Tiberius schreef:Blijmoedig, ik heb het in deze discussie al eerder gezegd (niet tegen jou overigens, dat klopt), maar je haalt twee dingen door elkaar. Of laat ik maar zeggen: men haalt in dit soort discussies doorgaans twee dingen door elkaar.
De kerk heeft het ambt en de plicht om te waken tegen openbare zonden. Je leest in de Bijbel (evenals in het avondmaalsformulier) diverse zogenaamde zondenregisters, waarin de apostel aangeeft, dat de kerk tegen de opgesomde openbare zonden moet waken. Dit is wat de Catechismus noemt één van de sleutelen van het hemelrijk, de christelijke ban, namelijk dat degenen, die onder den Christelijken naam onchristelijke leer of leven voeren, (...) henlieden door het verbieden der Sacramenten uit de Christelijke gemeente, en van God Zelven uit het Rijk van Christus gesloten worden.
Deze ouders voeren een onchristelijk leven; allereerst door hun leven in de openbare zonde van homoseksualiteit en verder nog door op kunstmatige wijze een kind te laten verwekken. De bewuste kerkenraad had deze mensen krachtens hun opdracht al veel eerder van de gemeente moeten afsnijden. En zeker de toegang tot de sacramenten ontzeggen.
En ja, als die ouders in die zonden blijven volharden dan worden ze door God Zelf uit het rijk van Christus gesloten.
Gelukkig eindigt daar de Catechismus, gebaseerd op Gods Woord, niet. Dat is de andere kant van de zaak. Het gaat verder met: en wederom als lidmaten van Christus en Zijn gemeente aangenomen, zo wanneer zij waarachtige betering beloven en bewijzen.
Er is dus altijd een weg terug. Wie zijn zonden belijdt en laat zal barmhartigheid verkrijgen. Dat is de liefde Gods en Zijn goedertierenheid. Die moet je in dit deel positioneren, niet in het bovengenoemde (volhardend in de zonde). Daar treft hen Gods toorn en Zijn ongenoegen.
Maar kennelijk wensen deze ouders die weg terug (nog) niet te bewandelen. Die ouders houden door (het volharden in) hun zondige levenswandel hun kind welbewust bij Gods Woord en Zijn inzettingen vandaan.
Toch vraag ik mij af in hoeverre je dit soort passages een op een kan toepassen wanneer de
geaardheid van mensen in het geding is. Het lijkt mij erg eenzaam als je bent geboren met een homofiele geaardheid. Ik kan mij goed indenken dat deze mensen ook verlangen naar liefde. En kinderen. En ik kan mij eveneens indenken dat zij ook van de Heere Jezus houden, en niets liever willen dat hun kind ook bij de Heere Jezus zal horen. Gecompliceerde materie. Zonder meer. Maar ik vraag mij af of in hoeverre het afsnijden van de gemeente hier het geeigende middel is. 'Op papier' is het allemaal zo klaar als een klontje. Maar de praktijk is vaak weerbastiger en minder eenduidig.
Als ik dit soort discussies om mij in laat werken, zou ik haast kunnen begrijpen waarom er mensen zijn die de voorkeur geven aan de volwassendoop boven de kinderdoop. Dan hoeven er geen kinderen meer te worden uitgesloten