Ik denk dat ze het boek ook wel zo aan de kant hadden geschoven, al had Klaas dit niet gedaan. Maar ik wilde aangeven hoe men reageert vaak. Zonder na te denken en direct het zogenaamd "veilige" kamp kiezen. Dus dan is alles wat mensen als Harinck, Van der Zwaag, Vreugdenhil, Van der Net, Kattenberg enz. schrijven al gelijk veroordeeld.
Bij ons was er vroeger een dominee, die ging van de preekstoel af verkondigen dat Blaauwendraad de Bijbel niet met zich mee had. Toen ik hem de vrijdag later op catechisatie hoorde vertellen dat hij het boek nog voor geen derde gelezen had ging ik me toch iets afvragen.
Wat voor dominees hebben wij? Dominees met een eigen mening of dominees met een gecopieerde mening?
Groet, Hans
Afwachten of Verwachten?
-
Refojongere
:%-
Lecram
Weet je dat heel zeker? Het is erg link als je uit signalen je oordeel opmaakt. Het uitschelden lijkt mij namelijk nogal onwaarschijnlijk.Oorspronkelijk gepost door Hans van Gemerden
Toen ds. Harinck zij boek "De toeleidende weg tot Christus" geschreven had, werd hij opgebeld door verschillende collega-predikanten. Die scholden hem vervolgens de huid vol. Als Harinck dan aan ze vroeg of ze het boek ook gelezen hadden, was het antwoord meestal: "We hebben alleen de hoofdstuktitels bekeken en toen wisten we al genoeg".
Groet, Hans
-
Hans van Gemerden
Hoi!
Ik weet dit heel zeker. Ds. Harinck heeft destijds een lezing over dat boek gehouden in Dordrecht. Tijdens de vragenbeantwoording vertelde hij dit zelf. Ik heb de lezing+vragenbeantwoording op een bandje staan en neem hem binnenkort op om er een MP3 van te maken. Dus als je het zelf wilt horen mag je een copie hebben.
Groet, Hans
Ik weet dit heel zeker. Ds. Harinck heeft destijds een lezing over dat boek gehouden in Dordrecht. Tijdens de vragenbeantwoording vertelde hij dit zelf. Ik heb de lezing+vragenbeantwoording op een bandje staan en neem hem binnenkort op om er een MP3 van te maken. Dus als je het zelf wilt horen mag je een copie hebben.
Groet, Hans
In de acta van de synode lees je eigenlijk weinig over de gevoerde discussies. Ik heb een kopie van een ooggetuigenverslag. Op basis van de acta is er geen herziening van het vonnis nodig. Als ds Kok beloften en aanbod vereenzelvigde is dat mis. Punt.
Ds Kok vereenzelvigde de aanbieding en de beloften. Dat deed hij niet in de geschriften en zijn preken. Daar verkondigde hij als evangelieprediker een ruim aanbod. En wist zich gesteund door publicaties oudvaders, reformatoren en zelfs van ds Kersten.
De synode is zo verlopen: Ds vd Ketterij had in Veenendaal meegewerkt aan de instituering van een tegen-gemeente van tegenstanders van ds Kok. (toen konden ze er ook wat van!) Dat was het tweede agendapunt: De zaak vd Ketterij, zoals een synodelid het noemde. Het mondde natuurlijk al gauw uit op een bespreking van de geschriften en preken van ds Kok.
Dit kwam omdat bij vaststelling van de agenda het punt van ds. Kok voor die van ds. Van de Ketterij werd geagendeerd. De tegenstanders van Kok hadden goed in de gaten, dat 1 van de 2 agenapunten cruciaal waren.
(Op de classis Barneveld van 1948 was dat ook al behandeld. Toen waren Kersten en Steenblok behoorlijk van leer getrokken tegen Kok. Kok verdedigde zich met Saambinders uit de jaren 20, waarin ds Kersten even ruim schreef als Kok. Hij beschuldigde ds Kersten dan ook van leugen en bedrog.
