Vandaag las ik deze discussie voor het eerst! Toen ik hem las werd ik echt verdrietig!
Helaas komen die praktijken die Kislev aanhaalt voor in de Ger. Gem.!!!! Helaas is het evenwicht weg uit het curatorium en de Saambinder! Hierdoor is de weg vrij om in gesprek te gaan met GGinNed. Een grote groep (groter dan we denken) mensen van de Ger. Gem. wordt gewoon monddood gemaakt! Ik heb wel het gevoel dat nu wordt gedaan dat heel de Ger. Gem. niks is! Dit is zeker niet waar! Als voorbeeld: tijdens de artikelen in de Saambinder werd er in onze gemeente voor de jongeren gebeden omdat wel niks meer goed leek! Anders verwoord onze kerkenraad is niet met die artikelen eens. Zo kan ik nog meer voorbeelden noemen.
Het is goed om erover van gedachte te wisselen. Maar hebben jullie tijdens deze discussie ook gebeden tot God voor de Ger. Gem.? Kom op mensen bid voor de Ger. Gem.! Bij God is er hulp te verwachten. Van menselijke kant lijk het niet meer mogelijk dat het huidige tij wordt gekeerd, maar we hebben met een wonderdoend God te maken. Een God waarbij alles mogelijk is! Een God die aangeeft dat hij de verhoorder der gebeden is. Lig je gebed al bij hem?
Laten we verder proberen een lichtend licht en zoutend zout te zijn in de Ger. Gem.! Als deze lichten ook nog weg gaan, wat dan?
Naar mijn idee heeft het weinig zin om nog meer door te zagen over de Ger. Gem. BID!
Vader, ik klaag u aan!
Wat houdt nu in ‘s hemelsnaam (letterlijk) ‘de verkondiging van het Evangelie in? Kan iemand dat nu eens uitleggen? Ik lees Handelingen en wat zie ik? De Heere Jezus heeft een aantal mannen, apostelen genaamd, uitgezonden om het Evangelie bekend te maken. Zij moesten dit aan alle creaturen verkondigen. Zonder beperkingen. Zij hadden namelijk kennis, die niemand had: Jezus is de Messias, de Christus. Waar de mens door de zondeval de weg naar God in het slot gooide, heeft God die weer open gezet. Die 12 mannen en Paulus gaan rond onder Joden en heidenen en wat gebeurt:
1. De Pinksterdag. Wat moeten wij doen? Gelooft en laat u dopen!
2. De stokbewaarder. Het ene moment een zelfmoordenaar en het andere moment een gelovige
3. De moorman. Hij leest een boek, hij krijgt bezoek en: gelovige.
Kortom: zij horen allen de prediking, zij geloven en worden gedoopt. En leren dat dat allemaal is gekomen door Gods verkiezend welbehagen. Er zijn er ook die de leer verwerpen en zich niet bij de gemeente voegen. Zij stonden er buiten.
Evangelie betekent voor mij het leven in Christus. Maar wat moet je met het leven in Christus als je niet weet, dat je de slaap des doods slaapt?
1. Pinksterdag. De mensen waren daar overtuigd dat ze rampzalig waren en wilden graag zalig worden.
2. De stokbewaarder kwam er ook achter dat hij rampzalig was en wilde ook graag zalig worden.
3. De moorman. Deze was hongerig en dorstig. Hij was zoekende, omdat hij weldegelijk wist dat hij rampzalig was. Anders zocht hij niet naar rust en naar leven. Toch?
1. Het behoud is nu slechts bestemd voor de uitverkorenen. Dat is het adres van het Evangelie. We hebben tenslotte afgerekend met Arminius. Dat moet wel goed uit de verg komen.
Begin hier nooit mee!!!
2. Voor iemand het geloof kan krijgen moet de Heilige Geest eerst zoiemand zaligmakend bearbeiden. Er moet plaats gemaakt worden voor het werk van de Zoon.
Het geloof komt al voor in de ellende. Lees de heilsfeiten van prof. Wisse maar eens, als je die kunt krijgen!
3. Pas daarna komt iemand tot geloof en is dan nog lijdelijk. Hij doet niets.
Kortom: we horen de prediking, en we doen niets. Eerst nog 2 en 3. En 1 zullen we maar hopen.
Wat doet hij niet? De Bijbel staat vol opdrachten en ook vol met beloften. Er is niemand die God op de schuld kan geven, als hij/zij niet bekeert wordt in dit leven.
