Feliciteren geoorloofd?

[blijmoedig]

In hoeverre mag je mensen feliciteren met iets wat indruist tegen het geoorloofde volgens bijbelse normen?
Als voorbeeld een huwelijk waarbij een partner eerder gescheiden is geweest en nu hertrouwd. Een kerkelijke bevestiging wordt geweigerd. Als je nu b.v. tijdens een receptie het paar feliciteert met hun huwelijk geef je daarmee dan impliciet ook goedkeuring aan het huwelijk? of moet je zover niet gaan? Hoe moet je hiermee omgaan?

ps. Het gaat me niet om een discussie of het voorbeeld nu wel of niet onbijbels is, daar zal verschillend over worden gedacht. Het gaat me om het feit of je mensen mag feliciteren met in jouw ogen onbijbelse en zondige gebeurtenissen in hun leven. Of - indien je jezelf van een oordeel onthoudt - afgaat op het oordeel van de kerkenraad in deze.

Ik zou de betrokken personen van harte het beste wensen, en op een geschikt(er) moment wellicht aan hen laten zien, wat dat 'beste' in mijn ogen inhoudt: leven met, en naar de geboden van de Heere God. Hoewel het ook erg afhankelijk is van het geval. Als mensen bijvoorbeeld gaan samenwonen vind ik dit uberhaupt geen felicitatie waard. Juist niet, omdat dat de makkelijkste weg is. Ik vind het een felicitatie waard als mensen de moed hebben ervoor te kiezen hun hele leven met elkaar te delen, en dit ten overstaan van de Heere God en Zijn gemeente te laten bezegelen. Ik vind het geen felicitatie waard als mensen er voor kiezen voor de time being bij elkaar te zijn, en vervolgens wel verder te kijken. Bij een huwelijk na scheiding of een homohuwelijk vind ik het al weer anders. Dan zou het voor mij heel erg afhangen van de 'casus' en de personen in kwestie hoe mijn reactie zal zijn.

[ber10e]

we zijn met onze belijdenis ook meedere malen gefeliciteerd, persoonlijk had ik er wat moeite mee... bij een felicitatie heb je toch wat andere gevoelens dan bij zoiets persoonlijks waarin zoveel strijd zit verwikkeld....

[JolandaOudshoorn]

misschien moeten we eerst eens gaan bedenken wat feliciteren voor ons betekend. Uit bijv. de reactie van ber10e blijkt dat zij een felicitatie ziet als een soort schouderklopje/complimentje na een behaald suc6. Bij willem zie je vooral het instemmen naar voren komen.
Blijkt dus dat iedereen een andere invullig geeft aan felicitatie.

Overigens wens ik de nieuwe leden na een belijdenis dienst liever Gods zegen toe, dan dat ik zeg; gefeliciteerd! Maar dat is persoonlijk.

[Upquark]

Mij is na mijn doop door menig oudere broeder/zuster gewenst: welkom in de strijd! Dat heeft veel indruk op me gemaakt. Ik zie het als een soort felicitatie, maar met een diepere betekenis. ber10e, misschien werd het zo ook bij jou bedoeld.

[ber10e]

Mij is na mijn doop door menig oudere broeder/zuster gewenst: welkom in de strijd! Dat heeft veel indruk op me gemaakt. Ik zie het als een soort felicitatie, maar met een diepere betekenis. ber10e, misschien werd het zo ook bij jou bedoeld.

Ik begrijp je Upquark, dat is ook een aantal keer tegen mij gezegt, ik vond het echt heel indrukwekkend, maar dat hoor ik dan veel liever dan gefeliciteerd.
Bij welkom in de strijd hebben die mensen door waar het om gaat, dan heb je het niet in je broek/rok zak, maar dan begint die strijd.
Maar inderdaad tis maar net hoe je het woord opvat...

[Mara]

Ber10e, ga met jou mee, hierin.
Feliciteren heeft iets feestelijks toch.
Feestelijk en belijdenis doen, mjah, tis maar hoe je het bekijkt.
Je hebt wel een oprechte keuze gemaakt, maar wat doe je er verder mee ?
Bij de laatste bel. dienst, heb ik de 2 jongens niet "gewoon" gefeliciteerd, daar was ik veel te aangedaan voor.
Heb heel weinig gezegd eigenlijk, maar je hoeft niet altijd met grote woorden te komen.
Soms is een handdruk al genoeg !
Voor ons stond een ouderling, die maar bleef pompen en praten, het werd bijna lachwekkend.

