Formatie 2010

[memento]

WAJong-ers kunnen ook studiefinanciëring krijgen naast hun uitkering (ingewikkelde regeling, maar kan neerkomen op het geld van de studiefinanciëring + 25% van het minimumloon uit werk + 25% vh minimumloon als inkomensondersteuning = 50% van het minimumloon + studiefinanciëring)

En vind je dat onterecht? Vergeet niet dat deze studenten vaak hogere kosten hebben dan niet-gehandicapte studenten. Daarnaast is een bijbaan (waarmee ze dus maximaal 25% van het minimumloon mogen bijverdienen) voor de meeste van deze Wajong-studenten helemaal niet haalbaar, hun studie en dagelijkse verzorging kost al genoeg tijd en energie. In de praktijk kun je die 25% inkomen uit werk dus eigenlijk wel vergeten.

Ik noemde het uiterste voorbeeld. En ja, er zijn inderdaad mensen die in dit uiterste voorbeeld vallen (vaak slimme fysiek-gehandicapte studenten).

Het gaat mij om het begrip "rechtvaardigheid". Het komt nu in best een aantal gevallen voor, dat WAJonger-ers méér geld netto overhoudt dan hun leeftijdsgenootjes.

En voor die extra kosten zijn ook weer extra potjes. Ik vindt het niet onrechtvaardig dat die extra kosten ook vergoed worden, maar dan niet via een uitkering, maar via een vergoeding die gebaseerd is op de daadwerkelijke kosten (de ene WAJonger maakt nu eenmaal vele malen meer kosten dan een andere).

[oesterschelpje]

Wat betreft mensen die op psychische redenen een WAJong hebben, ben ik voorstander van het schrappen van de uitkering, behalve voor uitzonderingsgevallen. Voor veel mensen met psychische klachten zou het beter zijn voor henzelf als zij werkten. Omdat regulier werk vaak moeilijk te vinden is, ben ik er voorstander van dat de overheid bedrijfjes opricht (wat taken voor de gemeente en het bedrijfsleven uitvoert tegen lage tarieven) waar deze mensen kunnen werken. Zij kunnen dan in een veilige omgeving werken (werken is iets wat de meesten graag willen, en hun behandelend psycholoog ook). En kunnen daarin ook een marktconform salaris krijgen. Dat het mogelijk is, hebben enkele pioniers bewezen, door volgens dit principe bedrijfjes op te zetten.

Ten dele mee eens, wat bereik je met mensen met psychische problemen die veroorzaakt worden door bijv. autisme?
Deze mensen lopen tegen muren van onbegrip aan, maar moeten in alle dingen dagelijks opnieuw aangestuurd worden.
Er zijn veel mensen met deze handicap, moeten die dan allemaal maar in kleine aparte bedrijfjes werken?
Dat gaat nooit lukken! In mijn werk kom ik veel van deze jongeren tegen, ook tijdens de evt. studie hebben zij het al zo moeilijk om staande te blijven, dat zij er echt geen bijbaantje bij kunnen hebben.
Vaak zie je ze voor de eindstreep al opbranden, terwijl met een goede begeleiding en veel structuur deze jongeren best een eind kunnen komen.
In de gevangenissen zitten heel veel ontspoorde mensen met een psychische achtergrond (autisme, borderline,schizofrenie, enz.) Het wordt tijd det de overheid zich eens serieus gaat verdiepen in deze problematiek.

Nogmaals, als we geen kennis hebben van de werkelijke problematiek achter de persoon, zullen we uitspraken doen, die geen recht doen aan degene aan wie ze gericht zijn.
Een uitkering krijg je echt niet zomaar, daar moet je heel hard voor knokken!

[Josephus]

Het gaat mij om het begrip "rechtvaardigheid". Het komt nu in best een aantal gevallen voor, dat WAJonger-ers méér geld netto overhoudt dan hun leeftijdsgenootjes.

Tegenover dat voordeel van een extra beetje geld staan echter een hoop nadelen waarvan die leeftijdsgenootjes verstoken blijven. Daarom vind ik dat geld in dit geval geen criterium kan zijn om de rechtvaardigheid te meten.

[oesterschelpje]

Precies!
Wanneer leeftijdsgenootjes lekker slapen, kunnen zij nachten rondlopen van benauwdheid.
Wanneer leeftijdgenootjes werken, liggen zij wel eens weken in een ziekenhuis.
Wanneer leeftijdsgenootjes even lekker naar vrienden gaan, zitten zij wel eens weken thuis gekluisterd aan een infuusje.
Leeftijdsgenootjes hebben geen "levenslang" etiketje, zij wel.
Om maar te zwijgen over een levensverwachting....!
Of jongeren die zich opsluiten, die zo eenzaam zijn vanwege hun psychische handicap.

