Onze rechtvaardigmaking, levendmaking, het Evangelie, de wet

[Bert Mulder]

Lach jij maar. Er wordt onderscheid gemaakt tussen gemene en algemene genade. Algemene genade heeft iedereen, vroom of goddeloos. Anders was je in de hel.
Gemene genade: kijk naar Judas, discipel, geroepen, gepredikt, duivelen uitgeworpen, veel genade van Christus, maar hij was niet in Christus. Met gemene genade kun je zelfs een rank in Christus zijn, en geen vrucht dragen. Ik denk dat VDB dat bedoelt, al weet ik dat natuurlijk niet zeker.

Meen dat ook de GG leren dat wat 'algemene genade' genoemd wordt, niet voortkomt uit de zoensverdienste van Christus, voor degenen die niet wezenlijk in het verband zijn, maw, de uitverkorenen....

[Zonderling]

Bert,

Ik heb nog geen reactie gekregen op onderstaande opmerkingen.

Zo zie ik de ordo salutis:

Wedergeboorte, roeping (vallen in de tijd samen), geloof en bekering (engere zin), rechtvaardigmaking, heiligmaking, preservatie en volharding, verheerlijking.

Dus, geachte broeder Zonderling, zou ik het grootste aandeel van de zondekennis plaatsen tussen de wedergeboorte/roeping en geloof en bekering (in de engere zin).

Daarmee plaats je een tijdsruimte tussen wedergeboorte & roeping enerzijds en geloof, bekering (in engere zin) en rechtvaardigmaking anderzijds. Daarin kan ik niet meegaan. De Schrift leert dat niet. (N.B. je hebt nog geen enkel Schriftbewijs hiervoor gegeven.) De belijdenisgeschriften leren het niet. De Reformatoren leerden het niet. De Dordtse Synode leerde het niet. De kanttekeningen op de Statenvertaling leren het niet. Graag bewijsplaatsen in plaats van onbewezen stellingen.

Wat ook VDB heeft willen zeggen: Niet de wedergeborenen worden ná hun wedergeboorte overtuigd van zonde en DAARNA gerechtvaardigd, maar: Levendmaking/wedergeboorte & geloof & rechtvaardigmaking vallen in de tijd geheel samen. Overtuiging van zonde door de Wet gaat daaraan in orde en tijd vooraf (al is er ook overtuiging van zonde ná het geloof maar daar ging het hier niet over).

Bert, misschien wil je eens proberen jouw 'tussenruimte' tussen wedergeboorte en rechtvaardigmaking te bewijzen uit de Schrift, de Reformatoren en de belijdenissen, want ik heb daar nog geen spoortje bewijs van gezien!?

[Bert Mulder]

Daarmee plaats je een tijdsruimte tussen wedergeboorte & roeping enerzijds en geloof, bekering (in engere zin) en rechtvaardigmaking anderzijds. Daarin kan ik niet meegaan. De Schrift leert dat niet. (N.B. je hebt nog geen enkel Schriftbewijs hiervoor gegeven.) De belijdenisgeschriften leren het niet. De Reformatoren leerden het niet. De Dordtse Synode leerde het niet. De kanttekeningen op de Statenvertaling leren het niet. Graag bewijsplaatsen in plaats van onbewezen stellingen.

Wat ook VDB heeft willen zeggen: Niet de wedergeborenen worden ná hun wedergeboorte overtuigd van zonde en DAARNA gerechtvaardigd, maar: Levendmaking/wedergeboorte & geloof & rechtvaardigmaking vallen in de tijd geheel samen. Overtuiging van zonde door de Wet gaat daaraan in orde en tijd vooraf (al is er ook overtuiging van zonde ná het geloof maar daar ging het hier niet over).

Bert, misschien wil je eens proberen jouw 'tussenruimte' tussen wedergeboorte en rechtvaardigmaking te bewijzen uit de Schrift, de Reformatoren en de belijdenissen, want ik heb daar nog geen spoortje bewijs van gezien!?

