Rechtvaardiging van eeuwigheid

[vragensteller]

Doel je hierop?:

Is men van eeuwigheid gerechtvaardigd?
Antwoord. Nee, want van nature liggen wij onder het vonnis van veroordeling, Johannes 3:18.
Wij zouden nooit veroordeeld kunnen liggen, als wij van eeuwigheid zouden gerechtvaardigd
zijn. De Heilige Schrift beperkt de rechtvaardiging tot degenen die geloven en zich bekeren.
"Bekeert u, opdat uw zonden mogen uitgewist worden", Handelingen 3:19. Derhalve zijn de
zonden niet weggedaan en is men niet gerechtvaardigd, tenzij men zich bekeert. Hoewel God
ons niet rechtvaardigt om onze bekering, gaat het ook niet zonder.
De Antinomianen houden aan hun dwaling vast, dat men van eeuwigheid gerechtvaardigd is.
Deze leer opent een deur voor allerlei losbandigheid; want waarvoor moeten zij zich zorgen
maken als ze zondigen, zolang ze vasthouden dat ze van eeuwigheid gerechtvaardigd zijn, of ze
zich nu bekeren of niet?

Ja.

M.i. speelt hij dan 2 teksten tegen elkaar uit, die je naast elkaar moet laten staan.
Ja, er is rechtvaardigmaking voor het geloof, zie teksten Erasmiaan. (en de interpetatie van Rom 8:30 komt m.i. overeen met Ef. 2:6)
En ja, je weet dat pas dat je voor de grondlegging der wereld gerechtvaardigd was, als je je bekeert en gelooft.

[huisman]

Doel je hierop?:

Is men van eeuwigheid gerechtvaardigd?
Antwoord. Nee, want van nature liggen wij onder het vonnis van veroordeling, Johannes 3:18.
Wij zouden nooit veroordeeld kunnen liggen, als wij van eeuwigheid zouden gerechtvaardigd
zijn. De Heilige Schrift beperkt de rechtvaardiging tot degenen die geloven en zich bekeren.
"Bekeert u, opdat uw zonden mogen uitgewist worden", Handelingen 3:19. Derhalve zijn de
zonden niet weggedaan en is men niet gerechtvaardigd, tenzij men zich bekeert. Hoewel God
ons niet rechtvaardigt om onze bekering, gaat het ook niet zonder.
De Antinomianen houden aan hun dwaling vast, dat men van eeuwigheid gerechtvaardigd is.
Deze leer opent een deur voor allerlei losbandigheid; want waarvoor moeten zij zich zorgen
maken als ze zondigen, zolang ze vasthouden dat ze van eeuwigheid gerechtvaardigd zijn, of ze
zich nu bekeren of niet?

Ja.

M.i. speelt hij dan 2 teksten tegen elkaar uit, die je naast elkaar moet laten staan.
Ja, er is rechtvaardigmaking voor het geloof, zie teksten Erasmiaan. (en de interpetatie van Rom 8:30 komt m.i. overeen met Ef. 2:6)
En ja, je weet dat pas dat je voor de grondlegging der wereld gerechtvaardigd was, als je je bekeert en gelooft.

Romeinen 8: 30 zegt dat helemaal niet. Rechtvaardiging kan toch nooit losgemaakt worden van het ware geloof? Daar heeft Paulus de Romeinenbrief mee volgeschreven. Lees b.v. Romeinen 4 tot 5:1. Denk er eens over na waarom zoveel theologen de rechtvaardiging van eeuwigheid een gevaarlijke dwaling vinden. Je kunt er een heel gevaarlijke kant mee op.
B.v. Dat je kunt sterven zonder rechtvaardiging "in de tijd" en toch zalig worden. Dan krijg je christenen die wel wedergeboren zijn maar nog voor de zaak van de rechtvaardiging staan. Dit is een Bijbelse onmogelijkheid.

