een uitdrukking

[Marnix]

Waar lees je dat? Ik lees het iets anders. De engelen bij het graf en Jezus zelf hadden tegen de vrouwen gezegd: Ga mijn broeders vertellen dat ze naar Galilea gaan, daar zullen ze mij zien. De discipelen waren naar Galilea gegaan en wachtten daar op Hem. En ze zitten daar aan het meer, bij hun boten... Petrus, altijd wat ongeduldig, houdt niet zo van stilzitten... en besluit te gaan vissen. De rest gaat men Hem mee. Waar blijkt dan moedeloosheid uit? Ze hadden Jezus gezien, wisten dat Hij leeft en Hij hen in Galilea zou komen opzoeken.

Ik denk dat we moeten kijken om dingen in de tekst te gaan leggen die er niet staan.

Dat is dan jouw interpretatie want ook dat lees ik nergens dat ze daar bij hun boten zaten te wachten op Hem...
Overigens was Hij hun al verschenen op dezelfde dag van Zijn opstanding.
Na dezen openbaarde Jezus Zichzelven wederom den discipelen

Klopt. En ze wisten dat Hij hen in Galilea zou opzoeken en hadden van Hem de opdracht gegeven om daar naar toe te gaan. Wat ze dus ook hadden gedaan. Dat is de reden waarom ze naar Galilea waren gegaan, omdat ze Hem daar weer zouden zien.

[Jongere]

In alle beschrijvingen van het evangelie blijkt dat de discipelen erg traag zijn van begrip en geloof. Zelfs als zij Christus opnieuw zien in Galilea staat er in Mattheüs: "doch sommigen twijfelden".
Zo heel erg gek is de gedachtengang van artistiek dus niet. Wel zeggen veel verklaarders dat we de discipelen het niet kwalijk moeten nemen dat ze hier waren gaan vissen, omdat ze ook in hun levensonderhoud moesten voorzien. Toch is het denk ik niet voor niets dat als ze aan land komen het eten al klaar ligt. Terwijl Jezus eerder vroeg of ze iets te eten hadden.

Maar al met al denk ik dat we met deze discussie niet echt recht doen aan de vraag van de topicstarter. 'Teruggebracht naar het vaderhart Gods' is een bevindelijke uitdrukking en het gaat dan om iets wat later in het geestelijk leven plaats vindt.
Ds. van den Belt schrijft er het volgende over in "Bloeien, snoeien en groeien". Ik ben benieuwd of alle forummers zich daarin kunnen vinden.

Volgens sommigen is er een ontwikkeling in de kennis van de Drie-enige God. (...) Na de bewuste rechtvaardigmaking komt de adoptie, waarin een christen heel bewust teruggeleid wordt naar het vaderhart van God.
Sommige christenen hebben dit als een duidelijke cesuur ervaren in de ontwikkeling van hun geloofsleven. Dominee I. Kieviet schrijft daar bijvoorbeeld over: 'De Geest der aanneming tot kinderen doet zich nu kennen als Geest van het gebed. Langs de weg van het aangenomen zijn tot kind, voert de Geest de zondaar in de armen van de Vader en legt hem aan Zijn liefhebbend Vaderhart. Uit die bewuste kennis en gemeenschap wordt nu, door de Geest, de Vadernaam ontsloten in het hart en gelegd op de lippen.' (I. Kieviet, De bekering van Saulus ten voorbeeld gesteld, 2002)
Het is natuurlijk heel mooi en teer als een christen op zo'n bijzondere wijze God als Vader leert kennen, maar zo'n geestelijke ervaring mag niet de norm worden voor de geloofsbeleving van anderen. Het mag ook niet zo uitgelegd worden dat iemand die dat meegemaakt heeft daardoor een kind van God wordt. Dat was immers al zo vanaf de allereerste gelovige overgave aan de roepstem van Christus. (...) Door deze ervaring, of misschien wel in een meer geleidelijke weg door de prediking, wordt iets helder wat eerst nog vaag was. De waarheid van het vaderschap van God en het kindschap van de christen gaat op een bijzondere wijze open. Het gaat leven en de christen gaat eruit leven.

Ds. van den Belt noemt ook nog dat in dit "schema" na deze ervaring de verzegeling met de Heilige Geest volgt. Ik kan me wel vinden in zijn houding. Hij wijst er met nadruk op dat we niet zomaar "schema's" overboord moeten gooien. Het is een onderdeel van de breedte in de gemeenschap der heiligen (vgl. Efeze).

[Marnix]

Mee eens. Mijn punt was vooral dat dit wel de beleving kan zijn, maar de Bijbel leert dat we niet na de bekering pas "in Gods Vaderhart worden teruggebracht" maar dat we daar dan al zijn. Er gebeurt dan niet iets wat er nog niet was, maar we gaan dat wat er is leren, ervaren, daarin groeien. In de uitdrukking komt dat niet naar voren. Ik heb daarom ook geen moeite met de beleving waar op gedoeld wordt, maar vind de uitdrukking zelf niet zo sterk, we zouden het dan denk ik beter iets anders kunnen formuleren zodat het meer recht doet aan wat ik hier boven beschrijf, dat we steeds meer gaan ontdekken DAT we al in Gods Vaderhart waren...

[Fjodor]

Mee eens. Mijn punt was vooral dat dit wel de beleving kan zijn, maar de Bijbel leert dat we niet na de bekering pas "in Gods Vaderhart worden teruggebracht" maar dat we daar dan al zijn. Er gebeurt dan niet iets wat er nog niet was, maar we gaan dat wat er is leren, ervaren, daarin groeien. In de uitdrukking komt dat niet naar voren. Ik heb daarom ook geen moeite met de beleving waar op gedoeld wordt, maar vind de uitdrukking zelf niet zo sterk, we zouden het dan denk ik beter iets anders kunnen formuleren zodat het meer recht doet aan wat ik hier boven beschrijf, dat we steeds meer gaan ontdekken DAT we al in Gods Vaderhart waren...

Dit is echt in het geheel niet waar!
Psalm 5: 6 De onzinnigen8 zullen voor Uw ogen niet bestaan; Gij haat alle werkers der ongerechtigheid.
7 Gij zult de leugensprekers9 verdoen; van den man des bloeds10 en des bedrogs heeft de HEERE een gruwel.
Zonder bekering niets van het vaderhart van God. Zonder bekering is de Heere een verterend vuur. De aanneming tot kind van God is pas door de wedergeboorte die we ontvangen door de Heilige Geest:
Romeinen 8: 15 Want gij hebt niet ontvangen den Geest der dienstbaarheid46 wederom tot vreze; maar gij hebt ontvangen den Geest der aanneming47 tot kinderen, door Welken wij roepen: Abba, Vader!48
Daarvoor is er geen kindschap. Alsof de wedergeboorte enkel een bewustwording zou zijn!? Wat voor nut heeft dan Christus' kruiswerk? Dat we ons bewust zouden worden van onze staat, namelijk dat we ons in Gods vaderhart bevinden? Nee. Dat we opnieuw tot Hem, in Zijn vaderhart komen kunnen, door het geloof.

[artistiek]

Ik heb daarom ook geen moeite met de beleving waar op gedoeld wordt...

Ik dacht dat ik ook zoiets al had aangegeven? 'Je moet het zien vanuit de beleving...'

[artistiek]

Even overgenomen vanuit de Dordse leerregels over de volharding der heiligen:
Daarom moeten zij gestadiglijk waken en bidden dat zij niet in verzoekingen geleid worden. En zo zij dit niet doen, zo kunnen zij niet alleen door het vlees, de wereld en den satan tot zware en ook gruwelijke zonden vervoerd worden, maar worden zij ook inderdaad, door Gods rechtvaardige toelating, daartoe somwijlen vervoerd; gelijk het droevige vallen van David, Petrus, en andere heiligen, dat ons in de Schrift beschreven is, bewijst.
Met zodanige grove zonden vertoornen zij God zeer, vervallen in schuld des doods, bedroeven den Heiligen Geest, verbreken voor een tijd de oefening des geloofs, verwonden zwaarlijk hun consciëntie, en verliezen somwijlen voor een tijd het gevoel der genade; totdat hun, wanneer zij door ernstige boetvaardigheid op den weg wederkeren, het Vaderlijk aanschijn Gods opnieuw verschijnt.

[Mara]

Mee eens. Mijn punt was vooral dat dit wel de beleving kan zijn, maar de Bijbel leert dat we niet na de bekering pas "in Gods Vaderhart worden teruggebracht" maar dat we daar dan al zijn. Er gebeurt dan niet iets wat er nog niet was, maar we gaan dat wat er is leren, ervaren, daarin groeien. In de uitdrukking komt dat niet naar voren. Ik heb daarom ook geen moeite met de beleving waar op gedoeld wordt, maar vind de uitdrukking zelf niet zo sterk, we zouden het dan denk ik beter iets anders kunnen formuleren zodat het meer recht doet aan wat ik hier boven beschrijf, dat we steeds meer gaan ontdekken DAT we al in Gods Vaderhart waren...

