verhalen in boekje Stichting Zondagsrust

[Willem]

Ja, je hoeft niet altijd te zeggen waarom. Soms is het gewoon zo als het is. Punt. Basta. Schluss.

Jij hebt het begrepen!

[Ab imo pectore]

Maar het is ook heel gezond om als ouder te zeggen, waarom?....omdat ik het zeg.

Natuurlijk deel ik met (naar ik aanneem) alle forumgenoten de mening dat kinderen naar ouders moeten luisteren. Ja, ook dat ze moeten luisteren als ze het ergens niet mee eens zijn, maar ik kan me uit mijn eigen kinderjaren geen enkele situatie bedenken waarbij mijn ouders mij iets ver/geboden waarbij ze niet konden zeggen waarom het zo was. Ook heb ik dit nooit bij mijn eigen kinderen meegemaakt. Als je als ouder geen reden hebt om iets ge/verbieden, moet je je afvragen waarom je het dan toch opdraagt. En andersom: als je om een bepaalde regel iets ge/verbiedt kun je die reden toch ook gewoon noemen? Vind het erg belangrijk dat kinderen weten waarom iets wel of niet gebeurt, omdat ze op die manier ook geholpen worden een eigen mening te ontwikkelen. Nogmaals: het is nog wat anders of het kind de mening dan deelt. Dat kan altijd natuurlijk, maar wel reden(en) noemen zou ik zeggen.

Wie weet kan iemand mij voorbeelden geven zodat ik dit beter plaatsen kan?

[Marnix]

Maar het is ook heel gezond om als ouder te zeggen, waarom?....omdat ik het zeg.

Vind je dat gezond

Ja, jij niet dan? Het lijkt me dat kinderen ook moeten leren gewoon te luisteren, zonder te weten en/of te vragen waarom.
Doen wat gezegd wordt als je er het nut van inziet is niet zo moeilijk, maar doen wat gezegd wordt zonder dat je het begrijpt of als je het er eigenlijk niet mee eens bent is een stuk moeilijker. Maar juist het laatste is volgens mij inherent aan "gehoorzamen".

Volgens mij is gehoorzamen doen wat iemand van je vraagt.... maar als er de mogelijkheid is, zou ik dat, als daar om gevraagd wordt, wel onderbouwen. Soms is daar niet de mogelijkheid voor of is dat te lastig en kan je het bij "daarom" houden.... Maar vaak is er niet echt een onderbouwing en is het nogal een zwaktebod. Als het goed is tel je regels omdat je het goede met je kind voor hebt en wil je ze opvoeden... en een argumentatie geven hoort daar ook bij.

[Mara]

Maar het is ook heel gezond om als ouder te zeggen, waarom?....omdat ik het zeg.

Vind je dat gezond

Ja, jij niet dan? Het lijkt me dat kinderen ook moeten leren gewoon te luisteren, zonder te weten en/of te vragen waarom.
Doen wat gezegd wordt als je er het nut van inziet is niet zo moeilijk, maar doen wat gezegd wordt zonder dat je het begrijpt of als je het er eigenlijk niet mee eens bent is een stuk moeilijker. Maar juist het laatste is volgens mij inherent aan "gehoorzamen".

Ja, je hoeft niet altijd te zeggen waarom. Soms is het gewoon zo als het is. Punt. Basta. Schluss.

Nee zeg, hoeven wij niet mee aan te komen.
Dat kun je wel doen met kleuters, maar niet met pubers.
Je zult een goede reden moeten geven, althans, ik zie niet anders om me heen.
En laat het dan geen drogreden zijn, anders luisteren ze niet.
Ik moest zelf vroeger voor 12 uur thuis zijn, zeker op zaterdag, want dan begon de zondag.
Wij zijn hier wat minder strikt in, want ik wil niet hebben dat ze als een gek moeten racen om op tijd thuis te zijn.
Liever heel en om half 1 thuis. Tja, dan zouden mijn ouders gezegd hebben, dan ga je maar eerder weg.
En dan werd het pas gezellig !

