Ambtsdragers gehoorzamen of niet?

[gallio]

...
memento scheert alle jeugd en gemeenteleden over één kam, als zou de kerkverlating door de jeugd (alleen) veroorzaakt zou zijn door de kerkleiding.
Driewerf neen, integendeel.
....

Volgens mij zegt Memento alleen maar dat dit een factor kan zijn in het proces van kerkverlating. Niet dat het de enige oorzaak zou zijn.

...
Veel ambtsdragers staan open voor opbouwende kritiek.
....

En andere ambtsdragers staan NIET open voor opbouwende kritiek.

Als ik gallio was, zou ik dezelfde reactie hebben gegeven.
Je valt hier binnen zonder dat je, volgens mij, de topic hebt doorgevlooid.
Maar, ik heb de doelgroep dus wel aangeraakt.

nee hoor; lees maar terug naar het begin.

[PvS]

@ jvdg, ik begrijp je heel goed. Net als de visitatiecommissie het van belang achtte om de kerkenraad "op de vingers te tikken"!

[Tiberius]

Dit is helaas precies de opvatting die in de Saambinder stond. Dat is ook de reden dat men daar vindt, dat bijbelkringen altijd onder ambtelijke leiding moeten staan.
Ik begrijp wel dat je toezicht wilt houden op wat er voor leer is in de gemeente, maar dat kun je ook op een andere manier organiseren. Omdat hier sprake is van een zogenaamde hoge ambtsopvatting zijn dit de consequenties. In de praktijk lukt het niet altijd om het zo uit te voeren. Als je dit echt doorvoert dan ga je bijv. bijbelkringen, maar ook gebedsgroepen verbieden waar geen ouderling bij aanwezig is. Mijn vraag is of dat dit de bedoeling is.

De vraag stellen is haar beantwoorden

Het levert in ieder geval veel werk op voor ouderlingen en predikanten. Het lijkt mij ondoenlijk.

Dan heb je geen juist beeld wat het betekent, dat een vereniging ofgroep onder ambtelijk toezicht staat.

In de praktijk geeft de kerkenraad zijn goedkeuring aan een voorgedragen kandidaat voor een bestuurs- of leidinggevende functie in een vereniging of groep.
Verder bezoekt een ambtsdrager meestal één keer per jaar die vereniging.
Het eerste is doorgaans een hamerstuk, want als iemand niet onder (stille) censuur staat, wordt hij/zij gewoon toegelaten.
Het tweede betekent één dagdeel bezoek per jaar; dat bovendien nog afgewisseld kan worden.

[Tiberius]

Hoe breng je jeugd c.q. de gemeente bij dat ze enerzijds kritsiche vragen mogen stellen maar anderzijds er mee leren omgaan dat niet overal een antwoord op te geven is. Maar ook hoe breng je gemeenteleden weer ontzag voor het ambt bij en deze zich laten gezeggen omdat er van ambtswege wordt gesproken.

(Ik heb geen compleet uitgewerkte oplossingen hiervoor, ik denk zomaar wat hardop.)

Wat het eerste betreft, denk ik denk dat mensen tegenwoordig mondig genoeg zijn om kritische vragen te stellen. Er zijn namelijk verschillende situaties waar men dat kan doen: jeugdverenigingen, bijbelstudieverenigingen, catechisaties, toerustingsavonden, huisbezoek, etc. Jongeren stellen ook best veel vragen via de mail.
Verder is het goed om van vragen onder de jeugd kennis te nemen, die in bladen als Om Sions Wil, Daniël beantwoord worden.

En je komt dan wel eens op een punt, dat je als leidinggevende/ambtsdrager/etc. moet zeggen, dat op een bepaalde vraag geen antwoord te geven is, omdat de Bijbel daar geen antwoord op geeft en het kennelijk een verborgenheid is.

Het tweede is wat moeilijker, want dat begint thuis al. Als ouders respectloos over ambtsdragers spreken (en dat gebeurt echt vaker dan je zou verwachten), dan hoor je dat in de jeugd terug. Eigenlijk weet ik hiervoor maar één oplossing: het je eigen kinderen voorleven.

[Mara]

Hoe breng je jeugd c.q. de gemeente bij dat ze enerzijds kritsiche vragen mogen stellen maar anderzijds er mee leren omgaan dat niet overal een antwoord op te geven is. Maar ook hoe breng je gemeenteleden weer ontzag voor het ambt bij en deze zich laten gezeggen omdat er van ambtswege wordt gesproken.

