Discussie n.a.v. Hoe kom je tot Christus

[Mister]

In dit licht is het interessant wat ik gisteren las in een meditatie van een landelijk kerkblad, wat mij bij geval onder ogen kwam. Het gaat in die meditatie om de woorden "indien Gij wilt" uit de geschiedenis van de genezing van de melaatse in Matt. 8, direct na het uitspreken van de Bergrede:

Nu de toepassing: Indien U wilt. Hebt u door dat de man dit spreekt in verband met zijn lichamelijke ziekte? Er zijn er die dit bidden met betrekking tot de redding van hun ziel. Velen bidden met meer verwachting als het gaat om genezing van een ziekte dan wanneer zij bidden voor de redding van hun ziel. bij het eerste bidden ze niet: 'Indien U wilt', nee, de Heere móet het doen. Als de gebeden niet helpen, is er sprake van teleurstelling. 'Ik heb er zo om gebeden'. En hoe zit het als het gaat om de waarachtige bekering en verlossing van de zonde? Dan worden de gebeden heel voorwaardelijk: 'Indien het in Uw raad kan bestaan'. Net omgekeerd. Indien U wilt. Ik formuleer het heel scherp. Als wij, als het gaat om onze eeuwige redding, bidden: 'Indien U wilt', dan vloeken wij! Hoezo? Omdat we dan nog denken vanuit de leugen van de satan in Genesis 3, namelijk dat God niet ons eeuwig heil op het oog heeft. Daarmee begon de zondeval, namelijk met vraagtekens te zetten achter de waarachtigheid van Gods goedheid. Dat Hij het goede wil jegens ons. 'Ik weet niet of God mij redden wil.' En dat terwijl de Schriften het ons verkondigen. Ja, in Zijn Woord komt God zelfs met een eed daartussen: 'Zo waarachtig als Ik leef, Ik heb geen lust in de dood van de zondaar, maar in zijn bekering en leven' (Ez. 33:11). Lees ook de prediking van de apostelen in de Handelingen. Het is nu de dag van de zaligheid. Wie de naam van de Heere aanroept, zal zalig worden. De Vader, de Zoon en de Heilige Geest hebben het ons verzekerd in het uur van onze doop.

Kunnen we dan komen als rechthebbenden? O nee, vanuit onszelf geen enkel recht dan recht op onze verdoemenis. Maar vanuit de Heere? Vanuit Hem is er een genaderecht in de genadige beloften van het Evangelie die in Jezus Christus ja en amen zijn. En vanuit dit geheim is het vloeken als we bidden 'Indien U wilt'. De Heere wil. Maar wat is dan het probleem? De melaatsheid van onze verdenking, ons niet geloven van Gods goedheid. Dat is het echte probleem. Daarom moeten we tot de Heere gaan om deze verderfelijke nood voor Hem te belijden om bevrijd te worden van ons vervloekte ongeloof.

't is aardig gevonden maar het roept wel veel vraagtekens op. Wat moet een mens nu vragen? Indien U wilt, dat is geen goede vraag, dat is vloeken. Er wordt dan veel gevloekt in de gereformeerde gezindte. Bekeer mij, want ik heb er recht op? Hoe kom ik op de plek om mijn verderfelijke nood de Heere te klagen?
Ik vind het ingrijpend hoe mensen op deze wijze de weg worden gewezen. Een weg die ik in Gods Woord niet tegenkom. Ik mis de notie van Gods soevereiniteit, ik mis de notie van Gods verkiezend welbehagen. Juist vanuit de onwaarde gaat de mens roepen: Heere, indien Gij wilt, Gij kunt mij reinigen van mijn melaatsheid, en dan geestelijk bedoeld.

Ik vindt het juist een mooie en evenwichtige weergave van ds. van Kooten. Enerzijds wijzen op onze doodstaat en onmacht. Anderzijds op Gods goedwilligheid. Een helder geluid!

Zie ook de opmerking van Calvijn bij deze tekst: True, he speaks conditionally, if thou art willing, thou art able. But this is not inconsistent with that certainty of faith, which God demands in our prayers: for men ought not to expect more than God promises. The leper had not learned by any inspired communication, or any promise of God, what Christ would do. It would have been improper in him, therefore, to go beyond these limits: for though we sometimes read that certain persons prayed without any condition, we ought to believe that they were guided by special movements of the Spirit, which must not be taken for a general rule.

