Moderne versie van de brede en de smalle weg

[Ander]

Hoe sta jij erin dan?

hoe sta ik waarin?

in een pretpark ofzo.

[Willem]

Tib, dit is nogal flauw. Ik vraag je al keer op keer in de topic om aan te geven waar bij jou de grens ligt, en waarop je dat baseert. Je spreekt over "plat vermaak", "werelds vermaak" en "wereldgelijkvormigheid". Geef dan ook eens antwoord op de vraag: Waar ligt die grens. Waarom het ene wel, en het andere niet? Steeds die vraag omzeilen, roept de vraag op: Heb je er wel (vanuit de Schrift onderbouwd) antwoord op? Of maak je dat onderscheid enkel op basis van je gevoel?

En toch is deze vraagstelling onjuist. Als men aan de ene kant beweerd - en stelt - dat de Bijbel de norm is moet men niet tegelijkertijd de vraag stellen waarom het ene vermaak wel en het andere niet, want dan verschuift men de norm van de Bijbel naar een vergelijkend ander vermaak. Zowel voor het ene als voor het andere vermaak is de Bijbel de norm.

En natuurlijk is het moeilijk om de grens te stellen. Want netzomin als een vis in het aquarium het voor elkaar krijgt om een plekje te vinden waar hij of zij zich kan laten opdrogen kan een zondig mens een vermaak vinden waarin niet gezondigd wordt. Dus vanuit die optiek maakt het niet uit of men naar de bioscoop gaat, een pretpark bezoekt of gezamelijk idyllisch in het park gaat picknicken.
Door echter dit als argument te gebruiken kan men echter wel alles goedpraten. Dan is ook bordeelbezoek nog te vergoelijken met de ponering dat er ook binnen het huwelijk op het gebied van het 7e gebod nog vele zonden gebeuren. En dat is waar. Helaas!

En - zoals je eerder al aangaf - als we het erover eens zijn dat 99% van de speelfilms niet door het Bijbelse filter heenkunnen lijkt het me vrij normaal om dan het gehele genre van speelfilms maar als ontoelaatbaar te bestempelen.
Als BMW morgen bekend zou maken dat 99% van de auto's die de fabriek verlaten een gevaar voor de veiligheid opleveren zou niemand zo'n auto meer kopen. Sterker nog, de overheid zou nalatig zijn als de verkoop van deze auto's niet werd verboden. Maar als het gaat om speelfilms, waarvan 99% schadelijk is voor de ziel, mag zo'n verbod niet worden gedaan. Men beroept zich daarmee op de Christelijke vrijheid. Ik beschouw het eerder als een uiting van de natuurlijke mens die geneigd is God en zijn naaste te haten. Want zeg nu zelf, welk weldenkend mens vindt het acceptabel dat 99% van de produkten onveilig zijn? Welk weldenkend mens zou niet de naaste willen beschermen tegen een zo groot gevaar?

[Ander]

Tib, dit is nogal flauw. Ik vraag je al keer op keer in de topic om aan te geven waar bij jou de grens ligt, en waarop je dat baseert. Je spreekt over "plat vermaak", "werelds vermaak" en "wereldgelijkvormigheid". Geef dan ook eens antwoord op de vraag: Waar ligt die grens. Waarom het ene wel, en het andere niet? Steeds die vraag omzeilen, roept de vraag op: Heb je er wel (vanuit de Schrift onderbouwd) antwoord op? Of maak je dat onderscheid enkel op basis van je gevoel?

En toch is deze vraagstelling onjuist. Als men aan de ene kant beweerd - en stelt - dat de Bijbel de norm is moet men niet tegelijkertijd de vraag stellen waarom het ene vermaak wel en het andere niet, want dan verschuift men de norm van de Bijbel naar een vergelijkend ander vermaak. Zowel voor het ene als voor het andere vermaak is de Bijbel de norm.

