De wezenlijke vraag blijft dikwijls: Wil je lezen wat er staat en zoals een Jood (voor het OT) zijn Bijbel leest - met alle moeilijkheden van dien. Óf ga je voor een vertaling waarin al veel is geëxegetiseerd in de vertaling. En beslist niet altijd juist ook. Daarnaast hebben exegeses in de vertaling als zwaarwegend nadeel dat de veelkleurige betekenis van de Bijbeltekst wordt ingekaderd. Exegeses ín de tekst leiden altijd tot verarming in plaats van verrijking.Afgewezen schreef:De laatste tijd, bij het lezen van Job en de Psalmen, grijp ik graag naar NBG '51.
Ik geloof dat ik echt niet dom ben, maar ik vind het fijn als ik gewoon taalkundig kan begrijpen wat er staat. Bij de SV heb ik toch heel vaak het gevoel: waar gáát dit nu over? Terwijl je in '51 meteen de draad te pakken hebt.
Dat ik de HSV-kwestie zou relativeren is maar tot op zekere hoogte waar: Vertalen is nu eenmaal geen zwart-wit kwestie.
We moeten staan naar een zuivere Bijbeltekst waarin de eigen inbreng en uitlegging van mensen in de woorden van de tekst minimaal blijft. Gods Woord moet blijven staan. Overigens is de kwaliteit van de HSV wisselend: Sommige gedeelten in de profeten zijn wel degelijk nauwkeurig vertaald, maar af en toe zien we toch de ingrepen van de vertalers in de tekst duidelijk terugkomen en dat is jammer.
Wij - die gezegend zijn en opgevoed met de Statenvertaling - moeten aan die zuiverheid geen concessies doen. En in dat opzicht zou ik niet graag relativeren.
Z.