Maar als een van beiden echt principiële bezwaren heeft kiezen we voor de 'bezwaarde'
En ik mag aannemen dat het dan gaat om echte principes, d.w.z.:"zaken waarvoor je bereid zou zijn eventueel de brandstapel te betreden?
Het is al vaker weerlegd: dat is niet het criterium om uit te maken of het echte principes zijn.
nee
als man en vrouw ben je verschillend; je komt uit een verschillend nest
dus we denken niet overal hetzelfde over. Dat hoeft niet perse om hele indrukwekkende dingen te gaan.
Maar we walsen niet over elkaars geweten heen. En daar ben ik erg blij mee....
Zekers.
Overigens praat ik vanuit de theorie, want ik kan me iets dergelijks uit ervaring niet herinneren. Wat ik bedoelde te zeggen is: wat in onze kring vaak onder de noemer 'geweten' of 'principes' wordt geschaard, is veelal niet meer dan een traditie, een gewoonte, o.i.d. Dat geeft niets, sterker nog: tradities en gewoontes kunnen heel goed zijn, maar het is wat anders dan een principe.
@Erasmiaan: Ik bedoel die brandstapel-metafoor als volgt: Als ik denk of het gevoel heb bij een bepaalde zaak: "Ik ben hier principieel op tegen." Dan hou ik altijd mezelf de vraag voor: Is het relativeerbaar, of: Is het onopgeefbaar? Ik kan je zeggen: dan valt er wel veel weg.
Niet om alles maar overboord te kieperen, maar wel om na te gaan of ik een ander daarin moet verdragen of niet.
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
@Luther: heb eens een predikant horen zeggen, je moet ook geestelijk loskomen van je ouders.
Als je ouders nimmer aan het avondmaal durfden deel te nemen, heb je denk ik een grotere schroom dan als je ouders dit wel deden.
Je moet je eigen principes gaan ontwikkelen.
Dus als man en vrouw kom je uit een verschillend nest, zelfs al kerkte je beiden bij dezelfde gemeente.
Mijn man komt uit een ongelovig nest, had dus wat dat betreft weinig principes meegekregen, ja de reguliere normen en waarden.
Opmerkelijk: mijn schoonvader kluste nooit op zondag, had dan nette kleding aan en waste bijv ook zijn auto niet dan.
Mijn man moest op volwassen leeftijd, met mijn "hulp" principes gaan ontwikkelen.
Dus hij heeft geen last van min of meer overbodige tradities, iets is zonde of niet.
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Mara schreef:@Luther: heb eens een predikant horen zeggen, je moet ook geestelijk loskomen van je ouders.
Als je ouders nimmer aan het avondmaal durfden deel te nemen, heb je denk ik een grotere schroom dan als je ouders dit wel deden.
Je moet je eigen principes gaan ontwikkelen.
Dus als man en vrouw kom je uit een verschillend nest, zelfs al kerkte je beiden bij dezelfde gemeente.
Mijn man komt uit een ongelovig nest, had dus wat dat betreft weinig principes meegekregen, ja de reguliere normen en waarden.
Opmerkelijk: mijn schoonvader kluste nooit op zondag, had dan nette kleding aan en waste bijv ook zijn auto niet dan.
Mijn man moest op volwassen leeftijd, met mijn "hulp" principes gaan ontwikkelen.
Dus hij heeft geen last van min of meer overbodige tradities, iets is zonde of niet.
Ja, ik snap je wel, maar ik sprak slechts over het woord "principe". Mijn definitie van het woord principe is: Datgene dat in het daglijkse en geestelijk leven werkelijk voor tijd en eeuwigheid onopgeefbaar is.
Al het andere zijn wellicht normen, waarden, tradities en gewoonten, maar die staan dus lager dan een principe.
Ik zal enkele voorbeelden geven:
- Het is voor mij een principe dat Jezus Christus de eeuwige Zoon van God is en één van de drie Personen in het Goddelijk Wezen.
- Het hoort voor mij bij onze dagelijkse normen en waarden dat onze kinderen ons als ouders met 'u' aanspreken.
- Het is voor mij een traditie dat mijn vrouw en dochter geen broek dragen.
- Het is voor mij een gewoonte om zondags niet te telefoneren.
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
Luther: en hoe ontwikkel je die principes volgens jou ?
Je hebt 2 mogelijkheden:
- ofwel je bent er in opgevoed, dus je hebt een 'bodem",
- je bent er niet in opgevoed, of je komt zelfs uit een ander land en/of ander geloof.
Eigenlijk 3 mogelijkheden dus. Een "verkeerd" principe als basis.
Wat voor jou en mij (ik neem aan dat je uit een chr nest komt ?) normaal, vanzelfsprekend is, hoeft dus voor een ander niet zo te zijn, of zelfs te worden.