En natuurlijk is het moeilijk om de grens te stellen. Want netzomin als een vis in het aquarium het voor elkaar krijgt om een plekje te vinden waar hij of zij zich kan laten opdrogen kan een zondig mens een vermaak vinden waarin niet gezondigd wordt. Dus vanuit die optiek maakt het niet uit of men naar de bioscoop gaat, een pretpark bezoekt of gezamelijk idyllisch in het park gaat picknicken.
Door echter dit als argument te gebruiken kan men echter wel alles goedpraten. Dan is ook bordeelbezoek nog te vergoelijken met de ponering dat er ook binnen het huwelijk op het gebied van het 7e gebod nog vele zonden gebeuren. En dat is waar. Helaas!

En - zoals je eerder al aangaf - als we het erover eens zijn dat 99% van de speelfilms niet door het Bijbelse filter heenkunnen lijkt het me vrij normaal om dan het gehele genre van speelfilms maar als ontoelaatbaar te bestempelen.
Als BMW morgen bekend zou maken dat 99% van de auto's die de fabriek verlaten een gevaar voor de veiligheid opleveren zou niemand zo'n auto meer kopen. Sterker nog, de overheid zou nalatig zijn als de verkoop van deze auto's niet werd verboden. Maar als het gaat om speelfilms, die voor 99% schadelijk zijn voor de ziel, mag zo'n verbod niet worden gedaan. Men beroept zich daarmee op de Christelijke vrijheid. Ik beschouw het eerder als een uiting van de natuurlijke mens die geneigd is God en zijn naaste te haten. Want zeg nu zelf, welk weldenkend mens vindt het accpeptabel dat een produkt voor 99% fout is?

Goeie, doordachte post! Alleen voor speelfilms geldt honderd procent. Voor films geldt ws. die 99%. Men leze het boekje van ds. Meeuse.

[memento]

Tib, dit is nogal flauw. Ik vraag je al keer op keer in de topic om aan te geven waar bij jou de grens ligt, en waarop je dat baseert. Je spreekt over "plat vermaak", "werelds vermaak" en "wereldgelijkvormigheid". Geef dan ook eens antwoord op de vraag: Waar ligt die grens. Waarom het ene wel, en het andere niet? Steeds die vraag omzeilen, roept de vraag op: Heb je er wel (vanuit de Schrift onderbouwd) antwoord op? Of maak je dat onderscheid enkel op basis van je gevoel?

Er is niet zozeer sprake van één grens, maar van verschillende grenzen.
Het ene vermaak wijs ik af, omdat het tegen Gods geboden ingaat (bijvoorbeeld moedwillig en roekeloos in gevaar begeven;

Maar zulks is helaas niet feitelijk juist onderbouwd. De auto naar het strand, bos of speeltuin nemen, levert statisch meer ongevallen op dan een pretpark. En de befaamde wipkip is vermaaktoestel nummer 1 wat betreft gewonden. Waarbij een achtbaan in het niet valt.

Het argument an sich is geldig, maar dan moet het wel feitelijk van toepassing zijn. En dat is het in dit geval gewoon niet.

een ander vermaak wijs ik af, omdat het een werelds vermaak betreft, niet tot eer van God, of niet nuttig.

Dat is duidelijk. Maar mijn vraag is: Hoe bepaal je of een bepaald vermaak "werelds", "niet nuttig", of "niet tot eer van God" is? Waarom wel het lijstje voorbeelden wat ik noemde, maar niet bv een pretpark (uitgaande van een pretpark wat niet ingaat tegen Gods geboden)?

Wat ik graag zou willen zien, is waar in de Bijbel plat vermaakt, dat wil zeggen, niet tot eer van God, niet tot nut van de mens, goed gekeurd wordt. Dat moet toch niet zo moeilijk zijn, gezien de diverse zaken die hier geroepen worden?