De melaatse kon niet onvoorwaardelijk bidden, omdat hem nergens beloofd was dat God hem van zijn melaatsheid genezen zou. Zoals Calvijn zegt: Men behoort niet meer te verwachten dan wat God beloofd. Maar wij hebben wel van God de beloften tot zaligheid ontvangen. Gods beloften zijn zeker. Wij hoeven niet te vertwijfelen, of God wel goedwillig is tot onze zaligheid. Hij heeft geen lust in de dood van de zondaar, maar daarin dat hij zich bekeerd en leeft.

Kortom, voor wie de goedwilligheid van God niet ontkent, schrijft ds. van Kooten een prachtig stukje. Hoewel het wel verzet zal oproepen. Want het legt het ongeloof als zonde bloot. Wijst scherp aan, dat onze twijfel in de goedwilligheid van God en Zijn beloften, in wezen vijandschap is tegen God. Zonde in plaats van rechtzinnig.

Het laatste gedeelte is waar het vooral om gaat. En dat ongeloof zonde is en niet een onafwendbaar noodlot of iets dergelijks is in onze gezindte helaas ook niet overal aanvaard.

[memento]

Ik heb bewust geen naam van een predikant genoemd. Je meent het wel te moeten doen, ik laat dat voor jouw rekening, al vind ik dat jammer.

Ik vindt het juist een mooie en evenwichtige weergave van ds. van Kooten. Enerzijds wijzen op onze doodstaat en onmacht. Anderzijds op Gods goedwilligheid. Een helder geluid!

Zie ook de opmerking van Calvijn bij deze tekst: True, he speaks conditionally, if thou art willing, thou art able. But this is not inconsistent with that certainty of faith, which God demands in our prayers: for men ought not to expect more than God promises. The leper had not learned by any inspired communication, or any promise of God, what Christ would do. It would have been improper in him, therefore, to go beyond these limits: for though we sometimes read that certain persons prayed without any condition, we ought to believe that they were guided by special movements of the Spirit, which must not be taken for a general rule.

De melaatse kon niet onvoorwaardelijk bidden, omdat hem nergens beloofd was dat God hem van zijn melaatsheid genezen zou. Zoals Calvijn zegt: Men behoort niet meer te verwachten dan wat God beloofd. Maar wij hebben wel van God de beloften tot zaligheid ontvangen. Gods beloften zijn zeker. Wij hoeven niet te vertwijfelen, of God wel goedwillig is tot onze zaligheid. Hij heeft geen lust in de dood van de zondaar, maar daarin dat hij zich bekeerd en leeft.

Dat eerste stukje kan ik ook uit het engels ontcijferen. Maar zegt Calvijn het door mij onderstreepte ook in jouw citaat? Wie zijn die wij dan? Wie hebben de beloften tot zaligheid ontvangen? Overigens is het dan nog niet zo dat wanneer je vraagtekens zet bij dit stukje, wat mijns inziens een verkeerde uitleg van het Woord is, je de goedwilligheid van God ontkent.

Dat onderstreepte is het gevolg van wat Calvijn zegt. Hij zegt: Normaal moeten we met zekerheid van geloof bidden, want dat eist God van ons. Dat doet deze man niet. Vervolgens geeft hij de reden daarvoor, namelijk dat voor de genezing van melaatsheid er geen beloften staan.

Voor de zaligheid zijn er wel beloften in de Schrift. Dus mogen we, naar Gods eis, met die zekerheid van geloof tot God naderen.

Kortom, voor wie de goedwilligheid van God niet ontkent, schrijft ds. van Kooten een prachtig stukje. Hoewel het wel verzet zal oproepen. Want het legt het ongeloof als zonde bloot. Wijst scherp aan, dat onze twijfel in de goedwilligheid van God en Zijn beloften, in wezen vijandschap is tegen God. Zonde in plaats van rechtzinnig.

Dus als ik jou goed begrijp moet een niet wedergeboren zondaar pleiten op de beloften tot zaligheid als hij bidt om reiniging, om genezing. Als we het geestelijk overbrengen, en zo spreekt Matthew Henry er ook over, dan hoeven we niet te twijfelen of Christus kan ons reinigen, maar, zo zegt Henry, wij moeten ons aan Zijn barmhartigheid aanbevelen. We kunnen het niet eisen als een schuld, maar we moeten het vragen als een gunst: "Heere, indien Gij wilt. Ik werp me aan Uwe voeten, en zoo ik omkom, dan wil ik dáár omkomen". En dat is Bijbels evenwichtig. Met zo'n stukje als boven stuur je mensen met een kluitje in het riet.