Nou is er voor 2 en 3 natuulijk een hele hoop te zeggen. Maar in Handelingen kom je tweeërlei antwoord op de preek tegen: geloof en afwijzing. Nu lijkt het alsof er een derde weg mogelijk is. Ben je nl lid van een wat behoudender gewmeente dan kun je behalve ‘geen lid’ (wat in Handelingen de afwijzende groep was) ook nog afwachtend lid zijn. Je hoort er niet echt bij. Zouden we echter in de tijd van Handelingen leven, dan waren dat soort mensen gewoon volwaardig lid geweest en zou er van hen staan: en de Heere deed dagelijks tot de gemeente die zalig werden.
Ik kan het niet helemaal lezen, maar ik begrijp denk ik je probleem. Gebeurd dat in de ger. gem.?
Wat is nu de reden om het Evangelie in de prediking zo te bedekken? Wat is nu het praktische nut? Is men bang dat verworpenen zalig worden? Waarom aan de ene kant zo prediken dat het alleen voor aan bepaalde voorwaarden voldoenende mensen is en aan de andere kant op grond van iedere zucht of snik van iemand deze kwalificeren als kind van God, terwijl die mensen doorgaans helemaal niet het geloof hebben, omdat ze zelf zeggen geen kennis van de vergeving der zonden te hebben? Waarom het Avondmaal laten verworden tot één grote ramp: voorbereiding, o jongens, kan ik wel, mag ik wel? Een hele week kommer en kwel omdat het zondag avondmaal is! Is het daarvoor ingesteld?
Tja, het is triest dat dat gebeurt. Maar voorbereiding moet er wel zijn en dat doe je niet alleen in die week van HA, maar het hele jaar door. Onze wegen onderzoeken. Een hele week kommer en kwel? Mensen die denken dat ze goed in de zonden moeten zitten, zijn een tollenaar met een farizeeërs hart!
1. De Pinksterdag. Wat moeten wij doen? Gelooft en laat u dopen!
2. De stokbewaarder. Het ene moment een zelfmoordenaar en het andere moment een gelovige
3. De moorman. Hij leest een boek, hij krijgt bezoek en: gelovige.
Kortom: zij horen allen de prediking, zij geloven en worden gedoopt. En leren dat dat allemaal is gekomen door Gods verkiezend welbehagen. Er zijn er ook die de leer verwerpen en zich niet bij de gemeente voegen. Zij stonden er buiten.
Evangelie betekent voor mij het leven in Christus. Maar wat moet je met het leven in Christus als je niet weet, dat je de slaap des doods slaapt?
1. Pinksterdag. De mensen waren daar overtuigd dat ze rampzalig waren en wilden graag zalig worden.
2. De stokbewaarder kwam er ook achter dat hij rampzalig was en wilde ook graag zalig worden.
3. De moorman. Deze was hongerig en dorstig. Hij was zoekende, omdat hij weldegelijk wist dat hij rampzalig was. Anders zocht hij niet naar rust en naar leven. Toch?
1. Het behoud is nu slechts bestemd voor de uitverkorenen. Dat is het adres van het Evangelie. We hebben tenslotte afgerekend met Arminius. Dat moet wel goed uit de verg komen.
Begin hier nooit mee!!!
2. Voor iemand het geloof kan krijgen moet de Heilige Geest eerst zoiemand zaligmakend bearbeiden. Er moet plaats gemaakt worden voor het werk van de Zoon.
Het geloof komt al voor in de ellende. Lees de heilsfeiten van prof. Wisse maar eens, als je die kunt krijgen!
3. Pas daarna komt iemand tot geloof en is dan nog lijdelijk. Hij doet niets.
Kortom: we horen de prediking, en we doen niets. Eerst nog 2 en 3. En 1 zullen we maar hopen.
Wat doet hij niet? De Bijbel staat vol opdrachten en ook vol met beloften. Er is niemand die God op de schuld kan geven, als hij/zij niet bekeert wordt in dit leven.
Nou is er voor 2 en 3 natuulijk een hele hoop te zeggen. Maar in Handelingen kom je tweeërlei antwoord op de preek tegen: geloof en afwijzing. Nu lijkt het alsof er een derde weg mogelijk is. Ben je nl lid van een wat behoudender gewmeente dan kun je behalve ‘geen lid’ (wat in Handelingen de afwijzende groep was) ook nog afwachtend lid zijn. Je hoort er niet echt bij. Zouden we echter in de tijd van Handelingen leven, dan waren dat soort mensen gewoon volwaardig lid geweest en zou er van hen staan: en de Heere deed dagelijks tot de gemeente die zalig werden.
Ik kan het niet helemaal lezen, maar ik begrijp denk ik je probleem. Gebeurd dat in de ger. gem.?