Weer de vraag: Waar ligt de grens. Hoe bepaal je wat "plat vermaak" is, en wat niet? Want dat is me nog steeds niet duidelijk. Hoe bepaal je dat? Op basis van gevoel? Op basis van het utiliteitsprincipe (als het nuttig is, is het goed)? Op basis van traditie? Of: op basis van Gods Woord? En zo ja, hoe en waarop gebaseerd?

Dit is natuurlijk erg, erg flauw. Deze vertaling geeft gewoon weer wat er in het Grieks staat. Dus waarom hier een zwaktebod, door aan te komen met het argument "bijbelvertaling", terwijl dat hier helemaal niet van toepassing is? Waarom niet gewoon inhoudelijke argumenten gebruiken (die er bij deze tekst ook zeker wel zijn)?

Sorry, maar ik ga geen inhoudelijke argumenten geven op een quote wat alleen maar op een bijbeltekst lijkt.

Dat vraagt ook niemand. Maar iemands post diskwalificeren op basis van een verkeerde vertaling, terwijl dat bij geciteerde teksten helemaal niet speelt, voegt m.i. niets toe.

Wel wil ik opmerken, dat de tekst "Alle dingen zijn mij geoorloofd" niet betekend, dat men alles mag doen wat men leuk vindt. Gods geboden geven hierbij de grens aan.

[Erasmiaan]

Ik lees nergens in de Bijbel dat plat vermaak, dat wil zeggen: vermaak dat niet gericht is op God en Zijn dienst, goedgekeurd wordt. Of jij wel?

Tiberius, wil je dan eens uitleggen waarom een speeltuin voor kinderen (en de vele andere voorbeelden die ik genoemd heb) hier ook niet onder vallen? De vraag naar het onderscheid, waarom het één wel en het andere niet geoorloofd is, wordt nogal consequent omzeilt. Is dat, omdat er geen antwoord op is?

Jij wilt alles met een schaartje kunnen knippen en het liefst een lijst hebben van: dit mag wel en dit mag niet. Dat is niet te geven. Voor een speeltuin kun je zeggen: dat is voor kinderen, daar leren ze zich ontwikkelen en die afleiding hebben ze nodig. Een speeltuin is niet geldverslindend, daar schalt meestal geen werelds muziek uit de luidsprekers, er wordt minder gevloekt dan in achtbanen etc. Je hoeft er ook geen hele dag heen (een hele dag genadetijd). Het gaat om een combinatie van factoren. Kan ik daar of daar dan nog wel heen? Heel misschien wel, maar waarom het randje opzoeken?

Dank je. Dit zijn argumenten. Maar je ziet daarin ook tegelijkertijd dat het niet zo zwart-wit is. Dat is precies mijn punt. En in de zaken waarin Gods Woord geen zwart-wit oordeel geeft, moeten en mogen we anderen niet oordelen. Dat is wat ik de hele tijd heb proberen duidelijk te maken.

Nee, memento, nee. Ik denk dat je met deze argumenten in zijn algemeen toch wel kan zeggen dat we niet thuis horen op een pretpark. Uitzonderingen daargelaten. En dat is waar de discussie mee begon, pretparken.

En zo is voor al je zogenaamde alternatieve voorbeelden een goede reden te bedenken waarom men dat doet. Voor pretparken kan ik die niet bedenken. Een dagje genieten, een dagje uitgaan, een dag je onderdompelen in werelds vermaak. Vroeger had men de amfitheaters waar men kon kijken naar de spelen. De vroegchristelijke kerk meed die plaatsen.

Je gooit hier dingen door elkaar die los van elkaar staan. Eerst: Je gaat niet in op de concrete voorbeelden die ik noem. Natuurlijk zijn daar goede redenen voor te bedenken. Maar daar gaat het niet om. De vraag is: Waar ligt de grens tussen het geoorloofde en het niet geoorloofde? Dat moet vanuit Gods Woord onderbouwd worden (als men tenminste daar een zwart-wit veroordeling over wil uitspreken), en niet op basis van argumenten als: er zijn goede redenen voor te verzinnen. Want dat is in wezen een subjectief argument: Ik vind het nuttig, dus daarom is het goed.

