Ik weet niet of je kunt zeggen of de moordenaar gelijk zijn geloof betuigde van de gewillige Christus. Hij hield het er in ieder geval niet voor. Wilde hij vrede krijgen voor zijn ziel, dan moest hij bij Christus zijn, dat wist hij wél zeker. En zonder de Christus zou hij voor eeuwig omkomen. Hij wist en voelde tot in het diepst van zijn hart dat hij het niet verdiend had om door Christus aangenomen te worden, maar dat de vergeving van zonde enkel genade zou zijn.Oorspronkelijk gepost door Rhodé
Welkom H.M.H,
ben het helemaal met je eens.
Hij smeekte om vergeving en betuigde daarmee tegeijkertijd zijn geloof dat Jezus machtig en gewillig was zijn zonden te vergeven. Ik wil er ook nog aan toevoegen dat deze moordenaar zeer snel verzekering kreeg: Heden zult gij met mij in het paradijs zijn. En dat hij direct bij het juiste adres aanklopte: Jezus Christus en dien gekruisigd.
Systematiseren van de heilsweg
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
H.M.H.,
De zonden van de moordenaar wáren vergeven. Deze vergeving vond plaats op de eerste [geschonken] daad van het geloof.
Nogmaals ik geloof niet dat je systematiseert, maar bv. over je exegese van de drie-urige duisternis wil ik het volgende kwijt:
Ten eerste sprak de Heere Jezus aan het eind van de drie uren 'Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten'.
Hoe de moordenaar zich heeft gevoeld tijdens deze duisternis zegt ons Gods Woord niet! De huidige bevinding wil dit er in leggen, echter hier past ons zwijgen. Dat hij aangevochten zal zijn, kan zijn, want dat zijn velen van Gods volk; het hoeft echter niet, want ook hierover zwijgt Gods Woord.
Natuurlijk is er geestelijke herkenning over bepaalde zaken in het geloofsleven. Paulus schrijft veel over de strijd van het vlees, de strijd die hier nooit eindigt; we lezen over de twijfel, de bedekking van het geloof etc. Het grootste is echter en daarin moeten alle christenen overeenstemmen: 'waartoe ook ík van Christus Jezus gegrepen ben'.
Groeten,
De zonden van de moordenaar wáren vergeven. Deze vergeving vond plaats op de eerste [geschonken] daad van het geloof.
Nogmaals ik geloof niet dat je systematiseert, maar bv. over je exegese van de drie-urige duisternis wil ik het volgende kwijt:
Ten eerste sprak de Heere Jezus aan het eind van de drie uren 'Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten'.
Hoe de moordenaar zich heeft gevoeld tijdens deze duisternis zegt ons Gods Woord niet! De huidige bevinding wil dit er in leggen, echter hier past ons zwijgen. Dat hij aangevochten zal zijn, kan zijn, want dat zijn velen van Gods volk; het hoeft echter niet, want ook hierover zwijgt Gods Woord.
Natuurlijk is er geestelijke herkenning over bepaalde zaken in het geloofsleven. Paulus schrijft veel over de strijd van het vlees, de strijd die hier nooit eindigt; we lezen over de twijfel, de bedekking van het geloof etc. Het grootste is echter en daarin moeten alle christenen overeenstemmen: 'waartoe ook ík van Christus Jezus gegrepen ben'.
Groeten,
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Ik denk dat de zonde niet vergeven werden door de eerste (geschonken) daad van het geloof, maar alleen door de genade van Christus. Want alleen Hij is de zeer overvloedige Fontein van alle goed. De bron is niet ons geloof, maar Christus' genade, waardoor Hij geloof aan ons schénkt.Oorspronkelijk gepost door ndonselaar
H.M.H.,
De zonden van de moordenaar wáren vergeven. Deze vergeving vond plaats op de eerste [geschonken] daad van het geloof.
Is dat los te koppelen?Oorspronkelijk gepost door H.M.H.Ik denk dat de zonde niet vergeven werden door de eerste (geschonken) daad van het geloof, maar alleen door de genade van Christus. Want alleen Hij is de zeer overvloedige Fontein van alle goed. De bron is niet ons geloof, maar Christus' genade, waardoor Hij geloof aan ons schénkt.Oorspronkelijk gepost door ndonselaar
H.M.H.,
De zonden van de moordenaar wáren vergeven. Deze vergeving vond plaats op de eerste [geschonken] daad van het geloof.