(Ik heb geen compleet uitgewerkte oplossingen hiervoor, ik denk zomaar wat hardop.)

Wat het eerste betreft, denk ik denk dat mensen tegenwoordig mondig genoeg zijn om kritische vragen te stellen. Er zijn namelijk verschillende situaties waar men dat kan doen: jeugdverenigingen, bijbelstudieverenigingen, catechisaties, toerustingsavonden, huisbezoek, etc. Jongeren stellen ook best veel vragen via de mail.
Verder is het goed om van vragen onder de jeugd kennis te nemen, die in bladen als Om Sions Wil, Daniël beantwoord worden.

En je komt dan wel eens op een punt, dat je als leidinggevende/ambtsdrager/etc. moet zeggen, dat op een bepaalde vraag geen antwoord te geven is, omdat de Bijbel daar geen antwoord op geeft en het kennelijk een verborgenheid is.

Het tweede is wat moeilijker, want dat begint thuis al. Als ouders respectloos over ambtsdragers spreken (en dat gebeurt echt vaker dan je zou verwachten), dan hoor je dat in de jeugd terug. Eigenlijk weet ik hiervoor maar één oplossing: het je eigen kinderen voorleven.

Nou Tiberius, het is zelfs zo dat tijdens de catechisatie de dominee voortdurend in debat moet, omdat er bepaalde jongeren ALTIJD willen discussieren OM het discussieren. Ik heb wel eens een paar keer staan luisteren, als ik onze kinderen op moest halen en de eerste keren was ik helemaal geschokt.
In mijn tijd, tja daar komtie nog een keer , was het toch iets leren, dat werd overhoord, dan kwam de dominee aan het woord en je mocht af en toe een vraag stellen, na het opsteken van je vinger.
Nu heeft onze consulent ook kinderen van de andere gemeente erbij, maar echt groot is de groep niet eens.
Maar dominee moet alle zeilen bijzetten om orde te houden.
Maar dat probleem doet zich niet alleen bij ons voor, ik begrijp van familielieden, diverse kerkelijke richtingen, dat groepen soms gesplitst moeten worden, anders is er geen orde te houden.
Toen onze oudste op catechisatie zat, werden er nog meisjes naar huis gestuurd als ze lange broek aan hadden. Daar is nu geen beginnen meer aan Ouders worden nl verontwaardigd als de dominee dan belt. Hoe ondermijn je dan het gezag ! Het begint dus toch wel bij de ouders.

[memento]

Wat betreft toezicht houden: Daar ben ik groot voorstander van. Mijns inziens heeft de kerkenraad (ouderlingen dus) de plicht om toezicht te houden op de gemeente in leer en leven. M.i. kan je dit niet goed doen, als er geen toezicht is op de dingen die de kerk organiseert, zoals JV's, kringen, clubs, catechisaties, etc. Tiberius geeft aan hoe dit praktisch te organiseren valt.

Wat betreft vragen stellen: Ik denk dat de oudere generaties (even de uitzonderingen daargelaten) té gemakkelijk denkt over de jeugd. Het is makkelijk hoor, om hen de schuld te geven van de kerkverlating. En zeker, zij zijn het, die uiteindelijk weggaan. Maar daar is wel heel veel jaar - blijkbaar mislukte - christelijke vorming aan vooraf gegaan. Blijkbaar hebben opvoeding en prediking gefaald. Blijkbaar hebben zij zich niet aangesproken geweten. Dat kan, doordat de predikant hun kritiek niet serieus nam, en niet de achterliggende vragen proefde, maar ze met een 5e gebod of een gemakkelijk antwoord liet gaan. Of antwoorden gaf, die ze aan hun onchristelijke vriendjes/vriendinnetjes niet konden uitleggen, en als het ware daarmee in de hand speelde dat bij de kerk blijven maar dom is. Of, door een gebrek aan kennis van wat de jeugd bezig hield (muziek, films, games, hyves, msn, sms, etc) de plank misslaat, en daardoor dom overkomt, en daarmee de kans mist om de jeugd te raken in hun belevingswereld, om daarin heel concreet wet en evangelie te verkondigen.

