Dr. Polderman maakt zich zorgen over de christelijke student

[Kislev]

Maar hoe komt het dan dat ons onderwijs helemaal vervrouwelijkt en alle jongens voor carriere gaan i.p.v. het onderwijzen van onze jeugd?

Het onderwijzersvak wordt niet via een universitaire studie geleerd, maar middelbaar of hoger beroepsonderwijs.

Ja, en? Je kunt met je VWO ook PABO in 3 jaar doen.

[Tiberius]

Maar hoe komt het dan dat ons onderwijs helemaal vervrouwelijkt en alle jongens voor carriere gaan i.p.v. het onderwijzen van onze jeugd?

Het onderwijzersvak wordt niet via een universitaire studie geleerd, maar middelbaar of hoger beroepsonderwijs.

Ja, en? Je kunt met je VWO ook PABO in 3 jaar doen.

Maar PABO in 3 jaar is toch geen universitaire studie?

[Hendrikus]

Het onderwijzersvak wordt niet via een universitaire studie geleerd, maar middelbaar of hoger beroepsonderwijs.

Je hebt tegenwoordig ook de universitaire PABO
http://www.trouw.nl/tr/nl/4324/Nieuws/a ... ster.dhtml

[Kislev]

Nee, maar waarom dat gehammer op een universitaire studie? Je kan zeggen: ik heb VWO ik ga voor arts. Je kan ook zeggen: ik heb VWO en ga Pabo in 3 jaar doen en onze jeugd onderwijzen.

Dat is Poldermans oproep: studeer bewust* voor het aangezicht van de Heere en besteed je leven in dienst van de Heere.

* en je dus niet laten leiden door salarisstrook of status

[Zita]

Nee, maar waarom dat gehammer op een universitaire studie? Je kan zeggen: ik heb VWO ik ga voor arts. Je kan ook zeggen: ik heb VWO en ga Pabo in 3 jaar doen en onze jeugd onderwijzen.

Dat is Poldermans oproep: studeer bewust* voor het aangezicht van de Heere en besteed je leven in dienst van de Heere.

* en je dus niet laten leiden door salarisstrook of status

Misschien heb ik vreemde vrienden, maar ik ken echt niemand die voor een studie gekozen heeft vanwege het carrièreperspectief of het geld. Veel economen die ik ken, kiezen juist voor een charitatieve instelling (of hebben erg hun best gedaan om die te vinden) om te gaan werken, en ook de bedrijfskundigen en juristen binnen mijn vrienden- en kennissenkring zijn bepaald niet carrièrebelust. De economische, juridische en bedrijfskundige studies leiden in het algemeen op tot een bigbusinessbaan.
Kampen christelijke organisaties werkelijk met onvervulbare vacatures?
Het principiële verschil tussen HBO en WO zie ik niet echt. Wie WO doet, heeft daar de talenten en interesse voor gekregen. Lang niet iedereen is geschikt voor de PABO. Een scheikundige die onderzoek doet voor de medische sector kan dat prima doen om zijn talenten in dienst te stellen van de naaste. Een timmerman eveneens. Het verschil zit meer in hoe je je werk doet dan in welk werk je doet.

[Jongere]

Misschien kiezen veel reformatorische jongeren als ze hun vervolgopleiding kiezen niet eens voor een salaris of carrière. Het probleem is eerder dat ze onbewust kiezen. Dat heb ik zelf ook gedaan.
De gemiddelde scholier weet niet waar hij/zij zich geestelijk bevindt en weet al helemaal niet hoe 'God te kennen' in de keuzes rond een opleiding.

Inderdaad ontmoet ik ook niet heel veel carrièrebeluste reformatorische studenten (ik ontmoet ze zeker). Maar dat komt omdat de meesten tijdens hun studie zijn gaan nadenken over wat ze daadwerkelijk voor beroep willen. En toen veel 'leegheid' om zich heen zagen. Er zijn niet weinig studenten die economie, rechten, bedrijfskunde of bestuurskunde kozen; niet vanuit een passie of (geestelijke) overtuiging, maar omdat dit het beste bij hun profiel pastte en ze verder niets wisten. Om die reden ben ik ooit aan een studie rechten begonnen.
En uiteindelijk is de hoofdredenering dan toch:
- ik kan WO doen, dus doe ik het ook
- ik moet toch werkgelegenheid hebben, dus kies ik deze opleiding.

