Ik kan me dat gevoel wel voorstellen, maar voel je je daar nu goed bij? Kan je niet beter de knoop doorhakken en definitief de overstap maken? Zo is er otch geen normaal gemeenteleven mogelijk.Oorspronkelijk gepost door KislevIk kerk de laatste jaren 1 x er zondag Hervormd (GB uiteraard). Toch heb ik met de gergem waar ik zit meer band (logisch ook misschien). Thuis voelen doe ik me er echter ook weer niet. JV wist ik niet eens dat tie bestond, zit niet meer op kattebak, ben geen belijdend lid dus kom ook niet op vergaderingen. Schuif gewoon eens per zondag als een soort gast in de bank. kZou dan ook beslist niet weten hoe ik een lichtend licht zou moeten zijn in m'n gemeente. Zeg ook maar niks meer, heb wel eens gesprekken gehad met een meisje van kattebak die fervent ds. aanhanger was. Nou moe, kreeg me d'r toch van langs (je kent dat wel; allemaal van die verwijten die kant nog wal raken). kHoud m'n mond maar, ben flink kerkmoe, bemoei me er niet meer mee, 'tzal allemaal wel.Oorspronkelijk gepost door Lecram
Ik begrijp er ook weinig van hoor. Enerzijds lees ik zeer zorgwekkende dingen van je kerkenraad en anderzijds blijf je er liever en vind je het zelfs prettig dat je niet aan het Avondmaal 'hoeft'.
Wees maar een licht op de kandelaar in je gemeente als je er wilt blijven. Maar helaas zal dat je alleen maar verdachter maken.
Vader, ik klaag u aan!
-
Lecram
Ik ken jullie gemeente niet, maar het bestaan van een JV zou je toch ook uit de kerkbode kunnen halen? Die kan je toch ook als meelevend lid ontvangen? En ik snap nog steeds de relatie met je predikant niet. Als je zo over je GG denkt, dan wil je toch niet eens belijdenis doen?Oorspronkelijk gepost door KislevIk kerk de laatste jaren 1 x er zondag Hervormd (GB uiteraard). Toch heb ik met de gergem waar ik zit meer band (logisch ook misschien). Thuis voelen doe ik me er echter ook weer niet. JV wist ik niet eens dat tie bestond, zit niet meer op kattebak, ben geen belijdend lid dus kom ook niet op vergaderingen. Schuif gewoon eens per zondag als een soort gast in de bank. kZou dan ook beslist niet weten hoe ik een lichtend licht zou moeten zijn in m'n gemeente. Zeg ook maar niks meer, heb wel eens gesprekken gehad met een meisje van kattebak die fervent ds. aanhanger was. Nou moe, kreeg me d'r toch van langs (je kent dat wel; allemaal van die verwijten die kant nog wal raken). kHoud m'n mond maar, ben flink kerkmoe, bemoei me er niet meer mee, 'tzal allemaal wel.Oorspronkelijk gepost door Lecram
Ik begrijp er ook weinig van hoor. Enerzijds lees ik zeer zorgwekkende dingen van je kerkenraad en anderzijds blijf je er liever en vind je het zelfs prettig dat je niet aan het Avondmaal 'hoeft'.
Wees maar een licht op de kandelaar in je gemeente als je er wilt blijven. Maar helaas zal dat je alleen maar verdachter maken.
Pim.
Ds. Hegger zegt:
“Een tweede voorbeeld. Die radicale ommekeer is niet een verandering van het gevoel. Het is niet een zaak van emoties, van sentimenten, van ontroeringen waarnaar we moeten uitzien en waardoor we tot schreiens toe bewogen worden. Bekering is geen huilerige aangelegenheid, geen vergieten van tranen met tuiten.â€
“Een tweede voorbeeld. Die radicale ommekeer is niet een verandering van het gevoel. Het is niet een zaak van emoties, van sentimenten, van ontroeringen waarnaar we moeten uitzien en waardoor we tot schreiens toe bewogen worden. Bekering is geen huilerige aangelegenheid, geen vergieten van tranen met tuiten.â€
Liever Turks dan Paaps
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Vrienden,
Ik hoop het boek zo snel mogelijk te lezen, intussen heb ik bij gebr. Koster het boek 'de geloofsleer' besteld. Mijn nieuwsgierigheid werd toch te groot.
