Popmuziek duivels?

[memento]

Maar wie heeft het hier nu over een categorisch verbod? Mijn insteek is juist die van jou: kom eens met popmuziek die niet verkeerd is. Parsifal komt dan met wat namen, waarvan ik denk: houdt dit de jeugd bezig? Als dat zo was, hadden we de discussie vermoedelijk niet.

De opstelling is toch anders. Jouw houding komt op mij over: Bewijs maar eens dat er popmuziek is die wel goed is. Het uitgangspunt is: Het is slecht (categorisch verbod) behalve wanneer aangetoond kan worden als dat niet zo is.

Ik probeer een houding voor te staan waarbij je het omdraait: Je mag alles kijken, luisteren en doen. Maar wel als iemand die geroepen is tot een heilig leven, die alles voor het aangezicht van God toetst aan de 10 geboden. Dus: Elke situatie in het leven vraagt om de toets aan Gods geboden.

Ik denk dat dit echt uitmaakt. Het eerste komt aanvallend over, terwijl in het 2e geval probeer laat je de jeugd zélf het oordeel uitspreken. De jeugd kan bij een categorisch verbod al snel dingen denken als: hij heeft er toch geen verstand van, het is allemaal helemaal niet zo slecht als hij zegt (en vaak schilderen de mensen die voor een categorisch verbod zijn, aan de hand van een paar extreme voorbeelden de hele popmuziek als extreem duivels af). Dat geeft jeugd een excuus je niet serieus te nemen. En ga eens kijken op hyves, en je ziet dat er massaal naar films gekeken en muziek geluisterd worden, die echt niet kan.

Ik denk dat het daarom beter is ze zelf te laten oordelen. Dan ontneem je ze het excuus dat jij niet weet waar je het over hebt. En je laat ze zelf de muziek en films die ze zelf hebben, veroordelen. Dat komt veel dichter bij. Je maakt ze dan zelf verantwoordelijk voor hun keuzes. Of dat een beter effect heeft weet ik niet. Maar ik vind dat de jeugd zelf zich verantwoordelijk weet voor wat ze doen belangrijk. Omdat dat het geweten veel meer aanklaagt, dan een categorisch verbod. Ik hoop, dat die aanklacht van het geweten echte nood voor God mag worden. Want daar gaat het ten diepste om: Als zondaar vluchten tot God, om van Hem vergeving (ook van al die verkeerde films en verkeerde muziek) te ontvangen.

Die verhaaltjes ken ik wel. Maar tot jij er over begon hebben we het niet over de jeugd gehad, en ook niet over de manier van communiceren naar de jeugd.

Jammer dat je het "verhaaltjes" noemt zonder er inhoudelijk op in te willen gaan.

Verder is je bewering onjuist. Vanaf de eerste pagina's van deze discussie (zie bv pagina 2, de posting van albion of Mara) is ook de jeugd en onderwijs aan de jeugd erbij betrokken. Dat valt ook niet los te maken. Over de gevaren van popmuziek is wel redelijke overeenstemming. De relevante vraag is: Hoe overtuig je de jeugd (want die is het die naar die muziek luistert) daarvan. En dan denk ik dat het beter is ze zelf te leren hun muziek te toetsen aan Gods geboden, dan ze kortweg te verbieden het te luisteren (want dat gebod wordt helaas in de meeste gevallen toch niet nageleefd).

[parsifal]

Die verhaaltjes ken ik wel. Maar tot jij er over begon hebben we het niet over de jeugd gehad, en ook niet over de manier van communiceren naar de jeugd.

Ja, maar jij lijkt mijn voorbeelden af te doen als niet relevant omdat het de jeugd niet bezig houdt (De gospel-muziek die ik noemde houdt wel wat Christelijke jeugd bezig denk ik).

Zelf ben ik niet echt op de hoogte van de laatste muzikale trends en ik kijk al helemaal nooit MTV of TMF, maar ik luister wel popmuziek die me aanspreekt. Het is jammer dat degene die met het woord "duivels" kwam als label voor alle popmuziek nu niet meer reageert.

[Tiberius]

Waar zie je bij mij een houding van een categorisch verbod? Ik loop juist in de lijn van Helma, die, zoals je lager kan zien, er ervaring mee heeft.

Volgens mij is jouw stelling: Alle popmuziek is per definitie verkeerd. Tenminste, zo komen je posts op mij over. Volgens mij is dat een categorisch verbod: De hele categorie "popmuziek" deugd niet.