Om iedereen naar de Pabo te sturen, ben ik het evenmin mee eens, trouwens. En dat mis ik weer een beetje in het verhaal van Polderman (en misschien Kislev). Er zijn universitair opgeleide christenen nodig.
Zeker niet iedereen heeft die roeping. Maar er zijn mensen nodig in allerlei terreinen van de maatschappij, die daar visionair kunnen denken vanuit een christelijke levensovertuiging. We hebben niet alleen harde en overtuigde werkers voor onze zuilinstellingen (onderwijs, zending, kerk) nodig! We hebben overtuigde christenen nodig, die ook in de wereld kunnen staan. Er zijn bijv. gelukkig meerdere orthodox-protestante universitaire docenten. Die kunnen goud waard zijn in de collegezaal. Ook als hun onderwerp niets met religie te maken heeft.
Als ik vrienden spreek die economie studeren, merk ik dat er grote behoefte is aan een ethisch (tegen)geluid in de economische wereld, zoals iemand als prof. Goudzwaard dat heeft gegeven.
Er zijn heel hard mensen nodig als C.S. Lewis, die het hele leven kenden en daarin christen wilden zijn. Het heeft denk ik ook te maken met onze 'naar-binnen-gerichtheid' en wat fatalistische visie op de samenleving dat we de noodzaak van zo aanwezig zijn in de samenleving veel minder zien.

In die zin zou ik tegen meneer Polderman willen zeggen: elk beroep kan een heilig beroep zijn.

Maar waar het scheef zit (volgens mij, en wat Polderman ook aankaart) is het feit dat er teveel onbewust wordt geleefd en gekozen. En waar er bewustzijn is, komt dat laat, vaak tijdens de studie.

Overigens weet ik niet goed een oplossing voor dat probleem. Studentenverenigingen zijn volgens mij heel belangrijk, juist als het om bewustwording gaat. Daar zie ik studenten met vragen komen als: wat moet ik eigenlijk als christen in dit vakgebied? Daar worden bewust vragen besproken rond vakwetenschap en geloof. Afgelopen jaar hadden we nog een avond, waarbij we in verschillende groepen (rechten, sociale wetenschappen, geneeskunde) nadachten over specifiek deze vraag: wat betekent christen-zijn in deze vakwetenschap?
Maar de studententijd is wel laat voor bewustwording, al blijft het toch de tijd waarin de meeste mensen hun werkelijke visie beginnen te vormen op dit soort dingen. Daarom roept Polderman denk ik ook op tot een opvoeding in de vreze des Heeren. Dat is inderdaad ook een groot gebrek, dat heel veel middelbare scholieren geen waar geloof kennen in hun eigen leven en misschien ook maar weinig om zich heen. Dan kun je ook niet dit soort bewustwording verwachten.

Ik word dus een beetje heen en weer geslingerd tussen verschillende gedachten over het interview:
- enerzijds sympathie met het benoemde probleem en het verlangen naar werkelijk geestelijk leven en toekomstperspectief. Een van de dingen die we (denk ik) het meest missen in de hele gereformeerde gezindte is een overtuigde en goede visie op het totaal van het leven en hoe zich dat verhoudt met het geestelijke leven. Er is een grote scheiding tussen zondag en de rest van de week; en daarmee voor veel mensen ook tussen hun beroep en hun geloof, tussen vrijetijdsbesteding en geloof, etc. Wat dan overblijft is het gemak van een zuil, waarin we nog redelijk een eigen 'uitgebreid leven' kunnen leiden - met eigen onderwijs, beurzen, winkels en bladen.
- anderzijds vraag ik me af of hij (tenminste in dit interview) genoeg peilt hoe de situatie is onder studenten. Je kunt studenten niet de straat op sturen om te evangeliseren, als ze geen geestelijk leven kennen. Je kunt wel wat negatief doen over een Calvijn-kring, maar mag niet onderschatten dat daar studenten aan het worstelen zijn met hun achtergrond en die zich proberen eigen te maken.

