Dorsvloer vol confetti

[Josephus]

Goed dat je dat nog even aanstipt. Vanuit dat oogpunt is het ook jammer dat we Franca niet hebben kunnen behouden voor de refozuil... Ik ken eigenlijk weinig christelijke Nederlandse romanschrijvers die dit niveau ook halen.

Kleine correctie doorgevoerd. Ik was Vonne van der Meer en Willem Jan Otten even vergeten. Dát niveau heeft Franca nog niet.

[Zita]

Dit boek is los van de thematiek sowieso een literair juweeltje. Ik weet niet of je van literatuur houdt, ik bedoel dan het genieten van de verwoording der dingen, maar op dat punt is het i.i.g. een grote aanwinst.

Goed dat je dat nog even aanstipt. Vanuit dat oogpunt is het ook jammer dat we Franca niet hebben kunnen behouden voor de refozuil... Ik ken eigenlijk geen christelijke Nederlandse romanschrijvers die dit niveau halen.

Ik heb 'm zelf helaas nog niet gelezen, maar zusje en zwager vonden de stijl eerder journalistiek dan literair (voor zover dat tegengestelden zijn). Treur zou goed zijn in beschrijven van feiten en gebeurtenissen, maar naar achterliggende ideeen en gevoelens zou je moeten raden. Bij sommige literaire romans pakt een beschrijvende stijl goed uit (Vonne van der Meer bijvoorbeeld lijkt soms ook vooral beschrijvend te zijn), maar zusje vond het bij dit boek juist een manco. vanwege de thema's die aan de orde komen.
Maar goed, dit is allemaal van horen zeggen.

[Luther]

Dit boek is los van de thematiek sowieso een literair juweeltje. Ik weet niet of je van literatuur houdt, ik bedoel dan het genieten van de verwoording der dingen, maar op dat punt is het i.i.g. een grote aanwinst.

Goed dat je dat nog even aanstipt. Vanuit dat oogpunt is het ook jammer dat we Franca niet hebben kunnen behouden voor de refozuil... Ik ken eigenlijk geen christelijke Nederlandse romanschrijvers die dit niveau halen.

Ik heb 'm zelf helaas nog niet gelezen, maar zusje en zwager vonden de stijl eerder journalistiek dan literair (voor zover dat tegengestelden zijn). Treur zou goed zijn in beschrijven van feiten en gebeurtenissen, maar naar achterliggende ideeen en gevoelens zou je moeten raden. Bij sommige literaire romans pakt een beschrijvende stijl goed uit (Vonne van der Meer bijvoorbeeld lijkt soms ook vooral beschrijvend te zijn), maar zusje vond het bij dit boek juist een manco. vanwege de thema's die aan de orde komen.
Maar goed, dit is allemaal van horen zeggen.

Ik hoor het al: Je spreekt er wel over, maar niet eruit...

[Zita]

Dit boek is los van de thematiek sowieso een literair juweeltje. Ik weet niet of je van literatuur houdt, ik bedoel dan het genieten van de verwoording der dingen, maar op dat punt is het i.i.g. een grote aanwinst.

Goed dat je dat nog even aanstipt. Vanuit dat oogpunt is het ook jammer dat we Franca niet hebben kunnen behouden voor de refozuil... Ik ken eigenlijk geen christelijke Nederlandse romanschrijvers die dit niveau halen.

Ik heb 'm zelf helaas nog niet gelezen, maar zusje en zwager vonden de stijl eerder journalistiek dan literair (voor zover dat tegengestelden zijn). Treur zou goed zijn in beschrijven van feiten en gebeurtenissen, maar naar achterliggende ideeen en gevoelens zou je moeten raden. Bij sommige literaire romans pakt een beschrijvende stijl goed uit (Vonne van der Meer bijvoorbeeld lijkt soms ook vooral beschrijvend te zijn), maar zusje vond het bij dit boek juist een manco. vanwege de thema's die aan de orde komen.
Maar goed, dit is allemaal van horen zeggen.

Ik hoor het al: Je spreekt er wel over, maar niet eruit...

jij hebt 'm door.

[memento]

Dit boek is los van de thematiek sowieso een literair juweeltje. Ik weet niet of je van literatuur houdt, ik bedoel dan het genieten van de verwoording der dingen, maar op dat punt is het i.i.g. een grote aanwinst.

Salman Rushdi schrijft ook literaire juweeltjes, net als vele andere goddeloze schrijvers.

Zeker omdat het hier gaat om het falen van onze gezindte, wat al erg genoeg is dat dat gebeurt, acht ik dat geen onderwerp wat geschikt is om je literaire gevoelens mee te strelen. Genieten van iets wat in wezen uiterst verdrietig is (want dat is het, als iemand kan opgroeien in een refo-gezin zonder ooit door levende voorbeelden tot jaloersheid gebracht te zijn) acht ik uiterst ongepast.

Dit, en het feit dat de refo's die dit soort boeken lezen de spiegel-functie niet meer nodig hebben, omdat ze heel precies de kritiek-punten weten, leidt me tot het afraden van het lezen van dit soort boeken.

[Democritus]

Salman Rushdi schrijft ook literaire juweeltjes, net als vele andere goddeloze schrijvers.

Zeker omdat het hier gaat om het falen van onze gezindte, wat al erg genoeg is dat dat gebeurt, acht ik dat geen onderwerp wat geschikt is om je literaire gevoelens mee te strelen. Genieten van iets wat in wezen uiterst verdrietig is (want dat is het, als iemand kan opgroeien in een refo-gezin zonder ooit door levende voorbeelden tot jaloersheid gebracht te zijn) acht ik uiterst ongepast.

Dit, en het feit dat de refo's die dit soort boeken lezen de spiegel-functie niet meer nodig hebben, omdat ze heel precies de kritiek-punten weten, leidt me tot het afraden van het lezen van dit soort boeken.

Tja en daarom haalden veel kerkvaders vaak 'goddelozen' filosofen aan. Daarm beveelt J.C. Ryle juist aan je ook te verdiepen in de hedendaagse literatuur.

Tja ook al ben ik het echt niet eens met alles wat President Obama zegt kan ik toch echt wel bewondering hebben voor zijn spraakgave.

[Luther]

Dit boek is los van de thematiek sowieso een literair juweeltje. Ik weet niet of je van literatuur houdt, ik bedoel dan het genieten van de verwoording der dingen, maar op dat punt is het i.i.g. een grote aanwinst.

Salman Rushdi schrijft ook literaire juweeltjes, net als vele andere goddeloze schrijvers.

Zeker omdat het hier gaat om het falen van onze gezindte, wat al erg genoeg is dat dat gebeurt, acht ik dat geen onderwerp wat geschikt is om je literaire gevoelens mee te strelen. Genieten van iets wat in wezen uiterst verdrietig is (want dat is het, als iemand kan opgroeien in een refo-gezin zonder ooit door levende voorbeelden tot jaloersheid gebracht te zijn) acht ik uiterst ongepast.

Dit, en het feit dat de refo's die dit soort boeken lezen de spiegel-functie niet meer nodig hebben, omdat ze heel precies de kritiek-punten weten, leidt me tot het afraden van het lezen van dit soort boeken.

Memento, ik vind het nogal wat om dit boek te vergelijken met de 'duivelsverzen' van Rushdi. Maar dat terzijde...
Ik heb ooit "de ontdekking van de hemel" gelezen van Mulish. Hetgeen het meest absurde, gruwelijke, prachtige, onovertroffen literaire boek is dat ik ooit heb gelezen. Ja, je leest het goed: onovertroffen en gruwelijk tegelijk. Dat kan in de literatuur. En ik heb veel leren begrijpen van de tijd waar ik in leef door dit boek.

Ik geniet uiteraard niet van de kwestie zelf die Franca Treur beschrijft, dat suggereer je... Nee, ik geniet van de wijze waarop ze formuleert, en niet van datgene wat ze formuleert.
Daarnaast ben ik er niet zo zeker van dat alleen refo's die dit boek niet nodig hebben dit boek lezen. De discussie op dit forum is juist bedoeld om mensen die het wel nodig hebben (namelijk de opvoeders die geen levend voorbeeld zijn en niet tot jaloersheid brengen) te stimuleren dit boek eens ter hand te nemen met de opmerking dat ze eens moeten lezen waar dode vormendienst toe kan leiden.

[Zita]

Dit boek is los van de thematiek sowieso een literair juweeltje. Ik weet niet of je van literatuur houdt, ik bedoel dan het genieten van de verwoording der dingen, maar op dat punt is het i.i.g. een grote aanwinst.

