Erasmiaan schreef:@ Jean: Als de Statenvertaling je waarlijk lief is, dan kan ik maar niet begrijpen dat je zo de mond vol hebt over de Herziene Statenvertaling.
Het spijt me dat ik dan niet duidelijk genoeg ben.
1. De SV is een heel goede vertaling die in 1637 het beste was wat in Nederland te krijgen was. Vervolgens zijn heel snel de toen gebruikte vertalingen, waar het nodige op aan te merken is, afgeschaft. (Overigens heeft de Heere deze krakkemikkige vertalingen rijk willen zegenen...)
2. De taal van 1637 is een heel andere dan de taal van 2009; naamvallen zijn we kwijt geraakt, woorden zijn verdwenen uit de omgangstaal, woorden zijn veranderd van betekenis, we gebruiken veel kortere zinnen, etc en daarmee is de afstand tot de bijbeltaal vergroot. Iedere zondagmiddag op de zondagschool loop ik daar tegenaan. De jeugd snapt echt niet wat ze moeten leren.
3. De SV is niet het einde van alle tegenspraak; er zijn keuzes gemaakt die gelet op nieuwe inzichten die we hebben welicht anders zouden maken.
4. De HSV is op dit moment het best haalbare wat onze gereformeerde gezindte blijkbaar kan (ver)dragen; er is helaas, helaas geen draagvlak om te komen tot een nieuwe reformatorische vertaling (NRV zo je wilt). En het compromis HSV lijkt nu ook een splijtzwam te worden. Daar word ik echt moedeloos van. Wij hebben de verantwoordelijkheid om Gods woord verstaanbaar aan de volgende generatie door te geven; we signaleren allemaal dat dat voor de huidige generatie al problematisch is; dat maakt me voor de toekomst nog somberder. En kom nu niet met het simplistische argument dat het een kwestie is van gewoon je best doen op de 17e eeuwse teksten.
5. Ben ik gelukkig met de HSV? Nee, een herziening van een 'oude vertaling' leidt enerzijds tot een discussie met degenen die de SV zien 'verkracht' worden en anderzijds tot een verdere afstand tot de grondtaal.
Laat ik heel duidelijk zijn. Er worden krachtige woorden gebruikt om de elke andere vertaling dan de SV af te wijzen. Laat ik er dit tegenoverstellen: Kunnen wij het voor Gods aangezicht volhouden dat wij voor de komende generatie een blokkade hebben laten bestaan om Gods woord verstaanbaar te kunnen horen? En zo terug te keren tot oude roomse praktijken? De kerk als houder van de 'onverstaanbare' waarheid?
Ik ben bang dat wij met niets doen een ontzettend grote verantwoordelijkheid op ons laden...
Het is heel simpel als wij nu niets doen; dan schakelen ze allemaal over op een vertaling die echt onverantwoord is. Ik zie om me heen op zondag hoe de komende generatie het 'oplost'; massaal zitten ze met 'Het Boek', of op z'n best met de NBV in de kerk. Wil je dat dan? Durven wij dat als gereformeerde gezindte deze verantwoordelijkheid op ons nemen?
Er zit maar één remedie op: biddend werken aan een Nieuwe Reformatorische Bijbelvertaling.
Ik hoop en bid dat God opstaat en onze ingezonken, ingeslapen, zelfgenoegzame, verdeelde, elkaar verbijtende gereformeerde gezindte bij elkaar brengt en tot bekering brengt.