Geachte Zonderling, heb ik dit al eerder geschreven:

Geachte broeder Zonderling:

Constateer ik, dat de synopsis hier wel heel voorzichtig gesteld is... Ben het ook wel zo ongeveer eens met jouw citaten hiervoor.

Maar wil wel aanwijzen, dat in die citaten OOK gesteld wordt, zoals ik ook zei, dat de zondekennis voor het geloof en bekering kwam. Dus niet eerst geloof en bekering, en daarna zondekennis.

En de reden dat ik in wezen de zondekennis in twee delen deel, is namelijk, dat voor de levendmaking(wedergeboorte), de mens, dood zijnde, niets goeds kan doen, of goed gebruiken (vergelijk mijn citaat DL voorgaande). Daarom, de ware zondekennis komt voor de bekering en geloof, en na de levendmaking.

Ben ik er niet op tegen, dat God in Zijn voorzienigheid, Zijn uitverkorenen toebereid. Heb je gelijk, dat ik voor mijn stelling dat die voorbereiding niet uit de zoensverdienste voort zou komen, op dit ogenblik geen bewijsmateriaal heb.

Verder heb ik al menige citaten gegeven, bewijzende de (geestelijke) doodstaat van de mens, voor de levendmaking. Geloof ik niet, dat ik jou de doodstaat moet bewijzen, want meen te weten dat je die ook belijdt. Dus als een mens dood is, hoe kan hij (ware) zondekennis hebben? Dus, sinds we het eens zijn dat de zondekennis voor het geloof en de bekering (en rechtvaardigmaking) valt, moet hij noodzakelijker wijze wel tussen de levendmaking/roeping en geloof/bekering vallen. Tekstbewijs, op het ogenblik niet, maar als daar echt prijs op stelt, geef dat even aan, dan zal ik op gelegenheid even wat tekstbewijs samen stellen.

Dat zou een poosje kunnen duren, want ik heb een druk leven, tussen mijn werk, kerkeraad werk, mijn studie- en schrijfwerk, en natuurlijk mijn gezin ....

[Zonderling]

Tis toch triest dat je moet gaan praten over bekering in bredere en engere zin!!!???
Waar halen jullie dat vandaan? Volgens mij zegt God juist: tis of dood of levend. In Openbaringen gaat het wel over koud, heet of lauw. Is lauw dan de bredere zin?
Maar dat is dan totaal geen bekering. Tis of wel of niet. Toch?

Hannek,

Ik heb even geaarzeld of ik hierop moest reageren.
Je moet wel bedenken dat de Bijbelse woorden ook IN DE BIJBEL ZELF niet altijd dezelfde betekenis hebben.
Dat geldt óók voor de woorden roeping, geloof, bekering, rechtvaardig, wedergeboorte, allen, enzovoort.

Dáárom maken we wel eens onderscheid in de betekenis van een woord om uit te leggen wat we bedoeling. Bijvoorbeeld maken we het onderscheid tussen zaligmakend geloof en tijdgeloof, tussen wedergeboorte in enge zin (levendmaking) of in brede zin (de heiligmaking). Enzovoort. Zulke onderscheidingen zijn wel degelijk Bijbels, omdat ook in de Bijbel de woorden in verschillende betekenissen worden gebruikt.

[Zonderling]

Daarmee plaats je een tijdsruimte tussen wedergeboorte & roeping enerzijds en geloof, bekering (in engere zin) en rechtvaardigmaking anderzijds. Daarin kan ik niet meegaan. De Schrift leert dat niet. (N.B. je hebt nog geen enkel Schriftbewijs hiervoor gegeven.) De belijdenisgeschriften leren het niet. De Reformatoren leerden het niet. De Dordtse Synode leerde het niet. De kanttekeningen op de Statenvertaling leren het niet. Graag bewijsplaatsen in plaats van onbewezen stellingen.

Wat ook VDB heeft willen zeggen: Niet de wedergeborenen worden ná hun wedergeboorte overtuigd van zonde en DAARNA gerechtvaardigd, maar: Levendmaking/wedergeboorte & geloof & rechtvaardigmaking vallen in de tijd geheel samen. Overtuiging van zonde door de Wet gaat daaraan in orde en tijd vooraf (al is er ook overtuiging van zonde ná het geloof maar daar ging het hier niet over).