[Kislev]

Van het weekend blijkt een lesbische collega getrouwd te zijn na 25 jaar samenwonen. Vanochtend op mn werk ligt er een kaartje op het bureau waar je als collega's van de afdeling je gelukswens op kan schrijven....

Lastig. Feliciteren kan niet want Gods Woord leert dat het de Heere een gruwel is. Ik kan haar alleen maar het ware geluk toewensen.

[ejvl]

Van het weekend blijkt een lesbische collega getrouwd te zijn na 25 jaar samenwonen. Vanochtend op mn werk ligt er een kaartje op het bureau waar je als collega je gelukswens op kan schrijven....

Lastig. Feliciteren kan niet want Gods Woord leert dat het de Heere een gruwel is.

Je kunt er toch opzetten, alles gewenst wat nodig is, of zoiets als "Wie in de Zoon van God geloofd heeft eeuwig leven" of iets in die aard?

[DDD]

Je kunt iemand toch altijd het goede toewensen? In de Bijbel staat dat iedereen die de Heere vreest welgelukzalig (dat is hetzelfde als 'te feliciteren') is. Maar dat wil nog niet zeggen dat je anderen niet ook Gods zegen toe kunt wensen...

[Kislev]

Ik vind het een beetje overdreven om Bijbelteksten op zo'n kaartje te gaan zetten.

[DDD]

Dat lijkt me niet zozeer overdreven, maar wel ongepast. Want je moet wel tijd en wijze weten. Of het moet een bemoedigende spreuk zijn, natuurlijk. Hoewel ik op kaartjes bij collega's soms wel een Bijbeltekst vermeld, als ik een toepasselijke weet.

[Kislev]

Ongepast, dat is een beter woord ja. Heb met die collega zo goed als nooit iets te maken (grote afdeling, verschillend vakgebied). We kennen elkaar niet goed dus Bijbeltekst of mini-preekje lijkt me dan niet gepast. Er niks op zetten is dan nog het beste lijkt me.

[helma]

waarom niet? Elke gelegenheid aangrijpen. Het kan later nog eens ter sprake komen.
Ik zou het beslist doen.
en dan erbij zetten: dat wens ik je van harte toe.

[ejvl]

waarom niet? Elke gelegenheid aangrijpen. Het kan later nog eens ter sprake komen.
Ik zou het beslist doen.
en dan erbij zetten: dat wens ik je van harte toe.

Precies, het hoeft echt niet bij elke gelegenheid te pas en te onpas, maar bij zo'n gelegenheid wat voor hun een heuglijk feit is, lijkt het mij zeker niet ongepast en is tevens een stukje evangelisatie.
Net zoals je een goed gesprek met haar kan aangaan en kunt kijken of ze, of andere collega's, openstaan voor een gesprek over God en het geloof.
Evangelisatie (dus niet drammen, dat werkt averechts) is namelijk één van de kerntaken van een christen.

[parsifal]

Ik vind het sowieso een moeilijke situatie. Als een lesbisch stel al 25 jaar samenwoont dan maakt het trouwen het niet erger. De relatie verbreken is misschien ook niet wat de Bijbel eist. Een voorbeeld uit de kerk hier: Een Chinese vrouw wordt Christen, maar ze woont al jaren samen en de man ziet de behoefte niet om te trouwen. Uit elkaar gaan is een soort van scheiden, doorgaan met ongetrouwd samenwonen is niet ideaal maar misschien wel beter. De gebrokenheid door de zonde brengt ons wel eens in situaties waar geen juiste keuze is.

Wat homoseksualiteit betreft. Sowieso heeft het niet zoveel zin om je (d.i. de bijbelse) visie op homoseksualiteit te laten meespelen in je verhouding tot een niet-gelovige met een homoseksuele relatie. Het opgeven van de relatie brengt iemand niet dichter bij God als diegene ongelovig blijft. En het evangelie brengen kan goed zijn, maar soms ook verkeerd. Op een begrafenis van een aan HIV overleden losbandig iemand ga je ook niet vertellen dat het volgen van Gods wet goed is in dit leven. Het is waar en zeer waardevol voor iedereen om te weten, maar soms is het moment er niet naar om het te zeggen.