Dopen niet op zondag ?

[Mister]

Het vergelijk met het Avondmaal vind ik wat vergezocht geloof ik, maar goed, 't is waard om er over na te denken. Ik denk dat het niet opgaat omdat de doop maar 1x wordt toegediend en het Avondmaal meerdere keren wordt gevierd.

Verder is dit nu een nondiscussie. Het is geen nadrukkelijk bevel om het op zondag te doen, ook geenszins uit de Bijbel af te leiden, al is de HC daarin wat duidelijker, al twijfel ik aan de bedoeling zoals die er in deze topic ingelegd wordt.

Mijn kleine neefje wordt, Deo Volente, op biddag a.s. gedoopt, elders in den lande. Ik ben blij dat het op de biddag is, al heb ik geen bezwaar om voor zo'n gelegenheid op zondag te rijden. Ik stel er wel prijs op om mee te leven bij zo'n gelegenheid.

Erg aardig, maar gaat het daar dus eigenlijk wel om?

[Ander]

Het vergelijk met het Avondmaal vind ik wat vergezocht geloof ik, maar goed, 't is waard om er over na te denken. Ik denk dat het niet opgaat omdat de doop maar 1x wordt toegediend en het Avondmaal meerdere keren wordt gevierd.

Verder is dit nu een nondiscussie. Het is geen nadrukkelijk bevel om het op zondag te doen, ook geenszins uit de Bijbel af te leiden, al is de HC daarin wat duidelijker, al twijfel ik aan de bedoeling zoals die er in deze topic ingelegd wordt.

Mijn kleine neefje wordt, Deo Volente, op biddag a.s. gedoopt, elders in den lande. Ik ben blij dat het op de biddag is, al heb ik geen bezwaar om voor zo'n gelegenheid op zondag te rijden. Ik stel er wel prijs op om mee te leven bij zo'n gelegenheid.

Erg aardig, maar gaat het daar dus eigenlijk wel om?

Nee, mijn aanwezigheid heeft louter een sociaal aspect, geenszins een inhoudelijk aspect. Ik hoop daar wel de zuivere waarheid te horen, dat stel ik zeker op prijs. Omdat die biddag op een andere dag is als onze biddag is dat een bijkomend voordeel.

[henriët]

Het vergelijk met het Avondmaal vind ik wat vergezocht geloof ik, maar goed, 't is waard om er over na te denken. Ik denk dat het niet opgaat omdat de doop maar 1x wordt toegediend en het Avondmaal meerdere keren wordt gevierd.

Verder is dit nu een nondiscussie. Het is geen nadrukkelijk bevel om het op zondag te doen, ook geenszins uit de Bijbel af te leiden, al is de HC daarin wat duidelijker, al twijfel ik aan de bedoeling zoals die er in deze topic ingelegd wordt.

Mijn kleine neefje wordt, Deo Volente, op biddag a.s. gedoopt, elders in den lande. Ik ben blij dat het op de biddag is, al heb ik geen bezwaar om voor zo'n gelegenheid op zondag te rijden. Ik stel er wel prijs op om mee te leven bij zo'n gelegenheid.

Toch is en het HA èn de HD beide een sacrament.
De tekst die Tiberius aanhaalde, vind ik toch wel iets voor te zeggen om dan te zeggen, dus het hoort op zondag.. ook de doop.
Want waarom HA wel, en HD niet.
Ook al is het HA meerdere malen, dat haalt toch niets af van dat t net zo goed een sacrament is?

