Hier kan ik het mee eens zijn. Ik zal 2 mooie delen uit dat artikel citeren:Ander schreef:http://www.refdag.nl/nieuws/kandidaat_v ... n_1_539555
In de geschriften van de oudvaders ontdekte hij dat zij niet uitgaan van één bekeringsweg, maar van verschillende wegen. Zo ziet Wilhelmus à Brakel verschillen in tijdsspanne in de weg der bekering. „Ook de wijze en de intensiteit van het ontdekkend voorbereidend werk van de wet kunnen verschillen. De gebruikelijkste weg is dat een zondaar gaat beseffen niet langer onbekeerd te kunnen voortleven. In deze periode van bidden, Bijbellezen en preken aanhoren wordt de zondaar vaak geslingerd tussen hoop en vrees. Als er eens een bemoediging komt, ontstaat de geneigdheid hierop te steunen. De Heilige Geest werkt echter aan op een totale ontbloting, zodat de zondaar alleen op Christus’ werk als de enige grond tot behoud gaat steunen.”
(...)
Dat iemand bereid zou moeten zijn om naar de hel te gaan, noemde ds. Heemskerk „een misvatting die noch in het Oude, noch in het Nieuwe Testament, noch in enig gereformeerd belijdenisgeschrift te vinden is.” Hij waarschuwde ervoor de genade afhankelijk te maken van menselijke schuldbeleving, „want dat is nu juist die typische remonstrantse dwaling die door de Dordtse Leerregels werd veroordeeld. Het lijkt ootmoedig, maar het is hoogmoedig als wij menen naast Christus de toorn van God te kunnen dragen.”
Luther schreef in het Latijn, niet in het Duits. En ik citeer Luther direct. Iedereen kan die citaten nalezen, en de context controleren. Ook bij het stukje wat ik heb samengevat heb ik de blz genoemd. Ik heb zelfs een link naar een digitale vertaling bijgevoegd. Als ik Luther niet goed weergeef, ga ik daar graag over in discussie.Ander schreef:Ik weet niet of je Luther dan wel goed begrijpt. Ik niet, 't is Engels en ik dacht dat Luther Duits schreef.
Sommige beloften der Schrift zijn voorwaardeloos. De Schrift adresseert die beloften aan dezelfde mensen als aan wie ook de oproepen en dreigementen der wet geadresseerd zijn. Wie voorwaarden gaat introduceren bij beloften die in de Schrift voorwaardeloos zijn, is bezig dingen aan de Schrift toe te voegen. Verder: Je vergeet onderscheid te maken tussen aanbod en vervulling. Luther spreekt over het aanbod van de beloften, het Schatboek over de vervulling van de beloften.Ander schreef:Het Schatboek schrijft wel anders, precies zoals ik het voorsta. En die twee zijden, de beloften onder voorwaarde van geloof en bekering mis ik zo. En dan worden mensen echt de verkeerde weg gewezen. En dat baart me zorgen.
Verder: Noch Luther noch ik ontkent de noodzaak van bekering en geloof. Alleen: Wij kunnen ons niet bekeren en wij kunnen niet geloven uit onszelf. Dat is een gave, die ons geschonken moet worden. En wie anders kan ons dat schenken dan God? Die God, die ons dat in Zijn genadige beloften belooft.
Mijn vraag is: Ben je het eens met deze zinssnede van Luther (speciaal vertaald voor degenen die geen Engels kunnen): En bestaat niet meer dan de helft van de Heilige Schrift uit enkel beloften van genade, waardoor genande, leven, vrede en zaligheid worden uitgereikt door God aan mensen? En wat anders is het hele woord van de belofte, dan dit: "Ik begeer niet de dood van de zondaar?" Zegt Hij hierin niet duidelijk: Ik ben niet toornig, Ik ben onwillende om te straffen, Ik begeer uw dood niet, Mijn wil is om te vergeven, Mijn wil is om te redden/sparen? En als deze beloften niet zouden staan, door welke gewetens, aangevochten door een besef van zonden en bevreesd door de vreze der dood en het oordeel, opgewekt/bemoedigd zouden worden, welke plaats zou er dan zijn voor vergeving of hoop? Welke zondaar zou niet wegzinken in wanhoop! (blz 86)
Deze wezenlijke notie van de onvoorwaardelijke goedwilligheid van God mis ik in jouw spreken. Terwijl dat wel heel wezenlijk en Bijbels is. "En dan worden mensen echt de verkeerde weg gewezen. En dat baart me zorgen."
