Een link voor de foto's die komen:
http://www.pixum.nl/viewalbum/?id=950942
Hier een klein verslag van onze vakantie op Bali en Java
Bali en Java.
Het is zondagavond 17 augustus en hoe later het op de avond wordt des te meer worden we geconfronteerd met het fijt dat we morgen, morgen maandag 18 augustus, met het vliegtuig zullen vertrekken voor een vakantie naar Bali en Java.
Annie (mijn vrouw) is al de gehele dag ziek, last van pijn in haar buik en misselijk, (nee niet van de spanning want we hebben al heel wat afgevlogen) en ik heb al gezegd dat als het morgenochtend niet over is ze beter ff bij de dokter langs kan gaan.
Maar gelukkig is het op maandagmorgen al een heel stuk beter, ondanks dat ze nog wel een raar gevoel in haar maag heeft.
Inmiddels zijn we begonnen met de koffers in te pakken, want we worden om 10.45 uur door de taxi opgehaald om naar Schiphol gebracht te worden, waarin veel teveel kleren worden gestopt die we helemaal niet nodig hebben,
24 kg in de ene koffer en 23 kg in de andere koffer is al veel teveel, maar we besluiten het risico te aanvaarden dat we vrachtkosten moeten bijbetalen. Inmiddels mijn rugzak, die als handbagage wordt meegenomen, ook nog eens helemaal volgestouwd en die woog inmiddels ook al 12 kg, terwijl we er eigenlijk maar 5 mogen meenemen. Vergoelijkend heb ik tegen Annie gezegd dat haar tas van 6 kg. Weer een hoop goed maakt.
Ja jullie merken wel dat jelle het zware werk mag doen tijdens de vakantie. Nu ook nog ff de filmcamera en het fototoestel meenemen en de nodige laadapparaten en we zijn gereed.
Inmiddels is het al 10.500 uur geworden en er is nog een taxi, dus gaan we maar eens bellen waar die taxi blijft. Krijgen we te horen dat ze ons niet kunnen vinden. Nu gebeurd het wel eens meer dat ze ons niet kunnen vinden maar dat heeft een heel andere reden, maar hier was de reden dat de taxi centrale nog een centrale is van de oude stempel die nog geen navigatiesysteem aan boord heeft en denkt dat de chauffeur opa Jelle wel weet te vinden. Uiteindelijk stond hij dan toch voor de deur om 11.15. uur.
Op Schiphol aangekomen merken we dat het vreselijk druk is en als we langs de controle komen waar onze koffers gescand worden zegt de beambte die daar mee bezig is tegen ons: “eindelijk eens geen spleetogen die ik moeizaam uit moet leggen dat de handbagage niet behoeft gescand te worden.â€
Bali en Java
-
Jelle
Nieuwe foto's toegevoegd
http://www.pixum.nl/members/jelledepate ... bum=950942
deel twee
Ondertussen was het buiten donker geworden en we besloten om deze avond eerst maar in ons eigen hotel te blijven eten. Ja, ik weet het ik ben een onrustig type en daarom boeken wij vaak alleen maar logies en ontbijt en als het ontbijt me ook niet aanstaat ontbijten we gewoon in een ander restaurant. Maar s’avonds is het voor ons meestal een avondvullend gebeuren om lekker pas tegen 20.00 uur te gaan eten en dan eens hier en dan eens daar lekker te gaan dineren. Een heerlijke maaltijd en een goed glas wijn kan soms wonderen doen voor je humeur.
Maar vanavond besloten we om hier te blijven en morgen eerst maar eens de boel in de omgeving te gaan verkennen.
Maar wat was dat eten daar eigenlijk al een beetje een tegenvaller. We waren zeggen en schrijven de enigste eters daar en je kunt je voorstellen dat als je met z’n twee-en op een groot terras buitenzit te eten dat er geen gezelligheid van het hele gebeuren uitgaat. Dus was ons plan al gelijk getrokken, dit is de eerste en de laatste keer hier.
Na het eten zijn we terug naar onze kamer gegaan en hebben nog enkele uren heerlijk in het donker op het terras gezeten.
Ondertussen hebben we wel begrepen dat het op Bali 365 dagen in een jaar gemiddeld 30 graden is en dat ze maar twee seizoenen kennen in plaats van 4. Het eerste seizoen is het regenseizoen en het tweede seizoen is het droge seizoen. Nou droog wisten we wel maar de regentijd wisten we niet hoe dat zou gaan. Ik heb me laten vertellen dat het in de regentijd vanaf ongeveer november tot en met begin maart. Het regent dan gemiddeld 1 of twee keer per dag behoorlijk hard en daarna is het weer droog. Dus niet dat het elke dag de gehele dag regent. De temperatuur blijft ook in die tijd rond de dertig graden.
Ik denk dat de aardbol toch maar eens een kleinstukje moet gaan verdraaien zodat wij hier ook eens in dat heerlijke klimaat terecht komen.
Ik zie het al gebeuren, Kerst inkopen doen met 30 graden, de mensen gaan met de kerstboom naar het strand, de kerstman komt niet op de slee maar op een surfplank en noem maar op. Want dat stel ik me dan natuurlijk voor bij een dergelijke klimaatsverandering hier.
Maar genoeg dat is nu eenmaal niet zo.
Inmiddels is het al 23.30 geworden en we besluiten maar naar bed te gaan. Na zo’n lange dag van 23 uur niet slapen en het grote tijdsverschil zijn we zo langzamerhand vreselijk moe geworden en kunnen onze ogen bijna niet meer open houden.
Hoewel mijn geest nog actief genoeg is om nog heerlijk buiten te blijven zitten.
Van plan om morgenochtend eens heerlijk uit te slapen zijn we naar bed gegaan.
Even later, ik wordt word wakker met vreselijke hoofdpijn en ik voel dat een migraine aanval zich aanmeld en naast me kijkend zie ik dat moeders heerlijk ligt te knorren en kijkend op de klok zie ik dat het nog maar 02.00 uur in de nacht is.
Tot overmaat van ramp kwam ik tijdens de heenreis er al achter dat ik al de pillen die ik moet slikken, allemaal thuis in de kast heb laten liggen, waaronder ook de pillen die ik gebruik tegen migraine.
Inmiddels al een paar keer in bed en uit bed gegaan. Moeder Annie wordt wakker en zegt: wat loop je nu weer te spoken. En ik zeg mopperend dat ik barst van de hoofdpijn en dat ik geen pillen heb. Een lange nacht voor de boeg hebbend probeer ik toch maar weer inslaap te komen, maar dat lukt natuurlijk niet en al zittend en lopend en buiten zittend zie ik tegen de morgen om 6.00 uur dat het licht begint te worden en als ik op bed ga liggen voel ik dat ik langzaam aan wegzak en als ik wakker word is het inmiddels al 7 uur geworden. Mijn hoofdpijn is toch heel wat minder en ik begin maar vast met het nemen van paracetamol, wetend dat ik ondanks dat de hele dag nog wel een licht hoofd zal hebben en ik me niet te druk moet maken.
Ja, jongens, jullie lezen het wel maar we waren op dat moment echt twee van die oudjes met klachten en last van reizen.
Om 8.00 uur Annie wakker gemaakt en gezegd dat ik enorme trek heb om te gaan eten. Inmiddels heb ik me geschoren en aangekleed en terwijl ik vast buiten op de veranda ga zitten is Annie bezig met aankleden en wassen.
Inmiddels zie en hoor ik wat gepraat en gerommel om me heen en merk dat zo her en der ook andere mensen wakker zijn en zullen gaan eten.
Ik geniet van de zon, de warmte, en het uitzicht in onze mooie tuin. En als Annie klaar gaan we eerst ontbijten voordat we het stadje intrekken om te zien wat er allemaal te doen is.
Het ontbijt is super eenvoudig:
Rijst, nassi, Ei, kruiden voor over de nassie, brood, jam, gebakken ei of gekookt, op aanvraag tomaten en bakken vol met fruit, Ananas, meloen, mango en banaan.
Het brood kan je ook nog roosteren.
Super eenvoudig maar ja wat wil je voor dat kleine prijsje wat dit alles koste, Dus ons hoor je niet klagen.
Terwijl wij daar zitten is ook onze reisagent van het nederlandse reisbureau aangekomen om het een en ander te vertellen over wat we kunnen doen en wat voor uitstapjes dat hun in de aanbieding hebben.
Bij hem aan tafel zijn drie vrouwen aangeschoven en zijn volop in gesprek. Terwijl wij erlangs lopen vraagt de agent of we er ook bij willen komen zitten dan behoeft hij het straks ook niet nog weer eens aan ons te vertellen.
We worden voorgesteld en we stellen ons zelf voor.
De vrouw die er zit is weduwe en een van de twee dames is haar 19 jarige dochter met een vriendin.
Uit de gesprekken blijkt dat het goedkoper is om niet alleen met een gids op pad te gaan maar met minimaal 4 personen. Dit kost namelijk net zoveel als dat je met 2 personen gaat.
We besluiten ons bij de dames aan te sluiten op de trips die we gezamenlijk zullen maken. Uiteraard hadden wij ook wat andere interesses en zij ook maar er worden toch 5 dagen met elkaar afgesproken om wat te gaan doen.
Ik zal ze niet alle 5 vertellen want er waren ook dagen bij waarvan we niet veel te vertellen hebben, maar die wel bijzonder interessant waren.
In elk geval hadden we besloten om de eerst twee dagen nog niet te gaan reizen, di vanwege mijn hoofdpijn en moeder Annie was ook nog niet geheel fit. Dus even twee dagen rust en gemak.
Om 11.00 uur besluiten we, na eerst een bakkie koffie gezet te hebben op ons terras en een speculaasje erbij, ja we zijn echte Nederlanders en willen een speculaasje bij de koffie niet missen, dus nemen we de nodige pakken mee, vertrekken we eerst maar eens richting het strand.
Buiten op straat komend worden we gelijk al aangesproken en vraagt men: Transport? Transport?. Later blijkt dat we van deze uitroepen helemaal dol worden, men kan zich daar niet voorstellen dat je met die warme daar dus op je gemak een paar uur gaat lopen, nou wij dus wel, maar wel bij iedere taxi die langs rijdt roept men je achterna: Transport.
Op straat komend lopen we binnen de kortste tijd in het centrum van het kleine stadje. Wat een drukte aan verkeer. De motorfietsen vliegen je aan alle kanten voorbij en de leger een auto’s probeert zich door de smalle straten heen te wurmen. Wat de verkeersregels daar zijn weet ik niet maar in elk geval rijdt men links haalt rechts en links in en vliegt overal gewoon tussen door.
Auto’s van de jaren 50 en 60 rijdens daar nog in hele hordes rond en je hebt het idee af en toe in het Autotron te wandelen.
We besluiten uiteindelijk een taxi te nemen naar Legean Beache waar we voor 50 euro cent 6 km. Verderop worden gebracht op het strand.
Op het strand is het bijzonder stil, op de golven van de branding zien we hoe jongelui met hun surfplankjes bovenop de golf mee glijden. Een mooi gezicht om te zien hoe behendig ze zijn om op die plank te blijven staan totdat de golf eindigt en je ze in het water ziet wegzakken.
De rust op het strand is het gevolg van de grote hoeveelheid strand die er op Bali is, maar ook het gevolg dat de toeristen sinds de bomaanslag vorig jaar in de Disco te Kuta, massaal wegblijven. Wij hoorden dat er 60% minder toeristen zijn als vorig jaar en dat merk je op het strand maar ook op alle terrassen van restaurants waar zo af en toe een enkel tafeltje bezet is.
Voor de bevolking, die toch al afhankelijk is van het toerisme, een ramp.
Maar inmiddels worden we wel omringd door een stel oude vrouwen die ons zover proberen te krijgen voor een massage of een voetbehandeling, dit alles in het Indonesisch en roepend van; pedicure pedicure.
Vrouwlief laat zich overhalen en ligt binnen enkele seconden op een matje op het strand, en een heel stel vrouwen zijn bezig haar hielen te vijlen om eelt weg te halen en haar handen nageltjes te knippen te veilen.
Het zal best wel heerlijk zijn om je voeten even lekker te laten behandelen maar opa Jelle krijgen ze natuurlijk niet zo ver dat hij daar ook nog eens gaat liggen. En hoe ook die oude vrouwen in opa jelle’s bovenarmen knijpen en roepen massage, massage, blijf ik rechtovereind staan wachten tot dat vrouwlief klaar is.
Uiteindelijk als dit achter de rug is, is Annie helemaal opgelucht en zegt dit had ik in Nederland al lang eerder moeten laten doen. Haar hielen zijn er echt van opgeknapt en het eelt is er vanaf en ze kan weer gemakkelijker lopen. Ik zeg: nou een goede voorbereiding voor lange wandelingen hier.
Waarom liet jij het ook niet doen, zegt Annie. Nou zeg ik: Ik voel daar niet veel voor een stel van die ouwe wijfies aan mijn lijf. Nee niet gezien en trouwens mijn nagels kan ik zelf wel knippen daar heb ik geen ouwe wijfies voor nodig.
Ik krijg nog wel even naar mijn hoofd geslingerd dat wanneer het jongeren geweest waren ik dan zeker wel mijn voeten had laten behandelen, maar je begrijpt dat ik dat resoluut heb afgeweerd. Ha ha ha ha.
We besluiten om over het strand naar ons hotel terug te lopen, een afstand van ongeveer 4 kilometer lopen. Nou ik kan zeggen dat dat heerlijk is. De broekspijpen nog eens extra hoog opgerold en heerlijk met je voeten door het water heen banjeren.
Vlakbij waar wij weer het standje in moeten gaan is er een heerlijk terras wat aan het strand grenst en we besluiten om hier wat te gaan drinken. Door het wandelen in de felle zon en de hoge temperatuur raak je behoorlijk wat vocht kwijt en krijg je ook behoorlijk dorst. En een heerlijk koel biertje gaat er dan best in.
Bedienden zijn op dat moment ook bezig, het was inmiddels al tegen het eind van de middag geworden, bezig met tafeltjes op het strand neer te zetten en stoelen er bij. Grote vijfarmige kaarsenstandaards werden bij de tafeltjes neergezet en dit alles blijkt te zijn om s’avonds heerlijk op het strand, aan de branding, te kunnen eten. Het ziet er allemaal even netjes en verzorgd uit dus we besluiten om hier s’avonds maar te gaan eten, gezellig op het strand.
Na afloop naar huis gegaan en nog heerlijk een duik genomen in ons zwembad en daarna opgeknapt.
Om 18.00 uur is het op Bali al helemaal donker en toen we dan ook om 20.00 uur naar het betreffende terras liepen was het dus geheel donker. Een lange broek aangetrokken vanwege de muggen s’avonds, en een overhemd met lange mouwen, kwamen we daar op het strand aan. Op de betreffende kaarsenstandaards branden de kaarsen met daar overheen een glazen stolp om het uitwaaien door de wind te voorkomen.
Een schitterend gezicht het strand zo mooi flauw verlicht en vlakbij de branding van de zee. Van de vele tafeltjes waren er maar 4 bezet en wij zochten een tafeltje op vlakbij het water.
We zaten nog maar net of de ober kwam vragen wat we wilden drinken en eten en lag intussen de menukaart neer. Na onze keuze werd al heel snel het drinken gebracht en gelijk zagen we ook hoe vier mannen 2 met gitaar en één met een grote bas en een met een grote trommel kwamen aanlopen. Ze stopten bij het tafeltje het verst bij ons vandaag en maakten een praatje met de mensen die daar zaten. Even later begon men te spelen en te zingen.
Tot mijn verbazing hoorden we hoe enkele liedjes gezongen werden uit mijn jeugd vandaan ik denk zo van de eind 50 begin 60 en dan in gebroken Nederlands. We moesten vreselijk lachen want de gehele tekst konden ze toch niet echt helemaal en de uitspraak was ook vertederend om te horen. Ik noem maar even: Ze zongen: Toelupen uit Amsterdam en wat de moen niet zeggen kan zeggen toelupen uit amsterdam en even later weer war de boer niet zeggen kan zeggen toelupen uit Amsterdam. Nou geweldig toch. Onder tussen werd er ook bij de ander tafeltjes wat gezongen, liedjes van La Coekaradsja enz. In elk geval wat oudere versjes. In het Engels of in het Indonesisch. Uiteindelijk kwamen ze op ons tafeltje af en informeerden waar wij vandaan kwamen en riepen alleen maar: oh Hollanda Hollanda, wij zingen voor Hollanda. Ik zeg: “ja hoor zing maar watâ€
http://www.pixum.nl/members/jelledepate ... bum=950942
deel twee
Ondertussen was het buiten donker geworden en we besloten om deze avond eerst maar in ons eigen hotel te blijven eten. Ja, ik weet het ik ben een onrustig type en daarom boeken wij vaak alleen maar logies en ontbijt en als het ontbijt me ook niet aanstaat ontbijten we gewoon in een ander restaurant. Maar s’avonds is het voor ons meestal een avondvullend gebeuren om lekker pas tegen 20.00 uur te gaan eten en dan eens hier en dan eens daar lekker te gaan dineren. Een heerlijke maaltijd en een goed glas wijn kan soms wonderen doen voor je humeur.
Maar vanavond besloten we om hier te blijven en morgen eerst maar eens de boel in de omgeving te gaan verkennen.
Maar wat was dat eten daar eigenlijk al een beetje een tegenvaller. We waren zeggen en schrijven de enigste eters daar en je kunt je voorstellen dat als je met z’n twee-en op een groot terras buitenzit te eten dat er geen gezelligheid van het hele gebeuren uitgaat. Dus was ons plan al gelijk getrokken, dit is de eerste en de laatste keer hier.
Na het eten zijn we terug naar onze kamer gegaan en hebben nog enkele uren heerlijk in het donker op het terras gezeten.
Ondertussen hebben we wel begrepen dat het op Bali 365 dagen in een jaar gemiddeld 30 graden is en dat ze maar twee seizoenen kennen in plaats van 4. Het eerste seizoen is het regenseizoen en het tweede seizoen is het droge seizoen. Nou droog wisten we wel maar de regentijd wisten we niet hoe dat zou gaan. Ik heb me laten vertellen dat het in de regentijd vanaf ongeveer november tot en met begin maart. Het regent dan gemiddeld 1 of twee keer per dag behoorlijk hard en daarna is het weer droog. Dus niet dat het elke dag de gehele dag regent. De temperatuur blijft ook in die tijd rond de dertig graden.
Ik denk dat de aardbol toch maar eens een kleinstukje moet gaan verdraaien zodat wij hier ook eens in dat heerlijke klimaat terecht komen.
Ik zie het al gebeuren, Kerst inkopen doen met 30 graden, de mensen gaan met de kerstboom naar het strand, de kerstman komt niet op de slee maar op een surfplank en noem maar op. Want dat stel ik me dan natuurlijk voor bij een dergelijke klimaatsverandering hier.
Maar genoeg dat is nu eenmaal niet zo.
Inmiddels is het al 23.30 geworden en we besluiten maar naar bed te gaan. Na zo’n lange dag van 23 uur niet slapen en het grote tijdsverschil zijn we zo langzamerhand vreselijk moe geworden en kunnen onze ogen bijna niet meer open houden.
Hoewel mijn geest nog actief genoeg is om nog heerlijk buiten te blijven zitten.
Van plan om morgenochtend eens heerlijk uit te slapen zijn we naar bed gegaan.
Even later, ik wordt word wakker met vreselijke hoofdpijn en ik voel dat een migraine aanval zich aanmeld en naast me kijkend zie ik dat moeders heerlijk ligt te knorren en kijkend op de klok zie ik dat het nog maar 02.00 uur in de nacht is.
Tot overmaat van ramp kwam ik tijdens de heenreis er al achter dat ik al de pillen die ik moet slikken, allemaal thuis in de kast heb laten liggen, waaronder ook de pillen die ik gebruik tegen migraine.
Inmiddels al een paar keer in bed en uit bed gegaan. Moeder Annie wordt wakker en zegt: wat loop je nu weer te spoken. En ik zeg mopperend dat ik barst van de hoofdpijn en dat ik geen pillen heb. Een lange nacht voor de boeg hebbend probeer ik toch maar weer inslaap te komen, maar dat lukt natuurlijk niet en al zittend en lopend en buiten zittend zie ik tegen de morgen om 6.00 uur dat het licht begint te worden en als ik op bed ga liggen voel ik dat ik langzaam aan wegzak en als ik wakker word is het inmiddels al 7 uur geworden. Mijn hoofdpijn is toch heel wat minder en ik begin maar vast met het nemen van paracetamol, wetend dat ik ondanks dat de hele dag nog wel een licht hoofd zal hebben en ik me niet te druk moet maken.
Ja, jongens, jullie lezen het wel maar we waren op dat moment echt twee van die oudjes met klachten en last van reizen.
Om 8.00 uur Annie wakker gemaakt en gezegd dat ik enorme trek heb om te gaan eten. Inmiddels heb ik me geschoren en aangekleed en terwijl ik vast buiten op de veranda ga zitten is Annie bezig met aankleden en wassen.
Inmiddels zie en hoor ik wat gepraat en gerommel om me heen en merk dat zo her en der ook andere mensen wakker zijn en zullen gaan eten.
Ik geniet van de zon, de warmte, en het uitzicht in onze mooie tuin. En als Annie klaar gaan we eerst ontbijten voordat we het stadje intrekken om te zien wat er allemaal te doen is.
Het ontbijt is super eenvoudig:
Rijst, nassi, Ei, kruiden voor over de nassie, brood, jam, gebakken ei of gekookt, op aanvraag tomaten en bakken vol met fruit, Ananas, meloen, mango en banaan.
Het brood kan je ook nog roosteren.
Super eenvoudig maar ja wat wil je voor dat kleine prijsje wat dit alles koste, Dus ons hoor je niet klagen.
Terwijl wij daar zitten is ook onze reisagent van het nederlandse reisbureau aangekomen om het een en ander te vertellen over wat we kunnen doen en wat voor uitstapjes dat hun in de aanbieding hebben.
Bij hem aan tafel zijn drie vrouwen aangeschoven en zijn volop in gesprek. Terwijl wij erlangs lopen vraagt de agent of we er ook bij willen komen zitten dan behoeft hij het straks ook niet nog weer eens aan ons te vertellen.
We worden voorgesteld en we stellen ons zelf voor.
De vrouw die er zit is weduwe en een van de twee dames is haar 19 jarige dochter met een vriendin.
Uit de gesprekken blijkt dat het goedkoper is om niet alleen met een gids op pad te gaan maar met minimaal 4 personen. Dit kost namelijk net zoveel als dat je met 2 personen gaat.
We besluiten ons bij de dames aan te sluiten op de trips die we gezamenlijk zullen maken. Uiteraard hadden wij ook wat andere interesses en zij ook maar er worden toch 5 dagen met elkaar afgesproken om wat te gaan doen.
Ik zal ze niet alle 5 vertellen want er waren ook dagen bij waarvan we niet veel te vertellen hebben, maar die wel bijzonder interessant waren.
In elk geval hadden we besloten om de eerst twee dagen nog niet te gaan reizen, di vanwege mijn hoofdpijn en moeder Annie was ook nog niet geheel fit. Dus even twee dagen rust en gemak.
Om 11.00 uur besluiten we, na eerst een bakkie koffie gezet te hebben op ons terras en een speculaasje erbij, ja we zijn echte Nederlanders en willen een speculaasje bij de koffie niet missen, dus nemen we de nodige pakken mee, vertrekken we eerst maar eens richting het strand.
Buiten op straat komend worden we gelijk al aangesproken en vraagt men: Transport? Transport?. Later blijkt dat we van deze uitroepen helemaal dol worden, men kan zich daar niet voorstellen dat je met die warme daar dus op je gemak een paar uur gaat lopen, nou wij dus wel, maar wel bij iedere taxi die langs rijdt roept men je achterna: Transport.
Op straat komend lopen we binnen de kortste tijd in het centrum van het kleine stadje. Wat een drukte aan verkeer. De motorfietsen vliegen je aan alle kanten voorbij en de leger een auto’s probeert zich door de smalle straten heen te wurmen. Wat de verkeersregels daar zijn weet ik niet maar in elk geval rijdt men links haalt rechts en links in en vliegt overal gewoon tussen door.
Auto’s van de jaren 50 en 60 rijdens daar nog in hele hordes rond en je hebt het idee af en toe in het Autotron te wandelen.
We besluiten uiteindelijk een taxi te nemen naar Legean Beache waar we voor 50 euro cent 6 km. Verderop worden gebracht op het strand.
Op het strand is het bijzonder stil, op de golven van de branding zien we hoe jongelui met hun surfplankjes bovenop de golf mee glijden. Een mooi gezicht om te zien hoe behendig ze zijn om op die plank te blijven staan totdat de golf eindigt en je ze in het water ziet wegzakken.
De rust op het strand is het gevolg van de grote hoeveelheid strand die er op Bali is, maar ook het gevolg dat de toeristen sinds de bomaanslag vorig jaar in de Disco te Kuta, massaal wegblijven. Wij hoorden dat er 60% minder toeristen zijn als vorig jaar en dat merk je op het strand maar ook op alle terrassen van restaurants waar zo af en toe een enkel tafeltje bezet is.
Voor de bevolking, die toch al afhankelijk is van het toerisme, een ramp.
Maar inmiddels worden we wel omringd door een stel oude vrouwen die ons zover proberen te krijgen voor een massage of een voetbehandeling, dit alles in het Indonesisch en roepend van; pedicure pedicure.
Vrouwlief laat zich overhalen en ligt binnen enkele seconden op een matje op het strand, en een heel stel vrouwen zijn bezig haar hielen te vijlen om eelt weg te halen en haar handen nageltjes te knippen te veilen.
Het zal best wel heerlijk zijn om je voeten even lekker te laten behandelen maar opa Jelle krijgen ze natuurlijk niet zo ver dat hij daar ook nog eens gaat liggen. En hoe ook die oude vrouwen in opa jelle’s bovenarmen knijpen en roepen massage, massage, blijf ik rechtovereind staan wachten tot dat vrouwlief klaar is.
Uiteindelijk als dit achter de rug is, is Annie helemaal opgelucht en zegt dit had ik in Nederland al lang eerder moeten laten doen. Haar hielen zijn er echt van opgeknapt en het eelt is er vanaf en ze kan weer gemakkelijker lopen. Ik zeg: nou een goede voorbereiding voor lange wandelingen hier.
Waarom liet jij het ook niet doen, zegt Annie. Nou zeg ik: Ik voel daar niet veel voor een stel van die ouwe wijfies aan mijn lijf. Nee niet gezien en trouwens mijn nagels kan ik zelf wel knippen daar heb ik geen ouwe wijfies voor nodig.
Ik krijg nog wel even naar mijn hoofd geslingerd dat wanneer het jongeren geweest waren ik dan zeker wel mijn voeten had laten behandelen, maar je begrijpt dat ik dat resoluut heb afgeweerd. Ha ha ha ha.
We besluiten om over het strand naar ons hotel terug te lopen, een afstand van ongeveer 4 kilometer lopen. Nou ik kan zeggen dat dat heerlijk is. De broekspijpen nog eens extra hoog opgerold en heerlijk met je voeten door het water heen banjeren.
Vlakbij waar wij weer het standje in moeten gaan is er een heerlijk terras wat aan het strand grenst en we besluiten om hier wat te gaan drinken. Door het wandelen in de felle zon en de hoge temperatuur raak je behoorlijk wat vocht kwijt en krijg je ook behoorlijk dorst. En een heerlijk koel biertje gaat er dan best in.
Bedienden zijn op dat moment ook bezig, het was inmiddels al tegen het eind van de middag geworden, bezig met tafeltjes op het strand neer te zetten en stoelen er bij. Grote vijfarmige kaarsenstandaards werden bij de tafeltjes neergezet en dit alles blijkt te zijn om s’avonds heerlijk op het strand, aan de branding, te kunnen eten. Het ziet er allemaal even netjes en verzorgd uit dus we besluiten om hier s’avonds maar te gaan eten, gezellig op het strand.
Na afloop naar huis gegaan en nog heerlijk een duik genomen in ons zwembad en daarna opgeknapt.
Om 18.00 uur is het op Bali al helemaal donker en toen we dan ook om 20.00 uur naar het betreffende terras liepen was het dus geheel donker. Een lange broek aangetrokken vanwege de muggen s’avonds, en een overhemd met lange mouwen, kwamen we daar op het strand aan. Op de betreffende kaarsenstandaards branden de kaarsen met daar overheen een glazen stolp om het uitwaaien door de wind te voorkomen.
Een schitterend gezicht het strand zo mooi flauw verlicht en vlakbij de branding van de zee. Van de vele tafeltjes waren er maar 4 bezet en wij zochten een tafeltje op vlakbij het water.
We zaten nog maar net of de ober kwam vragen wat we wilden drinken en eten en lag intussen de menukaart neer. Na onze keuze werd al heel snel het drinken gebracht en gelijk zagen we ook hoe vier mannen 2 met gitaar en één met een grote bas en een met een grote trommel kwamen aanlopen. Ze stopten bij het tafeltje het verst bij ons vandaag en maakten een praatje met de mensen die daar zaten. Even later begon men te spelen en te zingen.
Tot mijn verbazing hoorden we hoe enkele liedjes gezongen werden uit mijn jeugd vandaan ik denk zo van de eind 50 begin 60 en dan in gebroken Nederlands. We moesten vreselijk lachen want de gehele tekst konden ze toch niet echt helemaal en de uitspraak was ook vertederend om te horen. Ik noem maar even: Ze zongen: Toelupen uit Amsterdam en wat de moen niet zeggen kan zeggen toelupen uit amsterdam en even later weer war de boer niet zeggen kan zeggen toelupen uit Amsterdam. Nou geweldig toch. Onder tussen werd er ook bij de ander tafeltjes wat gezongen, liedjes van La Coekaradsja enz. In elk geval wat oudere versjes. In het Engels of in het Indonesisch. Uiteindelijk kwamen ze op ons tafeltje af en informeerden waar wij vandaan kwamen en riepen alleen maar: oh Hollanda Hollanda, wij zingen voor Hollanda. Ik zeg: “ja hoor zing maar watâ€
-
Jootje
-
Jelle
Jelle,
't klinkt allemaal mooi en de foto's zijn ook schitterend, maar toch trekt mij zo'n land totaal niet, vanwege moslims en terroristen. Ik zou mij daar niet op mijn gemakje voelen denk ik.. Oost west, thuis best;)
Maar ik ben blij dat je weer terug bent. Ik maakte me al ernstige zorgen..:!
Groeten,
Matthijs
't klinkt allemaal mooi en de foto's zijn ook schitterend, maar toch trekt mij zo'n land totaal niet, vanwege moslims en terroristen. Ik zou mij daar niet op mijn gemakje voelen denk ik.. Oost west, thuis best;)
Maar ik ben blij dat je weer terug bent. Ik maakte me al ernstige zorgen..:!
Groeten,
Matthijs
Liever Turks dan Paaps
-
Jelle
Matthijs wij zijn ook blij dat we weer veilig thuis mochten komen, niet omdat we ons daar niet veilig voelden maar gewoon omdat de cultuur daar totaal anders is dan hier en we ons dan toch niet zouden kunnen aanpassen.
Maar over de Moslims en de Hindoes kom ik in mijn verslag nog terug.
Maar ik weet niet of er op het forum ook nog Amsterdammers zitten, maar ik voel me in Amsterdam minder veilig en soms in Gouda ook wel dan op Bali en Java.
Maar je hoort er nog van.
Inmiddels zijn we al weer een beetje bekomen van dit koude weer hier.
Maar over de Moslims en de Hindoes kom ik in mijn verslag nog terug.
Maar ik weet niet of er op het forum ook nog Amsterdammers zitten, maar ik voel me in Amsterdam minder veilig en soms in Gouda ook wel dan op Bali en Java.
Maar je hoort er nog van.
Inmiddels zijn we al weer een beetje bekomen van dit koude weer hier.
-
Jelle
Voor nieuwe foto's
http://www.pixum.nl/members/jelledepate ... 7563235762
Als we de volgende ochtend wakker worden heb ik het idee dat we op wintersport zijn, terwijl we toch echt met het vliegtuig op Bali geland zijn.
De airco heeft vannacht zo goed zijn best gedaan dat de ramen bijna bevroren zijn, dus eerst eens even dat ding uitgezet, de voordeur naar de veranda geopend en een golf van warmte valt ineens als een deken over me heen. Wat een warmte buiten, het is pas 6.30 uur en de zon schijnt al volop. Even op de veranda zittend genieten we van de warmte en het schitterende uitzicht in onze sub tropische tuin. Inmiddels, we hadden de deur even open laten staan, is binnen de ergste kou eruit en als we naar binnen gaan om te scheren en aan te kleden doen we de deur ook maar weer dicht voordat het binnen ook weer te warm gaat worden.
Vandaag hebben we nog een reisplannen en blijven hier nog in de omgeving om nog steeds van de reis en het tijdsverschil te wennen. We voelen ons prima maar we worden s’ nachts nog wel op de meest vreemde tijden wakker wat wel te maken zal hebben met de 6 uur tijdsverschil waaraan je moet wennen.
Vandaag dus nog even wat rustig aan en dan vanavond het diner en de Balinese dans.
De Balinese dans is een rustige gracieuze dans waar het vooral gaat om de kleding en de gelaatsuitdrukkingen van de danseressen en dansers.
Als we aan het eind van de dag terug komen bij het hotel zijn er op de grote binnenplaats van het hotel al diverse tafeltjes neer gezet en zijn er bij het aanwezige podium al diversen grote stukken van zuilen en noem maar op neergezet. Een mooi gezicht zoals dit allemaal in mooie kleuren is geverfd en versierd met bloemen.
Vandaag viel ons ook weer op dat overal in het stadje er op straat bakjes staan met voedsel erin, kleine bakjes van misschien10x10 cm en soms wel meerdere bij elkaar. Op verhogingen wij noemden dat voor ons maar voor het gemak “tempeltjesâ€
http://www.pixum.nl/members/jelledepate ... 7563235762
Als we de volgende ochtend wakker worden heb ik het idee dat we op wintersport zijn, terwijl we toch echt met het vliegtuig op Bali geland zijn.
De airco heeft vannacht zo goed zijn best gedaan dat de ramen bijna bevroren zijn, dus eerst eens even dat ding uitgezet, de voordeur naar de veranda geopend en een golf van warmte valt ineens als een deken over me heen. Wat een warmte buiten, het is pas 6.30 uur en de zon schijnt al volop. Even op de veranda zittend genieten we van de warmte en het schitterende uitzicht in onze sub tropische tuin. Inmiddels, we hadden de deur even open laten staan, is binnen de ergste kou eruit en als we naar binnen gaan om te scheren en aan te kleden doen we de deur ook maar weer dicht voordat het binnen ook weer te warm gaat worden.
Vandaag hebben we nog een reisplannen en blijven hier nog in de omgeving om nog steeds van de reis en het tijdsverschil te wennen. We voelen ons prima maar we worden s’ nachts nog wel op de meest vreemde tijden wakker wat wel te maken zal hebben met de 6 uur tijdsverschil waaraan je moet wennen.
Vandaag dus nog even wat rustig aan en dan vanavond het diner en de Balinese dans.
De Balinese dans is een rustige gracieuze dans waar het vooral gaat om de kleding en de gelaatsuitdrukkingen van de danseressen en dansers.
Als we aan het eind van de dag terug komen bij het hotel zijn er op de grote binnenplaats van het hotel al diverse tafeltjes neer gezet en zijn er bij het aanwezige podium al diversen grote stukken van zuilen en noem maar op neergezet. Een mooi gezicht zoals dit allemaal in mooie kleuren is geverfd en versierd met bloemen.
Vandaag viel ons ook weer op dat overal in het stadje er op straat bakjes staan met voedsel erin, kleine bakjes van misschien10x10 cm en soms wel meerdere bij elkaar. Op verhogingen wij noemden dat voor ons maar voor het gemak “tempeltjesâ€
-
Jelle
http://www.pixum.nl/members/jelledepate ... 8f10ead445
We gaan weer verder met een van de dagtochten die we gemaakt hebben.
Vandaag zullen we bezoeken de koffie plantage en nog weer de rijstvelden en diverse tempels die er zijn, en zoals ik al eerder schreef, er zijn er heel wat op Bali de een nog mooier dan de ander maar ook hele lelijke dingen.
Vanmorgen weer vroeg op pad gegaan naar het noorden naar het Bratan meer waar we een bezoek brengen aan de Ulundanu tempel die aan het meer ligt.
Een bijzonder mooi komplex met een schitterende tuin.
Ook hier zien we weer over op van de altaren de voedseloffers voor de goede en kwade goden. Alleen hier schrokken de dames wel heel erg want de altaren waren hier omringd door een behoorlijk hoge muur en je kon er als toerist dus niet dichtbij komen. Maar als je over de muur heen keek zag je tussen de altarenen op de altaren een leger aan ratten lopen die zich aan al dat voedsel zich tegoed deden. De dames waren helemaal geschrokken en ja ook zo worden de offers dus verslonden. Of er nu in die ratten ook nog goden huisden weet ik niet maar als het zo geweest is hadden ze wel bijzonder veel trek in het eten wat er lag.
In het zelfde park hadden ze ook nog een verzameling van diverse reptielen. Waaronder Kameleons een grote slang, volgens zeggen een Pyton. Ook deze mochten we aanraken en beet houden. Terwijl anderen bezig waren met de slang om hem om je nek te houden en om je lijf heb ik me ook, na eerst moeder de vrouw goede instructie gegeven te hebben hoe ze dat nu allemaal op de film moest zetten, me aangemeld om ook de slag eens even beet te houden.
Ik denk dat hij toch wel een twee meter lang was en terwijl ze hem bij mij op mijn schouders lagen voelde ik hoe hij zijn lange lijf om mijn lijf heen krulde. Ik moet zeggen dat zo’n beest nog een behoorlijk gewicht is en als je hem zo beet houdt voel je hoe dat zijn lijf van boven naar beneden wringt, de manier om zich voort te bewegen. Moeders griezelde ervan maar ze heeft het wel goed op het filmmateriaal staan.
Verder zullen we niet uitweiden over deze dagen want elke dag was schitterend aan de dingen die we zagen.
De laatste dag dat we op Bali zouden verblijven zijn we alleen in de middag en avond weg geweest.
S.middags nog weer wat tempels gezien en s’avonds zouden we eerst naar een apenwoud gaan en daarna naar de Tanah Lot tempel. Deze tempel staat op een soort pier in zee en men kan er als het laag water is lopen komen. Vroeger kon men er altijd komen ook bij hoogwater maar door verzakkingen is het laagst gelegen gedeelte zo ver gezat dat dat bij vloed onder water komt te staan. De omgeving is er met de grillige rotsen bijzonder mooi en ook het punt waarop velen naar de ondergaande zon boven de zee komen kijken.
Zo ook wij dus. Kudde dieren als we zijn.
Neemt niet weg dat we gewapend met fotocamera en filmapparatuur daar tegen 17.45 uur waren. De zon gaat daar elke dag om omstreeks 18.00 uur onder.
Al zittend op de rotsen zie je hoe de zon van kleur verloopt naar schitteren geel\rood naar donkerrood en langzaam tussen de wolken door naar beneden zakt.
Je hoort de branding tegen de rotsen slaan en grote witte schuimkoppen slaan kapot tegen de rotsen. Langzaam zie je dat de lichtsterkte buiten minder wordt en een schemerig licht doet veel van de kust en van de Tanah Lot tempel als donkere figuren tegen de lucht afsteken.
De laatste zonnestralen glijden tussen de wolken door op ons af en over zee zien we een schitterende gouden glans van het zonlicht op het water kabbelen. Ik zal hiervan nog enkele foto’s plaatsen.
Zelfs ouwe opa Jelle krijgt hier romantische gevoelens van en naast me kijkend zie ik in een zachte mooie gloed de mooiste vrouw van de wereld zitten.
Dankbaar voor alles wat God mij in haar gegeven heeft en overweldigd door het schitterende gezicht van die glans over het water, dank ik de Heere voor alles wat hij mij gegeven heeft in de vorm van mijn vrouw maar ook van mijn kinderen en kleinkinderen, maar ook in Zijn natuur waarvan we hier toch ook een bijzonder mooi stukje mogen zien.
Dit zijn toch ook weer van die momenten waarvan je intens genieten kan van dit alles.
Na dat de zon onder is gegaan zullen we naar huis vertrekken en lopen in de schemer naar de auto.
Het lijkt wel of er een gordijn wordt gicht getrokken want voor we bij de auto zijn, en zo ver lopen was het niet, is het helemaal donker geworden. De schemering is daar maar bijzonder kort want binnen een kwartier is het van licht geheel donker.
Verder slaan we nog weer wat over maar op woensdagavond zullen we vertrekken met het vliegtuig naar Java.
Inmiddels hebben we van diverse Indonesische mensen die we ontmoet hebben al heel wat adviezen gekregen wat we op Java beslist moeten gaan bezichtigen.
Woensdag hebben we dus een uitrustdag gehouden en in de middag hebben we vast die koffer gepakt die we zullen meenemen naar Java, de rest blijft achter op Bali. De ene koffer die we meenamen was zodanig zwaar en vol dat ik er met heel mijn gewicht op moest gaan zitten om hem dicht te krijgen. Maar uiteindelijk toch gelukt en daarna de rugzak nog helemaal volgestouwd te hebben stonden we klaar om te vertrekken.
Om 18.00 uur zouden we naar het vliegveld gaan en om 19.00 uur zou het vliegtuig vertrekken. We behoefden voor deze binnenlandse vlucht maar een drie kwartier tot een uur van te voren op het vliegveld te zijn. We zouden dan, als het goed is, om 19.05 landen op het vliegveld van Yogjakarta op Java. Ja we vlogen wel een uur maar tussen Bali en Jave is nog een uur tijdsverschil. Vandaar dat we dus op Java bijna op dezelfde tijd aankwamen als dat we vertrokken, Later terug naar Bali zou het andersom zijn want dan aren we in plaats van dat uur onderweg ineens twee uur verder. Maar goed doet er niet toe.
We hadden onze papieren voor het hotel op Java al bij de hand want vanaf het vliegveld moesten we zelf een taxi nemen om bij het hotel te komen.
Wat schetst onze verbazing toen we uiteindelijk bij het vliegveld naar buiten liepen en uit keken naar een taxi blijkt er ineens iemand buiten te staan met een bordje in zijn hand waarop staat: “Fam. De Paterâ€
We gaan weer verder met een van de dagtochten die we gemaakt hebben.
Vandaag zullen we bezoeken de koffie plantage en nog weer de rijstvelden en diverse tempels die er zijn, en zoals ik al eerder schreef, er zijn er heel wat op Bali de een nog mooier dan de ander maar ook hele lelijke dingen.
Vanmorgen weer vroeg op pad gegaan naar het noorden naar het Bratan meer waar we een bezoek brengen aan de Ulundanu tempel die aan het meer ligt.
Een bijzonder mooi komplex met een schitterende tuin.
Ook hier zien we weer over op van de altaren de voedseloffers voor de goede en kwade goden. Alleen hier schrokken de dames wel heel erg want de altaren waren hier omringd door een behoorlijk hoge muur en je kon er als toerist dus niet dichtbij komen. Maar als je over de muur heen keek zag je tussen de altarenen op de altaren een leger aan ratten lopen die zich aan al dat voedsel zich tegoed deden. De dames waren helemaal geschrokken en ja ook zo worden de offers dus verslonden. Of er nu in die ratten ook nog goden huisden weet ik niet maar als het zo geweest is hadden ze wel bijzonder veel trek in het eten wat er lag.
In het zelfde park hadden ze ook nog een verzameling van diverse reptielen. Waaronder Kameleons een grote slang, volgens zeggen een Pyton. Ook deze mochten we aanraken en beet houden. Terwijl anderen bezig waren met de slang om hem om je nek te houden en om je lijf heb ik me ook, na eerst moeder de vrouw goede instructie gegeven te hebben hoe ze dat nu allemaal op de film moest zetten, me aangemeld om ook de slag eens even beet te houden.
Ik denk dat hij toch wel een twee meter lang was en terwijl ze hem bij mij op mijn schouders lagen voelde ik hoe hij zijn lange lijf om mijn lijf heen krulde. Ik moet zeggen dat zo’n beest nog een behoorlijk gewicht is en als je hem zo beet houdt voel je hoe dat zijn lijf van boven naar beneden wringt, de manier om zich voort te bewegen. Moeders griezelde ervan maar ze heeft het wel goed op het filmmateriaal staan.
Verder zullen we niet uitweiden over deze dagen want elke dag was schitterend aan de dingen die we zagen.
De laatste dag dat we op Bali zouden verblijven zijn we alleen in de middag en avond weg geweest.
S.middags nog weer wat tempels gezien en s’avonds zouden we eerst naar een apenwoud gaan en daarna naar de Tanah Lot tempel. Deze tempel staat op een soort pier in zee en men kan er als het laag water is lopen komen. Vroeger kon men er altijd komen ook bij hoogwater maar door verzakkingen is het laagst gelegen gedeelte zo ver gezat dat dat bij vloed onder water komt te staan. De omgeving is er met de grillige rotsen bijzonder mooi en ook het punt waarop velen naar de ondergaande zon boven de zee komen kijken.
Zo ook wij dus. Kudde dieren als we zijn.
Neemt niet weg dat we gewapend met fotocamera en filmapparatuur daar tegen 17.45 uur waren. De zon gaat daar elke dag om omstreeks 18.00 uur onder.
Al zittend op de rotsen zie je hoe de zon van kleur verloopt naar schitteren geel\rood naar donkerrood en langzaam tussen de wolken door naar beneden zakt.
Je hoort de branding tegen de rotsen slaan en grote witte schuimkoppen slaan kapot tegen de rotsen. Langzaam zie je dat de lichtsterkte buiten minder wordt en een schemerig licht doet veel van de kust en van de Tanah Lot tempel als donkere figuren tegen de lucht afsteken.
De laatste zonnestralen glijden tussen de wolken door op ons af en over zee zien we een schitterende gouden glans van het zonlicht op het water kabbelen. Ik zal hiervan nog enkele foto’s plaatsen.
Zelfs ouwe opa Jelle krijgt hier romantische gevoelens van en naast me kijkend zie ik in een zachte mooie gloed de mooiste vrouw van de wereld zitten.
Dankbaar voor alles wat God mij in haar gegeven heeft en overweldigd door het schitterende gezicht van die glans over het water, dank ik de Heere voor alles wat hij mij gegeven heeft in de vorm van mijn vrouw maar ook van mijn kinderen en kleinkinderen, maar ook in Zijn natuur waarvan we hier toch ook een bijzonder mooi stukje mogen zien.
Dit zijn toch ook weer van die momenten waarvan je intens genieten kan van dit alles.
Na dat de zon onder is gegaan zullen we naar huis vertrekken en lopen in de schemer naar de auto.
Het lijkt wel of er een gordijn wordt gicht getrokken want voor we bij de auto zijn, en zo ver lopen was het niet, is het helemaal donker geworden. De schemering is daar maar bijzonder kort want binnen een kwartier is het van licht geheel donker.
Verder slaan we nog weer wat over maar op woensdagavond zullen we vertrekken met het vliegtuig naar Java.
Inmiddels hebben we van diverse Indonesische mensen die we ontmoet hebben al heel wat adviezen gekregen wat we op Java beslist moeten gaan bezichtigen.
Woensdag hebben we dus een uitrustdag gehouden en in de middag hebben we vast die koffer gepakt die we zullen meenemen naar Java, de rest blijft achter op Bali. De ene koffer die we meenamen was zodanig zwaar en vol dat ik er met heel mijn gewicht op moest gaan zitten om hem dicht te krijgen. Maar uiteindelijk toch gelukt en daarna de rugzak nog helemaal volgestouwd te hebben stonden we klaar om te vertrekken.
Om 18.00 uur zouden we naar het vliegveld gaan en om 19.00 uur zou het vliegtuig vertrekken. We behoefden voor deze binnenlandse vlucht maar een drie kwartier tot een uur van te voren op het vliegveld te zijn. We zouden dan, als het goed is, om 19.05 landen op het vliegveld van Yogjakarta op Java. Ja we vlogen wel een uur maar tussen Bali en Jave is nog een uur tijdsverschil. Vandaar dat we dus op Java bijna op dezelfde tijd aankwamen als dat we vertrokken, Later terug naar Bali zou het andersom zijn want dan aren we in plaats van dat uur onderweg ineens twee uur verder. Maar goed doet er niet toe.
We hadden onze papieren voor het hotel op Java al bij de hand want vanaf het vliegveld moesten we zelf een taxi nemen om bij het hotel te komen.
Wat schetst onze verbazing toen we uiteindelijk bij het vliegveld naar buiten liepen en uit keken naar een taxi blijkt er ineens iemand buiten te staan met een bordje in zijn hand waarop staat: “Fam. De Paterâ€
-
Loïs
-
Jelle
Ha ha Lois, zou voor ons wel handig zijn, we spreken beiden geen of weinig Engels, ben nu eindelijk eens van plan om Engels te gaan leren.
Maar we redden ons altijd wel, met handen en voeten kom je vaak ook een heel eind. Iemand zei eens tegen ons: Lachen is over heel de wereld hetzelfde en met een lach kom je al heel ver.
Neemt niet weg dat ik me soms wel kan ergeren dat je niet eens met iemand heel uitgebreid kan spreken. Maar ik hoop daar nu toch eens aan te gaan werken.
[Aangepast op 24/9/03 door Jelle]
Maar we redden ons altijd wel, met handen en voeten kom je vaak ook een heel eind. Iemand zei eens tegen ons: Lachen is over heel de wereld hetzelfde en met een lach kom je al heel ver.
Neemt niet weg dat ik me soms wel kan ergeren dat je niet eens met iemand heel uitgebreid kan spreken. Maar ik hoop daar nu toch eens aan te gaan werken.
[Aangepast op 24/9/03 door Jelle]
-
Jelle
Voor nieuwe foto's
http://www.pixum.nl/viewalbum/?id=950942
Oh ja waar waren we ook al weer gebleven.
Volgens mij bij de vreselijke beelden van bedelaars in Yogjakarta.
Inmiddels was het na uren door de stad te hebben gelopen tijd geworden om wat te eten en te drinken.
Althans dat gaf mijn maag aan die ik zo langzamerhand behoorlijk voelde knorren. Maar hoe we ook keken nergens konden we een terrasje ontdekken waar wat te eten was of te drinken. Ja wel overal op de straat van die marktkramen waar de nodige pannen en potten op stonden te pruttelen maar waarvan je bij de lucht alleen al geen trek meer kreeg en dan nog de nodige vliegen en beestjes die er op liepen dan was je dorst en trek in eten wel in een keer over.
Uiteindelijk kwamen we langs een VVV waar we eerst maar eens wat informatie zouden halen wat er te zien was en waar alles te vinden was. tevens maakten we daar gebruik om eens te informeren waar we eventueel wat konden eten. Dit bleek niet zover te zijn want twee straten verderop moesten we links af en daar had je restaurant “Legianâ€
http://www.pixum.nl/viewalbum/?id=950942
Oh ja waar waren we ook al weer gebleven.
Volgens mij bij de vreselijke beelden van bedelaars in Yogjakarta.
Inmiddels was het na uren door de stad te hebben gelopen tijd geworden om wat te eten en te drinken.
Althans dat gaf mijn maag aan die ik zo langzamerhand behoorlijk voelde knorren. Maar hoe we ook keken nergens konden we een terrasje ontdekken waar wat te eten was of te drinken. Ja wel overal op de straat van die marktkramen waar de nodige pannen en potten op stonden te pruttelen maar waarvan je bij de lucht alleen al geen trek meer kreeg en dan nog de nodige vliegen en beestjes die er op liepen dan was je dorst en trek in eten wel in een keer over.
Uiteindelijk kwamen we langs een VVV waar we eerst maar eens wat informatie zouden halen wat er te zien was en waar alles te vinden was. tevens maakten we daar gebruik om eens te informeren waar we eventueel wat konden eten. Dit bleek niet zover te zijn want twee straten verderop moesten we links af en daar had je restaurant “Legianâ€
-
Jelle
Ik heb nu soms nog een beetje heimwee naar Bali en Java Barth.
Het is werkelijk een heel indrukwekkende vakantie geweest. indrukkenwekkend wat natuur betreft maar nog indrukwekkender de bevolking, hun armoede en het leed wat je ziet. En ondanks alles toch ook die tevredenheid die ze uitsralen, goed lachs, belangstellend en gedienstig.
Achteraf gezien had ik dit niet willen missen.
Het is werkelijk een heel indrukwekkende vakantie geweest. indrukkenwekkend wat natuur betreft maar nog indrukwekkender de bevolking, hun armoede en het leed wat je ziet. En ondanks alles toch ook die tevredenheid die ze uitsralen, goed lachs, belangstellend en gedienstig.
Achteraf gezien had ik dit niet willen missen.
-
Jelle
De afsluiting van onze vakantie op Bali en Java.
Teven weer wat nieuwe foto's er bij gezet.
Ik zal zien of ik nog wat andere algemene foto's er nog bij kan zetten.
http://www.pixum.nl/viewalbum/?id=950942
Een bezoek aan de Prambanan tempel staat nog op het programma en een bezoek aan het Kraton (Het paleis van de sultan).
Ik zal nog wat nieuwe foto’s erbij zetten en de rest volgt dan nog.
De andere dag zitten we s’morgens al weer vroeg aan het buffet. Ik heb zoals gewoonlijk behoorlijk trek in het eten en omdat ik hier nu een anders kan eten dan thuis neem ik de kans dan ook goed waar.
Ik ben die ochtend begonnen met op mijn nuchtere maag een heerlijke kom met soep, daarna net als elke morgen weer eens een groot bord met Nasi en nog wat. Een Pancake en een Omelet vruchten en nog wat sapjes. Mijn vrouw snapt er niets van dat ik dit elke ochtend weer opnieuw weet weg te krijgen. Alleen al bij de aanblik van deze hoeveelheden moet ze al bijna kokhalzen. Maar ik eet er rustig op los, deze vakantie weken nu eens geen gelijn om af te vallen, in de vakantie willen we genieten en daar hoort ook genieten van heerlijk rustig uitgebreid eten bij.
Het vele eten is mij niet vreemd dat is nog een overblijfsel vanuit mijn jeugd vandaan, dus niets vreemds.
Vanmorgen zullen we dan naar het “Kratonâ€
Teven weer wat nieuwe foto's er bij gezet.
Ik zal zien of ik nog wat andere algemene foto's er nog bij kan zetten.
http://www.pixum.nl/viewalbum/?id=950942
Een bezoek aan de Prambanan tempel staat nog op het programma en een bezoek aan het Kraton (Het paleis van de sultan).
Ik zal nog wat nieuwe foto’s erbij zetten en de rest volgt dan nog.
De andere dag zitten we s’morgens al weer vroeg aan het buffet. Ik heb zoals gewoonlijk behoorlijk trek in het eten en omdat ik hier nu een anders kan eten dan thuis neem ik de kans dan ook goed waar.
Ik ben die ochtend begonnen met op mijn nuchtere maag een heerlijke kom met soep, daarna net als elke morgen weer eens een groot bord met Nasi en nog wat. Een Pancake en een Omelet vruchten en nog wat sapjes. Mijn vrouw snapt er niets van dat ik dit elke ochtend weer opnieuw weet weg te krijgen. Alleen al bij de aanblik van deze hoeveelheden moet ze al bijna kokhalzen. Maar ik eet er rustig op los, deze vakantie weken nu eens geen gelijn om af te vallen, in de vakantie willen we genieten en daar hoort ook genieten van heerlijk rustig uitgebreid eten bij.
Het vele eten is mij niet vreemd dat is nog een overblijfsel vanuit mijn jeugd vandaan, dus niets vreemds.
Vanmorgen zullen we dan naar het “Kratonâ€