Toch niet helemaal hoor. Vaak accepteren kinderen uit zo'n gezin dat broer of zus meer aandacht vraagt. Vaak gaat het thuis ook goed zolang er geen extreme veranderingen zijn. Pas dan komen er prikkels waar een adhd kind niet mee om kan gaan. Maar met Ritalin gaat het vaak beter.Oorspronkelijk gepost door LecramIk stel me voor dat die adhd'er snel door z'n broertjes en zusjes ingedamd wordt.Oorspronkelijk gepost door Marjan
Er heeft ooit in de Terdege een artikel gestaan over heel grote gezinnen. Ik herinner me een foto van zo'n gezin met 18 kinderen (het kunnen er een paar meer zijn) die in een rijtje tegen de dijk stonden. Zoveel wassen elke week, twee wasmachines trouwens, de meisjes 's morgens als een treintje staan om elkaars haar te vlechten, zoveel broden elke week, zoveel emmers chocoladepasta.
Wat ik niet snap, is hoe je als ouders elk kind voldoende aandacht geeft. De praktische dingen zullen nog wel gaan, daar groei je in. Maar hoe kun je elk kind apart liefde geven, en rekening houden met hem/haar? En wat doe je als er een met adhd of zo tussen zit? Dan loopt de boel in de soep volgens mij.
Door het accepteren, weten andere kinderen wel vaak de situaties waarin zij hun aandacht kunnen vragen. Of zij krijgen een verstandshoudelijke knipoog van ouders en voelen dat ze begrepen worden. Het lijkt me wel erger als er meerdere kinderen per gezin ADHD hebben.
Maar ook dan geloof ik dat God kracht naar kruis kan geven. Al is het ontzettend moeilijk om altijd geduld te hebben en begripvol over te komen.