Maar wie heeft het hier nu over een categorisch verbod? Mijn insteek is juist die van jou: kom eens met popmuziek die niet verkeerd is. Parsifal komt dan met wat namen, waarvan ik denk: houdt dit de jeugd bezig? Als dat zo was, hadden we de discussie vermoedelijk niet.

De opstelling is toch anders. Jouw houding komt op mij over: Bewijs maar eens dat er popmuziek is die wel goed is. Het uitgangspunt is: Het is slecht (categorisch verbod) behalve wanneer aangetoond kan worden als dat niet zo is.

Ik ben deze discussie ingestapt, met de volgende zaken:
1. Jolanda oproepen om roekeloos niet met sterk te verwarren.
2. Jolanda aangeven dat Romeinen 14 niet van toepassing is op deze zaak
3. Mijn eigen mening geven, die in dezelfde lijn ligt als Helma. Ik heb dan zelf niet zo'n jijdaar-lezing gevolgd, maar op de middelbare school van onze kinderen, is wel eens een soortgelijke lezing gehouden. Dan kan je evenals haar maar één ding concluderen: haat ook de rok die van het vlees bedekt is. Die lezingen gaan namelijk precies over de muziek waar de jongeren naar luisteren; de voorbeelden die Parsifal noemt, kennen ze niet eens.

[Auto]

Waar zie je bij mij een houding van een categorisch verbod? Ik loop juist in de lijn van Helma, die, zoals je lager kan zien, er ervaring mee heeft.

Volgens mij is jouw stelling: Alle popmuziek is per definitie verkeerd. Tenminste, zo komen je posts op mij over. Volgens mij is dat een categorisch verbod: De hele categorie "popmuziek" deugd niet.

Maar wie heeft het hier nu over een categorisch verbod? Mijn insteek is juist die van jou: kom eens met popmuziek die niet verkeerd is. Parsifal komt dan met wat namen, waarvan ik denk: houdt dit de jeugd bezig? Als dat zo was, hadden we de discussie vermoedelijk niet.

De opstelling is toch anders. Jouw houding komt op mij over: Bewijs maar eens dat er popmuziek is die wel goed is. Het uitgangspunt is: Het is slecht (categorisch verbod) behalve wanneer aangetoond kan worden als dat niet zo is.

Ik ben deze discussie ingestapt, met de volgende zaken:
1. Jolanda oproepen om roekeloos niet met sterk te verwarren.
2. Jolanda aangeven dat Romeinen 14 niet van toepassing is op deze zaak
3. Mijn eigen mening geven, die in dezelfde lijn ligt als Helma. Ik heb dan zelf niet zo'n jijdaar-lezing gevolgd, maar op de middelbare school van onze kinderen, is wel eens een soortgelijke lezing gehouden. Dan kan je evenals haar maar één ding concluderen: haat ook de rok die van het vlees bedekt is. Die lezingen gaan namelijk precies over de muziek waar de jongeren naar luisteren; de voorbeelden die Parsifal noemt, kennen ze niet eens.

Hier ben ik het compleet mee eens. Misschien dat er bij sommigen een generatie kloof aanwezig is dat ze niet meer weten naar wat voor muziek de jongeren in deze tijd naar zitten te luisteren.

[Erasmiaan]

Maar wie heeft het hier nu over een categorisch verbod? Mijn insteek is juist die van jou: kom eens met popmuziek die niet verkeerd is. Parsifal komt dan met wat namen, waarvan ik denk: houdt dit de jeugd bezig? Als dat zo was, hadden we de discussie vermoedelijk niet.

De opstelling is toch anders. Jouw houding komt op mij over: Bewijs maar eens dat er popmuziek is die wel goed is. Het uitgangspunt is: Het is slecht (categorisch verbod) behalve wanneer aangetoond kan worden als dat niet zo is.

Ik probeer een houding voor te staan waarbij je het omdraait: Je mag alles kijken, luisteren en doen. Maar wel als iemand die geroepen is tot een heilig leven, die alles voor het aangezicht van God toetst aan de 10 geboden. Dus: Elke situatie in het leven vraagt om de toets aan Gods geboden.

Ik denk dat dit echt uitmaakt. Het eerste komt aanvallend over, terwijl in het 2e geval probeer laat je de jeugd zélf het oordeel uitspreken. De jeugd kan bij een categorisch verbod al snel dingen denken als: hij heeft er toch geen verstand van, het is allemaal helemaal niet zo slecht als hij zegt (en vaak schilderen de mensen die voor een categorisch verbod zijn, aan de hand van een paar extreme voorbeelden de hele popmuziek als extreem duivels af). Dat geeft jeugd een excuus je niet serieus te nemen. En ga eens kijken op hyves, en je ziet dat er massaal naar films gekeken en muziek geluisterd worden, die echt niet kan.

Ik denk dat het daarom beter is ze zelf te laten oordelen. Dan ontneem je ze het excuus dat jij niet weet waar je het over hebt. En je laat ze zelf de muziek en films die ze zelf hebben, veroordelen. Dat komt veel dichter bij. Je maakt ze dan zelf verantwoordelijk voor hun keuzes. Of dat een beter effect heeft weet ik niet. Maar ik vind dat de jeugd zelf zich verantwoordelijk weet voor wat ze doen belangrijk. Omdat dat het geweten veel meer aanklaagt, dan een categorisch verbod. Ik hoop, dat die aanklacht van het geweten echte nood voor God mag worden. Want daar gaat het ten diepste om: Als zondaar vluchten tot God, om van Hem vergeving (ook van al die verkeerde films en verkeerde muziek) te ontvangen.

Die verhaaltjes ken ik wel. Maar tot jij er over begon hebben we het niet over de jeugd gehad, en ook niet over de manier van communiceren naar de jeugd.

Jammer dat je het "verhaaltjes" noemt zonder er inhoudelijk op in te willen gaan.

Verder is je bewering onjuist. Vanaf de eerste pagina's van deze discussie (zie bv pagina 2, de posting van albion of Mara) is ook de jeugd en onderwijs aan de jeugd erbij betrokken. Dat valt ook niet los te maken. Over de gevaren van popmuziek is wel redelijke overeenstemming. De relevante vraag is: Hoe overtuig je de jeugd (want die is het die naar die muziek luistert) daarvan. En dan denk ik dat het beter is ze zelf te leren hun muziek te toetsen aan Gods geboden, dan ze kortweg te verbieden het te luisteren (want dat gebod wordt helaas in de meeste gevallen toch niet nageleefd).

memento, ik reageer geprikkeld omdat jij weer een controverse op zoekt die er niet is. Het ging niet over de vraag hoe we richting de jeugd over popmuziek moeten praten, maar het ging over de vraag of er ook goede popmuziek is en waarom je beter helemaal geen popmuziek (en daarbij ligt voor mij de nadruk op de muziek die de jeugd luistert) kunt luisteren. De stellingen van Tiberius en mij moet je in dat licht zien. Als je aan mij vraagt: hoe communiceer je dat naar de jeugd, dan krijg je een andere discussie. Want je moet jongeren inderdaad wijzen op de fouten van popmuziek, in een soort begeleide confrontatie. En de jongeren uitdagen om met verantwoorde popmuziek te komen. Etc.

[memento]

3. Mijn eigen mening geven, die in dezelfde lijn ligt als Helma. Ik heb dan zelf niet zo'n jijdaar-lezing gevolgd, maar op de middelbare school van onze kinderen, is wel eens een soortgelijke lezing gehouden. Dan kan je evenals haar maar één ding concluderen: haat ook de rok die van het vlees bedekt is. Die lezingen gaan namelijk precies over de muziek waar de jongeren naar luisteren; de voorbeelden die Parsifal noemt, kennen ze niet eens.

Ik heb toen ik zelf wat jonger was (jaartje of 10 geleden) ook enkele van zulke lezingen meegemaakt. Mij overtuigde dat toen niet. Heel simpel, omdat men aan de hand van een paar extreme voorbeelden een hele brede categorie van moderne muziek als slecht wegzet. De bezwaren die men daar noemde, was helemaal niet van toepassing op de muziek die ik toen luisterde. Ik hoor van genoeg jeugd nog hetzelfde verhaal. En loop maar eens wat hyves-profielen langs, en je zult met schrik zien dat er massaal popmuziek geluisterd en films gekeken wordt in onze gezindte.

Het grote achterliggende probleem is: Verantwoordelijkheid vereist vrijheid. Mensen voelen zich niet of minder verantwoordelijk, wanneer ze niets te kiezen hebben, maar zich moeten voegen naar een wet of regel. Terwijl mensen zich verantwoordelijker weten, wanneer ze zelf een keuze hebben.