Dit is echt in het geheel niet waar!
Psalm 5: 6 De onzinnigen8 zullen voor Uw ogen niet bestaan; Gij haat alle werkers der ongerechtigheid.
7 Gij zult de leugensprekers9 verdoen; van den man des bloeds10 en des bedrogs heeft de HEERE een gruwel.
Zonder bekering niets van het vaderhart van God. Zonder bekering is de Heere een verterend vuur. De aanneming tot kind van God is pas door de wedergeboorte die we ontvangen door de Heilige Geest:
Romeinen 8: 15 Want gij hebt niet ontvangen den Geest der dienstbaarheid46 wederom tot vreze; maar gij hebt ontvangen den Geest der aanneming47 tot kinderen, door Welken wij roepen: Abba, Vader!48
Daarvoor is er geen kindschap. Alsof de wedergeboorte enkel een bewustwording zou zijn!? Wat voor nut heeft dan Christus' kruiswerk? Dat we ons bewust zouden worden van onze staat, namelijk dat we ons in Gods vaderhart bevinden? Nee. Dat we opnieuw tot Hem, in Zijn vaderhart komen kunnen, door het geloof.

Hier hoef je bij de meeste mensen niet mee aan te komen.
God is liefde immers ?
Jezus houdt van iedereen.
Zeg jij iets anders, ben je maar zwaar op de hand.
Dit hoor ik niet vanuit evangelische kringen, maar ook langzamerhand in ons eigen verband.
Bij ons sluipen af en toe de praise gezangen er ook in.
Nog niet in de kerk, maar bij een preekbespreking, op de j.v. en zo.
En als je die teksten zo leest, gaat het alleen over Jezus, dat je hem mag loven en prijzen.
Dus ik ben bang dat veel mensen de toorn van God onderschatten !

[Fjodor]

Mee eens. Mijn punt was vooral dat dit wel de beleving kan zijn, maar de Bijbel leert dat we niet na de bekering pas "in Gods Vaderhart worden teruggebracht" maar dat we daar dan al zijn. Er gebeurt dan niet iets wat er nog niet was, maar we gaan dat wat er is leren, ervaren, daarin groeien. In de uitdrukking komt dat niet naar voren. Ik heb daarom ook geen moeite met de beleving waar op gedoeld wordt, maar vind de uitdrukking zelf niet zo sterk, we zouden het dan denk ik beter iets anders kunnen formuleren zodat het meer recht doet aan wat ik hier boven beschrijf, dat we steeds meer gaan ontdekken DAT we al in Gods Vaderhart waren...

Dit is echt in het geheel niet waar!
Psalm 5: 6 De onzinnigen8 zullen voor Uw ogen niet bestaan; Gij haat alle werkers der ongerechtigheid.
7 Gij zult de leugensprekers9 verdoen; van den man des bloeds10 en des bedrogs heeft de HEERE een gruwel.
Zonder bekering niets van het vaderhart van God. Zonder bekering is de Heere een verterend vuur. De aanneming tot kind van God is pas door de wedergeboorte die we ontvangen door de Heilige Geest:
Romeinen 8: 15 Want gij hebt niet ontvangen den Geest der dienstbaarheid46 wederom tot vreze; maar gij hebt ontvangen den Geest der aanneming47 tot kinderen, door Welken wij roepen: Abba, Vader!48
Daarvoor is er geen kindschap. Alsof de wedergeboorte enkel een bewustwording zou zijn!? Wat voor nut heeft dan Christus' kruiswerk? Dat we ons bewust zouden worden van onze staat, namelijk dat we ons in Gods vaderhart bevinden? Nee. Dat we opnieuw tot Hem, in Zijn vaderhart komen kunnen, door het geloof.

Hier hoef je bij de meeste mensen niet mee aan te komen.
God is liefde immers ?
Jezus houdt van iedereen.
Zeg jij iets anders, ben je maar zwaar op de hand.
Dit hoor ik niet vanuit evangelische kringen, maar ook langzamerhand in ons eigen verband.
Bij ons sluipen af en toe de praise gezangen er ook in.
Nog niet in de kerk, maar bij een preekbespreking, op de j.v. en zo.
En als je die teksten zo leest, gaat het alleen over Jezus, dat je hem mag loven en prijzen.
Dus ik ben bang dat veel mensen de toorn van God onderschatten !

Ja, dat denk ik inderdaad ook.. Dat is een slechte zaak :s.
(Terwijl ik vind dat er veel moois in praise gezangen staat hoor, maar het is wel wat eenzijdig).

[Mara]

Ik vind de melodie soms zo ingewikkeld, het gaat van hoog naar laag.
Kreeg wel eens bemoediging van een vriendin, via youtube, dat God je draagt onder zijn vleugels, zo'n soort lied, maar het raakt me niet in mn hart.

[Fjodor]

Ik vind de melodie soms zo ingewikkeld, het gaat van hoog naar laag.
Kreeg wel eens bemoediging van een vriendin, via youtube, dat God je draagt onder zijn vleugels, zo'n soort lied, maar het raakt me niet in mn hart.

Die teksten staan ook in de bijbel hoor. Raken die je ook niet?

[Mara]

Ja, zo wel !
Als ik via de computer bijv een dominee heel vals en schor een psalm mee hoor zingen, kan ik echt heel geraakt zijn !
Juist, omdat het zo ECHT klinkt.
En ik ben ook wel blij met zo'n bemoediging hoor ! Ik vind het ontzettend lief, zij is evangelisch, maar ontzettend recht in de leer.
Maar de liederen ontroeren mij niet echt, snap je wat ik bedoel ?

[hmprff]

Mee eens. Mijn punt was vooral dat dit wel de beleving kan zijn, maar de Bijbel leert dat we niet na de bekering pas "in Gods Vaderhart worden teruggebracht" maar dat we daar dan al zijn. Er gebeurt dan niet iets wat er nog niet was, maar we gaan dat wat er is leren, ervaren, daarin groeien. In de uitdrukking komt dat niet naar voren. Ik heb daarom ook geen moeite met de beleving waar op gedoeld wordt, maar vind de uitdrukking zelf niet zo sterk, we zouden het dan denk ik beter iets anders kunnen formuleren zodat het meer recht doet aan wat ik hier boven beschrijf, dat we steeds meer gaan ontdekken DAT we al in Gods Vaderhart waren...

Dit is echt in het geheel niet waar!
Psalm 5: 6 De onzinnigen8 zullen voor Uw ogen niet bestaan; Gij haat alle werkers der ongerechtigheid.
7 Gij zult de leugensprekers9 verdoen; van den man des bloeds10 en des bedrogs heeft de HEERE een gruwel.
Zonder bekering niets van het vaderhart van God. Zonder bekering is de Heere een verterend vuur. De aanneming tot kind van God is pas door de wedergeboorte die we ontvangen door de Heilige Geest:
Romeinen 8: 15 Want gij hebt niet ontvangen den Geest der dienstbaarheid46 wederom tot vreze; maar gij hebt ontvangen den Geest der aanneming47 tot kinderen, door Welken wij roepen: Abba, Vader!48
Daarvoor is er geen kindschap. Alsof de wedergeboorte enkel een bewustwording zou zijn!? Wat voor nut heeft dan Christus' kruiswerk? Dat we ons bewust zouden worden van onze staat, namelijk dat we ons in Gods vaderhart bevinden? Nee. Dat we opnieuw tot Hem, in Zijn vaderhart komen kunnen, door het geloof.

Fjodor, ik ben bang dat jij Marnix verkeerd begrepen hebt. Marnix spreekt denk ik helemaal niet er over dat we voor de bekering al in Gods vaderhart zijn teruggebracht. Maar met de bekering en niet na de bekering. Maar dat we dat pas leren en ervaren na de bekering.

Zoals ook in 2 Petrus 1 staat:
3 Gelijk ons Zijn Goddelijke kracht alles, wat tot het leven en de godzaligheid behoort, geschonken heeft, door de kennis Desgenen, Die ons geroepen heeft tot heerlijkheid en deugd;

4 Door welke ons de grootste en dierbare beloften geschonken zijn, opdat gij door dezelve der goddelijke natuur deelachtig zoudt worden, nadat gij ontvloden zijt het verderf, dat in de wereld is door de begeerlijkheid.

We hebben dus alles al gekregen wat tot het leven en de godzaligheid behoort, zodat we Zijn Beeld gelijkvormig worden. Maar God wil ons dat meer en meer laten zien, wat we in Christus hebben gekregen.

[Terri]

Ja, zo wel !
Als ik via de computer bijv een dominee heel vals en schor een psalm mee hoor zingen, kan ik echt heel geraakt zijn !
Juist, omdat het zo ECHT klinkt.
En ik ben ook wel blij met zo'n bemoediging hoor ! Ik vind het ontzettend lief, zij is evangelisch, maar ontzettend recht in de leer.
Maar de liederen ontroeren mij niet echt, snap je wat ik bedoel ?

Maar dit zijn toch gevoel argumentaties en niet gebaseerd op Bijbelse gronden?
Of begrijp ik je verkeerd?

[Marnix]

Ik heb daarom ook geen moeite met de beleving waar op gedoeld wordt...