Wat betreft de theaters: de vroege kerk had andere redenen om hier niet naartoe te gaan dan die van toepassing zijn op de zaken die hier ter discussie staan. Men had moeite met de uitbeelding van afgoden, losse seksuele moraal, vloeken, etc.

Ik heb de speeltuin al onderbouwd, waarom we daar wel kunnen komen. Ik zie verder niet zo veel in lijstjes. Verjaardagsfeestjes lijkt me niets mis mee. Ik weet eigenlijk niet wat je verder nog meer aanhaalde, en ik heb er eigenlijk ook geen zin in om dat apart te bespreken.

Verder wil de jeugd helemaal niet zoveel argumenten horen als jij suggereert. Dat zijn eerder de wijsneuzen hier, op dit forum, die dat willen. Het is een grote aanmatiging om in absolute termen over "de jeugd" te spreken en te denken dat je weet wat de (kerkelijke) jeugd wil. De jeugd is heel gedifferentieerd, heeft verschillende achtergronden, en verschillende meningen.

De jeugd is gedifferentieerd, dat is zeker zo. Maar velen luisteren zonder nadenken popmuziek, kijken foute films, etc. Zie het onderzoek van de LCJ en HHJO. M.i. is er maar één manier om dat te bestrijden: Met Gods Woord. Concrete en aanwijsbare argumenten vanuit de Schrift.

Niets geen heel pakket met regels. Gewoon bij elke situatie in het leven: Strijdt dit met Gods geboden. Ook bij de dingen die onder ons heel gewoon zijn (speeltuinbezoek, te hard rijden, etc). Alles moet aan de toets van Gods wet onderworpen zijn. Heel eenvoudig. Heel concreet.

Ja, maar wat is nu je verschilpunt met mij?

[memento]

Tib, dit is nogal flauw. Ik vraag je al keer op keer in de topic om aan te geven waar bij jou de grens ligt, en waarop je dat baseert. Je spreekt over "plat vermaak", "werelds vermaak" en "wereldgelijkvormigheid". Geef dan ook eens antwoord op de vraag: Waar ligt die grens. Waarom het ene wel, en het andere niet? Steeds die vraag omzeilen, roept de vraag op: Heb je er wel (vanuit de Schrift onderbouwd) antwoord op? Of maak je dat onderscheid enkel op basis van je gevoel?

En toch is deze vraagstelling onjuist. Als men aan de ene kant beweerd - en stelt - dat de Bijbel de norm is moet men niet tegelijkertijd de vraag stellen waarom het ene vermaak wel en het andere niet, want dan verschuift men de norm van de Bijbel naar een vergelijkend ander vermaak. Zowel voor het ene als voor het andere vermaak is de Bijbel de norm.

Daarom stel ik ook: Alle vermaak dient getoetst te worden aan Gods Woord. En als iets niet strijdig is met Gods geboden, hebben wij mensen m.i. niet het recht dit als verbod aan anderen op te leggen.

En natuurlijk is het moeilijk om de grens te stellen. Want netzomin als een vis in het aquarium het voor elkaar krijgt om een plekje te vinden waar hij of zij zich kan laten opdrogen kan een zondig mens een vermaak vinden waarin niet gezondigd wordt. Dus vanuit die optiek maakt het niet uit of men naar de bioscoop gaat, een pretpark bezoekt of gezamelijk idyllisch in het park gaat picknicken.
Door echter dit als argument te gebruiken kan men echter wel alles goedpraten. Dan is ook bordeelbezoek nog te vergoelijken met de ponering dat er ook binnen het huwelijk op het gebied van het 7e gebod nog vele zonden gebeuren. En dat is waar. Helaas!

