God is liefde of de deugden Gods

[Afgewezen]

@Tiberius, ik wil toch de spanning erin houden. Wat voor Ezau geldt, geldt voor alle verworpenen. Tóch biedt God 'welgemeend' Zijn genade aan aan verworpenen. In het Evangelie betuigt Hij hun Zijn liefde.
Hoe je die twee dingen met elkaar in overeenstemming moet brengen, weet ik niet. Maar we moeten ze beide laten staan. Eenzijdig wordt het als je zó de verkiezing benadrukt, dat er van de welmenendheid niets meer overblijft of anderzijds, dat je zó Gods liefde benadrukt, dat er van Zijn verkiezende liefde niets meer overblijft.

Verder treft mij de venijnigheid waarmee jij de algemene verzoening bestrijdt. Je kunt het ermee oneens zijn, maar waarom moet dat op zo'n manier gezegd worden? Uiteindelijk is de intentie erachter het benadrukken van Gods mensenliefde. Is dat zo erg?

[Tiberius]

@Tiberius, ik wil toch de spanning erin houden. Wat voor Ezau geldt, geldt voor alle verworpenen. Tóch biedt God 'welgemeend' Zijn genade aan aan verworpenen. In het Evangelie betuigt Hij hun Zijn liefde.

Wat het welgemeend aanbieden van Zijn genade aan alle mensen, daar kan ik met je meekomen.
Maar met dat laatste zinnetje niet; ik denk dat je dan te ver gaat.
Je kan wel zeggen, dat Hij in het Evangelie Christus welmenend aanbiedt. En dat Hij in Christus Zijn liefde betuigt. Maar je kan m.i. die twee niet samennemen.
In de Bijbel lezen we sowieso nergens, dat God buiten Christus iemand liefheeft. We lezen overal het tegenovergesteld: indien iemand Christus niet liefheeft, die is een vervloeking.

Hoe je die twee dingen met elkaar in overeenstemming moet brengen, weet ik niet.

Ik denk door bovenstaande. M.i. mix je twee zaken door elkaar: God openbaart Zijn liefde in Zijn welbehagen, niet daar buiten.

Verder treft mij de venijnigheid waarmee jij de algemene verzoening bestrijdt. Je kunt het ermee oneens zijn, maar waarom moet dat op zo'n manier gezegd worden? Uiteindelijk is de intentie erachter het benadrukken van Gods mensenliefde. Is dat zo erg?

Ik begrijp niet precies op welke posting je doelt; overigens heb ik liever dat je zulk soort opmerkingen per PB meldt, in plaats van de discussie er mee te vervuilen.
En het gaat er niet om of ik het er niet mee eens ben, maar wat Gods Woord ervan zegt. En dat laat geen ruimte voor algemene verzoening.

[Afgewezen]

@Tiberius, ik wil toch de spanning erin houden. Wat voor Ezau geldt, geldt voor alle verworpenen. Tóch biedt God 'welgemeend' Zijn genade aan aan verworpenen. In het Evangelie betuigt Hij hun Zijn liefde.

Wat het welgemeend aanbieden van Zijn genade aan alle mensen, daar kan ik met je meekomen.
Maar met dat laatste zinnetje niet; ik denk dat je dan te ver gaat.
Je kan wel zeggen, dat Hij in het Evangelie Christus welmenend aanbiedt. En dat Hij in Christus Zijn liefde betuigt. Maar je kan m.i. die twee niet samennemen.
In de Bijbel lezen we sowieso nergens, dat God buiten Christus iemand liefheeft. We lezen overal het tegenovergesteld: indien iemand Christus niet liefheeft, die is een vervloeking.

Hoe je die twee dingen met elkaar in overeenstemming moet brengen, weet ik niet.

Ik denk door bovenstaande. M.i. mix je twee zaken door elkaar: God openbaart Zijn liefde in Zijn welbehagen, niet daar buiten.

Tiberius, zelfs in de DL proef je de spanning tussen enerzijds de welmenende en ernstige verkondiging van het Evangelie en Gods verkiezend welbehagen. Trouwens, de manier waarop jij e.e.a. probeert te formuleren, toont aan dat ook jij die spanning ervaart.

Verder treft mij de venijnigheid waarmee jij de algemene verzoening bestrijdt. Je kunt het ermee oneens zijn, maar waarom moet dat op zo'n manier gezegd worden? Uiteindelijk is de intentie erachter het benadrukken van Gods mensenliefde. Is dat zo erg?

Ik begrijp niet precies op welke posting je doelt; overigens heb ik liever dat je zulk soort opmerkingen per PB meldt, in plaats van de discussie er mee te vervuilen.
En het gaat er niet om of ik het er niet mee eens ben, maar wat Gods Woord ervan zegt. En dat laat geen ruimte voor algemene verzoening.

Deze opmerking is wel functioneel in deze discussie, omdat jouw reactie voor mijn gevoel model staat voor hoe er vanuit gereformeerde zijde nogal eens gereageerd wordt op algemene-verzoeningstendensen.

[Tiberius]

Tiberius, zelfs in de DL proef je de spanning tussen enerzijds de welmenende en ernstige verkondiging van het Evangelie en Gods verkiezend welbehagen. En ook de manier waarop jij e.e.a. probeert te formuleren, toont aan dat jij die spanning ervaart.