[Willem]

Maar het is ook heel gezond om als ouder te zeggen, waarom?....omdat ik het zeg.

Vind je dat gezond

Ik bemerk dat de bijbelse gezagsverhoudingen ook in onze gezindte zwaar onder druk staat gelet op de reactie's.

Nee zeg, hoeven wij niet mee aan te komen.
Dat kun je wel doen met kleuters, maar niet met pubers.
Je zult een goede reden moeten geven, althans, ik zie niet anders om me heen.
En laat het dan geen drogreden zijn, anders luisteren ze niet.
Ik moest zelf vroeger voor 12 uur thuis zijn, zeker op zaterdag, want dan begon de zondag.
Wij zijn hier wat minder strikt in, want ik wil niet hebben dat ze als een gek moeten racen om op tijd thuis te zijn.
Liever heel en om half 1 thuis. Tja, dan zouden mijn ouders gezegd hebben, dan ga je maar eerder weg.
En dan werd het pas gezellig !

Natuurlijk deel ik met (naar ik aanneem) alle forumgenoten de mening dat kinderen naar ouders moeten luisteren. Ja, ook dat ze moeten luisteren als ze het ergens niet mee eens zijn, maar ik kan me uit mijn eigen kinderjaren geen enkele situatie bedenken waarbij mijn ouders mij iets ver/geboden waarbij ze niet konden zeggen waarom het zo was. Ook heb ik dit nooit bij mijn eigen kinderen meegemaakt. Als je als ouder geen reden hebt om iets ge/verbieden, moet je je afvragen waarom je het dan toch opdraagt. En andersom: als je om een bepaalde regel iets ge/verbiedt kun je die reden toch ook gewoon noemen? Vind het erg belangrijk dat kinderen weten waarom iets wel of niet gebeurt, omdat ze op die manier ook geholpen worden een eigen mening te ontwikkelen. Nogmaals: het is nog wat anders of het kind de mening dan deelt. Dat kan altijd natuurlijk, maar wel reden(en) noemen zou ik zeggen.
Wie weet kan iemand mij voorbeelden geven zodat ik dit beter plaatsen kan?

[Volgens mij is gehoorzamen doen wat iemand van je vraagt.... maar als er de mogelijkheid is, zou ik dat, als daar om gevraagd wordt, wel onderbouwen. Soms is daar niet de mogelijkheid voor of is dat te lastig en kan je het bij "daarom" houden.... Maar vaak is er niet echt een onderbouwing en is het nogal een zwaktebod. Als het goed is tel je regels omdat je het goede met je kind voor hebt en wil je ze opvoeden... en een argumentatie geven hoort daar ook bij.

Het gaat er niet om dat je geen uitleg MAG geven maar het gaat er wel om dat je geen uitleg HOEFT of MOET geven. Dus in de opvoeding WIL je soms geen reden geven omdat het kind/puber moet leren om op basis van GEZAG te luisteren en niet op basis van argumenten.

Mischien moeten we e.e.a. nog wat scherper stellen. Er is een zeer bekend gezang wat als regel in een van de coupletten heeft: "Leer mij volgen zonder vragen". God wil gehoorzaamd worden omdat Hij het zegt!. Is een van de manco's in onze tijd niet dat zoveel bijbelse ge- en verboden onder de tafel worden geveegd omreden dat er geen reden/argumentatie voor gevonden wordt?. Da's natuurlijk niet zo raar als je kinderen opvoedt met de gedachte dat er altijd een argumentatie hoort bij de ge- en verboden die je als ouder stelt. En dat zij dan niet meer willen luisteren naar het eenvoudige "Zo zij niet doen naar dit Woord!"