Wat is nu de reden om het Evangelie in de prediking zo te bedekken? Wat is nu het praktische nut? Is men bang dat verworpenen zalig worden? Waarom aan de ene kant zo prediken dat het alleen voor aan bepaalde voorwaarden voldoenende mensen is en aan de andere kant op grond van iedere zucht of snik van iemand deze kwalificeren als kind van God, terwijl die mensen doorgaans helemaal niet het geloof hebben, omdat ze zelf zeggen geen kennis van de vergeving der zonden te hebben? Waarom het Avondmaal laten verworden tot één grote ramp: voorbereiding, o jongens, kan ik wel, mag ik wel? Een hele week kommer en kwel omdat het zondag avondmaal is! Is het daarvoor ingesteld?
Tja, het is triest dat dat gebeurt. Maar voorbereiding moet er wel zijn en dat doe je niet alleen in die week van HA, maar het hele jaar door. Onze wegen onderzoeken. Een hele week kommer en kwel? Mensen die denken dat ze goed in de zonden moeten zitten, zijn een tollenaar met een farizeeërs hart!
Liever Turks dan Paaps
Veel mensen zoeken niet eerst verlossing van schuld? Maar een doel in het leven? Anderen zijn op zoek naar de Waarheid? Anderen zien de liefde van God en zijn om? Anderen zoeken eerlijkheid, iets wat ze wel bij anderen zien maar niet bij zichzelf (Dat is wat mij ooit op een EO-dag overkwam). Verkeerde motieven om te gaan geloven? Ik denk het niet. Ik heb van een afstandje een jonge vrouw tot geloof zien komen, bij haar was het jaloersheid op het doel in het leven wat anderen hadden en zij niet (en dat had niets met een gevoel van schuld te maken). C.S. Lewis zocht de waarheid en vond die. Maar om nou te zeggen dat Hij in de schuld zat. Laten we maar de vruchten kijken. Zeker in het geval van die jonge vrouw waar ik over schrijf zie ik meer van God dan in vele andere Christenen. Ja zij heeft later ook de boeken door de kamer gesmeten, en is God even helemaal kwijt geweest, maar daar begon het niet mee.
Vaya con Dios,
parsifal
Vaya con Dios,
parsifal
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
Als God de ogen opent, dan wordt ie een zondaar! Dat betekent: Doelmisser zijn. En het doel dat is, dat we God verheerlijken. Maar de werkelijkheid is, dat we tegen God strijden. En dat we God vervolgen waar we maar kunnen. Daar zijn we tot geneigd! Net als Saulus. Saulus deed het dan in daden en daar worden wij dan nog voor bewaard. Onze oude natuur doet niet anders!
En Parsifal, wij zijn God toch kwijt geraakt in het paradijs?? Is dat geen ontzettende gewaarwording, als je daaraan ontdekt wordt? Ga je dan huppelend en jubelend door het leven als je weet dat je God kwijt bent? Denk het niet he!?
En Parsifal, wij zijn God toch kwijt geraakt in het paradijs?? Is dat geen ontzettende gewaarwording, als je daaraan ontdekt wordt? Ga je dan huppelend en jubelend door het leven als je weet dat je God kwijt bent? Denk het niet he!?
Liever Turks dan Paaps
!!Oorspronkelijk gepost door kridje
Vandaag las ik deze discussie voor het eerst! Toen ik hem las werd ik echt verdrietig!
Helaas komen die praktijken die Kislev aanhaalt voor in de Ger. Gem.!!!! Helaas is het evenwicht weg uit het curatorium en de Saambinder! Hierdoor is de weg vrij om in gesprek te gaan met GGinNed. Een grote groep (groter dan we denken) mensen van de Ger. Gem. wordt gewoon monddood gemaakt! Ik heb wel het gevoel dat nu wordt gedaan dat heel de Ger. Gem. niks is! Dit is zeker niet waar! Als voorbeeld: tijdens de artikelen in de Saambinder werd er in onze gemeente voor de jongeren gebeden omdat wel niks meer goed leek! Anders verwoord onze kerkenraad is niet met die artikelen eens. Zo kan ik nog meer voorbeelden noemen.
Het is goed om erover van gedachte te wisselen. Maar hebben jullie tijdens deze discussie ook gebeden tot God voor de Ger. Gem.? Kom op mensen bid voor de Ger. Gem.! Bij God is er hulp te verwachten. Van menselijke kant lijk het niet meer mogelijk dat het huidige tij wordt gekeerd, maar we hebben met een wonderdoend God te maken. Een God waarbij alles mogelijk is! Een God die aangeeft dat hij de verhoorder der gebeden is. Lig je gebed al bij hem?