[Mara]

Ik heb dit topic aan mijn man laten lezen. Hij werd destijds als "heiden" liefdevol ontvangen door mijn ouders. Mijn vader heeft hem als het ware bij de hand genomen, met bepaalde zaken, zoals k.r. vergadering, dingen uitgelegd hoe het allemaal gaat in de kerk, meegenomen naar de SGP, enz enz.
Mijn man heeft zelf een vloekende vader, hij kwam dus in een totaal andere wereld terecht, hij had en heeft diep respect voor mijn ouders. OMDAT HET VAN BINNENUIT KWAM ! Als buitenstaander heeft hij een feilloos gevoel voor wettiscisme en hypocrisie. Dus dingen doen of laten omdat de medegemeenteleden je misschien kunnen zien, of zo hoort dat nu eenmaal.
Dat mijn ouders op zondag niet reden en een nauw leven leidden, was een voorbeeld voor hem. Hij heeft bij ons huwelijk zijn leven 180 graden om moeten gooien. Hij schrikt van sommige reacties hier, dat er weinig begrip is voor principekwesties.
Ik schrik er niet meer van, want dat weet ik allang. En als je dan een standpunt, wat vroeger heel normaal was !!, wil vasthouden, omdat je echt niet anders kunt, krijg je het verwijt dat je star en wettisch bent. Terwijl juist de wereld op je let ! Die praten hierover.
Dus blijf je met een handjevol over. Totdat ook zij weggevallen zijn.
Ik had gehoopt dat het eens aan het denken had gezet, zo van: o ja, zo was het en waarom eigenlijk niet meer.
i.p.daarvan. wordt het een heel andere discussie, jammer.
Wij hebben familieleden en vrienden die hele eigen principes erop nahouden, waar wij niet zoveel van snappen eigenlijk. Maar we respecteren dat, proberen te begrijpen waarom het een zeer belangrijk punt is in hun leven. Zonder meteen de Bijbel of de formulieren erop na te slaan, dat je dit en dat best mag doen.
Als iemand het zo beleeft, waarom zou je iemand als belachelijk, achterlijk of wettisch bestempelen ?

En om het H.A. nu gelijk te trekken met de doop, daar snap ik niets van. Als je aan het H.A. gaat, nodig je je ouders niet uit. Ik ben zelf (nog) geen oma, maar moet er niet aan denken dat mijn kind dan zou zeggen: kun je er niet bij zijn ? Jammer dan.
Je moet het eens andersom voorstellen, dat je ouders tegen jou als kind zeggen, bij een belangrijke gebeurtenis in hun leven, nou, dan niet !
Dan zijn de kinderen diep beledigd.

[Evangelist]

Mara, ik snap je reactie wel, maar we moeten de discussie in die zin zuiver houden, dat de Heilige Doop als sacrament veeleer voor de kerkelijke gemeente is dan voor de familie van de dopeling. Laten we gewoon eerlijk zijn en zeggen dat het een gewoonte is dat familie deze sacramentsbediening bijwoont, niet meer en niet minder.

Als ik vervolgens voor de keus geplaatst zou worden: Op zondag dopen, maar dan zonder familie die daarvoor niet wil rijden, of doordeweeks als het grootste deel van de gemeente er niet is, dan zou ik voor de eerste optie kiezen.

Verder - maar dat staat los van deze discussie - is het misschien goed om na te denken over de vraag: Waarom wil de familie erbij zijn? De Doop zegt immers ook dat het kind een kind des toorns is, zoals het ter wereld is gekomen. Zeker, de doop zegt nog veel meer, maar dat aspect ook. Veel blijdschap kunnen we daar toch niet bij opbrengen, neem ik aan.

[Mara]

Het vergelijk met het Avondmaal vind ik wat vergezocht geloof ik, maar goed, 't is waard om er over na te denken. Ik denk dat het niet opgaat omdat de doop maar 1x wordt toegediend en het Avondmaal meerdere keren wordt gevierd.

Verder is dit nu een nondiscussie. Het is geen nadrukkelijk bevel om het op zondag te doen, ook geenszins uit de Bijbel af te leiden, al is de HC daarin wat duidelijker, al twijfel ik aan de bedoeling zoals die er in deze topic ingelegd wordt.

Mijn kleine neefje wordt, Deo Volente, op biddag a.s. gedoopt, elders in den lande. Ik ben blij dat het op de biddag is, al heb ik geen bezwaar om voor zo'n gelegenheid op zondag te rijden. Ik stel er wel prijs op om mee te leven bij zo'n gelegenheid.

Dat is heel fijn Ander ! En dan betreft het hier nog "maar" een neefje.
Volgens mij, maar dat weet ik natuurlijk niet helemaal zeker, zijn er doordeweekse kerkdiensten gekomen, omdat men op zondag iets te kort zou komen ? Er zijn bepaalde predikanten die je 4 avonden per week in de agenda kunt zien, wat ik trouwens geen goede zaak vind ! Je gaat daarmee voorbij aan je eigen gemeente EN gezin, maar dit terzijde.
De doordeweekse diensten zijn toch niet ondergeschikt aan de zondagse ? Of het nu een biddag is, of gewoon een wekelijks terugkerend iets, dat maakt toch niet uit ? De doopouders zullen geen speciale dag eisen, maar vragen of het mag omdat er dan ook een dienst is.

Ander: heeft jouw familie dus ook bezwaar tegen het zondags rijden, als ik het goed begrijp ? Want het is niet gebruikelijk te dopen op biddag. Of had het een andere reden ?

[Mara]

Mara, ik snap je reactie wel, maar we moeten de discussie in die zin zuiver houden, dat de Heilige Doop als sacrament veeleer voor de kerkelijke gemeente is dan voor de familie van de dopeling. Laten we gewoon eerlijk zijn en zeggen dat het een gewoonte is dat familie deze sacramentsbediening bijwoont, niet meer en niet minder.

Als ik vervolgens voor de keus geplaatst zou worden: Op zondag dopen, maar dan zonder familie die daarvoor niet wil rijden, of doordeweeks als het grootste deel van de gemeente er niet is, dan zou ik voor de eerste optie kiezen.

Verder - maar dat staat los van deze discussie - is het misschien goed om na te denken over de vraag: Waarom wil de familie erbij zijn? De Doop zegt immers ook dat het kind een kind des toorns is, zoals het ter wereld is gekomen. Zeker, de doop zegt nog veel meer, maar dat aspect ook. Veel blijdschap kunnen we daar toch niet bij opbrengen, neem ik aan.

Ik heb het niet over familie, in 2e of 3e graad voor mijn part, ik heb het over het voorgeslacht ! Dus opa en oma. Dat vind ik wat anders dan een schoonzus bijv.
Mijn moeder heeft bijv al haar oudste kleinkinderen de kerk ingedragen.

[Evangelist]

Mara, ik snap je reactie wel, maar we moeten de discussie in die zin zuiver houden, dat de Heilige Doop als sacrament veeleer voor de kerkelijke gemeente is dan voor de familie van de dopeling. Laten we gewoon eerlijk zijn en zeggen dat het een gewoonte is dat familie deze sacramentsbediening bijwoont, niet meer en niet minder.

Als ik vervolgens voor de keus geplaatst zou worden: Op zondag dopen, maar dan zonder familie die daarvoor niet wil rijden, of doordeweeks als het grootste deel van de gemeente er niet is, dan zou ik voor de eerste optie kiezen.

Verder - maar dat staat los van deze discussie - is het misschien goed om na te denken over de vraag: Waarom wil de familie erbij zijn? De Doop zegt immers ook dat het kind een kind des toorns is, zoals het ter wereld is gekomen. Zeker, de doop zegt nog veel meer, maar dat aspect ook. Veel blijdschap kunnen we daar toch niet bij opbrengen, neem ik aan.

Ik heb het niet over familie, in 2e of 3e graad voor mijn part, ik heb het over het voorgeslacht ! Dus opa en oma. Dat vind ik wat anders dan een schoonzus bijv.
Mijn moeder heeft bijv al haar oudste kleinkinderen de kerk ingedragen.

Daar heb ik het ook over. Dus als ik voor de keus geplaatst zou worden: Op zondag dopen, maar dan zonder ouders die daarvoor niet wil rijden, of doordeweeks als het grootste deel van de gemeente er niet is, dan zou ik nog voor de eerste optie kiezen.

[Erasmiaan]

Kinderen worden gedoopt aangezien ze lid van de gemeente zijn. Zie doopformulier! De gemeente komt overeenkomstig Schrift en belijdenis (zie citaat Bert) op de zondag bijeen.