Dit is niet waar. Op de classis van 1948 was ds. Kersten. En op een gegeven moment nadat de discussie hoog opgelopen was tussen beiden (de rest was de draad aardig kwijt, omdat er veel zaken te spraken op een voor die tijd hoog theologisch niveau) vroeg ds. Kok aan ds. Kersten wat verstaat u onder “aanbod van genadeâ€
Ds Kok vereenzelvigde de aanbieding en de beloften. Dat deed hij niet in de geschriften en zijn preken. Daar verkondigde hij als evangelieprediker een ruim aanbod. En wist zich gesteund door publicaties oudvaders, reformatoren en zelfs van ds Kersten.
De synode is zo verlopen: Ds vd Ketterij had in Veenendaal meegewerkt aan de instituering van een tegen-gemeente van tegenstanders van ds Kok. (toen konden ze er ook wat van!) Dat was het tweede agendapunt: De zaak vd Ketterij, zoals een synodelid het noemde. Het mondde natuurlijk al gauw uit op een bespreking van de geschriften en preken van ds Kok.
Dit kwam omdat bij vaststelling van de agenda het punt van ds. Kok voor die van ds. Van de Ketterij werd geagendeerd. De tegenstanders van Kok hadden goed in de gaten, dat 1 van de 2 agenapunten cruciaal waren.
(Op de classis Barneveld van 1948 was dat ook al behandeld. Toen waren Kersten en Steenblok behoorlijk van leer getrokken tegen Kok. Kok verdedigde zich met Saambinders uit de jaren 20, waarin ds Kersten even ruim schreef als Kok. Hij beschuldigde ds Kersten dan ook van leugen en bedrog.
Dit is niet waar. Op de classis van 1948 was ds. Kersten. En op een gegeven moment nadat de discussie hoog opgelopen was tussen beiden (de rest was de draad aardig kwijt, omdat er veel zaken te spraken op een voor die tijd hoog theologisch niveau) vroeg ds. Kok aan ds. Kersten wat verstaat u onder “aanbod van genadeâ€
Hoeveel rondjes is dit waard?Oorspronkelijk gepost door LecramDat wordt dus binnenkort censuur voor hem (als hij er al niet onder stond)Oorspronkelijk gepost door Hans van Gemerden
Even wat anders. Vorige week schijnt er in de classis Barneveld op de synode door Klaas van der Zwaag een lijst met bezwaren tegen de prediking van ds. Hoghem ingebracht te zijn. Weten mensen daarvan? Hij gaat dus proberen de kerkelijke weg te bewandelen, mijns inziens.
Groet, Hans
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
Gaat niks uithalen die bezwaren van dr. v/d Zwaag, zeker niet bij díe classis. Dat is me namelijk een stel :i
Vrees dat dr v/d Zwaag het erg moeilijk gaat krijgen in die gemeente. Het gros van z'n gemeente zal waarschijnlijk niet begrijpen wat z'n bezwaren zijn (wat de ds. zegt is heilig, want die is tenminste een echt kind van God). V/d Zwaag kon nog wel eens met de nek aangekeken gaan worden.
[Aangepast op 26/9/03 door Kislev]
Vrees dat dr v/d Zwaag het erg moeilijk gaat krijgen in die gemeente. Het gros van z'n gemeente zal waarschijnlijk niet begrijpen wat z'n bezwaren zijn (wat de ds. zegt is heilig, want die is tenminste een echt kind van God). V/d Zwaag kon nog wel eens met de nek aangekeken gaan worden.
[Aangepast op 26/9/03 door Kislev]
-
Lecram
Misschien kunnen we de zaken beter even afwachten. laten we ons maar houden bij wat tot nu toe gebeurd is, en nog geen uitspraken over de toekomst doen.
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
-
Hans van Gemerden
Ik kreeg dit artikel doorgemaild:
Nader Bekeken, september 2003
De doop negeren?
Jongeren uit de kring van de Gereformeerde Gemeenten zijn in opspraak gekomen. Velen zouden een dubbel leven leiden: 's zondags naar de kerk, maar op zaterdagavond naar de disco.
Gelukkig is dit niet het algemene beeld van de jeugd in die kerken. Er is ook sprake van een oprechte begeerte in leer en leven God te dienen. Serieuze jongeren lopen dan soms vast op de vraag of zij wel Gods kinderen zijn, voor wie Gods beloften gelden.
In DANIEL, het jongerenblad van de Gereformeerde Gemeenten, kwam een 18-jarige onlangs tot de volgende ontboezeming:
Psalm 103:2 (berijmd) is voor mij enige tijd een groot houvast geweest, in zowel geestelijk als lichamelijk opzicht. Vaak dacht ik als we dat zongen: ook voor mij Heere? En dan mocht ik wel eens hopen dat de Heere het ook voor mij ooit eens zal waarmaken, al was het dan misschien niet op dat moment. Dan dacht ik: hoeveel zonden ik ook heb, God kan ze genadig vergeven, (maar wil Hij het ook?) .... Maar nu is alles zo duister. De Heere houdt zich zo ver bij me vandaan. Het is alsof een koude hand zich om mijn hart heeft gelegd. Nergens heb ik nog enige troost aan. Zelfs van Psalm 103 is niets meer over. Van alle andere preken waar ik zo naar mocht luisteren ook niet meer. Het enige wat er nog is, is schuld, leegte, verdriet. Ik kan alleen nog maar zuchten, roepen: Heere, hoort U me nog wel, wat is er van waar geweest. Heere, waren het wel vertroostende woorden van Uw kant? ... De Bijbel staat vol met beloften en troost voor Gods volk, maar daartoe durf ik me niet te rekenen. Ondanks dat verlang ik er toch naar om er eenmaal bij te mogen horen. Zonder God kan, wil en durf ik niet meer te leven. De bekering is zo'n levensnoodzakelijk iets voor me geworden. Mijn bede tot God is telkens: Heere, hoe moet ik nu verder? De mensen kunnen me zoveel aanpraten, zo goed bedoeld, en ook wel waardevol, maar als God het me zelf niet zegt, durf ik het niet op mijzelf te betrekken. Ik ben zo bang dat ik mezelf maar bekeerd praat en dat ik mezelf dingen toeëigen die me niet toekomen. ...
Gods eerste spreken
Deze schreeuw om hulp van een jongere wordt in hetzelfde nummer beantwoord door ds. P. Mulder.
Wij moeten altijd maar bij het begin beginnen. Wij zijn zondige mensen, die God verlaten hebben en buiten Hem en Zijn gemeenschap onze weg gaan. Dat dit de werkelijkheid van ons leven is, weten we wel met ons verstand, maar dat moeten we nu leren met ons hart. En dat doet de Heere ons verstaan door ons te laten inleven wie en wat we zijn. In Hosea 2 schrijft de profeet over het zondige volk dat de afgoden is nagegaan. En dan spreekt de Heere in vers 13: Daarom, ziet, Ik zal haar lokken, en zal haar voeren in de woestijn; en Ik zal naar haar hart spreken. Hier vinden we een kernachtige aanduiding hoe de Heere de bekering werkt. Het gaat van Hem uit. Hij lokt door Zijn Woord en Geest. Die liefde verbindt aan de Heere en vervult met eerbied om ootmoedig te gehoorzamen. En dan volgt: en zal haar voeren in de woestijn. Dat is niet aangenaam; en niet gemakkelijk. Daar leren we onszelf kennen. Wie zijn we toch en wie moesten we zijn? ... Er blijft maar één ding over: eerlijk voor God belijden: ik heb gedaan wat kwaad is in uw oog. En tegelijk kun je de Heere niet missen. Je verlangt naar Hem. Je leeft in droefheid naar God over de zonde. Daarom: bid, ja smeek maar: Heere, bekeert U mij. Soms heb je hoop. Maar vaak moet je denken dat de Heere het helemaal niet verplicht is. ... Het is heel heilzaam dat het eens echt onmogelijk wordt van onze kant. Want wij moeten leren dat het van de andere kant komt. Er is geen weg meer van ons uit naar God toe. Die deur hebben wij dichtgedaan. Het is van onze kant totaal verloren. Maar nu is het wonder dat God in Zijn grondeloze barmhartigheid een weg heeft uitgedacht bij Hem vandaan. Hij wil zondaren zaligmaken. Die weg laat Hij bekendmaken. In Zijn Woord in de prediking van die ene Naam, de Naam van de Heere Jezus Christus. Wanneer de Heere ons zielsoog daarvoor opent, dan krijgen we hoop vanwege hetgeen buiten ons ligt. Wanneer de Heere die weg ons openbaart, gaan we geloven dat de Heere wil zalig maken omdat het in Zijn Woord staat, omdat de Heere Jezus gekomen is. En als ik door Woord en Geest eens geloven mag: ook voor mij, dan is de verwondering zo groot. En de verootmoediging en blijdschap. 'Heere, ook voor mijl' Dat is niet te begrijpen....
God lokt door zijn Woord en Geest. Maar waarom begint ds. Mulder zo laat in het leven van deze jongere? Stond God met zijn beloften al niet aan het begin van het leven van deze jongere? Is bij zijn doop niet betuigd en verzegeld door God de Vader, dat Hij een eeuwig verbond met ons opricht en ons tot zijn kinderen en erfgenamen aanneemt? En heeft de Zoon ons daarbij niet verzegeld, dat Hij ons wast in zijn bloed? En heeft de Heilige Geest ons niet verzekerd, dat Hij ons tot lidmaten van Christus heiligen wil, ons toeeigenende hetgeen we in Christus hebben, namelijk, de afwassing van onze zonden en de dagelijkse vernieuwing van ons leven?
Ik weet het, juist inzake verbond en doop staan de Gereformeerde Gemeenten en de Gereformeerde Kerken tegenover elkaar. We krijgen het verwijt van verbondsautomatisme, en we doen er goed aan dit verwijt niet zomaar naast ons neer te leggen. Maar wat doet ds. Mulder met Gods beloften aan gedoopte mensen die in hun nood tot God roepen? De jongere krijgt van deze predikant veel te horen, maar op zijn concrete vraag "Gelden Gods beloften ook voor mij?" krijgt hij geen antwoord. Zijn doop wordt genegeerd. Men wacht op Gods lokstem, terwijl die al jaren klinkt.
Nader Bekeken, september 2003
De doop negeren?
Jongeren uit de kring van de Gereformeerde Gemeenten zijn in opspraak gekomen. Velen zouden een dubbel leven leiden: 's zondags naar de kerk, maar op zaterdagavond naar de disco.
Gelukkig is dit niet het algemene beeld van de jeugd in die kerken. Er is ook sprake van een oprechte begeerte in leer en leven God te dienen. Serieuze jongeren lopen dan soms vast op de vraag of zij wel Gods kinderen zijn, voor wie Gods beloften gelden.
In DANIEL, het jongerenblad van de Gereformeerde Gemeenten, kwam een 18-jarige onlangs tot de volgende ontboezeming:
Psalm 103:2 (berijmd) is voor mij enige tijd een groot houvast geweest, in zowel geestelijk als lichamelijk opzicht. Vaak dacht ik als we dat zongen: ook voor mij Heere? En dan mocht ik wel eens hopen dat de Heere het ook voor mij ooit eens zal waarmaken, al was het dan misschien niet op dat moment. Dan dacht ik: hoeveel zonden ik ook heb, God kan ze genadig vergeven, (maar wil Hij het ook?) .... Maar nu is alles zo duister. De Heere houdt zich zo ver bij me vandaan. Het is alsof een koude hand zich om mijn hart heeft gelegd. Nergens heb ik nog enige troost aan. Zelfs van Psalm 103 is niets meer over. Van alle andere preken waar ik zo naar mocht luisteren ook niet meer. Het enige wat er nog is, is schuld, leegte, verdriet. Ik kan alleen nog maar zuchten, roepen: Heere, hoort U me nog wel, wat is er van waar geweest. Heere, waren het wel vertroostende woorden van Uw kant? ... De Bijbel staat vol met beloften en troost voor Gods volk, maar daartoe durf ik me niet te rekenen. Ondanks dat verlang ik er toch naar om er eenmaal bij te mogen horen. Zonder God kan, wil en durf ik niet meer te leven. De bekering is zo'n levensnoodzakelijk iets voor me geworden. Mijn bede tot God is telkens: Heere, hoe moet ik nu verder? De mensen kunnen me zoveel aanpraten, zo goed bedoeld, en ook wel waardevol, maar als God het me zelf niet zegt, durf ik het niet op mijzelf te betrekken. Ik ben zo bang dat ik mezelf maar bekeerd praat en dat ik mezelf dingen toeëigen die me niet toekomen. ...
Gods eerste spreken
Deze schreeuw om hulp van een jongere wordt in hetzelfde nummer beantwoord door ds. P. Mulder.
Wij moeten altijd maar bij het begin beginnen. Wij zijn zondige mensen, die God verlaten hebben en buiten Hem en Zijn gemeenschap onze weg gaan. Dat dit de werkelijkheid van ons leven is, weten we wel met ons verstand, maar dat moeten we nu leren met ons hart. En dat doet de Heere ons verstaan door ons te laten inleven wie en wat we zijn. In Hosea 2 schrijft de profeet over het zondige volk dat de afgoden is nagegaan. En dan spreekt de Heere in vers 13: Daarom, ziet, Ik zal haar lokken, en zal haar voeren in de woestijn; en Ik zal naar haar hart spreken. Hier vinden we een kernachtige aanduiding hoe de Heere de bekering werkt. Het gaat van Hem uit. Hij lokt door Zijn Woord en Geest. Die liefde verbindt aan de Heere en vervult met eerbied om ootmoedig te gehoorzamen. En dan volgt: en zal haar voeren in de woestijn. Dat is niet aangenaam; en niet gemakkelijk. Daar leren we onszelf kennen. Wie zijn we toch en wie moesten we zijn? ... Er blijft maar één ding over: eerlijk voor God belijden: ik heb gedaan wat kwaad is in uw oog. En tegelijk kun je de Heere niet missen. Je verlangt naar Hem. Je leeft in droefheid naar God over de zonde. Daarom: bid, ja smeek maar: Heere, bekeert U mij. Soms heb je hoop. Maar vaak moet je denken dat de Heere het helemaal niet verplicht is. ... Het is heel heilzaam dat het eens echt onmogelijk wordt van onze kant. Want wij moeten leren dat het van de andere kant komt. Er is geen weg meer van ons uit naar God toe. Die deur hebben wij dichtgedaan. Het is van onze kant totaal verloren. Maar nu is het wonder dat God in Zijn grondeloze barmhartigheid een weg heeft uitgedacht bij Hem vandaan. Hij wil zondaren zaligmaken. Die weg laat Hij bekendmaken. In Zijn Woord in de prediking van die ene Naam, de Naam van de Heere Jezus Christus. Wanneer de Heere ons zielsoog daarvoor opent, dan krijgen we hoop vanwege hetgeen buiten ons ligt. Wanneer de Heere die weg ons openbaart, gaan we geloven dat de Heere wil zalig maken omdat het in Zijn Woord staat, omdat de Heere Jezus gekomen is. En als ik door Woord en Geest eens geloven mag: ook voor mij, dan is de verwondering zo groot. En de verootmoediging en blijdschap. 'Heere, ook voor mijl' Dat is niet te begrijpen....
God lokt door zijn Woord en Geest. Maar waarom begint ds. Mulder zo laat in het leven van deze jongere? Stond God met zijn beloften al niet aan het begin van het leven van deze jongere? Is bij zijn doop niet betuigd en verzegeld door God de Vader, dat Hij een eeuwig verbond met ons opricht en ons tot zijn kinderen en erfgenamen aanneemt? En heeft de Zoon ons daarbij niet verzegeld, dat Hij ons wast in zijn bloed? En heeft de Heilige Geest ons niet verzekerd, dat Hij ons tot lidmaten van Christus heiligen wil, ons toeeigenende hetgeen we in Christus hebben, namelijk, de afwassing van onze zonden en de dagelijkse vernieuwing van ons leven?
Ik weet het, juist inzake verbond en doop staan de Gereformeerde Gemeenten en de Gereformeerde Kerken tegenover elkaar. We krijgen het verwijt van verbondsautomatisme, en we doen er goed aan dit verwijt niet zomaar naast ons neer te leggen. Maar wat doet ds. Mulder met Gods beloften aan gedoopte mensen die in hun nood tot God roepen? De jongere krijgt van deze predikant veel te horen, maar op zijn concrete vraag "Gelden Gods beloften ook voor mij?" krijgt hij geen antwoord. Zijn doop wordt genegeerd. Men wacht op Gods lokstem, terwijl die al jaren klinkt.
-
nicname
Hans, ik denk dat je ook niet te kritisch naar het antwoord moet kijken. Het gaat deze jongere erom dat er in de Bijbel beloften staan voor Gods volk waar hij/zij zich juist niet bij durft te rekenen. Dat de mogelijkheid er bij God vandaan wel is geeft ds. Mulder ook aan. Goed, hij had de doop erbij kunnen betrekken, maar volgens mij ging het de jongere juist niet om die algemene beloften, maar juist de beloften voor Gods volk.
Toch zegt de jongere ook dat het er niet om gaat dat anderen hem aanpraten en bemoedigen, maar dat hij van GOd bevestiging krijgt.
Ofwel, die vraag die hij of zij heeft kan alleen door God beantwoordt worden, en door Zijn Woord. Dominee Mulder kan moeilijk zeggen dat die jongere bekeerd is, n.a.v. een brief.
Groetjes Nicname
Toch zegt de jongere ook dat het er niet om gaat dat anderen hem aanpraten en bemoedigen, maar dat hij van GOd bevestiging krijgt.
Ofwel, die vraag die hij of zij heeft kan alleen door God beantwoordt worden, en door Zijn Woord. Dominee Mulder kan moeilijk zeggen dat die jongere bekeerd is, n.a.v. een brief.
Groetjes Nicname
De doop aanklagen? Weten we nog wat de doop ook al weer was?
Of gij ook bekent dat deze kinderen als lidmaten der gemeente behoren gedoopt te zijn?
Zal men ook de jonge kinderen dopen? Ja het; want mitsdien zij alzowel als de volwassenen in het verbond Gods en in Zijn gemeente begrepen zijn, en dat hun door Christus' bloed de verlossing van de zonden en de Heilige Geest, Die het geloof werkt, niet minder dan den volwassenen toegezegd wordt, zo moeten zij ook door den Doop, als door het teken des verbonds, der Christelijke Kerk ingelijfd en van de kinderen der ongelovigen onderscheiden worden, gelijk in het Oude Verbond of Testament door de Besnijdenis geschied is, voor dewelke in het Nieuwe Verbond de Doop ingezet is.
Niets dan troost, zou je zo zeggen.
Of gij ook bekent dat deze kinderen als lidmaten der gemeente behoren gedoopt te zijn?
Zal men ook de jonge kinderen dopen? Ja het; want mitsdien zij alzowel als de volwassenen in het verbond Gods en in Zijn gemeente begrepen zijn, en dat hun door Christus' bloed de verlossing van de zonden en de Heilige Geest, Die het geloof werkt, niet minder dan den volwassenen toegezegd wordt, zo moeten zij ook door den Doop, als door het teken des verbonds, der Christelijke Kerk ingelijfd en van de kinderen der ongelovigen onderscheiden worden, gelijk in het Oude Verbond of Testament door de Besnijdenis geschied is, voor dewelke in het Nieuwe Verbond de Doop ingezet is.
Niets dan troost, zou je zo zeggen.
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Toch zegt de jongere ook dat het er niet om gaat dat anderen hem aanpraten en bemoedigen, maar dat hij van GOd bevestiging krijgt.
Ofwel, die vraag die hij of zij heeft kan alleen door God beantwoordt worden, en door Zijn Woord.
Hoe wordt iemand bevestigd? Toch alleen door Zijn Woord, want in Zijn Woord spreekt God. Hier komt toch wellicht, ongewild, een kleine opening voor iets bijzonders buiten Zijn Woord.'
Dan wat betreft de Doop. Juist dan wijzen op de troostrijke belofte die in de Doop verzegelt ligt.
Ofwel, die vraag die hij of zij heeft kan alleen door God beantwoordt worden, en door Zijn Woord.
Hoe wordt iemand bevestigd? Toch alleen door Zijn Woord, want in Zijn Woord spreekt God. Hier komt toch wellicht, ongewild, een kleine opening voor iets bijzonders buiten Zijn Woord.'
Dan wat betreft de Doop. Juist dan wijzen op de troostrijke belofte die in de Doop verzegelt ligt.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini