anoniem getuigen

[Ander]

Naar aanleiding van een opmerking in de topic 'hoe is je stemming op dit moment' het volgende:
Er worden op dit forum nogal eens zaken geuit die te maken hebben met het persoonlijke geloofsleven. Soms is dat duidelijk, soms moet je dat afleiden uit opmerkingen die gemaakt worden. De Bijbel is duidelijk dat we mogen en moeten getuigen van ons geloof. Ik vraag me echter wel af of het goed is om dat openbaar onder een geheime naam te doen. Uiteraard mag je zoiets pb-en of per telefoon maar openbaar zonder dat de ander (veelal) weet wie de persoon is lijkt me niet goed eigenlijk. Wellicht zit ik er wel naast maar ik hoor graag jullie mening.

Mijn vraag is dus: is het juist om te getuigen op een openbaar forum onder een anonieme naam.

[Tiberius]

Ik zou zeggen: het is goed en mooi wanneer iemand dat in oprechtheid doet, echter niet verplicht.

Het is pas onjuist als iemand zo'n getuigenis wil gebruiken om kracht bij te zetten in een discussie.

[eilander]

Naar aanleiding van een opmerking in de topic 'hoe is je stemming op dit moment' het volgende:
Er worden op dit forum nogal eens zaken geuit die te maken hebben met het persoonlijke geloofsleven. Soms is dat duidelijk, soms moet je dat afleiden uit opmerkingen die gemaakt worden. De Bijbel is duidelijk dat we mogen en moeten getuigen van ons geloof. Ik vraag me echter wel af of het goed is om dat openbaar onder een geheime naam te doen. Uiteraard mag je zoiets pb-en of per telefoon maar openbaar zonder dat de ander (veelal) weet wie de persoon is lijkt me niet goed eigenlijk. Wellicht zit ik er wel naast maar ik hoor graag jullie mening.

Mijn vraag is dus: is het juist om te getuigen op een openbaar forum onder een anonieme naam.

Kun je je bezwaren onder woorden brengen?

[henriët]

Waarom zou je wel mogen posten onder een nickname en niet goed van de Heere spreken onder een nickname?
Het een hoeft het ander toch niet uit te sluiten?

[memento]

Als het goed is, is een theologische discussie een discussie over zaken die het geloof belijdt en beleeft. Zonder persoonlijke betrokkenheid is een theologische discussie niet te voeren. Ik acht het ook goed als die persoonlijke betrokkenheid (de vraag: wat betekend het nu in praktijk, waarover we hier discussieren) getoond wordt.

Wel vind ik getuigenissen in het openbaar psychisch ongezond. Spreken over tere zaken (en geestelijke gemeenschap heeft een zelfde intiem karakter als sexualiteit) doe je niet met iedereen, en zeker niet op een openbaar forum, maar slechts met mensen met wie je een bijzondere vertrouwelijke band hebt. Of met mensen die vanwege hun functie hulpverlenend zijn (vergelijk: tegen een dokter kan je praten over sexuele problemen, zo kan je tegen een predikant/ouderling spreken over geestelijke problemen, dus in een hulpverlener - hulpvrager verhouding). Wie echter in het openbaar zulke persoonlijke, intieme dingen uit, heeft - vrees ik - eerder last van een psychische stoornis dan van vrijmoedigheid.

[Ander]

Ik zou zeggen: het is goed en mooi wanneer iemand dat in oprechtheid doet, echter niet verplicht.

Het is pas onjuist als iemand zo'n getuigenis wil gebruiken om kracht bij te zetten in een discussie.

En waarom dat laatste?

Ik heb deze vragen eerlijk gezegd omdat het soms wat ongeloofwaardig overkomt. Alsof er altijd maar bezit is. Mooie termen, veel geloof. Ik ken kinderen Gods uit mijn omgeving die bij gelegenheid wel eens wat mogen getuigen. Maar dan weet ik wie ik voor me heb, ik ken zo iemand in zijn goede dagen maar ook in zijn slechte dagen. Er gaat wat mij betreft van wat ik hier wel eens lees niet zoveel uit.

