Molenaar schreef:Dit is inderdaad een antwoord op mijn vraag over deze tekst. Iemand attendeerde me er eens op dat we ons niet zo zeer hebben te houden aan de wetten van Mozes, maar veel meer aan de 'wet van Christus'. Deze wet reikt veel verder dan de tien geboden.
De wet van Christus
Naast de oudtestamentische wet is er ook de "wet van Christus", die een uitdrukking is van Gods universele wet voor gelovigen onder het nieuwe verbond. Terwijl de oudtestamentische wet nauwkeurig is beschreven, krijgen we in het Nieuwe Testament geen omvangrijke geschreven wet, maar ... een Persoon: Jezus, die de vervulling van de wet was. Hij was het levende voorbeeld van hoe een mens de universele wet van God kan vervullen en daarin beelddrager van zijn Schepper kan zijn.
Jezus gaf aan wat de kern is van de wet van God in nieuwtestamentische zin. Laten we het maar de grondwet van het Nieuwe Testament noemen:
"...Hoor, Israël, de Here, onze God, de Here is één, en gij zult de Here, uw God, liefhebben uit geheel uw hart en uit geheel uw ziel en uit geheel uw verstand en uit geheel uw kracht. Het tweede is dit: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf..." (Marcus 12:29-31)
Jezus gaf hiermee heel duidelijk aan dat het God niet ging om het slaafse gehoorzamen van allerlei regels, maar om het VAN HARTE leven volgens Gods norm om Hem ermee te eren. De Joodse schriftgeleerde, tegen wie Jezus deze woorden uitsprak, beaamde dat Jezus een goede samenvatting van de oudtestamentische wet had gegeven (Marcus 12:32-33). Zo zien we hoe nauw de grondwet van het Nieuwe Testament verbonden is met die van het Oude Testament (Mat.22:40). In de bergrede (Mat.5-7) en in vele andere bijbelgedeelten zien we hoe Jezus en de verschillende bijbelschrijvers allerlei uitwerkingen van deze grondwet hebben gegeven.
Molenaar,
Toch zie ik hier enkele misverstanden.
- Het 'Hoor Israël' (en wat volgt) is evengoed de wet van het OT.
- De hoofdsom van de wet die Christus geleerd heeft, is de hoofdsom van de 10 geboden. Het waar, we moeten de 10 geboden dan wel in een geestelijke zin lezen. Dat is: in een uitgebreide zin waarbij het niet gaat om de letterlijke betekenis alleen, maar alles wat dieperliggend en geestelijk nodig is tot vervulling van het gebod. Vatten we de 10 geboden zo op (en zo moeten we dat naar mijn overtuiging doen), dan zijn de 10 geboden hetzelfde als de wet der liefde tot God en de naaste. In dat opzicht is er géén verschil tussen het Oude en het Nieuwe Testament.
- Maar deze wet, en ook de wet der liefde die Christus gepredikt heeft, is NIET de wet die WIJZELF kunnen volbrengen. De teksten die je eerder noemde leert ons dat alleen Christus de wet vervuld heeft en dat de gelovige vrij is van de wet, zowel van de eis tot zaligheid, als van de veroordeling door de wet. Omdat Christus de wet vervuld heeft en de straf en vloek van die wet heeft gedragen.
- Wel is deze wet, de wet van Christus zoals je hem noemt, een regel en voorbeeld voor de gelovigen. Maar zoals ik zei, is dat in wezen niet anders dan de wet der 10 geboden. Daarom noemt b.v. ook de Heidelbergse catechismus 1x de hoofdsom die Christus gaf (aan het begin van de Heidelbergse Catechismus) en later de wet der 10 geboden. Ook om aan te geven dat het één en hetzelfde is, MITS we de wet in zijn geestelijke betekenis verstaan.
- De tegenstelling tussen Oude en Nieuwe Testament moeten we op déze manier dan ook niet maken naar mijn overtuiging. Sinds de zondeval geldt dat geen mens de wet houden kan en alleen in Christus zalig kan worden.
) dat deze ouderwets en daardoor voor mij op een wat onbegrijpelijke wijze zijn geschreven.