Ja, bijbel lezen en studie, maar verder ?
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Mara schreef:Luther: en hoe ontwikkel je die principes volgens jou ?
Je hebt 2 mogelijkheden:
- ofwel je bent er in opgevoed, dus je hebt een 'bodem",
- je bent er niet in opgevoed, of je komt zelfs uit een ander land en/of ander geloof.
Eigenlijk 3 mogelijkheden dus. Een "verkeerd" principe als basis.
Wat voor jou en mij (ik neem aan dat je uit een chr nest komt ?) normaal, vanzelfsprekend is, hoeft dus voor een ander niet zo te zijn, of zelfs te worden.
Ja, bijbel lezen en studie, maar verder ?
Mara, ik wil er los van jullie discussie even op wijzen dat Luther het woord 'principe' eigenlijk enkel voor de kernzaken van het christelijk geloof wil gebruiken. Dat vrouwen geen broeken draken is voor hem geen principe maar een (al dan niet goede) gewoonte.
Daartoe zijn de dingen gegeven, dat ze gebruikt worden; maar niet, opdat ze vergaard zouden worden - D. Bonhoeffer
Mara schreef:Luther: en hoe ontwikkel je die principes volgens jou ?
Je hebt 2 mogelijkheden:
- ofwel je bent er in opgevoed, dus je hebt een 'bodem",
- je bent er niet in opgevoed, of je komt zelfs uit een ander land en/of ander geloof.
Eigenlijk 3 mogelijkheden dus. Een "verkeerd" principe als basis.
Wat voor jou en mij (ik neem aan dat je uit een chr nest komt ?) normaal, vanzelfsprekend is, hoeft dus voor een ander niet zo te zijn, of zelfs te worden.
Ja, bijbel lezen en studie, maar verder ?
Mara, ik wil er los van jullie discussie even op wijzen dat Luther het woord 'principe' eigenlijk enkel voor de kernzaken van het christelijk geloof wil gebruiken. Dat vrouwen geen broeken draken is voor hem geen principe maar een (al dan niet goede) gewoonte.
Daar had ik het ook over, en niet over broeken draken. Dat soort dingen is voor mij geen principe, maar napraten met de meute.
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Iemand zat met het probleem dat ze nog steeds merkte dat er zonde in haar was. Dit is voor velen een probleem en ik wil daar graag op ingaan in een soort persoonlijk schrijven..
Laat me beginnen met een stelling die iemand eens zo formuleerde;
a. Ieder die in Jezus Christus gelooft, is vrij van het oordeel over de zonde (zie Rom. 8:3; 2Kor. 5:21);
b. Christus geeft ons de kracht om vrij te zijn van de macht van de zonde (Rom. 6:12-14);
c. Als straks de Heer komt, maakt Hij ons vrij van de inwoning van de zonde (Fil. 3:20,21)
Nu zit jij me het probleem van punt b. Je schrijft dat je nog steeds op dezelfde manier zondigt als vroeger. Misschien kan de volgende anekdote je helpen: Een evangelist logeerde bij een echtpaar waarvan de vrouw twijfelde aan haar behoud, want - zo zei ze tegen haar gast - ‘ik zondig nog elke dag’. De man gaf haar enkele aanwijzingen over het verschil tussen onze positie in Christus die eens voor altijd geregeld is en onze praktische levenswandel waarin we nog wel te kort schieten. Het hielp haar echter niet over haar depressie heen. Hij ging huisbezoeken maken en kwam ‘s avonds weer op zijn logeer-adres. Toen ze koffie dronken zei hij tegen zijn gastvrouw: ‘ Kunt u mij vertellen wat u vandaag gedaan hebt?’. De vrouw vond het wel een beetje vreemde vraag en haar man snapte ook niet wat de evangelist daar nu mee te maken had. Maar de vrouw vertelde dat ze het huis op orde had gebracht, dat de kleren had versteld, eten gekookt en zo enkele dingen meer. De evangelist luisterde toe en zei toen: ‘ Tot nu toe heb ik nog geen enkele zonde vernomen die u gedaan hebt en u zei van morgen dat u nog elke dag zondigde’.
Al gauw bleek dat deze zuster in het geloof twee dingen verwarde, namelijk het constateren dat ze nog steeds een zondige natuur had ....met daadwerkelijk zondigen.
Misschien kan dat bij jou ook zo zijn. Een zondige natuur houden we tot onze dood of totdat Jezus Christus weerkomt. En we merken het ook wel dat we die natuur hebben, maar dat is nog wat anders dan dat we die natuur laten werken en daadwerkelijk zondigen: liegen, stelen, kwaadspreken en noem maar op.