Groeten,
PS Laten we ons aan de eerder genoemde doelstelling houden 'wel op de bal, niet op de speler'!
Ik hoop het boek zo snel mogelijk te lezen, intussen heb ik bij gebr. Koster het boek 'de geloofsleer' besteld. Mijn nieuwsgierigheid werd toch te groot.
Groeten,
PS Laten we ons aan de eerder genoemde doelstelling houden 'wel op de bal, niet op de speler'!
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Matthijs,
Het citaat van Hegger geeft denk ik aan, dat je er met je emotie-uitingen niet bent en dat die emotieuitingen niet nodig waren. Ik ken ook uitspraken over het "met vreugde aannemen van het Evangelie". Dat is ook een weg die God kan gaan. Ik denk niet dat ds. Hegger hiermee mensen die met zulke sterke emoties tot geloof zijn gekomen wil veroordelen, hij neemt alleen afstand van dit als zijnde de enige weg. Volkomen terecht denk ik.
Vaya con Dios,
parsifal
Het citaat van Hegger geeft denk ik aan, dat je er met je emotie-uitingen niet bent en dat die emotieuitingen niet nodig waren. Ik ken ook uitspraken over het "met vreugde aannemen van het Evangelie". Dat is ook een weg die God kan gaan. Ik denk niet dat ds. Hegger hiermee mensen die met zulke sterke emoties tot geloof zijn gekomen wil veroordelen, hij neemt alleen afstand van dit als zijnde de enige weg. Volkomen terecht denk ik.
Vaya con Dios,
parsifal
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
Dus ellende wordt bij sommige kinderen van God niet gekend? De waarachtige bekering is toch de afsterving van de oude mens en in de opstanding van de nieuwe mens? Als God een mens laat zien, Wie Hij is in Zijn heiligheid, rechtvaardigheid enz. voel die zich dan meteen een heilige en rechtvaardig voor Hem? Als God een gevallen mens laat zien, wie hij is voor Hem, wordt hij dan blij? Als een gevallen mens er achter komt, dat hij God op het hoogst misdaan heeft, wordt hij dan blij? Als het ontdekkende licht van de Heilige Geest in een mens gaat schijnen, wordt zo’n mens dan blij? Zegt ie dan: nu ben ik bekeerd. Ik heb het. Ik ben er. Je moet Hem toch eerst nodig krijgen? Als je niet ziek bent, dan heb je de hemelse Medicijnmeester ook niet nodig, toch? Als je niet vermoeid en ballast bent, wat moet je dan bij Christus doen? En wanneer ben je al vermoeid en ballast? als je er achter komt dat je het van nature niet bent. En mensen die zich niet ziek voelen, die zullen ook nooit met een oprecht hart bidden om genezing. Als de Heere overkomt in het hart van zo’n zondaar, dan geeft dat inderdaad een hartelijke vreugde in God door Christus. En dat is geen vreugde van deze wereld die vergaat! Maar een hartelijke vreugde in God door Christus. Als Hij jou overweldigd en vervuld met Zijn liefde, dan kun je van vreugde soms wel es niet praten of zingen. Dan kun je zowel in God verblijdt naar de hemel. Een beetje hemelsgezind ben je dan.
Of begrijp ik jou nu verkeerd, parsifal?
Of begrijp ik jou nu verkeerd, parsifal?
Liever Turks dan Paaps
Ik weet dat niet iedereen het hierin met me eens is. Maar bij een bekering kan de vreugde wel eens zo groot zijn dat je het verleden vergeet. Zo sterk kan de vreugde zijn dat er geen plaats is voor rouw.
Ook geloof ik niet dat er een sterke overtuiging of beleving van van zonde vooraf hoeft te gaan aan bekering. Het gaat om de erkenning. Als je weet dat je een enge ziekte hebt, hoef je niet te wachten tot je het voelt. Zeker niet als de grote Arts zich al aanbiedt. Er zal best verdriet zijn om hoe je de grote Heer die Zijn leven voor jou hebt gegeven zoveel hebt kunnen aandoen. Maar waarom daarover treuren als de Heer zelf zegt dat er feest in de hemel is? Zouden wij dan niet zelf ook blij mogen zijn?
Ook geloof ik niet dat er een sterke overtuiging of beleving van van zonde vooraf hoeft te gaan aan bekering. Het gaat om de erkenning. Als je weet dat je een enge ziekte hebt, hoef je niet te wachten tot je het voelt. Zeker niet als de grote Arts zich al aanbiedt. Er zal best verdriet zijn om hoe je de grote Heer die Zijn leven voor jou hebt gegeven zoveel hebt kunnen aandoen. Maar waarom daarover treuren als de Heer zelf zegt dat er feest in de hemel is? Zouden wij dan niet zelf ook blij mogen zijn?
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
Kun jij mij een tekst aanwijzen waarin staat dat de bekering bij iemand begint met blijdschap?
Ook geloof ik niet dat er een sterke overtuiging of beleving van van zonde vooraf hoeft te gaan aan bekering.
Ik ben er van overtuigd dat als je in Gods licht gezet wordt, dat je je dan zeker wel een zondaar voelt. Ik zeg ook niet dat je veel zondenkennis moet hebben voordat je tot Christus mag komen, maar iemand die geen besef heeft van zonde en schuld zal ook nooit hongeren en dorsten naar de verzoening van zonden. Psalmen 107:9
â€
Ook geloof ik niet dat er een sterke overtuiging of beleving van van zonde vooraf hoeft te gaan aan bekering.
Ik ben er van overtuigd dat als je in Gods licht gezet wordt, dat je je dan zeker wel een zondaar voelt. Ik zeg ook niet dat je veel zondenkennis moet hebben voordat je tot Christus mag komen, maar iemand die geen besef heeft van zonde en schuld zal ook nooit hongeren en dorsten naar de verzoening van zonden. Psalmen 107:9
â€
Liever Turks dan Paaps
Handelingen 8:8 lijkt een antwoord op je eerste vraag. In vers 39 van dat hoofdstuk is ook al snel na de bekering sprake van blijdschap. Verder 13:48.
Verder denk ik dat de discussie hierover al vaak gevoerd is. Laat ik het zo zeggen in het geval van het boek van Hegger, denk ik dat deze opmerking zeker terecht is. Juist in sommige Gereformeerde Gemeenten is de weg waarlangs je tot de Heere komt wel heel uitgebreid beschreven. Waarbij de diepte van de ellendekennis toch wel een maat is. Het is terecht dat hier tegen gewaarschuwd wordt.
Ook nog waarom zoveel nadruk op de ellende? Beproef of iemand Christen is aan de vrucht niet aan de weg waarlangs? Over de vruchten is de Bijbel heel duidelijk (blijdschap staat daar ook bij trouwens). De weg waarlangs is minder duidelijk, zeker als je kijkt naar alle bekeringen in de Bijbel (bij Levi ging het wat anders dan bij Paulus).
Vaya con Dios,
parsifal
Verder denk ik dat de discussie hierover al vaak gevoerd is. Laat ik het zo zeggen in het geval van het boek van Hegger, denk ik dat deze opmerking zeker terecht is. Juist in sommige Gereformeerde Gemeenten is de weg waarlangs je tot de Heere komt wel heel uitgebreid beschreven. Waarbij de diepte van de ellendekennis toch wel een maat is. Het is terecht dat hier tegen gewaarschuwd wordt.
Ook nog waarom zoveel nadruk op de ellende? Beproef of iemand Christen is aan de vrucht niet aan de weg waarlangs? Over de vruchten is de Bijbel heel duidelijk (blijdschap staat daar ook bij trouwens). De weg waarlangs is minder duidelijk, zeker als je kijkt naar alle bekeringen in de Bijbel (bij Levi ging het wat anders dan bij Paulus).
Vaya con Dios,
parsifal
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
Weet je, ik wordt vaak zo ontzettend moe van al dat gepreek.
Wat houdt nu in s hemelsnaam (letterlijk) de verkondiging van het Evangelie in? Kan iemand dat nu eens uitleggen? Ik lees Handelingen en wat zie ik? De Heere Jezus heeft een aantal mannen, apostelen genaamd, uitgezonden om het Evangelie bekend te maken. Zij moesten dit aan alle creaturen verkondigen. Zonder beperkingen. Zij hadden namelijk kennis, die niemand had: Jezus is de Messias, de Christus. Waar de mens door de zondeval de weg naar God in het slot gooide, heeft God die weer open gezet. Die 12 mannen en Paulus gaan rond onder Joden en heidenen en wat gebeurt:
1. De Pinksterdag. Wat moeten wij doen? Gelooft en laat u dopen!
2. De stokbewaarder. Het ene moment een zelfmoordenaar en het andere moment een gelovige
3. De moorman. Hij leest een boek, hij krijgt bezoek en: gelovige.
Kortom: zij horen allen de prediking, zij geloven en worden gedoopt. En leren dat dat allemaal is gekomen door Gods verkiezend welbehagen. Er zijn er ook die de leer verwerpen en zich niet bij de gemeente voegen. Zij stonden er buiten.
Nu zijn we 20 eeuwen verder. Het Evangelie is nog steeds hetzlefde. Door de eeuwen heen zijn de woorden steeds aan nieuwe mannen toevertrouwd. Maar wat horen we nu:
1. Het behoud is nu slechts bestemd voor de uitverkorenen. Dat is het adres van het Evangelie. We hebben tenslotte afgerekend met Arminius. Dat moet wel goed uit de verg komen.
2. Voor iemand het geloof kan krijgen moet de Heilige Geest eerst zoiemand zaligmakend bearbeiden. Er moet plaats gemaakt worden voor het werk van de Zoon.
3. Pas daarna komt iemand tot geloof en is dan nog lijdelijk. Hij doet niets.
Kortom: we horen de prediking, en we doen niets. Eerst nog 2 en 3. En 1 zullen we maar hopen.
Nou is er voor 2 en 3 natuulijk een hele hoop te zeggen. Maar in Handelingen kom je tweeërlei antwoord op de preek tegen: geloof en afwijzing. Nu lijkt het alsof er een derde weg mogelijk is. Ben je nl lid van een wat behoudender gewmeente dan kun je behalve geen lid (wat in Handelingen de afwijzende groep was) ook nog afwachtend lid zijn. Je hoort er niet echt bij. Zouden we echter in de tijd van Handelingen leven, dan waren dat soort mensen gewoon volwaardig lid geweest en zou er van hen staan: en de Heere deed dagelijks tot de gemeente die zalig werden.
Om even op die laatse zin te focussen: blijkbaar doet de Heere dat nu niet meer zo druk?
Wat is nu de reden om het Evangelie in de prediking zo te bedekken? Wat is nu het praktische nut? Is men bang dat verworpenen zalig worden? Waarom aan de ene kant zo prediken dat het alleen voor aan bepaalde voorwaarden voldoenende mensen is en aan de andere kant op grond van iedere zucht of snik van iemand deze kwalificeren als kind van God, terwijl die mensen doorgaans helemaal niet het geloof hebben, omdat ze zelf zeggen geen kennis van de vergeving der zonden te hebben? Waarom het Avondmaal laten verworden tot één grote ramp: voorbereiding, o jongens, kan ik wel, mag ik wel? Een hele week kommer en kwel omdat het zondag avondmaal is! Is het daarvoor ingesteld?
De Heere Jezus zei tot de Schriftgeleerden: gij verhindert anderen in te gaan. Lijkt dit er niet heel veel op?
Moeten we dan niet gewoon zeggen: Vader, ik klaag u aan?
