Afgewezen schreef:Toeschouwer schreef:Dat is dus ook weer een duidelijk voorbeeld van het verschil tussen een toepassing en de bedoeling van de dichter van Ps. 44. En het bewijs van de letterlijke vervulling is overal in de geschiedenis van Israël aanwezig. Want ook Israël is in heel zijn geschiedenis het spiegelbeeld van zijn lijdende Messias. Wie denkt hier niet aan de holocaust toen de Joden als slachtschapen de gaskamers werden ingedreven?
Ik geloof niet dat je dit mag stellen: dat het Israël dat Zijn Messias verworpen heeft, 'spiegelbeeld is van zijn lijdende Messias', en dat in de holocaust Ps. 44, buiten Christus om, vervuld wordt. Ik vind hier in het NT geen enkele grond voor, integendeel, zou ik willen zeggen.
En wie zegt dat dit buiten Christus om vervuld wordt? Ik in ieder geval niet. Want precies zoals het oude Israël vooruitbeeldend het lijden van zijn Messias vertoond heeft zo heeft God het beeld van Zijn messias ook in de chr. jaartelling in Zijn volk bewaard. Want dit lijden wordt in al de Zijnen vervuld en duurt voort totdat Hij wederkomt in heerlijkheid. Dat geldt voor de kerk en net zo goed voor Israël Want de Messias en Zijn volk zijn één, die zijn niet van elkaar te scheiden. En nooit was Hij zijn volk zo nabij als toen zij de gaskamers en de verbrandingsoven werden ingedreven en stierven voor het vuurpeleton! O, verblind zelfgenoegzaam christendom dat niets verstaat van de wegen Gods met Zijn volk!
Dit is nu juist het geheimenis dat God al die eeuwen in Israël bewaard heeft. Maar daarvoor moeten je ogen wel geopend worden. Daarvoor moet je bij de klaagmuur gestaan en gezien hebben hoe dit volk met heel zijn wezen tot de God van Israël schreeuwt. Daarvoor moet je de ontroerende verhalen gelezen hebben hoe de gelovige Joden met het ‘Sjema Yisareel’, de belijdenis van Israël, op de lippen moedig de dood zijn ingegaan. Vergeef mij dit hartstochtelijke, maar als ik daar over nadenkt wordt ik emotioneel, ik doe een beroep op je hart om dat eens goed tot je te laten doordringen.
Jij blijft maar hameren op die verwerping, maar is hun Messias niet juist hierin solidair met de schuld van zijn volk geweest toen Hij bad: ‘Vader vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen en ook voor deze zonde verzoening deed op het kruis? Jij legt wel de volle nadruk op dat vijanden van het evangelie, maar huppelt er overheen dat hier ook bij staat dat zij
nochtans de beminden om der vaderen wil zijn. En heeft God die zonde niet zwaar bezocht aan dat geslacht toen 40 jr. later de Romeinen stad en tempel verwoestten en honderdduizenden Joden op een gruwelijke wijze omgekomen zijn? En wat denk je van al die Joden die toen niet eens in het land waren en dus part noch deel aan deze misdaad hadden? Petrus beschuldigt de Joden te Jeruzalem als hij zegt: ‘deze Jezus die gij gekruist hebt’. Maar Paulus doet dat niet in de synagoge te Antiochië maar hij zegt ‘want die te Jeruzalem wonen’ Hand. 13:27. Denk je nu heus dat alles wat de Joden nadien
overkomen is alleen zijn oorzaak vind in het ‘kruis Hem?'. Waar blijven wij dan als God de schanddaden van de kerk uit de middeleeuwen aan ons toerekent? En ligt de grootste schuld voor het ongeloof van de Joden niet bij de kerk die hen i.p.v. een Joodse Messias een vergriekste Christus gepredikt heeft die zij zelf niet kent in Zijn Koninklijke eer en ambt? Want het is juist dit koningschap en dit koninkrijk waarin Hij in het bijzonder aan Israël verbonden is. Want Hij is de Koning van Israël, dit opschrift heeft Hij gedragen tot op het kruis toe. Matt. 27:36. En niet van de Kerk!
Ik lees tenminste nergens dat Adam de koning van Eva was, jij soms wel? Zie Efeze 5:31 en 32. Zolang de kerk de Schrift uitlegt zoals zij tot op de huidige dag doet kan Israël in Hem haar Messias niet herkennen.
Wie Openbaring 20 onbevooroordeeld leest, kan hier niet anders lezen dan dat er twee opstandingen zijn met een tussenruimte van 1000 jaar, al heeft hij nog nooit van chiliasme gehoord. Want anders houdt alle taalkundige betekenis op en kan de Schrift geen beslissend getuige meer zijn. Wie hier iets anders leest die kan niet lezen of hij gebruikt de Schrift om zijn eigen denkbeelden te bevestigen. Maar hier ligt nu juist het pijnpunt, want als je dit laat staan zoals het er staat dan bewijst dat dat er nog wel degelijk een andere bedeling te verwachten is na de wederkomst en voor de jongste
dag en het oordeel voor de grote, witte troon. En dan kan de kerk niet de belichaming van het aan Israël beloofde messiaanse vrederijk zijn. Kortom, dan zaagt men de tak af waar men zelf op zit!