En Tib, je schrijft: het is goed en mooi wanneer iemand dat in oprechtheid doet: ik kan daar niet over oordelen. Ik ben geen hartenkenner maar het gevaar is ook nog eens aanwezig dat we ons anders voordoen dan in werkelijkheid. In alle eerlijkheid: wat we hier over ons persoonlijke geloofsleven vertellen, doen we dat ook als we op ons werk komen o.i.d. Merken de mensen om ons heen het ook? Het is natuurlijk makkelijk om zulke dingen op een forum te zetten. Maar is het écht zo?

@eilander: dat zijn zo mijn vragen.

[Mister]

Maar wat verstaan we dan onder getuigen en een getuigenis.
Getuigen kan in het spreken hier op het forum openbaar worden. Anderen kunnen merken aan je dat je een levend lidmaat van Christus bent.

Een expliciet getuigenis in de vorm van een ervaring/persoonlijke geschiedenis hier posten is heel wat anders. Mij lijkt dat de TS hier vooral het eerste bedoelt.

[Mister]

Ik heb deze vragen eerlijk gezegd omdat het soms wat ongeloofwaardig overkomt. Alsof er altijd maar bezit is. Mooie termen, veel geloof. Ik ken kinderen Gods uit mijn omgeving die bij gelegenheid wel eens wat mogen getuigen. Maar dan weet ik wie ik voor me heb, ik ken zo iemand in zijn goede dagen maar ook in zijn slechte dagen. Er gaat wat mij betreft van wat ik hier wel eens lees niet zoveel uit.

Het lijkt me niet aan jou om dat te oordelen, toch?

[Ander]

Ik heb deze vragen eerlijk gezegd omdat het soms wat ongeloofwaardig overkomt. Alsof er altijd maar bezit is. Mooie termen, veel geloof. Ik ken kinderen Gods uit mijn omgeving die bij gelegenheid wel eens wat mogen getuigen. Maar dan weet ik wie ik voor me heb, ik ken zo iemand in zijn goede dagen maar ook in zijn slechte dagen. Er gaat wat mij betreft van wat ik hier wel eens lees niet zoveel uit.

Het lijkt me niet aan jou om dat te oordelen, toch?

Klopt. Jij leest er nu een oordeel in. Laten we nu een beetje eerlijk de discussie voeren, ik breng dit 'voorzichtig' in, ben benieuwd hoe anderen er over denken.

[MarthaMartha]

Als het goed is, is een theologische discussie een discussie over zaken die het geloof belijdt en beleeft. Zonder persoonlijke betrokkenheid is een theologische discussie niet te voeren. Ik acht het ook goed als die persoonlijke betrokkenheid (de vraag: wat betekend het nu in praktijk, waarover we hier discussieren) getoond wordt.

Wel vind ik getuigenissen in het openbaar psychisch ongezond. Spreken over tere zaken (en geestelijke gemeenschap heeft een zelfde intiem karakter als sexualiteit) doe je niet met iedereen, en zeker niet op een openbaar forum, maar slechts met mensen met wie je een bijzondere vertrouwelijke band hebt. Of met mensen die vanwege hun functie hulpverlenend zijn (vergelijk: tegen een dokter kan je praten over sexuele problemen, zo kan je tegen een predikant/ouderling spreken over geestelijke problemen, dus in een hulpverlener - hulpvrager verhouding). Wie echter in het openbaar zulke persoonlijke, intieme dingen uit, heeft - vrees ik - eerder last van een psychische stoornis dan van vrijmoedigheid.

Ik vind dat neit zo'n vergelijk eigenlijk...

praten over sexualiteit is inderdaad iets heel persoonlijks, daar praat je bij lange na niet met iedereen over.
Maar vertellen van de hoop die in je is..... dat zou geen grenzen moeten kennen.... als ik lees van Paton en anderen... de deuren langs... dan word ik wel jaloers, wilde dat ik meer durfde...

en hier op het forum worden vriendschappen gesloten, we delen van alles, laten we dan alsjeblieft ook delen van de blijdschap die in ons is.

Met onze zonden en narigheid hoeven we niet te koop te lopen, maar als Zijn liefde ons vervult is het toch heerlijk te mogen getuigen van wie Hij is.

(daarmee meteen gereageerd op de opmerking van Ander dat sommigen het altijd lijken te hebben, nee, dat is niet zo, ik niet tenminste, maar met je armoe hoef je niet te koop te lopen toch?)

[J.C. Philpot]

Wie echter in het openbaar zulke persoonlijke, intieme dingen uit, heeft - vrees ik - eerder last van een psychische stoornis dan van vrijmoedigheid.

Dat vind ik nogal ver gaan.

Had Paulus in Handelingen 22, toen hij voor een grote menigte vertelde over zijn bekeringsweg een psychische stoornis?

Of toen als hij in een algemene brief in 2 Korinthe 14 (zei het met schroom) een geestelijke ervaring verteld, dat hij opgetrokken is in de hemel, was hij toen psychisch niet helemaal lekker?

[GJdeBruijn]

Naar aanleiding van een opmerking in de topic 'hoe is je stemming op dit moment' het volgende:
Er worden op dit forum nogal eens zaken geuit die te maken hebben met het persoonlijke geloofsleven. Soms is dat duidelijk, soms moet je dat afleiden uit opmerkingen die gemaakt worden. De Bijbel is duidelijk dat we mogen en moeten getuigen van ons geloof. Ik vraag me echter wel af of het goed is om dat openbaar onder een geheime naam te doen. Uiteraard mag je zoiets pb-en of per telefoon maar openbaar zonder dat de ander (veelal) weet wie de persoon is lijkt me niet goed eigenlijk. Wellicht zit ik er wel naast maar ik hoor graag jullie mening.

Mijn vraag is dus: is het juist om te getuigen op een openbaar forum onder een anonieme naam.

Wel een interessante vraag wat beslist tot nadenken stemt. Ik herken wel wat je hier schrijft. Het is lastig om daar een algemene formule voor te verzinnen. Persoonlijk karakter zal ongetwijfeld een rol spelen in hoe de ene iets verwoord en een ander dat vervolgens weer opvat en/of interpreteert.
Een internetforum lijkt tijdens het schrijven veilig omdat er geen directe interactie is met de omgeving die meeleest. In het algemeen is een mens dan sneller geneigd iets op te schrijven, in tegenstelling tot een situatie waarin het hij of zijn het direct zo onder de mensen uit zou spreken. Alle remmende en sturende factoren die in communicatie in een niet-virtuele sociale omgeving een rol spelen ontbreken hier immers. Dat is een normaal sociaal-communicatief fenomeen. Kijk naar de andere vormen van social media als twitter, faceboek, hyves etc.
Persoonlijk denk ik dat het een gevaar is als mensen alles zomaar op het internet neerzetten. Het devalueert de waarde van wat je zelf als belangrijk waardeert. Het internet is vluchtig, de voorbijgangers ook. Een mening wordt niet sterker door allerlei subjectieve, en veelal gevoelsmatige, emotionele toevoegingen.
Heilige en tere zaken passen daarom in principe niet op een medium als internet (ik zeg het met voorzichtigheid).

Op dit forum is het echter lastig om objectief te blijven in zaken die de kern van ons bestaan raken. Het gaat niet om zomaar een onderwerp wat hier aan de orde is, maar de meest wezenlijke onderwerpen wat ons allemaal persoonlijk, dus subjectief, raakt. Zaken als geloof, bekering, zonde, wie de mens is, wie God is en wil zijn. Dat zijn zaken waarin het lastig is om onderscheid te maken tussen zakelijk communiceren en enerzijds en eigen mening, voortkomend uit eigen levenspraktijk en persoonlijke levenservaring. Als dit forum meer is dan enkel een platform om zakelijk en objectief over theologie, sociale omgeving, maatschappij enz. van gedachten te wisselen, dan vraagt dit forum als het ware vanzelf om persoonlijke toespitsingen.
Ik denk dat uiteindelijk een bezinning voor iedereen persoonlijk niet verkeerd is, maar dat er ruimte zou mogen zijn om daarin te verschillen van hoe één en ander wordt geuit en in welk verband het gedaan wordt.