Met vriendelijke groet, Egbert.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
Nee, ik denk het niet. Maar dan moet het wel in de goede volgorde staan. Eérst de genade van Christus en als vrucht daarvan het geloof in de zondaar.Oorspronkelijk gepost door EgbertIs dat los te koppelen?Oorspronkelijk gepost door H.M.H.Ik denk dat de zonde niet vergeven werden door de eerste (geschonken) daad van het geloof, maar alleen door de genade van Christus. Want alleen Hij is de zeer overvloedige Fontein van alle goed. De bron is niet ons geloof, maar Christus' genade, waardoor Hij geloof aan ons schénkt.Oorspronkelijk gepost door ndonselaar
H.M.H.,
De zonden van de moordenaar wáren vergeven. Deze vergeving vond plaats op de eerste [geschonken] daad van het geloof.
Ik heb nog even goed Efeze 2 gelezen. In vers 8, 9 en 10 wordt hierover héél duidelijk gesproken.
8. Want uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof, en dat niet uit u, het is Gods gave;
9. niet uit de werken, opdat niemand roeme.
10. Want wij zijn Zijn maaksel, geschapen in Christus Jezus tot goede werken, welke God voorbereid heeft, opdat wij in dezelve zouden wandelen.
Ja hiermee ben ik het eens. Het is dus niet los te koppelen. "Want uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof, het is Gods gave."De genade van Christus (= vergeving der zonden) word een mens alleen deelachtig door het het geloof. Door; dus niet om, niet voor, maar door het geloof!
Zou je nog even wat uitvoeriger in willen gaan op de oneigenlijke tegenstelling volgens jou? Dit volg ik niet helemaal.De eerste zin van het geciteerde ("Ik denk dat de zonde niet vergeven werden door de eerste (geschonken) daad van het geloof, maar alleen door de genade van Christus.") geeft aanleiding te veronderstellen dat de vergeving der zonden geen rechtstreekse relatie heeft met het geloof, maar alleen met Christus.
-
Zeeuw
"quote: De eerste zin van het geciteerde ("Ik denk dat de zonde niet vergeven werden door de eerste (geschonken) daad van het geloof, maar alleen door de genade van Christus." geeft aanleiding te veronderstellen dat de vergeving der zonden geen rechtstreekse relatie heeft met het geloof, maar alleen met Christus.
Zou je nog even wat uitvoeriger in willen gaan op de oneigenlijke tegenstelling volgens jou? Dit volg ik niet helemaal."
Goedenavond,
Nog even een reactie hierop. In de bewuste zin begin je met "Ik denk dat de zonde niet vergeven werden door de eerste (geschonken) daad van het geloof". Dit citaat word direct gevolgd door een maar "maar alleen door de genade van Christus."
Ik weet niet hoe je het bedoelt; maar deze zin komt over alsof de vergeving der zonden niet aan het geloof, maar wel aan de genade van Christus verbonden is.
De woorden "niet"en "maar" geven het idee dat het eerste niet verbonden is aan de vergeving der zonden, en uitdrukkelijk alleen het tweede wel.
Kijk; daar reageerd ik op. Want dat is een onschriftuurlijke scheiding.
De vergeving der zonden (rechtvaardiging) verbind de Schrift altjd aan het geloof. Het geloof richt zich op Christus. En het geloof word ontvangen van Christus, in de wedergeboorte
(Joh. 1).
Kort samengevat: Christus geeft door Zijn genade in de wedergeboorte aan een verloren zondaar het geloof die daarmee Christus omhelst in de belofte van het Evangelie, tot rechtvaardiging.
Nog korter: genade van Christus en geloof in Hem zijn beiden onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Beiden zijn noodzakelijk. Zonder 1 van deze zaken is er ook geen vergeving der zonden.
Ik hoop dat je me een beetje begrijpt.
groeten.
Zou je nog even wat uitvoeriger in willen gaan op de oneigenlijke tegenstelling volgens jou? Dit volg ik niet helemaal."
Goedenavond,
Nog even een reactie hierop. In de bewuste zin begin je met "Ik denk dat de zonde niet vergeven werden door de eerste (geschonken) daad van het geloof". Dit citaat word direct gevolgd door een maar "maar alleen door de genade van Christus."
Ik weet niet hoe je het bedoelt; maar deze zin komt over alsof de vergeving der zonden niet aan het geloof, maar wel aan de genade van Christus verbonden is.
De woorden "niet"en "maar" geven het idee dat het eerste niet verbonden is aan de vergeving der zonden, en uitdrukkelijk alleen het tweede wel.
Kijk; daar reageerd ik op. Want dat is een onschriftuurlijke scheiding.
De vergeving der zonden (rechtvaardiging) verbind de Schrift altjd aan het geloof. Het geloof richt zich op Christus. En het geloof word ontvangen van Christus, in de wedergeboorte
(Joh. 1).
Kort samengevat: Christus geeft door Zijn genade in de wedergeboorte aan een verloren zondaar het geloof die daarmee Christus omhelst in de belofte van het Evangelie, tot rechtvaardiging.
Nog korter: genade van Christus en geloof in Hem zijn beiden onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Beiden zijn noodzakelijk. Zonder 1 van deze zaken is er ook geen vergeving der zonden.
Ik hoop dat je me een beetje begrijpt.
groeten.
Vrienden,
Met jullie permissie neem ik deel aan deze discussie en blaas die graag wat nieuw leven in.
Volgens mij is de standenleer helemaal niet Bijbels. Men leert namelijk dat een zondaar wel deel kan hebben aan de weldaad van kerstfeest, maar dat zijn schuld nog open staat. Zo ook: een bedekte schuld is nog geen vergeven schuld. Een geopenbaarde Middelaar is nog geen toegepaste Middelaar.
En wat helemaal bedenkelijk is: bij goede vrijdag gaat een zondaar met zijn hele geloof in de Middelaar verloren onder het recht en krijgt Gods deugden liever dan zijn eigen zaligheid. Zijn bedekte schuld komt weer volledig open te liggen en 'met Hem verging hun hoop'. Het wordt omkomen. Christus verbergt Zich achter het recht.
Goede vrijdag is nog geen Pasen. Alleen degenen die deel hebben aan dat heilsfeit en de zgn. rechtvaardigmaking in de vierschaar der conscientie hebben beleeft, zijn vrij van schuld en straf. Slechts een enkeling valt dat te beurt.
Maar deze zondaar mist vervolgens nog de kennis van de Heilige Geest als Persoon. Men spreekt van missende mensen.
Deze hele leer is een uiteenscheuring van de gezegende Heiland en Zijn verdiensten. Uit Zijn volheid, niet uit Zijn gedeeldheid, ontvangt iedere gelovige genade voor genade. Elke geloofsoefening, ook de allerkleinste, rechtvaardigt een zondaar voor God. En bij iedere geloofsdaad mag een zondaar tenminste ook iets ervaren van het rechtsfeit dat er nu geen verdoemenis meer is voor degenen die in Christus Jezus zijn.
Wie Mij gezien heeft Filippus, die heeft de Vader gezien. De gehele standenleer is een miskenning van het grote leerstuk van de reformatie: de rechtvaardigmaking van de goddeloze.
De heilsfeiten zijn eenmalig en uniek. Een zondaar kan slechts deel hebben aan het volbrachte werk van Christus, nimmer aan het werk van Christus alsof dat nog niet volbracht was: bijv. Christus onder de vloek, op goede vrijdag. Hij is juist in onze plaats gaan staan opdat wij nimmermeer in het gericht van God zouden komen.
Vaak beroept men zich op het leven van de discipelen, om de standenleer te rechtvaardigen. Zo ook ds Moerkerken in zijn boekje Bethel en Pnieel. Eerst kwam Johannes met de scherpe wetsprediking, toen kwam Jezus. En dan zo verder, wat de discipelen allemaal zouden hebben beleefd.
Men bedenke wel dat deze benadering impliceert dat het èchte heil pas bij de discipelen is begonnen. Alles wat de oud-testamentische gelovigen daarvoor van het heil ervaarden, waren dan 'slechts' zeer geringe standen. Bijv. Simeon: wel een geopenbaarde Christus vanuit de belofte, maar nog geen toegepaste Christus. Terecht heeft ds De Jong daarover opgemerkt dat deze man dan kennelijk 80 jaar in de toeleidende weg heeft gelopen. Alle gelovigen totaan goede vrijdag hebben dus niet gedeeld in de schuldvergeving. Ook de discipelen niet. Die kwam immers pas met Pasen.
Ik zou wel eens willen weten hoe men de standenleer in de oud-testamentische offerdienst zou willen inpassen. Alles getuigde daar van de plaatsbekleding en de verzoening.
