Dat is zeker goed. Zolang we maar beseffen dat ons spreken een nederig stamelen moet zijn, omdat maar ten dele kennen.huisman schreef:Mooie beschouwingen toch hebben onze vaders begrepen dat het goed is om te belijden Wie God is.
De geschiedenis laat zien dat er een gevaar is tot eenzijdigheid. Denk aan de groep die de deugd van Gods liefde boven alles verheven heeft wat leidde tot de dwaling van alverzoening. Of denk aan de groep die Gods heiligheid en rechtvaardigheid als deugd boven alle deugden verheven heeft, en daarom alle imperatieven (opdrachten, zoals: bekeerd u, gelooft) niet meer laten functioneren.Als je dan Zijn eigen Woord naspreekt kan het toch niet misgaan?
God laat zich niet in een formule beschrijven. Net zoals je een mens niet zo beschrijven kan. En wie meent iemand te kennen, als hij hem/haar kan omschrijven, slaat de plank totaal mis. Iemand leren kennen is een proces, en kan alleen door voortdurende omgang met die persoon. En hoe meer je met iemand omgaat, des te langer wordt je lijstje met dingen die je over iemand zeggen kan. En des te groter wordt je besef, dat met alles wat je zegt, je uiteindelijk nog niet de persoon over wie je spreekt beschreven hebt.
)