Een wat lange post, maar een belangrijk onderwerp denk ik. Waar ik me bij betrokken voel.

[refo]

Nee, maar waarom dat gehammer op een universitaire studie? Je kan zeggen: ik heb VWO ik ga voor arts. Je kan ook zeggen: ik heb VWO en ga Pabo in 3 jaar doen en onze jeugd onderwijzen.

Dat is Poldermans oproep: studeer bewust* voor het aangezicht van de Heere en besteed je leven in dienst van de Heere.

* en je dus niet laten leiden door salarisstrook of status

Bewust of onbewust. Is het nu echt zo dat een baan in het onderwijs geestelijker is dan een economische of scheikundige baan?
Ik moet er niet aan denken om voor een klas te staan. Het lijkt wel leuk 'onderwijzen van de jeugd'. Maar ga d'r maar aan staan. Directeur de Kloe zei een keer op een ouderavond: als je de aandacht van de leerling 3 kwartier wilt hebben moet je wel een cabaratier zijn en nog een goeie ook. En dat is niet ieder gegeven.
Een basisbeschaving en dito belangstelling schijnt niet meer te bestaan.

Maar wat ik vooral wil zeggen: we moeten niet de ene baan geestelijker vinden dan de andere. Belastingaangiften moeten ook gedaan worden. Net als nieuwe medicijnen uitgevonden. En auto's gemaakt. En blindedarmen verwijderd. Moeten we dat allemaal maar aan 'de wereld' overlaten?

En tenslotte: als de schoolverlater niet geestelijk genoeg kiest, dan weet ik wel hoe dat komt. Maar als het ook in Vlissingen zo is is dat toch jammer.

[helma]

Nee, maar waarom dat gehammer op een universitaire studie? Je kan zeggen: ik heb VWO ik ga voor arts. Je kan ook zeggen: ik heb VWO en ga Pabo in 3 jaar doen en onze jeugd onderwijzen.

Dat is Poldermans oproep: studeer bewust* voor het aangezicht van de Heere en besteed je leven in dienst van de Heere.

* en je dus niet laten leiden door salarisstrook of status

Misschien heb ik vreemde vrienden, maar ik ken echt niemand die voor een studie gekozen heeft vanwege het carrièreperspectief of het geld. Veel economen die ik ken, kiezen juist voor een charitatieve instelling (of hebben erg hun best gedaan om die te vinden) om te gaan werken, en ook de bedrijfskundigen en juristen binnen mijn vrienden- en kennissenkring zijn bepaald niet carrièrebelust. De economische, juridische en bedrijfskundige studies leiden in het algemeen op tot een bigbusinessbaan.
Kampen christelijke organisaties werkelijk met onvervulbare vacatures?
Het principiële verschil tussen HBO en WO zie ik niet echt. Wie WO doet, heeft daar de talenten en interesse voor gekregen. Lang niet iedereen is geschikt voor de PABO. Een scheikundige die onderzoek doet voor de medische sector kan dat prima doen om zijn talenten in dienst te stellen van de naaste. Een timmerman eveneens. Het verschil zit meer in hoe je je werk doet dan in welk werk je doet.

Ik herken dit ook niet echt bij mijn kinderen/nichten/vrienden van onze kinderen.
Er zijn er wel bij die echt niet weten wat ze willen; maar ik zie mensen toch wel heel bewust een keus maken voor een studie. En van verschillenden van hen weet ik dat ze die keus ook echt biddend gemaakt hebben.
Onze oudste heeft bijvoorbeeld echt gelopen met de vraag of de Heere van hem vroeg dat hij een theologiestudie zou doen om dienstbaar te zijn in Gods koninkrijk. Na een gesprek met iemand heeft hij toch gekozen voor iets anders omdat er ook mensen met andere capiciteiten nodig zijn in Gods koninkrijk. Capiciteiten die hem al ruim toebedeeld waren en waarin hij zich nu kwallificeert.
Zeker als we ervan uitgaan dat we leven in de eindtijd waarin nog veel staat te gebeuren is het belangrijk dat er bijvoorbeeld ook gelovige ICT-ers zijn.

Bij 14-15 jarigen hoor je nog wel veel geluiden over een groot salaris; en dat is toch de leeftijd waarin ze al een bepaalde richting moeten kiezen. Dat is wel de andere kant van het verhaal. Maar van studenten om me heen hoor ik het nooit.

[Luther]

Nee, maar waarom dat gehammer op een universitaire studie? Je kan zeggen: ik heb VWO ik ga voor arts. Je kan ook zeggen: ik heb VWO en ga Pabo in 3 jaar doen en onze jeugd onderwijzen.

Dat is Poldermans oproep: studeer bewust* voor het aangezicht van de Heere en besteed je leven in dienst van de Heere.

* en je dus niet laten leiden door salarisstrook of status

Bewust of onbewust. Is het nu echt zo dat een baan in het onderwijs geestelijker is dan een economische of scheikundige baan?
Ik moet er niet aan denken om voor een klas te staan. Het lijkt wel leuk 'onderwijzen van de jeugd'. Maar ga d'r maar aan staan. Directeur de Kloe zei een keer op een ouderavond: als je de aandacht van de leerling 3 kwartier wilt hebben moet je wel een cabaratier zijn en nog een goeie ook. En dat is niet ieder gegeven.

Toch zou jij een heel eind komen; als je in 't echt net zo droog bent als op RF............

[Germanicus]

In De Waarheidsvriend van deze week staat een recensie van het boek van dr. Polderman. Naast waardering voor het boekje (oproep tot een levende relatie met de Heere; waarschuwing om door wetenschap geloof in God kwijt raken) noemt de recensent dat Polderman 'afstand wil nemen van een aantal aspecten van de gereformeerde belijdenis' omdat deze aspecten volgens hem 'een sta-in-de-weg' zijn voor een levende relatie met de Heere.

Ik heb het boekje niet gelezen. Weet iemand - die het boekje gelezen heeft - welke aspecten Polderman (en dus de recensent) bedoelt?

[Tiberius]

Noemt de recensent zelf die aspecten niet?
En wie is de recensent? Mogelijk kan je hem een mail sturen met toelichting.
Naar jouw vragen ben ik ook wel benieuwd.

[Germanicus]

Noemt de recensent zelf die aspecten niet?
En wie is de recensent? Mogelijk kan je hem een mail sturen met toelichting.
Naar jouw vragen ben ik ook wel benieuwd.

De recensent is prof. dr. M. J. de Vries. Hij noemt deze aspecten niet, in deze korte recensie. Wel schrijft hij dat de auteur van zowel Jan de Liefde als van Andrew Murray opvoert om afstand te nemen van die aspecten van de gereformeerde belijdenis. Wellicht waag ik er een mailtje aan; ben allereerst benieuwd of forumleden hier iets van de kritiek uit deze recensie herkennen.

[Jongere]

Ik heb het boek ook niet gelezen, dus het volgende is eerder een gok.
Afgaand op de inhoud van het interview zou het kunnen gaan om de verhouding tussen altijd zondaar zijn / overwinningsleven.
Polderman noemt het overwinningsleven in zijn interview (met die term); de gereformeerde belijdenis (H. Catechismus) heeft het over hoe langer hoe meer onze zonden kennen.

[Luther]

Naar jouw vragen ben ik ook wel benieuwd.

Ik vooral naar de antwoorden van de recensent.

[Grace]

Er stond gisteren nog een opinie-artikel in de krant n.a.v. artikel Polderman. Weet iemand of dat digitaal staat?