Belijdenis doen

[Marco]

Ik houd niet zo van woordspelletjes.
En zeg nou zelf: het is toch onmogelijk belijdenis te doen van iets waar je hart geen Amen zegt?

Het kan zo anders.
Ik had gisteren nog een gesprekje met een meisje (16) die een jaar geleden tot geloof kwam. Zij ziet uit naar belijdenis doen en niet alleen omdat ze dan eindelijk met de leer van gereformeerde religie mag instemmen. Volgens mij is belijdenis doen zonder de belijdenis van Ruth ( uw volk is mijn volk en Uw God is mijn God) niet mogelijk en niet bijbels.

Luther en Tiberius zien dit niet als woordspelletjes. Voor een buitenstaander is het moeilijk te begrijpen. Wat alleen zo jammer is, is dat de belijdeniscatechesanten en vele leden van de Gereformeerde Gemeenten het kennelijk ook niet begrijpen: die hebben wel belijdenis gedaan, zouden volgens Luther en Tiberius dus wel degelijk moeten geloven, ook al was dat niet het grote punt van het belijdenis doen (volgens hun althans), maar noemen zich geen gelovigen - en nemen ook stelselmatig niet deel aan de sacramenten.

Kortom: als dat het standpunt van de Gereformeerde Gemeenten is, dan zorgt dat voor een boel onduidelijkheid.

En dat is jammer: Belijdenis doen hoort juist duidelijkheid te scheppen.

[eilander]

En toch,
ook al heb je dat niet, en je wilt wel je leven inrichten naar Zijn geboden en bent zoekend naar Hem.. ik weet niet, dan mag je iemand niet zomaar afwijzen om belijdenis te doen mi

Er zijn twee wegen, geen drie.

John Bunyan zag overigens nog een weg van de hemelpoort die naar de hel liep, dus toch 'drie' wegen? Dat was zijn laatste zin in de Christenreis.
Of zou John Bunyan het maar gefantaseerd hebben?

Dit gaat echt over wat anders. Met twee wegen wordt bedoeld: je bent op de weg naar de hemel óf op de weg naar de hel. Er is geen tussenweg.

Bunyan bedoelde: er zijn mensen die denken aan te komen in de hemel, maar toch naar de hel gaan. Die mensen zijn toch niet echt op weg naar de hemel geweest?

[Marco]

Bunyan bedoelde: er zijn mensen die denken aan te komen in de hemel, maar toch naar de hel gaan. Die mensen zijn toch niet echt op weg naar de hemel geweest?

Dat boekje was een leuk werkje om de mensen scherp te houden. Wie er een theologische verhandeling van maakt slaat de plank volledig mis. Dat had Bunyan niet bedoeld, en daarvoor is het niet geschikt. Te gedateerd ook (de bedreigingen nu zijn anders dan die toen).

[Marnix]

Er zijn twee wegen, geen drie.

John Bunyan zag overigens nog een weg van de hemelpoort die naar de hel liep, dus toch 'drie' wegen? Dat was zijn laatste zin in de Christenreis.
Of zou John Bunyan het maar gefantaseerd hebben?

Misschien heeft Bunyan het inderdaad gefantaseerd, hij was tenslotte niet geinspireerd door de Heilige Geest.

dat je dat durft te zeggen....

Hehe, beetje gevoel voor de ondertoon mag wel hoor. Ik kon om deze opmerking wel even glimlachen

En ja PVS, de eerste reformatoren hadden een duidelijk visie op geloofsbelijdenis. Calvijn maakte zich ook hard voor het doen van belijdenis van waar geloof (wat meestal op jonge leeftijd al gebeurde) en daaraan werd sterk toelating tot avondmaal en bediening van tucht gekoppeld. Dat is later een beetje aangepast (nadere reformatie, verzet tegen te makkelijk met geloofszaken omgaan). Maar ik ben dan geneigd voor de lijn van de klassieke reformatoren en niet de nadere, te kiezen. Belijdenis doen van de leer is dan ook niet iets wat ik in de Bijbel terugvindt, als mensen daar een geloofsbelijdenis afleggen is het een belijdenis van waar geloof.

[Tiberius]

En toch,
ook al heb je dat niet, en je wilt wel je leven inrichten naar Zijn geboden en bent zoekend naar Hem.. ik weet niet, dan mag je iemand niet zomaar afwijzen om belijdenis te doen mi

Er zijn twee wegen, geen drie.

Dat klinkt rechtzinnig en dat is het ook, maar is hierop niet van toepassing.
Er klinkt hetzelfde in door als wat ik bij Bert proef en voortdurend boven water probeer te halen.
God alleen weet op welke weg een mens is; wij kunnen en mogen daar niet over oordelen. Als mensen aangeven op de smalle weg te (willen) wandelen die naar het leven is, dan mogen wij daar niet aan twijfelen en zeker hen daarvan niet afhouden.

Bovendien, wat Albion terecht zegt, er is een weg van de hemel naar de hel, door Bunyan aangegeven, gebaseerd op Gods Woord. Die weg is getekend in de weg van de dwaze maagden, menende in te gaan, maar niet te kunnen.
Anderzijds is er een weg van de hel naar de hemel; die weg wordt ons getekend in de moordenaar aan het kruis.

[Tiberius]

Dus belijdenis doen in objectieve zin!
Waar vinden wij dat geschreven om na te volgen in de Schrift?

Het punt is, dat de Schrift ons weinig meedeelt aangaande rituelen die de overgang aangeven van de jeugd naar de volwassenheid van verbondskinderen. Het enige dat ons daar enigszins op wijst, is de gang van de twaalfjarige Jezus naar de tempel.
Daarom hebben de reformatoren de openbare geloofsbelijdenis in tegenstelling tot de roomse kerk niet langer als sacrament beschouwd.

Wat jij citeert van (de echte) Luther, gaat ver het geloof op zichzelf, inderdaad. Niemand hier zal dat ontkennen. In dit topic gaat het over het afleggen van de openbare geloofsbelijdenis.

[Tiberius]

Kortom: als dat het standpunt van de Gereformeerde Gemeenten is, dan zorgt dat voor een boel onduidelijkheid.

Het standpunt op zichzelf zorgt niet voor onduidelijkheid. Er is alleen heel veel onkunde op dit gebied. Al zou men eerst maar eens beginnen om de publicaties van ds. Kersten hierover te lezen; die zijn erg duidelijk en to the point.

[Mister]

Kortom: als dat het standpunt van de Gereformeerde Gemeenten is, dan zorgt dat voor een boel onduidelijkheid.

Het standpunt op zichzelf zorgt niet voor onduidelijkheid. Er is alleen heel veel onkunde op dit gebied. Al zou men eerst maar eens beginnen om de publicaties van ds. Kersten hierover te lezen; die zijn erg duidelijk en to the point.

Dan kun je je afvragen waarom dat tot op de dag van vandaag niet gebeurd is.

[Afgewezen]

Het punt is, dat de Schrift ons weinig meedeelt aangaande rituelen die de overgang aangeven van de jeugd naar de volwassenheid van verbondskinderen. Het enige dat ons daar enigszins op wijst, is de gang van de twaalfjarige Jezus naar de tempel.
Daarom hebben de reformatoren de openbare geloofsbelijdenis in tegenstelling tot de roomse kerk niet langer als sacrament beschouwd.

Hier ligt een interessant punt. Want wat betekent dan nog het belijdenis doen voor doopleden van de gemeente? Moet je dan maar als volgt redeneren: ze zijn al lid (gedoopt), ze worden vanzelf ouder, dus op een gegeven 'moeten' ze wel belijdenis doen, want wie a. (doop) gezegd heeft, moet ook b. (belijdenis) zeggen. Maar moet je dan ook niet c. (avondmaal) zeggen?, als je toch eenmaal die lijn volgt? Zó ging het in de tijd van de Reformatie.

[vogeltje]

Het punt is, dat de Schrift ons weinig meedeelt aangaande rituelen die de overgang aangeven van de jeugd naar de volwassenheid van verbondskinderen. Het enige dat ons daar enigszins op wijst, is de gang van de twaalfjarige Jezus naar de tempel.
Daarom hebben de reformatoren de openbare geloofsbelijdenis in tegenstelling tot de roomse kerk niet langer als sacrament beschouwd.

Hier ligt een interessant punt. Want wat betekent dan nog het belijdenis doen voor doopleden van de gemeente? Moet je dan maar als volgt redeneren: ze zijn al lid (gedoopt), ze worden vanzelf ouder, dus op een gegeven 'moeten' ze wel belijdenis doen, want wie a. (doop) gezegd heeft, moet ook b. (belijdenis) zeggen. Maar moet je dan ook niet c. (avondmaal) zeggen?, als je toch eenmaal die lijn volgt? Zó ging het in de tijd van de Reformatie.

Sja: we kunnen het belijdenis doen ook vervangen door: zoon of dochter der wet te worden. Net als bij de Joden.

[vogeltje]

Ik houd niet zo van woordspelletjes.
En zeg nou zelf: het is toch onmogelijk belijdenis te doen van iets waar je hart geen Amen zegt?

Het kan zo anders.
Ik had gisteren nog een gesprekje met een meisje (16) die een jaar geleden tot geloof kwam. Zij ziet uit naar belijdenis doen en niet alleen omdat ze dan eindelijk met de leer van gereformeerde religie mag instemmen. Volgens mij is belijdenis doen zonder de belijdenis van Ruth ( uw volk is mijn volk en Uw God is mijn God) niet mogelijk en niet bijbels.

Luther en Tiberius zien dit niet als woordspelletjes. Voor een buitenstaander is het moeilijk te begrijpen. Wat alleen zo jammer is, is dat de belijdeniscatechesanten en vele leden van de Gereformeerde Gemeenten het kennelijk ook niet begrijpen: die hebben wel belijdenis gedaan, zouden volgens Luther en Tiberius dus wel degelijk moeten geloven, ook al was dat niet het grote punt van het belijdenis doen (volgens hun althans), maar noemen zich geen gelovigen - en nemen ook stelselmatig niet deel aan de sacramenten.

Kortom: als dat het standpunt van de Gereformeerde Gemeenten is, dan zorgt dat voor een boel onduidelijkheid.

En dat is jammer: Belijdenis doen hoort juist duidelijkheid te scheppen.

Oh, nou snap ik het. Hun gedachtengoed hoort bij een bepaalde manier van denken in een kerk die anders is dan de mijne?

[Tiberius]

Oh, nou snap ik het. Hun gedachtengoed hoort bij een bepaalde manier van denken in een kerk die anders is dan de mijne?

Nee, zoals je lager kan lezen is dat een visie van de Nadere Reformatie.

[vogeltje]

Oh, nou snap ik het. Hun gedachtengoed hoort bij een bepaalde manier van denken in een kerk die anders is dan de mijne?

Nee, zoals je lager kan lezen is dat een visie van de Nadere Reformatie.

Ik zag mijn belijdenis doen als toestemming vragen om aan het Heilig Avondmaal deel te nemen.
Heb het heel bewust gedaan, al was het met veel schroom.

De Nadere Reformatie is niet mijn 'favoriete' periode Tiberius. Ik stel voor om verder terug te gaan zoals ik lager schreef.

[Afgewezen]

Het punt is, dat de Schrift ons weinig meedeelt aangaande rituelen die de overgang aangeven van de jeugd naar de volwassenheid van verbondskinderen. Het enige dat ons daar enigszins op wijst, is de gang van de twaalfjarige Jezus naar de tempel.
Daarom hebben de reformatoren de openbare geloofsbelijdenis in tegenstelling tot de roomse kerk niet langer als sacrament beschouwd.

Hier ligt een interessant punt. Want wat betekent dan nog het belijdenis doen voor doopleden van de gemeente? Moet je dan maar als volgt redeneren: ze zijn al lid (gedoopt), ze worden vanzelf ouder, dus op een gegeven 'moeten' ze wel belijdenis doen, want wie a. (doop) gezegd heeft, moet ook b. (belijdenis) zeggen. Maar moet je dan ook niet c. (avondmaal) zeggen?, als je toch eenmaal die lijn volgt? Zó ging het in de tijd van de Reformatie.

Sja: we kunnen het belijdenis doen ook vervangen door: zoon of dochter der wet te worden. Net als bij de Joden.

Tja, dan zijn we weer helemaal terug bij het oude verbond.

[memento]

Ik zie dat hier (en ook in andere discussies) de Nadere Reformatie en het Gereformeerd Piëtisme op één hoop worden geveegd. Dat is niet juist. De Nadere Reformatoren weken inhoudelijk niet af van de leer der Reformatie, het Gereformeerd Piëtisme deed dit wel.