn, dat blijft op de mensen zonder God.
- Wie wedergeboren wordt, kan het koninkrijk van God ingaan. Die wordt gerechtvaardigd door het geloof in Jezus Christus. Dat betekent dat God hen wil gaan aanzien in Zijn Zoon. Dat is een overgang, niet alleen in de visie van de mens. Wij dan, gerechtvaardigd zijnde uit het geloof, hebben vrede bij God, door onzen Heere Jezus Christus.

Samenvattend:
Dat is geen rechtvaardiging van eeuwigheid. Een eeuwige liefde die tot verwondering strekt, dat wel. Maar God ziet niemand van eeuwigheid als rechtvaardig aan. Dat staat nergens in de Bijbel. Ik denk wel dat God mensen eeuwig liefheeft, als zondaren. Dat is nu juist het wonder van de hele Bijbel. En dat Hij dáárom Zijn Zoon gegeven heeft, opdat een ieder die gelooft niet verloren gaat, maar het eeuwige leven heeft.

Buitengewoon heldere en juiste post!

Niet echt helder mijns inziens, maar in ieder geval niet terzake.

[vragensteller]

Ok, de kern van het punt (in ieder geval bij vragensteller) is volgens mij dit:

Ik probeer de eeuwige liefde, door en door Bijbelse term overigens te laten staan. En niet te zeggen: ja God heeft wel lief, maar Hij is toch vertoornd op ons en pas als we geloven krijgen we recht op het eeuwige leven. Dat is onBijbels. Hij heeft het in Christus al aan de uitverkorenen gegeven. Dat is voluit Bijbels, maar zonder staatsverwisseling aan onze kant (gewerkt door God wat Hij dus zeker doen zal bij de gerechtvaardigden van eeuwigheid)zijn wij verdoemelijk voor God.

Hij definiteert rechtvaardiging als vrijspraak van God tot mens. Met die definitie begrijp ik zijn standpunt, en onderschrijf ik die. Punt is dat GH Kersten hem anders definieert, nml hoe God de mens ziet nml in Christus vrij van schuld en straf en met recht op het eeuwige leven. Dat weet God toch van eeuwigheid, Hij kan de tijd overzien. En daarom kan ik me goed in ds. Kerstens standpunt vinden. Maar als je het hebt over de uitspraak van God tot de mens (dus de toepassing in de tijd, waarvan ds. Kersten ook zegt dat die noodzakelijk is), dan geef ik Brakel gelijk. Maar je hebt het over 2 verschillende dingen.

Ik ben het daar echt mee oneens. Omdat ik denk dat het een gedachte is die te ver wil doorredeneren.
Eeuwige liefde is inderdaad een Bijbelse term. Maar wat is er zo bijzonder aan die term? Dat die eeuwige liefde was tot zondaren! Niet tot eeuwig gerechtvaardigden.
Vragensteller redeneert nu alsof de rechtvaardiging alleen iets is wat te maken heeft met het gezichtsveld van de mens, niet van God. Ik denk dat dat niet Bijbels is. Neem bijvoorbeeld deze teksten:
Maar God bevestigt Zijn liefde jegens ons, dat Christus voor ons gestorven is, als wij nog zondaars waren.
Veel meer dan, zijnde nu gerechtvaardigd door Zijn bloed, zullen wij door Hem behouden worden van den toorn.

Daar gaat het over hoe God degenen die Hij verlost, ziet. Als zondaars, niet als rechtvaardigen! Dat is nu juist het punt van verwondering in de tekst.
Mijn probleem zit erin dat volgens mij de termen liefde en rechtvaardiging door elkaar worden gebruikt. Of in ieder geval te ver worden doorgeredeneerd. Eeuwige liefde lees ik inderdaad in de Bijbel. Dat is een troost voor mensen die twijfelen aan zichzelf, om te zien op onvoorwaardelijke liefde, die liefhad voor er iets lief te hebben viel. Maar het is een liefde ondanks! Dat is nu juist het wonder van de Bijbelse boodschap. Alleen zo kun je je verwonderen over Joh. 3:16: 'Alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat...' Dat is iets anders dan: 'Omdat God Zijn enniggeboren Zoon gegeven heeft, heeft hij de wereld lief gehad'.

Ik wil geloven dat aan Gods besluiten ook al het offer van de Heere Jezus ten grondslag lag. God heeft dat voorzien. Zo heeft Hij ook de rechtvaardiging besloten. Maar Hij handelt niet met mensen op grond van een al besloten rechtvaardiging! Die gedachte zie ik nergens in de Bijbel en dan zou ik echt een raster over de Bijbel moeten gaan leggen. Hij handelt met mensen op grond van liefde.
En rechtvaardiging wordt door de Bijbel gereserveerd voor een andere visie van God op de mens (niet van de mens op zichzelf!!) omdat de mens in Christus is.
Nogmaals: we moeten en mogen niet doorredeneren op grond van de uitverkiezing of wat we lezen over eeuwige liefde. Simpelweg omdat dat niet gaat over eeuwige rechtvaardiging. We moeten de termen gebruiken zoals de Bijbel ze gebruikt en niet verder willen gaan dan dat.

Daarom ben ik het hier ook echt mee oneens:

De toorn Gods blijft op iedereen die niet wedergeboren is, maar niet op de van eeuwigheid gerechtvaardigden, want die zullen wederom geboren worden!!

De bijbel leert ons alleen deze dingen:
- De toorn van God blijft op een ieder die niet wedergeboren is.
- Zo wordt iedereen (of velen) geboren. De mens heeft dus bekering nodig.
- God heeft mensen van eeuwigheid lief en daarom een middel gegeven tot zaligheid.
- Uit liefde roept God tot bekering, uit liefde waarschuwt Hij voor het naderende oordeel van Zijn toorn, dat blijft op de mensen zonder God.
- Wie wedergeboren wordt, kan het koninkrijk van God ingaan. Die wordt gerechtvaardigd door het geloof in Jezus Christus. Dat betekent dat God hen wil gaan aanzien in Zijn Zoon. Dat is een overgang, niet alleen in de visie van de mens. Wij dan, gerechtvaardigd zijnde uit het geloof, hebben vrede bij God, door onzen Heere Jezus Christus.

Samenvattend:
Dat is geen rechtvaardiging van eeuwigheid. Een eeuwige liefde die tot verwondering strekt, dat wel. Maar God ziet niemand van eeuwigheid als rechtvaardig aan. Dat staat nergens in de Bijbel. Ik denk wel dat God mensen eeuwig liefheeft, als zondaren. Dat is nu juist het wonder van de hele Bijbel. En dat Hij dáárom Zijn Zoon gegeven heeft, opdat een ieder die gelooft niet verloren gaat, maar het eeuwige leven heeft.

Buitengewoon heldere en juiste post!

Niet echt helder mijns inziens, maar in ieder geval niet terzake.

Soms moet je 'helder' lezen als 'mee eens'

[Tiberius]

Soms moet je 'helder' lezen als 'mee eens'

Helder.

[Jongere]

Niet echt helder mijns inziens, maar in ieder geval niet terzake.

Hier kan ik in ieder geval niets mee in deze discussie.

@ vragensteller: ik denk dat ik in mijn vorige post alles heb gezegd. Je eerdere opmerkingen waarop ik reageer lijken iets anders te zeggen dan bijv. kanttekening 33. Bijv. dat de rechtvaardiging alléén iets te maken heeft met wat er voor de mens verandert, niet voor God.
Kanttekening 33 kan ik het mee eens zijn. Daar wordt een juist onderscheid gemaakt. Waarbij het overigens nog steeds niet over de rechtvaardiging gaat. Ik blijf er voor pleiten om de termen te reserveren tot waar de Bijbel dat voor doet.
Als kanttekening 33 is wat je wilde zeggen, zijn we het daarin eens.

[refo]

Rom 10:
4 Want het einddoel van de wet is Christus, tot gerechtigheid voor ieder die gelooft.
5 Want Mozes schrijft over de gerechtigheid die uit de wet is: De mens die deze dingen gedaan heeft, zal daardoor leven.
6 De gerechtigheid echter die uit het geloof is, spreekt aldus: Zeg niet in uw hart: Wie zal naar de hemel opklimmen? Dat is Christus naar beneden brengen.

En met dat laatste ben je m.i. bezig als je gaat beredeneren hoe God een verkorene beschouwt. Opklimmen naar de hemel en je proberen te verplaatsen in Gods gedachtengang. Niet mogelijk, maar stoot ook Christus van de troon.

[huisman]

Nee, nee, laten we het eenvoudig houden en laten we zondag 23 gewoon naspreken: Alleen door een waar geloof, ben ik rechtvaardig voor God.
Meer niet, minder ook niet. En dat daarin openbaar komt wat van eeuwigheid in Gods raadsplan besloten lag, zal zeker waar zijn, maar zonder het oprechte geloof, kun je daar niets mee.

Door een waar geloof ja, niet om een waar geloof of op grond van een waar geloof.
En:
1. zonder enige verdienste mijnerzijds
2. uit louter genade mij de volkomen genoegdoeninggerechtigheid en heiligheid van Christus schenkt en toerekent, evenals had ik nooit zonde gehad noch gedaan

Precies. Maar die staat van rechtvaardigheid wordt dus pas geschonken door het geloof; die staat van rechtvaardigheid is er dus nog niet van eeuwigheid. (En dat doet de term 'rechrtvaardiging van eeuwigheid wel vermoeden.)

Klopt: staatsverwisseling van de mens vindt in de tijd plaats, daar gaat het hier over (zonden worden weggeworpen in zee van eeuwige vergetelheid). Dat sluit niet uit hoe God de uitverkoren mens van eeuwigheid ziet: namelijk in Christus als vrij van schuld en straf, met recht op het eeuwige leven.

Dit is nu het gevaar van de leer van de rechtvaardiging in eeuwigheid. Alsof de rechtvaardiging van de goddeloze niet meer is dan zich bewust worden van zijn gerechtvaardigde staat van eeuwigheid. De door mij gekleurde zin is gewoon in tegenspraak met de Bijbel. Hier de heldere indringende leer van Paulus aan de Romeinen.Dan blijft er niets van de (uitverkoren) mens over en is de rechtvaardiging "om niet, uit Zijn genade, door de verlossing, die in Christus Jezus is"
Buiten die rechtvaardiging door het geloof in Christus zijn wij met de gehele wereld verdoemelijk voor God.

10 Gelijk geschreven is: Er is niemand rechtvaardig, ook niet een;
11 Er is niemand, die verstandig is, er is niemand, die God zoekt.
12 Allen zijn zij afgeweken, te zamen zijn zij onnut geworden; er is niemand, die goed doet, er is ook niet tot een toe.
13 Hun keel is een geopend graf; met hun tongen plegen zij bedrog; slangenvenijn is onder hun lippen.
14 Welker mond vol is van vervloeking en bitterheid;
15 Hun voeten zijn snel om bloed te vergieten;
16 Vernieling en ellendigheid is in hun wegen;
17 En den weg des vredes hebben zij niet gekend.
18 Er is geen vreze Gods voor hun ogen.
19 Wij weten nu, dat al wat de wet zegt, zij dat spreekt tot degenen, die onder de wet zijn; opdat alle mond gestopt worde en de gehele wereld voor God verdoemelijk zij.
20 Daarom zal uit de werken der wet geen vlees gerechtvaardigd worden, voor Hem; want door de wet is de kennis der zonde.
21 Maar nu is de rechtvaardigheid Gods geopenbaard geworden zonder de wet, hebbende getuigenis van de wet en de profeten:
22 Namelijk de rechtvaardigheid Gods door het geloof van Jezus Christus, tot allen , en over allen, die geloven; want er is geen onderscheid.
23 Want zij hebben allen gezondigd, en derven de heerlijkheid Gods;
24 En worden om niet gerechtvaardigd, uit Zijn genade, door de verlossing, die in Christus Jezus is;

[Erasmiaan]

Rom 10:
4 Want het einddoel van de wet is Christus, tot gerechtigheid voor ieder die gelooft.
5 Want Mozes schrijft over de gerechtigheid die uit de wet is: De mens die deze dingen gedaan heeft, zal daardoor leven.
6 De gerechtigheid echter die uit het geloof is, spreekt aldus: Zeg niet in uw hart: Wie zal naar de hemel opklimmen? Dat is Christus naar beneden brengen.

En met dat laatste ben je m.i. bezig als je gaat beredeneren hoe God een verkorene beschouwt. Opklimmen naar de hemel en je proberen te verplaatsen in Gods gedachtengang. Niet mogelijk, maar stoot ook Christus van de troon.

By the way: ben je het met me eens dat in de rechtvaardiging van eeuwigheid een troost ligt, zoals blijkt uit Dordtse Leerregels 1:6 (zie mijn vorige post in dit topic waar je niet op hebt gereageerd)?

[Bert Mulder]

De grootste zonde van de mens is: als God willen zijn. Hoe God de mens van eeuwigheid ziet weten we gewoonweg niet. Omdat we niet God zijn. En niet eeuwig. We weten niet eens wat 'eeuwig' precies is.

Dat weten we WEL, omdat God dat ons geopenbaard heeft. God zag geen ongerechtigheid in Jakob...

[ejvl]

Verkeerde topic.

[Luther]

Niet echt helder mijns inziens, maar in ieder geval niet terzake.

Wat een rare opmerking.
Het valt me op dat duidelijke posts, die echter niet jouw mening verwoordden, door jou veelal als onhelder worden neergezet. Terwijl de lijnen die Jongere trok, toch niet mis te verstaan zijn.

[Erasmiaan]

Niet echt helder mijns inziens, maar in ieder geval niet terzake.

Wat een rare opmerking.
Het valt me op dat duidelijke posts, die echter niet jouw mening verwoordden, door jou veelal als onhelder worden neergezet. Terwijl de lijnen die Jongere trok, toch niet mis te verstaan zijn.

Laat ik voorop stellen: ik vind dat wat vragensteller zegt over dat God van eeuwigheid de zijnen ziet als gerechtvaardigd, iets te ver gaan. Maar de andere kant is, en dat komt in de post van Jongere echt niet uit de verf (dus in die zin moet ik Tiberius gelijk geven), dat er van eeuwigheid een besluit der predestinatie is. God heeft mensen verkoren, maar God zit niet (met eerbied gesproken) te wachten tot er zich mensen gaan bekeren, die acht slaan op zijn eeuwige liefde. Neen, hij heeft mensen verkoren en die mensen begiftigt hij in de tijd ook met het ware, zaligmakende geloof. Van eeuwigheid heeft Hij besloten dat Hij ze in de tijd zal rechtvaardigmaken. Dát is de rechtvaardigmaking van eeuwigheid. En dat leert de Bijbel zeer duidelijk.