Je zigzagt wat in deze discussie, want daar ging het niet over.
De voorliggende vraag is: heeft God ieder mens, hoofd voor hoofd, lief? Mijn antwoord is: nee, alleen hen die in Christus zijn, de uitverkorenen dus.

Dat er een spanning is tussen de welmenende aanbieding van het Evangelie en Gods verkiezing, bestrijdt niemand hier.
Maar je kan niet zeggen, dat Gods verkiezend welbehagen naar ieder mens, hoofd voor hoofd, uitgaat, tot wie Hij welmenend het Evangelie laat verkondigen.

Verder treft mij de venijnigheid waarmee jij de algemene verzoening bestrijdt. Je kunt het ermee oneens zijn, maar waarom moet dat op zo'n manier gezegd worden? Uiteindelijk is de intentie erachter het benadrukken van Gods mensenliefde. Is dat zo erg?

Ik begrijp niet precies op welke posting je doelt; overigens heb ik liever dat je zulk soort opmerkingen per PB meldt, in plaats van de discussie er mee te vervuilen.
En het gaat er niet om of ik het er niet mee eens ben, maar wat Gods Woord ervan zegt. En dat laat geen ruimte voor algemene verzoening.

Deze opmerking is wel functioneel in deze discussie, omdat jouw reactie voor mijn gevoel model staat voor hoe er vanuit gereformeerde zijde nogal eens gereageerd wordt op algemene-verzoeningstendensen.

Nogmaals, welke postings bedoel je?

[Afgewezen]

Tiberius, zelfs in de DL proef je de spanning tussen enerzijds de welmenende en ernstige verkondiging van het Evangelie en Gods verkiezend welbehagen. En ook de manier waarop jij e.e.a. probeert te formuleren, toont aan dat jij die spanning ervaart.

Je zigzagt wat in deze discussie, want daar ging het niet over.
De voorliggende vraag is: heeft God ieder mens, hoofd voor hoofd, lief? Mijn antwoord is: nee, alleen hen die in Christus zijn, de uitverkorenen dus.
Dat er een spanning is tussen de welmenende aanbieding van het Evangelie en Gods verkiezing, bestrijdt niemand hier.
Maar je kan niet zeggen, dat Gods verkiezend welbehagen naar ieder mens, hoofd voor hoofd, uitgaat, tot wie Hij welmenend het Evangelie laat verkondigen.

Ik zigzag niet, wel probeer ik genuanceerd te zijn. Maar een welmenend Evangelie én Gods algemene liefde voor mensen horen m.i. bij elkaar. Dat betekent dus dat God in zekere zin de mensen hoofd voor hoofd liefheeft. Zoals ook Jezus weende over de onbekeerlijkheid van Jeruzalem, wat Hij niet gedaan zou hebben als Hij de Joden die Hem verwierpen niet had liefgehad.

Deze opmerking is wel functioneel in deze discussie, omdat jouw reactie voor mijn gevoel model staat voor hoe er vanuit gereformeerde zijde nogal eens gereageerd wordt op algemene-verzoeningstendensen.

Nogmaals, welke postings bedoel je?

Je hebt het woord 'vergiftigend' gebruikt. Verder ga ik hier niet op in.

[Tiberius]

Maar een welmenend Evangelie én Gods algemene liefde voor mensen horen m.i. bij elkaar.

Zeker, maar op de wijze die ik eerder beschreef: die in het Evangelie gelooft, heeft Hij lief. Niet degene die het Evangelie verwerpen. In hen heeft Hij geen behagen gehad.

Dat betekent dus dat God in zekere zin de mensen hoofd voor hoofd liefheeft.

Die stap neem ik niet over. Dat doen de DL overigens ook niet: Gods liefde openbaart zich in de verkiezing.

Je hebt het woord 'vergiftigend' gebruikt. Verder ga ik hier niet op in.

Had ik kunnen weten, ja; dat zijn immers synoniemen.
Maar ik bedoel daarmee te zeggen, dat kinderen die eerste beginselen het langst onthouden. En als dat dan tegen-bijbelse zaken betreft, zoals hier, moet je daar wel krachtig stelling tegen nemen.

[ZWP]

Vanwaar toch altijd die neiging om klein over Gods liefde te denken?
Volgens mij kun je nooit groot genoeg denken van Gods liefde voor Zijn schepselen! En als er dan altijd met twee woorden gesproken wordt, men niet eenzijdig wordt (beide kanten op) en genuanceerd blijft, hoeven we niet te huiverig zijn met zinnen als 'God heeft alle mensen lief'.

[Tiberius]

Vanwaar toch altijd die neiging om klein over Gods liefde te denken?
Volgens mij kun je nooit groot genoeg denken van Gods liefde voor Zijn schepselen! En als er dan altijd met twee woorden gesproken wordt, men niet eenzijdig wordt (beide kanten op) en genuanceerd blijft, hoeven we niet te huiverig zijn met zinnen als 'God heeft alle mensen lief'.

Dat heeft niets met klein denken te maken, maar het spreken, dat God alle mensen hoofd voor hoofd lief heeft, is onbijbels.

Bovenstaande redenering is net zoiets als zeggen: waarom zouden we klein over Gods Drieënigheid spreken? Laten we gewoon ruim spreken, dat God in vijf in plaats van drie personen bestaat. Dat klinkt aardig, maar is onbijbels.

[Afgewezen]

http://www.whitefield.nl/index.php?opti ... &Itemid=57

[Bert Mulder]

lees even psalm 73