In ons bidden in het openbaar (aan tafel, in de kerk etc) is het denk ik beter om de traditie van gevouwen handen en gesloten ogen na te blijven volgen. Het is een gepaste manier en is een nederige houding. Het gevaar om in het openbaar als de farizeeer te bidden is groot!!!!!
DUS ONZE TRADITIE IS BELANGRIJKER DAN DE BIJBEL....
Verder: het gevaar farizeer te zijn is niet groter voor iemand die zijn handen in het openbaar opheft.
Dat kan ook als je laat zien netjes traditioneelgetrouw en 'vernederend' je handen te vouwen en je ogen te sluiten.
Alles wat je doet om 'van anderen gezien te worden' is farizeistisch en dat ligt niet aan de houding van je handen maar aan die van je hart...
Hoedje vrouw
-
sochrio
Ok, maar de houding van iemand zegt voor de buitenwereld meer dan het hart van die persoon. Ik kan een ander niet in zijn of haar hart kijken, ik kan wel zien hoe hij of zij zich gedraagt.
Bovendien, wat knielen en handen vouwen betreft: lezen we niet dat Jezus deze houding aanneemt als Hij in Getsemane bidt?
Ik geloof dat je houding wel degelijk een rol speelt. Handen vouwen en hoofd buigen straalt meer eerbied uit, er spreekt ootmoed/nederigheid uit.
Bovendien, wat knielen en handen vouwen betreft: lezen we niet dat Jezus deze houding aanneemt als Hij in Getsemane bidt?
Ik geloof dat je houding wel degelijk een rol speelt. Handen vouwen en hoofd buigen straalt meer eerbied uit, er spreekt ootmoed/nederigheid uit.
-
PeterB
Ik zeg niet dat onze traditie belangrijker is dan de Bijbel. Dat maak jij ervan. Is ook nergens in wat ik zei terug te vinden. Wat ik dus bedoelde is dat we met de traditie van gevouwen handen etc toch een stuk eerbied uitstralen. Natuurlijk is het zo: God ziet het hart aan. Ik denk dat ik verder duidelijk geweest ben.Origineel geplaatst door Henriette
In ons bidden in het openbaar (aan tafel, in de kerk etc) is het denk ik beter om de traditie van gevouwen handen en gesloten ogen na te blijven volgen. Het is een gepaste manier en is een nederige houding. Het gevaar om in het openbaar als de farizeeer te bidden is groot!!!!!
DUS ONZE TRADITIE IS BELANGRIJKER DAN DE BIJBEL....
Verder: het gevaar farizeer te zijn is niet groter voor iemand die zijn handen in het openbaar opheft.
Dat kan ook als je laat zien netjes traditioneelgetrouw en 'vernederend' je handen te vouwen en je ogen te sluiten.
Alles wat je doet om 'van anderen gezien te worden' is farizeistisch en dat ligt niet aan de houding van je handen maar aan die van je hart...
-
Lecram
1 kor. 11:14 Of leert u ook de natuur zelve niet, dat zo een man lang haar draagt, het hem een oneer is?
Waarom wordt deze tekst nooit aangehaald? staat in dezelfde context. Natuurlijk zeggen we dat lang haar bij een man goddeloos is, maar de oudvaders dan? Wie legt dit uit?
[Veranderd op 24/4/02 door Lecram]
Waarom wordt deze tekst nooit aangehaald? staat in dezelfde context. Natuurlijk zeggen we dat lang haar bij een man goddeloos is, maar de oudvaders dan? Wie legt dit uit?
[Veranderd op 24/4/02 door Lecram]
-
anne
Hallo allemaal,
Snel heb ik de hele topic even doorgelezen. Heel interessant! Ik ben momenteel een scriptie aan het schrijven over tradities in de gereformeerde gezindte.
Bidden in de Bijbel gebeurd op verschillende wijzen: Staande, Liggend (plat), of knielend. Nergens staat in de Bijbel dat er zittend word gebeden! Erg belangrijk van deze houding is de eerbied die er in ligt. In onze cultuur is het dus handen vouwen, ogen sluiten en velen knielen 's avonds ook nog voordat ze slapen. Het belangrijkste van ons bidden is niet hoe we bidden. We kunnen ook zuchtend bidden, midden op straat, met ogen open, lopend! Maar het kan wel zo'n waarachtige zucht zijn die God hoort en die Hij verhoort. Of we nu wel ons hoofd buigen met bidden of niet, het is veel belangrijker dat we ons hart buigen en ons verootmoedigen met diep ontzag als we naderen tot die Heilige God.
Een tip: lees eens het boekje van Ds. A. Moerkerken. Een uitgave van de stichting Lectori Salutem, voor 1 Euro en 59 cent heb je heb in je bezit bij een boekhandel. Het boekje heet: De kinderen van Rechab. Misschien kennen jullie de geschiedenis wel. Anders lees het na in de Bijbel in Jeremia 35. Jonadab, de zoon van Rechab gaf zijn kinderen drie bevelen:
bouw geen huis, zaai geen zaad, drink geen wijn. Als je geen wijn mag drinken, mag je ook geen wijngaard zaaien dat is logisch. Maar deze mensen woonden in tenten buiten de stad, omdat ze geen huis mochten bouwen. Ze kwamen niet in opstand tegen hun vader. En waarom niet? De kinderen proefden dat het van die vader geen harde wettische godsdienst was. Maar daar klopte achter die geboden van die oude Jonadab een hart vol warme liefde voor zijn kinderen. Hij had zijn kinderen niet over voor de wereld, voor de hel en voor de rampzaligheid.
Je kunt ons als refo's ook vergelijken met die Rechabieten. Met de Rechabieten werd toen ook gespot en gehoond, zo gaat het de refo's ook vaak. Uitgelachen om hun uiterlijk. Ik hoop dat velen het met de zelfde liefde doen als de Rechabieten het doen en dat God hun ook wil zegenen en dagen wil verlengen. Dan sluit ik maar met hetzelfde vers als Ds. Moerkerken:
Waar liefde woont gebiedt den Heere den zegen. Daar woont Hij zelf, daar wordt Zijn heil verkregen. En 't leven tot in eeuwigheid.
Snel heb ik de hele topic even doorgelezen. Heel interessant! Ik ben momenteel een scriptie aan het schrijven over tradities in de gereformeerde gezindte.
Bidden in de Bijbel gebeurd op verschillende wijzen: Staande, Liggend (plat), of knielend. Nergens staat in de Bijbel dat er zittend word gebeden! Erg belangrijk van deze houding is de eerbied die er in ligt. In onze cultuur is het dus handen vouwen, ogen sluiten en velen knielen 's avonds ook nog voordat ze slapen. Het belangrijkste van ons bidden is niet hoe we bidden. We kunnen ook zuchtend bidden, midden op straat, met ogen open, lopend! Maar het kan wel zo'n waarachtige zucht zijn die God hoort en die Hij verhoort. Of we nu wel ons hoofd buigen met bidden of niet, het is veel belangrijker dat we ons hart buigen en ons verootmoedigen met diep ontzag als we naderen tot die Heilige God.
Een tip: lees eens het boekje van Ds. A. Moerkerken. Een uitgave van de stichting Lectori Salutem, voor 1 Euro en 59 cent heb je heb in je bezit bij een boekhandel. Het boekje heet: De kinderen van Rechab. Misschien kennen jullie de geschiedenis wel. Anders lees het na in de Bijbel in Jeremia 35. Jonadab, de zoon van Rechab gaf zijn kinderen drie bevelen:
bouw geen huis, zaai geen zaad, drink geen wijn. Als je geen wijn mag drinken, mag je ook geen wijngaard zaaien dat is logisch. Maar deze mensen woonden in tenten buiten de stad, omdat ze geen huis mochten bouwen. Ze kwamen niet in opstand tegen hun vader. En waarom niet? De kinderen proefden dat het van die vader geen harde wettische godsdienst was. Maar daar klopte achter die geboden van die oude Jonadab een hart vol warme liefde voor zijn kinderen. Hij had zijn kinderen niet over voor de wereld, voor de hel en voor de rampzaligheid.
Je kunt ons als refo's ook vergelijken met die Rechabieten. Met de Rechabieten werd toen ook gespot en gehoond, zo gaat het de refo's ook vaak. Uitgelachen om hun uiterlijk. Ik hoop dat velen het met de zelfde liefde doen als de Rechabieten het doen en dat God hun ook wil zegenen en dagen wil verlengen. Dan sluit ik maar met hetzelfde vers als Ds. Moerkerken:
Waar liefde woont gebiedt den Heere den zegen. Daar woont Hij zelf, daar wordt Zijn heil verkregen. En 't leven tot in eeuwigheid.
-
P.Paape
-
The Critical Brother
Ik begin er niet over, maar wilde reageren op dat wat al eerder geschreven was. Doordat ik echter voor de eerste keer gebruik maak van dit forum is het, door een verkeerde handeling van mij, zeker tot een nieuw item geworden wat dus niet mijn intentie is.
Maar geloof jij dan dat Paulus toen destijds kledingregels voor de tijd na hem opgesteld heeft? Voor mij gelden de 10 geboden als DE WET.(waaraan ik vanuit mijzelf nooit kan voldoen.)
Ik begrijp wel dat ik een refozuiltje kraak, hoewel dat niet mijn bedoeling is.
Laten we elkaar maar niet op het uiterlijk beoordelen.
The Critical Brother. (niet van de 10 geboden.)
Maar geloof jij dan dat Paulus toen destijds kledingregels voor de tijd na hem opgesteld heeft? Voor mij gelden de 10 geboden als DE WET.(waaraan ik vanuit mijzelf nooit kan voldoen.)
Ik begrijp wel dat ik een refozuiltje kraak, hoewel dat niet mijn bedoeling is.
Laten we elkaar maar niet op het uiterlijk beoordelen.
The Critical Brother. (niet van de 10 geboden.)
Nee, je kraakt helemaal niets. En je raakt veel meer dan je denkt, want dit is volgens mij niets anders dan Schriftkritiek.
Ik geloof zeker wel dat de Heilige Geest (door de mond/hand van Paulus) deze regels ook voor onze tijd heeft gegeven. Als iets zo stellig in de Bijbel gezegd wordt, is er geen reden om dit in onze tijd anders op te vatten. “Doch indien iemand schijnt twistgierig te zijn, wij hebben zulke gewoonten niet, noch de Gemeenten Gods.â€
Ik geloof zeker wel dat de Heilige Geest (door de mond/hand van Paulus) deze regels ook voor onze tijd heeft gegeven. Als iets zo stellig in de Bijbel gezegd wordt, is er geen reden om dit in onze tijd anders op te vatten. “Doch indien iemand schijnt twistgierig te zijn, wij hebben zulke gewoonten niet, noch de Gemeenten Gods.â€
het Ware Zaligmakende geloof in je werkt en zich openbaart zal een hoedje zeker niet het belangrijkst zijn maar zal je er ook niet moeilijk over gaan doen of het ter discussie willen stellen................
verder de discussie niet waard denk ik
[Veranderd op 8/5/02 door Billy]
verder de discussie niet waard denk ik
[Veranderd op 8/5/02 door Billy]
"Indien het hier in 't Vaderland zoo gelegen is, dat men de waarheid niet mag spreken, zoo ist er ellendig gesteld. Nochtans zal ik die spreken, zoo lang als mijn oogen open staan."
Michiel Adriaanszoon de Ruyter
Michiel Adriaanszoon de Ruyter
-
The Critical Brother
Leuk dat je de tekst (1Kor 12:16) die ik bedoelde er nog even bijgezocht hebt!
Aanvaard en verdraag elkaar dus. Dat is geen theoretische zaak, maar een kwestie van liefde, van genade. Anders is het geen aanvaarden. Het is dus niet de bedoeling het elkaar op te leggen, net zo te handelen als we zelf doen: eenheidsworst in gedrag en denken is geen bijbelse opdracht. Dat elkaar opleggen zelfs onbijbels. Geen groepsdwang, want dat leidt tot een kuddementaliteit.
Op dit punt hebben we onze vrijheid nog niet altijd goed begrepen en beroven we elkaar nog wel eens van die vrijheid. Door snelle veroordelingen, door misplaatste sociale kontrole, door meewarig te doen over wat dan genoemd wordt 'ouderwetse ideeën'.
Die vrijheid betekent, dat we niet dwingend uit moeten zijn op gelijkvormigheid in christelijke levensstijl. Want het was niet Gods bedoeling, dat al zijn kinderen er hetzelfde uit zouden moeten zien of op dezelfde manier zouden moeten leven. Dan had God ons wel een lijstje achtergelaten met een zeer concrete invulling van alles. Hoeveel kinderen en hoe snel achter elkaar. Hoe om te gaan met schoolkeuze en geloof. Welk economisch systeem je als christen nog wel en welke je niet kunt steunen. Een gedetailleerde invulling van de zondag. Welk t.v. programma wel en niet, naar het strand in badpak of bikini, inenten tegen polio, meisjes en vrouwen met een broek aan in de kerk, het dorpsfeest, wat vrouwenkleding is in welke kultuur enzo. Hoeveel oogschaduw je opmag en wat te doen als je tank leeg is op zondag. Dan had God wel iets gezegd over bloemen in de kerk. Kortom: geloof en de invulling daarvan in concreet gedrag is geen massaproduct van de lopende band.
Weet je wat opvalt in de eerste verzen van Romeinen 14: in de kerk mag je tolerantie verwachten, ruimte voor meningsverschillen en open discussies in liefde en aanvaarding. Wat dat betreft is het gemakkelijker om met God te leven dan met veel van zijn volgelingen, want God is toleranter. Hij geeft meer genade en vrijheid. Dan leef je in alles uit geloof
Paulus wettigt de verschillen, maar dat wil niet zeggen, dat alles maar geoorloofd is. Wie vol is van de genade leeft er maar niet op los. Dan leef je uit geloof, door de Geest geleid. Dat is wat anders dan door mensen, ook al zijn het christenen. Paulus voert dus geen pleidooi voor vrijblijvendheid, maar met handhaving van de persoonlijke christelijke vrijheid roept hij op tot verantwoordelijkheidsbesef.
Ieder zij voor zijn eigen besef ten volle overtuigd. Het lijkt er even op dat Paulus hier de moderne 'ik-vind-mentaliteit' promoot. Op de manier van: dat maak ik zelf wel uit, bemoei je er niet mee. Nou, wie dat mocht denken vergist zich. Want de verantwoordelijkheid waartoe Paulus oproept is er één in relatie met Jezus Christus.
Alles wat je doet moet je in geloof doen. Je bent verantwoording schuldig aan God. Dat werkt Paulus nu verder uit. Wat je doet moet je met overtuiging doen. Je moet persoonlijk er ten volle van overtuigd zijn tegenover God, dat goed is wat je doet. Weet waarom je iets doet en verantwoord het aan God.
The Critical Brother. (niet van de christelijke vrijheid hoor!)
Aanvaard en verdraag elkaar dus. Dat is geen theoretische zaak, maar een kwestie van liefde, van genade. Anders is het geen aanvaarden. Het is dus niet de bedoeling het elkaar op te leggen, net zo te handelen als we zelf doen: eenheidsworst in gedrag en denken is geen bijbelse opdracht. Dat elkaar opleggen zelfs onbijbels. Geen groepsdwang, want dat leidt tot een kuddementaliteit.
Op dit punt hebben we onze vrijheid nog niet altijd goed begrepen en beroven we elkaar nog wel eens van die vrijheid. Door snelle veroordelingen, door misplaatste sociale kontrole, door meewarig te doen over wat dan genoemd wordt 'ouderwetse ideeën'.
Die vrijheid betekent, dat we niet dwingend uit moeten zijn op gelijkvormigheid in christelijke levensstijl. Want het was niet Gods bedoeling, dat al zijn kinderen er hetzelfde uit zouden moeten zien of op dezelfde manier zouden moeten leven. Dan had God ons wel een lijstje achtergelaten met een zeer concrete invulling van alles. Hoeveel kinderen en hoe snel achter elkaar. Hoe om te gaan met schoolkeuze en geloof. Welk economisch systeem je als christen nog wel en welke je niet kunt steunen. Een gedetailleerde invulling van de zondag. Welk t.v. programma wel en niet, naar het strand in badpak of bikini, inenten tegen polio, meisjes en vrouwen met een broek aan in de kerk, het dorpsfeest, wat vrouwenkleding is in welke kultuur enzo. Hoeveel oogschaduw je opmag en wat te doen als je tank leeg is op zondag. Dan had God wel iets gezegd over bloemen in de kerk. Kortom: geloof en de invulling daarvan in concreet gedrag is geen massaproduct van de lopende band.
Weet je wat opvalt in de eerste verzen van Romeinen 14: in de kerk mag je tolerantie verwachten, ruimte voor meningsverschillen en open discussies in liefde en aanvaarding. Wat dat betreft is het gemakkelijker om met God te leven dan met veel van zijn volgelingen, want God is toleranter. Hij geeft meer genade en vrijheid. Dan leef je in alles uit geloof
Paulus wettigt de verschillen, maar dat wil niet zeggen, dat alles maar geoorloofd is. Wie vol is van de genade leeft er maar niet op los. Dan leef je uit geloof, door de Geest geleid. Dat is wat anders dan door mensen, ook al zijn het christenen. Paulus voert dus geen pleidooi voor vrijblijvendheid, maar met handhaving van de persoonlijke christelijke vrijheid roept hij op tot verantwoordelijkheidsbesef.
Ieder zij voor zijn eigen besef ten volle overtuigd. Het lijkt er even op dat Paulus hier de moderne 'ik-vind-mentaliteit' promoot. Op de manier van: dat maak ik zelf wel uit, bemoei je er niet mee. Nou, wie dat mocht denken vergist zich. Want de verantwoordelijkheid waartoe Paulus oproept is er één in relatie met Jezus Christus.
Alles wat je doet moet je in geloof doen. Je bent verantwoording schuldig aan God. Dat werkt Paulus nu verder uit. Wat je doet moet je met overtuiging doen. Je moet persoonlijk er ten volle van overtuigd zijn tegenover God, dat goed is wat je doet. Weet waarom je iets doet en verantwoord het aan God.
The Critical Brother. (niet van de christelijke vrijheid hoor!)
-
The Critical Brother
-
Lecram
-
Refojongere