Het syllogisme

[Herman]

In de Nadere Reformatie is het syllogisme opgekomen. Aan de hand van de innerlijke beleving van het heil, kon geconcludeert worden of je al dan niet wedergeboren was. Wat vinden we hiervan? En hoe gaan we ermee om?

Ongetwijdeld is niemand en anders dan Christus onze Rots, zaligheid en Hoop. Maar hoe kunnen we de werking van de Geest duiden en naspeuren? Zoals we aangespoort worden tot zeflfonderzoek, zo ook wat zijn de criteria?

[Gerrie]

Het syllogisme (sluitrede) is ook al besproken bij de topic: vergeving der zonden.

Je moet dan even terugbladeren tot 29-11-2003 en daarvoor.

[Herman]

Dank je. Ik heb het gelezen, maar kan niet aan de indruk ontkomen dat de accenten meer op het buiten ons vallen, dan op het in ons. Ik begrijp dat, aangezien je dat ook als een orde kan beschouwen. Het eerste is belangrijker dan het tweede. Maar ik stel mijzelf ten doel, ze beide evenwichtig te kennen. Dus vermeerdering van verstandelijke kennis, zou het hartelijke tegemoet kunnen komen.

[Aangepast op 17/1/04 door Herman]

[Gerrie]

Herman,

Kan ik je vraag vertalen met:
"Wat denkt een ieder over de kenmerkenprediking?"

Een vraag die hiermee samenhangt is:
In hoeverre mag je het verstand mee laten spreken als het over geestelijke dingen gaat, zoals b.v. over de vraag: ben ik wel wedergeboren.

[memento]

Een vraag die hiermee samenhangt is:
In hoeverre mag je het verstand mee laten spreken als het over geestelijke dingen gaat, zoals b.v. over de vraag: ben ik wel wedergeboren.

Mja, de Dordtse leerregels noemt wat kenmerken, en voor derest hou ik het maar bij Edwards, die al de andere kenmerken (zoals zondekennis, ootmoed, naasteliefde, etc) afkeurd.

[ndonselaar]

Herman ea.,

Kunnen we niet stellen dat juist het geestelijk klimaat ten tijde van de NR aanleiding gaf tot het syllogisme en de kenmerkenprediking?

Groeten,

[Gerrie]

Welk geestelijk klimaat bedoel je, Niek?
De opkomst van Descart, met zijn 'Ik denk, ik twijfel, dus ik ben'.??

[ndonselaar]

Nee, Gerrie niet Descartes.

Na de Reformatie werd de Gereformeerde Kerk een volkskerk, zoals ten tijde van Constantijn de Grote. Het was goed voor je maatschappelijke positie om lid te zijn van deze kerk. De volgorde doop-belijdenis-avondmaal werd langzaam een automatisme. Toch zag men dat het leven niet overeenstemde met de kerkelijke belijdenis. Het werd noodzakelijk volgens sommige predikanten om te gaan separeren. Énerzijds om de twijfelende christen tegemoet te komen, anderzijds om de huichelaar te ontmaskeren.

Groeten,

[Gerrie]

Oorspronkelijk gepost door ndonselaar
Na de Reformatie werd de Gereformeerde Kerk een volkskerk, zoals ten tijde van Constantijn de Grote. Het was goed voor je maatschappelijke positie om lid te zijn van deze kerk. De volgorde doop-belijdenis-avondmaal werd langzaam een automatisme. Toch zag men dat het leven niet overeenstemde met de kerkelijke belijdenis. Het werd noodzakelijk volgens sommige predikanten om te gaan separeren. Énerzijds om de twijfelende christen tegemoet te komen, anderzijds om de huichelaar te ontmaskeren.

Deze tijd lijkt als twee druppels water op vandaag. Daarom tijd om kenmerkenprediking in te voeren??

[Herman]

Niek,

je herinnering aan de geschiedenis is legitiem, maar de meeste conclusies die eruit getrokken worden lijken mij niet geheel juist. Iets als de volgende: doordat de NR om maatschappelijk gebied faalde, of geen doorgaande Reformatie heeft kunnen dorvoeren, heeft het een verinnerlijking teweeg gebracht, die een ombuiging van de boodschap van de Reformatie is. Om vervolgens de verinnerlijking af te schrijven als niet zuiver Reformatie, wat van mij ook best wel mag, maar vervolgens er gewoon niets meer mee gedan wordt, als zijnde afgedaan. Uit het onderzoek van Op ´t Hof kan je ook concluderen dat er een voortgaande lijn wat betreft het bevindelijke leven is te trekken vanuit de ME (Bernardus en á Kempis). Wat mi aangeeft dat het door de kerk der eeuwen een voortgaande lijn is ten aanzien van het innerlijk.
De Reuver beijvert zich ook vooral om te laten zien dat de kenmerken in de NR een christocentrische invulling hebben.

[Aangepast op 21/1/04 door Herman]

[Pim]

Oorspronkelijk gepost door Gerrie

Oorspronkelijk gepost door ndonselaar
Na de Reformatie werd de Gereformeerde Kerk een volkskerk, zoals ten tijde van Constantijn de Grote. Het was goed voor je maatschappelijke positie om lid te zijn van deze kerk. De volgorde doop-belijdenis-avondmaal werd langzaam een automatisme. Toch zag men dat het leven niet overeenstemde met de kerkelijke belijdenis. Het werd noodzakelijk volgens sommige predikanten om te gaan separeren. Énerzijds om de twijfelende christen tegemoet te komen, anderzijds om de huichelaar te ontmaskeren.

Deze tijd lijkt als twee druppels water op vandaag. Daarom tijd om kenmerkenprediking in te voeren??

Vind je dit echt lijken als 2 druppels water op vandaag? Bij ons in de gemeenten volgens mij niet hoor! Dit herken ik niet echt. "De volgorde doop-belijdenis-avondmaal werd langzaam een automatisme"

[ndonselaar]

Oorspronkelijk gepost door Herman
Niek,

je herinnering aan de geschiedenis is legitiem, maar de meeste conclusies die eruit getrokken worden lijken mij niet geheel juist. Iets als de volgende: doordat de NR om maatschappelijk gebied faalde, of geen doorgaande Reformatie heeft kunnen dorvoeren, heeft het een verinnerlijking teweeg gebracht, die een ombuiging van de boodschap van de Reformatie is. Om vervolgens de verinnerlijking af te schrijven als niet zuiver Reformatie, wat van mij ook best wel mag, maar vervolgens er gewoon niets meer mee gedan wordt, als zijnde afgedaan. Uit het onderzoek van Op ´t Hof kan je ook concluderen dat er een voortgaande lijn wat betreft het bevindelijke leven is te trekken vanuit de ME (Bernardus en á Kempis). Wat mi aangeeft dat het door de kerk der eeuwen een voortgaande lijn is ten aanzien van het innerlijk.
De Reuver beijvert zich ook vooral om te laten zien dat de kenmerken in de NR een christocentrische invulling hebben.

[Aangepast op 21/1/04 door Herman]

Hoi Herman,

Ik wil niet de verinnerlijking afschrijven als niet-reformatorisch of onbijbels. Integendeel! Daarom heb ik met veel genoegen het boek 'verborgen omgang' gelezen.

Maar om grond van bovenstaande een pleidooi voor het syllogisme voeren, dat gaat mij te ver. Dat was een notie uit deze periode die we beter maar snel kunnen vergeten. Trouwens is 'kenmerkenprediking' en 'verinnerlijking' hetzelfde?

Groeten,

PS Gerrie, er is een duidelijk verschil met toen. Helaas verkeren we in een post-christelijke samenleving. Juist toen was het 'christenzijn' één pré om in aanmerking te komen voor bepaalde functies. Dat heeft tot een enorme verschraling geleid van het christendom toen. Maar misschien gaat het wel té ver om de kenmerkenprediking als reactie híerop te plaatsen.

[Gerrie]

Oorspronkelijk gepost door Pim
Vind je dit echt lijken als 2 druppels water op vandaag? Bij ons in de gemeenten volgens mij niet hoor! Dit herken ik niet echt. "De volgorde doop-belijdenis-avondmaal werd langzaam een automatisme"

Pim,
Jouw gemeente is maar een klein deel van 'vandaag'. Ik zie in veel kerken wel die tendens.

Maar ik heb gelezen dat onder invloed van Descartes, de dominees werden gestuurd in de richting van het syllogisme.
De rede kwam op.
Terwijl in o.ze tijd het gevoel veel meer de aandacht heeft.
En dan heeft Niek wel gelijk dat onze tijd anders is dan de tijd van de NR.

[Aangepast op 21/1/04 door Gerrie]

[gerrit de 2e]

Kenmerkenprediking is ook door Calvijn pastoraal gebruikt.
Toch zie ik ook hier een gevaar. Er zijn veel mensen oud geworden met een leven uit kenmerkenprediking waar ze min of meer van leefden. Voorwaarde voor een (bijbelse!!) kenmerkenprediking moet gepaard gaan met het Evangelie en de belofte's daarin. Als dat niet gedaan wordt is het voor mij een waardeloze preek.