[Aangepast op 20/8/03 door refo]
Wat houdt nu in s hemelsnaam (letterlijk) de verkondiging van het Evangelie in? Kan iemand dat nu eens uitleggen? Ik lees Handelingen en wat zie ik? De Heere Jezus heeft een aantal mannen, apostelen genaamd, uitgezonden om het Evangelie bekend te maken. Zij moesten dit aan alle creaturen verkondigen. Zonder beperkingen. Zij hadden namelijk kennis, die niemand had: Jezus is de Messias, de Christus. Waar de mens door de zondeval de weg naar God in het slot gooide, heeft God die weer open gezet. Die 12 mannen en Paulus gaan rond onder Joden en heidenen en wat gebeurt:
1. De Pinksterdag. Wat moeten wij doen? Gelooft en laat u dopen!
2. De stokbewaarder. Het ene moment een zelfmoordenaar en het andere moment een gelovige
3. De moorman. Hij leest een boek, hij krijgt bezoek en: gelovige.
Kortom: zij horen allen de prediking, zij geloven en worden gedoopt. En leren dat dat allemaal is gekomen door Gods verkiezend welbehagen. Er zijn er ook die de leer verwerpen en zich niet bij de gemeente voegen. Zij stonden er buiten.
Nu zijn we 20 eeuwen verder. Het Evangelie is nog steeds hetzlefde. Door de eeuwen heen zijn de woorden steeds aan nieuwe mannen toevertrouwd. Maar wat horen we nu:
1. Het behoud is nu slechts bestemd voor de uitverkorenen. Dat is het adres van het Evangelie. We hebben tenslotte afgerekend met Arminius. Dat moet wel goed uit de verg komen.
2. Voor iemand het geloof kan krijgen moet de Heilige Geest eerst zoiemand zaligmakend bearbeiden. Er moet plaats gemaakt worden voor het werk van de Zoon.
3. Pas daarna komt iemand tot geloof en is dan nog lijdelijk. Hij doet niets.
Kortom: we horen de prediking, en we doen niets. Eerst nog 2 en 3. En 1 zullen we maar hopen.
Nou is er voor 2 en 3 natuulijk een hele hoop te zeggen. Maar in Handelingen kom je tweeërlei antwoord op de preek tegen: geloof en afwijzing. Nu lijkt het alsof er een derde weg mogelijk is. Ben je nl lid van een wat behoudender gewmeente dan kun je behalve geen lid (wat in Handelingen de afwijzende groep was) ook nog afwachtend lid zijn. Je hoort er niet echt bij. Zouden we echter in de tijd van Handelingen leven, dan waren dat soort mensen gewoon volwaardig lid geweest en zou er van hen staan: en de Heere deed dagelijks tot de gemeente die zalig werden.
Om even op die laatse zin te focussen: blijkbaar doet de Heere dat nu niet meer zo druk?
Wat is nu de reden om het Evangelie in de prediking zo te bedekken? Wat is nu het praktische nut? Is men bang dat verworpenen zalig worden? Waarom aan de ene kant zo prediken dat het alleen voor aan bepaalde voorwaarden voldoenende mensen is en aan de andere kant op grond van iedere zucht of snik van iemand deze kwalificeren als kind van God, terwijl die mensen doorgaans helemaal niet het geloof hebben, omdat ze zelf zeggen geen kennis van de vergeving der zonden te hebben? Waarom het Avondmaal laten verworden tot één grote ramp: voorbereiding, o jongens, kan ik wel, mag ik wel? Een hele week kommer en kwel omdat het zondag avondmaal is! Is het daarvoor ingesteld?
De Heere Jezus zei tot de Schriftgeleerden: gij verhindert anderen in te gaan. Lijkt dit er niet heel veel op?
Moeten we dan niet gewoon zeggen: Vader, ik klaag u aan?
[Aangepast op 20/8/03 door refo]
Beste Parsifal,
Handelingen 8:8 lijkt een antwoord op je eerste vraag. In vers 39 van dat hoofdstuk is ook al snel na de bekering sprake van blijdschap. Verder 13:48.
