Belijdenis doen

[Afgewezen]

Weten wij wat geloof vermag?

Hoe kom je dat aan de weet? Wordt alles ineens, in één ogenblik geleerd, ook wat het geloof zelf betreft?
Ik weet het, retorische vragen en wedervragen zijn niet netjes, maar misschien is het wel verhelderend.

Ik geloof dat zijn schuld in één ogenblik 'opgelost' was met zijn zien op Jezus.

Nee, dat is om de vraag heen zwalken. Nogmaal: Wie zoekt ZAL vinden. Toekomstig vinden. Wat is dat zoeken? Geloofswerk of niet?

Wat heb je aan dit soort vragen? Als je nou weet dat jouw zoeken geloofswerk is, helpt je dat? Heb je het dan gevonden?

[GJdeBruijn]

Maar wat mag je dan wél verlangen?

Niets. Enkel alles voor rekening laten liggen voor degene die belijdenis doet. En pastoraal allert zijn voor diegenen die niet durven en voor deze alle hindernissen wegnemen om te getuigen van de Zaligmaker, ook al mist het geloof in eigen geloof. Het gaat mij om de al te verstandelijke invulling van het geloof en het vanzelfsprekende van geloven=zekerheid dus belijdenis doen als een hooggelovige. De paradox is dat de gelovige maar al te vaak zo ongelovig is in zichzelf (Ik geloof, kom mijn ongelovigheid te hulp) en de tijdgelovige zakken vol genade heeft en daar een eigengerechtigheid mee opbouwt.
Uiteindelijk is ieder voor zich verantwoordelijk in het doen van belijdenis.
Niet belijdenis doen is nooit een optie. Want: Voortleven in ongeloof is nooit een optie.
Ondertussen staat daar een wonder tussen. En dat kun je niet verklaren met een dogmatische sluitende belijdenispraktijk. De spanning tussen eis en onmogelijk blijft altijd!

[GJdeBruijn]

Wat heb je aan dit soort vragen? Als je nou weet dat jouw zoeken geloofswerk is, helpt je dat? Heb je het dan gevonden?

Nee! Maar het tegendeel is ook niet zomaar te stellen. Je kunt evenmin concluderen dat zo iemand ongelovig als dat zo iemand gelovig is. Ik kies dan ondertussen voor het oordeel der liefde en zeg dat zo iemand moet belijden dat Jezus ook de Zaligmaker is die hem of haar persoonlijk ZAL zaligmaken als Hij waarlijk wordt gezocht. Op die belofte mag het oordeel der liefde en het vertrouwen op Gods Woord de boventoon voeren!

[memento]

Maar wat mag je dan wél verlangen?

Niets. Enkel alles voor rekening laten liggen voor degene die belijdenis doet. En pastoraal allert zijn voor diegenen die niet durven en voor deze alle hindernissen wegnemen om te getuigen van de Zaligmaker, ook al mist het geloof in eigen geloof. Het gaat mij om de al te verstandelijke invulling van het geloof en het vanzelfsprekende van geloven=zekerheid dus belijdenis doen als een hooggelovige. De paradox is dat de gelovige maar al te vaak zo ongelovig is in zichzelf (Ik geloof, kom mijn ongelovigheid te hulp) en de tijdgelovige zakken vol genade heeft en daar een eigengerechtigheid mee opbouwt.
Uiteindelijk is ieder voor zich verantwoordelijk in het doen van belijdenis.
Niet belijdenis doen is nooit een optie. Want: Voortleven in ongeloof is nooit een optie.
Ondertussen staat daar een wonder tussen. En dat kun je niet verklaren met een dogmatische sluitende belijdenispraktijk. De spanning tussen eis en onmogelijk blijft altijd!

Ofwel: De eis van geloof niet laten klinken, als het gaat om belijdenis doen?

Ik zou liever stellen: De eis van geloof moet in volle ernst klinken, zeker bij het toetreden tot belijdenis doen. De kerkenraad verlangt een waar geloof van haar belijdeniscatechisanten (wat zij op basis van Gods Woord ook móet verlangen). Dat moet helder zijn. Dat zij dit niet toetsen, maar overlaten aan het geweten van de catechisant, die dit voor het aangezicht Gods zal moeten uitmaken of hij wel/niet belijdenis mag doen, doet niets af aan die eis. Een eis die naar Gods Woord is.

[PvS]

Weten wij wat geloof vermag?

Hoe kom je dat aan de weet? Wordt alles ineens, in één ogenblik geleerd, ook wat het geloof zelf betreft?
Ik weet het, retorische vragen en wedervragen zijn niet netjes, maar misschien is het wel verhelderend.

Ik geloof dat zijn schuld in één ogenblik 'opgelost' was met zijn zien op Jezus.

Nee, dat is om de vraag heen zwalken. Nogmaal: Wie zoekt ZAL vinden. Toekomstig vinden. Wat is dat zoeken? Geloofswerk of niet?

Zou de tollenaar het niet geweten hebben en moordenaar aan het kruis en de discipelen etc., etc.
Zij ontvingen met het geloof ook de zekerheid van dat geloof.
Als het er op aan komt zullen ze niet ontkennen dat de wortel der zaak in hen gevonden wordt.

[GJdeBruijn]

Een eis die naar Gods Woord is.

Nee, belijdenis doen is gericht op het gehoor geven aan evangelie en niet op het voldoen van de eisende wet. Geloof is geen vrucht van een wettische dwang, dus daar kun je het belijdenis doen niet op funderen. Dat is theologisch inconsistent.

[memento]

Een eis die naar Gods Woord is.

Nee, belijdenis doen is gericht op het gehoor geven aan evangelie en niet op het voldoen van de eisende wet. Geloof is geen vrucht van een wettische dwang, dus daar kun je het belijdenis doen niet op funderen. Dat is theologisch inconsistent.

Hoe kan men anders "gehoor geven aan het evangelie", dan met een waar geloof?

[GJdeBruijn]

Zij ontvingen met het geloof ook de zekerheid van dat geloof.

Zeker, dat is het ZAL vinden. Maar voor dat ontvangen was er eerst dat smeken óm die genade. Het ZOEKEN.
En is dat ZOEKEN geloof? Waarom wordt hier niet concreet op geantwoord? Alles is dogmatisch toch te benoemen en waarom dit dan niet?

[GJdeBruijn]

Hoe kan men anders "gehoor geven aan het evangelie", dan met een waar geloof?

Door het wonder, gewerkt door de Heilige Geest. En dat te weten, geeft een mens een bedelaarsgestalte en een wantrouwen van zichzelf. Geloof als gave!

[Afgewezen]

Wat heb je aan dit soort vragen? Als je nou weet dat jouw zoeken geloofswerk is, helpt je dat? Heb je het dan gevonden?

Nee! Maar het tegendeel is ook niet zomaar te stellen. Je kunt evenmin concluderen dat zo iemand ongelovig als dat zo iemand gelovig is. Ik kies dan ondertussen voor het oordeel der liefde en zeg dat zo iemand moet belijden dat Jezus ook de Zaligmaker is die hem of haar persoonlijk ZAL zaligmaken als Hij waarlijk wordt gezocht. Op die belofte mag het oordeel der liefde en het vertrouwen op Gods Woord de boventoon voeren!

Ik kies daar niet voor. Het lijkt me een heilloze weg.

[memento]

Hoe kan men anders "gehoor geven aan het evangelie", dan met een waar geloof?

Door het wonder, gewerkt door de Heilige Geest. En dat te weten, geeft een mens een bedelaarsgestalte en een wantrouwen van zichzelf. Geloof als gave!

Natuurlijk is geloof een gave. Maar dat neemt niet weg, dat belijdenis doen, wat (in je eigen woorden) gehoorgeven aan het evangelie is, een leugen en hypocrisie is, wanneer het het evangelie niet gehoorgeeft (i.e. niet geloofd)

[GJdeBruijn]

Ik kies daar niet voor. Het lijkt me een heilloze weg.

En ondertussen het Wie zoekt ZAL vinden? Dat is toch een Goddelijk ZAL?

[Afgewezen]

Zij ontvingen met het geloof ook de zekerheid van dat geloof.

Zeker, dat is het ZAL vinden. Maar voor dat ontvangen was er eerst dat smeken óm die genade. Het ZOEKEN.
En is dat ZOEKEN geloof? Waarom wordt hier niet concreet op geantwoord? Alles is dogmatisch toch te benoemen en waarom dit dan niet?

Volgens mij ben jíj alles dogmatisch aan het benoemen. Op sommige vragen is geen sluitend antwoord te geven. En misschien moeten we dat ook niet willen.

[GJdeBruijn]

Natuurlijk is geloof een gave. Maar dat neemt niet weg, dat belijdenis doen, wat (in je eigen woorden) gehoorgeven aan het evangelie is, een leugen en hypocrisie is, wanneer het het evangelie niet gehoorgeeft (i.e. niet geloofd)

Juist. En als je onder deze klem worstelt en snakt naar genade, zonder te durven zeggen dat je het hebt blijft er een spanning bestaan die je met welke benadering dan ook niet oplost.

[PvS]

Zij ontvingen met het geloof ook de zekerheid van dat geloof.

Zeker, dat is het ZAL vinden. Maar voor dat ontvangen was er eerst dat smeken óm die genade. Het ZOEKEN.
En is dat ZOEKEN geloof? Waarom wordt hier niet concreet op geantwoord? Alles is dogmatisch toch te benoemen en waarom dit dan niet?

Nádat gevonden is zal blijken dat dat ZOEKEN geloof is.