De glijdende schaal

[refo]

Sommige glijdende schalen brengen ons met beide benen op de grond. En dat heeft bepaald voordelen.
Het is om te beginnen steviger.

Of we zinken in een oceaan en we verdrinken... Het is maar of de grond kan lijden.

Fijn Dia dat je je weer goed genoeg voelt om weer deel te nemen aan de discussie.

Ik hoorde ooit van iemand het volgende verhaal: Een timmerman had een leerling in dienst. Op een dag moest de timmerman weg. De leerling moest ondertussen houtjes op een bepaalde lengte zagen. De timmerman had hem een "voorbeeldhoutje" gegeven. Na een paar uur kwam de timmerman terug. Zijn eerste vraag: Heb je het eerste houtje nog?

Hoe dichter bij de bron, hoe helderder het water.

Volgens mij is het aardig troebel geworden.... (maar desondanks......)

Inderdaad.
Zit al een tijdje een boekje van Philips van Marnix heer van St Aldegonde + uitleg te lezen. Hij streed tegen het grote gevaar van het subjectivisme in zijn tijd. Nou, die strijd is verloren inmiddels. De kerken zijn allemaal gevallen voor het subjectivisme. En de argumenten die Marnix er inderdaad tégen gebruikte zijn nu argumenten ervoor.

En inmiddels is het bloeiende NL (van de VOC enzo, kunstenaars, literatuur, theologen, staatslieden) eigenlijk compleet verdwenen. Interessante ontwikkeling om te volgen, maar ook wel verdrietig.

[JolandaOudshoorn]

Ik had vanavond een gesprek over de doopbelofte die we als ouders hebben gedaan.
Die houdt naar mijn mening niet op als het kind 16, 18,25, of 40 jaar is.
Die doopbelofte gaat door als ouder en later, als de Heere het geeft, als grootouder, in het voorleven, het bidden, maar ook in vermanen.

Hier ben ik het dus helemaal mee eens. Die verantwoording blijft.

De verantwoording om voor je kinderen te blijven bidden, dat klopt. In het voorleven ook, ja. En natuurlijk, als jij ziet dat je zoon van 40 een fout maakt, mag je hem daarover aanspreken, daar mag je overigens iedereeen op aanspreken, als zijnde broeder of zuster in de gemeente. Dus daar heb ik niets op tegen.

Verantwoordelijk zijn in de zin van: jij bent aanspreekbaar voor het gedrag van je zoon/dochter en daarom dient de zoon/dochter naar je te luisteren, vervalt mi ergens tussen de 18 en de 23 jaar.

[Tiberius]

Ik had vanavond een gesprek over de doopbelofte die we als ouders hebben gedaan.
Die houdt naar mijn mening niet op als het kind 16, 18,25, of 40 jaar is.
Die doopbelofte gaat door als ouder en later, als de Heere het geeft, als grootouder, in het voorleven, het bidden, maar ook in vermanen.

Hier ben ik het dus helemaal mee eens. Die verantwoording blijft.

De verantwoording om voor je kinderen te blijven bidden, dat klopt. In het voorleven ook, ja. En natuurlijk, als jij ziet dat je zoon van 40 een fout maakt, mag je hem daarover aanspreken, daar mag je overigens iedereeen op aanspreken, als zijnde broeder of zuster in de gemeente. Dus daar heb ik niets op tegen.

Verantwoordelijk zijn in de zin van: jij bent aanspreekbaar voor het gedrag van je zoon/dochter en daarom dient de zoon/dochter naar je te luisteren, vervalt mi ergens tussen de 18 en de 23 jaar.

Goed dat je aangeeft dat het je eigen mening is . En niet, zoals je eerder beweerde, iets wat je in de Bijbel terug kan vinden. De Bijbel spreekt daar duidelijk anders over, zie bijvoorbeeld Spr 1:8 of Spr 23:22, etc. Daarom kan ik me beter vinden in wat Lourens typt.
Overigens bedoelde ik mijn eerdere posting Jakob, David en Eli in hun rol als vader, niet als zoon.

[refo]

Als je maar in het vizier houdt dat een ouder niet per definitie het laatste woord heeft. Een kind wordt ouder en wijzer (soms zelfs wijzer dan de ouder).

Of, zoals in een andere discussie iemand retorisch vroeg: als hij zegt dat je in de sloot moet springen, doe je dat dan ook?

Niet alle ouders zijn Jacobs of Davids.

[Tiberius]

Als je maar in het vizier houdt dat een ouder niet per definitie het laatste woord heeft. Een kind wordt ouder en wijzer (soms zelfs wijzer dan de ouder).

Of, zoals in een andere discussie iemand retorisch vroeg: als hij zegt dat je in de sloot moet springen, doe je dat dan ook?

Niet alle ouders zijn Jacobs of Davids.

Helemaal gelijk.
Het ging mij alleen maar even over de onjuiste bewering, dat dat in de Bijbel terug te vinden zou zijn.

[JolandaOudshoorn]

Ik had vanavond een gesprek over de doopbelofte die we als ouders hebben gedaan.
Die houdt naar mijn mening niet op als het kind 16, 18,25, of 40 jaar is.
Die doopbelofte gaat door als ouder en later, als de Heere het geeft, als grootouder, in het voorleven, het bidden, maar ook in vermanen.

Hier ben ik het dus helemaal mee eens. Die verantwoording blijft.

De verantwoording om voor je kinderen te blijven bidden, dat klopt. In het voorleven ook, ja. En natuurlijk, als jij ziet dat je zoon van 40 een fout maakt, mag je hem daarover aanspreken, daar mag je overigens iedereeen op aanspreken, als zijnde broeder of zuster in de gemeente. Dus daar heb ik niets op tegen.

Verantwoordelijk zijn in de zin van: jij bent aanspreekbaar voor het gedrag van je zoon/dochter en daarom dient de zoon/dochter naar je te luisteren, vervalt mi ergens tussen de 18 en de 23 jaar.

Goed dat je aangeeft dat het je eigen mening is . En niet, zoals je eerder beweerde, iets wat je in de Bijbel terug kan vinden. De Bijbel spreekt daar duidelijk anders over, zie bijvoorbeeld Spr 1:8 of Spr 23:22, etc. Daarom kan ik me beter vinden in wat Lourens typt.
Overigens bedoelde ik mijn eerdere posting Jakob, David en Eli in hun rol als vader, niet als zoon.

Dus als iemand van 40 een roofoverval pleegt, stel jij de ouders daarvoor verantwoordelijk?!

[Tiberius]

Het ging mij alleen maar even over de onjuiste bewering, dat dat in de Bijbel terug te vinden zou zijn.

[JolandaOudshoorn]

Het ging mij alleen maar even over de onjuiste bewering, dat dat in de Bijbel terug te vinden zou zijn.

Je ziet toch dat mensen in de Bijbel op een bepaalde leeftijd ook niet meer verantwoording afleggen aan hun ouders, maar dat zij zelfsstandig door het leven gaan? Nogmaals, waar legt Davis bijv. verantwoording af aan zijn vader? Jij ziet hem alleen als vader, maar zelf had hij er ook eentje.

[refo]

En verder is David voor zijn gezin niet echt een lichtend voorbeeld geweest.

[Tiberius]

Het ging mij alleen maar even over de onjuiste bewering, dat dat in de Bijbel terug te vinden zou zijn.

Je ziet toch dat mensen in de Bijbel op een bepaalde leeftijd ook niet meer verantwoording afleggen aan hun ouders, maar dat zij zelfsstandig door het leven gaan? Nogmaals, waar legt Davis bijv. verantwoording af aan zijn vader? Jij ziet hem alleen als vader, maar zelf had hij er ook eentje.

Zie bijvoorbeeld hoe zijn zoon Salomo over hem spreekt.
En wat Eli betreft: hij wordt verantwoordelijk gesteld voor het gedrag van zijn zoons.

[learsi]

Zou het kunnen, dat een fenomeen als de ¨glijdende schaal¨ m.b.t. de invulling van het sabbats(zondags)gebod bestaat, om die invulling, bij wijs van spreken, te herijken? Wij mensen zijn in staat om ¨werken der wet¨ te produceren. Om die ¨werken der wet¨ te vermengen met de werkelijke invulling van het gebod en uiteindelijk de ¨werken der wet¨ als de enigste invulling te gaan zien ........en dan die verboden aan onze kinderen op te leggen. Dit mag niet en dat mag niet op zondag. Door de tijd heen verduistert dan het inzicht in Gods bedoeling met dit gebod en verwordt dit gebod tot een stelsel regels waar een ieder zich aan moet houden. Dat is makkelijk, we weten dan wat we niet mogen(moeten) en dat doen we dan gewoon ook niet? Het gevolg van het uitvoeren van blote regels, waarvan de werkelijke bedoeling niet(meer) begrepen wordt, is dat er uiteindelijk vraagtekens bij de regels gezet worden. Zo ontstaat onder invloed van ons eigen arglistig hart(dat niet zoekt naar de bedoeling van de Heere met dit gebod) en de mogelijkheden die de wereld biedt de ¨glijdende schaal¨.

