Discussie n.a.v. Hoe kom je tot Christus

[Afgewezen]

Dan haal ik even een post naar voren, die m.i. niet onbelangrijk is. Als we hier niet op letten, wordt het snel een roepen van allerlei dingen, zonder dat het helder is waar we het nu eigenlijk over hebben.

3. Hoe verhoudt de nu veel gebruikte term van de "Ik zal beloften" zich nu met het "algemeen aanbod van genade"? Is dat gelijk?

Ik denk dat er twee soorten ik-zalbeloften zijn: voorwaardelijk, gelden een ruime kring van hoorders, onvoorwaardelijk, gelden alleen hun in wie de beloften ook daadwerkelijk vervuld zullen worden.
Zo vinden we in het OT de belofte: "En al uw kinderen zullen van de Heere geleerd zijn..."
In het NT betrekt de Heere Jezus deze op het geloof in Hem: "Er staat geschreven... " En dan de uitleg: "Een ieder die het van de Vader gehoord en geleerd heeft, die komt tot Mij."
Hier zien we in wie de belofte uiteindelijk vervuld wordt: degenen die in Christus zullen geloven.

Precies. De vervulling van de beloften is dus niet algemeen gelden voor iedereen. De belofte wordt vervuld in de gelovigen. De voorwaarde is dus: "Een ieder die het van de Vader gehoord en geleerd heeft".

Concluderend kan er worden gesteld dat de "Ik zal" beloften niet onvoorwaardelijk gepredikt kunnen worden. Daarentegen dat het algemeen welmenend aanbod van genade aan alleen gepredikt dient te worden.

Ik zou toch willen zeggen dat er twee soorten "Ik zal"-beloften zijn: de Heere heeft destijds aan geheel Israël beloofd hen in het land Kanaän te brengen. Dat was - lees het maar na in Exodus - een 'onvoorwaardelijke' belofte.

Ex. 3: 7 En de HEERE zeide: Ik heb zeer wel gezien de verdrukking Mijns volks, hetwelk in Egypte is, en heb hun geschrei gehoord, vanwege hun drijvers; want Ik heb hun smarten bekend.
8 Daarom ben Ik nedergekomen, dat Ik het verlosse uit de hand der Egyptenaren, en het opvoere uit dit land, naar een goed en ruim land, naar een land, vloeiende van melk en honig, tot de plaats der Kanaänieten, en der Hethieten, en der Amorieten, en der Ferezieten, en der Hevieten, en der Jebusieten.

Uiteindelijk blijkt deze belofte toch voorwaardelijk te zijn: velen konden niet ingaan vanwege hun ongeloof (aan deze belofte).
Maar er zijn óók "Ik zal"-beloften", die wél onvoorwaardelijk zijn. In zo'n belofte lezen we wat God doen zal aan een persoon, opdat deze de 'voorwaardelijke' belofte in bezit zal krijgen.

Het klinkt wat theoretisch, maar dit is wat ik in de Bijbel zo vind. Ex. 3/Hebr. 3-4, voorwaardelijk, en Jes. 54:13/Joh. 6:45, onvoorwaardelijk.

[Fjodor]

@Afgewezen:
Wat is dat voor belofte, zo'n onvoorwaardelijke belofte? Zijn het onpersoonlijke beloften die enkel in algemene zin over de uitverkorenen gesteld kunnen worden?
Het lijkt mij dat het evangelie niet bestaat uit die onvoorwaardelijke beloften, want dan is het geen grond meer om het geloof op te bouwen. Het evangelie moet dan in algemene zin bestaan uit Christus' werk en in particuliere zin uit de belofte van toepassing van dat werk (wat een voorwaardelijke belofte is, want geloof en bekering worden vereist).
Akkoord?