Ik kan het niet anders zien dan dat men met de hele standenleer het heil verduistert en Christus en de rechtvaardigmaking aan het einde van een lange, lange weg plaatst. De reformatie heeft ons echter geleerd dat de rechtvaardigmaking door het geloof het begin en de ingang is. Tegenwoordig wordt de overtuiging van zonden echter gehouden voor de levendmaking en wedergeboorte.
Met jullie permissie neem ik deel aan deze discussie en blaas die graag wat nieuw leven in.
Volgens mij is de standenleer helemaal niet Bijbels. Men leert namelijk dat een zondaar wel deel kan hebben aan de weldaad van kerstfeest, maar dat zijn schuld nog open staat. Zo ook: een bedekte schuld is nog geen vergeven schuld. Een geopenbaarde Middelaar is nog geen toegepaste Middelaar.
En wat helemaal bedenkelijk is: bij goede vrijdag gaat een zondaar met zijn hele geloof in de Middelaar verloren onder het recht en krijgt Gods deugden liever dan zijn eigen zaligheid. Zijn bedekte schuld komt weer volledig open te liggen en 'met Hem verging hun hoop'. Het wordt omkomen. Christus verbergt Zich achter het recht.
Goede vrijdag is nog geen Pasen. Alleen degenen die deel hebben aan dat heilsfeit en de zgn. rechtvaardigmaking in de vierschaar der conscientie hebben beleeft, zijn vrij van schuld en straf. Slechts een enkeling valt dat te beurt.
Maar deze zondaar mist vervolgens nog de kennis van de Heilige Geest als Persoon. Men spreekt van missende mensen.
Deze hele leer is een uiteenscheuring van de gezegende Heiland en Zijn verdiensten. Uit Zijn volheid, niet uit Zijn gedeeldheid, ontvangt iedere gelovige genade voor genade. Elke geloofsoefening, ook de allerkleinste, rechtvaardigt een zondaar voor God. En bij iedere geloofsdaad mag een zondaar tenminste ook iets ervaren van het rechtsfeit dat er nu geen verdoemenis meer is voor degenen die in Christus Jezus zijn.
Wie Mij gezien heeft Filippus, die heeft de Vader gezien. De gehele standenleer is een miskenning van het grote leerstuk van de reformatie: de rechtvaardigmaking van de goddeloze.
De heilsfeiten zijn eenmalig en uniek. Een zondaar kan slechts deel hebben aan het volbrachte werk van Christus, nimmer aan het werk van Christus alsof dat nog niet volbracht was: bijv. Christus onder de vloek, op goede vrijdag. Hij is juist in onze plaats gaan staan opdat wij nimmermeer in het gericht van God zouden komen.
Vaak beroept men zich op het leven van de discipelen, om de standenleer te rechtvaardigen. Zo ook ds Moerkerken in zijn boekje Bethel en Pnieel. Eerst kwam Johannes met de scherpe wetsprediking, toen kwam Jezus. En dan zo verder, wat de discipelen allemaal zouden hebben beleefd.
Men bedenke wel dat deze benadering impliceert dat het èchte heil pas bij de discipelen is begonnen. Alles wat de oud-testamentische gelovigen daarvoor van het heil ervaarden, waren dan 'slechts' zeer geringe standen. Bijv. Simeon: wel een geopenbaarde Christus vanuit de belofte, maar nog geen toegepaste Christus. Terecht heeft ds De Jong daarover opgemerkt dat deze man dan kennelijk 80 jaar in de toeleidende weg heeft gelopen. Alle gelovigen totaan goede vrijdag hebben dus niet gedeeld in de schuldvergeving. Ook de discipelen niet. Die kwam immers pas met Pasen.
Ik zou wel eens willen weten hoe men de standenleer in de oud-testamentische offerdienst zou willen inpassen. Alles getuigde daar van de plaatsbekleding en de verzoening.
Ik kan het niet anders zien dan dat men met de hele standenleer het heil verduistert en Christus en de rechtvaardigmaking aan het einde van een lange, lange weg plaatst. De reformatie heeft ons echter geleerd dat de rechtvaardigmaking door het geloof het begin en de ingang is. Tegenwoordig wordt de overtuiging van zonden echter gehouden voor de levendmaking en wedergeboorte.
Ik schaam mij het Evangelie van Jezus Christus niet, want het is een kracht Gods tot zaligheid een ieder die gelooft.