De vraag is dan ook, wat de Heere nu werkelijk bedoelde met dit gebod.

Concrete vraag m.b.t. bijvoorbeeld Exodus 20:9 wordt dan:...........Wat is ¨arbeiden¨ en wat is ¨al uw werk doen¨ ? Wat staat daar nu eigenlijk.......?

h.g. Learsi

[eilander]

De vraag is dan ook, wat de Heere nu werkelijk bedoelde met dit gebod.

Concrete vraag m.b.t. bijvoorbeeld Exodus 20:9 wordt dan:...........Wat is ¨arbeiden¨ en wat is ¨al uw werk doen¨ ? Wat staat daar nu eigenlijk.......?

h.g. Learsi

De Heidelbergse Catechismus geeft er deze uitleg bij:

Vr.103. Wat gebiedt God in het vierde gebod?
Antw. Eerstelijk dat de kerkedienst, of het predikambt, en de scholen onderhouden worden en dat ik, inzonderheid op den sabbat, dat is op den rustdag, tot de gemeente Gods naarstiglijk kome, om Gods Woord te horen, de Sacramenten te gebruiken, God den Heere openlijk aan te roepen, en den armen Christelijke handreiking te doen; ten andere dat ik al de dagen mijns levens van mijn boze werken ruste, den Heere door Zijn Geest in mij werken late, en alzo den eeuwigen sabbat in dit leven aanvange.

[eilander]

Zou het kunnen, dat een fenomeen als de ¨glijdende schaal¨ m.b.t. de invulling van het sabbats(zondags)gebod bestaat, om die invulling, bij wijs van spreken, te herijken? Wij mensen zijn in staat om ¨werken der wet¨ te produceren. Om die ¨werken der wet¨ te vermengen met de werkelijke invulling van het gebod en uiteindelijk de ¨werken der wet¨ als de enigste invulling te gaan zien ........en dan die verboden aan onze kinderen op te leggen. Dit mag niet en dat mag niet op zondag. Door de tijd heen verduistert dan het inzicht in Gods bedoeling met dit gebod en verwordt dit gebod tot een stelsel regels waar een ieder zich aan moet houden. Dat is makkelijk, we weten dan wat we niet mogen(moeten) en dat doen we dan gewoon ook niet? Het gevolg van het uitvoeren van blote regels, waarvan de werkelijke bedoeling niet(meer) begrepen wordt, is dat er uiteindelijk vraagtekens bij de regels gezet worden. Zo ontstaat onder invloed van ons eigen arglistig hart(dat niet zoekt naar de bedoeling van de Heere met dit gebod) en de mogelijkheden die de wereld biedt de ¨glijdende schaal¨.

Het "dit mag niet en dat mag niet op zondag" is misschien ook iets wat een ander over ons zegt? Zonder na te vragen wat de achterliggende gedachte daarbij is.
Ik denk dat, als een ander naar ons gezin op zondag kijkt, dat ze daar óók het idee bij hebben: er mag niks, behalve 2x naar de kerk. Maar niemand vraagt wat daarvan de achterliggende gedachte is. En niemand weet dat wij dat aan onze kinderen proberen uit te leggen: dat het een dag is die in de dienst van God besteed moet/mag worden.
Dan ga je niet zoeken naar wat er nog nét mag. Daar ben je dan eigenlijk helemaal niet mee bezig.
Maar daar horen (zeker richting onze kinderen) wel regels bij. Regels waarvan ik weet en besef dat die niet voor iedereen gelijk zullen zijn.

[Mara]

Zou het kunnen, dat een fenomeen als de ¨glijdende schaal¨ m.b.t. de invulling van het sabbats(zondags)gebod bestaat, om die invulling, bij wijs van spreken, te herijken? Wij mensen zijn in staat om ¨werken der wet¨ te produceren. Om die ¨werken der wet¨ te vermengen met de werkelijke invulling van het gebod en uiteindelijk de ¨werken der wet¨ als de enigste invulling te gaan zien ........en dan die verboden aan onze kinderen op te leggen. Dit mag niet en dat mag niet op zondag. Door de tijd heen verduistert dan het inzicht in Gods bedoeling met dit gebod en verwordt dit gebod tot een stelsel regels waar een ieder zich aan moet houden. Dat is makkelijk, we weten dan wat we niet mogen(moeten) en dat doen we dan gewoon ook niet? Het gevolg van het uitvoeren van blote regels, waarvan de werkelijke bedoeling niet(meer) begrepen wordt, is dat er uiteindelijk vraagtekens bij de regels gezet worden. Zo ontstaat onder invloed van ons eigen arglistig hart(dat niet zoekt naar de bedoeling van de Heere met dit gebod) en de mogelijkheden die de wereld biedt de ¨glijdende schaal¨.

Het "dit mag niet en dat mag niet op zondag" is misschien ook iets wat een ander over ons zegt? Zonder na te vragen wat de achterliggende gedachte daarbij is.
Ik denk dat, als een ander naar ons gezin op zondag kijkt, dat ze daar óók het idee bij hebben: er mag niks, behalve 2x naar de kerk. Maar niemand vraagt wat daarvan de achterliggende gedachte is. En niemand weet dat wij dat aan onze kinderen proberen uit te leggen: dat het een dag is die in de dienst van God besteed moet/mag worden.
Dan ga je niet zoeken naar wat er nog nét mag. Daar ben je dan eigenlijk helemaal niet mee bezig.
Maar daar horen (zeker richting onze kinderen) wel regels bij. Regels waarvan ik weet en besef dat die niet voor iedereen gelijk zullen zijn.

Je doet me heel erg aan mijn vader denken, in positieve zin !!
Het was helemaal geen kwestie van niks mogen, zo wordt dat soms gezien. Als je een nauw leven leidt, KUN je niet anders. En als vader wil je dat ook voor je gezin. Dus als je als ouder hierin voorleeft en de kinderen zien dat het geen kwestie is van simpelweg verbieden omdat..... maakt dat veel indruk.
Het maakte op mij meer indruk als mijn vader verdrietig zijn hoofd schudde als ik iets gedaan had wat niet mocht, dan de berispingen van mijn moeder.
Soms is zwijgen indrukwekkender !

[learsi]

De vraag is dan ook, wat de Heere nu werkelijk bedoelde met dit gebod.

Concrete vraag m.b.t. bijvoorbeeld Exodus 20:9 wordt dan:...........Wat is ¨arbeiden¨ en wat is ¨al uw werk doen¨ ? Wat staat daar nu eigenlijk.......?

h.g. Learsi

De Heidelbergse Catechismus geeft er deze uitleg bij:

Vr.103. Wat gebiedt God in het vierde gebod?
Antw. Eerstelijk dat de kerkedienst, of het predikambt, en de scholen onderhouden worden en dat ik, inzonderheid op den sabbat, dat is op den rustdag, tot de gemeente Gods naarstiglijk kome, om Gods Woord te horen, de Sacramenten te gebruiken, God den Heere openlijk aan te roepen, en den armen Christelijke handreiking te doen; ten andere dat ik al de dagen mijns levens van mijn boze werken ruste, den Heere door Zijn Geest in mij werken late, en alzo den eeuwigen sabbat in dit leven aanvange.

Natuurlijk was ik niet duidelijk genoeg. Het ging mij er meer om, om een stap terug te doen en eerst eens te bezien wat de Heere er nu mee bedoelde onder het O.T. .......dus even terug naar die tijd en het proberen los te zien van het N.T. Dus heel direct bezien op de woorden die daar gebruikt worden. Een soort korte studie over de sabbat onder het OV. Om zo enigszins te begrijpen wat er toen bedoeld werd. Niet om wat je dan leert uit te spelen tegen de HC, maar om door wat je dan leert ten nutte te maken voor de invulling van de zondagsrust(zoals de HC er over spreekt) Wat er in de HC over het vierde gebod staat is toch niet alles wat er over gezegd kan(mag) worden?

Wat is ¨arbeiden¨ en wat is ¨al uw werk¨........Dus voor de herijking terug naar de grondtekst. Om daar te starten en te ¨pakken¨ waarom de Heere juist dat gebood, juist die woorden gebruikte....