huisman schreef:Jammer, dat er niet meer mensen op dit topic reageren, er zijn in het verleden diverse topics geweest over het gebruik van de "Vadernaam". Dan vind ik het verrassend hoe die Naam gebruikt wordt in de Christelijke gebeden achter in ons Psalmboek.
Ten tijde van de Reformatie onderscheidde men (in navolging van Calvijn) een 3-voudig Vaderschap Gods:
1. God is Vader krachtens de Schepping
2. God is Vader krachtens het verbond
3. God is Vader krachtens de uitverkiezing/het geloof ten eeuwige leven
In de formulieren wordt God als Vader krachtens het Verbond aangesproken. De Reformatoren (en ook grotendeels de Nadere Reformatoren) rekenen alle gedoopte kinderen tot dat Verbond (zonder dat men daarmee zei dat bekering niet nodig was)*. Vanwege deze verbondsvisie kon men God als Vader aanspreken, en kon men ook rijk van de beloften Gods en van Christus spreken. Lees de gebeden maar, hoe Christo-centrisch deze zijn en hoe vaak de beloften aangehaald worden. Er valt van deze formuliergebeden veel te leren.
----------
* Eén van de bewijzen voor deze stelling vindt men in de Dordtse Leerregels, hoofdstuk 1, artikel 17, waar gesteld wordt dat kinderen van gelovige (d.i. kerkgaande) ouders in het genadeverbond zijn:
"Nademaal wij van den wille Gods uit Zijn Woord moeten oordelen, hetwelk getuigt dat de kinderen der gelovigen heilig zijn, niet van nature, maar uit kracht van het genadeverbond, in hetwelk zij met hun ouders begrepen zijn (...)"