Laten we verder proberen een lichtend licht en zoutend zout te zijn in de Ger. Gem.! Als deze lichten ook nog weg gaan, wat dan?
Naar mijn idee heeft het weinig zin om nog meer door te zagen over de Ger. Gem. BID!
Pim.
-
Refojongere
Beste Kislev,
Net als Kridje wordt ik verdrietig van deze praktijken. Ook denk ik niet dat brieven naar kerkenraden, classes en synoden raadzaam zijn. Zeker niet nu je goede gesprekken kunt hebben met je predikant. Je predikant roept niemand op om te vluchten tot Christus. Het aanbod zoals dat bij Thomas Boston gevonden wordt, kan in deze tijd niet meer (omdat er zeker te makkelijk mee 'aan de haal' wordt gegaan). Je predikant is er zeer beducht voor om mensen voor een eeuwigheid te bedriegen, en ja, daar heb je als predikant ook een zeer zware verantwoordelijkheid voor.
Toch is het zo, en het is maar gelukkig dat je de predikanten uit de Gereformeerde Gemeenten nog kunt aanspreken op de gereformeerde belijdenis, dat je de mens de doemschuld in Adam moet aanzeggen en de noodzaak van bekering en geloof op het hart moet drukken. Men moet de mensen bewegen tot het geloof, en dat kan enkel als de mensen ook wordt gezegd dat ze tot Christus mogen komen en ook zullen worden ontvangen.
Je kunt je predikant toch heel eenvoudig vragen waarom hij zijn gemeente niet eenvoudig en dringend oproept om te gehoorzamen aan het Evangelie? Wat is zijn antwoord daarop?
Bidt veel voor je dominee, praat met hem over deze essentiele zaken, wees God dankbaar dat je deze predikant nog kunt bereiken en een goede band met hem kunt hebben. Want je kunt wel duzend brieven schrijven, maar als je de predikant tot het inzicht kunt laten komen dat hij het aanbod van de genade aan een ieder heeft te verkondigen, dan heb je een gehele gemeente gered. Bid God veel of hij je daarin wijsheid en tact wil schenken.
Een dominee die gereformeerd wenst te zijn kan gewoonweg niet hypercalvinistisch zijn, het is zeer eenvoudig om hem daarvan te overtuigen lijkt me, zeker als hij in de lijn van de (nadere) reformatoren wil staan.
Parsifal,
Beleven van de ellende is niet nodig, erkennen wel?
1 Johannes 1:9
"Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de zonden vergeve, en ons reinige van alle ongerechtigheid."
Wat zeggen de kanttekeningen over zonden belijden? "Namelijk voor God, met waar berouw en betering."
Geen verstandelijke belijdenis dus, maar een hartelijke belijdenis, een eerlijke dus en niet emotieloos, gevoelloos.
Net als Kridje wordt ik verdrietig van deze praktijken. Ook denk ik niet dat brieven naar kerkenraden, classes en synoden raadzaam zijn. Zeker niet nu je goede gesprekken kunt hebben met je predikant. Je predikant roept niemand op om te vluchten tot Christus. Het aanbod zoals dat bij Thomas Boston gevonden wordt, kan in deze tijd niet meer (omdat er zeker te makkelijk mee 'aan de haal' wordt gegaan). Je predikant is er zeer beducht voor om mensen voor een eeuwigheid te bedriegen, en ja, daar heb je als predikant ook een zeer zware verantwoordelijkheid voor.
Toch is het zo, en het is maar gelukkig dat je de predikanten uit de Gereformeerde Gemeenten nog kunt aanspreken op de gereformeerde belijdenis, dat je de mens de doemschuld in Adam moet aanzeggen en de noodzaak van bekering en geloof op het hart moet drukken. Men moet de mensen bewegen tot het geloof, en dat kan enkel als de mensen ook wordt gezegd dat ze tot Christus mogen komen en ook zullen worden ontvangen.
Je kunt je predikant toch heel eenvoudig vragen waarom hij zijn gemeente niet eenvoudig en dringend oproept om te gehoorzamen aan het Evangelie? Wat is zijn antwoord daarop?
Bidt veel voor je dominee, praat met hem over deze essentiele zaken, wees God dankbaar dat je deze predikant nog kunt bereiken en een goede band met hem kunt hebben. Want je kunt wel duzend brieven schrijven, maar als je de predikant tot het inzicht kunt laten komen dat hij het aanbod van de genade aan een ieder heeft te verkondigen, dan heb je een gehele gemeente gered. Bid God veel of hij je daarin wijsheid en tact wil schenken.