Ik dacht dat ik ook zoiets al had aangegeven? 'Je moet het zien vanuit de beleving...'

Klopt, mijn punt was alleen dat tegenover die beleving staat dat die gelovige is uitverkoren en dat God de Vader voor zijn bekering al aan het werk is en zo iemand roept. Daarnaast vraag ik me af of het Bijbels is dat na de bekering iemand op een moment komt dat hij zogezegd in Gods Vaderhart wordt teruggebracht. Tegenover die beleving stel ik dat die persoon dat wel zo kan beleven, maar in feite dat niet gebeurt, Hij ontdekt wat Hij in Christus al heeft. Je kan dan beter zeggen dat zo iemand ontdekt dat hij in Gods Vaderhart is, in plaats van te zeggen dat hij op dat moment in het Vaderhart van God is teruggebracht. Dat doet geen recht aan de Bijbelse werkelijkheid.

Mee eens. Mijn punt was vooral dat dit wel de beleving kan zijn, maar de Bijbel leert dat we niet na de bekering pas "in Gods Vaderhart worden teruggebracht" maar dat we daar dan al zijn. Er gebeurt dan niet iets wat er nog niet was, maar we gaan dat wat er is leren, ervaren, daarin groeien. In de uitdrukking komt dat niet naar voren. Ik heb daarom ook geen moeite met de beleving waar op gedoeld wordt, maar vind de uitdrukking zelf niet zo sterk, we zouden het dan denk ik beter iets anders kunnen formuleren zodat het meer recht doet aan wat ik hier boven beschrijf, dat we steeds meer gaan ontdekken DAT we al in Gods Vaderhart waren...

Dit is echt in het geheel niet waar!
Psalm 5: 6 De onzinnigen8 zullen voor Uw ogen niet bestaan; Gij haat alle werkers der ongerechtigheid.
7 Gij zult de leugensprekers9 verdoen; van den man des bloeds10 en des bedrogs heeft de HEERE een gruwel.
Zonder bekering niets van het vaderhart van God. Zonder bekering is de Heere een verterend vuur. De aanneming tot kind van God is pas door de wedergeboorte die we ontvangen door de Heilige Geest:
Romeinen 8: 15 Want gij hebt niet ontvangen den Geest der dienstbaarheid46 wederom tot vreze; maar gij hebt ontvangen den Geest der aanneming47 tot kinderen, door Welken wij roepen: Abba, Vader!48
Daarvoor is er geen kindschap. Alsof de wedergeboorte enkel een bewustwording zou zijn!? Wat voor nut heeft dan Christus' kruiswerk? Dat we ons bewust zouden worden van onze staat, namelijk dat we ons in Gods vaderhart bevinden? Nee. Dat we opnieuw tot Hem, in Zijn vaderhart komen kunnen, door het geloof.

Het ging mij om de twee perspectieven, die van onszelf en die van wat de Bijbel over God leert. Iemand die tot geloof komt zal dan God ook als Vader leren kennen en Hem door de Geest zo noemen. Tegelijkertijd kan je denk ik niet zeggen dat zo iemand pas op dat moment in Gods Vaderhart wordt gebracht. Dat kom ik niet tegen in de Bijbel. Wel dat zo iemand dan kind van God genoemd wordt. Maar ik heb mensen die tot geloof kwamen horen zeggen: God is nu mijn Vader, maar ik ontdek steeds meer dat ik daarvoor al een plek in Gods Vaderhart had en Hij in me werkte en me riep, zoals een Vader zijn kind roept, Hij me hiertoe bestemd had. Denk ook aan uitverkiezing (is zo iemand dan niet al in het Vaderhart van God?), aan de gelijkenis van de verloren zoon etc. Dat is mijn punt, daarom vond ik de uitdrukking wat ongelukkig.

Ja, zo wel !
Als ik via de computer bijv een dominee heel vals en schor een psalm mee hoor zingen, kan ik echt heel geraakt zijn !
Juist, omdat het zo ECHT klinkt.
En ik ben ook wel blij met zo'n bemoediging hoor ! Ik vind het ontzettend lief, zij is evangelisch, maar ontzettend recht in de leer.
Maar de liederen ontroeren mij niet echt, snap je wat ik bedoel ?

Ja... dat gaat ook over beleving... jouw beleving. En die is, net als mijn beleving, beperkt, bepaald etc.

[artistiek]

...daarom vond ik de uitdrukking wat ongelukkig.

Iemand die weet wat het is om, na in de zonden te zijn gevallen (zoals Petrus), voor een tijd de tere omgang met de Heere te moeten missen, zal daar heel anders over denken.