Ik volg je redenatie hier niet helemaal. Ik hanteer als grens: Wat ingaat tegen Gods geboden is zonde, wat daar niet tegenin gaat is geoorloofd. Sommigen hier hanteren extra criteria (zoals "wereldgelijkvormigheid", "werelds vermaak"), waarmee ze bepaald vermaak wat niet strijd met Gods geboden, tóch zonde noemen. Dan is de vraag: Hoe bepaal je dat? m.i. voor de hand liggend.

En - zoals je eerder al aangaf - als we het erover eens zijn dat 99% van de speelfilms niet door het Bijbelse filter heenkunnen lijkt het me vrij normaal om dan het gehele genre van speelfilms maar als ontoelaatbaar te bestempelen.

Er is op dit forum een topic waarin vele verantwoorde films, ook speelfilms, genoemd worden. Waaronder het christelijke Fireproof en Time Changer.

Mij gaat het niet om een percentage. Het gaat mij om de basis-levensregel, namelijk: Alles toetsen aan Gods geboden. Elk ding in het leven apart. Dus niet: de hele categorie film is fout. Maar "deze film is fout". Dat iemand voor zichzelf de conclusie trekt om de hele categorie te vermijden, vanwege het hoge percentage fouten, is een verdedigbare keuze. Maar m.i. niet de enige keuze.

Als BMW morgen bekend zou maken dat 99% van de auto's die de fabriek verlaten een gevaar voor de veiligheid opleveren zou niemand zo'n auto meer kopen. Sterker nog, de overheid zou nalatig zijn als de verkoop van deze auto's niet werd verboden. Maar als het gaat om speelfilms, die voor 99% schadelijk zijn voor de ziel, mag zo'n verbod niet worden gedaan. Men beroept zich daarmee op de Christelijke vrijheid. Ik beschouw het eerder als een uiting van de natuurlijke mens die geneigd is God en zijn naaste te haten. Want zeg nu zelf, welk weldenkend mens vindt het acceptabel dat een produkt voor 99% fout is? Welk weldenkend mens zou niet de naaste willen beschermen tegen een zo groot gevaar?

Het verschil is, dat niet alle films van 1 producent afkomstig zijn.

Verder: Als ik door goed onderzoek vooraf, een BMW kan kopen waarvan ik weet dat deze behoort bij de 1% die wel deugd, dan zou ik dat wel doen. Er is genoeg informatie op internet, om vooraf vast te kunnen stellen of een film verantwoord is. Zowel voor christelijke als voor gewone films.

[Erasmiaan]

En de befaamde wipkip is vermaaktoestel nummer 1 wat betreft gewonden. Waarbij een achtbaan in het niet valt.

Heb je daar cijfers van? Zo niet, dan moet je ook maar niet zo absoluut spreken.

[memento]

En de befaamde wipkip is vermaaktoestel nummer 1 wat betreft gewonden. Waarbij een achtbaan in het niet valt.

Heb je daar cijfers van? Zo niet, dan moet je ook maar niet zo absoluut spreken.

Die cijfers heb ik niet paraat. Was een nieuwsbericht enkele jaren geleden. Het aantal ongevallen in pretparken zijn zo zeldzaam, dat ze groot het nieuws halen als ze optreden. Vergelijk het aantal verkeersslachtoffers van 720 per jaar (bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Verkeersveiligheid), los van de gewonden. Een tochtje langs de bloesemvelden, of naar het strand, bos of speeltuin, zijn dus heel wat gevaarlijker dan de 1 tot 0 ongelukken per jaar in een pretpark.

[Willem]

Tib, dit is nogal flauw. Ik vraag je al keer op keer in de topic om aan te geven waar bij jou de grens ligt, en waarop je dat baseert. Je spreekt over "plat vermaak", "werelds vermaak" en "wereldgelijkvormigheid". Geef dan ook eens antwoord op de vraag: Waar ligt die grens. Waarom het ene wel, en het andere niet? Steeds die vraag omzeilen, roept de vraag op: Heb je er wel (vanuit de Schrift onderbouwd) antwoord op? Of maak je dat onderscheid enkel op basis van je gevoel?

En toch is deze vraagstelling onjuist. Als men aan de ene kant beweerd - en stelt - dat de Bijbel de norm is moet men niet tegelijkertijd de vraag stellen waarom het ene vermaak wel en het andere niet, want dan verschuift men de norm van de Bijbel naar een vergelijkend ander vermaak. Zowel voor het ene als voor het andere vermaak is de Bijbel de norm.

Daarom stel ik ook: Alle vermaak dient getoetst te worden aan Gods Woord. En als iets niet strijdig is met Gods geboden, hebben wij mensen m.i. niet het recht dit als verbod aan anderen op te leggen.

Klopt helemaal. Er is alleen nog het aanvullende argument dat men wel rekening dient te houden met de naaste. Maar we hebben / hadden het hier over speelfilms en bioscoop bezoek. Wat zou jij de jeugd in deze adviseren?

En natuurlijk is het moeilijk om de grens te stellen. Want netzomin als een vis in het aquarium het voor elkaar krijgt om een plekje te vinden waar hij of zij zich kan laten opdrogen kan een zondig mens een vermaak vinden waarin niet gezondigd wordt. Dus vanuit die optiek maakt het niet uit of men naar de bioscoop gaat, een pretpark bezoekt of gezamelijk idyllisch in het park gaat picknicken.
Door echter dit als argument te gebruiken kan men echter wel alles goedpraten. Dan is ook bordeelbezoek nog te vergoelijken met de ponering dat er ook binnen het huwelijk op het gebied van het 7e gebod nog vele zonden gebeuren. En dat is waar. Helaas!

Ik volg je redenatie hier niet helemaal. Ik hanteer als grens: Wat ingaat tegen Gods geboden is zonde, wat daar niet tegenin gaat is geoorloofd. Sommigen hier hanteren extra criteria (zoals "wereldgelijkvormigheid", "werelds vermaak"), waarmee ze bepaald vermaak wat niet strijd met Gods geboden, tóch zonde noemen. Dan is de vraag: Hoe bepaal je dat? m.i. voor de hand liggend.

Er staat geschreven "Wordt deze wereld niet gelijkvormig". Wereldgelijkvormigheid als zonde betitelen is dus niet zo raar. Evenzo werelds vermaak. En hoe men dat bepaalt? a.d.h.v. de 10 geboden. Die zijn er, ook t.o.v. pretparken, toch onderhand wel genoeg gegeven.

En - zoals je eerder al aangaf - als we het erover eens zijn dat 99% van de speelfilms niet door het Bijbelse filter heenkunnen lijkt het me vrij normaal om dan het gehele genre van speelfilms maar als ontoelaatbaar te bestempelen.

Er is op dit forum een topic waarin vele verantwoorde films, ook speelfilms, genoemd worden. Waaronder het christelijke Fireproof en Time Changer.
Mij gaat het niet om een percentage. Het gaat mij om de basis-levensregel, namelijk: Alles toetsen aan Gods geboden. Elk ding in het leven apart. Dus niet: de hele categorie film is fout. Maar "deze film is fout". Dat iemand voor zichzelf de conclusie trekt om de hele categorie te vermijden, vanwege het hoge percentage fouten, is een verdedigbare keuze. Maar m.i. niet de enige keuze.

Ik zal deze films eens bestuderen. Heb jij ze bekeken? En de keuze is m.i. niet zo moeilijk als je ook rekening houd met de naaste.

Als BMW morgen bekend zou maken dat 99% van de auto's die de fabriek verlaten een gevaar voor de veiligheid opleveren zou niemand zo'n auto meer kopen. Sterker nog, de overheid zou nalatig zijn als de verkoop van deze auto's niet werd verboden. Maar als het gaat om speelfilms, die voor 99% schadelijk zijn voor de ziel, mag zo'n verbod niet worden gedaan. Men beroept zich daarmee op de Christelijke vrijheid. Ik beschouw het eerder als een uiting van de natuurlijke mens die geneigd is God en zijn naaste te haten. Want zeg nu zelf, welk weldenkend mens vindt het acceptabel dat een produkt voor 99% fout is? Welk weldenkend mens zou niet de naaste willen beschermen tegen een zo groot gevaar?