De kwestie is dat we eigenlijk veel te veel aandacht geven aan dat zondige ik van ons. Dan zijn we met onszelf bezig en met onze tekorten en komen we hoe langer hoe dieper in de put. We moeten geloven dat onze natuur geoordeeld is en ons oog richten op de positieve dingen en op wat Christus voor ons heeft gedaan en hoe Hij ons voorgeleefd heeft.
Probeer dat praktisch te doen en daar ook levensvulling aan te geven. Dat kan gezien het verleden wel eens moeilijk zijn, maar dat is toch de bijbelse weg. Daarbij wens ik je veel sterkte van de Heer toe.
Laten we ook de zonden van nalatigheid niet vergeten. Als we gaan nadenken over wat voor kansen en plichten we wel niet laten liggen.. dan houdt het echt niet op bij enkel een zondige natuur.
Daartoe zijn de dingen gegeven, dat ze gebruikt worden; maar niet, opdat ze vergaard zouden worden - D. Bonhoeffer
Mara schreef:@Luther: heb eens een predikant horen zeggen, je moet ook geestelijk loskomen van je ouders.
Als je ouders nimmer aan het avondmaal durfden deel te nemen, heb je denk ik een grotere schroom dan als je ouders dit wel deden.
Je moet je eigen principes gaan ontwikkelen.
Dus als man en vrouw kom je uit een verschillend nest, zelfs al kerkte je beiden bij dezelfde gemeente.
Mijn man komt uit een ongelovig nest, had dus wat dat betreft weinig principes meegekregen, ja de reguliere normen en waarden.
Opmerkelijk: mijn schoonvader kluste nooit op zondag, had dan nette kleding aan en waste bijv ook zijn auto niet dan.
Mijn man moest op volwassen leeftijd, met mijn "hulp" principes gaan ontwikkelen.
Dus hij heeft geen last van min of meer overbodige tradities, iets is zonde of niet.
Ja, ik snap je wel, maar ik sprak slechts over het woord "principe". Mijn definitie van het woord principe is: Datgene dat in het daglijkse en geestelijk leven werkelijk voor tijd en eeuwigheid onopgeefbaar is.
Al het andere zijn wellicht normen, waarden, tradities en gewoonten, maar die staan dus lager dan een principe.
Ik zal enkele voorbeelden geven:
- Het is voor mij een principe dat Jezus Christus de eeuwige Zoon van God is en één van de drie Personen in het Goddelijk Wezen.
- Het hoort voor mij bij onze dagelijkse normen en waarden dat onze kinderen ons als ouders met 'u' aanspreken.
- Het is voor mij een traditie dat mijn vrouw en dochter geen broek dragen.
- Het is voor mij een gewoonte om zondags niet te telefoneren.
Van je gewoontes wijk je dus gerust af
Een vriendelijk woord hoeft niet veel tijd te kosten maar de echo ervan duurt eindeloos....
Nog 40 dagen, dan zal Ninevé worden omgekeerd.
Predikte Jona eenzijdig? Preekte hij geen genade voor Ninevé?
Calvijn merkt op: Het zal een deel van zijn prediking zijn
geweest.
Maar daar voegde de dominee wel aan toe: het heeft wel wat
te zeggen dat de Heilige Geest ons die genadeprediking dan
niet laat weten.
Is God dan onrechtvaardig als er geen genade wordt
gepreekt? Nee toch? Verre zij God van goddeloosheid.
Maar weten we, en kennen we, dat we naar het rechtvaardig oordeel
Gods tijdelijke en eeuwige straffen waardig zijn?
Sidderen we dan niet? Buigen we dan nog niet?
Zou Jona in Ninevé met de HSV onder de arm hebben gelopen?
Dominee gewaagde van kerken die de HSV accepteren, en verwees
naar vernieuwingen in kerken, om de leegloopt te stuiten.
De jeugd moet gewonnen worden, door de HSV?
Nee! Hij predikte tegen haar en zeide:
Nog 40 dagen, dan zal Ninevé worden omgekeerd.
De lieden van Ninevé geloofden aan God, en zij riepen een vasten
uit en bekleedden zich met zakken, van hun grootste af tot hun
kleinste toe.
Want dit woord geraakte tot den koning van Ninevé, en hij stond
op van zijn troon, en deed zijn heerlijk overkleed van zich; en hij
bedekte zich met een zak, en zat neder in de as.
Zullen de mannan van Ninevé dan tegen ons opstaan in het oordeel.
omdat wij ons niet bekeerd hebben?
We kunnen zeer grote algemene overtuigingen hebben, wat we ook
zien in onder meer koning Bélsazar.
De glans des konings veranderde, en zijn gedachten verschrikten
hem... En niemand kon dat schrift lezen...
En toen moest Daniël komen...
Daniël zocht niet de ondergang van deze koning, maar hij sneed
het woord des Heeren recht. En wat was de uitwerking?
Bekeerde Béltsazar zich?