Ook doordeweeks. Dan komt ook de gemeente bijeen. Iedereen hoort er dan te zijn! Dus dit is absoluut geen argument.

Als (groot)ouders geen lid van de gemeente zijn, zijn ze in feite te gast in de gemeente van de doopouders. Ik ben van mening dat gasten zich moeten voegen naar de gebruiken van de gemeente en niet andersom. We vragen gasten zich ook zo te kleden (in zoverre mogelijk is) zoals wij dat gewend zijn. Waarom zou voor het dopen een uitzondering gemaakt moeten worden in de gebruiken en principiële invulling van de zondag in woord- en sacramentbediening? Het is een sacrament, een zaak dat bij het Woord hoort als zichtbare prediking. Een discussie over dopen op een andere dag i.v.m. aanwezigheid van familieleden is mijns inziens het niet goed onderkennen van het ware karakter van het sacrament en een teveel focussen op een bijkomend sociaal aspect dat van ondergeschikt belang is.

NB Ik vraag me af of de hele familie ook uitgenodigd wordt als het sacrament van het heilig avondmaal bediend wordt. In principe geldt hier hetzelfde voor als de doop: Het is een sacrament, gegeven naast de prediking als zichtbaar teken en zegel aan de gemeente.

[Erasmiaan]

Mara, ik snap je reactie wel, maar we moeten de discussie in die zin zuiver houden, dat de Heilige Doop als sacrament veeleer voor de kerkelijke gemeente is dan voor de familie van de dopeling. Laten we gewoon eerlijk zijn en zeggen dat het een gewoonte is dat familie deze sacramentsbediening bijwoont, niet meer en niet minder.

Als ik vervolgens voor de keus geplaatst zou worden: Op zondag dopen, maar dan zonder familie die daarvoor niet wil rijden, of doordeweeks als het grootste deel van de gemeente er niet is, dan zou ik voor de eerste optie kiezen.

Verder - maar dat staat los van deze discussie - is het misschien goed om na te denken over de vraag: Waarom wil de familie erbij zijn? De Doop zegt immers ook dat het kind een kind des toorns is, zoals het ter wereld is gekomen. Zeker, de doop zegt nog veel meer, maar dat aspect ook. Veel blijdschap kunnen we daar toch niet bij opbrengen, neem ik aan.

Ik heb het niet over familie, in 2e of 3e graad voor mijn part, ik heb het over het voorgeslacht ! Dus opa en oma. Dat vind ik wat anders dan een schoonzus bijv.
Mijn moeder heeft bijv al haar oudste kleinkinderen de kerk ingedragen.

Daar heb ik het ook over. Dus als ik voor de keus geplaatst zou worden: Op zondag dopen, maar dan zonder ouders die daarvoor niet wil rijden, of doordeweeks als het grootste deel van de gemeente er niet is, dan zou ik nog voor de eerste optie kiezen.

Waarom is het grootste deel van de gemeente er dan niet? Die horen er ook te zijn!

[Mara]

Mara, ik snap je reactie wel, maar we moeten de discussie in die zin zuiver houden, dat de Heilige Doop als sacrament veeleer voor de kerkelijke gemeente is dan voor de familie van de dopeling. Laten we gewoon eerlijk zijn en zeggen dat het een gewoonte is dat familie deze sacramentsbediening bijwoont, niet meer en niet minder.

Als ik vervolgens voor de keus geplaatst zou worden: Op zondag dopen, maar dan zonder familie die daarvoor niet wil rijden, of doordeweeks als het grootste deel van de gemeente er niet is, dan zou ik voor de eerste optie kiezen.

Verder - maar dat staat los van deze discussie - is het misschien goed om na te denken over de vraag: Waarom wil de familie erbij zijn? De Doop zegt immers ook dat het kind een kind des toorns is, zoals het ter wereld is gekomen. Zeker, de doop zegt nog veel meer, maar dat aspect ook. Veel blijdschap kunnen we daar toch niet bij opbrengen, neem ik aan.

Ik heb het niet over familie, in 2e of 3e graad voor mijn part, ik heb het over het voorgeslacht ! Dus opa en oma. Dat vind ik wat anders dan een schoonzus bijv.
Mijn moeder heeft bijv al haar oudste kleinkinderen de kerk ingedragen.

Daar heb ik het ook over. Dus als ik voor de keus geplaatst zou worden: Op zondag dopen, maar dan zonder ouders die daarvoor niet wil rijden, of doordeweeks als het grootste deel van de gemeente er niet is, dan zou ik nog voor de eerste optie kiezen.

Het grootste deel van de gemeente is er dus niet op 2e Paasdag, biddag of hemelvaartsdag ?? Kwalijke zaak zou ik zo zeggen.
En je ouders zijn voor jou niet belangrijk genoeg om de doop van hun kleinkind mee te maken ??

[GJdeBruijn]

Kinderen worden gedoopt aangezien ze lid van de gemeente zijn. Zie doopformulier! De gemeente komt overeenkomstig Schrift en belijdenis (zie citaat Bert) op de zondag bijeen.

Ook doordeweeks. Dan komt ook de gemeente bijeen. Iedereen hoort er dan te zijn! Dus dit is absoluut geen argument.

Toch was dit wel het argument voor de invulling voor de zondag zoals de reformatoren die verdedigde. Het staat toch letterlijk zo in de HC. Er waren kennelijk redenen om het expliciet zo te formuleren.
Maar mijn punt is niet direct dat dopen niet door de week zou mogen. Mijn werkelijke punt is dat het niet van de zondag verschoven mag worden op basis van enkel sociale redenen die betrekking hebben op mogelijk bijwonen van de dienst door niet-leden. Dat is geen argument om dan maar niet op de zondag te dopen. De reformatorische zondagse invulling bestaande uit de bediening van Woord én sacrament weegt zwaar mij zwaarder dan een sociaal/praktisch argument om een uitzondering hierop te maken.

[JolandaOudshoorn]

Ik heb dit topic aan mijn man laten lezen. Hij werd destijds als "heiden" liefdevol ontvangen door mijn ouders. Mijn vader heeft hem als het ware bij de hand genomen, met bepaalde zaken, zoals k.r. vergadering, dingen uitgelegd hoe het allemaal gaat in de kerk, meegenomen naar de SGP, enz enz.
Mijn man heeft zelf een vloekende vader, hij kwam dus in een totaal andere wereld terecht, hij had en heeft diep respect voor mijn ouders. OMDAT HET VAN BINNENUIT KWAM ! Als buitenstaander heeft hij een feilloos gevoel voor wettiscisme en hypocrisie. Dus dingen doen of laten omdat de medegemeenteleden je misschien kunnen zien, of zo hoort dat nu eenmaal.
Dat mijn ouders op zondag niet reden en een nauw leven leidden, was een voorbeeld voor hem. Hij heeft bij ons huwelijk zijn leven 180 graden om moeten gooien. Hij schrikt van sommige reacties hier, dat er weinig begrip is voor principekwesties.
Ik schrik er niet meer van, want dat weet ik allang. En als je dan een standpunt, wat vroeger heel normaal was !!, wil vasthouden, omdat je echt niet anders kunt, krijg je het verwijt dat je star en wettisch bent. Terwijl juist de wereld op je let ! Die praten hierover.
Dus blijf je met een handjevol over. Totdat ook zij weggevallen zijn.
Ik had gehoopt dat het eens aan het denken had gezet, zo van: o ja, zo was het en waarom eigenlijk niet meer.
i.p.daarvan. wordt het een heel andere discussie, jammer.
Wij hebben familieleden en vrienden die hele eigen principes erop nahouden, waar wij niet zoveel van snappen eigenlijk. Maar we respecteren dat, proberen te begrijpen waarom het een zeer belangrijk punt is in hun leven. Zonder meteen de Bijbel of de formulieren erop na te slaan, dat je dit en dat best mag doen.
Als iemand het zo beleeft, waarom zou je iemand als belachelijk, achterlijk of wettisch bestempelen ?

