refo schreef:Zeker, dat is de theorie. Het kan snel. Dat wordt beaamd.
Maar kom niet met het verhaal aan dat je in die ene tel Jezus zag en geloofde, terwijl je de tel ervoor nog niet aan 'je schuld ontdekt was'. Want dat gaat niet. Zegt men. Dat zakdoekjesverhaal is dan ook maar bij wijze van spreken.
Misschien juist wel:
De gedachte dat je éérst aan je schuld ontdekt moet zijn voor je verder kunt is eigenlijk een hele vreemde. Want wat is onze schuld? Tegenover wie hebben we die?
Is onze schuld niet vooral dat we God negeren, en onszelf als koning neer willen zetten, boven God en naaste?
Maar dan kunnen we alleen maar onze schuld erkennen als we tegelijkertijd beseffen dat God de hoogste eer toekomt. Wie God niet erkent, heeft geen besef van schuld. En dat besef krijgt pas diepte als je God erkent en kent. Echt kent. Ken je Hem niet, of alleen maar de feiten, dan zal je nooit beseffen dat de mens niet zomaar een god heeft laten vallen, maar dat hij God in Zijn onmetelijke liefde in de kou heeft laten staan.
Wie meent dat hij éérst zondenbesef had, en daarna is gaan geloven, die mist iets. Die heeft het alleen over ellendekennis, zondenbesef, en verloren staan voor God. Heel mooi allemaal, maar ontzettend beperkt. Want het is allemaal vanuit het 'ik' geredeneerd. De zondaar ligt verloren voor God, en dat is voor die zondaar heel erg. Maar je begint pas te begrijpen hoe erg het echt is, als je beseft (of begint te beseffen) hoe God er tegenaan kijkt dat Zijn eer gekrenkt is.
Deze vorm van zondenbesef is uitsluitend weggelegd voor mensen die iets van Gods liefde hebben gevoeld.
En daarom kan ik nog steeds niet begrijpen dat mensen die Gods liefde kennen, daardoor weten hoe zwaar hun kwaad voor God is en kennis hebben van de verlossing in Christus blijven zitten als ze door Hem aan tafel worden genodigd.
