ZWP schreef:memento schreef:
Mja, dit is van het type fout van een chirurg die een been moet amputeren, maar in plaats daarvan in de arm begint te zagen met een kettingzaag. Niet alleen zaagt hij in het verkeerde lichaamsdeel, hij gebruikt ook nog eens niet de goede instrumenten. Je kan dan achteraf zeggen: Oeps, foutje. Maar in zulke chirurgen heb ik dan weinig vertrouwen meer.
Dit voorbeeldje even om aan te geven hoe grote theologische misser de vertaling van die tekst is (de arm in plaats van het been amputeren). Een btje theoloog maakt zo'n fout niet. En daarnaast is ook geen gebruik gemaakt van dé handleiding voor Bijbelvertalers, de UBS Handbook serie (geen gebruik maken van de juiste instrumenten). Het feit dat ze mensen met zulke beperkte theologische kennis hertaalwerk hebben laten uitvoeren (nog laten uitvoeren?), en dat zonder gebruik te maken van de juiste hulpmiddelen, heeft bij mij het vertrouwen in de HSV volledig weggenomen.
Het is geen eerlijke vergelijking, Memento. De operatie was nog niet begonnen (de HSV is nog niet uitgegeven), men was nog aan het voorbereiden. Komt men tijdens de voorbereiding achter een fout, en wordt die fout (waarschijnlijk) gecorrigeerd, is het nog niet goed!?
Ten tweede heb ik niet de kennis om te bepalen of nageslacht werkelijk fout is, of misschien ongewenst. Een UBS handboek zegt mij overigens niks, moeten/kunnen we daarom steunen?
Ten derde kom je hier over als iemand die wél de theologische kennis in huis heeft en het zelf beter zou doen. Mijn inziens niet echt een goede houding. Heb jij de HSV op de hoogte gesteld van deze 'fout'?
1. Het ging mij om het feit dat ze mensen hertaalwerk laten doen, die onbekwaam zijn daarvoor.
2. Nageslacht is absoluut fout, tenzij je een heel vrije dynamisch-equivalente methode voorstaat. Als je bedoeling is een redelijke letterlijke vertaling te maken, dan laat je "zaad" staan. Zelfs sommige dynamisch-equivalente vertalingen doen dat in dit geval, vanwege de theologische betekenis van het woord "zaad". Op de vraag of de UBS Handbook serie te vertrouwen is, is het antwoord: Ja. Deze serie heeft namelijk als doel Bijbelvertalers te helpen bij het vertalen, door mogelijke vertalingen te bespreken, en erop te wijzen als woorden bijbels-theologisch of exegetisch een geschiedenis hebben. Ze doen dat zo objectief mogelijk. De vertaler wordt zo erop geattendeerd dat het een belangrijk woord is, wat het best zo letterlijk mogelijk weergegeven kan worden, omdat anders exegetische of bijbels-theologische lijnen onzichtbaar worden. Voor zover ik weet wordt deze Handbook-serie door alle bijbelvertalers wereldwijd gebruikt, simpelweg omdat het (bij mijn weten althans) het enige werk in zijn soort is, en het alle informatie die voor Bijbelvertalers relevant is, bijeen bundelt.
3. Mijn stelling is heel simpel: De Bijbel is Gods woord. Dat is heilig. Vertalen/hertalen moet daarom uiterst nauwkeurig gebeuren, door mensen die kennis van zaken hebben. Als je zulke fouten ziet, dan is al snel duidelijk dat in ieder geval sommige hertalers de juiste theologische kennis missen om verantwoord te kunnen vertalen. Ik zeg daarmee niet dat theologen beter vertalen, ook die maken fouten, maar niet fouten van dit kaliber. Een professioneel schilder zal incidenteel ook wel eens niet mooi schilderen, misschien zelfs wel door het gebruik van een te grote of te kleine kwast. Maar dat is van een heel andere orde, dan iemand die een bezem gebruikt als kwast, en nadat hij kritiek gekregen heeft op de vele druipers, belooft het opnieuw te gaan schilderen.
Hooflettergebruik maakt een vertaling ontegenzeggelijk duidelijker...
Of vinden we dat weer te subjectief gedacht?
Het maakt het begrijpen soms makkelijker. Maar tegelijkertijd leg je als vertaler dingen in de tekst, die er in de grondtekst niet staan. Zo is er bijvoorbeeld onenigheid tussen uitleggers in de reformatorische traditie, of elke vermelding van "de spruit" in de profetiën wel naar Christus verwijst. Als een vertaler daar dan een hoofdletter gebruikt, of juist daar een hoofdletter weglaat, beïnvloed hij hoe de lezer de tekst leest, en misschien wel op een verkeerde manier. Géén hoofdletters gebruiken is m.i. daarom beter. Het is in ieder geval letterlijker.
