Marie-Henriëtte schreef:Luther schreef:Marie-Henriëtte schreef:Wat ik vooral van Luther zou willen weten, is hoe hij het wil realiseren dat mensen óf een studie volgen tot hun 27e, of dat zij meteen fulltime aan de slag gaan. Daar zijn toch wel een aantal middelen voor nodig. En misschien nog wel het belangrijkste, hoe houd je mensen aan het werk, tot hun 72e?
Hoe je dat realiseert?
Wel: zeggen dat er geen uitkering ligt te wachten op het moment dat ze geen werk hebben en ook geen studie volgen.
Nou, dan gaan mensen zo naar een studie toe, of accepteert men ook banen die men anders liet lopen.
Let wel: er zijn op dit moment meer vacatures in Nederland dan dat er werkelozen zijn.
Geen werk, geen uitkering? Je kunt je wel zo hard opstellen, maar het is belangrijker om de oorzaak te achterhalen waarom jongeren geen werk hebben. Een oorzaak kan zijn dat jongeren veel vaker, in tegenstelling tot oudere werknemers, een arbeidscontract krijgen voor bepaalde tijd. Krijg je binnen die termijn een conflict met je werkgever, terwijl jou niets verwijtbaar is, dan is de kans groot dat het arbeidscontract niet wordt verlengd met (tijdelijke) werkloosheid als gevolg. Stel je voor, dat je dan jong getrouwd bent en je hebt een gezinnetje, dan zul je toch rond moeten komen, je kunt moeilijk op een houtje gaan bijten. “Geen werk, geen uitkering” lijkt mij dan totaal ongepast om te zeggen. Uit verschillende onderzoeken m.b.t. de arbeidsmarkt in Nederland, komt naar voren dat Nederlandse jongeren een kwetsbare positie hebben op de arbeidsmarkt, daar moet dus verandering in komen. Dat laatste wat je schreef, hoe kom je daar eigenlijk bij? Heb je voor mij een verwijzing?
- Ik heb niet gesproken over mensen met een gezin. Daar zijn veel faciliteiten voor.
- Natuurlijk moet er een soort overgangs-ww-uitkering blijven, maar het lijkt me ongepast dat jongeren al in de bijstand verdwijnen. Mijn ervaring is dat hardwerkende, eerlijke jongeren mét een diploma altijd geliefd zijn bij werknemers.
- Ik moet mezelf corrigeren. Ik zat met verkeerde cijfers in m'n hoofd. Er zijn thans 127.000 vacatures en meer dan 400.000 werkelozen.
- Het staat voor mij buiten kijf dat mensen die wel werken willen, maar niet werken willen een ruime uitkering verdienen. Dat geldt voor alle vormen van steun die nodig zijn.
- Waar het hier om ging, is de discussie dat onze verzorgingsstaat onbetaalbaar gaat worden. Daar moet echt in gesneden worden, anders zijn we als land straks failliet.
- Enkele voorbeelden:
* de AWBZ is ooit bedoeld als noodvangnet voor die gezondheidskosten, die geen enkele verzekeraar wilde dekken, omdat dat onbetaalbaar was. Inmiddels is er sluipenderwijs zoveel onder de noemer van AWBZ gebracht (o.a. bijv. rollators) dat de AWBZ-kosten echt de pan uit rijzen.
* de Wajong. Op dit moment zitten daar ook mensen in die met aanpassingen best kunnen werken, maar deze aanpassingen niet willen. Daar is de uitkering niet voor bedoeld.
* Een bekende van ons heeft nooit gewerkt. Was als moeder thuis. Ze kreeg echter last van haar rug en besloot toen het volgende: Ze solliciteert als postbode, werkt zich de blubbers en zit binnen een halfjaar in de zorgmolen vanwege ernstige rugklachten. Inmiddels zijn we twee jaar verder en is ze volledig afgekeurd en heeft ze WIA. (Dat was ook precies de bedoeling: ze wilde graag een extra inkomen hebben.) Dit gaat ten koste van mensen die het echt nodig hebben, maar wat mij betreft mag daar hard in gesneden worden als het om dit soort misbruik gaat.
- Tot slot: We zullen met elkaar 20% van onze welvaart in moeten gaan leveren om überhaupt de financiële crisis te boven te komen. Met het linkse beleid van PvdA en CU is het bijkans onmogelijk om bovengenoemde drastische hervormingen door te voeren, die m.n. het verkeerde gebruik van de genoemde regelingen aanpakken.
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
