"De dominee wil geen beroep"

[Zita]

In de tijd van Smytegelt nam vrijwel iedere dominee het beroep dat hij kreeg aan. Alleen als er dringende redenen waren (lees vader Smytegelt), of als er stuiting in het gemoed was, dan bedankte men. De leraar zag in het beroep dat men van Godswege geroepen was naar die en die gemeente. Van Godswege, ja, van de Heere Zelf. Het werd ervaren als 's-Heern leiding. Men zag er Zijn hand in. Lees de kerkgeschiedenis maar eens uit die tijd. Nu is het zo dat er soms 88 beroepen zijn uitgebracht, waarvoor altijd nog is bedankt geworden. Om welke redenen? Dat weten wij niet. Maar vroeger zag men de (be)roeping tot welk ambt, tot welke gemeente dan ook, als van God geroepen. Of het ambt van leraar, of het ambt van ouderling, of dat van diaken.

Hetgeen ook wordt beschreven in het bevestigingsformulier: geroepen door de gemeente en mitsdien door God zelf.

En wat dan als een predikant vele beroepen tegelijk krijgt?

In de tijd van Smytegelt was dat niet echt het geval, geloof ik. Zeker de kandidaten (waaronder ene kand. Smytegelt) moesten soms jarenlang wachten op een beroep. Het verschijnsel dat een kandidaat maar geen eerste beroep krijgt (wat in bijv de PKN nog wel voorkomt), wordt ook wel het Smytegelt-syndroom genoemd.

[claus]

Een dominee in de zeventiende eeuw (de eeuw van Smytegelt) kreeg sporadisch eens een keertje 2 beroepen ongeveer tegelijk. Er waren ruimschoots voldoende predikanten. Smytegelt (ik heb al zijn werken) schreef bij herhaling: 'Een kerk die vruchtbaar is, brengt voldoende leraars voort'. Als er 2 beroepen kwamen (ds. Abraham v.d. Velde, toen hij in Zierikzee stond) kreeg er 2 gelijk, maar nam het eerste, dat naar Middelburg, aan.

[refo]

In de tijd van Smytegelt nam vrijwel iedere dominee het beroep dat hij kreeg aan. Alleen als er dringende redenen waren (lees vader Smytegelt), of als er stuiting in het gemoed was, dan bedankte men. De leraar zag in het beroep dat men van Godswege geroepen was naar die en die gemeente. Van Godswege, ja, van de Heere Zelf. Het werd ervaren als 's-Heern leiding. Men zag er Zijn hand in. Lees de kerkgeschiedenis maar eens uit die tijd. Nu is het zo dat er soms 88 beroepen zijn uitgebracht, waarvoor altijd nog is bedankt geworden. Om welke redenen? Dat weten wij niet. Maar vroeger zag men de (be)roeping tot welk ambt, tot welke gemeente dan ook, als van God geroepen. Of het ambt van leraar, of het ambt van ouderling, of dat van diaken.

Hetgeen ook wordt beschreven in het bevestigingsformulier: geroepen door de gemeente en mitsdien door God zelf.

De vraag in het formulier is of de beoogde ambtsdrager in zijn hart gevoelt of hij door de gemeente en mitsdien door God Zelf geroepen is. Voorop staat dus de vraag of hij dat zelf zo voelt en niet of anderen hem dat aanpraten.

[Eppo Gremdaat]

De `domineeswatchers`van dit forum halen er nu zelfs Smytegelt bij. Tsjonge, om het `vroom` te laten lijken?
Ik zou zeggen: gauw dit topic verwijderen en overgaan tot de orde van de dag.
Er kunnen genoeg oorzaken zijn waarom dominee geen beroep wil.
Dus: `over en sluiten`.

[Luther]

De `domineeswatchers`van dit forum halen er nu zelfs Smytegelt bij. Tsjonge, om het `vroom` te laten lijken?
Ik zou zeggen: gauw dit topic verwijderen en overgaan tot de orde van de dag.
Er kunnen genoeg oorzaken zijn waarom dominee geen beroep wil.
Dus: `over en sluiten`.

Euhm... nee toch niet.
Als iemand geroepen wordt, kun je dat toch niet tegenhouden?

Overigens: dit topic werd geopend, omdat dr. Van Spanje geen beroep wenste. Nu zie ik dat hij toch stiekem door een andere gemeente (Epe) beroepen is. Rararara..

[henriët]

Genoeg geweest.