[Mara]

Heb je zelf pubers Willem ?
Zonet kwam er een neef aanwaaien, onze kinderen kwamen er even gezellig bij zitten, ging na een half uurtje weer weg en zei hij :
dat hoefden wij vroeger niet te doen, als er visite kwam moesten wij naar buiten of naar boven.
En al helemaal niet in een gesprek mengen.
Hij is 75, ik wat jonger, maar zo zie je dat het idd allemaal veranderd is.
Er werd niks verteld, niks uitgelegd, je moest luisteren, punt.
Als je nu niet uitkijkt bemoeien kinderen zich met het gesprek van hun ouders over het budget
Althans, zo ging dat onlangs, de kinderen wisten precies hoeveel geld hun ouders hadden voor een nieuwe auto + vakantie.
En DAAR ben ik wel op tegen, ik zeg dan: jullie mogen alles eten, maar niet alles weten.
Dus er zijn zaken tussen man en vrouw, waar de kids niets van hoeven te weten.
Dan geef ik geen uitleg.
Uiteraard ook als er iemand komt die een vertrouwelijk gesprek wil hebben, stuur ik de kids weg. Zonder uitleg !!
Maar dit ging over leefregels e.d., dan hebben ze wat mij betreft wel recht op een stukje uitleg, wij zitten toch ook met onze WAAROMS en WAARTOE ?
Maar nog belangrijker is; VOORLEVEN.
Niet zeggen dat zij 12 uur thuis moeten zijn en zelf om tien voor half 1 aan komen slieren.

[Willem]

Heb je zelf pubers Willem ?

Nee . De beste stuurlui staan aan aan wal. (ook al zo'n spreekwoord waar veel waars in zit hoewel vaak negatief bedoeld ).

Maar ff serieus, we gaan toch hopenlijk niet de bijbelse notie's aanpassen omdat de praktijk zo moeilijk is?. Dat de praktijk met vallen en opstaan gaat zal iedereen - met of zonder pubers - beamen. Ik bemerk dat mijn postings nogal de neiging hebben als persoonlijke aanval te worden opgevat maar dat is geenzins de bedoeling. Als iemand aan kan geven waar en hoe mijn schrijfstijl daartoe aanleiding geeft hoor ik het graag.

[Ander]

ik merk op mijn werk ook dat het bijna niet meer acceptabel is dat de kinderen gewoon, zonder opgaaf van redenen, doen wat ik, als schoolmeester, zeg. Sommige kinderen zijn er volgens mij ook erg gewend dat alles uitgelegd wordt en accepteren niet dat ze wat moeten doen om het simpele feit dat ik het zeg. Dus dat leer ik ze maar aan... Kinderen moeten soms gewoon luisteren, ook al snappen ze niet waarom. Maar ja, tegenwoordig hebben héél veel kinderen een aan autisme verwante stoornis en de boekjes zeggen dat je alles uit moet leggen. Ik doe dat uit principe niet en de autisten doen het best bij mij in de klas. Ze moeten ook leren dat de maatschappij niet alles uitlegt.

[Mara]

Helemaal waar Ander !
En Willem, je mag best een mening hebben over iets wat je zelf niet hebt hoor !
Die mening heb ik ook, je kunt nu eenmaal niet alles hebben
En ik voel me niet aangevallen, maar probeer uit te leggen dat het niet altijd meevalt en nu hebben wij behoorlijk meegaande kinderen.
Maar de een moet met uitleg aangepakt worden, de ander soms met een wat hardere aanpak en dan bedoel ik niet slaan.
Ik ben niet van het slaan, heb me er soms aan bezondigd, in drift, als uiterste maatregel, maar voelde me daarna nog rotter dan het kind.
Ook houd ik niet van afzonderen, apart zetten, volgens mij ben ik een zacht ei, als moeder dan
Ik heb zeker regels, maar houd niet van star zijn, voor mezelf maar ook niet naar anderen.
Dus avondeten is zo'n beetje op de zelfde tijd, maar wordt rustig verschoven.
Als er cathechisatie is, wat vroeger, normaliter wat later, nu heel laat omdat mijn man de bouwvakker weg moet brengen die hier aan het werk was (zijn auto was kapot)
Dan ga ik niet eten met de kinderen en mijn man in zn eentje met een bordje.
Maar als het moet omdat er een kind een afspraak heeft of wil sporten, kook ik voor hem vast apart.
Als God je slaat, heb je dan niet je waaroms ? Al is het maar in jezelf ?

[huisman]

ik merk op mijn werk ook dat het bijna niet meer acceptabel is dat de kinderen gewoon, zonder opgaaf van redenen, doen wat ik, als schoolmeester, zeg. Sommige kinderen zijn er volgens mij ook erg gewend dat alles uitgelegd wordt en accepteren niet dat ze wat moeten doen om het simpele feit dat ik het zeg. Dus dat leer ik ze maar aan... Kinderen moeten soms gewoon luisteren, ook al snappen ze niet waarom. Maar ja, tegenwoordig hebben héél veel kinderen een aan autisme verwante stoornis en de boekjes zeggen dat je alles uit moet leggen. Ik doe dat uit principe niet en de autisten doen het best bij mij in de klas. Ze moeten ook leren dat de maatschappij niet alles uitlegt.

Precies, ik zou bijna willen dat onze kinderen bij Meester Ander in de klas zaten

[-DIA-]

Een tijdje geleden werd ik door iemand uit mijn gemeente gebeld of ik lid wilde worden van de Zondagsrust stichting. Koste nix, dus ik dacht, kan wel.

Nu kreeg ik dus via de post een boekje met verhalen van deze stichting. Bij het lezen van enkele verhalen groeide mijn afschuw. Ik zal een voorbeeld noemen:

Een dochter had haar hele leven verzondigd, en vraagt op haar doodsbed of haar vader voor haar bidden wil. Jij kan bidden, zij ze. De vader bidt enkele zinnen, en stopt, en zegt: ik kan niet bidden, mijn gebed wordt afgesneden. Waarna volgt dat de vader zich erin kan berusten, en God de eer geven.

Oh, alsof wij op mogen geven met onze voorbeden? Alsof wij het recht hebben om iemand af te schrijven, voordat de dood de mogelijkheid tot redding wegneemt. Alsof de moordenaar aan het kruis niet geredt werd. Alsof Mozes ophield met zijn voorbede, steeds weer, toen God het volk wilde wegdoen, en uit Mozes een nieuw volk bouwen. Welk een gruwelijke vader heb je dan, die onder de schijn van vroomheid, jouw laatste hoop wegneemt, die je zó makkelijk overheeft voor het verderf?

Zulke dingen kwamen vroeger meer voor, toen en meer kinderlijk en nauw leven met de Heere was. Vrij recent kwam iets dergelijks nog voor in een gebed dat werd afgesneden. Een ouderling lag op sterven. Hij had het niet ruim. Maar er waren kinderen Gods voor hem in gebed. Dat gebed werd bij beide kinderen Gods afgesneden. Op hetzelfde moment. Wat bleek? Op dat moment mocht de stervende ouderling voor eeuwig de hemelse heerlijkhein ingaan. Juist op dat punt dat het gebed werd afgesneden.
De moderne mens die de ware religie niet meer kent (en die zitten ook in de reformatorische kerken!) zouden het bestempelen asl telepathe of zoiets. Maar latene we het toch eenvoudig houden, en gewoon kinderlijk geloven dat God zijn kinderen wel eens wat bekend maakt op een minder gewone wijze....

[Mister]

Zulke dingen kwamen vroeger meer voor, toen en meer kinderlijk en nauw leven met de Heere was. Vrij recent kwam iets dergelijks nog voor in een gebed dat werd afgesneden. Een ouderling lag op sterven. Hij had het niet ruim. Maar er waren kinderen Gods voor hem in gebed. Dat gebed werd bij beide kinderen Gods afgesneden. Op hetzelfde moment. Wat bleek? Op dat moment mocht de stervende ouderling voor eeuwig de hemelse heerlijkhein ingaan. Juist op dat punt dat het gebed werd afgesneden.
De moderne mens die de ware religie niet meer kent (en die zitten ook in de reformatorische kerken!) zouden het bestempelen asl telepathe of zoiets. Maar latene we het toch eenvoudig houden, en gewoon kinderlijk geloven dat God zijn kinderen wel eens wat bekend maakt op een minder gewone wijze....

