De wedergeboorte en het ware geloof

[alias]

Kan een dode zondaar voorafgaande aan de levendmaking ondekkend licht hebben als vrucht van eigen akker?

Maar..., waar schrijf ik dat ontdekkend licht een vrucht van eigen akker is?

[dennis]

Christus leidt tot Christus. Al in de ontdekking is het Zijn Geest die ons ontdekt aan zonde, gerechtigheid en oordeel.
En als we dan maar zoveel van onze ellende te zien krijgen dat we tot de Zone Davids gaan roepen, dan zijn we - bij aanvang - genoeg ontdekt.
Later zal dan zonder twijfel diepere en verdere ontdekking aan onze zondige aard volgen.

[TSD]

De verhouding tussen wedergeboorte en geloof is een verhouding die een bepaalde spanning in zich heeft.

Zelf ben ik veel heen en weer geslingerd tussen de stelling dat wedergeboorte begint met het feit dat je ogen open gaan voor je eigen 'staat' en dus zeker niet met Christus en de stelling dat wedergeboorte = het moment dat je voor het eerst gaat geloven dat Christus voor jou zonden is gestorven.

Met beide stellingen stuit je op een aantal bezwaren (zijn in dit topic volgens mij al uitgebreid behandeld). Persoonlijk denk ik dat we beide zaken (wedergeboorte en geloof) gewoon naast elkaar moeten laten staan en niet moeten proberen dit helemaal dicht te timmeren. Volgens mij is de consensus wel dat God al in de mens werkt vóór de openbaring van Christus en het aannemen van Hem met een waar geloof en dat anderzijds iemand zich nooit een wedergeborene kan noemen als hij/zij het geloof in Christus totaal mist.

Zelf denk ik dat deze 2 moeilijk helemaal systematisch met elkaar te rijmen zijn. De manier waarop de puriteinen hiermee omgaan spreekt mij wel aan maar dat dit een enige juiste visie is durf ik echt niet te stellen.

Voor velen is dit wellicht een gevoelig en teer onderwerp. Moeten we wel een discussie voeren over dit onderwerp tot in de details?

[huisman]

De verhouding tussen wedergeboorte en geloof is een verhouding die een bepaalde spanning in zich heeft.

Zelf ben ik veel heen en weer geslingerd tussen de stelling dat wedergeboorte begint met het feit dat je ogen open gaan voor je eigen 'staat' en dus zeker niet met Christus en de stelling dat wedergeboorte = het moment dat je voor het eerst gaat geloven dat Christus voor jou zonden is gestorven.

Met beide stellingen stuit je op een aantal bezwaren (zijn in dit topic volgens mij al uitgebreid behandeld). Persoonlijk denk ik dat we beide zaken (wedergeboorte en geloof) gewoon naast elkaar moeten laten staan en niet moeten proberen dit helemaal dicht te timmeren. Volgens mij is de consensus wel dat God al in de mens werkt vóór de openbaring van Christus en het aannemen van Hem met een waar geloof en dat anderzijds iemand zich nooit een wedergeborene kan noemen als hij/zij het geloof in Christus totaal mist.

Zelf denk ik dat deze 2 moeilijk helemaal systematisch met elkaar te rijmen zijn. De manier waarop de puriteinen hiermee omgaan spreekt mij wel aan maar dat dit een enige juiste visie is durf ik echt niet te stellen.

Voor velen is dit wellicht een gevoelig en teer onderwerp. Moeten we wel een discussie voeren over dit onderwerp tot in de details?

Jij zegt : Persoonlijk denk ik dat we beide zaken (wedergeboorte en geloof) gewoon naast elkaar moeten laten staan
Je zult het niet bedoelen maar de één kan niet bestaan zonder de ander. Waar echt geloof is, is er wedergeboorte aan vooraf gegaan. Waar wedergeboorte is, is geloof. Beide moeten dus gepreekt worden. Dus niet alleen en altijd maar spreken over de noodzaak van de wedergeboorte en het geloof links laten liggen. Nicodemus kreeg over beide zaken (in één gesprek) onderwijs van de Heere Jezus. Laten predikanten dat onderwijs maar navolgen.

[TSD]

De verhouding tussen wedergeboorte en geloof is een verhouding die een bepaalde spanning in zich heeft.

Zelf ben ik veel heen en weer geslingerd tussen de stelling dat wedergeboorte begint met het feit dat je ogen open gaan voor je eigen 'staat' en dus zeker niet met Christus en de stelling dat wedergeboorte = het moment dat je voor het eerst gaat geloven dat Christus voor jou zonden is gestorven.

Met beide stellingen stuit je op een aantal bezwaren (zijn in dit topic volgens mij al uitgebreid behandeld). Persoonlijk denk ik dat we beide zaken (wedergeboorte en geloof) gewoon naast elkaar moeten laten staan en niet moeten proberen dit helemaal dicht te timmeren. Volgens mij is de consensus wel dat God al in de mens werkt vóór de openbaring van Christus en het aannemen van Hem met een waar geloof en dat anderzijds iemand zich nooit een wedergeborene kan noemen als hij/zij het geloof in Christus totaal mist.

Zelf denk ik dat deze 2 moeilijk helemaal systematisch met elkaar te rijmen zijn. De manier waarop de puriteinen hiermee omgaan spreekt mij wel aan maar dat dit een enige juiste visie is durf ik echt niet te stellen.

Voor velen is dit wellicht een gevoelig en teer onderwerp. Moeten we wel een discussie voeren over dit onderwerp tot in de details?

Jij zegt : Persoonlijk denk ik dat we beide zaken (wedergeboorte en geloof) gewoon naast elkaar moeten laten staan
Je zult het niet bedoelen maar de één kan niet bestaan zonder de ander. Waar echt geloof is, is er wedergeboorte aan vooraf gegaan. Waar wedergeboorte is, is geloof. Beide moeten dus gepreekt worden. Dus niet alleen en altijd maar spreken over de noodzaak van de wedergeboorte en het geloof links laten liggen. Nicodemus kreeg over beide zaken (in één gesprek) onderwijs van de Heere Jezus. Laten predikanten dat onderwijs maar navolgen.

Lees de rest van de posting waarin ik de door jou geciteerde zin uitleg.

[Afgewezen]

De verhouding tussen wedergeboorte en geloof is een verhouding die een bepaalde spanning in zich heeft.

Zelf ben ik veel heen en weer geslingerd tussen de stelling dat wedergeboorte begint met het feit dat je ogen open gaan voor je eigen 'staat' en dus zeker niet met Christus en de stelling dat wedergeboorte = het moment dat je voor het eerst gaat geloven dat Christus voor jou zonden is gestorven.

Met beide stellingen stuit je op een aantal bezwaren (zijn in dit topic volgens mij al uitgebreid behandeld). Persoonlijk denk ik dat we beide zaken (wedergeboorte en geloof) gewoon naast elkaar moeten laten staan en niet moeten proberen dit helemaal dicht te timmeren. Volgens mij is de consensus wel dat God al in de mens werkt vóór de openbaring van Christus en het aannemen van Hem met een waar geloof en dat anderzijds iemand zich nooit een wedergeborene kan noemen als hij/zij het geloof in Christus totaal mist.

Zelf denk ik dat deze 2 moeilijk helemaal systematisch met elkaar te rijmen zijn. De manier waarop de puriteinen hiermee omgaan spreekt mij wel aan maar dat dit een enige juiste visie is durf ik echt niet te stellen.

Voor velen is dit wellicht een gevoelig en teer onderwerp. Moeten we wel een discussie voeren over dit onderwerp tot in de details?

Zo sta ik er ook in. Wel vind ik dat er veel onhelderheid bestaat over wat de openbaring van Christus aan de ziel is. Ik heb de indruk dat dit begrip nogal eens verruimd wordt om er zoveel mogelijk bij te kunnen betrekken. Dat lijkt me toch niet de bedoeling. Wie uitziet naar de verlossing, is niet verlost, en wie de mogelijkheid van zalig worden in Christus ziet, is niet zalig. Laten we dat vasthouden.

[memento]

De verhouding tussen wedergeboorte en geloof is een verhouding die een bepaalde spanning in zich heeft.

Zelf ben ik veel heen en weer geslingerd tussen de stelling dat wedergeboorte begint met het feit dat je ogen open gaan voor je eigen 'staat' en dus zeker niet met Christus en de stelling dat wedergeboorte = het moment dat je voor het eerst gaat geloven dat Christus voor jou zonden is gestorven.

Met beide stellingen stuit je op een aantal bezwaren (zijn in dit topic volgens mij al uitgebreid behandeld). Persoonlijk denk ik dat we beide zaken (wedergeboorte en geloof) gewoon naast elkaar moeten laten staan en niet moeten proberen dit helemaal dicht te timmeren. Volgens mij is de consensus wel dat God al in de mens werkt vóór de openbaring van Christus en het aannemen van Hem met een waar geloof en dat anderzijds iemand zich nooit een wedergeborene kan noemen als hij/zij het geloof in Christus totaal mist.

Zelf denk ik dat deze 2 moeilijk helemaal systematisch met elkaar te rijmen zijn. De manier waarop de puriteinen hiermee omgaan spreekt mij wel aan maar dat dit een enige juiste visie is durf ik echt niet te stellen.

Voor velen is dit wellicht een gevoelig en teer onderwerp. Moeten we wel een discussie voeren over dit onderwerp tot in de details?

Zo sta ik er ook in. Wel vind ik dat er veel onhelderheid bestaat over wat de openbaring van Christus aan de ziel is. Ik heb de indruk dat dit begrip nogal eens verruimd wordt om er zoveel mogelijk bij te kunnen betrekken. Dat lijkt me toch niet de bedoeling. Wie uitziet naar de verlossing, is niet verlost, en wie de mogelijkheid van zalig worden in Christus ziet, is niet zalig. Laten we dat vasthouden.

Ik denk dat je daarin toch wat genuanceerd zal moeten zijn. Dus als iemand die termen gebruikt, eerst eens vragen wat hij bedoelt met "uitziet naar de verlossing" of "het zien van de mogelijkheid van zalig worden in Christus". Soms worden de verkeerde woorden gebruikt om iets aan te duiden. De woorden zijn weliswaar belangrijk, maar het gaat uiteindelijk om de onderliggende zaak in de ziel.

[dennis]

Ik geloof niet dat er hier een tegenstelling ligt. Zodra de Heere in een zondaar begint te werken, bijvoorbeeld in de overtuiging van zonde, is iemand in wezen - bij God vandaan - al behouden.
Dat is echter in de eigen beleving zeker niet het geval. Maar hier wordt een droefheid naar God in het hart gewerkt, die een onberouwelijke bekering werkt, tot zaligheid. In deze tekst zie je heel duidelijk dat het vervolg op dit begin - de wedergeboorte - altijd een vluchten tot Christus zal zijn: een zoeken dat vinden wordt.

Dus: wedergeboorte is niet hetzelfde als de omhelzing van Christus, maar ligt daar voor.

[Afgewezen]

Waar gaat het de ontdekte zondaar nu om? Toch dat hij met God verzoend wordt? Alles wat daaraan voorafgaat, zijn heenwijzingen, moedgevingen, etc., maar ze zijn de zaak zelf niet.

[huisman]

Mijn vraag hierbij is: bedoelen ze met Christuskennis nu echt de omhelzing van Christus door het geloof, of bedoelen ze ook het kennen van andere zaken van Hem, bijv. dat Hij een gewillige Zaligmaker is (je hoort wel eens: door de tralies van het Woord)?

Waar gaat het de ontdekte zondaar nu om? Toch dat hij met God verzoend wordt? Alles wat daaraan voorafgaat, zijn heenwijzingen, moedgevingen, etc., maar ze zijn de zaak zelf niet.

1Joh 5:12 Die den Zoon heeft, die heeft het leven; die den Zoon van God niet heeft , die heeft het leven niet.

Of lezen wij: Wie het leven heeft zal later ook de Zoon vinden? Overal in de Schrift is geestelijk leven verbonden met het geloof in Christus . Laten wij dat toch niet losmaken.

[vragensteller]

Mijn vraag hierbij is: bedoelen ze met Christuskennis nu echt de omhelzing van Christus door het geloof, of bedoelen ze ook het kennen van andere zaken van Hem, bijv. dat Hij een gewillige Zaligmaker is (je hoort wel eens: door de tralies van het Woord)?

Waar gaat het de ontdekte zondaar nu om? Toch dat hij met God verzoend wordt? Alles wat daaraan voorafgaat, zijn heenwijzingen, moedgevingen, etc., maar ze zijn de zaak zelf niet.

Hoe zie je dan concreet het verschil tussen de omhelzing van Christus door het geloof en een heenwijzing of moedgeving? En welke functie heeft Gods Woord daarin. En verschilt de functie van het Woord bij een moedgeving van de functie van het Woord bij een omhelzing?

[vragensteller]

ter verduidelijking onder moedgeving versta ik te zien dat er voor jou verlossing mogelijk is. Wat is een omhelzing dan?

[Afgewezen]

ter verduidelijking onder moedgeving versta ik te zien dat je voor jou mogelijk is. Wat is een omhelzing dan?

Zit je echt met deze vragen? Of heb je ook een eigen visie hierop?

[vragensteller]

Nee, voor mij zijn dat wezenlijke vragen, ik zou dit echt niet weten. Vooralsnog behelp ik me met boeken om aan juiste interpretatie van de Bijbel te komen (dan krijg ik over sommige zaken (vb. interpret HC) wel een mening, zij het geen stellige ...

[Afgewezen]

Nee, voor mij zijn dat wezenlijke vragen, ik zou dit echt niet weten. Vooralsnog behelp ik me met boeken om aan juiste interpretatie van de Bijbel te komen (dan krijg ik over sommige zaken (vb. interpret HC) wel een mening, zij het geen stellige ...

Je hebt in een van je eerste posts gesproken over het kennen van God als een verzoend Vader in Christus.
Dat is waar het om gaat.