Ik denk daarom, dat het beter is om de jeugd de vrijheid te geven om zelf hun muziek te kiezen (ook als hun dat verboden wordt, doen ze het toch), maar dan wel vanuit het onderwijs: Je mag alles luisteren, maar dan moet je wel oprecht voor het aangezicht van God die keuze maken, en als het ingaat tegen Gods geboden ook zo eerlijk zijn om te zeggen: Dit is fout, hier moet ik niet naar luisteren/kijken.

Onze jeugd leeft in een wereld met heel veel keuzes. Keuzes die ouderen niet meer voor kunnen kauwen. Met de komst van internet is afschermen van de boze buitenwereld niet meer mogelijk (ook met een filter niet echt). Het is daarom belangrijk dat ze zich zelf verantwoordelijk weten tegenover God. Dat ze doordrongen zijn van het feit dat dingen niet fout zijn omdat pa en moe dat nu eenmaal vinden en daarom verbieden, maar omdat God (die altijd meekijkt) ze verbiedt: Als het ingaat tegen Zijn geboden, dan is het verkeerd. Dan is discussie ook niet mogelijk. God is geen God met wie te onderhandelen valt. Ouders kan je nog voor de gek houden, en stiekem gewoon doorgaan met wat ze verboden hebben, maar God is niet te misleiden. Wanneer jeugd zover gekregen wordt, dat ze hun doen en laten toetsen aan Zijn wet, is heel veel gewonnen.

memento, ik reageer geprikkeld omdat jij weer een controverse op zoekt die er niet is. Het ging niet over de vraag hoe we richting de jeugd over popmuziek moeten praten, maar het ging over de vraag of er ook goede popmuziek is en waarom je beter helemaal geen popmuziek (en daarbij ligt voor mij de nadruk op de muziek die de jeugd luistert) kunt luisteren. De stellingen van Tiberius en mij moet je in dat licht zien. Als je aan mij vraagt: hoe communiceer je dat naar de jeugd, dan krijg je een andere discussie. Want je moet jongeren inderdaad wijzen op de fouten van popmuziek, in een soort begeleide confrontatie. En de jongeren uitdagen om met verantwoorde popmuziek te komen. Etc.

Ik probeer geen controverse op te zoeken hoor. Ik leg alleen bloot dat er 2 visies zijn op popmuziek en de omgang daarmee:
1. De visie die het hele genre categorisch afwijst
2. De visie die geen categorische uitspraken doet, maar zegt dat we de concrete gevallen moeten beoordelen

Je spreekt over begeleide confrontatie. En onderwijs. Daar ben ik het van harte mee eens. Maar dan wel in het besef, dat we ze zelf moeten leren nadenken. Dat dingen niet goed of fout zijn omdat pa en moe dat zeggen. Maar dat er zelf een verantwoordelijkheid is om te leven naar Gods geboden. En dat bij elk liedje wat geluisterd wordt (want dat gebeurt helaas) de vraag gesteld moet worden: Kan ik hier de 10 geboden naast leggen.

[Marnix]

Dat is helemaal niet zo opmerkelijk. Over alles is een godsdienstig sausje gegoten. Maar of het ook echt Godsdienst is, in de ware zin des Woords, dat geloof ik niet.

Overigens vroeg ik naar popmuziek die niet verkeerd is. Daar moet je dan toch wel voorbeelden van hebben, los van mij moeilijkheden met gospelpopmuziek?!

Er zijn al wat voorbeelden genoemd. Maar als ik zie hoe je gospelmuziek al afserveert vanwege de vorm en er dingen over "wereldgelijkvormigheid in de muziekvorm" wordt geroepen heeft dat volgens mij totaal geen zin. Als je muziek waarin God wordt grootgemaakt al verkeerd vindt omdat het, soms iets harder dan je gewend bent, wordt het wel heel lastig een seculier pop-nummer te noemen wat volgens jouw maatstaven wel goed zou zijn.

@Tib: Jouw houding betekend: Verbied jongeren popmuziek te luisteren en film te kijken. Want het is slecht. Het resultaat is, dat het (in 99% van de gevallen) stiekem gebeurd.

Ik zou liever zeggen: Ga het gesprek aan met jongeren. Wijs ze erop, dat ze als gedoopte kinderen door God apart gezet zijn om heilig te leven. Dat het niet gaat om dingen verbieden (dit moet en dat mag niet), maar dat het gaat om een heilig leven naar Gods wet (in het besef dat daar bekering voor nodig is). Dus: God eist rekenschap van alles wat jullie kijken en luisteren. Leg nu eens Gods 10 geboden naast jouw muziek en films. Kan je voor het luisteren van die muziek, voor het kijken van die film, bidden: Heere, wilt U bij mij zijn als ik straks die film ga kijken, of die muziek ga luisteren...

Ik geloof niet in categorisch gebieden en verbieden bij jongeren (14+). In wezen ontneem je ze dan de verantwoordelijkheid. Terwijl het erom gaat dat ze leren bij alles in het leven zichzelf af te vragen: Is dit verantwoord ten opzichte van Gods geboden? Kan ik, voor het aangezicht Gods, hiernaar kijken of maar luisteren of aan meedoen?

PS> Mijn ervaring is, dat wanneer je jeugd zelf leert toetsen aan Gods Woord, dat ze al snel zeggen: Maar dan blijft er niets meer over, om te kijken en te luisteren.

memento, beetje flauw deze opmerkingen (en betweterig). Tiberius heeft niets over de manier gezegd waarop gecommuniceerd moet worden dat muziek slecht is. Sterker nog, de discussie gaat erover of popmuziek uberhaupt slecht is. Jij bent een stadium verder. Dat is prima maar dat heeft niets met deze discussie te maken. Open even een nieuw topic

Ik denk dat dit ALLES met deze discussie te maken heeft. De vraag is hoe je met de zaken omgaat. Kies je voor een categorisch verbod: ik zie dat veel in die categorie fout is, dus de hele categorie (in dit geval popmuziek) is fout. Of kies je er voor om per concreet geval af te wegen of het verantwoord is met Gods geboden er naast.

Een categorisch gebod is makkelijk. Het probleem is, dat ik maar weinig jeugd tegenkomt die daarmee te overtuigen is (ze denken dan al snel: hij weet niet waar hij het over heeft, iets wat meestal ook zo is, omdat de jeugd veel beter thuis is in de popmuziek dan hun catechiseermeesters). Terwijl als je ze aanspoort om de concrete muziek/fims die ze hebben, stuk voor stuk te toetsen aan de 10 geboden, ze tot de conclusie komen dat er (bijna) niets is wat die toets doorstaan kan.

Ik denk dat het beter is om als regel te hanteren dat we concrete dingen aan Gods geboden toetsen, dan dat we categorische verboden opstellen. Al was het maar, omdat dat eerste ons continue de vraag doet stellen: Is alles wat ik doe, kijk en luister (of dat nu op internet is, een billboard langs de weg, een krantje in de trein, een filmpje op internet, muziek op mijn ipod, etc) te rijmen met Gods geboden. Kan ik dit coram deo, voor het aangezicht van God, doen, kijken of luisteren...?[/quote]
Maar wie heeft het hier nu over een categorisch verbod? Mijn insteek is juist die van jou: kom eens met popmuziek die niet verkeerd is. Parsifal komt dan met wat namen, waarvan ik denk: houdt dit de jeugd bezig? Als dat zo was, hadden we de discussie vermoedelijk niet.[/quote]

Aangezien je net zo kritisch bent over gospel en dat ziet als wereldse muziek met een godsdienstig sausje, en het gospelgenre heel veel jongeren, ook in de rechtse kerken, bezig houdt vraag ik me af of we anders deze discussie niet gehad zouden hebben.

Daarnaast gaat het hier niet over popmuziek die jongeren bezig houdt maar over popmuziek in het algemeen. En dan is de lijn van de "voorstanders" ook geweest: Waarschuw jongeren voor de gevaren van popmuziek, voor verkeerde muziek. Maar ga geen categorisch verbod instellen want er is ook goede popmuziek. Als jongeren alleen naar verkeerde popmuziek luisteren moeten we hen daar tegen waarschuwen, met voorbeelden, prima. Wat dat betreft vind ik de lezingen over popmuziek heel goed. Maar het gevolg is dus nog niet dat je helemaal geen popmuziek meer kan luisteren... je kan ze ook wijzen op goede popmuziek, dat dat ook bestaat.

Waar zie je bij mij een houding van een categorisch verbod? Ik loop juist in de lijn van Helma, die, zoals je lager kan zien, er ervaring mee heeft.

