Dorsvloer vol confetti

[henriët]

Wat ik trouwens 'storend'; vond, is dat ze schrijft over 'de'vader en 'de' moeder, of zou dat een betekenis hebben?

Ja, dat heeft een betekenis. In het interview met Franca in Wapenveld lees ik:

"Het is eigenlijk zoals je bij God altijd terecht kunt, volgens de leer, maar je weet niet aan het eind of je wel bij de kudde zal horen. Of God je gaat verwerpen of aannemen is altijd de vraag. Aan de ene kant: komt tot Mij, maar aan de andere kant weet je het niet of je er wel bij màg horen. Zo is het ook in de relatie van Katelijne tot haar ouders. Het is niet alleen een voorwaardelijke liefde, het is ook onzeker. Ze kan op ieder moment op zichzelf worden teruggeworpen. Die ouders zijn haar ouders, maar ze mist soms geborgenheid bij hen. Die afstand wordt ook weergegeven doordat ik spreek over 'de vader' en 'de moeder' in mijn boek. Het heeft ook te maken met de afstand tot God, de Heere".

Ps. Inderdaad ben ik weg, maar ik zag tot mijn verbazing dat er een aantal post van m'n teller zijn verdwenen. Dus ik werk weer even richting de 5000. ;-)

Dit raakt me. Dat de relatie tot ouders als onzeker wordt gezien. ( Hopelijk is dit fictie en niet autobiografisch).
Dan nog die eerste zin volgens de leer kun je altijd terecht bij God. enz.
God spreekt tot ieder die gedoopt is, Ik wil je Vader zijn. Wel verwacht Hij gehoorzaamheid. Het onzekere ligt dus echt in de mens. ..

God, de Heere, nog nooit over nagedacht dat dat woordje 'de'afstand scheppen zou?

[Luther]

Ps. Inderdaad ben ik weg, maar ik zag tot mijn verbazing dat er een aantal post van m'n teller zijn verdwenen. Dus ik werk weer even richting de 5000. ;-)

Ja, d'r zijn 2 vrouwelijke mods bijgekomen en die hebben de grote RF-voorjaarsschoonmaak ter hand genomen...

[Joannah]

Wat ik trouwens 'storend'; vond, is dat ze schrijft over 'de'vader en 'de' moeder, of zou dat een betekenis hebben?

Ja, dat heeft een betekenis. In het interview met Franca in Wapenveld lees ik:

"Het is eigenlijk zoals je bij God altijd terecht kunt, volgens de leer, maar je weet niet aan het eind of je wel bij de kudde zal horen. Of God je gaat verwerpen of aannemen is altijd de vraag. Aan de ene kant: komt tot Mij, maar aan de andere kant weet je het niet of je er wel bij màg horen. Zo is het ook in de relatie van Katelijne tot haar ouders. Het is niet alleen een voorwaardelijke liefde, het is ook onzeker. Ze kan op ieder moment op zichzelf worden teruggeworpen. Die ouders zijn haar ouders, maar ze mist soms geborgenheid bij hen. Die afstand wordt ook weergegeven doordat ik spreek over 'de vader' en 'de moeder' in mijn boek. Het heeft ook te maken met de afstand tot God, de Heere".

Ps. Inderdaad ben ik weg, maar ik zag tot mijn verbazing dat er een aantal post van m'n teller zijn verdwenen. Dus ik werk weer even richting de 5000. ;-)

Dit raakt me. Dat de relatie tot ouders als onzeker wordt gezien. ( Hopelijk is dit fictie en niet autobiografisch).
Dan nog die eerste zin volgens de leer kun je altijd terecht bij God. enz.
God spreekt tot ieder die gedoopt is, Ik wil je Vader zijn.

Afgewezen is dan wel weggejaagd, maar ik ben er nog.
God spreekt tot een ieder, ook die NIET gedoopt is.

[huisman]

Wat ik trouwens 'storend'; vond, is dat ze schrijft over 'de'vader en 'de' moeder, of zou dat een betekenis hebben?

Ja, dat heeft een betekenis. In het interview met Franca in Wapenveld lees ik:

"Het is eigenlijk zoals je bij God altijd terecht kunt, volgens de leer, maar je weet niet aan het eind of je wel bij de kudde zal horen. Of God je gaat verwerpen of aannemen is altijd de vraag. Aan de ene kant: komt tot Mij, maar aan de andere kant weet je het niet of je er wel bij màg horen. Zo is het ook in de relatie van Katelijne tot haar ouders. Het is niet alleen een voorwaardelijke liefde, het is ook onzeker. Ze kan op ieder moment op zichzelf worden teruggeworpen. Die ouders zijn haar ouders, maar ze mist soms geborgenheid bij hen. Die afstand wordt ook weergegeven doordat ik spreek over 'de vader' en 'de moeder' in mijn boek. Het heeft ook te maken met de afstand tot God, de Heere".

Ps. Inderdaad ben ik weg, maar ik zag tot mijn verbazing dat er een aantal post van m'n teller zijn verdwenen. Dus ik werk weer even richting de 5000. ;-)

Dit raakt me. Dat de relatie tot ouders als onzeker wordt gezien. ( Hopelijk is dit fictie en niet autobiografisch).
Dan nog die eerste zin volgens de leer kun je altijd terecht bij God. enz.
God spreekt tot ieder die gedoopt is, Ik wil je Vader zijn.

Afgewezen is dan wel weggejaagd, maar ik ben er nog.
God spreekt tot een ieder, ook die NIET gedoopt is.

Ik mis Afgewezen en vooral de discussies met haar ...hopelijk komt ze terug , maar gelukkig ben jij er nog Joannah en idd God spreekt tot een ieder (gedoopt en ongedoopt) maar in de doop heeft Hij al gesproken tot een kindje die in zonde ontvangen is en zegt: Ik wil je Vader zijn , Ik wil je wassen in het bloed van Mijn Zoon, Ik wil je dat geloof in al deze beloften geven (toeëigenen) door de Heilige Geest. Kijk en dat zegt God nu niet tot een ongedoopte.

[Joannah]

toch durft meer dan 90% van de eens gedoopte babies niet aan het avondmaal in de gemiddelde Ger Gem, terwijl allen die zich als volwassene lieten dopen wel aangaan.
verder ga ik er niet weer op in, want anders gaat dit onderwerp straks ook op slot.
Ik klikte het eigenlijk aan om de 20.000ste te zijn, die het bekeek.
Afgewezen mis ik ook, ze is een bijzonder goede forummer.
kan ik nog veel van leren.
maar goed, ik kom ook uit een totaal zwart-wit denkend refo-"nest", en dat absolutisme is er net zo moeilijk uit te slaan, als dat het er destijds ingeslagen werd:-)
Zo kom je er op latere leeftijd steeds meer achter dat je net zo bent als je ouders.

[Luther]

toch durft meer dan 90% van de eens gedoopte babies niet aan het avondmaal in de gemiddelde Ger Gem, terwijl allen die zich als volwassene lieten dopen wel aangaan.
verder ga ik er niet weer op in, want anders gaat dit onderwerp straks ook op slot.
Ik klikte het eigenlijk aan om de 20.000ste te zijn, die het bekeek.
Afgewezen mis ik ook, ze is een bijzonder goede forummer.
kan ik nog veel van leren.
maar goed, ik kom ook uit een totaal zwart-wit denkend refo-"nest", en dat absolutisme is er net zo moeilijk uit te slaan, als dat het er destijds ingeslagen werd:-)
Zo kom je er op latere leeftijd steeds meer achter dat je net zo bent als je ouders.

Ben jij die ontdekking nu ook aan het doen?
Wat die volwassen-gedoopten betreft: die gaan bij ons ook niet allemaal aan.

[hmprff]

toch durft meer dan 90% van de eens gedoopte babies niet aan het avondmaal in de gemiddelde Ger Gem, terwijl allen die zich als volwassene lieten dopen wel aangaan.
verder ga ik er niet weer op in, want anders gaat dit onderwerp straks ook op slot.
Ik klikte het eigenlijk aan om de 20.000ste te zijn, die het bekeek.
Afgewezen mis ik ook, ze is een bijzonder goede forummer.
kan ik nog veel van leren.
maar goed, ik kom ook uit een totaal zwart-wit denkend refo-"nest", en dat absolutisme is er net zo moeilijk uit te slaan, als dat het er destijds ingeslagen werd:-)
Zo kom je er op latere leeftijd steeds meer achter dat je net zo bent als je ouders.

Ben jij die ontdekking nu ook aan het doen?
Wat die volwassen-gedoopten betreft: die gaan bij ons ook niet allemaal aan.

Dat is wel apart, gezien de vragen die gesteld zijn voor dat zij gedoopt werden. De doopvragen voor volwassenen gaan veel dieper dan de belijdenisvragen. Wat mij betreft mogen ze de doopvragen voor volwassenen ook gebruiken voor de belijdenis.

[Joannah]

toch durft meer dan 90% van de eens gedoopte babies niet aan het avondmaal in de gemiddelde Ger Gem, terwijl allen die zich als volwassene lieten dopen wel aangaan.
verder ga ik er niet weer op in, want anders gaat dit onderwerp straks ook op slot.
Ik klikte het eigenlijk aan om de 20.000ste te zijn, die het bekeek.
Afgewezen mis ik ook, ze is een bijzonder goede forummer.
kan ik nog veel van leren.
maar goed, ik kom ook uit een totaal zwart-wit denkend refo-"nest", en dat absolutisme is er net zo moeilijk uit te slaan, als dat het er destijds ingeslagen werd:-)
Zo kom je er op latere leeftijd steeds meer achter dat je net zo bent als je ouders.

Ben jij die ontdekking nu ook aan het doen?
Wat die volwassen-gedoopten betreft: die gaan bij ons ook niet allemaal aan.

Dat is wel apart, gezien de vragen die gesteld zijn voor dat zij gedoopt werden. De doopvragen voor volwassenen gaan veel dieper dan de belijdenisvragen. Wat mij betreft mogen ze de doopvragen voor volwassenen ook gebruiken voor de belijdenis.

In het Nieuwe Testament was de belijdenis de doop.
Dat hebben kerken enigszins veranderd.

[henriët]

Wat ik trouwens 'storend'; vond, is dat ze schrijft over 'de'vader en 'de' moeder, of zou dat een betekenis hebben?

Ja, dat heeft een betekenis. In het interview met Franca in Wapenveld lees ik:

"Het is eigenlijk zoals je bij God altijd terecht kunt, volgens de leer, maar je weet niet aan het eind of je wel bij de kudde zal horen. Of God je gaat verwerpen of aannemen is altijd de vraag. Aan de ene kant: komt tot Mij, maar aan de andere kant weet je het niet of je er wel bij màg horen. Zo is het ook in de relatie van Katelijne tot haar ouders. Het is niet alleen een voorwaardelijke liefde, het is ook onzeker. Ze kan op ieder moment op zichzelf worden teruggeworpen. Die ouders zijn haar ouders, maar ze mist soms geborgenheid bij hen. Die afstand wordt ook weergegeven doordat ik spreek over 'de vader' en 'de moeder' in mijn boek. Het heeft ook te maken met de afstand tot God, de Heere".

Ps. Inderdaad ben ik weg, maar ik zag tot mijn verbazing dat er een aantal post van m'n teller zijn verdwenen. Dus ik werk weer even richting de 5000. ;-)

Dit raakt me. Dat de relatie tot ouders als onzeker wordt gezien. ( Hopelijk is dit fictie en niet autobiografisch).
Dan nog die eerste zin volgens de leer kun je altijd terecht bij God. enz.
God spreekt tot ieder die gedoopt is, Ik wil je Vader zijn.

Afgewezen is dan wel weggejaagd, maar ik ben er nog.
God spreekt tot een ieder, ook die NIET gedoopt is.

Inderdaad spreekt God ook tot niet gedoopte kinderen, dat is zo, maar ik citeer met instemming de zin van huisman:

God spreekt tot een ieder (gedoopt en ongedoopt) maar in de doop heeft Hij al gesproken tot een kindje die in zonde ontvangen is en zegt: Ik wil je Vader zijn , Ik wil je wassen in het bloed van Mijn Zoon, Ik wil je dat geloof in al deze beloften geven (toeëigenen) door de Heilige Geest. Kijk en dat zegt God nu niet tot een ongedoopte.

Laten we die discussie hier verder niet gaan voeren.

Dit topic gaat over het boek van Franca Treur.

[Joannah]

toch durft meer dan 90% van de eens gedoopte babies niet aan het avondmaal in de gemiddelde Ger Gem, terwijl allen die zich als volwassene lieten dopen wel aangaan.
verder ga ik er niet weer op in, want anders gaat dit onderwerp straks ook op slot.
Ik klikte het eigenlijk aan om de 20.000ste te zijn, die het bekeek.
Afgewezen mis ik ook, ze is een bijzonder goede forummer.
kan ik nog veel van leren.
maar goed, ik kom ook uit een totaal zwart-wit denkend refo-"nest", en dat absolutisme is er net zo moeilijk uit te slaan, als dat het er destijds ingeslagen werd:-)
Zo kom je er op latere leeftijd steeds meer achter dat je net zo bent als je ouders.

Ben jij die ontdekking nu ook aan het doen?
Wat die volwassen-gedoopten betreft: die gaan bij ons ook niet allemaal aan.

Het kan natuurlijk ook een genetisch vastgelegde karaktereigenschap zijn :-)
Maar goed, terug naar Franca Treur, die ook belijdenis deed zonder dat zij het meende, en nu ons vraagt of we geloven omdat we er mee opgevoed zijn.Heet dit niet projectie?

[henriët]

toch durft meer dan 90% van de eens gedoopte babies niet aan het avondmaal in de gemiddelde Ger Gem, terwijl allen die zich als volwassene lieten dopen wel aangaan.
verder ga ik er niet weer op in, want anders gaat dit onderwerp straks ook op slot.
Ik klikte het eigenlijk aan om de 20.000ste te zijn, die het bekeek.
Afgewezen mis ik ook, ze is een bijzonder goede forummer.
kan ik nog veel van leren.
maar goed, ik kom ook uit een totaal zwart-wit denkend refo-"nest", en dat absolutisme is er net zo moeilijk uit te slaan, als dat het er destijds ingeslagen werd:-)
Zo kom je er op latere leeftijd steeds meer achter dat je net zo bent als je ouders.

Ben jij die ontdekking nu ook aan het doen?
Wat die volwassen-gedoopten betreft: die gaan bij ons ook niet allemaal aan.

Het kan natuurlijk ook een genetisch vastgelegde karaktereigenschap zijn :-)
Maar goed, terug naar Franca Treur, die ook belijdenis deed zonder dat zij het meende, en nu ons vraagt of we geloven omdat we er mee opgevoed zijn.Heet dit niet projectie?

Van projectie kan sprake zijn wanneer men eigenschappen of emoties van zichzelf tracht te ontkennen, verbergen of verdringen door deze toe te schrijven aan iets of iemand anders.
De klassieke opvatting en uitleg van projectie is dat het een afweermechanisme is tegen negatieve emoties. Projectie neemt nervositeit weg over zaken die wij in onszelf niet graag erkennen, en worden aan andere mensen toegeschreven. Dit gebeurt vaak onbewust zodat het ego niet met deze zaken hoeft om te gaan. Het begrip schaduw hangt nauw samen met het begrip projectie. Deze gevoelens die wij niet erkennen noemen wij onze schaduw. Door een negatief en subjectief gevoel (schaduwzijde) te projecteren op een ander, verlegt iemand als het ware een innerlijk conflict en daarmee ook de oorzaak.

[Tiberius]

On-topic maar weer, aub.

[Zita]

Even afgezien van het spiegelverhaal: wat maakt Dorsvloer vol confetti nou zo literair? Vanmiddag stapte ik de plaatselijke boekhandel binnen, en daar glimlachte Franca mij meer dan levensgroot tegemoet, terwijl de poster mij vertelde dat zij het debuut van het jaar geproduceerd had. Fijn. Maar wat maakt nu dat dit boek zo boven andere literaire werken uitsteekt? Het retro-gevoel?
Het is geen meesterlijk epos. Ik heb het meer ervaren als een verzameling mooi weergegeven jeugdherinneringen, al dan niet fictief.
Het boek staat niet bol van de mooie beelden. Het beeld van confetti is heel leuk gevonden. Taalkundig is Franca goed bezig. Maar het is niet verbijsterend, vind ik.
Het is meeslepend geschreven, ondanks het vrij hoge hapsnapgehalte (hiermee bedoel ik dat er geen echte verhaallijn of een hoogtepunt of iets dergelijks is). Maar dat is Arendsoog ook, om maar wat te noemen.
Het herbergt geen wereldveranderende ideeen.
Waarom is dit literatuur? Waarom is dit het debuut van het jaar? Retroverhaal in mooie taal? Is dat genoeg?
(ik klink erg kritisch en misschien wel neerbuigend, maar kan er niet echt de vinger tussen krijgen. Iemand anders vast wel.)

[freek]

Even afgezien van het spiegelverhaal: wat maakt Dorsvloer vol confetti nou zo literair? Vanmiddag stapte ik de plaatselijke boekhandel binnen, en daar glimlachte Franca mij meer dan levensgroot tegemoet, terwijl de poster mij vertelde dat zij het debuut van het jaar geproduceerd had. Fijn. Maar wat maakt nu dat dit boek zo boven andere literaire werken uitsteekt? Het retro-gevoel?
Het is geen meesterlijk epos. Ik heb het meer ervaren als een verzameling mooi weergegeven jeugdherinneringen, al dan niet fictief.
Het boek staat niet bol van de mooie beelden. Het beeld van confetti is heel leuk gevonden. Taalkundig is Franca goed bezig. Maar het is niet verbijsterend, vind ik.
Het is meeslepend geschreven, ondanks het vrij hoge hapsnapgehalte (hiermee bedoel ik dat er geen echte verhaallijn of een hoogtepunt of iets dergelijks is). Maar dat is Arendsoog ook, om maar wat te noemen.
Het herbergt geen wereldveranderende ideeen.
Waarom is dit literatuur? Waarom is dit het debuut van het jaar? Retroverhaal in mooie taal? Is dat genoeg?
(ik klink erg kritisch en misschien wel neerbuigend, maar kan er niet echt de vinger tussen krijgen. Iemand anders vast wel.)

Ik vroeg me iets soortgelijks af. Het is gewoon een romannetje, vergelijkbaar met een gemiddeld boek van Lynn Austin. Niet elke roman is literatuur.

[parsifal]

Even afgezien van het spiegelverhaal: wat maakt Dorsvloer vol confetti nou zo literair? Vanmiddag stapte ik de plaatselijke boekhandel binnen, en daar glimlachte Franca mij meer dan levensgroot tegemoet, terwijl de poster mij vertelde dat zij het debuut van het jaar geproduceerd had. Fijn. Maar wat maakt nu dat dit boek zo boven andere literaire werken uitsteekt? Het retro-gevoel?
Het is geen meesterlijk epos. Ik heb het meer ervaren als een verzameling mooi weergegeven jeugdherinneringen, al dan niet fictief.
Het boek staat niet bol van de mooie beelden. Het beeld van confetti is heel leuk gevonden. Taalkundig is Franca goed bezig. Maar het is niet verbijsterend, vind ik.
Het is meeslepend geschreven, ondanks het vrij hoge hapsnapgehalte (hiermee bedoel ik dat er geen echte verhaallijn of een hoogtepunt of iets dergelijks is). Maar dat is Arendsoog ook, om maar wat te noemen.
Het herbergt geen wereldveranderende ideeen.
Waarom is dit literatuur? Waarom is dit het debuut van het jaar? Retroverhaal in mooie taal? Is dat genoeg?
(ik klink erg kritisch en misschien wel neerbuigend, maar kan er niet echt de vinger tussen krijgen. Iemand anders vast wel.)

Ik vroeg me iets soortgelijks af. Het is gewoon een romannetje, vergelijkbaar met een gemiddeld boek van Lynn Austin. Niet elke roman is literatuur.

Ik zou het zeker niet met Lynn Austin vergelijken. Eerder met een boek als "de familie Heesters" van Nijenhuis of de boeken van Levi Weemoedt. Qua stijl denk ik dat ze eerder een beetje in de richting van Nescio gezocht moet worden, al is ze natuurlijk nog niet zo ver. Het boek heeft niet de zware thematiek die je bij bijvoorbeeld Couperus, van Eeden of bijvoorbeeld bij Hermans tegenkomt. Het is meer een speels boek, wat wel goed geschreven is. Ik zou het dan eerder vergelijken met Jane Austen dan Lynn Austin.