5 jaar en toch naar groep 3.. ervaringdeskundigen gezocht.

[Hendrikus]

Ik heb nooit een klas overgeslagen maar liep tegen precies hetzelfde probleem aan, heb nooit leren léren. Dat is echt één van de grootste 'haperingen' van het moderne onderwijs, als ik zo vrij mag zijn. Ik ben er later keihard tegenaan gelopen en doe dat nu nog altijd.

Nou, hier spreekt zo'n boosdoener, die het op z'n bordje heeft liggen om koters van 12-15 te leren leren.
Ahum, nou ik ben het helemaal met je eens. Maar daar heeft de doorsnee leerling h-e-l-e-m-a-a-l geen zin in. Vooral geen extra ballast. Ik zoek het zelf wel uit. En al die leertips en strategiën: Meneer, ga maar op het dak zitten.
Nou mij best hoor, maar meestal komen ze dan in de bovenbouw en zeggen ze: We hebben nooit leren leren. Ja, dáááág! Voor de meeste leerlingen geldt: Ze hebben niet willen leren leren.

Ja dat krijg je in de puberteit. Ik heb ook een tijd niet willen leren leren.
Maar ik had het daarvoor al moeten kunnen. Op de basisschool moet de vaardigheid al worden aangeleerd om tenminste moeite te doen om kennis te krijgen. Die moeite hoefde ik nooit te doen, mocht vaak andere werkjes gaan doen bijv. zoals kopiëren. En op de middelbare school ben ik ook een hele tijd er zo aardig doorheen gerold: op basis van je intellect en algemene ontwikkeling scoor je altijd net voldoende om er doorheen te komen. Maar dat is gelijk de grootste fout: iemand moet niet ergens doorheen komen, iemand moet zijn persoonlijke talenten maximaal kunnen gebruiken. Dat betekent dat voor iemand die veel verstand heeft de lat om ergens doorheen te komen ook veel hoger moet liggen.
Je kunt niet alles afschuiven op de zin van de leerlingen. Als het toch zo'n bekend feit is dat veel er geen zin in hebben, moet het onderwijs daar toch op aansluiten?

Precies. Vóórdat die puberale anti-houding erin sluipt, moet het kind op de basisschool al geleerd hebben hoe je via inspanning iets bereikt – en hoe mooi en waardevol dat is, wanneer je je ergens voor hebt ingespannen en dat resulteert in een mooi cijfer, een mooi werkstuk of welk mooi resultaat dan ook.
Voor dat aspect is absoluut nog te weinig aandacht in het onderwijs. En het is zó essentieel, zó bepalend voor je verdere "Sitz im Leben".

Bij sommigen werkt de muziekles als tweede kans om die leerstrategie alsnog op te bouwen. Want, ook al komt het je op school allemaal zomaar aanwaaien, voor die moeilijke etudes van Czerny zul je toch echt gewoon keihard moeten oefenen, anders wordt 't nooit wat met die piano. Maar helaas, ook dát werkt niet bij iedereen even goed...

[Jongere]

Bij sommigen werkt de muziekles als tweede kans om die leerstrategie alsnog op te bouwen. Want, ook al komt het je op school allemaal zomaar aanwaaien, voor die moeilijke etudes van Czerny zul je toch echt gewoon keihard moeten oefenen, anders wordt 't nooit wat met die piano. Maar helaas, ook dát werkt niet bij iedereen even goed...

Als ik ergens discipline kan kopen..

[Luther]

Nou, hier spreekt zo'n boosdoener, die het op z'n bordje heeft liggen om koters van 12-15 te leren leren.
Ahum, nou ik ben het helemaal met je eens. Maar daar heeft de doorsnee leerling h-e-l-e-m-a-a-l geen zin in. Vooral geen extra ballast. Ik zoek het zelf wel uit. En al die leertips en strategiën: Meneer, ga maar op het dak zitten.
Nou mij best hoor, maar meestal komen ze dan in de bovenbouw en zeggen ze: We hebben nooit leren leren. Ja, dáááág! Voor de meeste leerlingen geldt: Ze hebben niet willen leren leren.

Ja dat krijg je in de puberteit. Ik heb ook een tijd niet willen leren leren.
Maar ik had het daarvoor al moeten kunnen. Op de basisschool moet de vaardigheid al worden aangeleerd om tenminste moeite te doen om kennis te krijgen. Die moeite hoefde ik nooit te doen, mocht vaak andere werkjes gaan doen bijv. zoals kopiëren. En op de middelbare school ben ik ook een hele tijd er zo aardig doorheen gerold: op basis van je intellect en algemene ontwikkeling scoor je altijd net voldoende om er doorheen te komen. Maar dat is gelijk de grootste fout: iemand moet niet ergens doorheen komen, iemand moet zijn persoonlijke talenten maximaal kunnen gebruiken. Dat betekent dat voor iemand die veel verstand heeft de lat om ergens doorheen te komen ook veel hoger moet liggen.
Je kunt niet alles afschuiven op de zin van de leerlingen. Als het toch zo'n bekend feit is dat veel er geen zin in hebben, moet het onderwijs daar toch op aansluiten?

Precies. Vóórdat die puberale anti-houding erin sluipt, moet het kind op de basisschool al geleerd hebben hoe je via inspanning iets bereikt – en hoe mooi en waardevol dat is, wanneer je je ergens voor hebt ingespannen en dat resulteert in een mooi cijfer, een mooi werkstuk of welk mooi resultaat dan ook.
Voor dat aspect is absoluut nog te weinig aandacht in het onderwijs. En het is zó essentieel, zó bepalend voor je verdere "Sitz im Leben".

Heerlijk! Jullie zijn echt geweldig! De schuld ligt gelukkig bij de basisschool......

[helma]

ik ben tevreden met de basisschool :-)
al is het per onderwijzer gewoon verschillend

de meester van groep 8 leerde hem wel leren gelukkig
zonder leren was het doorgaans een 8; mét leren een 10
voor elke tien kreeg hij een ansichtkaart, bij 5 kaarten mocht hij een grote kaart uitkiezen

en dat werkte!
de een na de andere tien rolde binnen.

Ook mocht hij extra werkstukken maken, computerwerk doen e.d

de meester van groep 7 was zelf hoogbegaafd, herkende zichzelf heel erg en gaf hem ook extra stof
dat was ook fijn
maar hij is wel altijd eenzaam geweest en gepest; de hele lagere schoolperiode


de situatie van Jongere herken ik bij een andere zoon....
niet leren leren op de basisschool
2 keer blijven zitten in 4 VWO
In de klas de lolbroek uithangen, tot grote ergernis van de docenten
nu voor de derde keer de 4e (Havo) gedaan en nu met weinig moeite (en 3 bijbaantjes) over met achten en negens naar 5 Havo

echt jammer!!! (niet van dat overgaan )

[Auto]

ik ben tevreden met de basisschool :-)
al is het per onderwijzer gewoon verschillend

Inderdaad, er zit zelfs sublieme, uitmuntende tussen

nu met weinig moeite (en 3 bijbaantjes) over met achten en negens naar 5 Havo

... kan hij nog een bijbaantje er bij doen?

[helma]

ik ben tevreden met de basisschool :-)
al is het per onderwijzer gewoon verschillend

Inderdaad, er zit zelfs sublieme, uitmuntende tussen

het ging niet over onderwijzeressen

nu met weinig moeite (en 3 bijbaantjes) over met achten en negens naar 5 Havo....

kan hij nog een bijbaantje er bij doen?

ik dacht dat jullie inmiddels personeel genoeg hadden

[Hendrikus]

Bij sommigen werkt de muziekles als tweede kans om die leerstrategie alsnog op te bouwen. Want, ook al komt het je op school allemaal zomaar aanwaaien, voor die moeilijke etudes van Czerny zul je toch echt gewoon keihard moeten oefenen, anders wordt 't nooit wat met die piano. Maar helaas, ook dát werkt niet bij iedereen even goed...

Als ik ergens discipline kan kopen..

ik weet nog wel een strenge Russische pianodocent voor je, zo eentje met een lineaal en een zweep

[jvdg]

Ik verkeerde in de situatie dat door personeelsgebrek, of door te grote groepen, wat je wilt, er een noodzaak was een 10 tal kinderen een klas hoger te plaatsen.

Die qualificatie van die 10 geschiedde naar mijn idee op basis van behaalde cijfers en een zekere bovengemiddelde begaafdheid ( ).
Tegen mijn zin, zat ik een klas "hoger" in een rijtje met mijn lotgenoten tegen een muur.
Na al die jaren dat me dat overkomen is heb ik nog drie negatieve ervaringen overgehouden:

1) Niet echt behoren bij de klas waarin je als gast was ogenomen (isolement)
2) De onterecte dwang om beter te presteren, minstens op het gastklasniveau
3) De relatief lage aandacht van de leerkracht voor zijn gasten (die eigenlijk alleen maar hinderlijk waren).

En uiteindelijk in de laatste groep kom je de leerlingen weer tegen waar je zo'n 4 à 5 jaar op "vooruit" gelopen hebt.
Weer ongezond voor die vooruitgezette leerling zeker in de contacten met de klas waar je dus eigenlijk thuishoorde. (Ik spreek over de 60-er jaren)

[Hendrikus]

1) Niet echt behoren bij de klas waarin je als gast was ogenomen (isolement)

Zoals Helma al aangaf: een kind met een ontwikkelingsvoorsprong voelt zich niet thuis tussen leeftijdgenootjes en zal eerder aansluiting vinden bij kinderen die qua denkniveau zijn/haar gelijken zijn. Fysiek zijn die kinderen echter weer verder, zodat je bij sport (en bij de verhalen over meisjes/jongens) weer een buitenbeentje bent. Ergo: kinderen met een ontwikkelingsvoorsprong vallen altijd buiten de boot, hetzij links, hetzij rechts.

2) De onterecte dwang om beter te presteren, minstens op het gastklasniveau

Dwang om te presteren is pas onterecht als iemand de capaciteiten niet heeft. Als iemand de capaciteiten heeft om op niveau groep 8 te presteren, hoort hij/zij niet in groep 7 thuis. De huidige mentaliteit, onder scholieren welhaast gemeengoed, van "waarom zou je een 8 halen, een 6 is toch ook voldoende?" is een aanklacht tegen het woekeren met je talenten, en zou met kracht moeten worden aangepakt. Ja, wat mij betreft met fysieke kracht!

3) De relatief lage aandacht van de leerkracht voor zijn gasten (die eigenlijk alleen maar hinderlijk waren).

In jouw ervaring was het verplaatsen van die tien kinderen geen oplossing waaraan pedagogische redenen ten grondslag lagen, maar een noodsprong uit praktische overwegingen. De leerkracht die die tien gasten erbij kreeg, zat daar waarschijnlijk helemaal niet op te wachten en was dus ook niet gemotiveerd om zich voor die tien gasten in te zetten. Jammer...

En uiteindelijk in de laatste groep kom je de leerlingen weer tegen waar je zo'n 4 à 5 jaar op "vooruit" gelopen hebt.
Weer ongezond voor die vooruitgezette leerling zeker in de contacten met de klas waar je dus eigenlijk thuishoorde. (Ik spreek over de 60-er jaren)

Klopt, zo gaat het helaas nogal eens. Versnellen (klas overslaan) alléén is dus geen oplossing. Zoals ik inmiddels al ettelijke keren heb betoogd, de leerling moet leren om een leerhouding te ontwikkelen. Laat je het intelligente kind een klas overslaan en meer niet, dan ben je een poosje van het probleem af, maar op een gegeven moment gaat het toch mis en komt de leerling -precies zoals je zegt- alsnog weer in de klas bij z'n oude klasgenoten. En dan is hij/zij het pispaaltje. Ha ha, jij was toch zo slim, jij kon wel een klas overslaan toch?

We hadden hier vorige week een topic over het omgaan met complimentjes. In diezelfde sfeer zit mijns inziens ook dit onderwerp: het omgaan met bovengemiddelde talenten. "Wat hebt gij, dat gij niet ontvangen hebt?" Natuurlijk, je moet dankbaar zijn voor de gaven die je kreeg. Dat is niet jouw verdienste. Maar tegelijkertijd ligt daar wel de plicht om de gaven die je kreeg ook te benutten, je licht niet onder de korenmaat te steken. En dáár knelt het nogal eens op de reformatorische scholen. Kun je niet zo goed leren, dan krijg je alle mogelijke hulp. Maar kun je in groep 3 al lezen en rekenen, wees dan maar dankbaar dat je zo'n goed verstand hebt gekregen - en ga vervolgens geduldig wachten tot ook de rest van de klas heeft leren lezen en rekenen. Scholen waar ook leerlingen met een bovengemiddelde intelligentie onderwijs op hun niveau krijgen, prikkels krijgen die hen dwingen om die grijze celletjes te gebruiken: dat is helaas nog steeds eerder uitzondering dan regel. Maar - en dat is misschien wel het meest trieste - ondertussen neemt men de houding aan alsof men het allemaal perfect onder controle heeft, alsof men kan terugvallen op een schoolbegeleidingsdienst die ook op dit terrein voldiende deskundigheid in huis heeft.

Nou, niet dus....

[Bureaucraat]

Ik heb nooit een klas overgeslagen maar liep tegen precies hetzelfde probleem aan, heb nooit leren léren. Dat is echt één van de grootste 'haperingen' van het moderne onderwijs, als ik zo vrij mag zijn. Ik ben er later keihard tegenaan gelopen en doe dat nu nog altijd.

Dan delen wij een ervaring, al mis ik hetgeen jij omschrijft als keihard (tenzij iedere maand 45 euro storten op een rekening in Groningen als keihard wordt ervaren).

[Bureaucraat]

Als ik ergens discipline kan kopen..

Een goede tip, volg gewoon alle colleges. Ik ben pas afgestudeerd toen ik 27 was, en heb inmiddels zoveel lol in het studeren dat ik nog een andere studie heb opgepakt. Belangrijk voor mij is dat ik altijd ga en actief deelneem aan de colleges.

[Jongere]

Als ik ergens discipline kan kopen..

Een goede tip, volg gewoon alle colleges. Ik ben pas afgestudeerd toen ik 27 was, en heb inmiddels zoveel lol in het studeren dat ik nog een andere studie heb opgepakt. Belangrijk voor mij is dat ik altijd ga en actief deelneem aan de colleges.

Nu ik aan een nieuwe studie ben begonnen dit jaar volg ik de colleges vrij trouw en dat scheelt echt heel veel. Kan me inderdaad ook voorstellen dat ik nog eens aan een andere studie begin. Als je de vakken intensief volgt (dus ook met college/bijlezen) is het inderdaad echt veel leuker om te doen. Het is eigenlijk pas dit jaar (voor het eerst in mijn leven..) dat ik ècht ontdek wat leren en studeren is en wat het je kan opleveren.
Dat betekent dus eigenlijk veel verspilde tijd (al las ik in mijn vrije tijd wel veel, maar grondig studeren is toch wat anders) maar anderzijds ben ik blij dat ik het leuke van studeren nu wel heb ontdekt. Maar het blijft me nog altijd moeilijker afgaan dan mensen om me heen, en ik blijf toch iets wijten aan de manier waarop het onderwijs met 'gevallen als ik' omga. Dat is niet bijzonder begaafd ofzo, maar gewoon mensen die erg weinig hoeven te doen om alle toetsen redelijk voldoende te halen tot ongeveer de derde klas van het V.O. Ik had bij wijze van spreken in groep 5 al 'problemen' daarmee moeten krijgen en tegen dingen aan moeten lopen waar ik moeite voor had moeten doen.

[Bureaucraat]

Nu ik aan een nieuwe studie ben begonnen dit jaar volg ik de colleges vrij trouw en dat scheelt echt heel veel. Kan me inderdaad ook voorstellen dat ik nog eens aan een andere studie begin. Als je de vakken intensief volgt (dus ook met college/bijlezen) is het inderdaad echt veel leuker om te doen. Het is eigenlijk pas dit jaar (voor het eerst in mijn leven..) dat ik ècht ontdek wat leren en studeren is en wat het je kan opleveren.

Wat ook belangrijk is, is dat je weet hoe het niet moet. Als je dat besef hebt, ben je volgens mij al halverwege. In ieder geval hoop ik voor je dat je het kunt volhouden, en zult afstuderen in de toekomst.

Dat betekent dus eigenlijk veel verspilde tijd (al las ik in mijn vrije tijd wel veel, maar grondig studeren is toch wat anders) maar anderzijds ben ik blij dat ik het leuke van studeren nu wel heb ontdekt. Maar het blijft me nog altijd moeilijker afgaan dan mensen om me heen, en ik blijf toch iets wijten aan de manier waarop het onderwijs met 'gevallen als ik' omga. Dat is niet bijzonder begaafd ofzo, maar gewoon mensen die erg weinig hoeven te doen om alle toetsen redelijk voldoende te halen tot ongeveer de derde klas van het V.O. Ik had bij wijze van spreken in groep 5 al 'problemen' daarmee moeten krijgen en tegen dingen aan moeten lopen waar ik moeite voor had moeten doen.

Ik denk dat je zelf verantwoordelijk bent voor het al dan niet succesvol afronden van een studie. Of je nu geleerd hebt te leren of niet, of het systeem in je voordeel werkt of niet, jij bent de enige die beslissende invloed heeft in het afronden van je studie.

[Jongere]

Wat ook belangrijk is, is dat je weet hoe het niet moet. Als je dat besef hebt, ben je volgens mij al halverwege. In ieder geval hoop ik voor je dat je het kunt volhouden, en zult afstuderen in de toekomst.

Dat hoop ik ook, want als het binnen 10 jaar niet lukt moet ik mijn stufi terug betalen.

Ik denk dat je zelf verantwoordelijk bent voor het al dan niet succesvol afronden van een studie. Of je nu geleerd hebt te leren of niet, of het systeem in je voordeel werkt of niet, jij bent de enige die beslissende invloed heeft in het afronden van je studie.

Dat is zo. Maar zonder op dit moment 'schuld' te willen afschuiven kan ik wel benoemen waar sommige dingen al vroeg fout zijn gegaan. En dat was denk ik al in een stadium waarin je een kind weinig verwijten kunt maken. Als het goed gaat op school, gaat het voor je idee als kind ook prima, ook al leer je bijna niets en ontwikkel je dus ook geen leervaardigheden. Juist in dat stadium (behoorlijk wat jaren) had ik uitdaging moeten krijgen. Ik geloof dat ik dat wel mag zeggen en sluit me verder bij Hendrikus aan.
Maar je hebt gelijk; en de bal ligt nu voor het grootste deel ook gewoon bij mijzelf.

[samanthi]

Thuis was ik de jongste en omdat ik in september jarig ben op school ook, ik heb altijd op mijn tenen gelopen, mijn eigen jongste is in augustus jarig, ook een jonge leerling, hij gaat naar 2 vwo en doet alles op zijn sloffen. Tja het ene kind is het andere niet, de basisschool waar hij op gezeten heeft deed veel met de verschillende niveau's van kinderen. De een kreeg bijles de ander mocht tutor zijn, dit brengt best heel wat met zich mee. voor ieder kind, in mijn gezin, ging het anders, dyslexie en een slechte concentratie maakte het niet makkelijk.
Het is moeilijk kiezen tussen bij de een klas versnellen of bij de andere blijven zitten of naar speciaal onderwijs, toch neig ik te zeggen dat het moeilijker is als je knid boven niveau scoort om de juiste beslissingen te nemen. Drie van de kinderen zijn naar speciaal onderwijs gegaan en hebben het daar heel goed gedaan, kregen hun zelfvertrouwen terug en scoorde prima, maar als je kind hoger scoort? een neefje van mij is twee weken jonger dan mijn jongste hij wordt begin september 13 en gaat naar 3 VWO een hele klus voor zo'n knulletje, maar hij redt het goed. Emotioneel onhandige kinderen zitten in hoge en lage niveau's.
gr Samanthi