[Mara]

Naar aanleiding van een opmerking in de topic 'hoe is je stemming op dit moment' het volgende:
Er worden op dit forum nogal eens zaken geuit die te maken hebben met het persoonlijke geloofsleven. Soms is dat duidelijk, soms moet je dat afleiden uit opmerkingen die gemaakt worden. De Bijbel is duidelijk dat we mogen en moeten getuigen van ons geloof. Ik vraag me echter wel af of het goed is om dat openbaar onder een geheime naam te doen. Uiteraard mag je zoiets pb-en of per telefoon maar openbaar zonder dat de ander (veelal) weet wie de persoon is lijkt me niet goed eigenlijk. Wellicht zit ik er wel naast maar ik hoor graag jullie mening.

Mijn vraag is dus: is het juist om te getuigen op een openbaar forum onder een anonieme naam.

Ik vind het een originele vraag ! Een doordenker.
Je kunt op verschillende manieren naar buiten brengen, wat er in je leeft. En dan maakt het toch niet uit wie dat precies is ? Van sommige forummers weet ik "toevallig" de eigen naam, maar toch denk ik altijd aan ze hoe ze hier staan. Dat is al zo vertrouwd.

Ik denk dat je soms terughoudend moet zijn met getuigen. Het kan parels voor de zwijnen werpen worden. Als je als reactie vloeken gaat krijgen of andere liederlijke taal, moet je verder je mond houden. Wij kunnen een mens niet bekeren, we kunnen goed van en over de Heere spreken, maar velen willen daar niks van horen.
Een Woord dient "gepast" te zijn, de Bijbel zegt het ook: er is overal een tijd voor !

[Mister]

Ik heb deze vragen eerlijk gezegd omdat het soms wat ongeloofwaardig overkomt. Alsof er altijd maar bezit is. Mooie termen, veel geloof. Ik ken kinderen Gods uit mijn omgeving die bij gelegenheid wel eens wat mogen getuigen. Maar dan weet ik wie ik voor me heb, ik ken zo iemand in zijn goede dagen maar ook in zijn slechte dagen. Er gaat wat mij betreft van wat ik hier wel eens lees niet zoveel uit.

Het lijkt me niet aan jou om dat te oordelen, toch?

Klopt. Jij leest er nu een oordeel in. Laten we nu een beetje eerlijk de discussie voeren, ik breng dit 'voorzichtig' in, ben benieuwd hoe anderen er over denken.

Misschien kun je me dan uitleggen hoe je hier geen oordeel in moet lezen?

[memento]

Wie echter in het openbaar zulke persoonlijke, intieme dingen uit, heeft - vrees ik - eerder last van een psychische stoornis dan van vrijmoedigheid.

Dat vind ik nogal ver gaan.

Had Paulus in Handelingen 22, toen hij voor een grote menigte vertelde over zijn bekeringsweg een psychische stoornis?

Paulus gebruikt zijn bekering als argument waarom hij spreekt met het gezag van een apostel. Zijn stelling is: Ik ben evenzeer een getuige van Jezus Christus, omdat Hij aan mij op een bijzondere manier verschenen is. Als getuige, als iemand die Hem gezien heeft, ben ik dus een apostel die met apostolisch gezag kan spreken. Dit voorbeeld is dus niet ter zake.


@MarthaMartha: Of je het nu met sexualiteit vergelijkt of niet, het gaat in het geloofsleven wel om intieme zaken tussen God en je ziel. Niet voor niets dat daar in Hooglied de taal van de gemeenschap tussen man en vrouw voor gebruikt wordt. Geestelijke gemeenschap is iets waar je in algemene termen over kunt spreken (spreken over de Hoop die je in Christus hebt), maar de beschrijving met details is alleen voor degenen met wie je een bijzondere vertrouwensband hebt. Kortom, m.i. is het goed en nodig om over God en Zijn werk te spreken, maar niet goed om met Jan en alleman de details te delen van wat er bevindelijk tussen God en je ziel plaatsgevonden heeft.