[Afgewezen]

@Afgewezen:
Wat is dat voor belofte, zo'n onvoorwaardelijke belofte? Zijn het onpersoonlijke beloften die enkel in algemene zin over de uitverkorenen gesteld kunnen worden?
Het lijkt mij dat het evangelie niet bestaat uit die onvoorwaardelijke beloften, want dan is het geen grond meer om het geloof op te bouwen. Het evangelie moet dan in algemene zin bestaan uit Christus' werk en in particuliere zin uit de belofte van toepassing van dat werk (wat een voorwaardelijke belofte is, want geloof en bekering worden vereist).
Akkoord?

In de topic waaruit ik deze post gehaald heb, heb ik gesteld dat het Evangelie een 'voorwaardelijke belofte' is. Maar de belofte van de toepassing is niet voorwaardelijk, want juist door de toepassing nemen wij de voorwaardelijke belofte door het geloof aan. Heel concreet: de belofte dat God het geloof zal schenken, is niet afhankelijk van mijn geloof...

Soms denk ik wel eens: waarom post ik dingen. Je ziet dat mensen een, twee weken later reageren alsof er níéts is gezegd.

[Fjodor]

@Afgewezen:
Wat is dat voor belofte, zo'n onvoorwaardelijke belofte? Zijn het onpersoonlijke beloften die enkel in algemene zin over de uitverkorenen gesteld kunnen worden?
Het lijkt mij dat het evangelie niet bestaat uit die onvoorwaardelijke beloften, want dan is het geen grond meer om het geloof op te bouwen. Het evangelie moet dan in algemene zin bestaan uit Christus' werk en in particuliere zin uit de belofte van toepassing van dat werk (wat een voorwaardelijke belofte is, want geloof en bekering worden vereist).
Akkoord?

In de topic waaruit ik deze post gehaald heb, heb ik gesteld dat het Evangelie een 'voorwaardelijke belofte' is. Maar de belofte van de toepassing is niet voorwaardelijk, want juist door de toepassing nemen wij de voorwaardelijke belofte door het geloof aan. Heel concreet: de belofte dat God het geloof zal schenken, is niet afhankelijk van mijn geloof...

Soms denk ik wel eens: waarom post ik dingen. Je ziet dat mensen een, twee weken later reageren alsof er níéts is gezegd.

Sorry als ik dat niet genoeg onthouden heb, ik doe mijn best dat wel te doen, volgens mij heb ik daar toen eigenlijk ook niet echt aan meegedaan.
Mooi in ieder geval dat we het eens zijn over dat het evangelie (gedeeltelijk) een voorwaardelijke belofte is.
Maar mijn punt gaat nu juist over die toepassing. De belofte daarvan geldt enkel de uitverkorenen, en kan dus ook niet aan iedereen beloofd worden. Die belofte kan dus enkel in algemene zin gesteld worden en kan eigenlijk aan geen enkel individu beloofd worden. Want wij weten niet in het concreet aan wie God belooft het geloof te zullen schenken. Ok?

[memento]

@Afgewezen: Maar jouw constatering is toch niet strijdig met het bekende calvinistische onderscheid tussen "aanbod" en "vervulling"? De belofte wordt aan allen aangeboden, en wordt vervuld in degenen die ermee tot God vluchten. Volgens mij doet dat het meeste recht aan het Bijbelse spreken. Dan heb je geen moeite met de teksten waarin een belofte onvoorwaardelijk aangeboden wordt, en ook niet met de tekst die eenzelfde belofte voorwaardelijk interpreteren (i.e. de vervulling is niet gekomen omdat zij ongelovig waren).

Waartoe wordt de belofte gegeven? Opdat wij er mee tot God zouden vluchten, Hem smekend om de vervulling ervan. Wie tot Hem komt, zal Hij geensinds uitwerpen. Iedereen wordt hartelijk en welgemeend uitgenodigd, en zij die door de Vader getrokken worden komen daadwerkelijk.

Gods beloften zijn een heerlijke paradox. Wij worden bevolen te doen wat wij niet kunnen. Zelfs het aannemen van Gods onvoorwaardelijke beloften kunnen wij niet. Zodat een mens niets anders doen kan, dan tot God vluchten met de smeekbede: Heere, vervul Gij Uw belofte in mij, want ik mijzelf niet bekeren, ik kan niet geloven. Heere, bekeer mij, zo zal ik bekeerd zijn. Heere, ik geloof, kom mijn ongelovigheid te hulp.

Gods beloften slaan ons alles uit handen, zodat ons niets rest dan smekend alles van de Belovende God te verwachten.

[Ander]

@Afgewezen: Maar jouw constatering is toch niet strijdig met het bekende calvinistische onderscheid tussen "aanbod" en "vervulling"? De belofte wordt aan allen aangeboden, en wordt vervuld in degenen die ermee tot God vluchten. Volgens mij doet dat het meeste recht aan het Bijbelse spreken. Dan heb je geen moeite met de teksten waarin een belofte onvoorwaardelijk aangeboden wordt, en ook niet met de tekst die eenzelfde belofte voorwaardelijk interpreteren (i.e. de vervulling is niet gekomen omdat zij ongelovig waren).

Waartoe wordt de belofte gegeven? Opdat wij er mee tot God zouden vluchten, Hem smekend om de vervulling ervan. Wie tot Hem komt, zal Hij geensinds uitwerpen. Iedereen wordt hartelijk en welgemeend uitgenodigd, en zij die door de Vader getrokken worden komen daadwerkelijk.

Gods beloften zijn een heerlijke paradox. Wij worden bevolen te doen wat wij niet kunnen. Zelfs het aannemen van Gods onvoorwaardelijke beloften kunnen wij niet. Zodat een mens niets anders doen kan, dan tot God vluchten met de smeekbede: Heere, vervul Gij Uw belofte in mij, want ik mijzelf niet bekeren, ik kan niet geloven. Heere, bekeer mij, zo zal ik bekeerd zijn. Heere, ik geloof, kom mijn ongelovigheid te hulp.

Gods beloften slaan ons alles uit handen, zodat ons niets rest dan smekend alles van de Belovende God te verwachten.

Het klinkt rechtzinnig omdat je er toch een tussenzinnetje inzet dat we onszelf niet kunnen bekeren. Maar het is niet naar de Schrift. De Schrift stelt altijd weer de voorwaarde van bekering en geloof. Onze meningen staan hierin haaks op elkaar. Deze leer die jij voorstaat zorgt voor remonstrantse opvattingen, een vervlakking van onze diepe val en een versmading van Gods soeverein, verkiezend welbehagen. Daarnaast is het ook niet naar wat onze vaderen hierover zeggen, zoals uit het Schatboek aangetoond. En dan kun je er met een draai toch nog iets van maken maar dat is niet de weg.

[memento]

@Afgewezen: Maar jouw constatering is toch niet strijdig met het bekende calvinistische onderscheid tussen "aanbod" en "vervulling"? De belofte wordt aan allen aangeboden, en wordt vervuld in degenen die ermee tot God vluchten. Volgens mij doet dat het meeste recht aan het Bijbelse spreken. Dan heb je geen moeite met de teksten waarin een belofte onvoorwaardelijk aangeboden wordt, en ook niet met de tekst die eenzelfde belofte voorwaardelijk interpreteren (i.e. de vervulling is niet gekomen omdat zij ongelovig waren).

Waartoe wordt de belofte gegeven? Opdat wij er mee tot God zouden vluchten, Hem smekend om de vervulling ervan. Wie tot Hem komt, zal Hij geensinds uitwerpen. Iedereen wordt hartelijk en welgemeend uitgenodigd, en zij die door de Vader getrokken worden komen daadwerkelijk.

Gods beloften zijn een heerlijke paradox. Wij worden bevolen te doen wat wij niet kunnen. Zelfs het aannemen van Gods onvoorwaardelijke beloften kunnen wij niet. Zodat een mens niets anders doen kan, dan tot God vluchten met de smeekbede: Heere, vervul Gij Uw belofte in mij, want ik mijzelf niet bekeren, ik kan niet geloven. Heere, bekeer mij, zo zal ik bekeerd zijn. Heere, ik geloof, kom mijn ongelovigheid te hulp.

Gods beloften slaan ons alles uit handen, zodat ons niets rest dan smekend alles van de Belovende God te verwachten.

Het klinkt rechtzinnig omdat je er toch een tussenzinnetje inzet dat we onszelf niet kunnen bekeren. Maar het is niet naar de Schrift. De Schrift stelt altijd weer de voorwaarde van bekering en geloof. Onze meningen staan hierin haaks op elkaar. Deze leer die jij voorstaat zorgt voor remonstrantse opvattingen, een vervlakking van onze diepe val en een versmading van Gods soeverein, verkiezend welbehagen. Daarnaast is het ook niet naar wat onze vaderen hierover zeggen, zoals uit het Schatboek aangetoond. En dan kun je er met een draai toch nog iets van maken maar dat is niet de weg.

Ik verwijs naar Luther. In zijn citaten spreekt hij anders dan jou. Ik volg hierin liever Luther, ook al levert het een beschuldiging op van hyper-calvinisten dat dat een remonstrantse leer veroorzaakt.

Verder: De Schrift kent vele onvoorwaardelijke beloften. Er is een hele hoop exegetisch gekunstel voor nodig, om al die onvoorwaardelijke beloften weg te krijgen. Het adres van de onvoorwaardelijke beloften is namelijk heel vaak gelijk aan het adres van voorwaardelijke beloften en oordeelsaanzeggingen. Ik laat liever de Schrift intact, dan dat ik omwille van mn theologie de halve Bijbel moet gaan verbouwen.

[Ander]

Ik begrijp Luther trouwens wel. Net uit de Roomse Kerk en dan legt hij de nadruk op de genade van God. Uit genade zalig. Geen voorwaarde van eigen werken.
Maar noem me eens een paar beloften van zaligheid die onvoorwaardelijk aan alle mensen zijn gedaan. Wellicht is dat goed om concreet te bespreken. Want nu gaan we bijna een theologie ophangen aan één preek/boek van Luther. Dat is ook niet handig natuurlijk.

[memento]

Ik begrijp Luther trouwens wel. Net uit de Roomse Kerk en dan legt hij de nadruk op de genade van God. Uit genade zalig. Geen voorwaarde van eigen werken.
Maar noem me eens een paar beloften van zaligheid die onvoorwaardelijk aan alle mensen zijn gedaan. Wellicht is dat goed om concreet te bespreken. Want nu gaan we bijna een theologie ophangen aan één preek/boek van Luther. Dat is ook niet handig natuurlijk.

De theologie van Luther kom je in meerdere boeken van hem tegen hoor. Ik heb het boek De geknechte wil genoemd (Luthers belangrijkste werk, zowel in het oordelen van Luther-bestudeerders als uit zijn eigen mond op het sterfbed). Ook zijn verklaring op de boetpsalmen (boekje van iets van 100 blz) zien we duidelijk zijn theologie. En in nog veel meer boekjes die hij geschreven heeft.

Je vroeg om voorbeeld-teksten. Ik zou zeggen: Bijna alle bekende, bevindelijke beloften uit de Schrift volstaan. Zoals bv:
Ez. 16: 42 Zo zal Ik Mijn grimmigheid op u doen rusten, en Mijn ijver zal van u afwijken; en Ik zal stil zijn, en niet meer toornig wezen.

Zef 3: 11 Te dien dage zult gij niet beschaamd wezen vanwege al uw handelingen, waarmede gij tegen Mij overtreden hebt; want alsdan zal Ik uit het midden van u wegnemen, die van vreugde opspringen over uw hovaardij, en gij zult u voortaan niet meer verheffen om Mijns heiligen bergs wil.12 Maar Ik zal in het midden van u doen overblijven een ellendig en arm volk; die zullen op den Naam des HEEREN betrouwen.


Verder, ter volledigheid: Bij Luthers theologie hoort ook, dat de onvoorwaardelijk "Ik zal" oordeelaanzeggingen aan allen gepredikt worden. Ter ontdekking voor het eerst, en steeds weer opnieuw. Gods kind blijft in zichzelf zondaar, hij blijft in zichzelf doemwaardig. Luther zegt dan: God verbergt Zijn liefde onder Zijn toorn (o.a. in: commentaar op de 1e boetpsalm). Gods liefde wordt daar ervaren, waar een mens verslagen door het oordeel volledig afhankelijk is van Gods genade.

[Ander]

Ik begrijp Luther trouwens wel. Net uit de Roomse Kerk en dan legt hij de nadruk op de genade van God. Uit genade zalig. Geen voorwaarde van eigen werken.
Maar noem me eens een paar beloften van zaligheid die onvoorwaardelijk aan alle mensen zijn gedaan. Wellicht is dat goed om concreet te bespreken. Want nu gaan we bijna een theologie ophangen aan één preek/boek van Luther. Dat is ook niet handig natuurlijk.

De theologie van Luther kom je in meerdere boeken van hem tegen hoor. Ik heb het boek De geknechte wil genoemd (Luthers belangrijkste werk, zowel in het oordelen van Luther-bestudeerders als uit zijn eigen mond op het sterfbed). Ook zijn verklaring op de boetpsalmen (boekje van iets van 100 blz) zien we duidelijk zijn theologie. En in nog veel meer boekjes die hij geschreven heeft.

Je vroeg om voorbeeld-teksten. Ik zou zeggen: Bijna alle bekende, bevindelijke beloften uit de Schrift volstaan. Zoals bv:
Ez. 16: 42 Zo zal Ik Mijn grimmigheid op u doen rusten, en Mijn ijver zal van u afwijken; en Ik zal stil zijn, en niet meer toornig wezen.

Zef 3: 11 Te dien dage zult gij niet beschaamd wezen vanwege al uw handelingen, waarmede gij tegen Mij overtreden hebt; want alsdan zal Ik uit het midden van u wegnemen, die van vreugde opspringen over uw hovaardij, en gij zult u voortaan niet meer verheffen om Mijns heiligen bergs wil.12 Maar Ik zal in het midden van u doen overblijven een ellendig en arm volk; die zullen op den Naam des HEEREN betrouwen.


Verder, ter volledigheid: Bij Luthers theologie hoort ook, dat de onvoorwaardelijk "Ik zal" oordeelaanzeggingen aan allen gepredikt worden. Ter ontdekking voor het eerst, en steeds weer opnieuw. Gods kind blijft in zichzelf zondaar, hij blijft in zichzelf doemwaardig. Luther zegt dan: God verbergt Zijn liefde onder Zijn toorn (o.a. in: commentaar op de 1e boetpsalm). Gods liefde wordt daar ervaren, waar een mens verslagen door het oordeel volledig afhankelijk is van Gods genade.

Maar vind jij dat de kanttekenaren ook een halve Bijbel verbouwen? Jij noemt nu toch verbondsbeloften, gericht aan zijn Volk, zijn Kerk?

[memento]

Ik begrijp Luther trouwens wel. Net uit de Roomse Kerk en dan legt hij de nadruk op de genade van God. Uit genade zalig. Geen voorwaarde van eigen werken.
Maar noem me eens een paar beloften van zaligheid die onvoorwaardelijk aan alle mensen zijn gedaan. Wellicht is dat goed om concreet te bespreken. Want nu gaan we bijna een theologie ophangen aan één preek/boek van Luther. Dat is ook niet handig natuurlijk.

De theologie van Luther kom je in meerdere boeken van hem tegen hoor. Ik heb het boek De geknechte wil genoemd (Luthers belangrijkste werk, zowel in het oordelen van Luther-bestudeerders als uit zijn eigen mond op het sterfbed). Ook zijn verklaring op de boetpsalmen (boekje van iets van 100 blz) zien we duidelijk zijn theologie. En in nog veel meer boekjes die hij geschreven heeft.

Je vroeg om voorbeeld-teksten. Ik zou zeggen: Bijna alle bekende, bevindelijke beloften uit de Schrift volstaan. Zoals bv:
Ez. 16: 42 Zo zal Ik Mijn grimmigheid op u doen rusten, en Mijn ijver zal van u afwijken; en Ik zal stil zijn, en niet meer toornig wezen.

Zef 3: 11 Te dien dage zult gij niet beschaamd wezen vanwege al uw handelingen, waarmede gij tegen Mij overtreden hebt; want alsdan zal Ik uit het midden van u wegnemen, die van vreugde opspringen over uw hovaardij, en gij zult u voortaan niet meer verheffen om Mijns heiligen bergs wil.12 Maar Ik zal in het midden van u doen overblijven een ellendig en arm volk; die zullen op den Naam des HEEREN betrouwen.


Verder, ter volledigheid: Bij Luthers theologie hoort ook, dat de onvoorwaardelijk "Ik zal" oordeelaanzeggingen aan allen gepredikt worden. Ter ontdekking voor het eerst, en steeds weer opnieuw. Gods kind blijft in zichzelf zondaar, hij blijft in zichzelf doemwaardig. Luther zegt dan: God verbergt Zijn liefde onder Zijn toorn (o.a. in: commentaar op de 1e boetpsalm). Gods liefde wordt daar ervaren, waar een mens verslagen door het oordeel volledig afhankelijk is van Gods genade.

Maar vind jij dat de kanttekenaren ook een halve Bijbel verbouwen? Jij noemt nu toch verbondsbeloften, gericht aan zijn Volk, zijn Kerk?

Raar.

Zie je een voorwaardelijke belofte, dan zeg je: Die geldt voor iedereen.
Zie je een onvoorwaardelijke belofte, met precies hetzelfde adres (soms zelfs letterlijk dezelfde woorden in de aanspraak), dan zeg je: Die is alleen voor Gods Volk, Zijn Kerk

Dat noem ik inderdaad de Bijbel naar je eigen hand zetten.

[Afgewezen]

Die belofte kan dus enkel in algemene zin gesteld worden en kan eigenlijk aan geen enkel individu beloofd worden. Want wij weten niet in het concreet aan wie God belooft het geloof te zullen schenken. Ok?

Ik weet het niet. Het is een belofte die voortvloeit uit het werk van Christus. "Als Zijn ziel Zich tot een schuldoffer gesteld zal hebben, zo zal Hij zaad zien."
Ik denk dat het toch een belofte aan/voor de uitverkorenen is, degenen die toegebracht zullen worden.

[Afgewezen]

Waartoe wordt de belofte gegeven? Opdat wij er mee tot God zouden vluchten, Hem smekend om de vervulling ervan. Wie tot Hem komt, zal Hij geensinds uitwerpen. Iedereen wordt hartelijk en welgemeend uitgenodigd, en zij die door de Vader getrokken worden komen daadwerkelijk.

Eerlijk gezegd geloof ik niet dat daarvoor de belofte gegeven is. De belofte - de belofte van het Evangelie dus - wordt gegeven opdat deze gelóófd wordt. Niet opdat we er 'werkzaam' mee zouden worden of iets van dien aard. Dat het in de praktijk zo kan gaan, ontken ik uiteraard niet, maar nogmaals, dat is niet de eigenlijke bedoeling van de belofte. En dit is ook zeker niet het komen waar Jezus op doelt! Als je het zo voorstelt, doe je tekort aan de eis van het geloof en aan het wezen van de bekering.

[Ander]

Ik begrijp Luther trouwens wel. Net uit de Roomse Kerk en dan legt hij de nadruk op de genade van God. Uit genade zalig. Geen voorwaarde van eigen werken.
Maar noem me eens een paar beloften van zaligheid die onvoorwaardelijk aan alle mensen zijn gedaan. Wellicht is dat goed om concreet te bespreken. Want nu gaan we bijna een theologie ophangen aan één preek/boek van Luther. Dat is ook niet handig natuurlijk.