Volgens mij is jouw stelling: Alle popmuziek is per definitie verkeerd. Tenminste, zo komen je posts op mij over. Volgens mij is dat een categorisch verbod: De hele categorie "popmuziek" deugd niet.

Maar wie heeft het hier nu over een categorisch verbod? Mijn insteek is juist die van jou: kom eens met popmuziek die niet verkeerd is. Parsifal komt dan met wat namen, waarvan ik denk: houdt dit de jeugd bezig? Als dat zo was, hadden we de discussie vermoedelijk niet.

De opstelling is toch anders. Jouw houding komt op mij over: Bewijs maar eens dat er popmuziek is die wel goed is. Het uitgangspunt is: Het is slecht (categorisch verbod) behalve wanneer aangetoond kan worden als dat niet zo is.

Ik ben deze discussie ingestapt, met de volgende zaken:
1. Jolanda oproepen om roekeloos niet met sterk te verwarren.
2. Jolanda aangeven dat Romeinen 14 niet van toepassing is op deze zaak
3. Mijn eigen mening geven, die in dezelfde lijn ligt als Helma. Ik heb dan zelf niet zo'n jijdaar-lezing gevolgd, maar op de middelbare school van onze kinderen, is wel eens een soortgelijke lezing gehouden. Dan kan je evenals haar maar één ding concluderen: haat ook de rok die van het vlees bedekt is. Die lezingen gaan namelijk precies over de muziek waar de jongeren naar luisteren; de voorbeelden die Parsifal noemt, kennen ze niet eens.

Romeinen 14 gaat inderdaad ergens anders over, maar we kunnen hier wel degelijk dingen van leren, ook op dit gebied. Of kunnen we dit alleen toepassen op het eten van offervlees en heidense feestdagen en er verder niets mee in deze tijd? Het eten van offervlees en de feestdagen worden in dit hoofdstuk besproken, maar de les geldt van geen aanstoot geven, elkaar niet veroordelen, of je God kan danken voor wat je doet, of het tot zijn eer is etc. kunnen we wel degelijk ook op andere zaken betrekken, op issues van nu die op een bepaalde manier lijken op die issues van toen (geloven in een heidense cultuur, hoe ga je met de cultuur, gewoonten van de tijd etc. om)

[Erasmiaan]

Maar dan wel in het besef, dat we ze zelf moeten leren nadenken. Dat dingen niet goed of fout zijn omdat pa en moe dat zeggen. Maar dat er zelf een verantwoordelijkheid is om te leven naar Gods geboden. En dat bij elk liedje wat geluisterd wordt (want dat gebeurt helaas) de vraag gesteld moet worden: Kan ik hier de 10 geboden naast leggen.

Dat is niet altijd even goed en werkt niet even makkelijk, zeker niet met pubers. "Je mag een t.v. maar dan moet je alleen kijken waar je de 10 geboden naast kunt leggen." Veel jongeren kunnen die vrijheid niet aan (ik had die vrijheid vroeger niet aan gekunt). Het is allemaal niet zo zwart-wit.

[memento]

Maar dan wel in het besef, dat we ze zelf moeten leren nadenken. Dat dingen niet goed of fout zijn omdat pa en moe dat zeggen. Maar dat er zelf een verantwoordelijkheid is om te leven naar Gods geboden. En dat bij elk liedje wat geluisterd wordt (want dat gebeurt helaas) de vraag gesteld moet worden: Kan ik hier de 10 geboden naast leggen.

Dat is niet altijd even goed en werkt niet even makkelijk, zeker niet met pubers. "Je mag een t.v. maar dan moet je alleen kijken waar je de 10 geboden naast kunt leggen." Veel jongeren kunnen die vrijheid niet aan (ik had die vrijheid vroeger niet aan gekunt). Het is allemaal niet zo zwart-wit.

Was het maar zwart-wit, dan waren er pasklare antwoorden te geven.

Vanuit de gedachte: Waar hebben ze de rest van hun leven het meeste aan, en ook: waarmee kan ik ze (menselijkerwijs gesproken) het meest effectief mee overtuigen, denk ik dat de benadering waarin je ze aanzet om zelf te denken, om zelf te toetsen aan de 10 geboden, om zelf coram deo keuzes te maken, de beste aanpak is. Ook al besef ik heel goed dat dit waarschijnlijk ook helemaal niet 100% werkt. Maar wat je dan wel overgedragen hebt, is dat er aan een objectieve norm, de geboden Gods, getoetst moet worden. Ik denk dat dat heel belangrijk is. Omdat ook de jeugd haarfijn aanvoelt, als iets over die grens heengaat.

Ik kan ook niet naar eer en geweten tegenover de jeugd zeggen, dat ik alle popmuziek ken. Er is heel, heel veel diversiteit daarbinnen. Als ik dus iets zeg over een Nederlandstalige band, dan voelen heel veel jongeren die dat niet luisteren zich niet aangesproken omdat die iets anders luisteren. En als ik iets zeg over rockmuziek, voelen niet-rockmuziekluisteraars zich niet aangesproken. Ook binnen de gospelmuziek heb je die diversiteit. Ik denk daarom dat het beter is om niet te doen alsof je weet wat er allemaal speelt (dat kán je gewoon niet weten), maar het te houden bij regels die voor alle muziek gelden: Kan je er de 10 geboden naast leggen. Zowel langs de tekst, als langs het hele repertoire, als langs de optredens.

Je kan dan eerlijk zeggen: Ik weet niet zo heel veel af van wat er allemaal is. Dat weten jullie veel beter dan ik. Maar toets nu eens eerlijk wat je kijkt en luistert aan Gods geboden. God eist van jou, dat je heilig leeft. Wees nu eens eerlijk (eerlijkheid is iets wat veel jongeren belangrijk vinden, en waar je ze vaak goed op aan kan spreken).

[Mara]

Die artiesten ken ik ook niet. Ik ken ook geen jongeren die naar rockmuziek met een christelijke boodschap luisteren. Kennelijk voelen zij heel goed aan dat dat niet samen kan gaan. Maar er is ook geen MTV cultuur, bij onze kinderen en hun vrienden. Ze hebben een eigen persoonlijke smaak (niet de mijne) die best wel bijzonder te noemen is, omdat het geen top 40 muziek is. En als ik in hun schoenen ga staan, snap ik ergens wel dat zij het mooi vinden.
Op 19 jarige leeftijd zijn jongeren in het algemeen niet zo bezig met: gedenkt te sterven !
Ze menen een heel lang leven voor zich te hebben.
Af en toe worden ze opgeschrikt door een overlijden van een leeftijdsgenoot, maar ja, eigenlijk zoals verreweg de meeste mensen denken: het is bij de ander, het leven gaat verder.
Zoals ik mijn zoons waarschuw voor de gevaren bij het voetballen, het zit niet in de bal, het zit niet in de voetballer, maar het grote geheel. De afgoderij. Op zondagen zitten de stadions vol. Het is aanbidden van een afgod ! Zo doe ik dat ook bij de popmuziek.
En bij de naam Cat Stevens gaat dan toch een soort belletje rinkelen, volgens mij is hij boeddhist geworden ???
B Joel heb ik opgezocht, een gewone reguliere pop-artiest, met een liedje over Vietnam, okay, niet slecht, maar echt een wedergeboren christen ???
Dan wil jij echt niet meer in dat "sterrencircuit" rondgaan !
Zo ook met de andere zgn christelijke popgroepen, het slaat m.i. nergens op. Als de Heere een popartiest stil zou zetten en bepalen bij wat hij doet en wat er in hem leeft, dan zou je echt iets anders horen en zien !
En om Marnix nu onder de "sterken" te scharen ?? Wat en wie is sterk ? Wie staat, zie toe dat hij niet valle !

[parsifal]

En bij de naam Cat Stevens gaat dan toch een soort belletje rinkelen, volgens mij is hij boeddhist geworden ???
B Joel heb ik opgezocht, een gewone reguliere pop-artiest, met een liedje over Vietnam, okay, niet slecht, maar echt een wedergeboren christen ???
Dan wil jij echt niet meer in dat "sterrencircuit" rondgaan !
Zo ook met de andere zgn christelijke popgroepen, het slaat m.i. nergens op. Als de Heere een popartiest stil zou zetten en bepalen bij wat hij doet en wat er in hem leeft, dan zou je echt iets anders horen en zien !
En om Marnix nu onder de "sterken" te scharen ?? Wat en wie is sterk ? Wie staat, zie toe dat hij niet valle !

Cat Stevens is moslim geworden, Billy Joel is voor zover ik weet geen Christen. Johnny Cash was dat weer wel. Van Harry Chapin weet ik niet veel, maar "Cats in the cradle" heeft een aansprekende tekst.
Ook niet-Christenen hebben wel eens wat goeds te zeggen. Als Christenen kunnen we bijvoorbeeld ook wel wat van Gandhi of Plato leren (niet alles) of de schilderijen van Mondriaan bewonderen (was hij Christen?)

[Tiberius]

Ik heb toen ik zelf wat jonger was (jaartje of 10 geleden) ook enkele van zulke lezingen meegemaakt. Mij overtuigde dat toen niet. Heel simpel, omdat men aan de hand van een paar extreme voorbeelden een hele brede categorie van moderne muziek als slecht wegzet. De bezwaren die men daar noemde, was helemaal niet van toepassing op de muziek die ik toen luisterde. Ik hoor van genoeg jeugd nog hetzelfde verhaal. En loop maar eens wat hyves-profielen langs, en je zult met schrik zien dat er massaal popmuziek geluisterd en films gekeken wordt in onze gezindte.

Dan zou jij een goede kandidaat zijn om naar zo'n lezing te gaan, die Helma beschrijft. Of op één van onze middelbare scholen. Want daar wordt wel dezelfde muziek besproken die de jeugd beluistert en die je op hun hyves-profielen aantreft.

Het grote achterliggende probleem is: Verantwoordelijkheid vereist vrijheid. Mensen voelen zich niet of minder verantwoordelijk, wanneer ze niets te kiezen hebben, maar zich moeten voegen naar een wet of regel. Terwijl mensen zich verantwoordelijker weten, wanneer ze zelf een keuze hebben.

Eens, maar dat is een station verder. Je zal eerst je eigen visie moeten bepalen voordat je kan gaan nadenken over een manier waarop je dat aan andere, de jeugd, of wie dan ook, overdraagt.

Ik denk daarom, dat het beter is om de jeugd de vrijheid te geven om zelf hun muziek te kiezen (ook als hun dat verboden wordt, doen ze het toch), maar dan wel vanuit het onderwijs: Je mag alles luisteren, maar dan moet je wel oprecht voor het aangezicht van God die keuze maken, en als het ingaat tegen Gods geboden ook zo eerlijk zijn om te zeggen: Dit is fout, hier moet ik niet naar luisteren/kijken.

Dat hangt van de leeftijd af. Jongere pubers moet je gewoon rechtstreeks verbieden, als ze rond 13/14 zijn, kan je er over in gesprek gaan. Maar je zal als gezagsdrager toch altijd het laatste woord moeten hebben. Dat verwacht de jeugd ook van je.

Onze jeugd leeft in een wereld met heel veel keuzes. Keuzes die ouderen niet meer voor kunnen kauwen. Met de komst van internet is afschermen van de boze buitenwereld niet meer mogelijk (ook met een filter niet echt). Het is daarom belangrijk dat ze zich zelf verantwoordelijk weten tegenover God. Dat ze doordrongen zijn van het feit dat dingen niet fout zijn omdat pa en moe dat nu eenmaal vinden en daarom verbieden, maar omdat God (die altijd meekijkt) ze verbiedt: Als het ingaat tegen Zijn geboden, dan is het verkeerd. Dan is discussie ook niet mogelijk. God is geen God met wie te onderhandelen valt. Ouders kan je nog voor de gek houden, en stiekem gewoon doorgaan met wat ze verboden hebben, maar God is niet te misleiden. Wanneer jeugd zover gekregen wordt, dat ze hun doen en laten toetsen aan Zijn wet, is heel veel gewonnen.

Helemaal waar, maar dan heb je het over de wat oudere jeugd.

[Joannah]

[quote][Wanneer jeugd zover gekregen wordt, dat ze hun doen en laten toetsen aan Zijn wet, is heel veel gewonnen./quote]
mijns inziens is hiermee niets gewonnen.
de jeugd zal een vals gevoel van gerustheid krijgen, ontstaan door een geweten wat gestoeld is op wetticisme.
het is geen mag wel/mag niet verhaal.
Wie de Geest heeft, WIL geen muziek horen, die goddeloos is.

[Nochtans]

Wie de Geest heeft, WIL geen muziek horen, die goddeloos is.

En tot die tijd?

[Joannah]

Wie de Geest heeft, WIL geen muziek horen, die goddeloos is.

En tot die tijd?

kun je leven als een farizeer en de wet volgen, zonder een stap dichter bij je persoonlijke bekering te komen.