Waarom werden die mensen blij in Handelingen 8:8? “Want van velen, die onreine geesten hadden, gingen dezelve uit, roepende met grote stem; en vele geraakten en kreupelen werden genezen.â€
Handelingen 8:8 lijkt een antwoord op je eerste vraag. In vers 39 van dat hoofdstuk is ook al snel na de bekering sprake van blijdschap. Verder 13:48.
Waarom werden die mensen blij in Handelingen 8:8? “Want van velen, die onreine geesten hadden, gingen dezelve uit, roepende met grote stem; en vele geraakten en kreupelen werden genezen.â€
Liever Turks dan Paaps
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
[quote]Een tweede voorbeeld. Die radicale ommekeer is niet een verandering van het gevoel. Het is niet een zaak van emoties, van sentimenten, van ontroeringen waarnaar we moeten uitzien en waardoor we tot schreiens toe bewogen worden. Bekering is geen huilerige aangelegenheid, geen vergieten van tranen met tuiten.â€
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
In Handelingen 8 worden de Samaritanen even later gedoopt. De moorman begreep niet zo veel van Jesaja, Hij zocht wel, maar hij wist niet waarnaar. Na de uitleg van Filippus wordt Hem niet gevraagd of Hij gelooft dat Christus voor zijn zonden is gestorven (waar wij vaak de nadruk op leggen).
Ik ben benieuwd naar de u2u, al zou ik het ietwat bevooroordeeld lezen, juist omdat ik niet zo in de vaste weg tot bekering geloof, zeker niet met veel emoties.
Vaya con Dios,
parsifal
Ik ben benieuwd naar de u2u, al zou ik het ietwat bevooroordeeld lezen, juist omdat ik niet zo in de vaste weg tot bekering geloof, zeker niet met veel emoties.
Vaya con Dios,
parsifal
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Over ellende, verlossing en dankbaarheid is al zoveel geschreven. Al ben ik wel van mening dat in deze discussies de 'dankbaarheid' een ondergeschoven kindje is. Het lijkt wel alsof ons 'gereformeerd' zijn alleen afhangt van onze visie op ellende en verlossing. Nou, onze visie op de dankbaarheid is eveneens van eminent belang.
Het gaat er in de hele discussie en ook in het boek van Ds. Hegger om, wat is nu wáre ellendekennis. Die wordt bij het kruis van Christus geboren, zegt Kohlbrugge. Lijkt me een juiste opmerking. Als God de zondaar treft door Zijn wederbarend Woord, dan 'doorwondt' Hij dat hart en 'zalft' Hij dat doorwonde hart. In deze zin komt ellende chronologisch voor de verlossing, maar het is een nooit te scheiden werk van een Drie-Enig God in de wederbarende daad. Dat zalven kan namelijk alleen door het geloof in de Gekruisigde. Niet dat ik zélf geloof! Nee, ik ontvang geloof!
Zo onderscheiden is er geen ruimte voor andere ellendekennis, waarin ik zalig ben.
Groeten,
Het gaat er in de hele discussie en ook in het boek van Ds. Hegger om, wat is nu wáre ellendekennis. Die wordt bij het kruis van Christus geboren, zegt Kohlbrugge. Lijkt me een juiste opmerking. Als God de zondaar treft door Zijn wederbarend Woord, dan 'doorwondt' Hij dat hart en 'zalft' Hij dat doorwonde hart. In deze zin komt ellende chronologisch voor de verlossing, maar het is een nooit te scheiden werk van een Drie-Enig God in de wederbarende daad. Dat zalven kan namelijk alleen door het geloof in de Gekruisigde. Niet dat ik zélf geloof! Nee, ik ontvang geloof!
Zo onderscheiden is er geen ruimte voor andere ellendekennis, waarin ik zalig ben.
Groeten,
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Hiermee plaats je jezelf in de rij van Koelman en Brakel. Wel een interessante opmerking. Is dan het geloof in het offer van Christus genoeg? Of is het toch 'Mijn Zoon weest welgemoed, uw zonden zijn u vergeven?Na de uitleg van Filippus wordt Hem niet gevraagd of Hij gelooft dat Christus voor zijn zonden is gestorven (waar wij vaak de nadruk op leggen).
Groeten,
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini