Nadat ds Steenblok zijn hoofdredacteurschap had neergelegd (hij verdiende er te weinig aan) en ds Kok was geschorst, was er nog een agendapunt in 1950. Sommige gemeenten vroegen zich af of het dankgebed van het doopsformulier niet mocht worden weggelaten.
Dat is gelukkig niet gebeurd. Niet duidelijk is waarom.
Afwachten of Verwachten?
Het probleem is dat het niet zo is. Ds. Hakvoort en ds. Veenendaal staan de 2 verbonden leer na. Zoals meerdere Christ.Gereformeerde predikanten. Binnen de CGK is geen enkele leeruitspraak synodaal vastgelegd over de 2 of 3 verbonden leer. Over het algemeen wordt in de CGK de 3 verbonden leer geleerd (Ze proberen het in Apeldoorn aardig er in te stampen).Oorspronkelijk gepost door Egbert
Even tussendoor, in de Ger.Gem zijn nu toch ook twee en drie verbonden dominees aanwezig? Of hebben de zo pas toegelaten dominees [tw. Veenendaal en Hakvoort] hun drie verbonden leer op de helling gezet na hun overkomst?
In het najaar van 2000 heeft ds. Van de Meij gesproken op een bezinningsavond in Veenendaal over "Waarom Christ.Geref. in de 21e eeuw?". In het verslag van het RD stond dat hij een uitspraak over de 2 verbondenleer had gedaan. De dag erop stond er een ingezonden brief waarin ds. Van de Meij reageerde op de journalist. Hij gaf weer wat er op die avond is gezegd. Ds. Van de Meij haalde een uitspraak van ds. C. Smits aan (CGK/OGG) die heeft gezegd "Hoe dichter bij de grond, hoe dichter bij het verbond!". Dit is hetgeen wat meerdere predikanten gezegd hebben. En waar ze achter staan. De visie op het verbond is na de jaren '30 geen issue meer geweest in de CGK.
Wel heeft de classis 's Gravenhage van de Christ.Geref.Kerk (ten tijde dat de zaak rond ds. Hakvoort speelde) een onverstandige uitspraak gedaan. De exacte tekst heb ik niet bij de hand, maar het kerngedeelte was dat de classis oordeelde dat een 2-verbondenleer onder beheersing van de uitverkiezing niet past in de Christ.Geref.Kerk.
Deze uitspraak is gedaan op het heetst van de strijd en hierbij wordt dus de visie van Thomas Boston ook eigenlijk terzijde geschoven. Kortom een onverstandige uitspraak van een classis. Een paar predikanten zitten er nu ook aardig mee in hun maag, want nu de strijd geluwt is en ze het overzien, zien ze de onverstandigheid er van in. Maar terug draaien wordt niet gedaan. Helaas.
Daarnaast is het jammer dat elke keer als er weer stukken vanuit GG, OGG, of GGinNed over het verbond geplaatst worden, elke keer gezegd wordt dat de CGK een 3 verbonden leer heeft. Ds. Tanis heeft zo vaak gezegd dat het dan bewezen moet worden en dat kan niet. Nou ja alleen de classis 's Gravenhage dan. En het tegenovergestelde komt ook voor dat er CGK predikanten niet eens weten welke verbondsvisies er zijn.
-
Refojongere
-
Hans van Gemerden
Hierbij het artikel over "Afwachten of verwachten?" uit CV-Koers:
DR. KLAAS VAN DER ZWAAG BRENGT HELDERHEID IN DE HEIKELE DISCUSSIE ROND DE TOE-EIGENING DES HEILS
Deze week verschijnt een boekwerk van liefst elfhonderd bladzijden over de zogenoemde ‘toe-eigening des heils’, een heikel thema in bepaalde delen van kerkelijk Nederland. Maar is elfhonderd bladzijden niet wat veel van het goede? Auteur Klaas van der Zwaag: ,,Ik wilde laten zien hoe dit thema uit de geloofsleer heeft gefunctioneerd in de loop der eeuwen. Bovendien roept de toe-eigening des heils veel discussie op. Dan heb je nu eenmaal enige omvang nodig. Ik wilde mijn onderwerp evenwichtig en objectief uiteenzettenâ€
DR. KLAAS VAN DER ZWAAG BRENGT HELDERHEID IN DE HEIKELE DISCUSSIE ROND DE TOE-EIGENING DES HEILS
Deze week verschijnt een boekwerk van liefst elfhonderd bladzijden over de zogenoemde ‘toe-eigening des heils’, een heikel thema in bepaalde delen van kerkelijk Nederland. Maar is elfhonderd bladzijden niet wat veel van het goede? Auteur Klaas van der Zwaag: ,,Ik wilde laten zien hoe dit thema uit de geloofsleer heeft gefunctioneerd in de loop der eeuwen. Bovendien roept de toe-eigening des heils veel discussie op. Dan heb je nu eenmaal enige omvang nodig. Ik wilde mijn onderwerp evenwichtig en objectief uiteenzettenâ€
-
Hans van Gemerden
Moerkerken wil niet anders preken
van onze redactie kerk
CAPELLE AAN DEN IJSSEL - Pleidooien binnen de Gereformeerde Gemeenten om de 'crisis in de prediking' onder ogen te zien, vinden geen weerklank bij ds. A. Moerkerken. Dat de preken inhoudelijk moeten veranderen, mag men van ons niet vragen, zo schrijft hij in het kerkelijk weekblad De Saambinder.
Zijn artikel is de eerste reactie vanuit de Gereformeerde Gemeenten op het boek Afwachten of verwachten? van dr. K. van der Zwaag, die wil ,,dat de predikanten durven te staan in de vrijheid van het Woord, los van een specifieke traditie van een bepaald kerkverband''. De predikant noemt deze wens ,,onmogelijk en ook bedenkelijk''.
Moerkerken erkent enerzijds de gebrekkigheid van de prediking. ,,Men mag van ons vragen dat wij belijden dat wij nooit rijk, nooit heerlijk genoeg hebben gesproken van God in Christus. (...) Maar men mag niet van ons vragen dat wij inhoudelijk een andere boodschap brengen dan die, welke onze gemeenten altijd heeft gekenmerkt.''
Intussen toont ds. Moerkerken zich bedroefd over ,,de hardnekkige wijze waarop men niet moede wordt van de prediking in onze gemeente karikaturen te tekenen''. Hij noemt voorbeelden: ,,Wij zouden een 'stappenplan' (wat een ellendig woord toch!) preken, waarbij Gods kinderen telkens een trapje hoger op de ladder van het geestelijk leven zouden worden geleid. Wij zouden leren dat men slechts mag geloven, indien men mag weten een uitverkorene te zijn. Wij zouden bang zijn de mensen toe te roepen dat zij tot Christus mogen komen zoals zij zijn. Ten diepste zouden wij wel eens bezorgd kunnen zijn dat er tevéél mensen tot Christus zouden gaan. Wij zouden, zeker voor onze jongeren, beletselen opwerpen om tot Jezus te komen en de weg der bekering veel ingewikkelder maken dan zij naar Schrift en belijdenis zou zijn.''
Paperbacks
Het commentaar op de prediking zwelt aan. Kwam dit tussen 1997 en 2000 nog in de vorm van paperbacks (de boeken van dr. ir. J. Blaauwendraad), de laatste tijd worden de boeken omvangrijker, signaleert Moerkerken. En kwamen voorheen de bezwaren ,,veelal van mensen die zich buiten of aan de rand'' van de gemeenten bevonden, nu maken soms ook ,,ambtsdragers van ons kerkverband'' hun bezwaren publiek.
van onze redactie kerk
CAPELLE AAN DEN IJSSEL - Pleidooien binnen de Gereformeerde Gemeenten om de 'crisis in de prediking' onder ogen te zien, vinden geen weerklank bij ds. A. Moerkerken. Dat de preken inhoudelijk moeten veranderen, mag men van ons niet vragen, zo schrijft hij in het kerkelijk weekblad De Saambinder.
Zijn artikel is de eerste reactie vanuit de Gereformeerde Gemeenten op het boek Afwachten of verwachten? van dr. K. van der Zwaag, die wil ,,dat de predikanten durven te staan in de vrijheid van het Woord, los van een specifieke traditie van een bepaald kerkverband''. De predikant noemt deze wens ,,onmogelijk en ook bedenkelijk''.
Moerkerken erkent enerzijds de gebrekkigheid van de prediking. ,,Men mag van ons vragen dat wij belijden dat wij nooit rijk, nooit heerlijk genoeg hebben gesproken van God in Christus. (...) Maar men mag niet van ons vragen dat wij inhoudelijk een andere boodschap brengen dan die, welke onze gemeenten altijd heeft gekenmerkt.''
Intussen toont ds. Moerkerken zich bedroefd over ,,de hardnekkige wijze waarop men niet moede wordt van de prediking in onze gemeente karikaturen te tekenen''. Hij noemt voorbeelden: ,,Wij zouden een 'stappenplan' (wat een ellendig woord toch!) preken, waarbij Gods kinderen telkens een trapje hoger op de ladder van het geestelijk leven zouden worden geleid. Wij zouden leren dat men slechts mag geloven, indien men mag weten een uitverkorene te zijn. Wij zouden bang zijn de mensen toe te roepen dat zij tot Christus mogen komen zoals zij zijn. Ten diepste zouden wij wel eens bezorgd kunnen zijn dat er tevéél mensen tot Christus zouden gaan. Wij zouden, zeker voor onze jongeren, beletselen opwerpen om tot Jezus te komen en de weg der bekering veel ingewikkelder maken dan zij naar Schrift en belijdenis zou zijn.''
Paperbacks
Het commentaar op de prediking zwelt aan. Kwam dit tussen 1997 en 2000 nog in de vorm van paperbacks (de boeken van dr. ir. J. Blaauwendraad), de laatste tijd worden de boeken omvangrijker, signaleert Moerkerken. En kwamen voorheen de bezwaren ,,veelal van mensen die zich buiten of aan de rand'' van de gemeenten bevonden, nu maken soms ook ,,ambtsdragers van ons kerkverband'' hun bezwaren publiek.
ja, dat vraag ik aan je.Oorspronkelijk gepost door ndonselaar
Moet ik uitleggen dat het verschil uit maakt voor de prediking of ‘tegen kinderen zeggen dat ze op het erf van het verbond liggen of dat ze verbondskind zijn. Of dat ze, zoals weleens gezegd wordt, dat ze met de rug tegen de boerderij aanliggen, ofdat ze binnen dat genadeverbond als kind van het verbond geboren is’?
ik ook, maar ik weet dat eerder aan onkunde.In de praktijk kan ik voorbeelden aanwijzen van predikanten die eigenlijk liever het doopformulier niet lazen of het dankgebed bij dit formulier niet uitspreken, of helaas nog veel triester die tegen de doopouders eigenlijk uitspreken dat de doop weinig waarde heeft.
Doop is een bevestiging van wat is, is een teken en zegel ter versterking van het geloof. Je plaatst dus de kinderen niet buiten het verbond, maar of je zegt dat ze in het verbond zijn, maar je maakt het voorbehoud van tweeerlei kinderren des verbonds, of je zegt dat ze op het erf van het verbond leven, in beide gevallen wil je duidelijk maken dat persoonlijk geloof in de beloften van God noodzakelijk is voor de zaligheid.Mart als je zegt dat in het genadeverbond alleen de uitverkorenen besloten zijn en je dus de kinderen bij de doop buiten! het verbond plaatst.
wat zijn volgens jou eigenlijk verbondsbeloften?Ik schrijf in navolging van v.d. Zwaag buiten, want hoe je uitwendig ook omschrijft, het is erbuiten. Ook wordt gesteld dat de verbondsbeloften alleen voor de uitverkoren zijn.
Het is een teken van de afwassing der zonde, die (in het geval van de kinderdoop) noodzakelijk is, en het is een verzegeling van de belofte dat een ieder die in de gekruisigde Christus gelooft zalig zal worden.Nu mag jij mij uitleggen hoe rijk de Doop nog is, tenminste met deze visie.
Maar tegelijk moet daarbij gezegd worden dat persoonlijk geloof en bekering wel nodig is.Onze kinderen mogen bij de geboorte uit gelovige ouders als verbondskinderen benoemd worden. Hoe rijk is dat! Calvijn noemde dit de eerste verkiezing. In deze Doop verzegelt ons God dat indien we in Hem geloven dat we Hem (Christus) en al Zijn weldaden deelachtig worden.
Inderdaad God denkt aan Zijn verbond, daar moeten wij maar niet al te hard mee aan de haal gaan. De gelovige mag inderdaad troost putten uit het sacrament omdat het voor hem een verzekering is van de belofte van God die hij zich door het geloof heeft mogen toe-eigenen.Daarom dicht Psalm 105 ‘Want God gedenkt altijd genadig aan Zijn verbond, hetwelk blijft gestadig’. Hij de verkiezend God, zal tot aan het eind van de wereld Zijn genadig welbehagen werken in dit verbond. Dat is de diepe rijkdom van dit Sacrament. Daarom mag de Kerk ook troost putten uit dit Sacrament.
ik denk van wel, ik probeer je al een tijdje duidelijk te maken hoe.Dan verder. Ik noemde het krampachtige formules. Jij schrijft ‘dat klopt, maar dan zou ik willen zeggen dat ook het doopformulier gebruik maakt van een bepalde verbondsvisie, en dat er dus een vertaalslag gemaakt moet worden als je de betekenis over wilt zetten naar een verbondsvisie met een andere terminologie. Net als je een uitspraak in het duits niet op het gevoel over kan zetten naar een uitspraak in het Nederlands met dezelfde betekenis. Het is dan dus wel een feit, dat de opstellers van het doopformulier een andere terminologie gebruikten dan op dit moment in de GG gebruikelijk is. Inhoudelijke verschillen zijn er denk ik niet, hoogstens ontbreekt het aan kennis om de vertaalslag te maken.’
Dit doopformulier is niet met een vertaalslag om te zetten naar de verbondsvisie binnen de GG.
wederom is veel te wijten aan onkunde. Persoonlijk vind ik de visie die ik bij Boston vindt erg goed recht doen aan de bijbelse gegevens. 1931-1 kan zich terecht op Boston beroepen.Sommige predikanten waren hierin eerlijk en stelden dat ze liever het formulier anders zagen. Dat is wat anders dan een ‘Calvinistisch doopformulier’ te gieten in een ‘GG – verbondsvisie’. Liever had ik in plaats van GG, Boston geschreven, maar het is zoals Zeeuws schreef. Het is hierin echt, we plukken daar wat en daar wat en dat smelten we samen. Nee, neem dan de hele Boston!
wederom wat versta jij onder verbondsbeloften?Dan schrijf je ‘mee eens, maar het gaat om de verkondinging van het Evangelie waarin de beloften met bevel van bekering en geloof gepredikt worden’. Deze verkondiging van het Evangelie liggen de verbondsbeloften in opgesloten. Deze beloften dienen aan een iegelijk zonder onderscheid, ook aan de onbekeerden, gepredikt te worden.
mee eens!De prediking staat niet onder de beheersing van de predestinatie, nee de predestinatie staat onder de beheersing van de verkondiging.
Als de prediking onder de beheersing van de verkiezing staat, dan is deze prediking verworden tot een rationeel geheel. God heeft van eeuwigheid een volk verkoren, sommigen durven zelfs te zeggen ‘gerechtvaardigd’, die roept Hij in de tijd……….. Zo is de klem uit de prediking weg en zal ook het ongeloof nauwelijks een plaats vinden.
Nee, schreef ik de predestinatie staat onder de beheersing van de verkondiging. God heeft van eeuwigheid bepaald dat het geloof is door het gehoor en het gehoor door het gepredikte Woord Gods. Dus waarin wordt Zijn verkiezend welbehagen gerealiseerd? Door de prediking van Zijn Woord. In deze Woord ontmoeting vind plaats of de reuke ten of leven, of de reuke ten dode. Of we omhelsen Zijn Woord door het geloof, of we verwerpen Zijn Woord en dus Christus in ons ongeloof.
Ook gegroet,Groeten,
Terecht opgemerkt dat ik dit wil. Het zal mogelijk zijn, indien men werkelijk naar elkaar gaat luisteren, de liefde, de zachtmoedigheid en de ootmoedigheid terugkeert en wij weer dicht bij de Heere gaan leven. Mezelf inclusief.P.S. Mart, ik voel dat je beide standpunten ‘in- en uitwendig verbond’ ‘twee-erlei kinderen des verbonds’ bij elkaar wilt brengen. Dat zou ook kunnen, echter niet in het huidige kerkelijk klimaat in een gedeelte van de Gereformeerde Gezindte.
Ga dan toch naar Hem, en indien Hij u tegemoet komt (zoals Zijn gewoonte is), zeg dan niet onbedachtzaam met Petrus 'Heere, ga uit van mij, want ik ben een zondig mens' (Luc. 5:8), maar zeg met duidelijke woorden: Heere kom tot mij in, want ik ben een zondig mens.
Inderdaad, daarom moeten we niet aan woorden hechten maar aan zaken.Oorspronkelijk gepost door Zeeuw2
Kok gebruikte de termen verbondsbeloften en Evangeliebeloften als synoniemen. Hij onderscheidde helemaal niet. Het ging hem om de beloften; algemeen. Zoals ik al aangaf is dat onderscheid pas later in zwang gekomen.
Het gaat er niet om welke woorden hij gebruikte, maar welke zaken hij bedoelde, dat is moeilijk goed te peilen en daarom, het verveelt met bijna om te zeggen, moeten we echt naar elkaar luisteren.Dat zou dus geen onrechtzinnigheid zijn…zie je wel dat het al dan niet rechtzinnig zijn dan toch afhangt van het feit of je wilt onderscheiden in de beloften of niet ? Kok deed het niet; de Marrow men ook niet. Dus onrechtzinnig. Nogmaals; alle respect voor Harinck; maar ook zijn beoordeling van Koks rechtzinnigheid hangt geheel af van de onderscheiding tussen verbondsbeloften en Evangeliebeloften. Zoals hij zelf overigens ook aangeeft. Kok bedoelde de Evangeliebelofte; daarom was hij toch rechtzinnig…En als hij (zoals de feiten aangeven!) nou wel alle beloften bedoelde ?
ik heb deze artikelen alAls je je e-mail via U2U geeft zal ik de RD artikelen uit 2000 mailen; de conclusie kun je dan zelf maken.
Maar de verbondsbeloften zoals jij die nu weergeeft, daar heb je toch ook alleen maar troost van door het geloof? Precies hetzelfde als bij de evangeliebelofte. Vandaad mijn stelling, die nog steeds overeind staat, volgens mij.Dan denk ik dat je begrip niet helemaal correct is.
Nogmaals het bewuste onderscheid zoals men het stelt:
De verbondsbeloften zijn de onvoorwaardelijke beloften die te herkennen zijn aan het "Ik zal" waarmee ze beginnen. Zij gelden alleen de uitverkorenen en mogen niet vereenzelvigd worden met het aanbod van genade omdat de vervulling ervan anders van het geloof afhangt.
De Evangeliebeloften zijn voorwaardelijk, ze spreken immers over komen, geloven, e.d. Zijn staan gelijk met het aanbod van genade en mogen (beroep op DL) aan alle hoorders verkondigd worden met bevel van geloof en bekering.
hoeft niet, ik geloof je graagIk kan je een ander artikel mailen waaruit dit onderscheid heel duidelijk naar voren komt.
Oh ja, daar ging het eigenlijk overIk zelf niet: ik heb het gelezen in een voetnoot bij Van der Zwaag die verwijst naar nummer en datum en letterlijk citeert. Komen we op die manier weer on-topic bij Afwachten of verwachten…
Groet.
[Aangepast op 25/9/03 door Mart01]
Ga dan toch naar Hem, en indien Hij u tegemoet komt (zoals Zijn gewoonte is), zeg dan niet onbedachtzaam met Petrus 'Heere, ga uit van mij, want ik ben een zondig mens' (Luc. 5:8), maar zeg met duidelijke woorden: Heere kom tot mij in, want ik ben een zondig mens.
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Zeeuw,
De discussie over wezen / bediening - twee-erlei kinderen des verbonds zal hier niet besloten worden.
Toch een aantal opmerkingen in het algemeen.
Als we met de drie verbonden leer spreken van twee-erlei kinderen des verbonds en we benoemen geloof en bekering als voorwaarde ipv weldaden dan zitten we op verkeerd spoor. Ook kan er hier sprake zijn van verbondsautomatisme. We zijn in het verbond...... enz.
Anderzijds als we spreken over wezen en bediening van het genadeverbond en als we gaan onderscheiden in verbondsbeloften en Evangeliebeloften is het gevaar aanwezig dat we gaan rationaliseren. Wat dat voor gevolgen heeft voor de prediking weten we beiden.
Bedoelen ze hetzelfde? Jij en ik wel. Anderen niet! Daarom schreef ik ook dat in het huidig klimaat de verschillen wel wezenlijk zijn. De ontsporingen ter linkerzijde ken ik niet, omdat ik daar niet kerk. De ontsporingen ter rechterzijde wel, en dat doet me pijn.
Tenslotte. Het kan nu zo lijken alsof ik theologisch mezelf herken in de drie-verbonden leer. Toch is dat niet zo, tenminste niet geheel. Ik lees in Gods Woord dat God een volk van eeuwigheid verkoren (niet gerechtvaardigd!) heeft. God heeft zijn verkiezend welbehagen in het OT voornamelijk uitgewerkt onder het Joodse volk. Hoewel we ook namen kennen als Rachab. Na de volheid des tijds is de bedding van het genadeverbond zo wijd geworden als de bediening van het Woord strekt. Daarom was ook de Goddelijke opdracht: 'Gaat dan henen en verkondigt het Evangelie aan alle creaturen'. In dit genadeverbond werkt God Zijn van eeuwigheid besloten predestinatie uit.
Dan nog iets over de beloften 'Ik zal'. Ontzettend rijk zijn deze tekstwoorden. Hier is een belovend God aan het woord. Hier spreekt de 'Ik zal Zijn'. Echter ook deze beloften vragen om het eenvoudige zaligende geloof. Ook deze beloften dienen aan de ganse menigte gepredikt te worden.
Tot slot. Ds. Kok daar hoorde ik van dat hij vroeg, als hij hoorde van een nieuwe predikant, heeft hij beloften voor de onbekeerden? Hiermee kan ik van harte instemmen. Dan leeft het tekstwoord 'wij dan wetende de schrik des Heeren'.
De discussie over wezen / bediening - twee-erlei kinderen des verbonds zal hier niet besloten worden.
Toch een aantal opmerkingen in het algemeen.
Als we met de drie verbonden leer spreken van twee-erlei kinderen des verbonds en we benoemen geloof en bekering als voorwaarde ipv weldaden dan zitten we op verkeerd spoor. Ook kan er hier sprake zijn van verbondsautomatisme. We zijn in het verbond...... enz.
Anderzijds als we spreken over wezen en bediening van het genadeverbond en als we gaan onderscheiden in verbondsbeloften en Evangeliebeloften is het gevaar aanwezig dat we gaan rationaliseren. Wat dat voor gevolgen heeft voor de prediking weten we beiden.
Bedoelen ze hetzelfde? Jij en ik wel. Anderen niet! Daarom schreef ik ook dat in het huidig klimaat de verschillen wel wezenlijk zijn. De ontsporingen ter linkerzijde ken ik niet, omdat ik daar niet kerk. De ontsporingen ter rechterzijde wel, en dat doet me pijn.
Tenslotte. Het kan nu zo lijken alsof ik theologisch mezelf herken in de drie-verbonden leer. Toch is dat niet zo, tenminste niet geheel. Ik lees in Gods Woord dat God een volk van eeuwigheid verkoren (niet gerechtvaardigd!) heeft. God heeft zijn verkiezend welbehagen in het OT voornamelijk uitgewerkt onder het Joodse volk. Hoewel we ook namen kennen als Rachab. Na de volheid des tijds is de bedding van het genadeverbond zo wijd geworden als de bediening van het Woord strekt. Daarom was ook de Goddelijke opdracht: 'Gaat dan henen en verkondigt het Evangelie aan alle creaturen'. In dit genadeverbond werkt God Zijn van eeuwigheid besloten predestinatie uit.
Dan nog iets over de beloften 'Ik zal'. Ontzettend rijk zijn deze tekstwoorden. Hier is een belovend God aan het woord. Hier spreekt de 'Ik zal Zijn'. Echter ook deze beloften vragen om het eenvoudige zaligende geloof. Ook deze beloften dienen aan de ganse menigte gepredikt te worden.
Tot slot. Ds. Kok daar hoorde ik van dat hij vroeg, als hij hoorde van een nieuwe predikant, heeft hij beloften voor de onbekeerden? Hiermee kan ik van harte instemmen. Dan leeft het tekstwoord 'wij dan wetende de schrik des Heeren'.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Als ds. Kok geschorst is omdat hij alle beloften predikte met bevel van bekering en geloof is hij m.i. onterecht geschorst.
De handhavers van deze schorsing nu, hebben echter een ander perceptie van de opvattingen van ds. Kok. Zij denken dat ds. Kok, zomaar tegen iedereen zei: de Heere zal je je zonden vergeven, en: de Heere zal je een nieuw hart geven. enz. Dat wil zeggen absolute toezeggingen, waarbij geloof als instrument buiten beeld zou blijven. Vanuit die perceptie kan ik begrijpen dat ze de schorsing handhaven, maar de vraag is of je ds. Kok daarmee recht doet.
De handhavers van deze schorsing nu, hebben echter een ander perceptie van de opvattingen van ds. Kok. Zij denken dat ds. Kok, zomaar tegen iedereen zei: de Heere zal je je zonden vergeven, en: de Heere zal je een nieuw hart geven. enz. Dat wil zeggen absolute toezeggingen, waarbij geloof als instrument buiten beeld zou blijven. Vanuit die perceptie kan ik begrijpen dat ze de schorsing handhaven, maar de vraag is of je ds. Kok daarmee recht doet.
dan zijn we het op dit punt gewoon eens.Zeker; de troost van een belofte (van alle beloften!) is alleen door het geloof. En zeker; alleen door het geloof krijgt men deel aan de belofte. Het is zeker goed om dat nadrukkelijk vast te stellen en vast te houden. Maar juist door dat zo te stellen valt de hele noodzaak van een onderscheiding in de beloften weg. Een naar mijn mening onschriftuurlijk onderscheid. Alle beloften zijn ja en amen in Christus. De Schrift tekent de eenheid ervan.
Dat is inderdaad een ongewenst gevolg van het op deze manier spreken over verschillende soorten van beloften.Waarom zo nadrukkelijk onderscheiden ? Een groep onvoorwaardelijke beloften voor de uitverkorenen, en een groep voorwaardelijke beloften voor alle hoorders.
Daar gaat het me om; het onderscheid is zodanig dat er 2 groepen beloften voor 2 groepen hoorders ontstaan.
Ik probeer vanuit de GG-taal hierover te praten, en die te begrijpen, vanuit de GG-taal moet ik tot deze conclusie komen, waarbij ik het persoonlijk onnodig vindt om dit onderscheid te maken en in de prediking te practiseren. Het is leuk om iets als een verbondsbelofte te benoemen maar omdat je niet weet wie uitverkoren is kan je daar in de praktijk niets mee.En dat is wel degelijk een heel ander onderscheid dan jouw stelling dat een Evangeliebelofte een verbondsbelofte met een expliciet bevel van bekering en geloof is.
Ga dan toch naar Hem, en indien Hij u tegemoet komt (zoals Zijn gewoonte is), zeg dan niet onbedachtzaam met Petrus 'Heere, ga uit van mij, want ik ben een zondig mens' (Luc. 5:8), maar zeg met duidelijke woorden: Heere kom tot mij in, want ik ben een zondig mens.
In de acta van de synode lees je eigenlijk weinig over de gevoerde discussies. Ik heb een kopie van een ooggetuigenverslag. Op basis van de acta is er geen herziening van het vonnis nodig. Als ds Kok beloften en aanbod vereenzelvigde is dat mis. Punt.
Ds Kok vereenzelvigde de aanbieding en de beloften. Dat deed hij niet in de geschriften en zijn preken. Daar verkondigde hij als evangelieprediker een ruim aanbod. En wist zich gesteund door publicaties oudvaders, reformatoren en zelfs van ds Kersten.
De synode is zo verlopen: Ds vd Ketterij had in Veenendaal meegewerkt aan de instituering van een tegen-gemeente van tegenstanders van ds Kok. (toen konden ze er ook wat van!) Dat was het tweede agendapunt: De zaak vd Ketterij, zoals een synodelid het noemde. Het mondde natuurlijk al gauw uit op een bespreking van de geschriften en preken van ds Kok.
(Op de classis Barneveld van 1948 was dat ook al behandeld. Toen waren Kersten en Steenblok behoorlijk van leer getrokken tegen Kok. Kok verdedigde zich met Saambinders uit de jaren 20, waarin ds Kersten even ruim schreef als Kok. Hij beschuldigde ds Kersten dan ook van leugen en bedrog. Ds Kersten werd vermoedelijk paars. Probleem voor ds Kok was vooral dat hij het durfde opnemen tegen Steenblok en de Kersten van na de oorlog.)
Ds Kok verdedigde zich met zijn eigen boekje in de hand, waar eigenlijk louter citaten instaan. Ook die van Kersten. Op de synode ging hij eigenlijk verder in zijn uitspraken dan in zijn preken. Op de synode sprak hij pas echt nadrukkelijk uit: AANBOD=BELOFTE. Zonder nadere aanduiding. Dat was genoeg. Weg met die man. Welk aanbod en welke beloften? Niet meer van belang.
De zaak-vd Ketterij was de zaak-Kok geworden. Een synodelid zei nog: we mogen van de Ketterij wel bedanken.
Er werd onmiddellijk een delegatie benoemd om de kerkeraad van de gemeente Veenendaal te ondervragen of ze het wel of niet eens waren. Dat was niet meer nodig. De hele gemeente onttrok zich.
Een synodelid voelde de behoefte om na vertrek van ds Kok en de ouderlingen van Veenendaal (I) te zingen Psalm 68:10. Staande. Hetzelfde vers liet dominee Kok als eerste vers zingen de zondag na de synode..............
Ds Kok vereenzelvigde de aanbieding en de beloften. Dat deed hij niet in de geschriften en zijn preken. Daar verkondigde hij als evangelieprediker een ruim aanbod. En wist zich gesteund door publicaties oudvaders, reformatoren en zelfs van ds Kersten.
De synode is zo verlopen: Ds vd Ketterij had in Veenendaal meegewerkt aan de instituering van een tegen-gemeente van tegenstanders van ds Kok. (toen konden ze er ook wat van!) Dat was het tweede agendapunt: De zaak vd Ketterij, zoals een synodelid het noemde. Het mondde natuurlijk al gauw uit op een bespreking van de geschriften en preken van ds Kok.
(Op de classis Barneveld van 1948 was dat ook al behandeld. Toen waren Kersten en Steenblok behoorlijk van leer getrokken tegen Kok. Kok verdedigde zich met Saambinders uit de jaren 20, waarin ds Kersten even ruim schreef als Kok. Hij beschuldigde ds Kersten dan ook van leugen en bedrog. Ds Kersten werd vermoedelijk paars. Probleem voor ds Kok was vooral dat hij het durfde opnemen tegen Steenblok en de Kersten van na de oorlog.)
Ds Kok verdedigde zich met zijn eigen boekje in de hand, waar eigenlijk louter citaten instaan. Ook die van Kersten. Op de synode ging hij eigenlijk verder in zijn uitspraken dan in zijn preken. Op de synode sprak hij pas echt nadrukkelijk uit: AANBOD=BELOFTE. Zonder nadere aanduiding. Dat was genoeg. Weg met die man. Welk aanbod en welke beloften? Niet meer van belang.
De zaak-vd Ketterij was de zaak-Kok geworden. Een synodelid zei nog: we mogen van de Ketterij wel bedanken.
Er werd onmiddellijk een delegatie benoemd om de kerkeraad van de gemeente Veenendaal te ondervragen of ze het wel of niet eens waren. Dat was niet meer nodig. De hele gemeente onttrok zich.
Een synodelid voelde de behoefte om na vertrek van ds Kok en de ouderlingen van Veenendaal (I) te zingen Psalm 68:10. Staande. Hetzelfde vers liet dominee Kok als eerste vers zingen de zondag na de synode..............
-
Lecram