Waar is mijn kind? Nav boek ds MA Kempeneers

[Tiberius]

Hierbij even snel de reactie van Ds Kieviet.

Mag ik het in de richting van de Gereformeerde Gemeenten vragen: ga niet bij voorbaat uit van een onschriftuurlijk verbondsoptimisme. Lees het niet waar het niet staat...
(...)
Er is nog veel van te leren...

J.M.J. Kieviet

Dat doen wij ook niet, hoor. De visie van ds. Schot, zoals verwoord in zijn eerste artikelen-serie, wordt zeker niet GerGem-breed gedragen.

[memento]

Dat beloofd wat voor het 2e artikel van ds Schot.
Zo heb ik ds Kieviet zelden gehoord...

Dat wordt een lastige voor ds. Schot, als hij hierop in wil gaan.

Hij kan natuurlijk ontkennen dat hij Boston volgt, maar dan zal ds. Kievit waarschijnlijk nog meer citaten naar boven halen waaruit blijkt dat de verbondsleer in de praktijk bij Boston toch anders functioneert dan in de GG...

Ook die opmerking over de DL vormt een probleem. Want ja, dat de afwijkende visie op de synode is besproken, zegt natuurlijk niets. Het gaat erom wat uiteindelijk de consensus was. Want anders kan je bv ook de mening van de remonstranten, die tijdens betreffende synode gesproken hebben (ook terug te vinden in de Acta, waar ds. Schot naar verwijst), aanvoeren als argument om van de DL af te mogen wijken.

Kortom, een zware dobber voor ds. Schot. Hoe gaat hij aantonen dat de verbondsleer van de GG overeenkomt met de praktijk van de Reformatie en Nadere Reformatie? Ik ben benieuwd...

[Afgewezen]

En toch, en toch, en toch...
Waar is de Bijbelse onderbouwing?

[Ariene]

Opmaaktechnisch gewijzigd door de moderator om de leesbaarheid te bevorderen.

Bedankt!
Ik had er zelf geen tijd meer voor, moest naar school.

[Tiberius]

En toch, en toch, en toch...
Waar is de Bijbelse onderbouwing?

Die is gebaseerd op de teksten die in het doopsformulier gemeld staan: Gen 17:7, Hand 2:39; Markus 10:16. En verder de verwijsteksten bij HC vr+antw 74: Jes 44:1-4; Luk 1:15.

Deze uitleg is uitgewerkt door ds. Kempeneers in het onderhavige boekje en door ds. Van Aalst in zijn boekje over het Doopformulier.

[Tiberius]

Opmaaktechnisch gewijzigd door de moderator om de leesbaarheid te bevorderen.

Bedankt!
Ik had er zelf geen tijd meer voor, moest naar school.

Ere wie ere toekomt: het was Herman.

[memento]

En toch, en toch, en toch...
Waar is de Bijbelse onderbouwing?

Die is gebaseerd op de teksten die in het doopsformulier gemeld staan: Gen 17:7, Hand 2:39; Markus 10:16. En verder de verwijsteksten bij HC vr+antw 74: Jes 44:1-4; Luk 1:15.

Deze uitleg is uitgewerkt door ds. Kempeneers in het onderhavige boekje en door ds. Van Aalst in zijn boekje over het Doopformulier.

Men leze wat dit betreft ook Calvijns commentaar op Genesis, het gedeelte waar Abraham opdracht krijgt tot de besnijdenis.

[Ariene]

Opmaaktechnisch gewijzigd door de moderator om de leesbaarheid te bevorderen.

Bedankt!
Ik had er zelf geen tijd meer voor, moest naar school.

Ere wie ere toekomt: het was Herman.

Excuus, Herman bedankt!!

[Afgewezen]

En toch, en toch, en toch...
Waar is de Bijbelse onderbouwing?

Die is gebaseerd op de teksten die in het doopsformulier gemeld staan: Gen 17:7, Hand 2:39; Markus 10:16. En verder de verwijsteksten bij HC vr+antw 74: Jes 44:1-4; Luk 1:15.

Deze uitleg is uitgewerkt door ds. Kempeneers in het onderhavige boekje en door ds. Van Aalst in zijn boekje over het Doopformulier.

Luister, ik heb geen Bijbelse onderbouwing nodig voor de gereformeerde verbondsleer (die is mij uit en te na bekend), maar wel voor de gevolgtrekking ten aanzien van de jonggestorven kinderen.

[Tiberius]

En toch, en toch, en toch...
Waar is de Bijbelse onderbouwing?

Die is gebaseerd op de teksten die in het doopsformulier gemeld staan: Gen 17:7, Hand 2:39; Markus 10:16. En verder de verwijsteksten bij HC vr+antw 74: Jes 44:1-4; Luk 1:15.

Deze uitleg is uitgewerkt door ds. Kempeneers in het onderhavige boekje en door ds. Van Aalst in zijn boekje over het Doopformulier.

Luister, ik heb geen Bijbelse onderbouwing nodig voor de gereformeerde verbondsleer (die is mij uit en te na bekend), maar wel voor de gevolgtrekking ten aanzien van de jonggestorven kinderen.

Ok, onderbouw jij dan met bijbelse argumenten de gereformeerde verbondsleer, dan toon ik met bijbelse argumenten aan dat jonge kinderen ook in dat verbond begrepen zijn.
Een plus een is altijd nog twee.

[Herman]

Luister, ik heb geen Bijbelse onderbouwing nodig voor de gereformeerde verbondsleer (die is mij uit en te na bekend), maar wel voor de gevolgtrekking ten aanzien van de jonggestorven kinderen.

Ds. Kempeneers verwijst naar 2 Samuel 12 als enige concrete voorbeeld van een jonggestorven verbondskind.

[freek]

Tjonge, dominee Kievit is niet zachtaardig dit keer!

[Auto]

Tjonge, dominee Kievit is niet zachtaardig dit keer!

Misschien dat het ook meespeelt dat in de afgelopen weken een paar keer van Ger.Gem. kansels heeft geklonken "dat die CGK'ers het verkeerd hebben met die verderfelijke 3-verbondenleer". en dan nog die stukken in De Saambiner en dan het weer moeten uitleggen aan familie leden van je. Dan kan ik goed begrijpen dat het die figuurlijk gesproken 'emmer' een keertje overloopt!

[Geka]

Tjonge, dominee Kievit is niet zachtaardig dit keer!

Misschien dat het ook meespeelt dat in de afgelopen weken een paar keer van Ger.Gem. kansels heeft geklonken "dat die CGK'ers het verkeerd hebben met die verderfelijke 3-verbondenleer". en dan nog die stukken in De Saambiner en dan het weer moeten uitleggen aan familie leden van je. Dan kan ik goed begrijpen dat het die figuurlijk gesproken 'emmer' een keertje overloopt!

En dat kan ik ook goed begrijpen. Ds. Kievit is dan weliswaar niet zachtaardig, maar hij legt wel de vinger op de zere plek. Ik kan zijn reactie heel goed begrijpen. Zo ga je inderdaad niet met een broeder om.

[Wilhelm]

Dit artikel uit 2004 , kwam ik nog tegen, een artikel voordat Ds Kempeneers concrete plannen had om een boekje te schrijven.

Een lege buik, een lege wieg.

Na een voorspoedig verlopen zwangerschap werd Marijn Kempeneers op 17 mei 1993 in het ziekenhuis geboren. "De volgende dag zouden hij en mijn vrouw naar huis gaan. Marijn begon echter te kreunen. De artsen dachten aan wat 'startproblemen'. Hij kreeg zuurstof en onderzoeken. Na een aantal uren moest hij naar een academisch kinderziekenhuis. Daar bleek dat hij een gemene ziekenhuisbacterie had opgelopen. Ze waren er te laat bij. Hij kreeg last van versteende longen en een hartstilstand. Een dag later overleed hij."

Auteur: Gijsbert Wolvers


Het verdriet was groot. "We waren ontzettend geschokt", vertelt vader ds. M. A. Kempeneers uit Elburg. "Het kwam zo onverwachts. Marijn zag er gezond uit. Hij was een mooi ventje, stevig, een kopje met zwart haar. Ik ben er zelf de hele tijd bijgebleven, maar had niet verwacht dat het zou aflopen. Dan komt het verdriet om je kind, vlees en bloed van jezelf. Mijn vrouw had tijdens de zwangerschap vanzelf meer contact met Marijn gehad. Nu was er een lege buik en een lege wieg. Dat is erg ingrijpend. Het is een van de meest schokkende gebeurtenissen uit ons leven."

Naast het enorme verdriet vroegen Kempeneers en zijn vrouw, A. J. Kempeneers-de Jong, zich af waar hun Marijn nu was. "Want, wie zal een reine geven uit een onreine? We hoorden er tegenstrijdige meningen over. Er wordt in de gereformeerde gezindte zo verschillend gedacht over het zielenheil van jonggestorvenen. Er bleven vragen hangen."

Droeve jaren

Het waren droeve jaren voor Kempeneers en zijn vrouw. Drie jaar eerder had de toenmalige inwoner van Nieuwe-Tonge zijn broer verloren door een explosie tijdens het werk. Het oudste kind, Corné, had in '92 op anderhalfjarige leeftijd een hersenvliesontsteking gekregen, waardoor hij verstandelijk gehandicapt raakte. En een paar weken voor het overlijden van Marijn stierf een 29-jarige zwager.

"We kregen toen onder meer te horen: Voor jouw ouders is het nog moeilijker. Jullie kind was maar één dag oud. Het is vaak zo: hoe jonger het kind was, hoe eenzamer de ouders staan. De buitenwereld had namelijk nog geen contact met de baby. Mensen mogen het leed van de een en de ander echter niet tegenover elkaar zetten, maar moeten dat naast elkaar laten staan." De foto van Marijn en Kempeneers' broer staan op een tafeltje in de woonkamer.

In deze moeilijke jaren werd voor Kempeneers "de weg naar Gods genadetroon geopend." Daarbij kreeg hij een roeping tot het predikambt, waar hij na langdurige weerstand aan moest toegeven. "Ik heb er drie jaar alles aan gedaan om de preekstoel uit mijn hart te krijgen, maar het werd als een brandend vuur in mij." In 1997 werd hij toegelaten tot de opleiding aan de Theologische Universiteit van de Christelijke Gereformeerde Kerken in Apeldoorn.

Tijdens zijn studie hield Kempeneers zich jarenlang diepgaand bezig met de vraag of en waarom gelovige ouders van jonggestorven kinderen hoop mogen hebben op hun zaligheid. Het resulteerde in een gedegen doctoraalscriptie, getiteld: "Als een kind sterft. Een onderzoek naar de pastorale zorg rond het sterven van jonge kinderen". Op de voorkant staat de babyfoto van Marijn.

Verbondskinderen

"Er zijn drie lijnen in de Reformatie", legt ds. Kempeneers uit. "Onder anderen Zwingli, John Newton en Spurgeon stelden dat alle jonggestorven onmondige kinderen zalig worden, ook heidenkinderen."

De grootste groep -"ik vermoed 80 procent van de oudvaders"- leert dat alleen, maar dan ook álle verbondskinderen zalig worden omdat zij de belofte van het eeuwige leven hebben toegezegd gekregen. "Dat is de lijn van Calvijn, die is voorgezet door onder meer de meerderheid van de Dordtse synode, John Owen, Matthew Henry en Wilhelmus à Brakel."

De derde lijn is dat alleen uitverkoren kinderen zalig worden. "Die vind je onder anderen terug bij Beza, Comrie en Smytegelt. Dan wordt onomwonden gezegd dat er ook onmondige verbondskinderen verloren zijn gegaan. Hun doop en de daarin verzegelde beloften zouden hen niet kunnen baten. Die zijn immers alleen voor de uitverkoren baby's. Laten we ter weerlegging daarvan echter bijvoorbeeld het Besluit op de Dordtse Leerregels maar eens nalezen. Deze opvatting wordt daarin krachtig weersproken. Toch vrees ik dat de meerderheid van de rechterflank van de gereformeerde gezindte bewust of onbewust van deze visie uitgaat."

Geen troost

Het gevolg hiervan is dat ouders van jonggestorven verbondskinderen geen troost kunnen vinden in de bijbelteksten over het verbond. "Waar put je dan troost uit? Uit wat Gods volk erover zegt. Dat is de norm geworden. Misschien zal men dat ontkennen, maar zo functioneert het wel. Niet het Woord, maar het toegepaste Woord is bepalend.

Ik kan alles zomaar niet overnemen, zeker niet als mensen ineens, zonder dat er bijvoorbeeld een gebedsworsteling aan vooraf is gegaan, een tekst zeggen te hebben gekregen. Die mensen hebben vaak voor alles een tekst. Dat zijn doperse trekjes. Ook hoorde ik van mensen voor wie bijvoorbeeld de weersomstandigheden tijdens de begrafenis bepalend waren, of die stemmen, dromen en visioenen voor Gods werk houden."

Het "krijgen van bijbelteksten" leidt vaak ook tot verkeerde conclusies. "In een bevindelijke gemeente overleden in korte tijd twee jonge kinderen. Voor het ene had de predikant een tekst, voor het andere niet. Dat legden die ouders uit alsof hun kind verloren was, hoewel de predikant dat niet bedoelde. Ik ken veel ouders van wie het verdriet hierdoor onnoemelijk is verzwaard."

Zekerheid

Ds. Kempeneers zoekt de grond van de zaligheid voor onmondig jonggestorvenen liever in de Bijbel en de belijdenisgeschriften. "Die spreken niet over Gods beloften als voorzeggingen, maar als toezeggingen. Die vragen om toe-eigening. Dat gebeurt door wedergeboorte en geloof. Jonggestorven kinderen konden de belofte niet verwerpen of aannemen. Zij konden ook geen kenmerken van geloof en bekering vertonen. Opvallend is dat de Dordtse Leerregels in dit verband niet over het kind spreken, maar over het verbond en over godzalige ouders. Vanuit die verbondsbeschouwing zeg ik met Brakel dat alle jonggestorven kinderen in het verbond zalig zijn."

De visie op het verbond en de vraag voor wie de verbondsbeloften zijn bestemd, zijn hier doorslaggevend, beklemtoont de Elburgse predikant. "Persoonlijk voel ik mij het best thuis bij het standpunt van prof. Wisse, die over de verbonden heeft gezegd: "Het zijn er twee en het zijn er drie, het zijn er drie en het zijn er twee." Dat lijkt een middenweg, maar die voorkomt een radicalisering van een verbondsvisie. Die visie laat de spanning tussen verkiezing en verantwoordelijkheid staan én kan met Wilhelmus à Brakel zeggen dat alle jonggestorven verbondskinderen zalig zijn, uit kracht van de hun toegezegde zaligheid."

Niet meer volgens Calvijn

Het probleem is volgens de predikant echter dat velen in de gereformeerde gezindte niet meer in de gereformeerde lijn van Calvijn staan als het gaat om de vraag of baby's verloren kunnen gaan. "Waarom zouden we de Heere van iets verdenken als Hij er Zelf niet over spreekt? De Schrift zegt nergens expliciet dat er kinderen verloren zijn gegaan, wel dat ze vanwege de erfzonde strafwaardig zijn. De Schrift laat zien dat kinderen anders worden beoordeeld dan volwassenen. De veroordeling is naar de werken. Baby's hebben geen werken, zoals volwassenen. Maar mijn overtuiging is dat het verbond met betrekking tot de jonggestorven verbondskinderen de erfzonde overstijgt."

De theoloog vindt deze lijn terug in de Dordtse Leerregels, hoofdstuk 1 paragraaf 17. "Polyander gebruikt daar twee termen. Als hij schrijft dat de "kinderen der gelovigen" heilig zijn, dat bedoelt hij dat de kinderen van het kerkvolk zijn afgezonderd van de wereld. Zij behoren bij het volk van God. Daar is zegen aan verbonden. Dat betekent dat ook onbekeerde kerkmensen mogen hopen dat hun jonggestorven kind niet in de hel is. Dat is echter wat anders dan de christelijke hoop. Alleen "godzalige ouders" verstaan door genade wat het betekent dat hun kind bij God is. Daarom kan de troost van de redding van de jonggestorvenen alleen worden verkregen door het waarachtige geloof."

Geen angel meer

Ds. Kempeneers zet met enige regelmaat de klassiek-gereformeerde lijn tijdens lezingen uiteen, voor een jeugdvereniging, een VBOK-werkgroep of een SRB-avond. Hij krijgt daar veel reacties op. "Uit die vragen ontstaan soms briefwisselingen. Mensen vragen me wel eens of ik niet een boekje over dit onderwerp zou moeten schrijven. Ach, ik weet het niet. Het verschijnsel van het sterven van baby's neemt af. En er is nog nooit een uitgever naar me toe gekomen met zo'n verzoek. Persoonlijk zie ik wel een leemte. Over de rouwverwerking is er genoeg voorhanden, maar een gedegen theologische doordenking ontbreekt."

Op bepaalde momenten denkt ds. Kempeneers sterk terug aan Marijn. "Het ontroert met name als we een kind zien dat sterk op Marijn lijkt. En elke keer als ik een baby hoor huilen, bijvoorbeeld bij de doop, denk ik aan Marijn. De momenten dat hij huilde staan in mijn geheugen gegrift. Maar de angel is eruit. Mijn vrouw en ik mogen troost putten uit de verbondsbeloften, die volgens Zondag 27 ook aan de kinderen der gemeente worden toegezegd. Dat is voor ons een machtige pleitgrond. Daardoor hoeven wij niet te twijfelen."

http://archief.refdag.nl/toonartikel.cg ... tPar=-pdat