Ik wil hiermee niet zeggen dat alle ambtsdragers en ouders het verkeerd doet. Maar wel dat het te gemakkelijk is om te wijzen naar de jeugd, alsof de kerkverlating ons niet schuldig stelt. Ik pleit ervoor, om de jeugd serieus te nemen, door te vragen, te luisteren, mee te leven, geïnteresseerd te wezen in hun belevingswereld. Zodat je met kennis van zaken concreet kunt spreken. Zonden concreet kunt aanwijzen in plaats van in algemeenheden te spreken.

In mijn tijd, tja daar komtie nog een keer , was het toch iets leren, dat werd overhoord, dan kwam de dominee aan het woord en je mocht af en toe een vraag stellen, na het opsteken van je vinger.

Sja, m.i. is juist deze reactie een bewijs van de generatiekloof

Een goede catechiseermeester kan dezelfde stof ook overbrengen door middel van een vraag-gesprek (soort discussie). Sterker nog: als dat goed gebeurt, blijft er vaak nog meer van hangen, omdat discussie nadenken vraagt, en het aanhoren van een preek (dat is het toch, wanneer een predikant een catechisatieles alleen volpraat) gaat vaak het ene oor in en het andere oor uit. Ik waardeer het alleen maar hoog, wanneer de jeugd tijdens de cat-lees actief betrokken wordt.

[Orchidee]

Hoe breng je jeugd c.q. de gemeente bij dat ze enerzijds kritsiche vragen mogen stellen maar anderzijds er mee leren omgaan dat niet overal een antwoord op te geven is. Maar ook hoe breng je gemeenteleden weer ontzag voor het ambt bij en deze zich laten gezeggen omdat er van ambtswege wordt gesproken.

(Ik heb geen compleet uitgewerkte oplossingen hiervoor, ik denk zomaar wat hardop.)

Wat het eerste betreft, denk ik denk dat mensen tegenwoordig mondig genoeg zijn om kritische vragen te stellen. Er zijn namelijk verschillende situaties waar men dat kan doen: jeugdverenigingen, bijbelstudieverenigingen, catechisaties, toerustingsavonden, huisbezoek, etc. Jongeren stellen ook best veel vragen via de mail.
Verder is het goed om van vragen onder de jeugd kennis te nemen, die in bladen als Om Sions Wil, Daniël beantwoord worden.

En je komt dan wel eens op een punt, dat je als leidinggevende/ambtsdrager/etc. moet zeggen, dat op een bepaalde vraag geen antwoord te geven is, omdat de Bijbel daar geen antwoord op geeft en het kennelijk een verborgenheid is.

Het tweede is wat moeilijker, want dat begint thuis al. Als ouders respectloos over ambtsdragers spreken (en dat gebeurt echt vaker dan je zou verwachten), dan hoor je dat in de jeugd terug. Eigenlijk weet ik hiervoor maar één oplossing: het je eigen kinderen voorleven.

Nou Tiberius, het is zelfs zo dat tijdens de catechisatie de dominee voortdurend in debat moet, omdat er bepaalde jongeren ALTIJD willen discussieren OM het discussieren. Ik heb wel eens een paar keer staan luisteren, als ik onze kinderen op moest halen en de eerste keren was ik helemaal geschokt.
In mijn tijd, tja daar komtie nog een keer , was het toch iets leren, dat werd overhoord, dan kwam de dominee aan het woord en je mocht af en toe een vraag stellen, na het opsteken van je vinger.
Nu heeft onze consulent ook kinderen van de andere gemeente erbij, maar echt groot is de groep niet eens.
Maar dominee moet alle zeilen bijzetten om orde te houden.
Maar dat probleem doet zich niet alleen bij ons voor, ik begrijp van familielieden, diverse kerkelijke richtingen, dat groepen soms gesplitst moeten worden, anders is er geen orde te houden.
Toen onze oudste op catechisatie zat, werden er nog meisjes naar huis gestuurd als ze lange broek aan hadden. Daar is nu geen beginnen meer aan Ouders worden nl verontwaardigd als de dominee dan belt. Hoe ondermijn je dan het gezag ! Het begint dus toch wel bij de ouders.

Het is gelukkig niet overal zo negatief,onze predikant "lokt" zelf discussie uit of "zwengelt" ze aan
Heeft ook wel filmpjes of andere documentatie bij zich, en toont dat op de laptop, om juist de vragen en problemen waar de jeugd tegen aan loopt te "bediscussiéren" .
Zover ik het tot nu toe begrijp, gaan de meesten uit onze gemeente graag naar catechesatie, en daar hoor ik wel eens heel andere verhalen van......
Een predikant of ambtsdrager moet ook wel een beetje z'n best doen om de jeugd van tegenwoordig te "pakken"

[Mara]

Wat betreft toezicht houden: Daar ben ik groot voorstander van. Mijns inziens heeft de kerkenraad (ouderlingen dus) de plicht om toezicht te houden op de gemeente in leer en leven. M.i. kan je dit niet goed doen, als er geen toezicht is op de dingen die de kerk organiseert, zoals JV's, kringen, clubs, catechisaties, etc. Tiberius geeft aan hoe dit praktisch te organiseren valt.

Wat betreft vragen stellen: Ik denk dat de oudere generaties (even de uitzonderingen daargelaten) té gemakkelijk denkt over de jeugd. Het is makkelijk hoor, om hen de schuld te geven van de kerkverlating. En zeker, zij zijn het, die uiteindelijk weggaan. Maar daar is wel heel veel jaar - blijkbaar mislukte - christelijke vorming aan vooraf gegaan. Blijkbaar hebben opvoeding en prediking gefaald. Blijkbaar hebben zij zich niet aangesproken geweten. Dat kan, doordat de predikant hun kritiek niet serieus nam, en niet de achterliggende vragen proefde, maar ze met een 5e gebod of een gemakkelijk antwoord liet gaan. Of antwoorden gaf, die ze aan hun onchristelijke vriendjes/vriendinnetjes niet konden uitleggen, en als het ware daarmee in de hand speelde dat bij de kerk blijven maar dom is. Of, door een gebrek aan kennis van wat de jeugd bezig hield (muziek, films, games, hyves, msn, sms, etc) de plank misslaat, en daardoor dom overkomt, en daarmee de kans mist om de jeugd te raken in hun belevingswereld, om daarin heel concreet wet en evangelie te verkondigen.

Ik wil hiermee niet zeggen dat alle ambtsdragers en ouders het verkeerd doet. Maar wel dat het te gemakkelijk is om te wijzen naar de jeugd, alsof de kerkverlating ons niet schuldig stelt. Ik pleit ervoor, om de jeugd serieus te nemen, door te vragen, te luisteren, mee te leven, geïnteresseerd te wezen in hun belevingswereld. Zodat je met kennis van zaken concreet kunt spreken. Zonden concreet kunt aanwijzen in plaats van in algemeenheden te spreken.

In mijn tijd, tja daar komtie nog een keer , was het toch iets leren, dat werd overhoord, dan kwam de dominee aan het woord en je mocht af en toe een vraag stellen, na het opsteken van je vinger.

Sja, m.i. is juist deze reactie een bewijs van de generatiekloof

Een goede catechiseermeester kan dezelfde stof ook overbrengen door middel van een vraag-gesprek (soort discussie). Sterker nog: als dat goed gebeurt, blijft er vaak nog meer van hangen, omdat discussie nadenken vraagt, en het aanhoren van een preek (dat is het toch, wanneer een predikant een catechisatieles alleen volpraat) gaat vaak het ene oor in en het andere oor uit. Ik waardeer het alleen maar hoog, wanneer de jeugd tijdens de cat-lees actief betrokken wordt.

Dan moet ik toch even de nuance aanbrengen, onze dominee gaat prima met zn tijd mee, wat betreft de jeugd. Maakt altijd eerst een paar grappen, laat ze met elkaar kletsen en lachen en gaat dan pas beginnen. Hij heeft verstand van hyves en facebook, staat met beide benen op de grond, heeft zelf opgroeiende en volwassen kinderen en hij staat erg open en is communicatief En ik zeg niet dat alles vroeger beter was, het was idd vrij saai, maar wilde aangeven wat het verschil was in gezag ! Als ik van de catechisatie zou zijn weggestuurd, had ik thuis dubbel straf gekregen. Als het niet gebruikelijk is dat meisjes met een lange broek aan naar kerk en school gaan, vind ik het op zn minst uitdagend om dat DAN wel te doen. Het is dan zelfs onfatsoenlijk te noemen.
Discussieren is prima, maar niet als het gaat om de boel te rekken, wat volgens de andere jongeren dan nl gebeurt. Zij leggen zelfs vaak de betr gasten het zwijgen op. Althans, dat proberen ze. De ouders zijn hiervan inmiddels op de hoogte, maar halen hun schouders op. Het is het probleem van de dominee. Nou, daar kan ik dus met mn pet niet bij. Ik zou me als moeder hiervoor diep schamen, mijn man trouwens ook.