Salman Rushdi schrijft ook literaire juweeltjes, net als vele andere goddeloze schrijvers.

Zeker omdat het hier gaat om het falen van onze gezindte, wat al erg genoeg is dat dat gebeurt, acht ik dat geen onderwerp wat geschikt is om je literaire gevoelens mee te strelen. Genieten van iets wat in wezen uiterst verdrietig is (want dat is het, als iemand kan opgroeien in een refo-gezin zonder ooit door levende voorbeelden tot jaloersheid gebracht te zijn) acht ik uiterst ongepast.

Dit, en het feit dat de refo's die dit soort boeken lezen de spiegel-functie niet meer nodig hebben, omdat ze heel precies de kritiek-punten weten, leidt me tot het afraden van het lezen van dit soort boeken.

Memento, ik vind het nogal wat om dit boek te vergelijken met de 'duivelsverzen' van Rushdi. Maar dat terzijde...
Ik heb ooit "de ontdekking van de hemel" gelezen van Mulish. Hetgeen het meest absurde, gruwelijke, prachtige, onovertroffen literaire boek is dat ik ooit heb gelezen. Ja, je leest het goed: onovertroffen en gruwelijk tegelijk. Dat kan in de literatuur. En ik heb veel leren begrijpen van de tijd waar ik in leef door dit boek.

Ik geniet uiteraard niet van de kwestie zelf die Franca Treur beschrijft, dat suggereer je... Nee, ik geniet van de wijze waarop ze formuleert, en niet van datgene wat ze formuleert.
Daarnaast ben ik er niet zo zeker van dat alleen refo's die dit boek niet nodig hebben dit boek lezen. De discussie op dit forum is juist bedoeld om mensen die het wel nodig hebben (namelijk de opvoeders die geen levend voorbeeld zijn en niet tot jaloersheid brengen) te stimuleren dit boek eens ter hand te nemen met de opmerking dat ze eens moeten lezen waar dode vormendienst toe kan leiden.

Bovendien: Franca Treur wordt (ook) buiten de refozuil als opkomend literair talent serieus genomen. Er zijn dus weer heel wat mensen die door haar boek kennismaken met de gereformeerde gezindte. Als het goed is (voor al die mensen die niet in de zuil werkzaam zijn) zullen ze jou er vervolgens op bevragen: is het waar wat ze beschijft? Ben jij ook zo? Geloof jij op dezelfde manier als de ouders van Franca? enzovoorts. Het is dan best wel aardig als je het boek gelezen hebt.

[Josephus]

Dit boek is los van de thematiek sowieso een literair juweeltje. Ik weet niet of je van literatuur houdt, ik bedoel dan het genieten van de verwoording der dingen, maar op dat punt is het i.i.g. een grote aanwinst.

Salman Rushdi schrijft ook literaire juweeltjes, net als vele andere goddeloze schrijvers.

In het geval van Rushdie deel ik jouw mening niet, maar verder klopt het wel. Is dat dan een probleem? Voor mij hoeft een kunstenaar geen christen te zijn om toch van zijn of haar kunst te kunnen genieten.

[memento]

Memento, ik vind het nogal wat om dit boek te vergelijken met de 'duivelsverzen' van Rushdi. Maar dat terzijde...

Rushdi heeft meer geschreven dan de duivelsverzen alleen hoor. En zijn boeken zijn ook zeer leerzaam, in de zin dat hij op prachtige symbolische wijze cultuurbotsingen (bv rondom het begrip schaamte) weet uit te drukken.

Prachtig. Maar tegelijkertijd: iets waar een christen zich verre van moet houden.

Ik heb ooit "de ontdekking van de hemel" gelezen van Mulish. Hetgeen het meest absurde, gruwelijke, prachtige, onovertroffen literaire boek is dat ik ooit heb gelezen. Ja, je leest het goed: onovertroffen en gruwelijk tegelijk. Dat kan in de literatuur. En ik heb veel leren begrijpen van de tijd waar ik in leef door dit boek.

Heiligt het doel de middelen? Sommige kunstenaars kunnen het vrouwelijk lichaam prachtig vastleggen op papier of doek, en ongetwijfeld valt er bij het bekijken daarvan veel te leren. De vraag is echter: is het ons geoorloofd en nuttig?

Ik geniet uiteraard niet van de kwestie zelf die Franca Treur beschrijft, dat suggereer je... Nee, ik geniet van de wijze waarop ze formuleert, en niet van datgene wat ze formuleert.

Dát is precies waar ik bezwaar tegen heb. Genieten van de vorm, terwijl de inhoud verkeerd is. M.i. mogen we alleen genieten van iets waarvan de inhoud goed of neutraal is, en dienen we ons verre te houden van genieten van iets waarvan de inhoud slecht of dubieus is.

Daarnaast ben ik er niet zo zeker van dat alleen refo's die dit boek niet nodig hebben dit boek lezen. De discussie op dit forum is juist bedoeld om mensen die het wel nodig hebben (namelijk de opvoeders die geen levend voorbeeld zijn en niet tot jaloersheid brengen) te stimuleren dit boek eens ter hand te nemen met de opmerking dat ze eens moeten lezen waar dode vormendienst toe kan leiden.

Dát zou misschien nuttig zijn. Maar voor de mensen die weten waar de kritiek-punten zitten vrees ik dat het lezen van dit boek niets meer is dan genieten van hoe op literair kunstige wijzen de fouten van een ander aangewezen worden...

[Luther]

Memento, ik vind het nogal wat om dit boek te vergelijken met de 'duivelsverzen' van Rushdi. Maar dat terzijde...

Rushdi heeft meer geschreven dan de duivelsverzen alleen hoor. En zijn boeken zijn ook zeer leerzaam, in de zin dat hij op prachtige symbolische wijze cultuurbotsingen (bv rondom het begrip schaamte) weet uit te drukken.

Prachtig. Maar tegelijkertijd: iets waar een christen zich verre van moet houden.

Een christen moet zijn tijd verstaan, en goed ook. Eén van de middelen daartoe is het lezen van moderne literatuur. Dr. C.A. van der Sluijs zei daarover behartenswaardige woorden in een interview over zijn boek 'Reformatorisch leven in deze tijd'. Ik citeer hem met instemming.

Probleem is wel dat we in de gereformeerde gezindte bijzonder cultuurarm zijn, we hebben weinig literatuur, muziek, kunst. Dat betekent dat ons het instrumentarium ontbreekt om de ons omringende cultuur te kennen en te proeven, veel van het levensbesef van de eigentijdse mens ontgaat ons. En dat heeft tot gevolg dat we vaak evangeliseren over de hoofden heen.
Daarom lees ik veel moderne literatuur. Ik zal dat ook niet zomaar iedereen aanraden. Je moet gekwalificeerd zijn, op z’n minst door Gods genade. Niet iedereen heeft dezelfde taak en roeping van Godswege. Maar wie getuigen wil naar de geseculariseerde mens toe, moet de context kennen. Ik hoef niet naar de bioscoop of naar een bordeel, ik hoef me niet in het uitgaansleven te storten, maar via literatuur kan ik toch indringend kennisnemen van deze wereld. Je bent erbij, maakt het in zekere zin mee, om dan te ontdekken: door genade alleen is mijn leven daar niet, mijn hart houdt het heimwee naar boven.
Daar komt bij dat moderne literatuur ook een ontdekkende, een sanerende functie heeft naar onszelf toe. De eigentijdse mens, die in moderne literatuur aan het woord is, zie ik ver weggestopt ook in onze kerken zitten, onder een heel reformatorisch omhulsel. Reformatorische mensen zijn ook eigentijds, maar ze weten het niet. Moderne literatuur kan behoorlijk grof en vuil zijn, maar in het verborgen is er ook in de gereformeerde gezindte van alles aan de hand. Dat scherm moet weggehaald, de vraag moet gesteld: weet je wie je bent, voor Gods aangezicht? Uiteindelijk helpen de dijken van rechtzinnigheid en keurigheid niet.
Als dat door ons hart heen gaat, die verzoening met God, die rechtvaardiging van de goddeloze, dan merk je dat je van nature waarachtig niet beter bent dan de geseculariseerde mens. Al weet je en doe je door genade wél anders en beter. Pas vanuit echte solidariteit met de ander kun je getuigen wie God voor je is. Je moet weten wie die ander is en waar hij zich bevindt, zodat hij voelt dat je ’t begrijpt. Denk aan de Goede Herder, die dat ene verloren schaap gaat zoeken totdat Hij het gevonden heeft. Hij zegt niet van meters afstand: Kom eens hier, ondeugend schaap! Nee, Hij buigt zich neer en neemt het op Zijn schouders en draagt het naar huis.

Ik heb ooit "de ontdekking van de hemel" gelezen van Mulish. Hetgeen het meest absurde, gruwelijke, prachtige, onovertroffen literaire boek is dat ik ooit heb gelezen. Ja, je leest het goed: onovertroffen en gruwelijk tegelijk. Dat kan in de literatuur. En ik heb veel leren begrijpen van de tijd waar ik in leef door dit boek.

Heiligt het doel de middelen? Sommige kunstenaars kunnen het vrouwelijk lichaam prachtig vastleggen op papier of doek, en ongetwijfeld valt er bij het bekijken daarvan veel te leren. De vraag is echter: is het ons geoorloofd en nuttig?

Zie het antwoord van dr. Van der Sluijs. Ik denk dat er wat dat betreft ook een verschil is tussen het kijken naar een dergelijk doek en het lezen van een literair boek.

Ik geniet uiteraard niet van de kwestie zelf die Franca Treur beschrijft, dat suggereer je... Nee, ik geniet van de wijze waarop ze formuleert, en niet van datgene wat ze formuleert.

Dát is precies waar ik bezwaar tegen heb. Genieten van de vorm, terwijl de inhoud verkeerd is. M.i. mogen we alleen genieten van iets waarvan de inhoud goed of neutraal is, en dienen we ons verre te houden van genieten van iets waarvan de inhoud slecht of dubieus is.

Ik vind de inhoud geenszins verkeerd; ik vind de inhoud verdrietig, maar ben bang dat het wel een reële beschrijving is. Daarnaast vind ik dat ze deze verdrietige dingen op een mooie manier kan opschrijven.

Daarnaast ben ik er niet zo zeker van dat alleen refo's die dit boek niet nodig hebben dit boek lezen. De discussie op dit forum is juist bedoeld om mensen die het wel nodig hebben (namelijk de opvoeders die geen levend voorbeeld zijn en niet tot jaloersheid brengen) te stimuleren dit boek eens ter hand te nemen met de opmerking dat ze eens moeten lezen waar dode vormendienst toe kan leiden.

Dát zou misschien nuttig zijn. Maar voor de mensen die weten waar de kritiek-punten zitten vrees ik dat het lezen van dit boek niets meer is dan genieten van hoe op literair kunstige wijzen de fouten van een ander aangewezen worden...

Mensen die dat weten, worden weer met de neus op de feiten gedrukt, en daarnaast zijn zij degenen (zoals Helma) die het gesprek op gang moeten brengen en daarom het boek dus wel gelezen moeten hebben.
Daarnaast merk ik dat je één aspect nog steeds niet begrijpt: Het gaat niet om "fouten van anderen" in dit boek. Ik denk dat Helma het heel goed verwoordde, toen ze schreef: "Ze worstelt met haar zonden. Is bang dat ze de zonde tegen de Heilige Geest heeft gedaan.
Niemand laat weten dat het voor Katelijne ook nog kan. Een passage die me het meest geraakt is als Katelijne aan haar vriendinnetje vraagt wat die het mooiste woord vindt in de Bijbel. Haar vriendinnetje schrikt…zo mag je toch niet over de Bijbel spreken? Alsof het ene woord in de Bijbel mooier kan zijn dan een ander….Katelijne noemt dan het Woord wat ze zelf het mooist vindt: het woord ‘ een iegelijk’. Want “dan kun je doen alsof je ’t zelf bent”
Toen ik dat stukje las was ik zo ontroerd. Ach kind….dat heeft God nu ook juist bedoeld! Geloven is toch je eigen naam invullen?
Deze dingen maken dat ik al lezend van Katelijne ben gaan houden. En het is moeilijk voor mij om Katelijne los te zien van Franca Treur zelf. Dus haar heb ik ook in mijn hart gesloten (ze staat inmiddels in mijn gebedslijstje…)

[Joannah]

Overigens heeft nog niemand gereageerd op de stellingname van ds. R. van de Kamp in dit verband:
In dat kader wil ik ook de oproep van ds. R. van de Kamp in 'In Contact' citeren:

De reformatorische zuil heeft ons geen goed gebracht. Sterker nog, de refozuil heeft averechts gewerkt.
(...)
„De zuil is iets geworden waar we ons veilig in voelen. We kunnen ons er in terugtrekken, zodat we geen last hebben van de wereld. Dat is zó on-Bijbels.
(...)
Wij hebben ons omgedraaid, de wereld de rug toegekeerd en we zijn de zuil ingedoken. Daarom heeft de wereld ons te pakken en zijn wij gigantisch werelds geworden.
(...)
Wereldgelijkvormigheid is geen daad, maar een houding. Wij denken nog steeds: als wij ons reformatorisch onderwijs houden, dan komt het nog wel goed. Maar we verwachten teveel van dat onderwijs.
(...)
Onze zuil is de wereld met een reformatorisch sausje. Wij doen precies dezelfde dingen in de zuil als de wereld ook doet. We maken ons druk over materiële zaken, over wonen, vakanties en kleding.

[/quote]
Er heeft nog steeds niemand durven reageren.
Ds R. van de Kamp heeft mijns inziens gelijk.
Het wordt tijd dat die zuil omver gaat en dat we trots de wereld ingaan, laten zien waar we voor strijden.

[Luther]

Overigens heeft nog niemand gereageerd op de stellingname van ds. R. van de Kamp in dit verband:
In dat kader wil ik ook de oproep van ds. R. van de Kamp in 'In Contact' citeren:

De reformatorische zuil heeft ons geen goed gebracht. Sterker nog, de refozuil heeft averechts gewerkt.
(...)
„De zuil is iets geworden waar we ons veilig in voelen. We kunnen ons er in terugtrekken, zodat we geen last hebben van de wereld. Dat is zó on-Bijbels.
(...)
Wij hebben ons omgedraaid, de wereld de rug toegekeerd en we zijn de zuil ingedoken. Daarom heeft de wereld ons te pakken en zijn wij gigantisch werelds geworden.
(...)
Wereldgelijkvormigheid is geen daad, maar een houding. Wij denken nog steeds: als wij ons reformatorisch onderwijs houden, dan komt het nog wel goed. Maar we verwachten teveel van dat onderwijs.
(...)
Onze zuil is de wereld met een reformatorisch sausje. Wij doen precies dezelfde dingen in de zuil als de wereld ook doet. We maken ons druk over materiële zaken, over wonen, vakanties en kleding.

Er heeft nog steeds niemand durven reageren.
Ds R. van de Kamp heeft mijns inziens gelijk.
Het wordt tijd dat die zuil omver gaat en dat we trots de wereld ingaan, laten zien waar we voor strijden.

Ik lees nergens dat een christen offensief moet gaan strijden en al helemaal niet met trots. Dus dat lijkt me een verkeerde gevolgtrekking uit het stukje van ds. Van de Kamp.

[Fjodor]

Er heeft nog steeds niemand durven reageren.
Ds R. van de Kamp heeft mijns inziens gelijk.
Het wordt tijd dat die zuil omver gaat en dat we trots de wereld ingaan, laten zien waar we voor strijden.

Ik lees nergens dat een christen offensief moet gaan strijden en al helemaal niet met trots. Dus dat lijkt me een verkeerde gevolgtrekking uit het stukje van ds. Van de Kamp.

Joannah zegt ook niet dat ds. Van de Kamp dat zegt.
Een christen moet wel offensief strijden en een christen mag/moet ook trots de wereld ingaan. Niet trots op zichzelf, maar trots op de Schepper van hemel en aarde. Dat mag van mij wel eens wat meer blijken in onze (en allereerst mijn) uitingen naar de wereld.

[Joannah]

Er heeft nog steeds niemand durven reageren.
Ds R. van de Kamp heeft mijns inziens gelijk.
Het wordt tijd dat die zuil omver gaat en dat we trots de wereld ingaan, laten zien waar we voor strijden.

Ik lees nergens dat een christen offensief moet gaan strijden en al helemaal niet met trots. Dus dat lijkt me een verkeerde gevolgtrekking uit het stukje van ds. Van de Kamp.

Joannah zegt ook niet dat ds. Van de Kamp dat zegt.
Een christen moet wel offensief strijden en een christen mag/moet ook trots de wereld ingaan. Niet trots op zichzelf, maar trots op de Schepper van hemel en aarde. Dat mag van mij wel eens wat meer blijken in onze (en allereerst mijn) uitingen naar de wereld.

Zo bedoelde ik het inderdaad, Fjodor.
Het was ter aanvulling op Ds vd Kamps opmerking over het teruggetrokken aspect.
Waar het hart van vol is, zou de mond van over moeten lopen.