Erasmiaan schreef:Het is een beetje flauw om de gezelschappen erbij te halen, die vervolgens als verkeerd af te schilderen en de hedendaagse bijbelkringen als toppunt van rechtzinnigheid neer te zetten. Ik laat het er maar bij.
Toch komen ze overeen in dat op beiden (vaak) mensen, ongehinderd door enige theologische en Schriftuurlijke (die ook verantwoord is als je de grondtekst erbij pakt) kennis op basis van hun gevoel bezig waren met de bijbel. Er ontstaat dan snel een "sfeertje", waarin men meent de bijbel goed te begrijpen en er zegen uit te krijgen, terwijl men de plank (zowel theologisch als exegetisch) vaak helemaal mis slaat*. Zowel onbegeleide gezelschappen vroeger, als onbegeleide bijbelkringen nu.
Een ander punt van bezwaar vindt ik dat zulke bijbelkringen nu, en gezelschappen in het verleden, is dat het meer praatgroepjes over de mensen wordt, in plaats van dat bijbelonderzoek centraal staat. Nu is af en toe praten over je eigen beleving absoluut niet verkeerd, maar daarbij moet Gods woord dienen als toetssteen. Iets wat namelijk toen en nu veel voorkwam, is dat iemand klaagde dat hij het zo moeilijk vond om heilig te leven, en dat hij steeds in zonde viel. In plaats van dat deze man/vrouw gewezen wordt op de Schrift, die zulke zonden streng veroordeeld, en de noodzaak van bekering predikt, wordt en werd zoiets vaak vergoeilijkt door erop te wijzen dat we allemaal zondige mensen zijn, en dat niemand volmaakt is, etc. Terwijl recente studie heeft uitgewezen dat wanneer in zo'n geval wel met de bijbel in de hand streng opgetreden wordt, die mensen opeens niet of slechts zeer zelden in die zonde vallen.
Kortom: De misstanden van onbegeleide gezelschappen en bijbelkringen bezien hebbend, pleit ik voor een bijbelkring/gezelschap wat wél begeleid is. Hetzij door iemand uit de kerkeraad, die daarvoor voldoende wijsheid, bijbelkennis en theologie-kennis heeft, of door een bekwaam persoon die daartoe door de kerkeraad wordt aangewezen. Als doel voor zulke kringen zou ik het bestuderen van de Schrift willen stellen (die toch alleen kan wijs maken tot zaligheid; menselijk gepraat, hoe stichtelijk of hoe gezellig ook, niet). Dit zou kunnen dmv bijbelstudies die hiervoor geschreven zijn (zoals bv de bijbelstudie die elke week in het landelijke Kerkblad van de HHK staat, die daarvoor veel gebruikt wordt), of dmv samen met de leden zelf een gedeelte te onderzoeken, waarbij iedereen zelf dmv kanttekeningen en verklaringen opzoek gaat naar de betekenis en relevantie van zo'n tekstgedeelte.
-------------------------------
* Over dat de plank misslaan: Ik heb het dan niet over of hetgeen gezegd wordt waar is. Maar over de bijbeltekst waaruit het gehaald wordt. Veel uitspraken van gezelschappen toen, en ook "wijsheden" die op sommige bijbelkringen "ontdekt" worden, hoe waar ze soms ook zijn, kloppen niet meer wanneer men de grondtekst (of wanneer men de grondtalen niet beheerst: een King James Version of andere vertaling) erbij pakt. Vaak wordt er afgegaan op de klank die de Nederlandse woorden hebben, zonder te letten op de context van de tekst, en zonder zich af te vragen of de grondtaal de betekenis wel bedoeld die je er (afgaand op de nederlandse woorden) eraan toekent.
Een voorbeeld: Zo heb ik me (nota bene op een bijbelstudie-kring die wel onder toezicht der kerkeraad stond) laten vertellen dat het woordeke tucht, wanneer we dat in de Schrift lezen, slaat op het woordje 'tocht', van de 'tocht-sloten' van vroeger. Dat waren sloten die de grens tussen stukken land aangaven, dus aangaven waar het land van boer Piet ophield, en dat van boer Jan begon. Het woordje tucht in de bijbel sloeg dus op grenzen die aangegeven werden. Well: Hoe prachtig die uitleg ook wezen mag: In de tijd van het OT hadden ze nog nooit gehoord van tocht-sloten (die werden iets van 2500 jaar later pas uitgevonden).
en wie ben ik 