En om het H.A. nu gelijk te trekken met de doop, daar snap ik niets van. Als je aan het H.A. gaat, nodig je je ouders niet uit. Ik ben zelf (nog) geen oma, maar moet er niet aan denken dat mijn kind dan zou zeggen: kun je er niet bij zijn ? Jammer dan.
Je moet het eens andersom voorstellen, dat je ouders tegen jou als kind zeggen, bij een belangrijke gebeurtenis in hun leven, nou, dan niet !
Dan zijn de kinderen diep beledigd.

En draai het nu eens om? Ik wil mijn kind uit principe op zondag dopen, in het midden van de gemeente. Feiltelijk zeggen ouders die niet op zondag willen dopen: je wilt je kind op zondag dopen, jammer dan, maar ik ben er niet bij.

[Mara]

Ik heb dit topic aan mijn man laten lezen. Hij werd destijds als "heiden" liefdevol ontvangen door mijn ouders. Mijn vader heeft hem als het ware bij de hand genomen, met bepaalde zaken, zoals k.r. vergadering, dingen uitgelegd hoe het allemaal gaat in de kerk, meegenomen naar de SGP, enz enz.
Mijn man heeft zelf een vloekende vader, hij kwam dus in een totaal andere wereld terecht, hij had en heeft diep respect voor mijn ouders. OMDAT HET VAN BINNENUIT KWAM ! Als buitenstaander heeft hij een feilloos gevoel voor wettiscisme en hypocrisie. Dus dingen doen of laten omdat de medegemeenteleden je misschien kunnen zien, of zo hoort dat nu eenmaal.
Dat mijn ouders op zondag niet reden en een nauw leven leidden, was een voorbeeld voor hem. Hij heeft bij ons huwelijk zijn leven 180 graden om moeten gooien. Hij schrikt van sommige reacties hier, dat er weinig begrip is voor principekwesties.
Ik schrik er niet meer van, want dat weet ik allang. En als je dan een standpunt, wat vroeger heel normaal was !!, wil vasthouden, omdat je echt niet anders kunt, krijg je het verwijt dat je star en wettisch bent. Terwijl juist de wereld op je let ! Die praten hierover.
Dus blijf je met een handjevol over. Totdat ook zij weggevallen zijn.
Ik had gehoopt dat het eens aan het denken had gezet, zo van: o ja, zo was het en waarom eigenlijk niet meer.
i.p.daarvan. wordt het een heel andere discussie, jammer.
Wij hebben familieleden en vrienden die hele eigen principes erop nahouden, waar wij niet zoveel van snappen eigenlijk. Maar we respecteren dat, proberen te begrijpen waarom het een zeer belangrijk punt is in hun leven. Zonder meteen de Bijbel of de formulieren erop na te slaan, dat je dit en dat best mag doen.
Als iemand het zo beleeft, waarom zou je iemand als belachelijk, achterlijk of wettisch bestempelen ?

En om het H.A. nu gelijk te trekken met de doop, daar snap ik niets van. Als je aan het H.A. gaat, nodig je je ouders niet uit. Ik ben zelf (nog) geen oma, maar moet er niet aan denken dat mijn kind dan zou zeggen: kun je er niet bij zijn ? Jammer dan.
Je moet het eens andersom voorstellen, dat je ouders tegen jou als kind zeggen, bij een belangrijke gebeurtenis in hun leven, nou, dan niet !
Dan zijn de kinderen diep beledigd.

En draai het nu eens om? Ik wil mijn kind uit principe op zondag dopen, in het midden van de gemeente. Feiltelijk zeggen ouders die niet op zondag willen dopen: je wilt je kind op zondag dopen, jammer dan, maar ik ben er niet bij.

In het midden van de gemeente kan ook prima doordeweeks ! Dus dat is niet het juiste argument. Maar wat is het principe perse op zondag dan ? Omdat het zondag is dus.

[JolandaOudshoorn]

Mensen moeten op een gewone door de weekse dag (en dan heb ik het niet over de biddag, 2e feestdagen etc.) gewoon werken of naar school.
De zondag hebben we vrij gekregen voor de erediensten etc. maar de andere 6 dagen zullen we arbeiden.