Ik kan me persoonlijk echt geraakt voelen, terwijl ik geen wayonger ben, als ik zulke ongenuanceerde uitspraken lees.
In mijn directe omgeving hebben we diverse wayongers zitten, al dan niet met een hoog IQ.
Maar nogmaals, eer je voldoet aan de criteria van een wayonguitkering ben je veeeeele uren doktersbezoeken /praten/formulieren invullen e.d verder.

[Erasmiaan]

Ik ben het oneens met memento.

Tegelijkertijd zijn er ook dingen die niet helemaal kloppen. Een vriend van mij is erg ziek en is in een rolstoel terecht gekomen. Hij kan niet meer lopen. Hij heeft wel een tijd gewerkt. Dus hij krijgt nu een uitkering. Tevens zijn er potjes voor alle hulpmiddelen die hij nodig heeft (rolstoel, aanpassingen in huis etc.). Hij woont nog bij zijn ouders, dus heeft geen huisvestingskosten. Hij krijgt dus veel geld binnen, waar hij niets mee kan doen. Hij heeft daar wel recht op, want hij heeft er altijd hard voor gewerkt. Maar hij geeft zelf aan: wat moet ik met dat geld? Zo had ik ook een opa, die in een verpleegtehuis zat en bijna niets uitgaf maar wel een goed pensioen had en AOW kreeg. Die man spaarde voor een vermogen per maand (en dat gaf hij dan maar weg)!

Er zijn dingen die niet kloppen, maar op zulke gevallen is ook geen beleid te maken.

[memento]

Het gaat mij om het begrip "rechtvaardigheid". Het komt nu in best een aantal gevallen voor, dat WAJonger-ers méér geld netto overhoudt dan hun leeftijdsgenootjes.

Tegenover dat voordeel van een extra beetje geld staan echter een hoop nadelen waarvan die leeftijdsgenootjes verstoken blijven. Daarom vind ik dat geld in dit geval geen criterium kan zijn om de rechtvaardigheid te meten.

M.i. is het niet de taak van de overheid om de nadelen van een handicap en/of psychische storing te compenseren met geld (nog ongeacht de ethische bezwaren die je tegen het uitdrukken van leed in geld hebben kan). Straks gaan we mensen met een IQ van 80 nog een aanvullende uitkering geven, omdat zij geen IQ hebben van 120, en dus minder mogelijkheden hebben om een goed-betaalde baan te krijgen.

Kortom: Een uitkering ter hoogte van 2/3e van gemiddelde werkende leeftijdsgenootjes is m.i. redelijk. Met daarbij een compensatie van de extra kosten als gevolg van de handicap/ziekte.

[MarthaMartha]

Het gaat mij om het begrip "rechtvaardigheid". Het komt nu in best een aantal gevallen voor, dat WAJonger-ers méér geld netto overhoudt dan hun leeftijdsgenootjes.

Tegenover dat voordeel van een extra beetje geld staan echter een hoop nadelen waarvan die leeftijdsgenootjes verstoken blijven. Daarom vind ik dat geld in dit geval geen criterium kan zijn om de rechtvaardigheid te meten.

M.i. is het niet de taak van de overheid om de nadelen van een handicap en/of psychische storing te compenseren met geld.

maar zou het wel een taak van de maatschappij / overheid kunnen zijn om te zorgen dat ook zij kunnen "meedoen"in de maatschappij? daar is namelijk wel extra geld voor nodig.......

[refo]

We praten een behoorlijk eind langs elkaar heen. Dan komen er nog tranentrekkende verhalen bij en niet of minder terzake doende casussen.

Het plan is (als ik het goed begrepen heb) dat de Wajong verdwijnt en opgenomen wordt in de Bijstand of hoe dat tegenwoordig heet. De bedragen zijn even hoog, dus dat is geen probleem.

Het gaat alleen om wat er dan gebeuren gaat. Men wordt, als iedere anders bijstandstrekker, beoordeeld, op wat men doet, kan doen en beschikbbaarheid.

Iemand die gaat studeren is dus niet beschikbaar voor de arbeidsmarkt en krijgt dan volgens andere regels geld of geen geld.

[memento]

maar zou het wel een taak van de maatschappij / overheid kunnen zijn om te zorgen dat ook zij kunnen "meedoen"in de maatschappij? daar is namelijk wel extra geld voor nodig.......

Pleit ik ook voor. Desnoods met het opzetten van overheidsbedrijfjes. Zodat iedereen die (al is het beperkt) werken kan, ook daar een mogelijkheid toe heeft. Het heeft veel voordelen:
1. Kosten gaan omlaag. Niet iedereen is bereid te werken voor zijn geld (net als sommige studenten/scholieren niet werken).
2. Onder de mensen komen is goed voor sociale vaardigheden, en dus kansen op de arbeidsmarkt
3. Werk-beloning structuur is goed voor eigenwaarde
4. Werk-beloning structuur is goed om zorg-afhankelijkheid te verkleinen (geld is niet meer automatisch, maar iets wat mijn inbreng vraagt, mij wat kost, nl tijd en inspanning)

Er zullen altijd uitzonderingen zijn. Daarbij vindt ik een uitkering ook terecht. Maar voor de rest denk ik dat een iedereen-kan-werken aanpak beter is.

En refo: Ik bepleit deze aanpak ook voor bijstandstrekkers. Werken als verplichting voor het verkrijgen van een "uitkering". Daarmee maak je fraude minder interessant. En tegelijkertijd verhoog je de kans op doorstroming naar de reguliere arbeidsmarkt.

[refo]

Dat zit al in de bijstand. In principe moet er gewerkt worden.

[refo]

De onderhandelaars zijn eruit.

Nu mogen de fracties en de congressen een oordeel geven.

[Gijs83]

mijn dochter is Wahjonger
ze zou graag een baan willen; maar tot nog toe hebben alle pogingen van Atwork niets opgeleverd (anderhalf jaar)
Zelfs als ze bij boekwinkels ofzo aanbiedt dat ze vrijwillig wil komen werken om ervaring op te kunnen doen willen ze geen wahjonger
En het is een gewone vlotte representatieve meid.
Maar het bedrijfsleven zit niet op psychische mensen op de werkvloer te wachten.

Heel erg jammer, want Wajong is juist financieel best aantrekkelijk voor de werkgever, alleen hij moet de wil nog hebben om zo iemand aan het werk te hebben. Zouden ze het ook niet willen met een jobcoach ernaast op de werkvloer?

[Rijssen]

Witte rook boven het binnenhof

[Mara]

Een wajonger van 18 jaar krijgt dit echt niet !! Hoe kom je daar bij ?

http://www.rijksoverheid.nl/documenten- ... ering.html

29,62 per dag voor een 18-jarige.

En wil je dan ruilen met iemand die lichamelijk niet uit de voeten kan,of psychisch ??
Je moet je schamen

Ik zeg niet dat ik wil ruilen. Wel zeg ik, dat je rechtvaardig moet zijn. Dus iemand niet veel minder, maar ook niet veel meer geven dan zijn leeftijdsgenootjes.

Ik had per pb al een loonbriefje gestuurd:
voor de overige lezers:
juli 2010 :498,29 bruto per maand, daar gaat 135 zorgverz af.
In de maand januari is zijn eigen bijdrage al opgesoupeerd, dus die is hij dan al kwijt, hij krijgt dan een ged compensatie.
Ik praat hier over een chronisch zieke, dus ondanks zijn beperkte tijd (medicatie en therapie) en energie, maakt hij volledige dagen.
En dan maakt mij het niet uit uit welk potje dit dan komt, hoe het heet, maar hij heeft ( en alle anderen) gewoon recht op.
Door dit keiharde oordelen, kun je jongeren uit die groep kwetsen, alsof zij de klaplopers zijn.

Helma: er zijn meerdere reintegratiebureaus, allemaal met hun eigen specialiteit.
Ik weet dat een jobcaoch ong 7500 euro per jaar kost, om iemand te begeleiden op zn werk.
Het UWV heeft het er graag voor over, om zodoende iemand nuttig aan het werk te houden.

Het is aantrekkelijk voor een bedrijf, omdat ze geen zorgen hebben over de ziekteuitkering.
Er is in Amsterdam een uitzendbureau voor chron zieken en jongeren met een beperking.
EMMA-AT-WORK
Zij bemiddelen tussen de (vaak grotere) bedrijven en de werkzoekende jongere.
Spoorwegen, Albert Heijn zijn al afnemers, wie volgt ?

[Mara]

We praten een behoorlijk eind langs elkaar heen. Dan komen er nog tranentrekkende verhalen bij en niet of minder terzake doende casussen.

Het plan is (als ik het goed begrepen heb) dat de Wajong verdwijnt en opgenomen wordt in de Bijstand of hoe dat tegenwoordig heet. De bedragen zijn even hoog, dus dat is geen probleem.

Het gaat alleen om wat er dan gebeuren gaat. Men wordt, als iedere anders bijstandstrekker, beoordeeld, op wat men doet, kan doen en beschikbbaarheid.

Iemand die gaat studeren is dus niet beschikbaar voor de arbeidsmarkt en krijgt dan volgens andere regels geld of geen geld.

We praten niet langs elkaar heen, maar sommigen hebben gewoon weinig verstand van zaken in deze.
De ervaringsdeskundigen moeten hier aan het woord komen, die een kind hebben in de wajong.
Zij weten hoe het gaat, wat je er voor moet doen, mankeren.
Rare opmerking ook: tranentrekkend.
Niet erg christelijk !
Christen zijn betekent: opkomen voor de zwakkeren, en niet hard oordelen ! Draagt elkanders lasten...