Een dominee die gereformeerd wenst te zijn kan gewoonweg niet hypercalvinistisch zijn, het is zeer eenvoudig om hem daarvan te overtuigen lijkt me, zeker als hij in de lijn van de (nadere) reformatoren wil staan.
Parsifal,
Beleven van de ellende is niet nodig, erkennen wel?
1 Johannes 1:9
"Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de zonden vergeve, en ons reinige van alle ongerechtigheid."
Wat zeggen de kanttekeningen over zonden belijden? "Namelijk voor God, met waar berouw en betering."
Geen verstandelijke belijdenis dus, maar een hartelijke belijdenis, een eerlijke dus en niet emotieloos, gevoelloos.
De GerGem (en zij niet alleen) zijn met de ellendekennis aan de haal gegaan.
Waar komt dat vandaan? De HC vraagt: hoeveel stukken zijn u nodig? En dan antwoordt de leerling: drie stukken. (Niet één dus, maar dríé ). En noemt die als een eenheid. Drie stukken. (Overigens stamt dergelijk redeneren nog uit de scholastiek van de middeleeuwen. Nergens in de Bijbel wordt dit zo verwoord. Als werkhypothese is het echter wel geschikt.)
Hoe wordt echter het antwoord nu geïnterpreteerd?
1. Het antwoord wordt gegeven door een doorgeleid kind van God. (Onjuist: Ursinus geeft er in zijn Schatboek geen grond voor, de stukken zijn gewoon nodig. Het is dogmatiek)
2. Als God een mens bekeert, begint dat met hem de kennis van de ellende te geven. (Dat is ook omstreden. Wat mogelijk slechts een voorbereiding tot het geloof is (term van Calvijn) wordt nu als het eerste stuk bestempeld.)
3. Wie slechts één van de drie stukken kent, is ook al een gelovige. (Onjuist. Er wordt juist gezegd dat er drie stukken nódig zijn. Als één stuk voldoende was, had de vraag anders moeten zijn. In combinatie met punt 2 is deze leer helemaal funest. Ongelovigen worden als gelovige aangemerkt, komen in de kerkenraad, worden predikant, en dit terwijl men er zo voor waakt het kostelijke van het snode te scheiden. Gevolg is dat dan verder dat de leer steeds meer voet aan de grond krijgt. Ambtsdragers hebben zelf ook niet veel meer te vertellen.)
4. Wie vanaf het begin de drie stukken allemaal kent, wordt als verdachte beschouwd. Als werkelijk waar wil men het deel horen dat vooraf gaan aan de drie stukken. Maar dat wil de ware gelovige helemaal niet. Dat sticht namelijk niet, want toen leefde hij nog in de doodstaat. Hij (of zij natuurlijk) wil slechts spreken over de drie stukken: hij was een ellendige, hij is verlost en is nu dankbaar. In de HC staat dat en hij herkent dat.
(onbedoelde smile weggehaald)
[Aangepast op 20/8/03 door refo]
Waar komt dat vandaan? De HC vraagt: hoeveel stukken zijn u nodig? En dan antwoordt de leerling: drie stukken. (Niet één dus, maar dríé ). En noemt die als een eenheid. Drie stukken. (Overigens stamt dergelijk redeneren nog uit de scholastiek van de middeleeuwen. Nergens in de Bijbel wordt dit zo verwoord. Als werkhypothese is het echter wel geschikt.)
Hoe wordt echter het antwoord nu geïnterpreteerd?
1. Het antwoord wordt gegeven door een doorgeleid kind van God. (Onjuist: Ursinus geeft er in zijn Schatboek geen grond voor, de stukken zijn gewoon nodig. Het is dogmatiek)
2. Als God een mens bekeert, begint dat met hem de kennis van de ellende te geven. (Dat is ook omstreden. Wat mogelijk slechts een voorbereiding tot het geloof is (term van Calvijn) wordt nu als het eerste stuk bestempeld.)
3. Wie slechts één van de drie stukken kent, is ook al een gelovige. (Onjuist. Er wordt juist gezegd dat er drie stukken nódig zijn. Als één stuk voldoende was, had de vraag anders moeten zijn. In combinatie met punt 2 is deze leer helemaal funest. Ongelovigen worden als gelovige aangemerkt, komen in de kerkenraad, worden predikant, en dit terwijl men er zo voor waakt het kostelijke van het snode te scheiden. Gevolg is dat dan verder dat de leer steeds meer voet aan de grond krijgt. Ambtsdragers hebben zelf ook niet veel meer te vertellen.)