Zijn gedachten verschrikten hem, de banden zijner lendenen werden
los, en zijn kniën stieten tegen elkander aan.
Hij was verschrikt, overtuigd dat het de hand des Heeren was,
en... gij Bélsazar, zoon van Nebukadnézar, gij hebt dit alles geweten,
en hebt uw hart niet vernederd.
Bélsazar wilde er niet aan. Ook al wist hij dat hij het niet meer kon
ontgaan. Hij verhardde zich, maar liet wel Daniël bekleden met
purper en een gouden keten om zijn hals...
In dienzelven nacht werd Bélsazar, der Chaldeeën koning gedood.
Nog veertig dagen, dan zal Ninevé worden omgekeerd. En dit woord
geraakte tot de koning.
En... laat ons onze wegen onderzoeken en doorzoeken, en laat ons
wederkeren tot de God die wij hebben verlaten. Wie weet, Hij
mocht Zich wenden.
Maar we zijn zo hard. En dat is het verschrikkelijke. Waarom
beven we maar een ogenblik als de boetgezant ons aanzegt dat
we omgekeerd zullen worden?
Waarom geloven we toch niet? Wat is er tegen om de Heere niet
te geloven?
Dat zijn maar wat aantekeningen die zo in mijn gedachten kwamen
na de zeer ernstige preek uit de bijbellezing van vanavond.
We staan onzelf in de weg en dat is het. We willen niet dar Deze
Koning over onz zij.
Ik geloof niet dat veel mensen onbewogen de kerk hebben kunnen
verlaten.
De organist speelde eerbiedig en zacht bij het uitgaan van de kerk: Gedenk niet meer aan 't kwaad dat wij bedreven...
Maar wat werkt het uit...
Eén van twee: een reuke des levens ten leven
of een reuke des doods ten dode.
PS Het fragment over de HSV heb ik er bijgezet vanwege de actualiteit op dit forum.
Het zou beter zijn om het in zijn gehele verband te horen.
-DIA- schreef:
De organist speelde eerbiedig en zacht bij het uitgaan van de kerk: Gedenk niet meer aan 't kwaad dat wij bedreven...
Zong hij erbij dan?
Volgens mij kun je hooguit hebben waargenomen dat hij de melodie van Psalm 79 speelde. En die heeft 6 1/2 vers in de berijming 1773. Maar misschien was het wel "De Geuzen zijn in Bommeleerweerd gevallen". Da's dezelfde melodie namelijk.
Je pleegt nu een beetje inlegkunde.
-DIA- schreef:
De organist speelde eerbiedig en zacht bij het uitgaan van de kerk: Gedenk niet meer aan 't kwaad dat wij bedreven...
Zong hij erbij dan?
Volgens mij kun je hooguit hebben waargenomen dat hij de melodie van Psalm 79 speelde. En die heeft 6 1/2 vers in de berijming 1773. Maar misschien was het wel "De Geuzen zijn in Bommeleerweerd gevallen". Da's dezelfde melodie namelijk.
Je pleegt nu een beetje inlegkunde.
In 0 van de 100 gevallen bedoelt de organist in één van onze kerken als hij deze melodie speelt: De Geuzen etc.
Als hij het hele vers speelt, bedoelt hij óók niet vers 7.
Blijven er nog 6 verzen over.
In zo'n 90 van de 100 gevallen bedoelt de organist dan "Gedenk niet meer aan 't kwaad dat wij bedreven".
Ik ben het daarom wel eens met -DIA-.
En voorts ben ik van mening dat, als kerkgangers liever vers 2 in zichzelf zongen bij het uitgaan omdat ze dát vers er beter bij vonden passen, ze die vrijheid hebben.
-DIA- schreef:
De organist speelde eerbiedig en zacht bij het uitgaan van de kerk: Gedenk niet meer aan 't kwaad dat wij bedreven...
Zong hij erbij dan?
Volgens mij kun je hooguit hebben waargenomen dat hij de melodie van Psalm 79 speelde. En die heeft 6 1/2 vers in de berijming 1773. Maar misschien was het wel "De Geuzen zijn in Bommeleerweerd gevallen". Da's dezelfde melodie namelijk.
Je pleegt nu een beetje inlegkunde.
Hij kan ook het laatste vers bedoeld hebben, tot troost...
Stil mijn ziel wees stil, en wees niet bang voor de onzekerheid van morgen. God omgeeft je steeds, Hij is erbij, in je beproevingen en zorgen!
-DIA- schreef:
De organist speelde eerbiedig en zacht bij het uitgaan van de kerk: Gedenk niet meer aan 't kwaad dat wij bedreven...
Zong hij erbij dan?
Een beetje organist zingt met zijn eigen orgelspel mee, ja. Het is minachting voor de luisteraars als zij gedwongen worden mee te zingen en hij zit klem met zijn kaken op elkaar.