Bert, misschien wil je eens proberen jouw 'tussenruimte' tussen wedergeboorte en rechtvaardigmaking te bewijzen uit de Schrift, de Reformatoren en de belijdenissen, want ik heb daar nog geen spoortje bewijs van gezien!?

Geachte Zonderling, heb ik dit al eerder geschreven:

Geachte broeder Zonderling:

Constateer ik, dat de synopsis hier wel heel voorzichtig gesteld is... Ben het ook wel zo ongeveer eens met jouw citaten hiervoor.

Maar wil wel aanwijzen, dat in die citaten OOK gesteld wordt, zoals ik ook zei, dat de zondekennis voor het geloof en bekering kwam. Dus niet eerst geloof en bekering, en daarna zondekennis.

En de reden dat ik in wezen de zondekennis in twee delen deel, is namelijk, dat voor de levendmaking(wedergeboorte), de mens, dood zijnde, niets goeds kan doen, of goed gebruiken (vergelijk mijn citaat DL voorgaande). Daarom, de ware zondekennis komt voor de bekering en geloof, en na de levendmaking.

Ben ik er niet op tegen, dat God in Zijn voorzienigheid, Zijn uitverkorenen toebereid. Heb je gelijk, dat ik voor mijn stelling dat die voorbereiding niet uit de zoensverdienste voort zou komen, op dit ogenblik geen bewijsmateriaal heb.

Verder heb ik al menige citaten gegeven, bewijzende de (geestelijke) doodstaat van de mens, voor de levendmaking. Geloof ik niet, dat ik jou de doodstaat moet bewijzen, want meen te weten dat je die ook belijdt. Dus als een mens dood is, hoe kan hij (ware) zondekennis hebben? Dus, sinds we het eens zijn dat de zondekennis voor het geloof en de bekering (en rechtvaardigmaking) valt, moet hij noodzakelijker wijze wel tussen de levendmaking/roeping en geloof/bekering vallen. Tekstbewijs, op het ogenblik niet, maar als daar echt prijs op stelt, geef dat even aan, dan zal ik op gelegenheid even wat tekstbewijs samen stellen.

Dat zou een poosje kunnen duren, want ik heb een druk leven, tussen mijn werk, kerkeraad werk, mijn studie- en schrijfwerk, en natuurlijk mijn gezin ....

1. Bert, je heb inderdaad een aantal antwoorden gegeven. Echter, deze antwoorden gaan het cruciale punt van een tussenruimte tussen wedergeboorte/levendmaking enerzijds en geloof/rechtvaardigmaking anderzijds geheel voorbij. Deze antwoorden raken wél andere kwesties, maar ten principale niet DEZE kwestie.

2. De geestelijke doodsstaat vóór de levendmaking/wedergeboorte is niet in het geding. Je komt daar steeds op terug, ook richting VDB, maar ik begrijp niet waarom, want wij stellen JUIST NIET dat iemand reeds geestelijk leeft vóór wedergeboorte, geloof en rechtvaardigmaking.

3. Echter, juist JIJ stelt dat iemand reeds geestelijk leven heeft VOOR het geloof en de rechtvaardigmaking. Hoe kan iemand geestelijk leven VOORDAT hij met God in een verzoende staat is en door een waar, zaligmakend geloof met Christus verenigd is? Dat is toch ten enenmale onmogelijk?

4. Zondekennis of overtuiging door de Wet is niet zaligmakend. Ook dáár waren we het over eens. Dan vervalt ook jouw argument dat deze zondekennis NA de levendmaking gesteld moet worden.

5. In je antwoord geef je duidelijk aan dat de door jou gegeven orde gebaseerd is op de logica ("Dus als een mens dood is, hoe kan hij (ware) zondekennis hebben? Dus, sinds we het eens zijn dat de zondekennis voor het geloof en de bekering (en rechtvaardigmaking) valt, moet hij noodzakelijker wijze wel tussen de levendmaking/roeping en geloof/bekering vallen"). Het is natuurlijk spijtig wanneer je niet méér naar voren weet te brengen dan dít argument en inderdaad ALLE Schriftbewijs en bewijs uit de belijdenisgeschriften, Reformatoren, kanttekeningen SV e.d. achterwege blijft.

6. Deze logica is geen rechte logica. Want in de orde: éérst overtuiging, daarna inwendige roeping & wedergeboorte & geloof & rechtvaardigmaking (alles gelijk), ligt vanuit de jou gebruikte logica geen bezwaar. Want deze overtuiging van zonde is in een bepaald opzicht wel waarachtig, maar niet Evangelisch en zaligmakend.

M.vr.gr.
Zonderling

[Bert Mulder]

1. Bert, je heb inderdaad een aantal antwoorden gegeven. Echter, deze antwoorden gaan het cruciale punt van een tussenruimte tussen wedergeboorte/levendmaking enerzijds en geloof/rechtvaardigmaking anderzijds geheel voorbij. Deze antwoorden raken wél andere kwesties, maar ten principale niet DEZE kwestie.

2. De geestelijke doodsstaat vóór de levendmaking/wedergeboorte is niet in het geding. Je komt daar steeds op terug, ook richting VDB, maar ik begrijp niet waarom, want wij stellen JUIST NIET dat iemand reeds geestelijk leeft vóór wedergeboorte, geloof en rechtvaardigmaking.

3. Echter, juist JIJ stelt dat iemand reeds geestelijk leven heeft VOOR het geloof en de rechtvaardigmaking. Hoe kan iemand geestelijk leven VOORDAT hij met God in een verzoende staat is en door een waar, zaligmakend geloof met Christus verenigd is? Dat is toch ten enenmale onmogelijk?

4. Zondekennis of overtuiging door de Wet is niet zaligmakend. Ook dáár waren we het over eens. Dan vervalt ook jouw argument dat deze zondekennis NA de levendmaking gesteld moet worden.

5. In je antwoord geef je duidelijk aan dat de door jou gegeven orde gebaseerd is op de logica ("Dus als een mens dood is, hoe kan hij (ware) zondekennis hebben? Dus, sinds we het eens zijn dat de zondekennis voor het geloof en de bekering (en rechtvaardigmaking) valt, moet hij noodzakelijker wijze wel tussen de levendmaking/roeping en geloof/bekering vallen"). Het is natuurlijk spijtig wanneer je niet méér naar voren weet te brengen dan dít argument en inderdaad ALLE Schriftbewijs en bewijs uit de belijdenisgeschriften, Reformatoren, kanttekeningen SV e.d. achterwege blijft.

6. Deze logica is geen rechte logica. Want in de orde: éérst overtuiging, daarna inwendige roeping & wedergeboorte & geloof & rechtvaardigmaking (alles gelijk), ligt vanuit de jou gebruikte logica geen bezwaar. Want deze overtuiging van zonde is in een bepaald opzicht wel waarachtig, maar niet Evangelisch en zaligmakend.

M.vr.gr.
Zonderling

1. Mijns insziens niet. En zoals ik schreef, heb zo geen tekstbewijs voorhanden.
2. Waar zondebesef is een geestelijke activiteit, mijns insziens. En de Schrift leert duidelijk, dat geestelijke dingen geestelijk ervaart moeten worden. Zie mijn eerdere citaten van Romeinen en Korinthe, etc. Dus is er de levendmaking nodig, voordat men recht zijn zonden (en doodstaat!) leert kennen.
3. Hoewel, in principe, in de levendmaking alle geestelijke gaven begrepen zijn, toch worden die geestelijke gaven ons in een zekere volgorde geopenbaard. Met name de ordo salutis. Niet iets dat ik bedacht heb, maar het is een algemeen gereformeerd concept, meen ik....
4. Zie 2 hierboven.
5. Geduld, aub. Zoals ik schreef, als je er zo erg prijs op stelt dat ik je met de neus op de teksten wrijf....
6. Ik kan jou geen logica leren, blijkt wel... Sorry!

[Zonderling]

1. Bert, je heb inderdaad een aantal antwoorden gegeven. Echter, deze antwoorden gaan het cruciale punt van een tussenruimte tussen wedergeboorte/levendmaking enerzijds en geloof/rechtvaardigmaking anderzijds geheel voorbij. Deze antwoorden raken wél andere kwesties, maar ten principale niet DEZE kwestie.

2. De geestelijke doodsstaat vóór de levendmaking/wedergeboorte is niet in het geding. Je komt daar steeds op terug, ook richting VDB, maar ik begrijp niet waarom, want wij stellen JUIST NIET dat iemand reeds geestelijk leeft vóór wedergeboorte, geloof en rechtvaardigmaking.

3. Echter, juist JIJ stelt dat iemand reeds geestelijk leven heeft VOOR het geloof en de rechtvaardigmaking. Hoe kan iemand geestelijk leven VOORDAT hij met God in een verzoende staat is en door een waar, zaligmakend geloof met Christus verenigd is? Dat is toch ten enenmale onmogelijk?

4. Zondekennis of overtuiging door de Wet is niet zaligmakend. Ook dáár waren we het over eens. Dan vervalt ook jouw argument dat deze zondekennis NA de levendmaking gesteld moet worden.

5. In je antwoord geef je duidelijk aan dat de door jou gegeven orde gebaseerd is op de logica ("Dus als een mens dood is, hoe kan hij (ware) zondekennis hebben? Dus, sinds we het eens zijn dat de zondekennis voor het geloof en de bekering (en rechtvaardigmaking) valt, moet hij noodzakelijker wijze wel tussen de levendmaking/roeping en geloof/bekering vallen"). Het is natuurlijk spijtig wanneer je niet méér naar voren weet te brengen dan dít argument en inderdaad ALLE Schriftbewijs en bewijs uit de belijdenisgeschriften, Reformatoren, kanttekeningen SV e.d. achterwege blijft.

6. Deze logica is geen rechte logica. Want in de orde: éérst overtuiging, daarna inwendige roeping & wedergeboorte & geloof & rechtvaardigmaking (alles gelijk), ligt vanuit de jou gebruikte logica geen bezwaar. Want deze overtuiging van zonde is in een bepaald opzicht wel waarachtig, maar niet Evangelisch en zaligmakend.

M.vr.gr.
Zonderling

1. Mijns insziens niet. En zoals ik schreef, heb zo geen tekstbewijs voorhanden.
2. Waar zondebesef is een geestelijke activiteit, mijns insziens. En de Schrift leert duidelijk, dat geestelijke dingen geestelijk ervaart moeten worden. Zie mijn eerdere citaten van Romeinen en Korinthe, etc. Dus is er de levendmaking nodig, voordat men recht zijn zonden (en doodstaat!) leert kennen.
3. Hoewel, in principe, in de levendmaking alle geestelijke gaven begrepen zijn, toch worden die geestelijke gaven ons in een zekere volgorde geopenbaard. Met name de ordo salutis. Niet iets dat ik bedacht heb, maar het is een algemeen gereformeerd concept, meen ik....
4. Zie 2 hierboven.
5. Geduld, aub. Zoals ik schreef, als je er zo erg prijs op stelt dat ik je met de neus op de teksten wrijf....
6. Ik kan jou geen logica leren, blijkt wel... Sorry!

Ik beperk mij tot de nieuw aangevoerde zaken.

2. Daarom maken we ook steeds het (Gereformeerde) onderscheid tussen Overtuiging van zonde door de Wet (vóór geloof en wedergeboorte) en een Evangelische bekering, bestaande onder meer in een hartelijk leedwezen over de bedreven zonden, die uit het geloof en wedergeboorte voortvloeit. Dit geheel naar de HC en de (door jouzelf) gegeven citaten van Beza.

3. Ordo salutis mag niet zomaar gelijkgesteld worden met een TIJDSorde. Een TIJDSorde is géén algemeen gereformeerd concept. Een tijdsVERSCHIL tussen wedergeboorte en rechtvaardigmaking is zelfs uitermate ONgereformeerd. (Met Gereformeerd bedoel ik dan wel Gereformeerd in klassieke zin, dus verwijzend naar Reformatie, belijdenissen, Dordtse Synode, Westminster Synode e.d. Dus niet diverse lateren.)

5. Ik wacht dit af.

Misschien mag ik nog één keer het volgende citaat herhalen waarin de door mij genoemde zaken besloten liggen:

Want door de Wet, zowel in de natuur ingeschreven, Rom. 1, als op de stenen tafelen vernieuwd, 2 Kor. 3, wordt de mens tot de ware erkenning van zijn veroordeling en ellende gebracht, gelijk elders is uitgelegd; zonder welke de mens niet vatbaar kan zijn voor wedergeboorte en zaligmakende bekering, daar Christus zelf betuigt, dat Hij niet gekomen is om rechtvaardigen, maar zondaars tot bekering te roepen, Matth. 9:13. (Synopsis, XXXII.10, 11.)

[VDB-23]

Beste Ander en Afgewezen,

De uitdrukking gemene genade, heb ik voor het eerst gelezen bij een meditatie van Th. Van der Groe over de gelijkenis van de 10 maagden. Vijf van hen waren dwaas, maar zij hadden wel olie in hun lampen. Olie ziet op genade! In Hebr. 6:4 lezen wij hoever het kan gaan. Namelijk: het goede woord Gods gesmaakt, de krachten der toekomende eeuw geproefd, verlichtingen en overtuigingen door de H.G, en toch eeuwig verloren kunnen gaan. Beste Bert! Dat kan allemaal beleefd worden in onze doodstaat.
Ik las vandaag nog iets over zulke gemene genade in een boekje van Prof. Wisse: “Velen liggen op dit ogenblik in de hel, die nog op aarde levende, toch wel hadden geweend: o, die dood, o, dat oordeel, o, die grote eeuwigheid, o, mijn zonde, o, ik ben onbekeerd etc.” Maar het is nooit gekomen tot de algehele afsnijding van de oude mens, en de overplanting door en met een waar geloof in Christus. Het ware geloof verenigd altijd met Christus, en zijn weldaden – zie Cath. Zij die dit ten enemale missen, missen het wezen des geloofs.
Dat velen menen dat ellendekennis vrucht is van de wedergeboorte, komen wij nergens in Schrift tegen, en ook niet bij de Reformatoren. Waaruit kent gij uw ellende? Niet uit Christus, maar uit de wet. Daarom zegt de Apostel Paulus in Gal. 2:19:”Ik ben door de wet der wet gestorven, opdat ik Gode leven zou.”, en vers 20 geeft de grond aan van het Gode leven, daar staat: “Want ik ben met Christus gekruisigd, ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij.” De uitverkoren Kerk getuigt met de Apostel: “Toen heeft het Gode behaagt Zijn Zoon in Mij te openbaren.” Wanneer behaagt het God nu om Zijn Zoon in ons te openbaren? Als wij het einde der wet zijn, als wij door de wet der wet gestorven zijn. Dan openbaart Christus Zichzelf als het einde der wet, tot rechtvaardigheid, een iegelijk die gelooft. Velen stellen Christus al aan het begin der wet. Maar Hij is het Einde der wet! Ik heb dit reeds meerdere malen geschreven, maar velen lezen het blijkbaar niet, of willen het niet lezen.

De ware boetvaardigheid komt voort uit de vergeving der zonden, en deze vergeving der zonden geschiedt altijd in de wedergeboorte – Efe. 2:1, Rom. 5:1, Luc. 1:77, Koll. 2:13 -. Dat zien we in Lucas 7 “Jezus gezalfd door een zondares”, - 38: “En staande achter aan Zijn voeten, wenende, begon zij Zijn voeten nat te maken met tranen, en zij droogde ze af met het haar van haar hoofd, en kuste Zijn voeten, en zalfde ze met de zalf” Waarom? 47: “Haar zonden zijn haar vergeven, die vele waren, want zij heeft veel liefgehad.”
Als dat mag gebeuren in je leven, dat Hij je zonden wegneemt als in een zee van eeuwige vergetelheid, dan krijg je evangelische berouw, gelijk deze zondares.
Die zondares kon niet leven met het feit dat zij wat ellendekennis had. Zij wilde van dat pak der zonde verlost worden. Dat is de echte nood! Als God in je leven komt, en je krijgt de schuldbrief thuisbezorgd dan krijg je onhoudbare nood. Dan gaat de mond op slot. Dan ga je roepen, kermen en wenen op genade of ongenade! Weet je hoe dat volk naar hun Rechter getrokken wordt? Gelijk als een Esther die tot de Koning ging met de bede: “Kom ik om, dan kom ik om!” Dat volk krijgt te zien dat ze niet verloren gaan, maar dat ze verloren liggen. En dan kan het alleen maar eeuwig meevallen. Als je dat krijgt te beleven dat je de hel verdient hebt, en je wordt in de Hemel gezet! Oh! Beste mensen. Die God leeft nog hoor, en wat zou het groot zijn als er hier nog man of vrouw, jongen of meisje deze waarheid mag toevallen! Het zijn er niet veel meer. Nee, dat mag ik ook niet zeggen! Maar het is wel waar! Bij Rutherford las ik onlangs nog zo’n waarheid: “Er gaat een hel naar den Hemel, en een Hemel naar den hel!

Beste Bert,
Het zien dat je melaats bent, geeft geen recht op genezing. Dat staat ook in de Schrift! Luc. 4:27: “En er waren velen melaatsen (schuldverslagen zondaren) in Israël, ten tijde van de Profeet Elisa, en geen van hen werd gereinigd dan Naäman de Syrier.” Je kunt zoveel ellendekennis “menen” te bezitten, maar dat mogen wij straks allemaal meenemen als wij niet door en met een waar geloof Christus zijn ingelijfd. Dat sommigen menen dat de inlijving onbewust gebeurd, is de grootste leugen van de duivel.
De eeuwigheid zal het wel openbaren! Christus is niet gekomen voor mensen die een dosis ellendekennis mee willen brengen tot hun zaligheid, maar Hij is gekomen om een volk te zaligen dat midden in de dood ligt, een volk dat woont in het land van de schaduwen des doods. Want een volk dat in de duisternis wandelt, zal een groot licht zien – Jes. 9:1. Dat is een weg tegen vlees en bloed, dat weet ik wel. We willen zalig worden met behoud van onze ledematen. Maar vlees en bloed zal het Koninkrijk Gods niet ingaan!

[Afgewezen]

Geloof me Albion, dit onderscheid in woorden slaat echt nergens op. Heb je ergens een bron, waarin dit onderscheid wordt geleerd en beargumenteerd?

Sorry afgewezen, maar ik vind het wel ergens op slaan. Mag het? Het is voor mij in ieder geval heel duidelijk.

Dat is heel fijn, maar je poneert het als een dogma. En daar heb ik moeite mee, temeer daar het m.i. berust op een oneigenlijk gebruik van woorden.
Maar heb je geen bron?

[Afgewezen]

Want door de Wet, zowel in de natuur ingeschreven, Rom. 1, als op de stenen tafelen vernieuwd, 2 Kor. 3, wordt de mens tot de ware erkenning van zijn veroordeling en ellende gebracht, gelijk elders is uitgelegd; zonder welke de mens niet vatbaar kan zijn voor wedergeboorte en zaligmakende bekering, daar Christus zelf betuigt, dat Hij niet gekomen is om rechtvaardigen, maar zondaars tot bekering te roepen, Matth. 9:13. (Synopsis, XXXII.10, 11.)

'Ware erkenning...' en tóch dood zijn. Dat vind ik wel wat tegenstrijdig. Waar komt die erkenning vandaan? Maar vooral, waar komt het buigen voor God vandaan? Want dat laatste is cruciaal.
Is dat buigen voor God dan nog zonde?

[albion]

Geloof me Albion, dit onderscheid in woorden slaat echt nergens op. Heb je ergens een bron, waarin dit onderscheid wordt geleerd en beargumenteerd?

Sorry afgewezen, maar ik vind het wel ergens op slaan. Mag het? Het is voor mij in ieder geval heel duidelijk.

Dat is heel fijn, maar je poneert het als een dogma. En daar heb ik moeite mee, temeer daar het m.i. berust op een oneigenlijk gebruik van woorden.
Maar heb je geen bron?

Dit is me uitgelegd door zoals Ander al zei: ds. DuMarchie van Voorthuizen (die ik zeer hoog acht). En zie verder de post van VDB-23 hij heeft het al bij ds. Wisse, ds. Th. vd. Groe gelezen. Dus het is al eeuwen lang zo uitgelegd.

[Afgewezen]

Dit is me uitgelegd door zoals Ander al zei: ds. DuMarchie van Voorthuizen (die ik zeer hoog acht). En zie verder de post van VDB-23 hij heeft het al bij ds. Wisse, ds. Th. vd. Groe gelezen. Dus het is al eeuwen lang zo uitgelegd.

Volgens mij is 'gemene' een (ouderwetse) variant van het woord 'algemene' en dus is er helemaal geen onderscheid.
Zoals ik al zei, kun je 'algemene genade' op twee manieren opvatten en dan heb ik er geen enkele moeite mee. Maar dit lijkt meer op een oneigenlijk gebruik van taal...

[Oude Paden]

Onze dominee zei vanavond letterlijk:
We leven in een tijd dat er ontzettend veel over godsdienst word gepraat.
Maar waar hoor ik dat de Godsdienst word beleeft! Het bukken en buigen onder God, waar hoor ik dat?

Ik zat tijdens dit gezegde even aan het Refoforum (inclusief mezelf) te denken.
Tot in detail word uitgemeten hoe ver, hoe diep, hoe nauwkeurig het moet.....maar waar is dat ware werkzame genadeleven uit God tot Zijn eer!

Onze dominee zei: Dan gaat de mond op slot en de ogen naar binnen geslagen! Dat word de levensvraag: Hoek kom IK tot God bekeerd!

[Afgewezen]

Onze dominee zei vanavond letterlijk:
We leven in een tijd dat er ontzettend veel over godsdienst word gepraat.
Maar waar hoor ik dat de Godsdienst word beleeft! Het bukken en buigen onder God, waar hoor ik dat?

Ik zat tijdens dit gezegde even aan het Refoforum (inclusief mezelf) te denken.
Tot in detail word uitgemeten hoe ver, hoe diep, hoe nauwkeurig het moet.....maar waar is dat ware werkzame genadeleven uit God tot Zijn eer!

Onze dominee zei: Dan gaat de mond op slot en de ogen naar binnen geslagen! Dat word de levensvraag: Hoek kom IK tot God bekeerd!

Maak geen karikatuur van RF, Oude Paden. Overigens is het nooit verkeerd tot jezelf in te keren.

[jvdg]

Onze dominee zei vanavond letterlijk:
We leven in een tijd dat er ontzettend veel over godsdienst word gepraat.
Maar waar hoor ik dat de Godsdienst word beleeft! Het bukken en buigen onder God, waar hoor ik dat?

Ik zat tijdens dit gezegde even aan het Refoforum (inclusief mezelf) te denken.
Tot in detail word uitgemeten hoe ver, hoe diep, hoe nauwkeurig het moet.....maar waar is dat ware werkzame genadeleven uit God tot Zijn eer!

Onze dominee zei: Dan gaat de mond op slot en de ogen naar binnen geslagen! Dat word de levensvraag: Hoek kom IK tot God bekeerd!

Van ganser harte mee eens.
Dat is toch de vraag die ons alllen persoonlijk bezig moet houden?
Elk moment!