Let wel: Ook ds. van Kooten benadrukt: "Kunnen we dan komen als rechthebbenden? O nee, vanuit onszelf geen enkel recht dan recht op onze verdoemenis." Maar wie daar stopt, doet Gods Woord te kort. "Maar vanuit de Heere? Vanuit Hem is er een genaderecht in de genadige beloften van het Evangelie die in Jezus Christus ja en amen zijn."

Omdat God Zijn beloften aanbiedt, mogen we met vrijmoedigheid toegaan tot de troon der genade. In onszelf als boeteling. Met alleen recht op verdoemenis. Maar tegelijkertijd vol vast vertrouwen op de beloften die God ons geeft. Op het werk wat Hij gedaan heeft. Op Zijn toezegging, dat Hij geen lust heeft in de dood van de goddelozen, waartoe ook ik behoor. Smekend: O Heere, wees mij, de zondaar, genadig.

Juist waar dat laatste ontbreekt, wordt het Bijbelse evenwicht gemist. En juist waar die belangrijke notie ontbreekt, die mensen wijst op Gods goedwilligheid tot allen, worden mensen met een kluitje in het riet gestuurd. Ik denk dat in het schrijven van ds. Kooten heel scherp de zonde van ongeloof aangewezen wordt. In wezen geloven wij niet, dat onze God goedwillig is tot onze zaligheid. Hebben we moeite met onverdiende genade. Een natuurlijk mens gebruikt allerlei smoesjes om onbekeerd te zijn. Maar al die smoesjes: het is zonde. Het is niet God die niet wil (Hij heeft geen lust in de ondergang van de goddeloze), maar de mens wil niet. Het is pijnlijk daaraan ontdekt te worden, maar o zo nuttig en noodzakelijk.

[Auto]

Ik heb bewust geen naam van een predikant genoemd. Je meent het wel te moeten doen, ik laat dat voor jouw rekening, al vind ik dat jammer.

Ander, volgens de regels die we hier hebben gesteld is het gebruikelijk de bron van artikelen/citaten te noemen of de auteur. Deze zaken moeten te verifieren zijn.

[Ander]

Ik heb bewust geen naam van een predikant genoemd. Je meent het wel te moeten doen, ik laat dat voor jouw rekening, al vind ik dat jammer.

Ander, volgens de regels die we hier hebben gesteld is het gebruikelijk de bron van artikelen/citaten te noemen of de auteur. Deze zaken moeten te verifieren zijn.

haha, die vind ik wel grappig.

[Mister]

Ik heb bewust geen naam van een predikant genoemd. Je meent het wel te moeten doen, ik laat dat voor jouw rekening, al vind ik dat jammer.

Ander, volgens de regels die we hier hebben gesteld is het gebruikelijk de bron van artikelen/citaten te noemen of de auteur. Deze zaken moeten te verifieren zijn.

haha, die vind ik wel grappig.

Wat is de humoristische noot?

[Ander]

Ik heb bewust geen naam van een predikant genoemd. Je meent het wel te moeten doen, ik laat dat voor jouw rekening, al vind ik dat jammer.

Ik vindt het juist een mooie en evenwichtige weergave van ds. van Kooten. Enerzijds wijzen op onze doodstaat en onmacht. Anderzijds op Gods goedwilligheid. Een helder geluid!

Zie ook de opmerking van Calvijn bij deze tekst: True, he speaks conditionally, if thou art willing, thou art able. But this is not inconsistent with that certainty of faith, which God demands in our prayers: for men ought not to expect more than God promises. The leper had not learned by any inspired communication, or any promise of God, what Christ would do. It would have been improper in him, therefore, to go beyond these limits: for though we sometimes read that certain persons prayed without any condition, we ought to believe that they were guided by special movements of the Spirit, which must not be taken for a general rule.

De melaatse kon niet onvoorwaardelijk bidden, omdat hem nergens beloofd was dat God hem van zijn melaatsheid genezen zou. Zoals Calvijn zegt: Men behoort niet meer te verwachten dan wat God beloofd. Maar wij hebben wel van God de beloften tot zaligheid ontvangen. Gods beloften zijn zeker. Wij hoeven niet te vertwijfelen, of God wel goedwillig is tot onze zaligheid. Hij heeft geen lust in de dood van de zondaar, maar daarin dat hij zich bekeerd en leeft.

Dat eerste stukje kan ik ook uit het engels ontcijferen. Maar zegt Calvijn het door mij onderstreepte ook in jouw citaat? Wie zijn die wij dan? Wie hebben de beloften tot zaligheid ontvangen? Overigens is het dan nog niet zo dat wanneer je vraagtekens zet bij dit stukje, wat mijns inziens een verkeerde uitleg van het Woord is, je de goedwilligheid van God ontkent.

Dat onderstreepte is het gevolg van wat Calvijn zegt. Hij zegt: Normaal moeten we met zekerheid van geloof bidden, want dat eist God van ons. Dat doet deze man niet. Vervolgens geeft hij de reden daarvoor, namelijk dat voor de genezing van melaatsheid er geen beloften staan.

Voor de zaligheid zijn er wel beloften in de Schrift. Dus mogen we, naar Gods eis, met die zekerheid van geloof tot God naderen.

Kortom, voor wie de goedwilligheid van God niet ontkent, schrijft ds. van Kooten een prachtig stukje. Hoewel het wel verzet zal oproepen. Want het legt het ongeloof als zonde bloot. Wijst scherp aan, dat onze twijfel in de goedwilligheid van God en Zijn beloften, in wezen vijandschap is tegen God. Zonde in plaats van rechtzinnig.

Dus als ik jou goed begrijp moet een niet wedergeboren zondaar pleiten op de beloften tot zaligheid als hij bidt om reiniging, om genezing. Als we het geestelijk overbrengen, en zo spreekt Matthew Henry er ook over, dan hoeven we niet te twijfelen of Christus kan ons reinigen, maar, zo zegt Henry, wij moeten ons aan Zijn barmhartigheid aanbevelen. We kunnen het niet eisen als een schuld, maar we moeten het vragen als een gunst: "Heere, indien Gij wilt. Ik werp me aan Uwe voeten, en zoo ik omkom, dan wil ik dáár omkomen". En dat is Bijbels evenwichtig. Met zo'n stukje als boven stuur je mensen met een kluitje in het riet.

Let wel: Ook ds. van Kooten benadrukt: "Kunnen we dan komen als rechthebbenden? O nee, vanuit onszelf geen enkel recht dan recht op onze verdoemenis." Maar wie daar stopt, doet Gods Woord te kort. "Maar vanuit de Heere? Vanuit Hem is er een genaderecht in de genadige beloften van het Evangelie die in Jezus Christus ja en amen zijn."

Omdat God Zijn beloften aanbiedt, mogen we met vrijmoedigheid toegaan tot de troon der genade. In onszelf als boeteling. Met alleen recht op verdoemenis. Maar tegelijkertijd vol vast vertrouwen op de beloften die God ons geeft. Op het werk wat Hij gedaan heeft. Op Zijn toezegging, dat Hij geen lust heeft in de dood van de goddelozen, waartoe ook ik behoor. Smekend: O Heere, wees mij, de zondaar, genadig.

Juist waar dat laatste ontbreekt, wordt het Bijbelse evenwicht gemist. En juist waar die belangrijke notie ontbreekt, die mensen wijst op Gods goedwilligheid tot allen, worden mensen met een kluitje in het riet gestuurd. Ik denk dat in het schrijven van ds. Kooten heel scherp de zonde van ongeloof aangewezen wordt. In wezen geloven wij niet, dat onze God goedwillig is tot onze zaligheid. Hebben we moeite met onverdiende genade. Een natuurlijk mens gebruikt allerlei smoesjes om onbekeerd te zijn. Maar al die smoesjes: het is zonde. Het is niet God die niet wil (Hij heeft geen lust in de ondergang van de goddeloze), maar de mens wil niet. Het is pijnlijk daaraan ontdekt te worden, maar o zo nuttig en noodzakelijk.

Op zich begrijp ik best wat je bedoelt, al ben ik het er niet zo mee eens. Maar tegen wie heeft deze predikant het? Tegen onwedergeborenen of tegen wedergeborenen? Dat wordt me niet duidelijk, zeker niet na jouw uitleg.

[memento]

Let wel: Ook ds. van Kooten benadrukt: "Kunnen we dan komen als rechthebbenden? O nee, vanuit onszelf geen enkel recht dan recht op onze verdoemenis." Maar wie daar stopt, doet Gods Woord te kort. "Maar vanuit de Heere? Vanuit Hem is er een genaderecht in de genadige beloften van het Evangelie die in Jezus Christus ja en amen zijn."

Omdat God Zijn beloften aanbiedt, mogen we met vrijmoedigheid toegaan tot de troon der genade. In onszelf als boeteling. Met alleen recht op verdoemenis. Maar tegelijkertijd vol vast vertrouwen op de beloften die God ons geeft. Op het werk wat Hij gedaan heeft. Op Zijn toezegging, dat Hij geen lust heeft in de dood van de goddelozen, waartoe ook ik behoor. Smekend: O Heere, wees mij, de zondaar, genadig.

Juist waar dat laatste ontbreekt, wordt het Bijbelse evenwicht gemist. En juist waar die belangrijke notie ontbreekt, die mensen wijst op Gods goedwilligheid tot allen, worden mensen met een kluitje in het riet gestuurd. Ik denk dat in het schrijven van ds. Kooten heel scherp de zonde van ongeloof aangewezen wordt. In wezen geloven wij niet, dat onze God goedwillig is tot onze zaligheid. Hebben we moeite met onverdiende genade. Een natuurlijk mens gebruikt allerlei smoesjes om onbekeerd te zijn. Maar al die smoesjes: het is zonde. Het is niet God die niet wil (Hij heeft geen lust in de ondergang van de goddeloze), maar de mens wil niet. Het is pijnlijk daaraan ontdekt te worden, maar o zo nuttig en noodzakelijk.

Op zich begrijp ik best wat je bedoelt, al ben ik het er niet zo mee eens. Maar tegen wie heeft deze predikant het? Tegen onwedergeborenen of tegen wedergeborenen? Dat wordt me niet duidelijk, zeker niet na jouw uitleg.

Tegen beiden. Beiden kunnen twijfelen aan Gods goedwilligheid, hoewel dit - naar ik hoop - bij bekeerden minder voor zal komen als bij onbekeerden.

[Ander]

Let wel: Ook ds. van Kooten benadrukt: "Kunnen we dan komen als rechthebbenden? O nee, vanuit onszelf geen enkel recht dan recht op onze verdoemenis." Maar wie daar stopt, doet Gods Woord te kort. "Maar vanuit de Heere? Vanuit Hem is er een genaderecht in de genadige beloften van het Evangelie die in Jezus Christus ja en amen zijn."

Omdat God Zijn beloften aanbiedt, mogen we met vrijmoedigheid toegaan tot de troon der genade. In onszelf als boeteling. Met alleen recht op verdoemenis. Maar tegelijkertijd vol vast vertrouwen op de beloften die God ons geeft. Op het werk wat Hij gedaan heeft. Op Zijn toezegging, dat Hij geen lust heeft in de dood van de goddelozen, waartoe ook ik behoor. Smekend: O Heere, wees mij, de zondaar, genadig.

Juist waar dat laatste ontbreekt, wordt het Bijbelse evenwicht gemist. En juist waar die belangrijke notie ontbreekt, die mensen wijst op Gods goedwilligheid tot allen, worden mensen met een kluitje in het riet gestuurd. Ik denk dat in het schrijven van ds. Kooten heel scherp de zonde van ongeloof aangewezen wordt. In wezen geloven wij niet, dat onze God goedwillig is tot onze zaligheid. Hebben we moeite met onverdiende genade. Een natuurlijk mens gebruikt allerlei smoesjes om onbekeerd te zijn. Maar al die smoesjes: het is zonde. Het is niet God die niet wil (Hij heeft geen lust in de ondergang van de goddeloze), maar de mens wil niet. Het is pijnlijk daaraan ontdekt te worden, maar o zo nuttig en noodzakelijk.

Op zich begrijp ik best wat je bedoelt, al ben ik het er niet zo mee eens. Maar tegen wie heeft deze predikant het? Tegen onwedergeborenen of tegen wedergeborenen? Dat wordt me niet duidelijk, zeker niet na jouw uitleg.

Tegen beiden. Beiden kunnen twijfelen aan Gods goedwilligheid, hoewel dit - naar ik hoop - bij bekeerden minder voor zal komen als bij onbekeerden.

Dat hoop ik ook. Nu weet ik alleen nog niet wat die onbekeerde moet bidden: Wilt u mij bekeren, wilt u mij een nieuw hart geven, dat mag niet. Wilt u mij verlossen van mijn ongeloof mag eigenlijk ook niet. Wat moet een onbekeerde bidden?

[Orchidee]

Dat hoop ik ook. Nu weet ik alleen nog niet wat die onbekeerde moet bidden: Wilt u mij bekeren, wilt u mij een nieuw hart geven, dat mag niet. Wilt u mij verlossen van mijn ongeloof mag eigenlijk ook niet. Wat moet een onbekeerde bidden?

Help mij van mijn ongeloof!

[helma]

Ontferm U mijner.

[Ander]

Dat hoop ik ook. Nu weet ik alleen nog niet wat die onbekeerde moet bidden: Wilt u mij bekeren, wilt u mij een nieuw hart geven, dat mag niet. Wilt u mij verlossen van mijn ongeloof mag eigenlijk ook niet. Wat moet een onbekeerde bidden?

Help mij van mijn ongeloof!

Ontferm U mijner.

Allemaal helemaal waar. Maar in plaats van: wilt u mij een nieuw hart geven, wilt u mij bekeren?

[Toeschouwer]

. Maar in plaats van: wilt u mij een nieuw hart geven, wilt u mij bekeren?

Een korte reactie op bovenstaande. Het woord 'wilt' is niet op zijn plaats. Zou de Heere niet willen? De Heere wil wel, daar hoeven we niet om te vragen. Je weet wel van die hen met haar kuikens, de Heere wil wel.

[memento]

Dat hoop ik ook. Nu weet ik alleen nog niet wat die onbekeerde moet bidden: Wilt u mij bekeren, wilt u mij een nieuw hart geven, dat mag niet. Wilt u mij verlossen van mijn ongeloof mag eigenlijk ook niet. Wat moet een onbekeerde bidden?

Help mij van mijn ongeloof!

Ontferm U mijner.

Allemaal helemaal waar. Maar in plaats van: wilt u mij een nieuw hart geven, wilt u mij bekeren?

Het zit m natuurlijk niet vast op woorden. Maar wanneer in het uitspreken van "wilt u?" niet het 100% vertrouwen zit dat God goedwillig is tot ons en onze zaligheid, dan is het zonde.

Een voorbeeldje: Aan tafel kan je aan een disgenoot vragen: Wil jij me even de mayo aangeven. In zo'n vraag gebruik je de woorden "wil je", maar verwacht je dat je de mayo krijgt.

Wat ds. van Kooten aan de orde stelt, is het verkapte ongeloof, die de schuld van onze bekering stiekum bij God legt. Ik bid wel, ik ben wel ernstig bezig, ik doe mn best, maar wilde God maar. Terwijl het juist omgedraaid is: God heeft ons behoudt op het oog, maar wij willen niet. Wanneer we met de woorden "wilt u" dus enige twijfel bedoelen over de vraag of God onze zaligheid wel wil, dan is dat een gruwelijke belediging van de goedwillige God tegen wie we bidden.

[Fjodor]

Dat hoop ik ook. Nu weet ik alleen nog niet wat die onbekeerde moet bidden: Wilt u mij bekeren, wilt u mij een nieuw hart geven, dat mag niet. Wilt u mij verlossen van mijn ongeloof mag eigenlijk ook niet. Wat moet een onbekeerde bidden?

Ik geloof, kom mij ongelovigheid te hulp.
Oftewel, een onbekeerde moet zich bekeren en geloven.

[helma]

Dat hoop ik ook. Nu weet ik alleen nog niet wat die onbekeerde moet bidden: Wilt u mij bekeren, wilt u mij een nieuw hart geven, dat mag niet. Wilt u mij verlossen van mijn ongeloof mag eigenlijk ook niet. Wat moet een onbekeerde bidden?

Help mij van mijn ongeloof!

Ontferm U mijner.

Allemaal helemaal waar. Maar in plaats van: wilt u mij een nieuw hart geven, wilt u mij bekeren?

als het alleen maar blijft steken in het 'wilt U mij een nieuw hartje geven' dan is het geen wonder dat er op een begrafenis gezegd wordt : ach kleinkinderen; jullie oma had ook zo graag een nieuw hart willen hebben. Vragen jullie er maar veel om hoor!!