4. Wie vanaf het begin de drie stukken allemaal kent, wordt als verdachte beschouwd. Als werkelijk waar wil men het deel horen dat vooraf gaan aan de drie stukken. Maar dat wil de ware gelovige helemaal niet. Dat sticht namelijk niet, want toen leefde hij nog in de doodstaat. Hij (of zij natuurlijk) wil slechts spreken over de drie stukken: hij was een ellendige, hij is verlost en is nu dankbaar. In de HC staat dat en hij herkent dat.
(onbedoelde smile weggehaald)
[Aangepast op 20/8/03 door refo]
Pffff.... willen jullie niet zoveel schrijven als ik effe weg ben! 
Kan me goed vinden in de reacties van refo. Hij haalt mijns inziens een paar wezenlijke punten aan. Ik ken ook een meisje uit de gergem die maar worstelde met de vraag wat geloven nou is. In de bijbel leek het simpel, ze geloofden en lieten zich dopen, in de gergem snapte ze er niks van. De bijbel won overigens!!
De gesprekken met m'n predikant leveren overigens niet zoveel op. Het gaat niet alleen om het aanbod, maar ook om de wijze van bekering. Langzamerhand begint me ongeveer bijna duidelijk te worden hoe hij het nou bedoelt. Valt ook niet mee met al die termen. Zien is geen hebben, bedekte schuld is nog geen vergeven schuld, die staat er nog voor, allemaal termen die aangeven waar iemand op de weg zit. Hoop gedoe over tweerlei belofte (kan d'r niks! mee, zie het niet in m'n bijbel staan) etc. etc. etc. Er zitten tich mensen in de kerk die nauwelijks oudvaders lezen en ook geen onderscheidingsvermogen hebben wat betreft de ligging van een gergem preek. Mij maak je niet wijs dat zulke mensen de preek begrijpen.
Was ooit in de gergem van Kootjekwak. Was ik daar gesignaleerd, vroeg later in de week een vrouw wat ik er nou van vond. Kon ik natuurlijk wel zeggen dat er onderwijs in zat maar ik was eerlijk en zei dat ik het vreselijk waardeloos vond. Zij geschokeerd want ze had er veel aan gehad zei ze. "Dat kon niet", zei ik, "want dit was nou typisch een preek waarin een bijbelverhaal wordt omgesmeed tot de manier waarop God (zogezegd) z'n volk bekeerd. Nog even een paar onterechte en op drogredenen gebasseerde schoppen links en rechts tegen de mensen die van die 'bevindelijke waarheid' niets moeten hebben. Mensen knikken ja, wat is het toch groot dat God nog naar mensen om wil zien en dat wij nog als weinige onder die zuuvere woarheid zitten. Ondertussen hoopt men dat je dat ook een keer mag overkomen (diegene die de preek konden begrijpen overigens)." Soms is Kislev een beetje kort door de bocht maar dat gaf in dit geval niet want ik bleek precies raak geschoten te hebben! Heel gesprek daarna, raadde ik haar aan het boek 'De toeleidende weg' van Harinck te lezen. Hoop gemummel, nee, nee, dat kon toch niet. Typerend. Lekker eerlijk onbekeerd blijven en voor de rest geen sores. Welterusten!
Het boek van Hegger is overigens flink aangepast vergeleken met het concept. Er zijn tich scherpe gedeelten uitgehaald. Dus ik vind het met de felheid nog wel meevallen.
[Aangepast op 20/8/03 door Kislev]
Kan me goed vinden in de reacties van refo. Hij haalt mijns inziens een paar wezenlijke punten aan. Ik ken ook een meisje uit de gergem die maar worstelde met de vraag wat geloven nou is. In de bijbel leek het simpel, ze geloofden en lieten zich dopen, in de gergem snapte ze er niks van. De bijbel won overigens!!
De gesprekken met m'n predikant leveren overigens niet zoveel op. Het gaat niet alleen om het aanbod, maar ook om de wijze van bekering. Langzamerhand begint me ongeveer bijna duidelijk te worden hoe hij het nou bedoelt. Valt ook niet mee met al die termen. Zien is geen hebben, bedekte schuld is nog geen vergeven schuld, die staat er nog voor, allemaal termen die aangeven waar iemand op de weg zit. Hoop gedoe over tweerlei belofte (kan d'r niks! mee, zie het niet in m'n bijbel staan) etc. etc. etc. Er zitten tich mensen in de kerk die nauwelijks oudvaders lezen en ook geen onderscheidingsvermogen hebben wat betreft de ligging van een gergem preek. Mij maak je niet wijs dat zulke mensen de preek begrijpen.
