Homoseksualiteit in Bijbels licht

[gravo]

De Bijbel moet op onderdelen in zijn tijd en context worden verstaan. Wij mogen andere opvattingen hebben, dan de bijbelschrijvers. Want deze schrijvers hadden net zo min een één-op-één contact met God, als wij dat hebben.gravo

Ik ben bang dat je je hierin een beetje heel erg vergist gravo. Zeer gevaarlijk om zulke uitspraken te doen. Je begeeft je hiermee op erg glad ijs. Wie gaat er bepalen op welke onderdelen wij anders mogen denken dan de bijbelschrijvers? Ons verstand, onze cultuur? Wat en wankele basis. Nee, Gods woorden zijn onveranderlijk, eeuwig en universeel.

De bijbel is geschreven dmv inspiratie gegeven door de Heilige Geest.
In andere woorden: de bijbel is het Woord van God.
Het is hetzelfde gisteren, vandaag en morgen. Het verandert niet, nooit en nimmer.
Het is geschreven voor gisteren, vandaag en morgen.
Er kan niet aan veranderd of toegevoegd worden.
"Tijd en context" zijn excuses om het Woord van God proberen te veranderen.

Mijns inziens lopen we in de verre uitlopers van de gereformeerde traditie het gevaar, dat de visie op de Schrift te absoluut wordt. In tegenstelling tot de islamitische visie, belijden wij niet, dat de Bijbel rechtstreeks uit de hemel is gekomen en dat elke letter, elk woord van de bijbelschrijvers een kopie is van een hemelse originele versie. De Bijbel is geschreven door mensen die zijn geinspireerd. De verbinding ligt dus niet zozeer tussen God en boek, maar de verbinding ligt tussen Geest van God en de mens. Dat is de inhoud van wat we geinspireerd noemen. Wanneer de schrijver zich zet aan een lied, een psalm, een historie, een preek, een verhaal of een brief, dan schrijft daar een mens. Geen engel en ook God zelf niet. Het geschrevene draagt alle kenmerken van die mens. Dat kan soms een mens zijn, die heel anders denkt dan een andere mens. Vergelijk de temperamenten van de evangelisten. Maar mensen kunnen ook zeer origineel zijn. Paulus werkt een geloofsleer uit, die uniek is en die hele andere accenten legt dan bijvoorbeeld Johannes of Jacobus. Met andere woorden: wanneer we de Bijbel Gods Woord noemen moeten wij dit gebruik van het Woord niet vereenzelvigen met de enige echte openbaring van het Woord Gods, nl. Jezus Christus. De Bijbel is niet de Christus, alhoewel ze beiden het Woord van God genoemd worden. Johannes zegt: het Woord is vlees geworden. In Hem woont de volheid van God lichamelijk. Ook hier weer de verbinding die gemaakt wordt tussen de Geest van God (denk aan de doop in de Jordaan) en de mens Jezus. Daar vindt de openbaring, de inspiratie plaats. Het Woord wordt geen Boek, zoals van de Quran gedacht wordt, het Woord is vlees geworden. Op Jezus daalt de Geest neer. Dat is de meest gezaghebbende inspiratie. Met Pinksteren wordt de Geest op allen uitgestort. En ook daarmee wordt duidelijk, dat we de inspiratie niet te exclusief bij de bijbelschrijvers moeten leggen. Zij staan in de lijn van Christus - apostelen - gelovigen.

Het is toch vrij fundamenteel, dat we dit onderscheid goed proeven. Dat betekent niet, dat we de Bijbel niet meer als gezaghebbend mogen zien of dat we het niet meer de Heilige Schrift mogen noemen, maar het betekent wel, dat ik niet noodzakelijkerwijs dezelfde opvatting of mening behoef te hebben als de verschillende bijbelschrijvers. Ik denk anders over slavernij als Paulus. Ik neem het Paulus niet kwalijk, dat hij net als iedereen indertijd de slavernij een gewoon maatschappelijk fenomeen vond, waarin hij in zijn theologie verder geen aandacht geeft, maar ik denk er nu wel anders over. En dat geldt ook ten aanzien van bijvoorbeeld de plaats van de vrouw. Ik zie die ruimer als al de NT-schrijvers. Daarmee verkwansel ik de betekenis van de geinspireerde Schrift niet, maar neem ik wel de ruimte om in mijn eigen tijd en context verantwoordelijkheid te nemen vanuit mijn eigen geweten. De een acht wel alle dagen gelijk, de ander gedenkt de sabbatdag. De een eet wel vlees, de ander niet. De een houdt vast aan de besnijdenis, de ander niet. Het zijn allemaal verschillen van mening, waarmee de bijbelschrijvers zelf ook moesten leren leven.
Als het over homosexualiteit gaat is het wat mij betreft idem dito. Mijn tijd en context vraagt om een andere afweging, dan die van het NT. Dan kunnen er ook andere conclusies vallen, zelfs conclusies, die Paulus bijvoorbeeld mij niet na zou zeggen. Maar Paulus is God niet. Ik ook niet. Paulus was wel geinspireerd. Bij alles wat hij deed, zei en schreef wist hij zich door de Geest gedreven. Maar daarmee leverde hij geen hemelse tekst.

Maakt dit het niet heel moeilijk? Inderdaad, maar wie denkt nou dat de toepassing van de Bijbel op het eigen leven een gemakkelijke zaak is?

Vasten jullie? Drijven jullie demonen uit? Worden jullie vervuld met de Heilige Geest en spreken jullie in tongen? Laten jullie ouderlingen komen zodat (!) het gelovige gebed de zieken zal genezen? En zo niet hoe passen jullie deze geinspireerde woorden dan op jezelf toe. Wees eerlijk en zeg toch gewoon, dat jullie argument er ook een is van tijd en context. Toen wel, maar nu niet meer.
Net zoals Paulus dat ook deed toen hij een groot deel van de Oud-Israelitische wetten voor de heidenen afschafte. Over sommige zaken, die eerst eeuwige geboden of verboden van God leken te zijn is in de Bijbel zelf op een gegeven moment verandering gekomen. Dan kan dat na 2000 jaar misschien ook wel eens het geval zijn. Op dit moment zie ik geen bezwaar om twee mensen van gelijk geslacht met elkaar op basis van liefde te laten omgaan. En daar zijn heus bijbelse lijnen te trekken.
Een relatie is niet alleen maar sex, sex, sex. Die bacchanalen van homo-sex en walgelijke uitspattingen waren juist de achtergrond voor bijbelschrijvers uit OT en NT om er tegen te keer te gaan. Maar daar gaat het hier niet om! Ik heb het hier gewoon over twee mannen of twee vrouwen, die samenleven en intiem zijn, omdat ze van elkaar houden. wat Pualus betreft werd er maar niet meer getrouwd. Bij alles proef je, dat hij het als een noodzakelijk kwaad ziet (het is beter te trouwen, dan te branden (= slaaf worden van de hunkering naar sex)). Ik ben het met Paulus niet eens op dit punt. Het huwelijk zou als zegen moeten worden gezien, waarin mensen tot hun recht komen, bemind kunnen worden en zo een teken kunnen zijn van Christus en Zijn Bruid. Sorry, Paulus.

gravo

[Mister]

@ Gravo: Lees ik het nu goed dat jij het hebben en onderhouden van een homoseksuele relatie normaal vindt in het licht van Gods Woord?

[gravo]

@ Gravo: Lees ik het nu goed dat jij het hebben en onderhouden van een homoseksuele relatie normaal vindt in het licht van Gods Woord?

Dag Mister,

Ik denk, dat een homoseksuele relatie niet normaal is. Dat wil zeggen: de gewone gang van zaken is dat er een aantrekkingskracht is tussen man en vrouw. Daar vindt normaal gesproken ook de seksualiteit tussen mensen plaats. Maar er zijn uitzonderingen. Daar wordt volgens mij, maar ik heb geen ervaring, door homo's zelf ook zo over gedacht. Het kost moeite en verwerkingstijd om toe te geven, dat men geen aantrekkingskracht voelt voor de andere sexe. Er zijn namelijk nogal onnatuurlijke consequenties aan verbonden: als men geen vrouw zal beminnen, voelt dat denk ik in eerste instantie als een handicap. Het gaat ook om het ophouden van een generatie, gesteld dat er geen kinderen meer komen. Dat is voor mensen zelf, maar zeker voor ouders een bittere pil. Daarbij komt ook nog eens, dat vooral christelijke jongeren weinig mogelijkheden hebben om snel en in de eigen omgeving lotgenoten te vinden, die de vragen kunnen beantwoorden, die naar boven komen. Men kan in een sociaal isolement komen door ofwel zelf te ontkennen, dat men homofiele gevoelens heeft, danwel uitgesloten te worden door mensen, die heel gewoon, bijna zonder er bij na te denken seksueel volwassen worden, trouwen, kinderen krijgen enz.

Het is dus niet zo maar wat. En het is inderdaad buiten het normale patroon. Het komt echter toch zo vaak voor, dat ook de christelijke gemeente deze mensen moet willen kennen en als zodanig zal moeten accepteren.

Ik weet, dat er ook een homoseksualiteit bestaat, die als het ware voortgebracht wordt uit een cultureel modeverschijnsel. Men is dan in wezen niet homofiel, maar men laat zich prikkelen en uitdagen door een homoseksuele cultuur of scene en gebruikt de homoseksuele praktijk als een genotsmiddel, zoals men drugs of drank kan gebruiken. Zo kan men zelfs verslaafd raken aan sex met iemand van gelijk geslacht onder invloed van deze culturele dwang. Ook is het mogelijk, dat men in uitzonderlijke gevallen (het is bekend uit gevangenissen en militaire structuren) bij gebrek aan bevrediging van de seksuele verlangens, als mannen sex met elkaar heeft. Deze vormen van homosex beschouw ik als vermijdbaar en verkeerd.

Er is echter onmiskenbaar een geaardheid, die aan een mens gebonden kan zijn en die weliswaar afwijkt van het gewone patroon, maar toch in zichzelf geen perversie, genotzucht of vlucht uit een frustrerende werkelijkheid hoeft te zijn. Over de homoseksualiteit van deze mensen wil ik het graag hebben.
Mijns inziens is er een homoseksuele relatie mogelijk, die in uitwerking en structuur vergelijkbaar is met een gemiddeld huwelijk. Daarbij gaat het om vriendschap, liefde, trouw en bereidwilligheid jegens een ander en ja, daarin gaat het ook om de gezonde bevrediging van seksuele verlangens. Seksualiteit is een gewoon menselijk verschijnsel, dat zich in gewone doen uit in een bijzondere opgewondenheid ten aanzien van de partner en die leidt tot een zeer innige gemeenschap: de seksuele daad. In gewone doen heeft dit betrekking op voortplanting. Maar er is altijd meer sex, dan voortplanting, meer zaad dam kinderen. Dat is een normale kwistigheid van de natuur.

Binnen het raam van wat de Bijbel ons leert aan voorwaarden voor een huwelijk, zie ik ook de mogelijkheid van het samenleven van man en man of vrouw en vrouw. Altijd blijft daarbij het ongewone staan. Zo'n relatie heeft om die reden ook iets verdrietigs. Een man wordt aangevuld door een vrouw, een vrouw door een man. Dat wordt dan gemist. Ik vind het woord huwelijk om die reden dan ook niet op z'n plaats. Maar een mens heeft liefde nodig. En de liefde bedekt alle dingen.

Zo kijk ik er tegen aan. Ik kies hier voor een pastoraal, menselijk standpunt, dat inderdaad alleen in onze tijd mogelijk geworden is. Maar ik acht het, met alle pijn en moeite, die er bij partners en omgeving misschien mee gepaard gaat, toch verdedigbaar. Een homoseksuele relatie is geen synoniem voor uitspattingen, hoewel de gay-scene ons iets anders lijkt voor te schotelen. In die hoek loeren dan ook de gevaren voor homoseksuelen. Is er echter sprake van liefde en trouw, dan zou ik geen betere plek weten voor deze mensen dan in de christelijke gemeente, zodat ze niet worden heengezonden en in het totaal verdorven sex-circuit belanden, waar wij homoseksualiteit zo vaak mee associeren.

gravo

[jvdg]

Dus de conclusie van Mister was dan toch juist.

De onbijbelse lust van mensen wordt door gravo goedgepraat op basis van menselijke argumenten, daar waar de Bijbel heel duidelijk oordeelt en zich uitspreekt over (practische) homosexuele relaties.

Jammer, gravo, ik zou zo graag jouw argumentatie bevestigd gezien hebben vanuit de Bijbel.

[Tiberius]

Binnen het raam van wat de Bijbel ons leert aan voorwaarden voor een huwelijk, zie ik ook de mogelijkheid van het samenleven van man en man of vrouw en vrouw. Altijd blijft daarbij het ongewone staan. Zo'n relatie heeft om die reden ook iets verdrietigs. Een man wordt aangevuld door een vrouw, een vrouw door een man. Dat wordt dan gemist. Ik vind het woord huwelijk om die reden dan ook niet op z'n plaats. Maar een mens heeft liefde nodig. En de liefde bedekt alle dingen.

Je laat de Bijbel nu wel buikspreken, Gravo.
Zowel het Oude als in het Nieuwe Testament keuren de homosexualiteit af. Op diverse plaatsen wordt het een schandelijkheid genoemd.

Wat de tekst "de liefde bedekt alle dingen" betreft: in de eerste plaats gebruik je het woord liefde op dezelfde wijze als in het moderne spraakgebruik, wat niets met de liefde die in 1 Korinthe 13 genoemd wordt, te maken heeft. In dit hoofdstuk gaat het namelijk over de liefde van en tot God.
Verder slaat het bedekken op de zondaar, niet op de zonde of zondige begeerte. Lees maar een enkel vers terug: "Zij verblijdt zich niet in de ongerechtigheid".
En nog een vers terug: "De liefde zoekt zichzelf niet". En dat is nu juist datgene wat bij het uitleven in homoseksualiteit gebeurt: Gods instelling (van het huwelijk) opzij zetten en je eigen lusten volgen.

[gravo]

Dus de conclusie van Mister was dan toch juist.

De onbijbelse lust van mensen wordt door gravo goedgepraat op basis van menselijke argumenten, daar waar de Bijbel heel duidelijk oordeelt en zich uitspreekt over (practische) homosexuele relaties.

Jammer, gravo, ik zou zo graag jouw argumentatie bevestigd gezien hebben vanuit de Bijbel.

Waarom wordt er, als het over homoseksuele relaties gaat, steevast over lust gesproken, terwijl dat nooit de eerste gedachte is bij heteroseksuele relaties? Let wel: het huwelijk is mede belangrijk om seksuele verlangens, prikkels en daarmee ook lust te reguleren. Is dat dan "bijbelse lust"?

Ten tweede: de Bijbel spreekt niet over homoseksuele relaties. wel wordt de schandelijkheid, die mannen met mannen bedrijven aan de kaak gesteld. Maar net zoals er onderscheid gemaakt moet worden tussen een schandelijke omgang tussen man en vrouw (de Bijbel wijst hoererij ook af en in het verlengde daarvan natuurlijk de hele uitbuiting en geilheid van de sexindustrie), en een normale seksuele relatie, waarin liefde, lichamelijke aantrekkingskracht, affectie en trouw een rol spelen, zo kan ook voor het samenleven van mensen van gelijk geslacht een goede en een verkeerde manier worden onderscheiden.

Mijn argumentatie vind je inderdaad niet in de Bijbel. Het komt voor uit een synthese van bijbelse noties, waarbij de aanwezigheid van trouw (geen overspel), een ordelijk leven, liefde en een wederzijdse hulpvaarigheid zo'n relatie mogelijk maken. Zoals gezegd, het is niet de normale gang van zaken, er wordt iets fundamenteels van de scheppingsorde gemist, maar homofiele mensen mogen om die reden niet gedwongen worden tot a-seksualiteit of tot uit de gemeenschap gestoten worden.
Als er in de Bijbel ergens zou worden opgeroepen om deze mensen toch te veroordelen en te straffen, dat zou ik het daar niet mee eens zijn. Net zoals ik een beetje weggeroeid ben van het stenigen van mensen.

Ja, dus, wat mij betreft tegen samenleven van homoseksuelen. Wel onder de normale voorwaarde van monogamie, trouw en een gereguleerde seksualiteit, waar de Bijbel ook over spreekt. Voor mij is homoseksualiteit geen synoniem voor uitspattingen en schandelijkheid, daar zit 'm de kneep.

Ik weet best, dat ik in de gereformeerde gezindte daarmee een erg progressief standpunt verwoord. Zo zij het dan maar.

gravo

[gravo]

Binnen het raam van wat de Bijbel ons leert aan voorwaarden voor een huwelijk, zie ik ook de mogelijkheid van het samenleven van man en man of vrouw en vrouw. Altijd blijft daarbij het ongewone staan. Zo'n relatie heeft om die reden ook iets verdrietigs. Een man wordt aangevuld door een vrouw, een vrouw door een man. Dat wordt dan gemist. Ik vind het woord huwelijk om die reden dan ook niet op z'n plaats. Maar een mens heeft liefde nodig. En de liefde bedekt alle dingen.

Je laat de Bijbel nu wel buikspreken, Gravo.
Zowel het Oude als in het Nieuwe Testament keuren de homosexualiteit af. Op diverse plaatsen wordt het een schandelijkheid genoemd.

Wat de tekst "de liefde bedekt alle dingen" betreft: in de eerste plaats gebruik je het woord liefde op dezelfde wijze als in het moderne spraakgebruik, wat niets met de liefde die in 1 Korinthe 13 genoemd wordt, te maken heeft. In dit hoofdstuk gaat het namelijk over de liefde van en tot God.
Verder slaat het bedekken op de zondaar, niet op de zonde of zondige begeerte. Lees maar een enkel vers terug: "Zij verblijdt zich niet in de ongerechtigheid".
En nog een vers terug: "De liefde zoekt zichzelf niet". En dat is nu juist datgene wat bij het uitleven in homoseksualiteit gebeurt: Gods instelling (van het huwelijk) opzij zetten en je eigen lusten volgen.

Wat dat laatste betreft: homoseksualiteit is niet hetzelfde als het huwelijk opzij zetten. dat impliceert namelijk een keuze, die er niet is. Iemand met een homofiele geaardheid heeft een aan zijn of haar persoon gebonden geaardheid. Het zou flauw zijn om te zeggen: zo iemand is zo geschapen. Maar ik wil wel zeggen: het past in de categorie persoonlijkheid, psychische en lichamelijke kenmerken. Niet te vergelijken met een ziekte, wel met diversiteit van karakter en aanleg. Het zal niet veranderen.

Inderdaad staat het opgespannen voet met het huwelijk, de man-vrouw verbinding, die het leven voortbrengt, de driften reguleert en in alle menselijke generaties altijd zal blijven bestaan.

Maar te ontkennen, dat het bij mensen soms ook anders ligt, leidt tot het negeren van belangrijke vragen. Moeten wij homofiele mensen seksualiteit ontzeggen? Weten we wel wat seksuele frustraties teweeg kunnen brengen? Is het misschien een gewenste situatie, dat we alle homofielen het liefst als promiscue viezerikken zien, die hun lust dan maar in de obscure gay-scene moeten bevredigen en verlagen we ze dan niet tot lepra-lijders, die de toorn van God en van ons allen verdienen? Zit er misschien ook nog achter dat sex sowieso slecht is?

De discussie komt nog maar pas op gang in de gereformeerde gezindte, denk ik. Dus voorlopig staat het iedereen kennelijk vrij om geen onderscheid te maken en homoseksuelen massaal te veroordelen.
Maar er is veel aan het verschuiven in christelijke kring. Denk aan wat er in de politiek gebeurt bij CU en SGP. Uiteindelijk zal er ook in behoudende kring een praktische oplossing moeten komen voor de aanwezigheid van homoseksualiteit in eigen kring.

Mijn oplossing zou zijn: samenleven van mensen van gelijk geslacht is mogelijk (ook sex, dus). Wel zullen we dit altijd als een incomplete relatie moeten zien. Dat God de mens als man en vrouw schiep, betekent toch dat er wat gemist wordt in deze relatie. We zullen het daarom ook geen huwelijk moeten noemen. Tevens wordt van het samenleven van mensen van gelijk geslacht dezelfde eerbaarheid, trouw, monogamie en omgang gevraagd, die wij vragen van getrouwde stellen. Geen overspel, geen (seksueel) geweld, een ordelijk leven.

Overigens, deze gedachten zijn in christelijke kring natuurlijk al wel verder uitgewerkt. Zo zijn er bij de "lichte bonders", maar via Ouweneel dus ook bij de evangelicalen voorbeelden te vinden van mensen, die serieus nadenken over deze vragen en dan met praktische oplossingen komen, die inderdaad niet rechtstreeks uit de Bijbel te halen zijn, maar die wel, vanwege de verantwoordelijkheid die wij hebben voor deze tijd, gevonden moeten worden.

gravo

[Grace]

Mijn oplossing zou zijn: samenleven van mensen van gelijk geslacht is mogelijk (ook sex, dus). Wel zullen we dit altijd als een incomplete relatie moeten zien. Dat God de mens als man en vrouw schiep, betekent toch dat er wat gemist wordt in deze relatie. We zullen het daarom ook geen huwelijk moeten noemen. Tevens wordt van het samenleven van mensen van gelijk geslacht dezelfde eerbaarheid, trouw, monogamie en omgang gevraagd, die wij vragen van getrouwde stellen. Geen overspel, geen (seksueel) geweld, een ordelijk leven.

Overigens, deze gedachten zijn in christelijke kring natuurlijk al wel verder uitgewerkt. Zo zijn er bij de "lichte bonders", maar via Ouweneel dus ook bij de evangelicalen voorbeelden te vinden van mensen, die serieus nadenken over deze vragen en dan met praktische oplossingen komen, die inderdaad niet rechtstreeks uit de Bijbel te halen zijn, maar die wel, vanwege de verantwoordelijkheid die wij hebben voor deze tijd, gevonden moeten worden.

gravo

Hoewel ik het op grond van Gods Woord ook niet met Ouweneel eens ben op dit punt, ga jij nog wel een stap verder Gravo. Je gaat compleet tegen Gods Woord in. Onvoorstelbaar... Daarnaast zijn er zeer veel bijbelgetrouwe evangelischen die gelukkig sterk vast houden aan de bijbelse lijn. Je bent volslagen je koers kwijt heb ik het idee.
Nog nooit is er wetenschappelijk bewezen dat homosexuele gevoelens genetisch bepaald zijn.
Homosexualiteit is een afschuwelijke zonde en een enorme ongezonde gerichtheid wat openlijk plaats krijgt in een samenleving die door God aan zichzelf overgelaten wordt(Rom.2). Zelfs het Romeinse Rijk is er door gevallen. Het enige wat nodig is: bekering in het denken(Rom.12:2).

(ik zeg niet dat we geen aandacht en betrokkenheid moeten hebben voor mensen die worstelen met deze aangeleerde gerichtheid, maar dat is wat anders dan de homosexuele praxis accepteren en goedpraten).

Grace

[mayflower]

Homosexualiteit is een afschuwelijke zonde en een enorme ongezonde gerichtheid wat openlijk plaats krijgt in een samenleving die door God aan zichzelf overgelaten wordt(Rom.2). Zelfs het Romeinse Rijk is er door gevallen. Het enige wat nodig is: bekering in het denken(Rom.12:2).

Grace

Mee eens, maar waarrom wordt homoseksulaiteit altijd zo benadruk, terwijl seksualiteit tussen twee ongehuwde stellen net zo verschrikkelijk is, en de toleratie en begrip voor het samenwonen van twee ongehuwde stellen.

[Gian]

Moeten wij pedofiele mensen seksualiteit ontzeggen? Weten we wel wat seksuele frustraties teweeg kunnen brengen? Is het misschien een gewenste situatie, dat we alle pedofiele het liefst als promiscue viezerikken zien,
gravo

Het dikgedrukte woord heb ik veranderd.
Ik ben benieuwd wat Gravo ervan vind.

Overigens meen ik dat Gravo het antwoord hier zelf wel op weet.
Hoe moeilijk het ook kan zijn, met al onze zondige neigingen is er een weg voor Gods kind. Een weg waarin de opstandingskracht van Christus ons bewaart voor zonden, mits we in Hem blijven.
Dan zal Hij ook in ons blijven.

Inderdaad, als je geen kind van God bent, ben je overgeleverd aan je eigen slechtheid. Dan is en blijft het hopeloos.

[gravo]

Moeten wij pedofiele mensen seksualiteit ontzeggen? Weten we wel wat seksuele frustraties teweeg kunnen brengen? Is het misschien een gewenste situatie, dat we alle pedofiele het liefst als promiscue viezerikken zien,
gravo

Het dikgedrukte woord heb ik veranderd.
Ik ben benieuwd wat Gravo ervan vind.

Overigens meen ik dat Gravo het antwoord hier zelf wel op weet.
Hoe moeilijk het ook kan zijn, met al onze zondige neigingen is er een weg voor Gods kind. Een weg waarin de opstandingskracht van Christus ons bewaart voor zonden, mits we in Hem blijven.
Dan zal Hij ook in ons blijven.

Inderdaad, als je geen kind van God bent, ben je overgeleverd aan je eigen slechtheid. Dan is en blijft het hopeloos.

Gian,

het is jammer om te zeggen, maar helaas blijkt uit je reactie, dat je je nog niet eerder echt praktisch met deze problematiek hebt hoeven bezighouden. Je koppeling met pedofilie slaat nergens op. Seksualiteit behoort bij de volwassen leeftijd. Het is een serieuze zaak, die lichamelijk en geestelijk wordt voorbereid in de pubertijd. iedereen kan weten, dat dit een verwarrende en lastige overgangsfase is. Ik ga er vanuit, dat homoseksualiteit door volwassenen wordt gepraktiseerd en ik heb het dan ook alleen over die leeftijd. Pedofilie richt de seksuele drang op kinderen. Hoewel die gevoelens er kunnen zijn, moeten alle praktijken die daaraan gevolg willen geven, worden afgewezen. Het betreft immers seksueel geweld tegen kinderen, die nog geen enkele ervaring hebben en die dus ernstig beschadigd zullen raken bij ongewenste intimiteiten. het is wel heel bot om in deze discussie dit voorbeeld in te smokkelen. Als je mijn postings goed hebt gelezen, moet seksualiteit altijd binnen een ordelijkheid fungeren, zonder geweld en in een trouw. Pedofielen, die zich aan kinderen vergrijpen zijn sowieso gewelddadig, overspelig en op zichzelf gericht. Pedofilie kan praktisch gezien niet tot een echte relatie leiden en is daarom verkeerd.

probeer je het volgende geval voor te stellen. Iemand uit je gemeente vertelt je in vertrouwen van zijn homofiele geaardheid. Hij kan er voor zichzelf niet langer omheen en zoekt naar een antwoord op de vraag hoe hij het anderen moet gaan zeggen (ouders, vrienden, gemeenteleden). Gian, ik wil van jou nu eens duidelijk horen, hoe jij die vraag zou willen beantwoorden.

Wellicht reageer je met: de zondaar wel accepteren, maar de zonde niet. Die persoon kan en mag zeggen, dat hij homofiel is, maar moet zich verre houden van een seksuele praktijk. Zo zou je in eerste instantie zo iemand kunnen begrijpen en on speaking terms kunnen blijven.

Maar nu het volgende. Omdat je inmiddels vertrouwenspersoon bent geworden en omdat die persoon verder een keurig, ordelijk en gewetensvol christelijk leven leeft, zie je elkaar vaker, ken je elkaar en deel je wellicht ook dingen van geloof en kerk. Nu komt hij (misschien in verwarring) naar je toe en zegt je, dat hij verliefd geworden is op een ander van hetzelfde geslacht). Hij weet niet wat te doen en vraagt het jou. Wat zeg je nu. Misschien wel: stop daar alsjeblieft mee, het kan niet, het mag niet.

Wat denk je: zal hij / zij dat doen? Wees eerlijk en zie die situatie voor je. Die persoon is betrekkelijk eenzaam en geisoleerd. Hij heeft weinig mensen om mee te praten. Hij heeft alleen een nieuw contact, die wellicht dezelfde achtergrond heeft. Waarmee hij kan praten.

Om het maar kort en goed te zeggen Gian: zo iemand gaat uiteindelijk samenwonen met zijn liefde. Er zijn er maar zeer weinig, die de officiele kerkelijke uitspraak van wel homofiel, maar geen homoseksueel kunnen volgen.

Wat doe je dan. Trek je je handen van hem af. Doe je de deur van je hart of van de kerk dicht? hoe ga je om met zijn vrienden? met zijn ouders? Wat te doen als zo iemand om andere reden pastoraat nodig heeft bij ziekte of rouw? Ga je hem uitschrijven? Onder censuur stellen? De toegang weigeren? Of eindeloze huisbezoeken bezorgen? Mag die ander op wie hij / zij verleifd werd daar dan bij zijn?

Kortom: er liggen een groot aantal praktische vragen. Let wel, het is geen uitzondering. Een min of meer vaststaand percentage van de mensen heeft een homofiele geaardheid.

Ik ga er zo uitvoerig op in om de aan te geven, dat bij al die 1-2-3 veroordelingen het gemak de mens wel erg dient.
Ga daarentegen eens op een serieuze manier om met deze weerbartige praktijk! Dan zul je keuzes moeten maken.

gravo

[Ander]

Inderdaad, als je geen kind van God bent, ben je overgeleverd aan je eigen slechtheid. Dan is en blijft het hopeloos.

Daar hoef je geen homo voor te zijn.

Wat denk je: zal hij / zij dat doen? Wees eerlijk en zie die situatie voor je. Die persoon is betrekkelijk eenzaam en geisoleerd. Hij heeft weinig mensen om mee te praten. Hij heeft alleen een nieuw contact, die wellicht dezelfde achtergrond heeft. Waarmee hij kan praten.

Om het maar kort en goed te zeggen Gian: zo iemand gaat uiteindelijk samenwonen met zijn liefde. Er zijn er maar zeer weinig, die de officiele kerkelijke uitspraak van wel homofiel, maar geen homoseksueel kunnen volgen.

Dit is onjuist generaliseren. Ik ken ze van dichtbij. Er zijn er die levenslang de strijd aangaan. Je moet het ook niet zwaarder maken dan het is. Natuurlijk blijft het een strijd, maar dat is het ook voor een hetero die ongewild alleen blijft. Echter, helaas zijn er ook die dan in zonde vallen. Het lijkt nu alsof het getuigt van hoogste onbarmhartigheid als we op grond van de Bijbel een homo seksualiteit ontzeggen. Zo is het niet.

Wat doe je dan. Trek je je handen van hem af. Doe je de deur van je hart of van de kerk dicht? hoe ga je om met zijn vrienden? met zijn ouders? Wat te doen als zo iemand om andere reden pastoraat nodig heeft bij ziekte of rouw? Ga je hem uitschrijven? Onder censuur stellen? De toegang weigeren? Of eindeloze huisbezoeken bezorgen? Mag die ander op wie hij / zij verleifd werd daar dan bij zijn?

Nee natuurlijk niet. Mijn vrienden zijn niet allemaal zondeloos. Ik zou erg eenzaam worden als ik al mijn vrienden om hun zonden buiten de deur moest houden. Je mag contact hebben met hem maar zijn zondige praxis afwijzen, dat moet je zelfs. Niet omdat ik dat zeg, of omdat de kerk dat zegt maar omdat Gods Woord dat zegt.

[Gian]

Gravo, ik ga hier niet op in, omdat de bijbel me daarin geen ruimte geeft. Dit soort geknutsel met zonden staan me enorm tegen. Ik heb niets, nogmaals, NIETS met gevoelens of practische noden van mensen te maken als het om deze dingen gaat. De Bijbel is duidelijk genoeg. Ik mag het woord laten spreken op een tactische en liefdevolle manier, meer niet.

Mijn koppeling is niets anders dan jouw voorbeeld. Alsof iemand omkomt vanwege zn sexuele gefrustreerdheid.
In het oude testament was er elke maand een onreine periode van een week. Wat moesten die mannen toen?
Inderdaad, gewoon gaan slapen. Men mocht de vrouw niet eens aanraken..

In heel je betoog proef ik niets van een strijd in geestelijk perspectief. Er zijn zaken waar we als mensen anderen niet mee kunnen helpen, al zou je nog zo graag willen. Zaken die ons aan de voeten van Christus moeten brengen.

Tegenwoordig moet alles maar mogen. Scheiden, homofiele sex. Ik gruwel van dit soort relativisme. Het is een relativisme waarin de mens met zijn gevolens en probleempjes belangrijker zijn dan Gods wil.

[Afgewezen]

Tegenwoordig moet alles maar mogen. Scheiden, homofiele sex. Ik gruwel van dit soort relativisme. Het is een relativisme waarin de mens met zijn gevoelens en probleempjes belangrijker zijn dan Gods wil.

Ja, en als je iets durft te zeggen, heb je je niet voldoende ingeleefd in... noem maar op. Dé dooddoener bij uitstek!

[Tiberius]

Ik ga er zo uitvoerig op in om de aan te geven, dat bij al die 1-2-3 veroordelingen het gemak de mens wel erg dient.
Ga daarentegen eens op een serieuze manier om met deze weerbartige praktijk! Dan zul je keuzes moeten maken.

gravo

Juist met jouw redenatie kiest men voor het gemak: ga maar gewoon je gang, alles kan en mag. Zeker met nog een vroom sausje overheen gegoten. In de naam van de liefde, die alle dingen bedekt, moet dat mogelijk zijn. Soms hoor je zelfs wel mensen die zeggen, dat ze het in het gebed voorgelegd hebben en Gods goedkeuring mochten ervaren over hun zondige levenswandel.

Maar de Bijbel wijst juist een andere weg. Jezus zocht de zondaars op. Niet om ze in de zonden te laten leven, maar om ze een beter weg wijzen: Ga heen en zondig niet meer.

Overigens wat je mensen verwijt die tegen het uitleven van de homosexuele zonde zijn, doe je zelf ook door pedofilie gelijk te koppelen aan gewelddadig, op zichzelf gericht en overspelig. In de Bijbel wordt de homofiele praxis bovendien uitdrukkelijker en veel explicieter veroordeeld dan pedofilie.