Het verschil is, dat niet alle films van 1 producent afkomstig zijn.
Verder: Als ik door goed onderzoek vooraf, een BMW kan kopen waarvan ik weet dat deze behoort bij de 1% die wel deugd, dan zou ik dat wel doen. Er is genoeg informatie op internet, om vooraf vast te kunnen stellen of een film verantwoord is. Zowel voor christelijke als voor gewone films.

1. Vervang BMW door "alle automerken". Het voorbeeld blijft valide.
2. Verder ziet de jeugd, bedeeld met wat minder vakkennis dan jouw, maar toch zoals gebruikelijk eigenwijs en betweterig hun grote voorbeeld Memento een auto kopen. Stoer! Dan begrijp je het, want 99% is levensgevaarlijk! Maar hij durft! Dat willen ze ook! Verschillende zullen zichzelf overschatten met alle gevolgen vandien. Wat denk je dan? Ben ik mijn broeders hoeder? Waar blijft je verantwoordelijkheid t.o.v je naaste?

[Erasmiaan]

Er is op dit forum een topic waarin vele verantwoorde films, ook speelfilms, genoemd worden. Waaronder het christelijke Fireproof en Time Changer.

Mij gaat het niet om een percentage. Het gaat mij om de basis-levensregel, namelijk: Alles toetsen aan Gods geboden. Elk ding in het leven apart. Dus niet: de hele categorie film is fout. Maar "deze film is fout". Dat iemand voor zichzelf de conclusie trekt om de hele categorie te vermijden, vanwege het hoge percentage fouten, is een verdedigbare keuze. Maar m.i. niet de enige keuze.

Vermoedelijk heb je geen kinderen. Want dit soort "principes" werken niet bij kinderen. Neem nu de tv. De gereformeerde gezindte heeft die tegen kunnen houden. Dat was niet nodig geweest, want het medium televisie an sich is niets mis mee (tenminste, laten we dat voor het gemak zo even stellen, er zijn nog wel wat opmerkingen te maken t.a.v. beeldcultuur, schokkende journaalbeelden van doden en gewonden die niets toevoegen etc.). Maar gelukkig, gelukkig, hebben we het wel tegen weten te houden. Anders waren er ontelbare gezinnen geweest die allang niet meer alleen het journaal en verantwoorde praatprogramma's keken. Zo is het ook met speelfilms, pretparken etc. Niemand kijkt alleen het goede. Of misschien de ouders nog wel maar de kinderen niet meer. Als men gewoon is naar dat ene verantwoordde pretpark te gaan, is de stap erg klein om ook naar de Efteling te gaan of naar Disneyland. Als ouders houd je dat dan niet meer tegen.

Er is genoeg informatie op internet, om vooraf vast te kunnen stellen of een film verantwoord is. Zowel voor christelijke als voor gewone films.

Dat is er niet. Als ik iets te weten wil komen over die film waar Marnix het heel de tijd over heeft, Kings Speech, dan weet ik met internet nog bijzonder weinig. Worden er mensen in gedood? Komt de suggestie van liefde, overspel, gemeenschap in de film naar voren? Wordt er gevloekt? Dan kan ik allemaal niet van te voren weten.

[Erasmiaan]

En de befaamde wipkip is vermaaktoestel nummer 1 wat betreft gewonden. Waarbij een achtbaan in het niet valt.

Heb je daar cijfers van? Zo niet, dan moet je ook maar niet zo absoluut spreken.