Was ooit in de gergem van Kootjekwak. Was ik daar gesignaleerd, vroeg later in de week een vrouw wat ik er nou van vond. Kon ik natuurlijk wel zeggen dat er onderwijs in zat maar ik was eerlijk en zei dat ik het vreselijk waardeloos vond. Zij geschokeerd want ze had er veel aan gehad zei ze. "Dat kon niet", zei ik, "want dit was nou typisch een preek waarin een bijbelverhaal wordt omgesmeed tot de manier waarop God (zogezegd) z'n volk bekeerd. Nog even een paar onterechte en op drogredenen gebasseerde schoppen links en rechts tegen de mensen die van die 'bevindelijke waarheid' niets moeten hebben. Mensen knikken ja, wat is het toch groot dat God nog naar mensen om wil zien en dat wij nog als weinige onder die zuuvere woarheid zitten. Ondertussen hoopt men dat je dat ook een keer mag overkomen (diegene die de preek konden begrijpen overigens)." Soms is Kislev een beetje kort door de bocht maar dat gaf in dit geval niet want ik bleek precies raak geschoten te hebben! Heel gesprek daarna, raadde ik haar aan het boek 'De toeleidende weg' van Harinck te lezen. Hoop gemummel, nee, nee, dat kon toch niet. Typerend. Lekker eerlijk onbekeerd blijven en voor de rest geen sores. Welterusten!
Het boek van Hegger is overigens flink aangepast vergeleken met het concept. Er zijn tich scherpe gedeelten uitgehaald. Dus ik vind het met de felheid nog wel meevallen.
[Aangepast op 20/8/03 door Kislev]
Het zijn dus volop bijbelse stukken, die drie van de catechismus. Maar als we maar niet denken dat het drie opeenvolgende stadia zijn. Of om in schooltermen te blijven: drie klassen na elkaar. Dat je bij wijze van spreken eerst de klas van de ellendekennis moet hebben doorlopen voordat je over mag naar de klas van de verlossing gaat en vervolgens is pas de derde klas van de dankbaarheid aan de beurt. Zo bedoelt de catechismus het niet. Want dat is funest voor het geloof. Dan gaan mensen zich afvragen: heb ik wel genoeg kennis van mijn zonden, besef ik mijn schuld wel echt, wil de Here Jezus me dan wel aannemen? Nee, dan wordt het zo ontzettend voorwaardelijk. Als je dat eerste stuk van de zondekennis niet goed geleerd hebt dan mag je nog niet aan het tweede beginnen, en dan kom je aan het derde, de dankbaarheid, helemaal niet toe. Maar die kant wil de catechismus helemaal niet op. Want dat is funest voor het geloofsleven. Nee, die drie stukken van ellende, verlossing en dankbaarheid horen bij elkaar, zijn zeg maar als de drie zijden van een driehoek. De driehoek van het geloof. De ene zijde kan niet zonder de andere zijde. Alle drie die aspecten zijn nodig om te weten, wil die troost echt in je leven, tot op het allerlaatst, kunnen functioneren en rendabel zijn. Hoe grondiger een christen weet heeft van z'n zonden, z'n ellende, z'n diepe schuld tegenover God en de naaste, hoe intenser hij leeft uit de verlossing van Christus, hoe toegewijder hij leeft voor God, des te dieper hij leeft uit deze unieke troost. Maar de andere kant is dan ook waar: hoe oppervlakkiger hij weet van zijn zonde en ellende, hoe afstandelijker hij staat tegenover Christus' verlossingswerk, hoe slordiger hij leeft voor God, des te minder profijt hij heeft van die unieke troost!
-
Breekijzertje
Waar halen ze in de GG toch al die geloofstermen en dogma's vandaan?
In de bijbel vind ik ze niet. (zei Kislev ook al min of meer.)
Bij ons in de kerk (in jullie ogen licht hervormd, zelf zeg ik altijd vrolijk hervormd) wordt gepreekt dat het straks allemaal goed komt als je gelooft dat Jezus voor jou is gestorven.
Zo lees ik dat ook in de bijbel.
Een eenvoudig geloven, zeg maar.
Als ik dan ook nog lees dat er in de gemeente van Kislev van de 2000!!! mensen er 50 aan het HA gaan, denk ik echt dat er daar iets grondig mis is................
Een 'breekje' van Breekijzertje
In de bijbel vind ik ze niet. (zei Kislev ook al min of meer.)
Bij ons in de kerk (in jullie ogen licht hervormd, zelf zeg ik altijd vrolijk hervormd) wordt gepreekt dat het straks allemaal goed komt als je gelooft dat Jezus voor jou is gestorven.
Zo lees ik dat ook in de bijbel.
Een eenvoudig geloven, zeg maar.
Als ik dan ook nog lees dat er in de gemeente van Kislev van de 2000!!! mensen er 50 aan het HA gaan, denk ik echt dat er daar iets grondig mis is................
Een 'breekje' van Breekijzertje
Daar kan ik overigens ook niet zoveel mee hoor! Met zulke mensen kan ik niet van hart tot hart praten. Ze geloven, punt. Meer lijkt er niet te zijn. Weinig Christuskennis, weinig zelfkennis. Ze maken me niet jaloers. Daar ben ik ook huiverig voor hoor. Dat schudde Johannes de Doper niet zomaar uit z'n mouw: Hij moet wassen en ik moet minder worden. En dat is soms een héle harde les voor mijn eigen ik!
Da's een bevinding die ik ook tegenkom in de psalmen, wat zijn die rijk! Daarom wil ik me ook aan de bijbel vast houden, sola scriptura. Toen mij duidelijk werd gemaakt dat Christus niet de mijne kon zijn omdat je nog een vrijspraak van de Vader nodig hebt wat later op de weg, kon ik daar he-le-maal niets mee! Het maakte me ook niet ongerust. Wie de Zoon aanschouwt en in Hem gelooft, die heeft het eeuwige leven
Overigens weet ik vrijwel zeker dat er nog 50 mensen in de kerk zitten die de Christus ook kennen maar niet aangaan (om wat voor reden dan ook). Maar goed, da's dan nog zuunig.
[Aangepast op 20/8/03 door Kislev]
Da's een bevinding die ik ook tegenkom in de psalmen, wat zijn die rijk! Daarom wil ik me ook aan de bijbel vast houden, sola scriptura. Toen mij duidelijk werd gemaakt dat Christus niet de mijne kon zijn omdat je nog een vrijspraak van de Vader nodig hebt wat later op de weg, kon ik daar he-le-maal niets mee! Het maakte me ook niet ongerust. Wie de Zoon aanschouwt en in Hem gelooft, die heeft het eeuwige leven
Overigens weet ik vrijwel zeker dat er nog 50 mensen in de kerk zitten die de Christus ook kennen maar niet aangaan (om wat voor reden dan ook). Maar goed, da's dan nog zuunig.
[Aangepast op 20/8/03 door Kislev]
Dat is niet netjes, Kislev. Nu ga je tegen breekijzertje in de derde persoon praten. Je zegt eigenlijk: met jou kan ik niet praten. Weet je dat zeker?Oorspronkelijk gepost door Kislev
Daar kan ik overigens ook niet zoveel mee hoor! Met zulke mensen kan ik niet van hart tot hart praten. Ze geloven, punt.
En als je zegt: "Jezus is voor ons gestorven", zeg je dan niet impliciet dat Hij groot is en wij klein? Hij dus gegroeid en breekijzertje minder geworden? De GG wil altijd maar dat dat pijn doet. Waarom is dat? Het deed Johannes de Doper toch ook geen pijn? Dat is weer zoiets dat je er in moet willen lezen. Een christen wil niet graag de mindere zijn ten opzichte van anderen (zie o.a. de voetwassing) maar toch wel ten opzichte van Christus?
Ik heb met Breekijzertje nog nooit gesproken, dus dat weet ik nietOorspronkelijk gepost door refo
Dat is niet netjes, Kislev. Nu ga je tegen breekijzertje in de derde persoon praten. Je zegt eigenlijk: met jou kan ik niet praten. Weet je dat zeker?
'tWas ook niet persoonlijk tegen haar (?) bedoeld. Maar ik ken er wel waarvan je je afvraagt wat hun geloof nou is. "Ik zie eigenlijk niet in waarom ik elke dag om vergeving van zonde moet vragen, ik leef heel netjes en doe eigenlijk niets fout."[Aangepast op 20/8/03 door Kislev]
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Kijk Matthijs en dat is denk ik het verschil in benadering. We zijn allen zondaar alleen we weten het niet! God werkt die kennis door Zijn Woord. Dat lezen we ook in Openbaringen 'Gij zijt rijk en verrijkt'Als God de ogen opent, dan wordt ie een zondaar! Dat betekent: Doelmisser zijn.
Ligt toch zeer dicht bij elkaar Matthijs. 'Ik ellendig mens' Jazeker, maar 'Ik dank God door Christus Jezus', de jubel!Ga je dan huppelend en jubelend door het leven als je weet dat je God kwijt bent? Denk het niet he!?
Groeten,
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini