De wedergeboorte en het ware geloof

[Erasmiaan]

Wanneer de Voorbidder van Sion bidt tot Zijn Vader, zegt Hij in Zijn gebed hoe dit gaat: ‘en dit is het eeuwige leven, dat ze U kennen, de enige, waarachtige God en Jezus Christus Dien Gij gezonden hebt.’
Hieruit kunnen we een paar dingen leren. Dat het eeuwige leven iets is dat hierin dit leven begint en niet pas straks bij het sterven van Gods kinderen.
Dat het eeuwige leven bestaat uit kennen, kennen met het hart, met heel je zijn, zielsbevindelijk.
Dit eeuwige leven begint met de kennis van God. En dus niet met de kennis van Jezus.

Mag je deze tekst (Joh 17:3) gebruiken om te zeggen dat je eerst God leert kennen en dan Jezus Christus?

3 En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, den enigen waarachtigen God, en Jezus Christus, Dien Gij gezonden hebt.

Ds van Aalst leest hier eigenlijk: God kennen en daarna Jezus Christus. Volgens mij staat er dat het eeuwige leven bestaat in het kennen van God en Jezus Christus.
Ook M Henry maakt hiet geen onderscheid.

De zekere weg, om tot dit doel te komen, welke is: de rechte kennis van God en Jezus Christus: Dit is het eeuwige leven: U te kennen, hetgeen op tweeërlei wijze opgevat kan worden. a.a. Het eeuwige leven ligt in de kennis van God en Jezus Christus; het tegenwoordige beginsel van dit leven is de gelovige kennis van God en Christus; de toekomstige volmaking van dat leven zal de kennis van God en Christus wezen door aanschouwing. Zij, die met Christus verenigd zijn en een leven leiden van gemeenschap met God in Christus, weten in zekere mate, door ervaring, wat het eeuwige leven is, en zullen zeggen: "Indien dit de hemel is, dan is de hemel lieflijk, zie Psalm 17:15

Hier een prachtige preek van Ds A.T. Vergunst over Joh 17:3
http://www.prekenweb.nl/index.php?optio ... serid=3070

Huisman, waar wil je heen? Houd je nou maar bij wat prof. Wisse in zijn boekje "De droefheid naar God" over dit onderwerp geschreven heeft. Dan zit je veilig.

[huisman]

Wanneer de Voorbidder van Sion bidt tot Zijn Vader, zegt Hij in Zijn gebed hoe dit gaat: ‘en dit is het eeuwige leven, dat ze U kennen, de enige, waarachtige God en Jezus Christus Dien Gij gezonden hebt.’
Hieruit kunnen we een paar dingen leren. Dat het eeuwige leven iets is dat hierin dit leven begint en niet pas straks bij het sterven van Gods kinderen.
Dat het eeuwige leven bestaat uit kennen, kennen met het hart, met heel je zijn, zielsbevindelijk.
Dit eeuwige leven begint met de kennis van God. En dus niet met de kennis van Jezus.

Mag je deze tekst (Joh 17:3) gebruiken om te zeggen dat je eerst God leert kennen en dan Jezus Christus?

3 En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, den enigen waarachtigen God, en Jezus Christus, Dien Gij gezonden hebt.

Ds van Aalst leest hier eigenlijk: God kennen en daarna Jezus Christus. Volgens mij staat er dat het eeuwige leven bestaat in het kennen van God en Jezus Christus.
Ook M Henry maakt hiet geen onderscheid.

De zekere weg, om tot dit doel te komen, welke is: de rechte kennis van God en Jezus Christus: Dit is het eeuwige leven: U te kennen, hetgeen op tweeërlei wijze opgevat kan worden. a.a. Het eeuwige leven ligt in de kennis van God en Jezus Christus; het tegenwoordige beginsel van dit leven is de gelovige kennis van God en Christus; de toekomstige volmaking van dat leven zal de kennis van God en Christus wezen door aanschouwing. Zij, die met Christus verenigd zijn en een leven leiden van gemeenschap met God in Christus, weten in zekere mate, door ervaring, wat het eeuwige leven is, en zullen zeggen: "Indien dit de hemel is, dan is de hemel lieflijk, zie Psalm 17:15

Hier een prachtige preek van Ds A.T. Vergunst over Joh 17:3
http://www.prekenweb.nl/index.php?optio ... serid=3070

Huisman, waar wil je heen? Houd je nou maar bij wat prof. Wisse in zijn boekje "De droefheid naar God" over dit onderwerp geschreven heeft. Dan zit je veilig.

Het gaat mij om de exegese van Joh 17: 3 niet om het standpunt wat Ds van Aalst wil bewijzen.

[Wilhelm]

Wat ik me afvraag. Zegt ds. van Aalst hier nu dat Dr. vd Sluijs een remonstrants standpunt verdedigt?
Ik blijf het uiteindelijk een onduidelijk stukje vinden. De radicaliteit van het "buiten Jezus is geen leven" waarom laten we dat niet zo staan?

[GJdeBruijn]

De radicaliteit van het "buiten Jezus is geen leven" waarom laten we dat niet zo staan?

De radicaliteit in de prediking blijft zeker staan. Maar de vrucht op die radicale prediking zal als eerst de droefheid naar God teweegbrengen. Een zondaar zal niet en nooit werkelijk tot Christus komen dan met zijn zonden en schuld als realiteit in eigen bewustwording en geweten.
Dít is het radicale van de prediking van wet én evangelie: U bent dood. U kunt niets, wilt niets en moet voor God verschijnen en zult verantwoording moeten afleggen van zondige staat en daden die tegen Gods wet ingaan. En tegelijkertijd: God heeft Zijn Zoon gezonden tot vergeven van zonden. Bekeert u dan en geloof en u zult zalig worden!
De ernstige prediking van wet én evangelie levert vrucht als Gods Geest vanuit de duisternis naar het Wonderbaarlijke Licht gaat brengen. Maar eerst zal de wet ontdekken aan de noodzaak van een Borg en Middelaar. Niet door de wetsprediking, maar door de prediking van wet én evangelie. Dat laatste met nadruk ter onderscheiding van de wettische vroomheid die wel de wet wil laten spreken maar het evangelie pas na bekering wil en denkt te kunnen geloven. Dát bedoelt ds. V. A. niet, naar ik meen. Als je dat niet meeweegt, dan zou je inderdaad de radicaliteit kwijt zijn. Maar zo moeten we het artikel in de SB niet lezen, denk ik.

[GJdeBruijn]

Het gaat mij om de exegese van Joh 17: 3 niet om het standpunt wat Ds van Aalst wil bewijzen.

Lijkt me iets voor een nieuw topic anders loopt het wel erg mistig door elkaar heen.

[huisman]

Het gaat mij om de exegese van Joh 17: 3 niet om het standpunt wat Ds van Aalst wil bewijzen.

Lijkt me iets voor een nieuw topic anders loopt het wel erg mistig door elkaar heen.

De exegese van Ds van Aalst van Joh17:3 klopt volgens mij niet.

[Tiberius]

Wat ik me afvraag. Zegt ds. van Aalst hier nu dat Dr. vd Sluijs een remonstrants standpunt verdedigt?

Als dr Van der Sluijs leert dat de onwedergeboren mens eigenlijk niet geheel dood in de zonden is, wel, ja.

Ik blijf het uiteindelijk een onduidelijk stukje vinden. De radicaliteit van het "buiten Jezus is geen leven" waarom laten we dat niet zo staan?

Wie bedoel je precies met "we"? V.A. noemt het heel duidelijk in ieder geval:

2. dat het zonder enige kennis van deze Zaligmaker absoluut niet kan. Want ‘buiten Jezus is geen leven maar een eeuwig zielsverderf ‘. Joh 3: 36.

[Luther]

Als dr Van der Sluijs leert dat de onwedergeboren mens eigenlijk niet geheel dood in de zonden is, wel, ja.

Als je dr. Van der Sluijs maar een beetje kent, weet je dat dat niet het geval is.

[GJdeBruijn]

Het gaat mij om de exegese van Joh 17: 3 niet om het standpunt wat Ds van Aalst wil bewijzen.

Lijkt me iets voor een nieuw topic anders loopt het wel erg mistig door elkaar heen.

De exegese van Ds van Aalst van Joh17:3 klopt volgens mij niet.

Maar verandert dat dan ook de zaak wat hij daarmee wil bewijzen? Als je de exegese als zodanig wilt bespreken en niet de zaak waar het in dit topic om gaat kunnen we toch beter los van elkaar behandelen?

[Wilhelm]

De radicaliteit van het "buiten Jezus is geen leven" waarom laten we dat niet zo staan?

De radicaliteit in de prediking blijft zeker staan. Maar de vrucht op die radicale prediking zal als eerst de droefheid naar God teweegbrengen. Een zondaar zal niet en nooit werkelijk tot Christus komen dan met zijn zonden en schuld als realiteit in eigen bewustwording en geweten.
Dít is het radicale van de prediking van wet én evangelie: U bent dood. U kunt niets, wilt niets en moet voor God verschijnen en zult verantwoording moeten afleggen van zondige staat en daden die tegen Gods wet ingaan. En tegelijkertijd: God heeft Zijn Zoon gezonden tot vergeven van zonden. Bekeert u dan en geloof en u zult zalig worden!
De ernstige prediking van wet én evangelie levert vrucht als Gods Geest vanuit de duisternis naar het Wonderbaarlijke Licht gaat brengen. Maar eerst zal de wet ontdekken aan de noodzaak van een Borg en Middelaar. Niet door de wetsprediking, maar door de prediking van wet én evangelie. Dat laatste met nadruk ter onderscheiding van de wettische vroomheid die wel de wet wil laten spreken maar het evangelie pas na bekering wil en denkt te kunnen geloven. Dát bedoelt ds. V. A. niet, naar ik meen. Als je dat niet meeweegt, dan zou je inderdaad de radicaliteit kwijt zijn. Maar zo moeten we het artikel in de SB niet lezen, denk ik.

Maar het is wat onduidelijk dus dat stukje. Eigenlijk geef je dat zelf ook aan.
Ds. van Aalst schrijft nadrukkelijk dat het niet met Jezus begint. En ik vraag me dan steeds af waarom dat benoemd moet worden. Temeer omdat Jezus zelf de leer van de wedergeboorte, direct verbindt met het voorbeeld van de kopere slang in de woestijn als type van de verhoogde Zoon des mensen. Zien is genezen, niet het zicht op de kwaal zelf.

[Afgewezen]

Ds. Van Aalst stelt in feite dat er geen kennis van Christus is, zonder dat daar iets aan voorafgaat. Datgene wat eraan voorafgaat, noemt hij ook al 'kennis van God', n.a.v. Joh. 17:3. Ik denk dat dit exegetisch niet houdbaar is en dat wat ds. Van Aalst 'kennis van God' noemt, het heimwee is naar een ónbekende God.

[Wilhelm]

[

Ik blijf het uiteindelijk een onduidelijk stukje vinden. De radicaliteit van het "buiten Jezus is geen leven" waarom laten we dat niet zo staan?

Wie bedoel je precies met "we"? V.A. noemt het heel duidelijk in ieder geval:

2. dat het zonder enige kennis van deze Zaligmaker absoluut niet kan. Want ‘buiten Jezus is geen leven maar een eeuwig zielsverderf ‘. Joh 3: 36.

Toch leert hij als eerste dat :
1. dat het Geesteswerk niet begint met de kennis van de Zaligmaker, want Die is totaal voor hem verborgen. Hij moet geopenbaard worden. Er moet voor Hem plaats gemaakt worden.

Natuurlijk is het waar dat er een toeleidende weg is tot de omhelsing van Christus. Maar waar kunnen we op grond van de Bijbel zeggen dat die toeleidende weg al zaligmakend is?
Want hier wordt het geplaatst na de wedergeboorte. In iedergeval, zo lees ik het. Terwijl Gods Woord nadrukkelijk leert dat goddelozen gerechtvaardigd worden en niet aan zichzelf ontdekte wedergeboren zondaren.
Ik blijf het een moeilijk punt vinden , en ik denk dat Ds vd Sluijs terecht aangeeft dat we in het doorredeneren van deze verborgen zaken ons begeven op het terrein van de filosofie en dat zo de radicaliteit verdwijnt, met in het uiterste geval het gevaar voor de leer van de onbewuste wedergeboorte.

[Tiberius]

[

Ik blijf het uiteindelijk een onduidelijk stukje vinden. De radicaliteit van het "buiten Jezus is geen leven" waarom laten we dat niet zo staan?

Wie bedoel je precies met "we"? V.A. noemt het heel duidelijk in ieder geval:

2. dat het zonder enige kennis van deze Zaligmaker absoluut niet kan. Want ‘buiten Jezus is geen leven maar een eeuwig zielsverderf ‘. Joh 3: 36.

Toch leert hij als eerste dat :
1. dat het Geesteswerk niet begint met de kennis van de Zaligmaker, want Die is totaal voor hem verborgen. Hij moet geopenbaard worden. Er moet voor Hem plaats gemaakt worden.

Natuurlijk is het waar dat er een toeleidende weg is tot de omhelsing van Christus. Maar waar kunnen we op grond van de Bijbel zeggen dat die toeleidende weg al zaligmakend is?

Bij de bekering van Paulus, op weg naar Damascus.

[GJdeBruijn]

Ds. van Aalst schrijft nadrukkelijk dat het niet met Jezus begint.

Hij bedoelt ongetwijfeld niet dat de prediking niet met Christus begint, of de belofte van het evangelie, want dat is zelfs Christocentrisch.
Het gaat niet om de radicaliteit van de Christusprediking, maar om wat erop vólgt, de toépassing van het gepredikte Woord.
Gods Geest zal overtuigen van zonde, gerechtigheid en oordeel. Dát wordt eerst voor waar onderkend, beleefd, ondervonden.
In die weg wordt de zondaar zijn nood onder ogen gebracht en vanuit die nood tot Christus gedreven. Dat werk van Gods Geest, daar is onder de ruimste Christusprediking geen sprake van een Jezus die spreekt "Uw zonden zijn u vergeven" in de beleving van zo iemand die daar onder deze overtuigingen ligt.
Juist in de die toestand wijst ds. vA erop dat de zondaar Christus gewezen moet worden om rust te kunnen krijgen. Voor vergeving van zonden. We hebben hier te maken met een wonderlijke situatie. Zondaar wordt tót Christus getrokken. Dat impliceert dat de zondaar daar noch niet is. Ondertussen wil zo'n zondaar dat het goed komt tussen hem en God. Daarin moet deze zondaar leren dat er maar Een Weg is. Een smalle weg, een enge poort! Daar kunnen we niet een wiskundige redenatie op loslaten zo van: Alles buiten Christus is ongeloof, dus alles wat tót Christus komende(nog niet gekomen) is, is dus geen werk van Gods Geest. We krijgen dat niet in een formule. Rechtsom niet, maar ook linksom niet. Mijn inschatting is dat dr. VdS ageert tegen een gesystematiseerde definitie die anderen niet bedoelen. Hij legt de accenten duidelijk anders. Ondertussen bestrijdt hij een niet bedoelde systeemtheologie en ik vraag me af waarom het op zo'n bijtende toon moet.

[Wilhelm]

[

Ik blijf het uiteindelijk een onduidelijk stukje vinden. De radicaliteit van het "buiten Jezus is geen leven" waarom laten we dat niet zo staan?

Wie bedoel je precies met "we"? V.A. noemt het heel duidelijk in ieder geval:

2. dat het zonder enige kennis van deze Zaligmaker absoluut niet kan. Want ‘buiten Jezus is geen leven maar een eeuwig zielsverderf ‘. Joh 3: 36.

Toch leert hij als eerste dat :
1. dat het Geesteswerk niet begint met de kennis van de Zaligmaker, want Die is totaal voor hem verborgen. Hij moet geopenbaard worden. Er moet voor Hem plaats gemaakt worden.

Natuurlijk is het waar dat er een toeleidende weg is tot de omhelsing van Christus. Maar waar kunnen we op grond van de Bijbel zeggen dat die toeleidende weg al zaligmakend is?

Bij de bekering van Paulus, op weg naar Damascus.

Hoewel deze bijzondere, extra-ordinaire bekeringsweg die Paulus meemaakte wel meer als argument wordt gebruikt, blijft dit lastig. Het gaat in deze versen om zowel bekering als roeping tot het ambt. Daarnaast wordt Christus in beginsel al geopenbaard als Paulus op de grond ligt.