Die cijfers heb ik niet paraat. Was een nieuwsbericht enkele jaren geleden. Het aantal ongevallen in pretparken zijn zo zeldzaam, dat ze groot het nieuws halen als ze optreden. Vergelijk het aantal verkeersslachtoffers van 720 per jaar (bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Verkeersveiligheid), los van de gewonden. Een tochtje langs de bloesemvelden, of naar het strand, bos of speeltuin, zijn dus heel wat gevaarlijker dan de 1 tot 0 ongelukken per jaar in een pretpark.

Zeg er dan maar bij: vermoedelijk. Ik begrijp de gedachte wel maar vind je uitspraken altijd erg massief. En onderbouwing heb je hier zelf dus ook niet.

[Mara]

Maar de discussie gaat zich toch niet enkel toespitsen op pretparken ? Je kunt heel degelijk met een christelijke reis de bergen intrekken en vervolgens je van een brug storten aan een elastiek, het zgn bungeejumpen. Of gaan raften in een woest stromende rivier. Of gaan deltavliegen, parachutespringen, free diven.(zonder zuurstoffles) Allemaal zaken waarbij je jezelf nodeloos in gevaar brengt. Hoe veilig en gezekerd sommige sporten ook zijn.

[Afgewezen]

Vermoedelijk heb je geen kinderen. Want dit soort "principes" werken niet bij kinderen.

Over massieve uitspraken gesproken...

[Erasmiaan]

Maar de discussie gaat zich toch niet enkel toespitsen op pretparken ? Je kunt heel degelijk met een christelijke reis de bergen intrekken en vervolgens je van een brug storten aan een elastiek, het zgn bungeejumpen. Of gaan raften in een woest stromende rivier. Of gaan deltavliegen, parachutespringen, free diven.(zonder zuurstoffles) Allemaal zaken waarbij je jezelf nodeloos in gevaar brengt. Hoe veilig en gezekerd sommige sporten ook zijn.

Het begon met pretparken. Maar ik denk dat memento wel voor bungeejumpen, parachutespringen etc. is, omdat er minder doden bij vallen als deelname aan het verkeer

[Marnix]

En de befaamde wipkip is vermaaktoestel nummer 1 wat betreft gewonden. Waarbij een achtbaan in het niet valt.

Heb je daar cijfers van? Zo niet, dan moet je ook maar niet zo absoluut spreken.

Die cijfers heb ik niet paraat. Was een nieuwsbericht enkele jaren geleden. Het aantal ongevallen in pretparken zijn zo zeldzaam, dat ze groot het nieuws halen als ze optreden. Vergelijk het aantal verkeersslachtoffers van 720 per jaar (bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Verkeersveiligheid), los van de gewonden. Een tochtje langs de bloesemvelden, of naar het strand, bos of speeltuin, zijn dus heel wat gevaarlijker dan de 1 tot 0 ongelukken per jaar in een pretpark.

Zeg er dan maar bij: vermoedelijk. Ik begrijp de gedachte wel maar vind je uitspraken altijd erg massief. En onderbouwing heb je hier zelf dus ook niet.

Ik heb hier massievere uitspraken gelezen van tegenstanders, met minder onderbouwing.

Maar de discussie gaat zich toch niet enkel toespitsen op pretparken ? Je kunt heel degelijk met een christelijke reis de bergen intrekken en vervolgens je van een brug storten aan een elastiek, het zgn bungeejumpen. Of gaan raften in een woest stromende rivier. Of gaan deltavliegen, parachutespringen, free diven.(zonder zuurstoffles) Allemaal zaken waarbij je jezelf nodeloos in gevaar brengt. Hoe veilig en gezekerd sommige sporten ook zijn.

Het begon met pretparken. Maar ik denk dat memento wel voor bungeejumpen, parachutespringen etc. is, omdat er minder doden bij vallen als deelname aan het verkeer

Als hier mensen zijn die beweren dat je geen christen kan zijn als je af en toe uit een vliegtuig springt lijkt ook dat me nuttig om te benoemen