Dia, alsjeblieft...

[Gijs83]

Zulke dingen kwamen vroeger meer voor, toen en meer kinderlijk en nauw leven met de Heere was. Vrij recent kwam iets dergelijks nog voor in een gebed dat werd afgesneden. Een ouderling lag op sterven. Hij had het niet ruim. Maar er waren kinderen Gods voor hem in gebed. Dat gebed werd bij beide kinderen Gods afgesneden. Op hetzelfde moment. Wat bleek? Op dat moment mocht de stervende ouderling voor eeuwig de hemelse heerlijkhein ingaan. Juist op dat punt dat het gebed werd afgesneden.
De moderne mens die de ware religie niet meer kent (en die zitten ook in de reformatorische kerken!) zouden het bestempelen asl telepathe of zoiets. Maar latene we het toch eenvoudig houden, en gewoon kinderlijk geloven dat God zijn kinderen wel eens wat bekend maakt op een minder gewone wijze....

Dia, alsjeblieft...

Wil je zeggen dat het nog steeds veel voorkomt, dan denk niet dat je het begrepen hebt...

[Gian]

Maar latene we het toch eenvoudig houden, en gewoon kinderlijk geloven dat God zijn kinderen wel eens wat bekend maakt op een minder gewone wijze....

Wij moeten wij met iets wat anderen meemaken? Niets toch?

[huisman]

Een tijdje geleden werd ik door iemand uit mijn gemeente gebeld of ik lid wilde worden van de Zondagsrust stichting. Koste nix, dus ik dacht, kan wel.

Nu kreeg ik dus via de post een boekje met verhalen van deze stichting. Bij het lezen van enkele verhalen groeide mijn afschuw. Ik zal een voorbeeld noemen:

Een dochter had haar hele leven verzondigd, en vraagt op haar doodsbed of haar vader voor haar bidden wil. Jij kan bidden, zij ze. De vader bidt enkele zinnen, en stopt, en zegt: ik kan niet bidden, mijn gebed wordt afgesneden. Waarna volgt dat de vader zich erin kan berusten, en God de eer geven.

Oh, alsof wij op mogen geven met onze voorbeden? Alsof wij het recht hebben om iemand af te schrijven, voordat de dood de mogelijkheid tot redding wegneemt. Alsof de moordenaar aan het kruis niet geredt werd. Alsof Mozes ophield met zijn voorbede, steeds weer, toen God het volk wilde wegdoen, en uit Mozes een nieuw volk bouwen. Welk een gruwelijke vader heb je dan, die onder de schijn van vroomheid, jouw laatste hoop wegneemt, die je zó makkelijk overheeft voor het verderf?

Zulke dingen kwamen vroeger meer voor, toen en meer kinderlijk en nauw leven met de Heere was. Vrij recent kwam iets dergelijks nog voor in een gebed dat werd afgesneden. Een ouderling lag op sterven. Hij had het niet ruim. Maar er waren kinderen Gods voor hem in gebed. Dat gebed werd bij beide kinderen Gods afgesneden. Op hetzelfde moment. Wat bleek? Op dat moment mocht de stervende ouderling voor eeuwig de hemelse heerlijkhein ingaan. Juist op dat punt dat het gebed werd afgesneden.
De moderne mens die de ware religie niet meer kent (en die zitten ook in de reformatorische kerken!) zouden het bestempelen asl telepathe of zoiets. Maar latene we het toch eenvoudig houden, en gewoon kinderlijk geloven dat God zijn kinderen wel eens wat bekend maakt op een minder gewone wijze....

Als wij daar maar niet onze grond van maken...want arglistig is ons hart, in Gods onfeilbaar Woord is alles bekentgemaakt wat een mens moet weten.