Ik hoop maandag met wat meer argumenten te komen. Goede zondag toegewenst.

[Luther]

Misschien dan ter overdenking nog even dit, wat ds. Pieters eens in Om Sions Wil schreef, en waarmee ik het van harte eens ben:

Over de zondagsafdelingen 7 & 23
Vraag: “Is het dwaalleer om bij een preek over vraag en antwoord 21 van Zondag 7 het laatste stukje bewust achterwege te la­ten en dat pas te behandelen bij vraag en antwoord 60 van Zondag 23 - omdat het daar zogenaamd bij hoort?”
Wie de opbouw van de Catechismus bestudeert, ziet al gauw dat tussen de zondagsafdelingen 7 en 23 de Twaalf Artikelen worden behandeld. Zondag 23 sluit precies aan bij Zondag 7. Vraag en antwoord 21 én vraag en antwoord 60 gaan over dezelfde zaak: rechtvaardig zijn voor God door het geloof in Jezus Christus. Dat heeft de prediker als hij het laatste stukje van antwoord 21 achterwege laat, goed begre­pen. Daar staat namelijk: mij is door God geschonken "vergeving der zonden, eeuwige gerechtigheid en zaligheid".

Vergeving der zonden wordt nog wel eens losgekoppeld van rechtvaardig zijn, maar dat doet de Catechismus niet. Er staat namelijk meteen het woord "gerechtigheid" bij. Dit is niets anders dan de rechtvaardiging. Wanneer iemand echter vindt dat de rechtvaardiging niet past bij het geloof dat in vraag en antwoord 21 wordt beschreven, heeft hij van de Catechismus op dit punt niets begrepen. Dat is geen schande, maar dan moet hij zich niet opwerpen als voorganger voor Gods volk. Dan moet hij zich leergierig in de schoolbank zetten van Luther en Calvijn, die vanuit Gods Woord tot de blijde zekerheid en geloofsbelijdenis kwamen: door het ware geloof in Jezus Christus, hoe klein of hoe groot ook, hoe zwak of hoe sterk ook, worden wij rechtvaardig voor God gesteld. Is iemand het daar niet mee eens, dan moet hij dat als voorganger / prediker ronduit zeggen. Dan moet hij niet de gemeente in de waan brengen of laten dat hij zuiver reformatorisch is. Dan moet hij eerlijk zeggen: u moet kiezen, gemeente, óf u houdt het met de Catechismus óf u houdt het met mijn opvatting. Anders sticht hij met zijn opvatting over de rechtvaardiging onder de dekmantel van de Catechismus verwarring in Gods huis.

Is er dan geen verschil tussen een beginnend geloof en een voldragen geloofszekerheid? Dat is er, maar niet in wezen. Wat ons nu rechtvaardigt voor de heilige en zondestraffende Rechter van hemel en aarde, is niet de mate van ons geloof, maar het wezen ervan. Of beter gezegd: niet het geloof rechtvaardigt ons, maar God rechtvaardigt ons omwille van het borgwerk van Zijn Zoon Jezus Christus, door het ware geloof. Er is tussen zwak en sterk geloof wel onderscheid wat betreft de maat van zekerheid en troost aangaande deze rechtvaardiging, maar er is geen verschil wat betreft het wel of niet gerechtvaardigd zijn. Al Gods wedergeboren kinderen zijn gelovigen. Al die gelovigen zijn in Christus. Voor allen die in Christus zijn, geldt: er is voor hen geen verdoemenis! Zij allen zijn gerechtvaardigd! Het geloof van vraag en antwoord 21 is precies hetzelfde geloof als van de vragen en antwoorden 59 en 60: het oprechte of ware geloof. Dat is niet alleen geloof hechten aan de waarheden in Gods Woord, maar ook vertrouwen stellen op de beloften die God in Zijn Woord ons doet. Vanuit het Grieks mogen we zeggen: geloven is zich toevertrouwen aan de Zaligmaker, Jezus Christus. Wie nu door het geloof zich aan de Heere Jezus toevertrouwt, wordt door God vrijgesproken van schuld en straf en hem wordt recht verleend op het eeuwige leven.

Wie doet dat echter? Volgens God niemand. Lees maar mee in Romeinen 3. Daar staat in vers 10-11: "Er is niemand rechtvaardig, ook niet een. Er is niemand die verstandig is, er is niemand die God zoekt." Dacht u dat er dan wel iemand was die in Jezus Christus gelooft tot zaligheid? Johannes moet door Gods Geest schrijven (en zijn ervaring is er niet mee in strijd, moet u maar rekenen Johannes l vers 11): "Hij is gekomen tot het Zijne, en de Zijnen hebben Hem niet aangenomen." Toch worden er mensen gerechtvaardigd, komen er in de hemel, en zijn er dus in Christus gaan geloven. Hoe is dat mogelijk? Daarop geeft de door de Heilige Geest verlichte apostel Paulus het volgende antwoord (Efeziërs 2 vers 8): "Uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof; en dat niet uit u, het is Gods gave." Wanneer we dit op ons laten inwerken, ja, wanneer God het ons zielsbevindelijk laat weten, dan gaan we Hem roemen Die ons geloof geeft. Wat voor geloof? Dat we onwrikbaar zeker zijn van Gods vergevingsgezindheid jegens ons. Dat we onvoorwaardelijk onze ziel en zaligheid in Zijn handen leggen, ons uitleveren, capituleren. Ja, dat we ons met beving verheugen en juichen met vrees, omdat deze Zoon te kussen zo'n ontzaglijk iets is. Daar wordt in meerdere of mindere mate beleefd (Psalm 2 vers 12): "Welgelukzalig zijn allen die op Hem betrouwen."

Wat betekent "welgelukzalig zijn"? Is dat minder dan gerechtvaardigd zijn? Is dat nog met een open schuld rondlopen? Is dat de toestand van iemand die wel een gezicht heeft op Christus, maar Hem ten diepste nog mist? Nee, het is in Christus met de drie-enige God verzoend zijn. Hoe komt u tot dit welgelukzalig zijn? Door op Hem, Sions gezalfde Koning te betrouwen. Wat is dat precies "betrouwen"? Soms lezen we in de Bijbel het woord "vertrouwen". Is dat hetzelfde? Nee, vertrouwen en betrouwen zijn verschillend, al hebben ze dezelfde vrucht. Letten we op de Hebreeuwse grond­woorden. Het Hebreeuwse woord, "chasah", dat in Psalm 2 vers 12 is vertaald met "betrouwen", komt in het Oude Testament 37 keer voor. 28 keer is het vertaald met "betrouwen", zeven keer met "toevlucht nemen", één keer met "een toevlucht hebben", en één keer met "zich vertrouwen". Ook het woord "vertrouwen" komen we in het Oude Testament tegen. Het Hebreeuwse woord, "batach", komt 115 keer voor. Het werd door de statenvertalers 102 keer weergegeven met "vertrouwen", zes keer met "betrouwen op", twee keer met "zich verlaten op", vijf keer met "zeker zijn". De twee woorden hangen dus nauw samen, en toch zijn ze niet geheel gelijk. We zouden kunnen zeggen: "chasah" betekent "schuilplaats zoeken" en "batach" betekent "schuilplaats vinden". Het woord in Psalm 2 is het woord voor "schuilplaats zoeken", de toevluchtnemende daad van het geloof. Dan al wordt die ziel welgelukzalig genoemd. Dan noemt God zo'n mens al welgelukzalig. Net zo welgelukzalig als in Psalm 32 vers 1-2: "Welgelukzalig is hij wiens overtreding is vergeven, wiens zonde bedekt is. Welgelukzalig is de mens die de HEERE de ongerechtigheid niet toerekent." Dus, die gerechtvaardigd is. Niet pas nadat het toevluchtnemend geloof is overgegaan in een verzekerd vertrouwen, maar al wanneer de eerste vertrouwensvolle overgave van de voortgejaagde ziel er is. En dat is niet alleen "aan Gods kant zo", want Hij maakt het tot onze troost in Zijn Woord bekend! Is er dus een betrouwende lezer die toevlucht neemt onder de vleugels van Israëls God, net als Ruth (Ruth 2 vers 12)? Dan mag hij of zij weten: God noemt mij welgelukzalig en ik bén welgelukzalig. Al beleef ik er nog al te weinig van, en al twijfel ik er maar al te veel aan - ik weet toch dat God niet liegt!

Dwaalt een prediker wanneer hij het laatste stukje van antwoord 21 bewust achterwege laat en uitstelt te bepreken totdat vraag en antwoord 60 aan de beurt zijn, omdat hij vindt dat het niet past bij het geloof van vraag en ant­woord 21? Ja, dan dwaalt hij. Want het geloof van vraag en antwoord 21 lijft in Christus in, en het doet delen in al Zijn weldaden. Het toevluchtnemende be­trouwen ("chasah") van vraag en ant­woord 60 is precies hetzelfde als het verzekerde vertrouwen ("batach") van vraag en antwoord 21.

[vragensteller]

Doel je hierop?:

Is men van eeuwigheid gerechtvaardigd?
Antwoord. Nee, want van nature liggen wij onder het vonnis van veroordeling, Johannes 3:18.
Wij zouden nooit veroordeeld kunnen liggen, als wij van eeuwigheid zouden gerechtvaardigd
zijn. De Heilige Schrift beperkt de rechtvaardiging tot degenen die geloven en zich bekeren.
"Bekeert u, opdat uw zonden mogen uitgewist worden", Handelingen 3:19. Derhalve zijn de
zonden niet weggedaan en is men niet gerechtvaardigd, tenzij men zich bekeert. Hoewel God
ons niet rechtvaardigt om onze bekering, gaat het ook niet zonder.
De Antinomianen houden aan hun dwaling vast, dat men van eeuwigheid gerechtvaardigd is.
Deze leer opent een deur voor allerlei losbandigheid; want waarvoor moeten zij zich zorgen
maken als ze zondigen, zolang ze vasthouden dat ze van eeuwigheid gerechtvaardigd zijn, of ze
zich nu bekeren of niet?

Ja.

M.i. speelt hij dan 2 teksten tegen elkaar uit, die je naast elkaar moet laten staan.
Ja, er is rechtvaardigmaking voor het geloof, zie teksten Erasmiaan. (en de interpetatie van Rom 8:30 komt m.i. overeen met Ef. 2:6)
En ja, je weet dat pas dat je voor de grondlegging der wereld gerechtvaardigd was, als je je bekeert en gelooft.

Romeinen 8: 30 zegt dat helemaal niet. Rechtvaardiging kan toch nooit losgemaakt worden van het ware geloof? Daar heeft Paulus de Romeinenbrief mee volgeschreven. Lees b.v. Romeinen 4 tot 5:1. Denk er eens over na waarom zoveel theologen de rechtvaardiging van eeuwigheid een gevaarlijke dwaling vinden. Je kunt er een heel gevaarlijke kant mee op.
B.v. Dat je kunt sterven zonder rechtvaardiging "in de tijd" en toch zalig worden. Dan krijg je christenen die wel wedergeboren zijn maar nog voor de zaak van de rechtvaardiging staan. Dit is een Bijbelse onmogelijkheid.

Ik hoop maandag met wat meer argumenten te komen. Goede zondag toegewenst.

Je lijkt nu m`n standpunt te bestrijden met iets wat ik al zeg, nml: naast elkaar laten staan. Problematiek van rechtvaardiging van eeuwigheid ontstaat alleen door het niet handhaven van de leer van de rechtvaardiging door het geloof. In Christus is de genade aan de uitverkorenen gegeven van eeuwigheid, als gevolg daarvan worden ze in de tijd zalig gemaakt. Zie bijv. ook 2 Tim. 1:9 Die ons heeft zalig gemaakt, en geroepen met een heilige roeping, niet naar onze werken, maar naar Zijn eigen voornemen en genade, die ons gegeven is in Christus Jezus vóór de tijden der eeuwen. De term "rechtvaardiging van eeuwigheid" is m.i. wat ongelukkig omdat het suggereert dat het metterdaad al geschonken is. Ik denk te keuze te begrijpen als je het ziet als aanduiding van hoe zeker het is dat de genade (die door het geschonken geloof zal aangenomen worden) ook in de tijd zal geschonken worden. In dat licht moet je Rom. 8:30 ook lezen, denk ik. Alleen zul je er achteraf pas de troost van hebben, bij bekering en geloof.

[Luther]

Er IS rechtvaardiging van eeuwigheid. God heeft geen ongerechtigheid gezien in Jacob...

Geef eens een exegese waaruit blijkt dat die tekst gaat over de stilte van de nooit begonnen eeuwigheid.
Is er ook een roeping, wedergeboorte, geloof van eeuwigheid?

[vragensteller]

Er IS rechtvaardiging van eeuwigheid. God heeft geen ongerechtigheid gezien in Jacob...

Geef eens een exegese waaruit blijkt dat die tekst gaat over de stilte van de nooit begonnen eeuwigheid.
Is er ook een roeping, wedergeboorte, geloof van eeuwigheid?

Je moet de uitdrukking goed duiden, zie mijn eerdere post. Dit wordt er uiteraard niet mee bedoeld. Ter ondersteuning citeer ik Smytegelt, bij HC 23:

Eerst. De zonden zijn wel van eeuwigheid vergeven, in zooverre het voornemen Gods dat naar de verkiezing is, vast blijve; maar zij worden in de tijd gedaan, en dan eerst dadelijk vergeven.

Hij vervolgt met te zeggen dat niemand deel heeft aan de vergeving van zonden als hij niet eerst over zijn zonden geschreid heeft.

M.a.w. de term moeten we denk ik zien in het licht van Gods alwetendheid en van Zijn onveranderlijkheid.

Kun jij aantonen dat er met 2 Tim. 1:9 iets anders bedoeld wordt?

9 Die ons heeft zalig gemaakt, en geroepen met een heilige roeping, niet naar onze werken, maar naar Zijn eigen voornemen en genade, die ons gegeven is in Christus Jezus vóór de tijden der eeuwen,

Vers 10 mag er ook wel bij betrokken worden, want dit vers eindigt wat raar met die komma, maar let even op de volgorde in dit vers!

[Tiberius]

Zien is hebben. (Op Christus zien verklaart de zondaar voor eeuwig rechtvaardig.)
Een geopenbaarde Christus ís een toegepaste Christus. (Niemand kan door het geloof op Hem zien, zonder dat iets van het offer van Hem persoonlijk wordt toegepast aan het hart.)/quote]
Nee, dat klopt niet; dan begrijp je de uitdrukkingen niet.
Een zondaar kan wel eens op Christus zien als de mogelijkheid om zalig te worden; de Wens der heidenen. Maar voor eigen hart en leven nog geen deel hieraan hebben. Dat beoogt de uitdrukking "zien is nog geen hebben" aan te geven. Dat is vanuit de mens gezien en daar hebben we tenslotte mee te maken, omdat de geopenbaarde dingen voor ons zijn en niet de verborgen zaken.

Maar van Gods zijde ligt het al van eeuwigheid vast.
Dat geldt ook voor de rechtvaardiging.

Rechtvaardiging van eeuwigheid ?

Zeker: Gode zijn al Zijn werken van eeuwigheid bekend.

[huisman]

Zien is hebben. (Op Christus zien verklaart de zondaar voor eeuwig rechtvaardig.)
Een geopenbaarde Christus ís een toegepaste Christus. (Niemand kan door het geloof op Hem zien, zonder dat iets van het offer van Hem persoonlijk wordt toegepast aan het hart.)/quote]
Nee, dat klopt niet; dan begrijp je de uitdrukkingen niet.
Een zondaar kan wel eens op Christus zien als de mogelijkheid om zalig te worden; de Wens der heidenen. Maar voor eigen hart en leven nog geen deel hieraan hebben. Dat beoogt de uitdrukking "zien is nog geen hebben" aan te geven. Dat is vanuit de mens gezien en daar hebben we tenslotte mee te maken, omdat de geopenbaarde dingen voor ons zijn en niet de verborgen zaken.

Maar van Gods zijde ligt het al van eeuwigheid vast.
Dat geldt ook voor de rechtvaardiging.

Rechtvaardiging van eeuwigheid ?

Zeker: Gode zijn al Zijn werken van eeuwigheid bekend.

"Rechtvaardiging van eeuwigheid" blijft een onbijbelse term die helaas door Comrie en daarna door Kuyper en Kersten de gereformeerde leer is binnengebracht. Bavinck zegt in zijn Dogmatiek (Deel 4 p 229) dat de Schrift ons daar niet in voorgaat en dat de gereformeerde theologen zich daartegen schier eenparig hebben verzet. Het blijft een antinomiaanse dwaling.

[Erasmiaan]

Rechtvaardiging van eeuwigheid ?

Zeker: Gode zijn al Zijn werken van eeuwigheid bekend.

"Rechtvaardiging van eeuwigheid" blijft een onbijbelse term die helaas door Comrie en daarna door Kuyper en Kersten de gereformeerde leer is binnengebracht. Bavinck zegt in zijn Dogmatiek (Deel 4 p 229) dat de Schrift ons daar niet in voorgaat en dat de gereformeerde theologen zich daartegen schier eenparig hebben verzet. Het blijft een antinomiaanse dwaling.

Sjonge, dat is nogal wat. De term dwaling voor dit begrip te hanteren. Maar waarom is het een dwaling (bij Comrie)? Het misbruik sluit het goede gebruik toch niet uit? En zoals hiervoor door Vragensteller al aangetoond is het zeker geen onbijbelse term.

We zeggen toch ook niet dat de verkiezingsleer een dwaalleer is, omdat er misbruik van gemaakt wordt door mensen die zeggen dat het toch niet uit maakt hoe je leeft, omdat alles "al vastligt"?

Je zou eens wat minder grote woorden moeten gebruiken, huisman!

[Marieke]

"Rechtvaardiging van eeuwigheid" blijft een onbijbelse term die helaas door Comrie en daarna door Kuyper en Kersten de gereformeerde leer is binnengebracht. Bavinck zegt in zijn Dogmatiek (Deel 4 p 229) dat de Schrift ons daar niet in voorgaat en dat de gereformeerde theologen zich daartegen schier eenparig hebben verzet. Het blijft een antinomiaanse dwaling.

Er is rechtvaardiging voor het geloof en rechtvaardiging door het geloof.
Voor het geloof is het werk Gods tot het zaligen van Zijn uitverkorenen voor het in hen daadwerkelijk wordt toegepast (voorwerpelijk)
Door het geloof is de toepassing van Christus' gerechtigheid in het persoonlijk leven van zo'n uitverkorene. Deze genade wordt dan daadwerkelijk in het hart gewerkt en men krijgt er deel aan door het zaligmakend geloof, dat de Heilige Geest inplant (onderwerpelijk dus)

[huisman]

We zeggen toch ook niet dat de verkiezingsleer een dwaalleer is, omdat er misbruik van gemaakt wordt door mensen die zeggen dat het toch niet uit maakt hoe je leeft, omdat alles "al vastligt"?

Je zou eens wat minder grote woorden moeten gebruiken, huisman!

Ik gebruik dezelfde woorden als b.v. Thomas Watson, Samuel Rutherford, Dr Bavinck als zij het over deze term hebben.
De verkiezing is een puur Bijbelse leer die vergelijking gaat dus mank.

[refo]

Goed verwoord. Want dat is het probleem. Alles ligt vast en dan kom je logisch doorredenerend vanzelf bij een rechtvaardiging van eeuwigheid uit.

Wat in 'de tijd' gebeurt is dan nog slechts een erachter komen dát je er bij hoort.

Daarom is de betreffende leer een dwaling. Dat zijn geen grote woorden van Huisman.

[huisman]

"Rechtvaardiging van eeuwigheid" blijft een onbijbelse term die helaas door Comrie en daarna door Kuyper en Kersten de gereformeerde leer is binnengebracht. Bavinck zegt in zijn Dogmatiek (Deel 4 p 229) dat de Schrift ons daar niet in voorgaat en dat de gereformeerde theologen zich daartegen schier eenparig hebben verzet. Het blijft een antinomiaanse dwaling.

Er is rechtvaardiging voor het geloof en rechtvaardiging door het geloof.
Voor het geloof is het werk Gods tot het zaligen van Zijn uitverkorenen voor het in hen daadwerkelijk wordt toegepast (voorwerpelijk)
Door het geloof is de toepassing van Christus' gerechtigheid in het persoonlijk leven van zo'n uitverkorene. Deze genade wordt dan daadwerkelijk in het hart gewerkt en men krijgt er deel aan door het zaligmakend geloof, dat de Heilige Geest inplant (onderwerpelijk dus)

Waar staat dat in Gods Woord dat er rechtvaardiging voor het geloof is? Laten wij toch niet meer zeggen dan dat de Schrift ons openbaart en onze 3FvE samanvatten. Trek rechtvaardiging en het geloof in Christus nooit uitelkaar.

[refo]

Gisteravond het gedenkboek '300 jaar Remonstrantse broederschap' uit 1919 gelezen. Als je dat leest ga je toch meer van die mensen houden. Er blijven aspecten waar je vraagtekens bij kunt zetten, maar dat is niet anders dan bij hun tegenstanders. Ze waarschuwden b.v. al voor de ijzeren logica, die in de contra-remonstrantse leer zit. En inderdaad, dat levert uiteindelijk de rechtvaardiging voor het geloof op. En nog later een afwijzing van een algemeen aanbod.

[Erasmiaan]

We zeggen toch ook niet dat de verkiezingsleer een dwaalleer is, omdat er misbruik van gemaakt wordt door mensen die zeggen dat het toch niet uit maakt hoe je leeft, omdat alles "al vastligt"?

Je zou eens wat minder grote woorden moeten gebruiken, huisman!

Ik gebruik dezelfde woorden als b.v. Thomas Watson, Samuel Rutherford, Dr Bavinck als zij het over deze term hebben.
De verkiezing is een puur Bijbelse leer die vergelijking gaat dus mank.

Met alle respect; zij trokken ten strijde tegen het misbruik van die term, omdat de antinomianen leerden dat een dadelijke rechtvaardiging in de tijd eigenlijk niet meer nodig was. Door het misbruik is er een aversie tegen die term gekomen. Maar zolang er geleerd wordt dat een rechtvaardiging in de tijd hoogst noodzakelijk is omdat alle mensen voor God verdoemelijk zijn, is er niets mis met de term: rechtvaardiging van eeuwigheid. Ik gebruik hem onbekommerd omdat hij ook bijbels is; zie de eerdere voorbeelden. Het is maar goed dat wij nog steeds over het aanbod van genade spreken en niet door het misbruik van die term het goede gebruik vermijden.