[theoloog]

Dit is helaas precies de opvatting die in de Saambinder stond. Dat is ook de reden dat men daar vindt, dat bijbelkringen altijd onder ambtelijke leiding moeten staan.
Ik begrijp wel dat je toezicht wilt houden op wat er voor leer is in de gemeente, maar dat kun je ook op een andere manier organiseren. Omdat hier sprake is van een zogenaamde hoge ambtsopvatting zijn dit de consequenties. In de praktijk lukt het niet altijd om het zo uit te voeren. Als je dit echt doorvoert dan ga je bijv. bijbelkringen, maar ook gebedsgroepen verbieden waar geen ouderling bij aanwezig is. Mijn vraag is of dat dit de bedoeling is.

De vraag stellen is haar beantwoorden

Het levert in ieder geval veel werk op voor ouderlingen en predikanten. Het lijkt mij ondoenlijk.

Dan heb je geen juist beeld wat het betekent, dat een vereniging ofgroep onder ambtelijk toezicht staat.

In de praktijk geeft de kerkenraad zijn goedkeuring aan een voorgedragen kandidaat voor een bestuurs- of leidinggevende functie in een vereniging of groep.
Verder bezoekt een ambtsdrager meestal één keer per jaar die vereniging.
Het eerste is doorgaans een hamerstuk, want als iemand niet onder (stille) censuur staat, wordt hij/zij gewoon toegelaten.
Het tweede betekent één dagdeel bezoek per jaar; dat bovendien nog afgewisseld kan worden.

Volgens mij hebben we ook geen discussie over de verenigingsstructuur zoals die in de GerGem bestaat. Daarmee houdt je het inderdaad beheersbaar. Echter een vereniging staat nog niet garant voor echt je leven delen. Dat gebeurt naar mijn mening alleen echt in een kleine kring. Jij weet net zo goed als ik dat daarvan de Synode duidelijk heeft gezegd dat die onder ambtelijke leiding dienen te staan. Zeker als het om bijbelkringen of gebedsgroepen gaat. Dat wordt dus lastig want zoveel ouderlingen heb je nu eenmaal niet. Je kiest dus als kerkverband duidelijk voor de verenigingsstructuur en niet voor het huis-aan-huis "model". Uit allerlei goed sociologisch onderzoek blijkt dat de verenigingsstructuur zijn langste tijd heeft gehad in een samenleving als de onze. Zo organiseren we onze samenleving al lang niet meer. Het verenigingsleven loopt nl. niet alleen in de kerk terug, maar ook in de gewone maatschappij. Bijbels lijkt me het ook geen opdracht om deze vorm te kiezen. Dus moet je naar nieuwe wegen zoeken. Daar tegenover blijken kleine celgroepen juist wel te functioneren in onze huidige samenleving. Daarom kun je het beste ook de gemeente zo "structureren". Bovendien sluit het volgens mij beter aan bij de gegevens uit Hand. 2. Daar werd immers van huis tot huis brood gebroken en deelde men juist op die plek letterlijk elkaars leven en portemonnee.

Overigens vind ik dat je nog steeds zorgt hebt te dragen dat de juiste mensen op de juiste plek zitten in de gemeente. Er is voor een aantal plekken ook buiten de kerkeraad wel wat meer nodig dan een "geen bezwaar" afgeven van de kerkeraad.

De spanning zit hem hier in dat je niet alles wilt organiseren en tegelijkertijd de verantwoordelijkheid die je hebt voor de gemeente als kerkeraad. Hoe zorg je ervoor dat alle gemeenteleden met hun gaven en talenten bijdragen aan de opbouw van Gods koninkrijk. Dat is waar Paulus het immers over heeft in Rom. 12 en 1Kor. 12.

[memento]

@theoloog: Ik zou zeggen: In huisgodsdienst hebben we kleinschalige verenigingen rondom het Woord, waarin met zingen, bidden, Bijbellezen, spreken over de dingen van God en de preek, en elkaar onderwijzend (catechese) je het kleinschalige hebt, wat volgens jou in onze maatschappij zo in trek is.

Wanneer huisgodsdienst goed functioneert, zal ook de meerwaarde van bij elkaar komen in groter verband (verenigingen, kringen en catechisaties die de kerk organiseert) ook wel ingezien worden.

Kortom: Jij pleit voor een kleinschalig maken van de dingen. Ik zou zeggen: Hou het kleinschalige voor huisgodsdienst (zonder toezicht) en het georganiseerde (met toezicht) beiden in stand. Ik denk dat beiden hun verschillende sterke punten hebben, en beiden nuttig is.

[Tiberius]

Jij weet net zo goed als ik dat daarvan de Synode duidelijk heeft gezegd dat die onder ambtelijke leiding dienen te staan.

Zeker, dat is mij bekend, maar ik heb je hieronder aangegeven wat het betekend onder ambtelijke leiding te staan. En dan valt de belasting van de ambtsdragers reuze mee. Bovendien kunnen mensen hun onderscheiden talenten benutten.

Je kiest dus als kerkverband duidelijk voor de verenigingsstructuur en niet voor het huis-aan-huis "model". Uit allerlei goed sociologisch onderzoek blijkt dat de verenigingsstructuur zijn langste tijd heeft gehad in een samenleving als de onze.

Ik denk dat je je vergist, vanwege de verschillende betekenissen van het woord vereniging. Wat jij bedoelt is wellicht van toepassing op een sportvereniging, een woningbouwvereniging, etc, maar dat is niet zoals het er in een kerkelijke gemeente aan toe gaat. Daar is een vereniging gewoon een samenkomst van een deel, een doorsnee zo je wilt, van de gemeente. Niet meer en niet minder.

Het verenigingsleven loopt nl. niet alleen in de kerk terug, maar ook in de gewone maatschappij.

Ook hier denk ik dat je een begripsverwarring toepast.
Ik zie juist het verenigingsleven binnen de kerk meer en meer toenemen. Niet zozeer meer als automatisme, maar dat jonge mensen er behoefte aan hebben om rondom Gods Woord samen te komen in een bijbelstudievereniging.

Overigens vind ik dat je nog steeds zorgt hebt te dragen dat de juiste mensen op de juiste plek zitten in de gemeente. Er is voor een aantal plekken ook buiten de kerkeraad wel wat meer nodig dan een "geen bezwaar" afgeven van de kerkeraad.

Dat begrijp ik niet goed. Eerst pleit je ervoor, dat mensen hun talenten ook als niet-ambtsdrager in moeten zetten, en nu lijk je het tegenovergestelde te beweren?

De spanning zit hem hier in dat je niet alles wilt organiseren (...)

Hoe kom je erbij dat ik, c.q. de gereformeerde gezindte, dat niet zou willen? Of bedoel je te zeggen, dat jij dat niet wilt?

[Zita]

Gisteren besloot een heel aantal gemeenteleden (stuk of tien) tijdens de dienst op te stappen. Directe aanleiding hiervoor was dat er sprake was van een jeugd-/themadienst, waarbij de schriftlezing door jongeren werd gedaan. Op dat moment ontstond er wat rumoer en stapten er wat ouderen tamelijk pontificaal op. Is deze vorm van kritiek herkenbaar? Ik had het nog maar één keer eerder meegemaakt, maar toen was het een individueel geval.

[Mara]

Gisteren besloot een heel aantal gemeenteleden (stuk of tien) tijdens de dienst op te stappen. Directe aanleiding hiervoor was dat er sprake was van een jeugd-/themadienst, waarbij de schriftlezing door jongeren werd gedaan. Op dat moment ontstond er wat rumoer en stapten er wat ouderen tamelijk pontificaal op. Is deze vorm van kritiek herkenbaar? Ik had het nog maar één keer eerder meegemaakt, maar toen was het een individueel geval.

Ik heb het ook een keer meegemaakt, tijdens een avondmaalsdienst.
3 gemeenteleden stapten vrijwel direct op, het was heel aangrijpend !

[Mister]

Gisteren besloot een heel aantal gemeenteleden (stuk of tien) tijdens de dienst op te stappen. Directe aanleiding hiervoor was dat er sprake was van een jeugd-/themadienst, waarbij de schriftlezing door jongeren werd gedaan. Op dat moment ontstond er wat rumoer en stapten er wat ouderen tamelijk pontificaal op. Is deze vorm van kritiek herkenbaar? Ik had het nog maar één keer eerder meegemaakt, maar toen was het een individueel geval.

De kritiek kan ik begrijpen, die vorm die er aan gegeven wordt, niet.

[Mara]

Ik voor die tijd ook niet, na die tijd wel ! Let wel: iemand doet dat niet zomaar !