De theologie van Luther kom je in meerdere boeken van hem tegen hoor. Ik heb het boek De geknechte wil genoemd (Luthers belangrijkste werk, zowel in het oordelen van Luther-bestudeerders als uit zijn eigen mond op het sterfbed). Ook zijn verklaring op de boetpsalmen (boekje van iets van 100 blz) zien we duidelijk zijn theologie. En in nog veel meer boekjes die hij geschreven heeft.

Je vroeg om voorbeeld-teksten. Ik zou zeggen: Bijna alle bekende, bevindelijke beloften uit de Schrift volstaan. Zoals bv:
Ez. 16: 42 Zo zal Ik Mijn grimmigheid op u doen rusten, en Mijn ijver zal van u afwijken; en Ik zal stil zijn, en niet meer toornig wezen.

Zef 3: 11 Te dien dage zult gij niet beschaamd wezen vanwege al uw handelingen, waarmede gij tegen Mij overtreden hebt; want alsdan zal Ik uit het midden van u wegnemen, die van vreugde opspringen over uw hovaardij, en gij zult u voortaan niet meer verheffen om Mijns heiligen bergs wil.12 Maar Ik zal in het midden van u doen overblijven een ellendig en arm volk; die zullen op den Naam des HEEREN betrouwen.


Verder, ter volledigheid: Bij Luthers theologie hoort ook, dat de onvoorwaardelijk "Ik zal" oordeelaanzeggingen aan allen gepredikt worden. Ter ontdekking voor het eerst, en steeds weer opnieuw. Gods kind blijft in zichzelf zondaar, hij blijft in zichzelf doemwaardig. Luther zegt dan: God verbergt Zijn liefde onder Zijn toorn (o.a. in: commentaar op de 1e boetpsalm). Gods liefde wordt daar ervaren, waar een mens verslagen door het oordeel volledig afhankelijk is van Gods genade.

Maar vind jij dat de kanttekenaren ook een halve Bijbel verbouwen? Jij noemt nu toch verbondsbeloften, gericht aan zijn Volk, zijn Kerk?

Raar.

Zie je een voorwaardelijke belofte, dan zeg je: Die geldt voor iedereen.
Zie je een onvoorwaardelijke belofte, met precies hetzelfde adres (soms zelfs letterlijk dezelfde woorden in de aanspraak), dan zeg je: Die is alleen voor Gods Volk, Zijn Kerk

Dat noem ik inderdaad de Bijbel naar je eigen hand zetten.

Toch twee vragen. Jij maakt soms opmerkingen over iets wat ik schrijf maar sommige dingen sla je ook over.
Ik heb toch wel de kanttekenaren aan mijn zijde in mijn visie. Vind jij dat de kanttekenaren de Bijbel in deze visie naar hun eigen hand zetten? De tweede vraag: hoe kijk je nu aan tegen wat ik heb laten zien uit het Schatboek. Die zeggen duidelijk wat anders dan jij zegt. Heeft Ursinus het ook mis?

Dan over wat je schrijft: De onvoorwaardelijke beloften, de beloften des eeuwigen levens, zijn vermaakt aan de uitverkorenen. En dat kan alleen in Christus. De Erskines/Fisher spreken er in 'het verbond der genade' ook zo over. De voorwaardelijke beloften wijzen een weg aan waarin gedeeld mag worden in de beloften van eeuwig leven.

[Afgewezen]

Zie je een onvoorwaardelijke belofte, met precies hetzelfde adres (soms zelfs letterlijk dezelfde woorden in de aanspraak), dan zeg je: Die is alleen voor Gods Volk, Zijn Kerk

De door jou geciteerde beloften zijn inderdaad alleen voor de uitverkorenen, het ware Israël, de 'kinderen der beloftenis', zoals Paulus ze noemt in Rom. 9.